H εκδίκηση της γαίας: έρχεται το τέλος του ανθρώπου;

Τι συμβαίνει στον πλανήτη γη; Τα τελευταία χρόνια η συμπεριφορά της γης μοιάζει να θέλει να αποβάλλει από το σώμα της εκείνα τα στοιχεία που την πληγώνουν! Αυτά τα παράσιτα είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η ανεξέλεγκτη και απρόσκοπτη δραστηριότητα του ανθρώπου τον τελευταία αιώνα άλλαξε ριζικά τη φυσιολογική πορεία των φυσικών μηχανισμών, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα να βρίσκεται στο πιο επικίνδυνο σημείο της ιστορίας της: ένα βήμα πριν την καταστροφή! Και σε αυτήν την καταστροφή θα συμπαρασύρει μαζί της ολόκληρο το φυτικό και ζωικό βασίλειο… κι όλα αυτά σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή ο άνθρωπος διαστρέβλωσε τη σχέση του με το φυσικό του σπίτι.

Την ιερή σχέση με τη μεγάλη θεά, τη Γαία

Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τη Γη, τον πλανήτη μας, ως ένα ζωντανό οργανισμό ο οποίος αποτελεί μέρος ενός γενικότερου συνόλου – ενός πιο πολύπλοκου συστήματος – μέσα στο οποίο υπάρχει κι εξελίσσεται; Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες η απάντηση είναι ναι! Η Γη διέπεται από τους κανόνες που επικρατούν στο Σύμπαν και με τη σειρά της επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στα πλάσματα που ζουν σε αυτήν.

Υπάρχει ένα γενικότερο σύστημα νόμου και τάξης μέσα στο οποίο κινούνται τα ουράνια σώματα κι άλλα μικρότερα συστήματα κανόνων που επικρατούν πάνω στη Γη. Όλα σχετίζονται σε ένα βαθμό μεταξύ τους, αφού αποτελούν μέρος ενός γενικότερου συνόλου. Οποιαδήποτε ανεξέλεγκτη διαφοροποίηση στο συσχετισμό αυτό προκαλεί μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων.

Το παραπάνω «σχήμα» μπορεί να φαντάζει υπεραπλουστευμένο, προσπαθεί όμως να εξηγήσει τη διεθνή του τάση της νέας Οικολογίας. Την προσέγγιση, δηλαδή, που τα τελευταία χρόνια επιχειρούν ως επί το πλείστον τα μέλη των οικολογικών οργανώσεων, τονίζοντας ότι η η οικολογική συνείδηση είναι ζήτημα αυτογνωσίας και ηθικής. Τι πρόκειται όμως να συμβεί εάν δεν αποκαταστήσει ο άνθρωπος τη σχέση του με τη Φύση – ή έστω ότι έχει απομείνει από αυτήν; Μα φυσικά, ότι και σε μια αρχαία τραγωδία, όταν ο άνθρωπος αναζητά να υπερβεί τον ίδιο το Θεό. Η ύβρις που διαπράττουμε καθημερινά απέναντι στην ίδια τη Φύση θα σημάνει και την αρχή τους τέλους μας. Την αρχή της αλλαγής του πλανήτη μας και των ειδών που ζουν πάνω του. Σε μερικές δεκαετίες τίποτε δεν θα είναι όπως το ξέρουμε. Ή μήπως αυτό έχει ήδη συμβεί;

Γη και Ιερό

Οι μύθοι της ανθρωπότητας για την αρχή του Κόσμου, δεν αποτελούν μια απλοϊκή εξήγηση των φυσικών φαινομένων. Εάν όλοι οι μύθοι συγκριθούν, θα αναδυθεί ένα θαυμαστό μοντέλο: η συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Οι μύθοι είναι τα όνειρά της. Κι αυτά τα όνειρα είναι μια ακόμη μορφή της πραγματικότητας, ίσως αυτή που είναι πιο δύσκολο να εξηγηθεί. Ωστόσο, μέσα από αυτούς τους μύθους μπορούμε να αντιληφθούμε την ιερή σχέση των ανθρώπων με τη Φύση. Μια σχέση που τους τελευταίους αιώνες έχει χαθεί, όχι όμως ολοκληρωτικά…

Στις απαρχές του κόσμου, ο Ουρανός και η Γη δεν είχαν αποχωριστεί. Ύστερα ήρθε η θηλυκή θεότητα Ιζανάμι και η αρσενική ο Ιζανάγκι. Στάθηκαν πάνω στην πλωτή γέφυρα του Ουρανού κι άρχισαν να αναδεύουν τον Ωκεανό με ένα καμάκι στολισμένο με πετράδια, μέχρι που αυτούς έπηξε και δημιουργήθηκε το πρώτο νησί, το Οκονόρο. Στο νησί αυτό έχτισαν ένα σπίτι με έναν κεντρικό πέτρινο στύλο που είναι η ραχοκοκαλιά του κόσμου. Η Ιζανάμι βάδισε από τη μια κατεύθυνση γύρω από το στύλο και ο Ιζανάγκι από την άλλη. Όταν βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο, παντρεύτηκαν…

Η ιστορία του Ιζανάγκι και της Ιζανάμι αποτελεί μέρος του Σιντοϊσμού, της παλιότερης θρησκείας της Ιαπωνίας. Στις αρχές του χρόνου βασίλευε το χάος και αυτό το χάος είχε σχήμα αβγού κότας. Μέσα στο αβγό βρισκόταν το Γιν και το Γιανκ, οι δυο αντίθετες ουσίες που αποτελούν το Σύμπαν. Το Γιν και το Γιανκ είναι το σκοτάδι και το φως, το θηλυκό και το αρσενικό, το κρύο και το ζεστό, το υγρό και το ξηρό. Κάποια μέρα, τα αντιμαχόμενα στοιχεία έσπασαν το αβγό. Το βαθύτερα στοιχεία βούλιαξαν, σχηματίζοντας τη Γη, και τα πιο ελαφριά επέπλευσαν σχηματίζοντας τον Ουρανό. Ανάμεσα στη Γη και στον Ουρανό ήταν ο Παν-κου, το πρώτο ον. Κάθε μέρα επί 18.000 χρόνια, η Γη και ο Ουρανός απομακρύνονταν και ο Παν-κου μεγάλωνε τόσο ώστε να συμπληρώνει το κενό ανάμεσά τους.

Σύμφωνα με την αρχαία κινέζικη φιλοσοφία, όλα τα πράγματα συνδυάζουν τα δυο αντίθετα, το Γιν και το Γιανκ. Το Γιν είναι αρνητικό, ψυχρό σκοτεινό, βαρύ και θηλυκό, ενώ το Γιανκ είναι θετικό, φωτεινό, ζεστό και αρσενικό. Το σύμβολο του Γιν και Γιανγκ είναι το διάγραμμα ενός αβγού, χωρισμένο σε κρόκο και ασπράδι, σε σκοτάδι και φως, σε Γιν και Γιανγκ.

 

Ο ονειροχρόνος, στον οποίο κινείται ο παράλληλος κόσμος που μας περιβάλλει, είναι ο χρόνος των Σαμάνων. Είναι ο χρόνος των Αβοριγίνων Αυστραλών, των αυτοχθόνων κατοίκων της Ωκεανίας. Στη δική τους εξήγηση για τον κόσμο η Γη ήταν αρχικά μια πεδιάδα. Όλα ήταν σκοτεινά. Δεν υπήρχε ζωή ούτε θάνατος. Ο Ήλιος, η Σελήνη και τα αστέρια κοιμούνταν κι αυτοί, μέχρι που τελικά ξύπνησαν από την ίδια τους την αιωνιότητα και ξεπρόβαλαν στην επιφάνεια. Όταν οι προαιώνιοι πρόγονοι σηκώθηκαν, περιπλανήθηκαν στη Γη, άλλοτε με τη μορφή ζώου, άλλοτε με ανθρώπινη μορφή, άλλοτε με μορφή ζώου κι ανθρώπου και φυτού…

παράλληλα με τους μύθους της δημιουργίας, όλοι οι λαοί του κόσμου έχουν διατηρήσει στις παραδόσεις τους και την ανάμνηση του μεγάλου Κατακλυσμού. Ειδικότερα οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής έχουν κοινή αναφορά στον Κατακλυσμό που διάρκεσε έξι ημέρες και έξι νύχτες σύμφωνα με τις γραφές των λαών της Μεσοποταμίας, ενώ σύμφωνα με την Αγία Γραφή κράτησε 40 μερόνυχτα.

Η μνήμη της «μεγάλης πλημμύρας» πέρασε στους μύθους του κόσμου και καταγράφηκε στο συλλογικό ασυνείδητο. Στους Έλληνες με το μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρας, στην Ινδία με το ψάρι που τράβηξε το σκάφος του Μανού, στην περσική παράδοση με τη «βάρα», ένα υπόγειο σπήλαιο στο οποίο μπήκε ο Γίμα για να σωθεί, στο Κοράνι με την προσευχή του Αλάχ προς τη Γη. Οι Εσκιμώοι, οι Λιθουανοί, οι Ουαλοί, οι Αζτέκοι και οι Μάγια αναφέρονται κι αυτοί στη μεγάλη καταστροφή. Μια καταστροφή που όλοι οι λαοί την απέδωσαν στο Θεό, στη Φύση και που τα αίτιά της ήταν η διακοπή της ιερής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στο Θείο. Κάτι ανάλογο δηλαδή με την κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας… το πιο σημαντικό όμως από όλα αυτά είναι ότι, συγκρίνοντας κανείς τις παραδόσεις των λαών, συνειδητοποιεί πως, εκτός από συλλογική μνήμη, υφίσταται ένας κοινός νους και μια κοινή πορεία για την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Με την έννοια αυτή, ότι συμβαίνει στη Γη έχει επίδραση θετική ή αρνητική σε εμάς και στο σύστημα στο οποίο ανήκουμε.

Συμπαντικές δυνάμεις

Την ώρα που τα Μέσα Ενημέρωσης σε όλον τον κόσμο ασχολούνται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τρύπα του όζοντος, αρκετοί επιστήμονες – ο αριθμός τους έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία – βλέπουν ακόμη πιο μακρυά και προσπαθούν να εξηγήσουν όσα συμβαίνουν στη Γη, περιγράφοντας φαινόμενα που καταγράφονται στο σύμπαν. Ο πλανήτης μας άλλωστε δεν αποτελεί παρά ένα μικρό μέρος του ηλιακού μας συστήματος που με τη σειρά του ανήκει σε έναν από τους εκατομμύρια γαλαξίες που βρίσκονται σε αέναη κίνηση. Οι ισορροπίες που δημιουργούνται αλλά και οι σχέσεις μεταξύ όλων αυτών των ουράνιων σωμάτων είναι λεπτές.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα Βρετανών επιστημόνων, η αύξηση της θερμοκρασίας στη Γη σχετίζεται με τον Ήλιο. Το ίδιο πιστεύει και ο καθηγητής Eugene Parker από το Εργαστήριο Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τα τελευταία 100 χρόνια έχει διπλασιαστεί η ενέργεια που εκπέμπει ο Ήλιος με αποτέλεσμα να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και η ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στη Γη. Οι θερμότεροι ωκεανοί απορροφούν λιγότερο διοξείδιο του άνρθακα από την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται στη γήινη ατμόσφαιρα οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων.

