Ο πύργος της Βαβέλ

Προκειμένου να εποικίσει την ερημωμένη γη που ο πρόσφατος κατακλυσμός είχε σαρώσει εξαιτίας της ηθικής διαφθοράς, ο Θεός είχε διασώσει μια μόνο οικογένεια, την οικογένεια του Νώε, προς τον οποίο Νώε είχε πει: «Σε είδον δίκαιον ενώπιόν Μου εν τη γενεά ταύτη.» (Γέν. 7:1).

Ομως στους τρεις γιους του Νώε γρήγορα αναπτύχθηκαν τα ίδια εμφανή διακριτικά που παρουσίαζε ο προκατακλυσμιαίος κόσμος. Στο Σημ, το Χαμ και τον Ιάφεθ που έμελλαν να γίνουν οι ιδρυτές της ανθρώπινης φυλής, προδιαγράφηκαν τα χαρακτηριστικά των απογόνων τους. Μιλώντας με θεία έμπνευση, ο Νώε ανέφερε εκ των προτέρων το ιστορικό των τριών φυλών οι οποίες θα προέρχονταν από τους τρεις αυτούς πατέρες της ανθρωπότητας. Καθορίζοντας τους απογόνους του Χαμ, μέσο του γιου μάλλον παρά του πατέρα, έκανε τη δήλωση: «Επικατάρατος ο Χαναάν, δούλος των δούλων θέλει είσθαι εις τους αδελφούς αυτού.» Το αφύσικο παράπτωμα του Χαμ απέδειξε ότι ο υιικός σεβασμός είχε προ πολλού εκλείψει από την καρδιά του, και αποκάλυψε την ασέβεια και την αχρειότητα του χαρακτήρα του. Τα άσχημα αυτά χαρακτηριστικά διαιωνίσθηκαν στο Χαναάν και στους απογόνους του, των οποίων η συνεχιζόμενη ενοχή προκάλεσε τις εναντίον τους τιμωρίες του Θεού.

Από την άλλη μεριά, ο εκδηλούμενος σεβασμός του Σημ και του Ιάφεθ προς τον πατέρα τους καθώς και προς τα θεϊκά προστάγματα υποσχόταν ένα λαμπρότερο μέλλον για τους απογόνους τους. Γι’αυτούς τους γιους ειπώθηκε: «Ευλογητός Κύριος ο Θεός του Σημ, και ο Χαναάν θέλει είσθαι δούλος εις αυτόν. Ο Θεός θέλει πλατύνει τον Ιάφεθ, και θέλει κατοικήσει εν ταις σκηναίς του Σήμ, ο δε Χαναάν θέλει είσθαι δούλος εις αυτόν.»
Η γενεαλογία του Σημ θα κατέληγε στον εκλεκτό λαό της διαθήκης του Θεού, στον υποσχεμένο Λυτρωτή. Ο Κύριος ήταν ο Θεός του Σημ. Από αυτόν θα προερχόταν ο Αβραάμ και ο λαός του Ισραήλ, από τον οποίον θα ερχόταν ο Χριστός. «Μακάριος ο λαός του οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός αυτού.» (Ψαλμ. 144:15).

Και ο Ιάφεθ «θέλει κατοικήσει εν ταις σκηναίς του Σημ.» Οι απόγονοι του Ιάφεθ θα συμμετείχαν ιδιαίτερα στις ευλογίες του ευαγγελίου. Οι επερχόμενες γενεές του Χαναάν κατάντησαν ειδωλολάτρες του χειρίστου είδους. Αν και σύμφωνα με την κατάρα προορίζονταν για τη σκλαβιά, η καταδίκη τους αναβλήθηκε επί αιώνες. Ο Θεός ανέχθηκε την ασέβεια και τη διαφθορά τους, μέχρι που αυτοί ξεπέρασαν τα όρια της θεϊκής ανεκτικότητας. Τότε αποβλήθηκαν και έγιναν δούλοι του Σήμ και του Ιάφεθ.

