Μια διαφορετική, τεχνολογική προσέγγιση για τα αμυντικά όπλα στα ομηρικά έπη έκανε ένας θετικός επιστήμονας, ο Στέφανος Παϊπέτης, καθηγητής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο συνέδριο «Ο Αιγαιακός Όμηρος Παγχρονικός», που οργανώθηκε στη Χίο. Με βάση τις περιγραφές της Ιλιάδας, ο κ. Παϊπέτης κατασκεύασε μοντέλα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και κατάφερε να αναπαράξει με ακρίβεια την ασπίδα του Αχιλλέα, αλλά και του Αίαντα και να πειραματιστεί για τις ιδιότητες των σχετικών υλικών.
«Οι δύο ασπίδες περιγράφονται ως περίπου σύγχρονης τεχνολογίας με πολύστρωτες κατασκευές: του Αχιλλέα αποτελείται από πέντε μεταλλικές στρώσεις (δύο εξωτερικές από σκληρό μπρούντζο, δύο ενδιάμεσες από κασσίτερο και μια εσωτερική από μαλακό χρυσό). H αντιδιατρητική συμπεριφορά της ασπίδας του Αχιλλέα στην προσομοίωση ανακαλύφθηκε ότι το στρώμα μαλακού χρυσού είναι αδιαπέραστο βασίζεται σε αρχές της Μηχανικής», σημείωσε ο κ. Παϊπέτης. Καταλήγοντας ότι «τα αποτελέσματα των πειραμάτων επιβεβαιώνουν με εκπληκτική ακρίβεια τις περιγραφές του Ομήρου και τη συμπεριφορά αυτών των αμυντικών όπλων στη μάχη».
H σχέση του Ομήρου με τη Χίο και η επιβίωση του πνεύματος των ομηρικών επών στα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του νησιού, η οικονομία στην κοινωνία των ομηρικών επών, αλλά και διαφορετικές προσεγγίσεις των θετικών επιστημών για τον Όμηρο, όπως για τα αστρονομικά και γεωφυσικά φαινόμενα, αλλά και για τα αμυντικά όπλα στα ομηρικά έπη, ήταν τα θέματα για τα οποία μίλησαν ακαδημαϊκοί και μελετητές των ομηρικών επών στο συνέδριο που οργάνωσε στο (κατά την ελληνική εκδοχή) νησί του μεγάλου ποιητή η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου, το Ομήρειον Πνευματικό Κέντρο και άλλους τοπικούς φορείς.
Με τον Όμηρο και την αλληγορία ασχολήθηκε ο Παναγιώτης Τζαμαλίκος, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, λέγοντας ότι ναι μεν η έννοια της αλληγορίας είναι περισσότερο γνωστή ως μέθοδος που άνθησε στην Αλεξάνδρεια με κύριο εκφραστή της τον Φίλωνα, αλλά εισήχθη πολύ νωρίτερα, τον 6ο αιώνα ως αντίδραση στην πολεμική που είχε δεχθεί η ποίηση του Ησιόδου και του Ομήρου με πρώτο εκφραστή τον Θεαγένη από το Ρήγιο, που ανέπτυξε την άποψη ότι στα ομηρικά έπη, πίσω από τις «απλοϊκές» διηγήσεις, υπάρχουν κρυμμένες αλήθειες.
Την εποχή του Πλάτωνα, έντονου επικριτή του Ομήρου, η αλληγορική ερμηνεία του ποιητή, «η αλληγορική ταύτιση ανθρώπων και θεών με έννοιες, όχι μόνο φυσικές, αλλά και ανθρωπολογικές και αργότερα ηθικές, είχε ήδη διανύσει μεγάλη διαδρομή» τόνισε, ενώ «ο μεταγενέστερος Πορφύριος ερμηνεύει αλληγορικά την ''''Οδύσσεια'''' ως το ταξίδι της ανθρώπινης ψυχής, της αθλιότητας, αλλά και του μεγαλείου της ανθρώπινης διάστασης».
alito team