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μια ακόμη ηλιακή καταιγίδα έχει ξεσπάσει. Όχι δεν πρόκειται για μελλοντικό σενάριο καταστροφολογίας. Μαγνητικές καταιγίδες, που αλλιώς λέγονται ηλιακά κύματα φωτιάς, εκπέμπονται συνεχώς από τον Ήλιο. Την ενέργεια και την θερμοκρασία που εξαπολύει ο Ήλιος τη συγκρατεί και τη ρυθμίζει η προστατευτική ασπίδα που μας περιβάλλει, δηλαδή το γήινο μαγνητικό πεδίο αλλά και το στρώμα του όζοντος. Μόνο που η ασπίδα μας σε ορισμένα της σημεία φαίνεται ότι έχει ραγίσει…

Το σύμπαν ζει, αναπνέει και εξελίσσεται. Αυτή η μορφή που προκαλεί ανακατατάξεις συνεχώς. Είναι πιθανόν λοιπόν όσο το σύμπαν συνεχίζει να επεκτείνεται και να ψύχεται – οι επιστήμονες έχουν ορισμένα στοιχεία για τον ισχυρισμό τους αυτό – να αλλάξουν ριζικά οι νόμοι που επιβάλουν τη συγκεκριμένη μορφή τάξης και να προκληθεί μια νέα έκρηξη ενέργειας που θα ανατινάξει τα πάντα.

Μια φορά κάθε 400.000 – 500.000 χρόνια το μαγνητικό πεδίο της Γης μικραίνει και παραμένει σε μια κατάσταση σχεδόν μηδενική για έναν περίπου αιώνα. Όταν στη συνέχεια επανεμφανιστεί, οι πόλοι του πλανήτη είναι ανεστραμμένοι. Ήδη το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη έχει εμφανίσει μείωση κατά 5%. Σε αυτή τη μείωση αποδίδονται πολλά από τα ακραία φυσικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα οι σεισμοί.

Τα αίτια για την ασθένεια της Γαίας είναι πολλά, μα κανένα δεν είναι σίγουρο, όπως δεν είναι σίγουρη και η κατάληξή τους.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Η πρώτη αυγή του σύμπαντος

Πότε έλαμψε για πρώτη φορά το σύμπαν; πότε φωτίστηκαν τα πρώτα άστρα; αστρονόμοι ίσως έχουν ανακαλύψει το πρώτο φως του κόσμου, το φως από την πρώτη αυγή του σύμπαντος.

Ερευνητές από το εργαστήριο Goddard Space Flight Center της NASA πιστεύουν ότι έχουν συλλάβει ίχνη από την ακτινοβολία άστρων που γεννήθηκαν στα πρώτα χρόνια ζωής του σύμπαντος, τα οποία δεν υπάρχουν πια.

Η έρευνα δίνει τα πρώτα χειροπιαστά, αν και όχι αδιάψευστα, στοιχεία για την ύπαρξη αυτών των πρώτων άστρων, τα όποια θεωρείται ότι παρήγαγαν τις πρώτες ύλες για τη δημιουργία των μετέπειτα αστεριών, συμπεριλαμβανομένου και του Ήλιου.

Το Big Bang, η μεγάλη έκρηξη που θεωρείται ότι ευθύνεται για τη δημιουργία του σύμπαντος, συνέβη πιθανά πριν από 13, 7 δισεκατομμύρια χρόνια. Περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα, άτομα υδρογόνου άρχισαν να συνενώνονται και να εκρήγνυνται δημιουργώντας λαμπρά αστέρια. Τι ακριβώς ήταν αυτά τα αστέρια δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο.

'Που έζησαν, πόσο μεγάλα ήταν, πόσο φως εξέπεμπαν ή ακόμα αν πράγματι υπήρχαν, δεν είμαστε σίγουροι, ' σχολιάζει ο αστροφυσικός Alexander Kashlinsky, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Nature. 'Αυτό που καταφέραμε, όπως νομίζουμε, είναι να αποκομίσουμε τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με αυτά τα αστέρια.'

Η ομάδα του Kashlinsky χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA για να μετρήσει τη συμπαντική ακτινοβολία – υπέρυθρες ακτίνες φωτός αόρατες στο ανθρώπινο μάτι – σε ένα μικρό κομμάτι του ουρανού. Έπειτα, αφαίρεσαν την ακτινοβολία από όλους τους γνωστούς γαλαξίες. Το υπόλοιπο των μετρήσεων, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, περιλαμβάνει την ακτινοβολία που εξέπεμπαν τα πρώτα άστρα του σύμπαντος.

Αυτό το εγχείρημα μοιάζει σαν να προσπαθούσε κάποιος να αφαιρέσει από την ηχογράφηση ενός γηπέδου γεμάτο με κόσμο, τον ήχο που έκανε κάθε ένας από τους θεατές εκτός από έναν με σκοπό να ξεχωρίσει μόνο τη φωνή αυτού του μοναδικού ατόμου.

Αν τα συμπεράσματα της έρευνας είναι σωστά, τότε θα δώσουν μεγάλη ώθηση στις μελέτες για την πρώτη αυγή του σύμπαντος.

Ο Avi Loeb, καθηγητής αστρονομίας στο Harvard, υποστηρίζει ότι το σύμπαν ήταν πιθανότατα σκοτεινό κατά τα πρώτα 500 χιλιάδες χρόνια της ζωής του. Αργότερα, Later, το υδρογόνο συγχωνεύτηκε δημιουργώντας λαμπρά αστέρια χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από ότι ο Ήλιος. Και είναι αυτά τα ίχνη αυτών των αστεριών που η ομάδα του Kashlinsky ελπίζει ότι έχει εντοπίσει.

'Αυτός είναι ο λόγος που η συγκεκριμένη έρευνα είναι τόσο συναρπαστική – για πρώτη φορά κοιτάζουμε στοιχεία που μπορούν εν δυνάμει να αποδείξουν το πώς και το πότε δημιουργήθηκε το πρώτο φως του σύμπαντος, ' υποστηρίζει ο Loeb.

Ο Richard Ellis, καθηγητής αστρονομίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, δείχνει να συμφωνεί με τα συμπεράσματα του Kashlinsky. Ωστόσο, σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, σημειώνει: 'Ακόμα και μια μικρή απροσεξία στην διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε ψευδή συμπεράσματα.' Παραδέχεται όμως σε συνέντευξή του ότι οι ερευνητές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν δεδομένων των περιορισμών στην τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε.

'Δεν βρίσκω κάτι λάθος στην ανάλυση. Φυσικά το επόμενο βήμα είναι να αποδείξουν οι αστρονόμοι ότι αυτή η ανάλυση είναι και σωστή, ' προσθέτει.

Ο Ned Wright, καθηγητής αστρονομίας στο UCLA, είναι περισσότερο επιφυλακτικός. Υποστηρίζει ότι η διαδικασία αφαίρεσης της ακτινοβολίας των άλλων άστρων είναι πολύ ανακριβείς για να είναι τα συμπεράσματα της έρευνας αξιόπιστα και ότι οι μετρήσεις που έχουν γίνει δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη των πρώτων αστεριών.

'Είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε αυτά τα συμπεράσματα. Θεωρώ πως είναι λανθασμένα, ' υπογραμμίζει. 'Νομίζω ότι αυτό που δείχνουν είναι ανεπαρκώς αφαιρούμενα απομεινάρια από κοντινές πηγές.'

Ο Kashlinsky παρόλα αυτά είναι πεπεισμένος για την αξιοπιστία της ανάλυσης που έχει κάνει η ομάδα του. Όπως λέει ο ίδιος, οι υπολογισμοί έχουν δείξει ότι το ποσό της υπέρυθρης ακτινοβολίας από αυτές τις άλλες πηγές ήταν τόσο μικρό ώστε να θεωρείται αμελητέο.

Ο Loeb συμφωνεί ότι τα αποτελέσματα της έρευνας του Kashlinsky δεν είναι αδιάψευστα, όμως αναγνωρίζει ότι τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει είναι ένα αληθοφανές πρώτο και σημαντικό βήμα για την κατανόηση της δημιουργίας των πρώτων άστρων του σύμπαντος.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Τι κρύβεται πραγματικά στη σελήνη, μύθοι και αποδείξεις

 

Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30', και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αυτήν την αρμονικότητα με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας. Η αποστολή του «Απόλλων 14» προκάλεσε και αυτή δονήσεις και η ΝΑΣΑ είπε: Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες. Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια και ενδέχεται να είναι κατοικημένη. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.

Οι «Τάϊμς» της Ν. Υόρκης έγραφαν τον Απρίλιο του 1976 ότι ο ένας από τους πέντε σεισμογράφους που τοποθέτησε ο «Απόλλων 14» εργάστηκε κανονικά μέχρι τον Μάρτιο του 1975 και κατόπιν σίγησε. Το περίεργο είναι ότι μετά από ένα μήνα σιγής λειτούργησε ξανά και κανονικά. Επίσης ένα άλλο μηχάνημα που είχε σιγήσει για 4 ολόκληρα χρόνια λόγω υπερβολικής ζέστης της σεληνιακής επιφάνειας, άρχισε και αυτό να λειτουργεί κανονικά για πρώτη φορά μαζί με το προηγούμενο αν και δεν ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Ο «Απόλλων 16» κατά την διάρκεια του ταξιδιού του προς την σελήνη έχασε ξαφνικά τον αυτόματο έλεγχο της πορείας χωρίς εξήγηση και χωρίς εξήγηση τον επανέφερε ξαφνικά. Στο εσωτερικό του κρατήρα «Ρέητζερ» το διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε από απόσταση 5 χιλιομέτρων μια φωτογραφία, λίγο πριν πέσει στη σελήνη. Η φωτογραφία παρουσίαζε μια σειρά από παράξενα αντικείμενα που η ΝΑΣΑ τα χαρακτήρισε πέτρες, ενώ διάφοροι ερευνητές μίλησαν για ΑΤΙΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 το Σοβιετικό «Λούγχοντ 2» στην θάλασσα της Γαλήνης βρήκε μια μεταλλική πλάκα μήκους ενός μέτρου ασυνήθους στιλπνότητας και πολύ μικρής ηλικίας.

ΣΙτην ίδια αυτή θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στην ίδια ακριβώς διάταξη με τις πυραμίδες της Αιγύπτου όπως υποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Αβράμωφ. Γιατί η ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλές από τις αποστολές της στην θάλασσα της Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικό τον υποχρέωσε σε αυτή την απόφαση; Τα διαστημόπλοια «Λούνα 9» και «Όρμπιτερ 2» φωτογράφησαν οκτώ ορελίσκους όμοιους με αυτούς της Κλεοπάτρας στην Αίγυπτο, ύψους ουρανοξύστη. Σε φωτογραφίες που πάρθηκαν από διαστημόπλοια και χαρακτηρίστηκαν απόρρητες, φαινόταν ένας φωτεινός συμμετρικός σταυρός. Εμφανίστηκε ξαφνικά και ξαφνικά χάθηκε. Παρακάτω παραθέτουμε διάφορες αστρονομικές παρατηρήσεις που κατά καιρούς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στην επιφάνεια της σελήνης.

11.3.1587: Οι αστρονόμοι της εποχής παρατηρούν με γυμνό μάτι ένα λαμπρό αστέρι πάνω στο φεγγάρι ανάμεσα στα δύο άκρα του ηλιακού μηνίσκου.

12.11.1671: Παρατηρείται στην επιφάνεια της σελήνης ένα λευκό σύννεφο αν και η σελήνη δεν έχει σύννεφα.

1783 & 1784: Παρατηρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα κινούμενα φώτα στην σεληνιακή επιφάνεια.

1794: Ένα περίεργο αντικείμενο πετούσε πάνω από την σελήνη.

7.9.1800: Οι Γάλλοι αστρονόμοι παρατηρούν κατά την διάρκεια μιας έκλειψης σειρά από κινούμενα φώτα που αλλάζουν συνεχώς σχηματισμούς και αφού ευθυγραμμίστηκαν εξαφανίστηκαν.