Η προφητεία του Νώε δεν ήταν καμιά αυθαίρετη και οργισμένη επίκριση, ούτε καμιά διακήρυξη ιδιαίτερης εύνοιας. Δεν καθόρισε το χαρακτήρα, ούτε τη μοίρα των γιων του. Φανέρωνε όμως ποια θα ήταν τα αποτελέσματα της ζωής που είχαν οι ίδιοι διαλέξει σαν άτομα και του χαρακτήρα που είχαν διαμορφώσει. Ήταν η έκφραση της πρόθεσης του Θεού γι’αυτούς και για τους απογόνους τους σε σχέση με τον ατομικό χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους.

Κατά γενικό κανόνα, τα παιδιά κληρονομούν τις διαθέσεις και τις κλίσεις των γονέων τους και μιμούνται το παράδειγμά τους. Έτσι, οι αμαρτίες των γονέων διαπράττονται από τα παιδιά από γενεά σε γενεά. Λοιπόν, την κακία και την ασέβεια του Χαμ διαδέχθηκαν οι απόγονοί του προκαλώντας κατάρα για τον εαυτό τους που διήρκεσε πολλούς αιώνες. «Είς δε αμαρτωλός αφανίζει μεγάλα καλά.» (Εκκλ. 9:18).

Από το άλλο μέρος, πόσο πλουσιοπάροχα αμείφθηκε ο σεβασμός του Σημ για τον πατέρα του! Τι λαμπρή γραμμή διαδοχής από άγιους ανθρώπους παρουσιάζουν οι απόγονοί του! «Γιγνώσκει ο Κύριος τας ημέρας των αμέμπτων», «και το σπέρμα αυτού είναι εις ευλογίαν.» «Γνώρισον λοιπόν, ότι Κύριος ο Θεός σου, Αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας Αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς Αυτού εις χιλίας γενεάς.» (Ψαλμ. 37: 18,26, Δευτ. 7:9).

Για ένα διάστημα οι απόγονοι του Νώε εξακολούθησαν να κατοικούν ανάμεσα στα βουνά όπου η κιβωτός είχε καθίσει. Καθώς πλήθαιναν, σε λίγο η αποστασία έφερε το διαχωρισμό. Εκείνοι που ήθελαν να λησμονήσουν τον Πλάστη τους και να απορρίψουν τους επιβαλλόμενους από το νόμο Του περιορισμούς, συνεχώς ένιωθαν να ενοχλούνται από τις διδασκαλίες και το παράδειγμα των θεοσεβών συντρόφων τους, και ύστερα από λίγο αποφάσισαν να χωρι-σθούν από τους λατρευτές του Θεού. Κατά συνέπεια, ταξίδεψαν στην πεδιάδα του Σενναάρ, στις όχθες του ποταμού Ευφράτη. Είχαν ελκυσθεί από την ομορφιά του τοπίου και από τη γονιμότητα του εδάφους, και αποφάσισαν να κάνουν την πεδιάδα αυτή πατρίδα τους.

Εκεί αποφάσισαν να κτίσουν μια πόλη και μέσα σε αυτή έναν πύργο με τέτοιο καταπληκτικό ύψος που θα τον καθιστούσε το θαύμα του κόσμου. Αυτές οι ενέργειες σκοπό είχαν να εμποδίσουν τους ανθρώπους από του να σκορπισθούν μακριά σχηματίζοντας αποικίες. Ο Θεός είχε υποδείξει στους ανθρώπους να σκορπισθούν σε ολόκληρη τη γη, να την ξαναγεμίσουν και να την κατακτήσουν. Αυτοί όμως οι οικοδόμοι της Βαβέλ σκόπευαν να διατηρήσουν την κοινότητά τους ενωμένη σε ένα σώμα και να ιδρύσουν μια μοναρχία που να αγκαλιάσει βαθμηδόν ολόκληρη τη γη.

Με τον τρόπο αυτό η πόλη τους θα γινόταν η μητρόπολη μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας που θα αποκτούσε το θαυμασμό και την απότιση τιμής από μέρους του κόσμου, και θα καθιστούσε τους ιδρυτές της διάσημους. Ο μεγαλόπρεπος πύργος φθάνοντας μέχρι τον ουρανό, στόχευε να ορθωθεί σαν μνημείο της δύναμης και της σοφίας των οικοδόμων του, διαιωνίζοντας τη φήμη του μέχρι τις έσχατες γενεές.

Οι κάτοικοι της πεδιάδας του Σενναάρ δεν πίστευαν στη συνθήκη του Θεού ότι δε θα επέφερε άλλον κατακλυσμό στη γη. Πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν την ύπαρξη του Θεού και απέδιδαν τον κατακλυσμό στην ενέργεια των φυσικών στοιχείων.

Αλλοι πίστευαν σε μια ανώτερη δύναμη που ευθυνόταν για την καταστροφή του προκατακλυσμιαίου κόσμου και, όπως συνέβη με τον Κάιν, έτσι και στη δική τους καρδιά γεννήθηκε η ανταρσία εναντίον της δύναμης αυτής. ΄Ενας αντικειμενικός σκοπός για την ανέγερση του πύργου ήταν να σιγουρέψουν την ασφάλειά τους σε περίπτωση νέου κατακλυσμού. Ορθώνοντας την οικοδομή σε ύψος πολύ μεγαλύτερο από εκείνο όπου είχαν φθάσει τα νερά του κατακλυσμού, πίστευαν ότι θα βρίσκονταν ασφαλώς εκτός κινδύνου. Και όταν θα έφθαναν μέχρι τα σύννεφα, έλπιζαν να ανακαλύψουν τα αίτια τηςκατακλυσμιαίας βροχής. Ολόκληρο το επιχείρημα είχε επινοηθεί με σκοπό να εξυψώσει περισσότερο ακόμη την περηφάνια των επινοητών του και να στρέψει τις σκέψεις των επερχόμενων γενεών μακριά από το Θεό, οδηγώντας τους στην ειδωλολατρία. ΄Οταν ο πύργος ήταν μισοτελειωμένος, ένα ορισμένο τμήμα του χρησιμοποιήθηκε για κατοικία των οικοδόμων. ΄Αλλα διαμερίσματα, λαμπρά στολισμένα και επιπλωμένα, είχαν αφιερωθεί στα είδωλά τους. Οι άνθρωποι χαίρονταν για την επιτυχία τους, αινούσαν τους αργυρούς και τους χρυσούς θεούς, και τάχθηκαν εναντίον του Κυβερνήτη του ουρανού και της γης. Ξαφνικά, το καταπληκτικά προχωρημένο έργο, σταμάτησε. ΄Αγγελοι είχαν σταλεί για να ματαιώσουν το σκοπό των οικοδόμων. Ο πύργος είχε φθάσει σε τέτοιο ύψος ώστε ήταν αδύνατον να επικοινωνούν οι εργάτες που βρίσκονταν στην κορυφή με εκείνους που ήταν στη βάση. Γι’αυτό ορισμένοι άνθρωποι είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία με σκοπό να δέχονται και να μεταδίδουν στον αμέσως επόμενο παρακάτω παραγγελίες για τα απαιτούμενα υλικά ή οποιεσδήποτε άλλες σχετικές με το έργο της οικοδομής οδηγίες. Ενώ τα μηνύματα περνούσαν έτσι από τον ένα στον άλλον, επήλθε σύγχυση στη γλώσσα με αποτέλεσμα να στέλνονται υλικά που δεν είχαν ζητηθεί και να ανατρέπονται οδηγίες που δίνονταν. Επακολούθησε γενική σύγχυση και θορύβηση.