4/5/6/7.2.1821, 6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821:

Στις παραπάνω ημερομηνίες και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 1821 οι αστρονόμοι παρατηρούν πλήθος από ανεξήγητα φώτα να κινούνται στην επιφάνεια της σελήνης και μετά από ορισμένους σχηματισμούς που πήραν εξαφανίστηκαν.

22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σε όλες τις παραπλεύρως ημερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων με σημείο αναφοράς γύρω και μέσα στην «θάλασσα των Κρίσεων».

Αρχές 1860. 10.6.1866, 7.5.1867, Όλο το 1869: Καθ' όλη τη διάρκεια του 1860 παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης και ιδιαίτερη έξαρση στις παραπάνω ημερομηνίες όπου παρατηρήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν κωνικές κατασκευές μέσα και έξω από τον κρατήρα του Λινέ ο οποίος έχει βάθος 360 μέτρα και διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι έμειναν άφωνοι όταν πέντε χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί.

Όλο το 1871: Παρατηρούνται πάνω από 1500 φωτεινά αντικείμενα στην επιφάνεια της σελήνης με συχνότητα εμφανίσεως καθημερινά.

5.2.1877: Στον κρατήρα Εύδοξος φαίνεται για πολλές μέρες μια φωτεινή γραμμή μεγάλου μήκους.

21.3.1877 και 4.5.1877: Το εσωτερικό του κρατήρα Πρόκλος είναι κατάφωτο από πάρα πολλά κινούμενα φώτα.

Όλο το 1879: Το έτος αυτό έχουμε πλήθος εμφανίσεων φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης. Ο κρατήρας του Υγγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σαν να φωτιζόταν από κάποια πηγή φωτός, ενώ έξω από αυτόν φωτεινά αντικείμενα άλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στον κρατήρα Φρακαστόριους φάνηκε ένας φωτεινός κύκλος που στην συνέχεια πήρε σχήμα κώνου. Πριν το 1879 δεν υπήρχε καμιά κωνική κατασκευή ενώ σήμερα οι κωνικές κατασκευές ξεπερνούν τις 1000.

23.1.1880: Φωτεινές γραμμές αναβόσβηναν επί αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης σαν να γινόταν σινιάλο.

4, 7.1881: Δύο πυραμιδοειδείς φωτεινές προεξοχές παρατηρήθηκαν στον σεληνιακό ορίζοντα.

8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινές δέσμες φάνηκαν στην «θάλασσα των Κρίσεων». Στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε αργότερα μια γέφυρα η οποία μετά από μερικά χρόνια εξαφανίστηκε.

24.4.1882: Παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων αντικειμένων στον κρατήρα «Αριστοτέλης».

26, 3.1882: Στην «θάλασσα των Κρίσεων» παρουσιάζονται αμέτρητα φωτεινά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων.

23.11.1887: Μια κοκκινωπή σκιά παρατηρείται στον κρατήρα «Πλάτων».

15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικά ένα φωτεινό στίγμα στην επιφάνεια της σελήνης δέκα φορές φωτεινότερο από αυτήν. Προσσεληνώθηκε στις σεληνιακές Άλπεις, παρέμεινε 20' και μετά χάθηκε. Στο σημείο προσσεληνώσεως έμεινε μια περιφέρεια που άλλαζε συνέχεια χρώματα.

10.9.1889: Στον κρατήρα του «Πλίνιου» φάνηκε ένα κυκλικό φως με στίγμα στο κέντρο.

7.11.1891: Φωτεινές γραμμές αναβόσβηναν σαν σινιάλο για αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης.

1892, 1896, 1899: Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών αυτών παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων φώτων στην επιφάνεια της σελήνης.

23.4.1915: Μια φωτεινή ακτίνα παρατηρείται στον κρατήρα «Κλάβιου».

15.1.1915: Επτά φωτεινά αντικείμενα σχημάτιζαν το Ελληνικό γράμμα «Γ» στην επιφάνεια της σελήνης.

10.10.1916: Ένα φωτεινό τρίγωνο παρατηρείται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

Από το 1922 έως το 1980: Έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων που κινούνται και αλλάζουν θέση, πιθανώς επιφανειακές κατασκευές τύπου «Ιγκλού», λυόμενες και προκατασκευασμένες.

14.6.1940: Δυο φωτεινές στήλες παρατηρούνται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

7.4.1944: Παρατηρείται ανεξήγητη λάμψη στην επιφάνεια της σελήνης.

19.10.1945: Τρία έντονα φώτα παρατηρούνται στο τείχος του «Δαρβίνου»

Από το 1950 έως το 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικές κατασκευές που πολλαπλασιαζόταν κατά ασυνήθιστο τρόπο αφού το 1865 υπήρχαν δύο, σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000.

7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φώτα στην επιφάνεια της σελήνης.

18.9.1953: Κάτι σαν νησί υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της σελήνης.

8.9.1955: Δυο λάμψεις παρατηρήθηκαν στην περιοχή του «Ταύρου».

24.5.1955: Μια αστραπή παρατηρείται στον νότιο πόλο της σελήνης.

18.3.1958: Οι Άγγλοι αστρονόμοι Τ. Ο'Νήλ και Χ. Π. Γουέλκινς παρατηρούν μια γέφυρα στην επιφάνεια της σελήνης η οποία μετά από μερικές μέρες εξαφανίστηκε.

29.9.1958: Στην επιφάνεια της σελήνης παρατηρούνται φωτεινά γραμμικά σύμβολα σαν γράμματα αλφαβήτου.

3.11.1958: Παρατηρούνται κινούμενα φώτα και απελευθέρωση αερίων στην επιφάνεια της σελήνης, ενώ ένα κόκκινο φως εκινείτο πολύ αργά.

5.11.1959: Φώτα αναβόσβηναν σαν σινιάλο για πολλή ώρα.

17.11.1959: Ένα φωτεινό αντικείμενο αναβόσβηνε στον κρατήρα του «Πλάτωνα».

13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυο φωτεινά αντικείμενα που έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης με μεγάλη ταχύτητα ενώ ένα φωτεινό σύννεφο ήταν πάνω από την περιοχή «Λιτρώφ». Η σελήνη δεν έχει σύννεφα.

Το 1960: Η σκοτεινή πλευρά του κρατήρα «Βιτέλο» φωτιζόταν επί 5'.

Το 1961: Πέντε φωτεινά αντικείμενα αναβόσβηναν και έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης. Με την απομάκρυνση τους παρατηρήθηκε απελευθέρωση αερίων.

Το 1963: Πολλά κόκκινα αντικείμενα κινούνται στην επιφάνεια.

21.6.1964: Μια μαύρη σκιά κινείται στο Ν. ημισφαίριο της σελήνης.

3.7.1965: Για 70' λεπτά στην περιοχή του «Αριστάρχου» παρατηρούνται φωτεινές αναλαμπές.

6, 7, 8/8/1965: Και τις τρεις μέρες συνέχεια μια ισχυρή ακτίνα εκπέμπεται από την επιφάνεια της σελήνης προς άγνωστη κατεύθυνση.

Μάρτιος 1966: Μεγάλος αριθμός φωτεινών αντικειμένων σε όλη την επιφάνεια.

25.9.1966 & 25.10.1966: Παρατηρείται ασυνήθης αριθμός φωτεινών λάμψεων στον κρατήρα του «Πλάτωνα»» και στην περιοχή «Γκασέντι» για μια ώρα.

4.2.1966: Το Σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στην «θάλασσα των Καταιγίδων» πυργοειδείς κατασκευές διατεταγμένες σε ευθείες γραμμές.

11.9.1967: Ένα μαύρο σύννεφο με κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στη «θάλασσα της Γαλήνης».

24.12.1968: Ο «Απόλλων 8» περιστρέφεται γύρω από την σελήνη. Οι αστροναύτες είδαν ένα τεράστιο ΑΤΙΑ και το φωτογράφησαν. Είχε επιφάνεια 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα (4, 000μ. Χ4.000μ, )

22.5.1969: Ο «Απόλλων 10» περιφερόταν γύρω από την σελήνη και η σεληνάκατος πήγαινε για προσσελήνωση και ενώ απείχε από το έδαφος 7.200 μέτρα ένα ΑΤΙΑ από την επιφάνεια της σελήνης σηκώθηκε κάθετα και πήγε και την συνάντησε. Οι αστροναύτες το φωτογράφησαν και το κινηματογράφησαν. 16.7.1969: Όταν ο «Απόλλων 11» κατευθυνόταν προς την σελήνη ένα ΑΤΙΑ πήγε τον συνάντησε και τον συνόδευσε μέχρι την σελήνη.

19.7.1969: Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» προσσεληνώθηκε συνοδευόταν από δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τα οποία κινηματογραφήθηκαν από τους αστροναύτες. Τα δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν την φωτεινότητα τους. Αργότερα εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο ΑΤΙΑ και το συνόδευαν 10 μικρότερα.

Τέλος ο «Απόλλων 17» φωτογράφησε και αυτός δύο ΑΤΙΑ κατά την διαδρομή του προς τπν σελήνη.

Οι κρατήρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ έχουν γίνει εστίες συγκεντρώσεων φωτεινών αντικειμένων. Ο κρατήρας του Αριστάρχου είναι ο πιο αινιγματικός και συγκεντρώνει τις πιο πολλές πιθανότητες να υπάρχουν σ' αυτόν είσοδοι για το εσωτερικό της σελήνης. Ομάδες επιστημόνων που συνεργάστηκαν ανεξάρτητα από την ΝΑΣΑ, υπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων και αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 1000 περιπτώσεις. Κατά την διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος «Απόλλων», η ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω από 2.000 περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων στην επιφάνεια της σελήνης, όπως επίσης παρατήρησε και ένα τεράστιο μαύρο σώμα μήκους 250.000 μέτρων και πλάτους 50.000 μέτρων που πετούσε πάνω από την σελήνη. Ο αστροφυσικός Δρ Μόρις Τζέσαπ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πριν τον αυτοκτονήσουν δήλωσε: Όλα τα φώτα κατευθύνονται από λογικά όντα που εξυπηρετούν κάποια σκοπιμότητα άγνωστη σ' εμάς. Οι κατασκευές που παρατηρούνται στην επιφάνεια της σελήνης και έχουν εμφανισθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι έργο νοημόνων όντων που έχουν βάση το εσωτερικό της σελήνης. Δεν υπάρχει περίπτωση τα παραπάνω φαινόμενα να είναι οφθαλμαπάτες γιατί οι φωτογραφικοί φακοί δεν παθαίνουν παραισθήσεις και φωτογραφίζουν μόνον υπαρκτά αντικείμενα. Το φεγγάρι δεν είναι νεκρό. Είναι ένα κοσμικό εργαστήριο νοημόνων όντων τους σκοπούς των οποίων γνωρίζουν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ και δεν τους αποκαλύπτουν. Εκείνο που δημιουργεί σκέψεις, είναι ο θόρυβος που έχει γίνει για τις αποστολές στη σελήνη. Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας του δορυφόρου μας. Γιατί όλα αυτά; για μια ανθρώπινη περιέργεια και ματαιοδοξία; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους; Το φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλό για να εμπνέει τους ερωτευμένους και τους ποιητές. Τι συμβαίνει;

Και ξαφνικά χωρίς τίποτε να το δικαιολογεί την 12.12.1996 η ΝΑΣΑ ανακοινώνει στα τηλεοπτικά μέσα

' Μπορεί να υπάρχει Ζωή στη σελήνη. ' 

Διαβάστε περισσότερα

Μυστήρια ραδιοκύματα εντοπίστηκαν από το βαθύ διάστημα

Αστρονόμοι εντόπισαν με τη βοήθεια ραδιοτηλεσκοπίου στον Καναδά μυστήρια ραδιοκύματα τα οποία έχουν προέλευση το βαθύ διάστημα και συγκεκριμένα ένα μακρινό γαλαξία.