Το έργο παρέλυσε. Αποκλειόταν περαιτέρω αρμονική συνεργασία. Οι οικοδόμοι ήταν εντελώς ανίκανοι να λύσουν τις αλλόκοτες μεταξύ τους διαφορές και, μέσα στην οργή και στη απογοήτευσή τους, μέμφονταν ο ένας τον άλλον. Ο συνασπισμός τους κατέληξε σε διαμάχη και αιματοχυσία. Το επάνω μέρος του πύργου κεραυνώθηκε από τον ουρανό σαν μαρτυρία της θεϊκής δυσαρέσκειας, και τα κομμάτια του σκορπίσθηκαν καταγής. Οι άνθρωποι άρχισαν να αισθάνονται ότι υπάρχει ένας Θεός που κυβερνάει στον ουρανό.

Μέχρι εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Τώρα, εκείνοι που καταλάβαιναν τη γλώσσα του άλλου, συγκεντρώθηκαν σε ομάδες. Μερικοί πήραν τη μια κατεύθυνση και άλλοι την άλλη. «Και εκείθεν διεσκόρπισεν αυτούς ο Κύριος επί το πρόσωπον πάσης της γης.» Αυτή η διασπορά ήταν ο τρόπος να κατοικηθεί η γη, με αποτέλεσμα την εκπλήρωση του σκοπού του Θεού ακριβώς με τα μέσα εκείνα που οι άνθρωποι είχαν χρησιμοποιήσει για να ματαιώσουν την πραγματοποίησή του.

Πόσο όμως αυτό στοίχισε σε εκείνους που είχαν βάλει σκοπό τους να εναντιωθούν στο Θεό! Η θεϊκή πρόθεση ήταν οι άνθρωποι που θα πήγαιναν να ιδρύσουν έθνη σε διάφορα μέρη της γης, να συναποκομίσουν την επίγνωση του θελήματός Του, έτσι ώστε το φως της αλήθειας να λάμπει αμείωτο στις διαδοχικές γενεές. Ο Νώε, ο πιστός κήρυκας της δικαιοσύνης, έζησε τριακόσια πενήντα ακόμη χρόνια μετά τον κατακλυσμό, ο Σημ πεντακόσια. Έτσι, οι απόγονοί τους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις απαιτήσεις του Θεού καθώς και το ιστορικό της συμπεριφοράς Του με τους πατέρες τους. Δεν είχαν όμως διάθεση να ακούσουν τις αδιάφορες γι’ αυτούς εκείνες αλήθειες. Δεν είχαν την επιθυμία να συμπεριλάβουν το Θεό στον κύκλο των γνώσεών τους. Και με τη σύγχυση των γλωσσών αποκόπηκαν σε μεγαλύτερο ακόμη βαθμό από την επικοινωνία με εκείνους που μπορούσαν να τους είχαν διαφωτίσει.

Οι οικοδόμοι της Βαβέλ υπέθαλπαν επικριτικό πνεύμα εναντίον του Θεού. Αντί να θυμούνται με ευγνωμοσύνη την ευσπλαχνία που Αυτός έδειξε στον Αδάμ και τη συνθήκη της χάρης που συνήψε με το Νώε, παραπονούντο για την αυστηρότητα με την οποία απέβαλε το πρώτο ζευγάρι από την Εδέμ και κατέστρεψε τον κόσμο με τον κατακλυσμό.

Και όμως, ενώ γόγγυζαν κατά του Θεού ότι ήταν αυστηρός και αυθαίρετος, ανέχονταν την εξουσία του σκληρότερου των τυράννων. Ο Σατανάς προσπαθούσε να τους κάνει να καταφρονήσουν την προσφορά των θυσιών που συμβόλιζαν το θάνατο του Χριστού. Και σκοτισμένες όπως ήταν οι διάνοιές τους από την ειδωλολατρία, τους έκανε κατ’απομίμηση των θυσιών αυτών να θυσιάσουν τα ίδια τα παιδιά τους επάνω στους βωμούς των ειδώλων τους. ΄Οταν οι άνθρωποι στράφηκαν μακριά από το Θεό, οι θεϊκές τους ιδιότητες της δικαιοσύνης, της αγνότητας και της αγάπης αντικαταστάθηκαν από την καταδυνάστευση, τη βία και τη βαρβαρότητα.