Οι αστρονόμοι εντόπισαν δεκατρείς γρήγορες εξάρσεις ραδιοκυμάτων, γνωστές ως Fast Radio Bursts – FRBs οι οποίες ήταν επαναλαμβανόμενες και είχαν την ίδια προέλευση σε απόσταση περίπου 1,5 δις ετών φωτός μακριά μας, σε έναν γαλαξίαπου βρίσκεται σε αυτή την περιοχή.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τέτοιου είδους σήματα έχουν ανιχνευθεί μία ακόμα φορά στο παρελθόν, από διαφορετικό τηλεσκόπιο.

Οι θεωρίες που έχουν οι επιστήμονες για την προέλευση των ραδιοκυμάτων, όπως φαντάζεται κανείς, είναι πολλές.

Κάποιοι εικάζουν πως προέρχονται από αστέρες νετρονίων με πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία που περιστρέφονται ταχύτατα, άλλοι μιλούν για το αποτέλεσμα συγχώνευσης δύο αστέρων νετρονίων, ενώ υπάρχει σαφώς και η πιθανότητα να προέρχονται από εξωγήινους που βρίσκονται σε εκείνο το γαλαξία.

Ο ερευνητής Shriharsh Tendulkar του τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο McGillδήλωσε:

Ανακαλύψαμε ένα δεύτερο επαναλαβανόμενο σήμα και οι ιδιότητές που έχει είναι παρόμοιες με το πρώτο. Αυτό μας λέει πολλά όσον αφορά τις ιδιότητες αυτών των σημάτων.

Όπως και να έχει φαίνεται ότι τα σενάρια αυτά θα απασχολήσουν για καιρό ακόμα τους Αστροφυσικούς και τους Αστρονόμους προσπαθώντας να δώσουν μια λύση.

πηγή 

Διαβάστε περισσότερα

Ενδείξεις για την ύπαρξη 6 διαστάσεων

Ο χώρος ίσως δεν έχει μόνο τρεις διαστάσεις, αλλά έξι! βρετανοί αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι βρήκαν ενδείξεις για την ύπαρξη τριών επιπλέον διαστάσεων κρυμμένων στο σύμπαν. . Οι επιπλέον διαστάσεις δεν γίνονται αντιληπτές επειδή είναι εξαιρετικά μικρές, μικρότερες και από άτομα. Στις τρεις νέες «κατευθύνσεις» του Σύμπαντος, τίποτα δεν μπορεί να είναι μακρύτερο από ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου.



Η ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων προβλέπεται από τη θεωρία των χορδών, την επικρατέστερη θεωρία για τα στοιχειώδη υποατομικά σωματίδια. Ωστόσο ακόμα και επιστήμονες που δέχονται τη θεωρία των χορδών εμφανίζονται δύσπιστοι ως προς τη νέα μελέτη, καθώς υπάρχουν και απλούστερες εξηγήσεις για τις παρατηρήσεις.

 Τα συμπεράσματα, αναφέρει τη Δευτέρα το Nature.com, προήλθαν από παρατηρήσεις της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης», η οποία αντιστοιχεί στο 85% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος, αλλά δεν αποτελείται από τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια και δεν μπορεί να γίνει άμεσα ορατή.



Η παρουσία της σκοτεινής ύλης μπορεί όμως να γίνει αντιληπτή από τη βαρυτική έλξη της, η οποία επιδρά στην κίνηση των ορατών άστρων και γαλαξιών.



Ο Τζόζεφ Σιλκ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μελέτησαν τη συμπεριφορά μικρών γαλαξιών και σε μεγάλων γαλαξιακών σμηνών, προκειμένου να συμπεράνουν πώς συμπεριφέρεται σε κάθε περίπτωση η σκοτεινή ύλη.



Όπως διαπιστώθηκε, στους μεμονωμένους γαλαξίες η βαρυτική έλξη της σκοτεινής ύλης είναι ισχυρή. Στα μεγάλα γαλαξιακά σμήνη, όμως, η ελτική αυτή δύναμη φαίνεται να μειώνεται, καθώς τα συσσωματώματα σκοτεινής ύλης που ανιχνεύθηκαν ήταν πολύ μικρότερα από τα αναμενόμενα.



Μια πιθανή εξήγηση, προτείνουν οι ερευνητές, είναι ότι υπάρχουν τρεις επιπλέον διαστάσεις, οι οποίες επηρεάζουν τη βαρύτητα σε πολύ μικρές διαστάσεις, περίπου ενός νανομέτρου.



Οι ερευνητές παραδέχονται, πάντως, ότι η υπόθεση αυτή δεν είναι παρά μια «εικασία» (η οποία όμως αξίζει να διερευνηθεί). Μια εναλλακτική εξήγηση, αναφέρουν οι ίδιοι, είναι ότι στο μακρινό παρελθόν ο ρυθμός εμφάνισης σουπερνόβα (άστρων που πεθαίνουν και εκρήγνυνται) ήταν διαφορετικός από ό, τι σήμερα.



Αν πάντως η υπόθεση είναι αληθής, αυτό θα σήμαινε ότι σε πολύ μικρές αποστάσεις η βαρύτητα δεν υπακούει στους νόμους του Νεύτωνα. Και σύμφωνα με ορισμένα μοντέλα της θεωρίας των χορδών, οι επιπλέον κρυμμένες διαστάσεις του χώρου ίσως είναι ακόμα περισσότερες, έως και οκτώ.

Διαβάστε περισσότερα

Πάγος νερού κρύβεται μέσα στους αμμόλοφους του Άρη

Οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Αρη θα βρουν άφθονο νερό κρυμμένο μέσα στους χαρακτηριστικούς αμμόλοφους του πλανήτη, ανακοίνωσε κορυφαία Αμερικανίδα γεωλόγος.
Οι τεράστιοι όγκοι άμμου διατηρούν το σχήμα τους χάρη στον πάγο.

Η Μέρι Μπουρκ του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα μελέτησε πρόσφατες δορυφορικές φωτογραφίες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι αμμόλοφοι αποτελούνται έως και κατά 50% από πάγο.

Οι παγοκρύσταλλοι συγκρατούν τους κόκκους άμμου και δίνουν στην όλη δομή παράξενο σχήμα, παρόμοιο με το σχήμα των παγωμένων αμμόλοφων στην Ανταρκτική και το Βόρειο Πόλο.
Εικόνες υψηλής ανάλυσης από τον Mars Reconnaissance Orbiter αποκαλύπτουν ρωγμές, απότομες πλαγιές και προεξοχές που δεν απαντώνται στους ξηρούς, κινούμενους αμμόλοφους της Σαχάρας.
Οι επιστήμονες, έχοντας μελετήσει τα φαράγγια του Κόκκινου Πλανήτη, πιστεύουν ότι κάποτε στην επιφάνειά του κυλούσε υγρό νερό, έστω και για περιορισμένα χρονικά διαστήματα.

Από το 1992, οπότε άρχισαν να καταφθάνουν τα δεδομένα από τον δορυφόρο Mars Odyssey, γνωρίζουν επίσης ότι το νερό αυτό βρίσκεται σήμερα στο υπέδαφος, σε μορφή πάγου, αλλά και στους πόλους, αναμεμειγμένο με ξηρό πάγο (πάγο διοξειδίου του άνθρακα).

«Τα ευρήματά μου δεν υποδεικνύουν ότι υπάρχει περισσότερο νερό στον Αρη» διευκρίνισε η Δρ. Μπουρκ στο πρακτορείο Reuters, μιλώντας στο περιθώριο του Φεστιβάλ Επιστημών στο Δουβλίνο.
«Αναγνώρισα μια νέα τοποθεσία που δεν είχε προσδιοριστεί μέχρι σήμερα» εξήγησε.
Η γεωλόγος πιστεύει ότι οι αμμόλοφοι δημιουργήθηκαν σχετικά πρόσφατα, πριν από περίπου 100.000 χρόνια, στη διάρκεια των τελεταίων χιονοπτώσεων ή βροχών στον Αρη.

Σε κάθε περίπτωση, οι παγωμένοι αμμόλοφοι αποτελούν ιδανικό απόθεμα νερού για τις μελλοντικές αποστολές.

Περίπου 500 κυβικά μέτρα νερού εκτιμάται ότι υπάρχουν μόνο στον Αμμόλοφο Κάιζερ, ο οποίος είναι πιθανώς ο μεγαλύτερος του Ηλιακού Συστήματος, με μέκος 6, 5 χλμ και ύψος 475 μέτρα.

Διαβάστε περισσότερα

Νέα Θεωρία για τη Λαμπρότητα της Αφροδίτης

Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησαν Αμερικανοί ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπεύθυνοι για τη λαμπερή, μεταλλική «επιδερμίδα» της Αφροδίτης είναι ο μόλυβδος και το βισμούθιο.

Με τη χρήση χημικών υπολογισμών, η L. Schaefer και ο B. Fegley κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο υπεύθυνος για τη λάμψη της Αφροδίτης είναι ο μόλυβδος!

Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στην επιφάνεια του πλανήτη, τα μεταλλεύματα στην επιφάνειά του, όχι μόνο λιώνουν, αλλά επιπλέον εξαϋλώνονται.
Στη συνέχεια, παγώνουν και κατακάθονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, όπου υπάρχουν και χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Με αυτόν τον τρόπο εξηγείται η εξαιρετική αντανακλαστικότητα που υπάρχει στις «βουνοκορφές» της Αφροδίτης και που έγινε αντιληπτή μέσω ραντάρ από διαστημικά σκάφη, τα οποία βρίσκονταν σε τροχιά.

Η Αφροδίτη έχει το μέγεθος της Γης, αλλά λόγω της μικρής της απόστασης από τον Ήλιο έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Η ατμόσφαιρά της αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, γεγονός που οδηγεί σε έντονο «φαινόμενο του θερμοκηπίου», δια του οποίου η παγιδευμένη ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει την επιφάνεια, όπου η μέση θερμοκρασία αγγίζει του 467 βαθμούς Κελσίου.

Επιπλέον, η πίεση στην επιφάνειά της είναι 90 φορές μεγαλύτερη από αυτή στην επιφάνεια της Γης.
Η συγκεκριμένη θεωρία των Αμερικανών επιστημόνων, προτείνει την πιθανότητα η (αντιστρόφως ανάλογη προς το υψόμετρο) θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη να προκαλεί την μετατροπή κάθε μετάλλου σε ένα είδος «μεταλλικής πάχνης».

Μόνο στα μεγαλύτερα υψόμετρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε αυτή η «πάχνη» να επιστρέψει και πάλι σε στέρεα μορφή, σχηματίζοντας όμως αυτή τη φορά ένα λεπτό, εξαιρετικά ανακλαστικό στρώμα πάνω στο έδαφος.

Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι σε μερικά εκατομμύρια χρόνια ολόκληρη η επιφάνεια των βουνοκορφών του πλανήτη θα έχει καλυφθεί από τον μεταλλικό «πάγο», τονίζοντας ότι πρόκειται για μια ενεργό διαδικασία.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Ηφαίστειο στον Τιτάνα αναβλύζει πάγο

Το διαστημικό σκάφος Cassini ίσως εντόπισε στην επιφάνεια του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου ένα ηφαίστειο που αναβλύζει πάγο.
Ωστόσο ο ωκεανός από υγρό μεθάνιο που περίμεναν να βρουν οι επιστήμονες φαίνεται να απουσιάζει από τον Τιτάνα.

Πρόσφατες φωτογραφίες του δορυφόρου υπεδείκνυαν ότι η επιφάνεια διατρέχεται από κανάλια, λίμνες και μεγάλους όγκους υγρών υδρογονανθράκων σε μέγεθος θάλασσας.
Φαίνεται όμως ότι τα χαρακτηριστικά αυτά προέρχονται από παροδικές πλημμύρες παγωμένων υλικών που αναβλύζουν από το υπέδαφος.

Φωτογραφίες στην περιοχή του υπέρυθρου απεικονίζουν μια κυκλική περιοχή με διάμετρο περίπου 30χλμ, η οποία ίσως αντιστοιχεί σε ένα «κρυοηφαίστειο», έναν θόλο που σχηματίζεται από πάγους που αναβλύζουν στην επιφάνεια και απελευθερώνουν μεθάνιο.
Οι φασματικές αναλύσεις υποδεικνύουν ότι το κύριο συστατικό του ηφαιστειακού υλικού δεν είναι νερό.

Οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ο Τιτάνας να καλύπτεται από ένα στρώμα πάγων, πάχους δεκάδων χιλιομέτρων, το οποίο ρέει και περιοδικά ανακυκλώνεται.
Τα κανάλια που σήμερα διακρίνονται στην επιφάνεια ίσως δημιουργούνται από περιοδικές πλημμύρες μεθανίου.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπωσιακή φωτογραφία από τον χιονισμένο Άρη

Ακόμη και ο ‘Αρης έχει συγχρονιστεί με το πνεύμα των γιορτών, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), που έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία ενός αρειανού κρατήρα με πάγο στο εσωτερικό του, ο οποίος δείχνει σαν να είναι γεμάτος με φρέσκο και απάτητο χιόνι, έτοιμο να υποδεχτεί εκδρομείς για σκι!

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ πρόκειται για τον μεγάλο και βαθύ κρατήρα Κορόλεφ (φέρει το όνομα του «πατέρα» της σοβιετικής αεροδιαστημικής τεχνολογίας Σεργκέι Κορόλεφ), διαμέτρου 82 χιλιομέτρων, κοντά στο βόρειο πόλο του ‘Αρη. Στο εσωτερικό του κρατήρα έχει συσσωρευτεί πάγος διαμέτρου 60 χιλιομέτρων και πάχους 1,8 χιλιομέτρων. Ο πάγος είναι μόνιμος στον κρατήρα, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «παγίδα ψύχους», επειδή παγιδεύει παγωμένο αέρα και έτσι εμποδίζει το λιώσιμο των πάγων, ακόμη και στη διάρκεια του εξάμηνης διάρκειας καλοκαιριού.

Η φωτογραφία του «χιονισμένου» κρατήρα τραβήχτηκε από το ευρωπαϊκό σκάφος Mars Express, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το γειτονικό πλανήτη από το 2003. Η επεξεργασία της φωτογραφίας (πέντε επιμέρους φωτογραφίες συνενώθηκαν σε μία) έγινε από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο, το οποίο διαβεβαίωσε ότι το χρώμα του πάγου στη φωτογραφία είναι φυσικό και όχι «πειραγμένο».

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα

[video] Μικρός αστεροειδής διαλύθηκε πάνω από την Αφρική

Ένας μικρός αστεροειδής δύο μέτρων έγινε αντιληπτός το Σάββατο ότι βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη και λίγες ώρες μετά διαλύθηκε στη γήινη ατμόσφαιρα πάνω από τη Μποτσουάνα της Αφρικής, χωρίς να υπάρξουν θύματα ή ζημιές.

Ο διαστημικός βράχος με την ονομασία «2018 LA», που είχε εντοπισθεί από το τηλεσκόπιο Catalina Sky του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, εισήλθε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας με μεγάλη ταχύτητα 17 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και δημιούργησε μια μπάλα φωτιάς στον ουρανό, καθώς καταστράφηκε.

Ο Πολ Τσόντας, επικεφαλής του Κέντρου Μελετών Κοντινών στη Γη Αντικειμένων της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), δήλωσε ότι «είναι μόλις η τρίτη φορά που ανακαλύπτεται ένας αστεροειδής να βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη και η δεύτερη φορά που έγινε δυνατό να προβλεφθεί η τοποθεσία της πρόσκρουσης».
Ο πρώτος αστεροειδής που είχε ανιχνευθεί ότι πρόκειται να πέσει στον πλανήτη μας, ήταν ο «2008 TC3», διαμέτρου τεσσάρων μέτρων, που ανακαλύφθηκε 19 ώρες πριν την πρόσκρουση, η οποία συνέβη πάνω από το βόρειο Σουδάν.

Η δεύτερη περίπτωση ήταν ο «2014 ΑΑ», ο οποίος ανακαλύφθηκε μόνο λίγες ώρες προτού πέσει στον Ατλαντικό Ωκεανό την 1η Ιανουαρίου 2014. Και τις τρεις φορές η ανίχνευση έχει γίνει από το ίδιο τηλεσκόπιο Catalina Sky Survey και μάλιστα στη βάρδια του ίδιου παρατηρητή, του Ρίτσαρντ Κοβάλσκι.

Διαβάστε περισσότερα

Οι επόμενοι Αρμαγεδώνες

Χαρήκατε που ο Bruce Willis κατάφερε τελικά να εκτρέψει τον φοβερό αστεροειδή που απειλούσε την γη στην ταινία «αρμαγεδών»; μην χειροκροτείτε πολύ. οι επόμενες απειλές είναι πολύ μεγαλύτερες από την ανδρεία ενός «πολύ σκληρού για να πεθάνει». οι επιστήμονες που μελετούν το σύμπαν, έχουν κάποιες πολύ μελαγχολικές σκέψεις για το μέλλον του μικρού πλανήτη μας.. .


Kάτω από το βουνό Kαμιόκα στην Iαπωνία βρίσκεται μια τεράστια δεξαμενή με 50.000 τόνους νερού. Oι επιστήμονες παρακολουθούν άγρυπνοι όλη αυτή την μάζα, ψάχνοντας να βρουν μικρές γαλαζωπές λάμψεις. Σύμφωνα με την θεωρία, αυτές οι λάμψεις θα προέλθουν από τον θάνατο των πρωτονίων. Tο πείραμα αυτό είναι το κλειδί για να φτιαχτεί η «Eνοποιημένη θεωρία του Σύμπαντος», τόσο κρίσιμο που ο διάσημος θεωρητικός φυσικός του Princeton, Frank Wilczek μιλώντας σε ένα συνέδριο είπε: «αν δεν δούμε σύντομα κάποιο πρωτόνιο να παρακμάζει, όλο το οικοδόμημα της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής θα έχει σοβαρά προβλήματα.»

Σοβαρά προβλήματα όμως θα έχει ολόκληρο το σύμπαν (συμπεριλαμβανομένων των θεωρητικών φυσικών) αν τελικά οι επιστήμονες δουν τον θάνατο κάποιων πρωτονίων. Aυτό σημαίνει, ότι ολόκληρο το σύμπαν έχει ημερομηνία λήξης. Xωρίς πρωτόνια, δεν υπάρχουν άτομα, μόρια, βουνά, ποτάμια και αέρας. Όλα κάποια μέρα θα γίνουν ακτινοβολία γάμα. Tο ευτύχημα είναι ότι ο θάνατος του σύμπαντος δεν θα είναι άμεσος. Θα χρειαστούν πολλά δισεκατομμύρια, δισεκατομμυρίων χρόνια για να .. παραβρεθούμε στην κηδεία.

Πιο ανησυχητικά για την μικρή κι εύθραυστη Γη μας, οι οι γειτονικοί μας σούπερ- νόβα. Kανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα σκάσει κάποιος, αλλά κάποιοι υποψήφιοι βρίσκονται πολύ κοντά. O κόκκινος γίγαντας Betlgeuse, απέχει μόλις 430 έτη φωτός και μάλλον πάει για «μπαμ». Aν αυτό γίνει, τότε η ακτινοβολίες που θα βομβαρδίσουν την Γη θα καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος και θα σκοτώσουν την ζωή στον πλανήτη. Kανείς δεν ξέρει πότε μπορεί να γίνει αυτό ή αν .. έγινε. Aφού ο Betlgeuse απέχει από την Γη 430 έτη φωτός αυτό σημαίνει ότι το αστέρι μπορεί να έσκασε πριν 429 χρόνια κι εμείς να δεχθούμε την ακτινοβολία του .. χρόνου.

Aκόμη κι αν την γλυτώσουμε από τους σούπερ-νόβα μπορεί να .. ψηθούμε από κάποιο γειτονικό «ακτινοβολητή» γάμα. Kανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτά τα περίεργα πράγματα, αλλά κατά καιρούς παρατηρήθηκαν σε διάφορα μέρη του ουρανού έντονες ακτινοβολίες γάμα για μερικά δευτερόλεπτα ή ώρες και μετά εξαφανίστηκαν. Kάποιο φυσικοί πιστεύουν ότι η ακτινοβολία μπορεί να προέρχεται από την βίαιη σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών, ή μιας μαύρης τρύπας κι ενός αστεριού νετρονίων. Aπ' ότι και να προέρχεται όμως, το ζήτημα είναι ότι πρόκειται για ξαφνικές εκπομπές ακτινοβολίας (ένα από αυτά εξέπεμψε τόση ενέργεια σε μερικά δευτερόλεπτα, όση εκπέμπει ένας γαλαξίας σε ένα χρόνο) που αν κάποιο είναι κοντά μας, την βάψαμε από χέρι.

Kάποιοι θεωρητικοί φυσικοί το πάνε πιο μακριά. Mπορεί να καθόμαστε πάνω σε μια «κοσμική βόμβα» λένε. Σύμφωνα με την θεωρία, η «πυκνότητα ενέργειας» στο δικό μας κομμάτι του σύμπαντος δημιουργεί ένα «ψευδοκενό». Tο πρόβλημα είναι αν υπάρχει κοντά κάποιο άλλο κομμάτι με χαμηλότερο επίπεδο ενέργειας, το οποίο θα μπορεί να «ρουφήξει» το δικό μας κομμάτι, ημών συμπεριλαμβανομένων. Θεωρητικά αυτό μπορεί να μπορεί να γίνει κι αύριο. Πρακτικά; Δεν υπάρχει τρόπος να το ξέρουμε, παρά μόνο να .. περιμένουμε προσευχόμενοι

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Τι θα συμβεί αν και όταν αντιστραφούν οι πόλοι της Γης

• Newsroom HuffPost Greece

Owen Humphreys - PA 

Πολλές πτυχές της καθημερινής μας ζωής εξαρτώνται από το μαγνητικό πεδίο της Γης, οι «άγκυρες» του οποίου είναι ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος. Ηλεκτροδότηση, τηλεπικοινωνίες, ακόμα και ο προσανατολισμός πολλών ζώων εξαρτώνται από αυτό- ωστόσο, όπως γράφει στο νέο της βιβλίο «The Spinning Magnet» η Αλάνα Μίτσελ, δεν ήταν πάντα έτσι, καθώς πριν από 780.000 έλαβε χώρα αντιστροφή των πόλων, και κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτό θα συμβεί ξανά, με δυσμενείς επιπτώσεις για τη ζωή στον πλανήτη μας. 

Μιλώντας στο National Geographic, η Μίτσελ εξηγεί πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα: Το μαγνητικό πεδίο που προστατεύει τον πλανήτη μας από την ηλιακή και τη γαλαξιακή ακτινοβολία παράγεται στον εξώτερο πυρήνα της Γης. «Καθώς η ενέργεια ταξιδεύει διαμέσου του, παράγει ηλεκτρικό ρεύμα, που με τη σειρά του δημιουργεί μια μαγνητική ασπίδα, που φτάνει στο Διάστημα...υπάρχει μια πολύπαθη ομάδα μαγνητικών πεδίων μέσα στον πυρήνα. Έχεις τα δύο μαγνητικά πεδία των πόλων που προστατεύουν τον πλανήτη μας, τον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο, αλλά μέσα σε αυτόν τον πυρήνα υπάρχουν όλες αυτές οι “παρατάξεις”, σαν μια τιτανομαχία, που προσπαθούν να ανατρέψουν το δίπολο. Αν τα καταφέρουν, όπως έχουν κάνει εκατοντάδες φορές στην ιστορία του πλανήτη, τότε ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος θα αλλάξουν θέσεις». 