Οι οικοδόμοι της Βαβέλ ήταν αποφασισμένοι να εδραιώσουν ένα είδος κυβέρνησης που να είναι ανεξάρτητη από το Θεό. Υπήρχαν όμως μερικοί ανάμεσά τους που είχαν το φόβο του Θεού, αλλά που είχαν εξαπατηθεί από τους αβάσιμους ισχυρισμούς των ασεβών και παρασύρθηκαν στα συγκροτημένα σχέδιά τους. Χάρη των πιστών αυτών ο Θεός αργοπορούσε την τιμωρία Του δίνοντας στους ανθρώπους καιρό να φανερώσουν τον πραγματικό χαρακτήρα τους.

Σε μια τέτοια κατάσταση οι γιοι του Θεού πάσχιζαν να τους αποτρέψουν από τους σκοπούς τους. Ο λαός όμως ήταν κατά πάντα σύμφωνος στο προκλητικό κατά του Ουρανού εγχείρημά του. Αν αφήνονταν ανεξέλεγκτοι, θα είχαν βυθίσει στην ανηθικότητα τον κόσμο από τα πρώτα του ακόμη στάδια. Ο συνασπισμός τους είχε για βάση του την ανταρσία ένα βασίλειο εδραιωμένο για τον αυτοδοξασμό και το οποίο δεν απέδιδε στο Θεό ούτε εξουσία, ούτε τιμή.

Αν επιτρεπόταν να επιζήσει ο συνασπισμός αυτός, θα κατέληγε σε μια ισχυρή δύναμη που θα κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για να αφανίσει τη δικαιοσύνη και μαζί με αυτή την ειρήνη, την ευτυχία και την ασφάλεια από τη γη. Στη θέση της εντολής του Θεού, η οποία είναι «αγία, και δικαία, και αγαθή» (Ρωμ. 7:12), οι άνθρωποι επιχείρησαν να βάλουν νόμους που να ικανοποιούν τις ροπές της δικής τους εγωιστικής και άσπλαχνης καρδιάς. Εκείνοι που φοβόνταν το Θεό, φώναζαν επικαλούμενοι την επέμβασή Του. «Κατέβη δε ο Κύριος διά να ίδη την πόλιν και τον πύργον, τον οποίον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων.» Από ευσπλαχνία για τον κόσμο εκμηδένισε τους σκοπούς των οικοδόμων του πύργου και ανέτρεψε το μνημείο της θρασύτητάς τους. Από ευσπλαχνία σύγχυσε τον τρόπο της ομιλίας τους, βάζοντας έτσι φραγμό στις επαναστατικές προθέσεις τους.

Ο Θεός ανέχεται επί πολύ τη διεστραμμένη στάση των ανθρώπων και τους χορηγεί άφθονες ευκαιρίες για να μετανοήσουν. Σημειώνει όμως όλα τα επινοήματα που στοχεύουν να αντιδράσουν στο κύρος του δίκαιου και άγιου νόμου Του. Από καιρό σε καιρό το άγιο χέρι που κρατάει το σκήπτρο της εξουσίας, εκτείνεται για να περιορίσει την παρανομία. Χορηγούνται αλάθητα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος, ο άπειρος σε σοφία, αγάπη και αλήθεια, είναι ο ύπατος Κυβερνήτης του ουρανού και της γης και ότι κανείς δεν μπορεί να καταφρονήσει τη δύναμή Του χωρίς να υποστεί τις συνέπειες.