Στο ερώτημα πώς θα επηρεαστεί η ζωή στη Γη, απαντά τα εξής: «Επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως όλα τα φυτά και τα ζώα αντιδρούν στο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Ας υποθέσουμε ότι είστε μια φάλαινα που προσπαθεί να φτάσει στη βόρεια Αμερική, όπου βρίσκονται τα καλά ψάρια την άνοιξη, όπου μπορείς να παχύνεις, να αναπαραχθείς και να εξαπλώσεις το DNA σου. Αν δεν μπορείς να βρεις πώς να πας εκεί, με πλοήγηση που βασίζεται στο μαγνητικό πεδίο, τότε αυτό θα επηρέαζε την αναπαραγωγική στρατηγική σου. Παρομοίως, κάποιες χελώνες πρέπει να επιστρέψουν στον ίδιο κόλπο στην Αυστραλία για να κάνουν τα αυγά τους. Ο προβληματισμός είναι πως δεν θα είναι σε θέση να βρουν αυτή την παραλία αν δεν μπορούν να πλοηγηθούν με το μαγνητικό πεδίο, και μπορεί να καταλήξουν αλλού».

johan63 via Getty Images

Στο κατά πόσον ένα τέτοιο φαινόμενο θα έχει τόσο μεγάλη επίδραση ώστε να βλάψει τη ζωή στη Γη, η Μίτσελ απαντά πως αυτό είναι ασαφές. «Έχουμε μια κατάσταση στον πλανήτη αυτή τη στιγμή όπου περίπου το 1/3 των πλασμάτων είναι ήδη σε κίνδυνο και κάποια σε πολύ μεγάλο σε κίνδυνο. Οπότε δεν μιλάμε για μια περίοδο που είναι φυσιολογική για τη ζωή στη Γη. Το μεγάλο ερωτηματικό για την ενδεχόμενη αντιστροφή των πόλων είναι πώς θα επηρεάσει πλάσματα που έχουν ήδη πρόβλημα ως προς τη δυνατότητά τους να πάνε εκεί που πρέπει να πάνε». 

Ως προς το τεχνολογικό κομμάτι τώρα, επισημαίνει πως τα ηλεκτρικά/ ηλεκτρονικά συστήματα διασυνδέονται πολύ στενά, οπότε ένα πρόβλημα σε ένα από αυτά μπορεί να προκαλέσει «ντόμινο» σε όλο τον πλανήτη. Κάτι τέτοιο, όπως σημειώνει, παραλίγο να συμβεί το 2012, σε μια πολύ μεγάλη ηλιακή καταιγίδα, που ευτυχώς εκδηλώθηκε όταν ο Ήλιος δεν «κοιτούσε» προς τη Γη. «Μία ή δύο εβδομάδες νωρίτερα, θα “έβλεπε” απευθείας προς τον πλανήτη μας και η ανάλυση υποδεικνύει ότι θα είχαμε γυρίσει πίσω στη Βικτωριανή Εποχή από άποψης ηλεκτρικών συστημάτων. Το γεγονός ότι το αποφύγαμε τόσο “παρά τρίχα” και κατεγράφη τόσο καλά από δορυφόρους επέτρεψε σε επιστήμονες να πάνε σε κυβερνήσεις και ακαδημαϊκούς και να πουν “κοιτάξτε, το αποφύγαμε στο τσακ. Θα είχε καταστρέψει εντελώς τα ηλεκτρονικά μας συστήματα, δεν θα έπρεπε να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για αυτό; Ως αποτέλεσμα μια ομάδα στη Μ. Βρετανία, ανέπτυξε έναν τρόπο εξέτασης του οικονομικού κόστους αυτών των μεγάλων ηλιακών καταιγίδων και προσπάθησε να βρει τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευτούμε. Τα κόστη θα μπορούσαν να φτάσουν τα 4,1 δισ. δολάρια την ημέρα για την αμερικανική οικονομία και μόνο από μία και μόνη καταιγίδα. Και αυτό υποθέτοντας ότι δεν θα πήγαινε πέρα από τις ΗΠΑ, που φυσικά θα συνέβαινε».

NASA NASA / Reuters

Ως προς το πότε θα μπορούσε να συμβεί μια αντιστροφή πόλων, απαντά ότι έχει συμβεί εκατοντάδες φορές, και η πιο πρόσφατη ήταν 780.000 πριν, «οπότε υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η ώρα πλησιάζει». 

«Ξέρουμε ότι ο πυρήνας γίνεται όλο και πιο ασταθής. Ο Βόρειος μαγνητικός πόλος κυριολεκτικά “τρέχει” στο βόρειο ημισφαίριο στα 55 χλμ ανά ώρα στα βορειοδυτικά. Υπάρχει μια ένδειξη ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει μέσα στον πυρήνα. Ξέρουμε ότι το δίπολο αποδυναμώνεται δραματικά. Αν δείτε εικόνες από δορυφόρους, μπορείτε να δείτε ότι μέρος του μαγνητικού πεδίου έχει ήδη αντιστραφεί στο νότιο ημισφαίριο. Αυτό είναι κάτι που αποκαλείται “Ανωμαλία Νότιου Ατλαντικού”. Ξέρουμε ότι αυτό το “reversed flux patch”, όπως το αποκαλούν οι επιστήμονες, κινείται προς τη Δύση και ότι έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος μέσα στα τελευταία 60 χρόνια, οπότε τώρα καλύπτει περίπου 20% της επιφάνειας του πλανήτη. Μας λέει αυτό ότι έρχεται μια αντιστροφή σύντομα; Οι επιστήμονες απλά δεν έχουν αρκετές πληροφορίες για να προβούν σε αυτό το συμπέρασμα. Αυτό που λένε είναι πως είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι πόλοι θα αντιστραφούν ξανά σε κάποια φάση. Αλλά δεν ξέρουν εάν αυτό είναι η αρχή, επειδή δεν έχουν αρκετές πληροφορίες».

Και η μοίρα μας; «Οι συνέπειες είναι δυνάμει καταστροφικές. Ένας επιστήμονας με τον οποίο μίλησα, ο Ντάνιελ Μπέικερ, του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, που είναι ειδικός στην ηλιακή ακτινοβολία και το πώς επηρεάζει τον πλανήτη μας, λέει ότι δεν έχει αμφιβολία πως τμήματα του πλανήτη μας θα γίνουν μη κατοικήσιμα. Αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποια θα είναι αυτά. Αυτό που εννοεί είναι ότι επιπλέον υπεριώδης ακτινοβολία η οποία είναι επιβλαβής στον ανθρώπινο ιστό και μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις θα πλήξει τον πλανήτη, επειδή δεν θα έχουμε τη μαγνητική ασπίδα να μας προστατεύει».

Διαβάστε περισσότερα

Σελήνη ~ ένας φυσικός ή τεχνητός δορυφόρος

Μια πολύ παλιά σουδανική παράδοση της φυλής σιλλούκ αναφέρει: «τον παλιό καιρό οι άνθρωποι ανέβαιναν στο φεγγάρι από κάποιο ανηφορικό δρόμο αλλά μετά κουράστηκαν και δεν μπορούσαν ν' ανέβουν». τα ινδικά χειρόγραφα αναφέρουν ότι «οι έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της σελήνης και των συμμάχων της.» . Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. Ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για τον δάσκαλο του. Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.

Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, και μας λέει: «Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και κατοικείται από θεϊκούς κατοίκους.» Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος. Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.

Οι Τελχίνες της Ρόδου και οι Κάβειροι της Σαμοθράκης εξαφανίστηκαν μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Άρη. Η άποψη μου είναι ότι επέστρεψαν στις βάσεις τους στην Σελήνη και τον Άρη αντίστοιχα, βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης. Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν τον Β. και Ν. Πόλο. Ο Διόνυσος και ο Ηρακλής πήγαν στην Σελήνη και ο Ίδμων όπως αναφέρει ο Νονός ταξίδεψε στην Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη και δίνει ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης κάτι, που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. Στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» αν και το χαρακτηρίζει παραμύθι, εν τούτοις δίνει πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας. Τις πληροφορίες αυτές εάν δεν υπήρχαν ανάλογες εμπειρίες, ήταν αδύνατον να τις φαντασθεί άνθρωπος. «Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόννχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). Μπήκε μέσα σ' ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.» Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα 'κεραίες'. Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές. Περιγράφει ταξίδια στ' άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. Επισκέφθηκε τα νησιά των Μακάρων (Σείριος) και δεν ήθελε να φύγει αφού σε λίγα χρόνια θα γύρναγε πίσω. Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου όπου έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι. Όπως φαίνεται ο Λουκιανός διάβασε κάποιο χειρόγραφο που έγραφε για όλα αυτά και επειδή του φαινόταν εξωφρενικά τα αποκάλεσε παραμύθι τα έγραψε και τα ονόμασε αληθινή ιστορία. Η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, η Άρτεμη, χρημάτισε βασίλισσα της σελήνης. Ο Πυθαγόρας, γιος του Απόλλωνα κατά μία παράδοση, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους της γης. Ο Πυθαγόρας αφηγείται επίσης ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα αστρόπλοια των θεών που κατοικούσαν στο φεγγάρι και με τα όντα αυτά είχε δημιουργήσει φιλία, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερηαπό της γης όπως και είναι. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι όπως άκουσε από μαρτυρίες πολλές φορές, ο Πυθαγόρας μπορούσε την ίδια στιγμή να βρίσκεται σε δύο διαφορετικό μέρη - ιδιότητα που έχει μόνο το ηλεκτρόνιο του ατόμου - και έκανε ταξίδια στον Άδη ακολουθώντας την διαδρομή του Προμηθέα. Ο Πυθαγόρας μπορούσε να αιωρείται και να γίνεται αόρατος ή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Τον δίδαξε ο Απόλλωνας όπως τον Αρισταία και τον ιερέα του 'Αβαρι.

Οι θεϊκοί κάτοικοι της σελήνης είναι πιο ψηλοί από τους κατοίκους της γης, ξανθοί και πολύ όμορφοι. Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική είναι δοτές γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή. Το 1950 σε ναό των Μαγιάς στο Μεξικό βρέθηκε χάρτης της αθέατης πλευράς της σελήνης, ο οποίος αποδείχτηκε απόλυτα ακριβής συγκρινόμενος με τους πρόσφατους που έφεραν τα διαστημόπλοια. Η πρώτη χαρτογράφηση της αθέατης πλευράς της σελήνης από τον άνθρωπο έγινε την 7.10.1959, επομένως ο παλαιός χάρτης βρέθηκε στην γη ή από επίσκεψη γήινων στο φεγγάρι ή από επίσκεψη εξωγήινων στην γη. Η σελνη σύμφωνα πάντα με τα Σανσκριτικά κείμενα και την Ινδουϊστική θρησκεία, σε κάποια απώτατη εποχή δεν υπήρχε σαν δορυφόρος της γης. Αργότερα η γη είχε τρεις δορυφόρους. Την εποχή που η γη δεν είχε δορυφόρους, οι άνθρωποι είχαν ανάστημα ύψους 1.20-1.50 μέτρων. Όταν είχε τρεις δορυφόρους τότε οι άνθρωποι είχαν ανάστημα 2.50-12.00 μέτρα και τέλος με ένα δορυφόρο έχουν το ύψος του σημερινού ανθρώπου 1.60-2.00 μέτρα, λόγω βαρύτητας (g=9.81m/sec2).