Τα σχέδια των οικοδόμων της Βαβέλ κατέληξαν στην αποτυχία και στον εξευτελισμό. Το μνημείο της περηφάνιας τους κατάντησε το μνημείο της τρέλας τους. Και παρόλα αυτά οι άνθρωποι συνεχίζουν να ακολουθούν την ίδια πορεία στηριζόμενοι στον εαυτό τους και απορρίπτοντας το νόμο του Θεού. Αυτή την αρχή προσπάθησε να επιβάλει ο Σατανάς στον ουρανό. Από αυτή την αρχή διεπόταν ο Κάιν όταν έφερε την προσφορά του στο Θεό.

Υπάρχουν οι σύγχρονοι οικοδόμοι πύργων. Οι άπιστοι βασίζουν τις θεωρίες τους στα υποτιθέμενα επιστημονικά συμπεράσματα, απορρίπτοντας τον αποκαλυμμένο λόγο του Θεού. Περιφρονούν το νόμο Του και καυχώνται για την επάρκεια της ανθρώπινης λογικής. Και «επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, διά τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.» (Εκκλ. 8:11).

Στο θεωρούμενο χριστιανικό κόσμο πολλοί αποστρέφονται τις απλές διδασκαλίες της Βίβλου και κατασκευάζουν το πιστεύω τους από τις ανθρώπινες εικασίες και τα ευχάριστα μυθεύματα, υποδείκνύοντας τον πύργο τους σαν το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό. Γεμάτοι θαυμασμό, οι άνθρωποι κρέμονται από τα χείλη των ρητόρων που διδάσκουν ότι οι παραβάτες δεν πρόκειται να πεθάνουν και ότι η σωτηρία μπορεί να εξασφαλισθεί χωρίς την τήρηση του θεϊκού νόμου.

Αν οι διατεινόμενοι οπαδοί του Χριστού δέχονταν τον κανόνα του Θεού, Αυτός θα τους κρατούσε ενωμένους. Εφόσον όμως η ανθρώπινη σοφία υψώνεται παραπάνω από τον άγιο λόγο Του, θα υπάρχουν διενέξεις και διαστάσεις. Η υφιστάμενη σύγχυση μεταξύ των διαφόρων δογμάτων και αιρέσεων πολύ κατάλληλα συμβολίζεται με τον τίτλο «Βαβυλώνα» τον οποίο η προφητεία αποδίδει στις εκκλησίες των εσχάτων ημερών που αγαπούν τον κόσμο. (Αποκ. 14:8, 18:2).

Πολλοί προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα δικό τους ουρανό αποκτώντας πλούτη και δύναμη. «Εμπαίζουσι, λαλούσιν εν πονηρία καταδυναστείαν, και λαλούσιν υπερηφάνως» (Ψαλμ. 73:8), καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβλέποντας τη θεϊκή εξουσία. Οι περήφανοι μπορεί να κατέχουν μεγάλη δύναμη για ένα διάστημα και να σημειώνουν επιτυχία σε όλες τις επιχειρήσεις τους. Στο τέλος όμως θα συναντήσουν μόνο την απογοήτευση και την αθλιότητα.

Ο καιρός της διεξαγωγής της έρευνας από μέρους του Θεού πλησιάζει. Ο ΄Υψιστος θα κατεβεί να δει αυτά που οικοδόμησαν οι γιοι των ανθρώπων. Η ύπατη εξουσία θα αποκαλυφθεί. Τα έργα της ανθρώπινης περηφάνιας θα εκμηδενισθούν. «Ο Κύριος διέκυψεν εξ ουρανού, Είδε πάντας τους υιούς των ανθρώπων. Εκ του τόπου της κατοικήσεως Αυτού Θεωρεί πάντας τους κατοίκους της γης.» «Ο Κύριος ματαιώνει την βουλήν των εθνών Και ανατρέπει τους διαλογισμούς των λαών. Η βουλή του Κυρίου μένει εις τον αιώνα, Οι λογισμοί της καρδίας αυτών εις γενεάν και γενεάν.» Ψαλμ. 33: 13,14,10,11