Η αποστολή του «Απόλλων 13» με μικρή ποσότητα εκρηκτικών που πυροδότησε προκάλεσε αρμονικές δονήσεις που κράτησαν 3ω30', και η ΝΑΣΑ αρκέστηκε να πει: Κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της σελήνης για να έχουμε αντήν την αρμονικότητο με την οποία μπορούμε να συντονίσουμε το ρολόγια μας. Η αποστολή του «Απόλλων 14» προκάλεσε και αυτή δονήσεις και η ΝΑΣΑ είπε: Οι πιθανότητες να είναι κούφια η σελήνη είναι πολύ μεγάλες. Εκτός από τις τεχνητές δονήσεις που προκάλεσαν οι άνθρωποι, διαπιστώθηκαν δονήσεις σε βάθος 800 χιλιομέτρων που δεν ξεπέρασαν την «βαθμίδα 2» της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν απόλυτα αρμονικές, φαινόμενο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι η σελήνη είναι κούφια και ενδέχεται να είναι κατοικημένη. Οι δονήσεις αυτές επαναλαμβάνονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια φορά τον μήνα και με την ίδια ένταση πάντα.

Οι «Τάϊμς» της Ν. Υόρκης έγραφαν τον Απρίλιο του 1976 ότι ο ένας από τους πέντε σεισμογράφους που τοποθέτησε ο «Απόλλων 14» εργάστηκε κανονικά μέχρι τον Μάρτιο του 1975 και κατόπιν σίγησε. Το περίεργο είναι ότι μετά από ένα μήνα σιγής λειτούργησε ξανά και κανονικά. Επίσης ένα άλλο μηχάνημα που είχε σιγήσει για 4 ολόκληρα χρόνια λόγω υπερβολικής ζέστης της σεληνιακής επιφάνειας, άρχισε και αυτό να λειτουργεί κανονικά για πρώτη φορά μαζί με το προηγούμενο αν και δεν ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ο «Απόλλων 16» κατά την διάρκεια του ταξιδιού του προς την σελήνη έχασε ξαφνικά τον αυτόματο έλεγχο της πορείας χωρίς εξήγηση και χωρίς εξήγηση τον επανεύρε ξαφνικά. Στο εσωτερικό του κρατήρα «Ρέητζερ» το διαστημόπλοιο «Ρέητζερ 7» τράβηξε από απόσταση 5 χιλιομέτρων μια φωτογραφία, λίγο πριν πέσει στη σελήνη. Η φωτογραφία παρουσίαζε μια σειρά από παράξενα αντικείμενα που η ΝΑΣΑ τα χαρακτήρισε πέτρες, ενώ διάφοροι ερευνητές μίλησαν για ΑΤΙΑ. Τον Φεβρουάριο του 1973 το Σοβιετικό «Λούγχοντ 2» σιην θάλασσα της Γαλήνης βρήκε μια μεταλλική πλάκα μήκους ενός μέτρου ασυνήθους στιλπνότητας και πολύ μικρής ηλικίας. ΣΙτην ίδια αυτή θάλασσα παρατηρήθηκαν πυραμίδες στην ίδια ακριβώς διάταξη με τις πυραμίδες της Αιγύπτου όπως υποστηρίζει ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Αβράμωφ. Γιατί η ΝΑΣΑ προσελήνωσε πολλές από τις αποστολές της στην θάλασσα της Γαλήνης; Μήπως κάποιο μυστικό τπν υποχρέωσε σε αυτή την απόφαση; Τα διαστημόπλοια «Λούνα 9» και «Όρμπιτερ 2» φωτογράφησαν οκτώ ορελίσκους όμοιους με αυτούς της Κλεοπάτρας στην Αίγυπτο, ύψους ουρανοξύστη. Σε φωτογραφίες που πάρθηκαν από διαστημόπλοια και χαρακτηρίστηκαν απόρρητες, φαινόταν ένας φωτεινός συμμετρικός σταυρός. Εμφανίστηκε ξαφνικά και ξαφνικά χάθηκε. Παρακάτο παραθέτουμε διάφορες αστρονομικές παρατηρήσεις που κατά καιρούς κατέγραψαν διάφορα περίεργα φαινόμενα στην επιφάνεια της σελήνης.

11.3.1587: Οι αστρονόμοι της εποχής παρατηρούν με γυμνό μάτι ένα λαμπρό αστέρι πάνω στο φεγγάρι ανάμεσα στα δύο άκρα του ηλιακού μηνίσκου.

12.11.1671: Παρατηρείται στην επιφάνεια της σελήνης ένα λευκό σύννεφο αν και η σελήνη δεν έχει σύννεφα.

1783 & 1784: Παρατηρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα κινούμενα φώτα στην σεληνιακή επιφάνεια.

1794: Ένα περίεργο αντικείμενο πετούσε πάνω από την σελήνη.

7.9.1800: Οι Γάλλοι αστρονόμοι παρατηρούν κατά την διάρκεια μιας έκλειψης σειρά από κινούμενα φώτα που αλλάζουν συνεχώς σχηματισμούς και αφού ευθυγραμμίστηκαν εξαφανίστηκαν. 4/5/6/7.2.1821, α/6.5.1821, 11.7.1821, 28/29.11.1821:
Στις παραπάνω ημερομηνίες και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 1821 οι αστρονόμοι παρατηρούν πλήθος από ανεξήγητα φώτα να κινούνται στην επιφάνεια της σελήνης και μετά από ορισμέ-μους σχηματισμούς που πήραν εξαφανίστηκαν. 22.1.1825, 12.4.1826, 7.3.1826, 22.12.1835: Σε όλες τις παραπλεύρως ημερομηνίες παρατηρήθηκε μεγάλη δραστηριότητα φωτεινών αντικειμένων με σημείο αναφοράς γύρω και μέσα στην «θάλασσα των Κρίσεων».

Αρχές 1860. 10.6.1866, 7.5.1867, Όλο το 1869: Καθ' όλη τη διάρκεια του 1860 παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα φω-ιεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης και ιδιαίτερη έξαρση στις παραπάνω ημερομηνίες όπου παρατηρήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν κωνικές κατασκευές μέσα και έξω από τον κρατήρα του Λινέ ο οποίος έχει βάθος 360 μέτρα και διάμετρο 10 χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι έμειναν άφωνοι όταν πέντε χρόνια αργότερα διαπίστωσαν ότι ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί. Όλο το 1871: Παρατηρούνται πάνω από 1500 φωτεινά αντικείμενα στην επιφάνεια της σελήνης με συχνότητα εμφανίσεως καθημερινά.
5.2.1877: Στον κρατήρα Εύδοξος φαίνεται για πολλές μέρες μια φωτεινή γραμμή μεγάλου μήκους. 21.3.1877 και 4.5.1877: Το εσωτερικό του κρατήρα Πρόκλος είναι κατάφωτο από πάρα πολλά κινούμενα φώτα.

Όλο το 1879: Το έτος αυτό έχουμε πλήθος εμφανίσεων φωτεινών αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης. Ο κρατήρας του Υνγίνου παρουσίαζε φωτεινότητα σαν να φωτιζόταν από κάποια πηγή φωτός, ενώ έξω από αυτόν φωτεινά αντικείμενα άλλαζαν συνέχεια σχηματισμούς. Στον κρατήρα Φρακαστόριους φάνηκε ένας φωτεινός κύκλος που στην συνέχεια πήρε σχήμα κώνου. Πριν το 1879 δεν υπήρχε καμμιά κωνική κατασκευή ενώ σήμερα οι κωνικές κατασκευές ξεπερνούν τις 1000.
23.1.1880: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν επί αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης σαν να γινόταν σινιάλο.
4, 7.1881: Δύο πυραμιδοειδείς φωτεινές προεξοχές παρατηρήθηκαν στον σεληνιακό ορίζοντα. 8.5.1881: Περίπου 1.000 φωτεινές δέσμες φάνηκαν στην «θάλασσα των Κρίσεων». Στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε αργότερα μια γέφυρα η οποία μετά από μερικά χρόνια εξαφανίστηκε.
24.4.1882: Παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων αντικειμένων στον κρατήρα «Αριστοτέλης».
26, 3.1882: Στην «θάλασσα των Κρίσεων» παρουσιάζονται αμέτρητα φωτεινά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων.
23.11.1887: Μια κοκκινωπή σκιά παρατηρείται στον κρατήρα «Πλάτων».
15.7.1888: Παρατηρήθηκε ξαφνικά ένα φωτεινό στίγμα στην επιφάνεια της σελήνης δέκα φορές φωτεινότερο από αυτήν. Προσεληνώθηκε στις σεληνιακές Άλπεις, παρέμεινε 20' και μετά χάθηκε. Στο σημείο προσεληνώσεως έμεινε μια περιφέρεια που άλλαζε συνέχεια χρώματα.
10.9.1889: Στον κρατήρα του «Πλίνιου» φάνηκε ένα κυκλικό φως με στίγμα στο κέντρο.
7.11.1891: Φωτεινές γραμμές αναβόσβυναν σαν σινιάλο για αρκετές ώρες στην επιφάνεια της σελήνης.
1892, 1896, 1899: Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών αυτών παρατηρείται μεγάλος αριθμός κινουμένων φώτων στην επιφάνεια της σελήνης.
23.4.1915: Μια φωτεινή ακτίνα παρατηρείται στον κρατήρα «Κλάβιου».
15.1.1915: Επτά φωτεινά αντικείμενα σχημάτιζαν το Ελληνικό γράμμα «Γ» στην επιφάνεια της σελήνης.
10.10.1916: Ένα φωτεινό τρίγωνο παρατηρείται στον κρατήρα του «Πλάτωνα». Από το 1922 έως το 1980: Έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 200 θόλοι διαμέτρου 250-300 μέτρων που κινούνται και αλλάζουν θέση, πιθανώς επιφανειακές κατασκευές τύπου «Ιγκλού», λυόμενες και προκατασκευασμένες.
14.6.1940: Δυο φωτεινές στήλες παρατηρούνται στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
7.4.1944: Παρατηρείται ανεξήγητη λάμψη στην επιφάνεια της σελήνης.
19.10.1945: Τρία έντονα φώτα παρατηρούνται στο τείχος του «Δαρβίνου» Από το 1950 έως το 1960: Παρατηρήθηκαν κωνικές κατασκευές που πολλαπλασιαζόταν κατά ασυνήθιστο τρόπο αφού το 1865 υπήρχαν δύο, σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000.
7.3.1950: Φωτογραφίζονται κινούμενα φώτα στην επιφάνεια της σελήνης.
18.9.1953: Κάτι σαν νησί υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της σελήνης.
8.9.1955: Δυο λάμψεις παρατηρήθηκαν στην περιοχή του «Ταύρου».
24.5.1955: Μια αστραπή παρατηρείται στον νότιο πόλο της σελήνης.
18.3.1958: Οι Άγγλοι αστρονόμοι Τ. Ο'Νήλ και Χ. Π. Γουέλ-κινς παρατηρούν μια γέφυρα στην επιφάνεια της σελήνης η οποία μετά από μερικές μέρες εξαφανίστηκε.
29.9.1958: Στην επιφάνεια της σελήνης παρατηρούνται φωτεινά γραμμικά σύμβολα σαν γράμματα αλφαβήτου.
3.11.1958: Παρατηρούνται κινούμενα φώτα και απελευθέρωση αερίων στην επιφάνεια της σελήνης, ενώ ένα κόκκινο φως εκινείτο πολύ αργά.
3.11.1959: Φώτα αναβόσβυναν σαν σινιάλο για πολλή ώρα.
17.11.1959: Ένα φωτεινό αντικείμενο αναβόσβυνε στον κρατήρα του «Πλάτωνα».
13.9.1959: Φωτογραφήθηκαν δυο φωτεινά αντικείμενα που έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης με μεγάλη ταχύτητα ενώ ένα φωτεινό σύννεφο ήταν πάνω από την περιοχή «Λι-τρώφ». Η σελήνη δεν έχει σύννεφα.
Το 1960: Η σκοτεινή πλευρά του κρατήρα «Βιτέλο» φωτιζόταν επί 5'.
Το 1961: Πέντε φωτεινά αντικείμενα αναβόσβυναν και έφευγαν από την επιφάνεια της σελήνης. Με την απομάκρυνση τους παρατηρήθηκε απελευθέρωση αερίων.
Το 1963: Πολλά κόκκινα αντικείμενα κινούνται στην επιφάνεια.
21.6.1964: Μια μαύρη σκιά κινείται στο Ν. ημισφαίριο της σελήνης.
3.7.1965: Για 70' λεπτά στην περιοχή του «Αριστάρχου» παρατηρούνται φωτεινές αναλαμπές.
6, 7, 8/8/1965: Και τις τρεις μέρες συνέχεια μια ισχυρή ακτίνα εκπέμπεται από την επιφάνεια της σελήνης προς άγνωστη κατεύθυνση. Μάρτιος 1966: Μεγάλος αριθμός φωτεινών αντικειμένων σε όλη την επιφάνεια.
25.9.1966 & 25.10.1966: Παρατηρείται ασυνήθης αριθμός φωτεινών λάμψεων στον κρατήρα του «Πλάτωνα»» και στην περιοχή «Γκασέντι» για μια ώρα.
4.2.1966: Το Σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» φωτογραφίζει στην «θάλασσα των Καταιγίδων» πυργοειδείς κατασκευές διατεταγμένες σε ευθείες γραμμές.
11.9.1967: Ένα μαύρο σύννεφο με κόκκινο περίγραμμα παρατηρήθηκε στη «θάλασσα της Γαλήνης».
24.12.1968: Ο «Απόλλων 8» περιστρέφεται γύρω από την σελήνη. Οι αστροναύτες είδαν ένα τεράστιο ΑΤΙΑ και το φωτογράφησαν. Είχε επιφάνεια 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα (4, 000μ. Χ4.000μ, )
22.5.1969: Ο «Απόλλων 10» περιφερόταν γύρω από την σελήνη και η σεληνάκατος πήγαινε για προσελήνωση και ενώ απείχε από το έδαφος 7.200 μέτρα ένα ΑΤΙΑ από την επιφάνεια της σελήνης σηκώθηκε κάθετα και πήγε και την συνάντησε. Οι αστροναύτες το φωτογράφησαν και το κινηματογράφησαν. 16.7.1969: Όταν ο «Απόλλων 11» κατευθυνόταν προς την σελήνη ένα ΑΤΙΑ πήγε τον συνάντησε και τον συνόδευσε μέχρι την σελήνη.
19.7.1969: Όταν η σεληνάκατος του «Απόλλων 11» προσεληνώθηκε συνοδευόταν από δύο μεγάλα.ΑΤΙΑ τα οποία κινηματογραφήθηκαν από τους αστροναύτες. Τα δύο ΑΤΙΑ φεύγοντας πολλαπλασίασαν τπν φωτεινότητα τους. Αργότερα εμφανίστηκε ένα πολύ μεγάλο ΑΤΙΑ και το συνόδευαν 10 μικρότερα. Τέλος ο «Απόλλων 17» φωτογράφησε και αυτός δύο ΑΤΙΑ κατά την διαδρομή του προς τπν σελήνη.

Οι κρατήρες Λιναίου-Ευδόξου-Μίστερ έχουν γίνει εστίες συγκεντρώσεων φωτεινών αντικειμένων. Ο κρατήρας του Αριστάρχου είναι ο πιο αινιγματικός και συγκεντρώνει τις πιο πολλές πιθανότητες να υπάρχουν σ' αυτόν είσοδοι για το εσωτερικό της σελήνης. Ομάδες επιστημόνων που συνεργάστηκαν ανεξάρτητα από την ΝΑΣΑ, υπολογίζουν καταμετρημένες περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων και αντικειμένων στην επιφάνεια της σελήνης πάνω από 1000 περιπτώσεις. Κατά την διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος «Απόλλων», η ΝΑΣΑ κατέγραψε πάνω από 2.000 περιπτώσεις εμφανίσεως φώτων στην επιφάνεια της σελήνης, όπως επίσης παρατήρησε και ένα τεράστιο μαύρο σώμα μήκους 250.000 μέτρων και πλάτους 50.000 μέτρων που πετούσε πάνω από την σελήνη. Ο αστροφυσικός Δρ Μόρις Τζέσαπ του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν λίγο πριν τον αυτοκτονήσουν δήλωσε: Όλα τα φώτα κατευθύνονται από λογικά όντα που εξνπηρετουν κάποια σκοπιμότητα άγνωστη σ' εμάς. Οι κατασκευές που παρατηρούνται στην επιφάνεια της σελήνης και έχουν εμφανισθεί τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι έργο νοημόνων όντων που έχουν βάση το εσωτερικό της σελήνης. Δεν υπάρχει περίπτωση τα παραπάνω φαινόμενα να είναι οφθαλμαπάτες γιατί οι φωτογραφικοί φακοί δεν παθαίνουν παραισθήσεις και φωτογραφίζουν μόνον υπαρκτά αντικείμενα. Το φεγγάρι δεν είναι νεκρό. Είναι ένα κοσμικό εργαστήριο νοημόνων όντων τους σκοπούς των οποίων γνωρίζουν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ και δεν τους αποκαλύπτουν. Εκείνο που δημιουργεί σκέψεις, είναι ο θόρυβος που έχει γίνει για τις αποστολές στη σελήνη. Έγιναν αστρονομικά έξοδα, τοποθετήθηκαν επιστημονικά όργανα στην επιφάνεια της σελήνης και οχήματα έρευνας του δορυφόρου μας. Γιατί όλα αυτά; για μια ανθρώπινη περιέργεια και ματαιοδοξία; Γιατί αυτή η εκνευριστική σιωπή μετά την ολοκλήρωση του διαστημικού προγράμματος «Απόλλων»; Γιατί και οι Ρώσοι σταμάτησαν ξαφνικά τα προγράμματα τους, σε μια στιγμή που το ταξίδι στη σελήνη θα ενίσχυε το γόητρο τους; Το φεγγάρι ξεχάστηκε, παραμένει σιωπηλό για να εμπνέει τους ερωτευμένους και τους ποιητές. Τι συμβαίνει;

Και ξαφνικά χωρίς τίποτε να το δικαιολογεί την 12.12.1996 η ΝΑΣΑ ανακοινώνει στα τηλεοπτικά μέσα ' Μπορεί να υπάρχει Ζωή στη σελήνη. '

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Οι δονήσεις του σύμπαντος

Στους προϊστορικούς χρόνους πίστευαν ότι όλα τα πλάσματα έχουν το «πνεύμα» που όταν κάποιος το ήλεγχε μπορούσε κατά βούληση να τα εξουσιάζει… μετά κατέφθασε η «επιστήμη» και η εξήγηση αυτή έγινε πλέον μη αποδεκτή… για τα νοήμονα όντα… . Οι περισσότερες θεωρίες για την εξήγηση των παραφυσικών φαινομένων μιλούν για τις «δονήσεις» του σύμπαντος…. Μη ανιχνεύσιμες από τα επιστημονικά όργανα αλλά μυστηριωδώς ίδιες και μη διαφοροποιήσημες από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία… και οι άνθρωποι ικανοί να εκπέμπουν, αποθηκεύουν και χειραγωγούν αυτές τις «δονήσεις» με κάποια όρια… βέβαια αυτές οι αόρατες ακτίνες δεν φαίνεται να ακολουθούν κάποιες συμβατικές ιδιότητες που όλες οι «υλικές» ακτίνες έχουν (ταχύτητα φωτός, αντίστροφο τετράγωνο….). Μοιάζουν να έχουν την ιδιότητα να μπορούν να φέρουν οποιαδήποτε ιδιότητα ο εκπομπός θέλει… να έχουν μια ενέργεια διαφορετική και συμβατική ταυτόχρονα….


«Ο όρος ενέργεια, που έχει μια άρτια και τέλεια καθορισμένη επιστημονική σημασία, συνεχώς χρησιμοποιείται σε φράσεις όπως «νοητική ενέργεια» το οποίο καταδεικνύει μια παντελής άγνοια στους νόμους της φυσικής από τη μεριά του ομιλητή», Henery Margenau, Θεωρητικός Φυσικός Είναι σχεδόν πλέον αδύνατο να υπάρξει μια συζήτηση για το μεταφυσικό χωρίς να χρησιμοποιηθούν κάποιοι από αυτός τους δύο όρους…. Ενέργεια ή δονήσεις… αλλά δεν θα πρέπει να συγχέουμε αυτούς τους όρους με αυτό που «εννοείται»… και ίσως να τους αποφεύγουμε…. Υπάρχουν πολλές ερμηνείες σχετικά με την «μεταβίβαση» του «κάτι» από το μυαλό προς τα «κάπου» χωρίς την χρήση δονήσεων, ενεργειών, ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και οιουδήποτε άλλων τέτοιων όρων. Έχει είδη αποδειχθεί πειραματικά ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες, σωμάτια φέρονται να μεταδίδουν πληροφορία σχετικά με την «κατάσταση» τους σε άλλα σωμάτια, τα οποία και αντιδρούν ανάλογα. Μέσω της τεχνικής της κβαντικής πύλης μπορούμε ακαριαία να στείλουμε πληροφορίες, χωρίς όριο και χωρίς φορέα. φαίνεται σαν σύμπαν να είναι ζωντανό σε κβαντικό επίπεδο και να μιλά το ένα κομμάτι του στο άλλο…


Και μάλιστα ακόμα και οι διεργασίες του εγκεφάλου λειτουργούν σε κβαντικό επίπεδο… Οι επικοινωνία των νευρώνων γίνεται με την ανταλλαγή ελάχιστης ποσότητας ηλεκτρονίων και ελάχιστων ποσοτήτων χημικών των νευροδιαβιβαστων… Εκεί το χάος και οι πιθανότητες κυριαρχούν και η βεβαιότητα είναι αδύνατη… Δεν είναι και τόσο τολμηρό βήμα να θεωρήσουμε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να δημιουργήσει μια σύνδεση με την κβαντική αλληλουχία γεγονότων και να αλληλεπιδράσει μη ντεντερμιστικά με την ύλη και άλλες ενεργειακές μορφές πέρα από αυτόν…. Μεταφέροντας πληροφορία μέσα στον χωρόχρονο προσπαθώντας να αλληλεπιδράσει πιθανοκρατικά με άλλα πιθανά γεγονότα που μπορεί ή και όχι να συμβούν…. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με την θεωρία τους χάους υπάρχουν πολλά συστήματα που είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στις αρχικές συνθήκες… το κλασικό παράδειγμα της πεταλούδας και της επίδρασης που μπορεί να έχει στην δημιουργία των καιρικών συνθηκών… και μια μικρή μικρορύθμιση, ένα απλό ερέθισμα πέρα, που στάλθηκε στιγμιαία, μπορεί να επιδράσει πολλές φορές πιο έντονα στο στόχο, στο αποτέλεσμα… αρκεί το ασυνείδητο να μπορεί να συντονιστεί την κατάλληλη στιγμή…. Αδόκιμοι όροι λοιπόν…. Ενέργεια… δονήσεις… κύμα…. Αλλά πάντα εξαρτάται ποιος τους διαβάζει…. τον παρατηρητή…..

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα