Με τη χρήση χημικών υπολογισμών, η L. Schaefer και ο B. Fegley κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο υπεύθυνος για τη λάμψη της Αφροδίτης είναι ο μόλυβδος!
Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στην επιφάνεια του πλανήτη, τα μεταλλεύματα στην επιφάνειά του, όχι μόνο λιώνουν, αλλά επιπλέον εξαϋλώνονται.
Στη συνέχεια, παγώνουν και κατακάθονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, όπου υπάρχουν και χαμηλότερες θερμοκρασίες.
Με αυτόν τον τρόπο εξηγείται η εξαιρετική αντανακλαστικότητα που υπάρχει στις «βουνοκορφές» της Αφροδίτης και που έγινε αντιληπτή μέσω ραντάρ από διαστημικά σκάφη, τα οποία βρίσκονταν σε τροχιά.
Η Αφροδίτη έχει το μέγεθος της Γης, αλλά λόγω της μικρής της απόστασης από τον Ήλιο έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Η ατμόσφαιρά της αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, γεγονός που οδηγεί σε έντονο «φαινόμενο του θερμοκηπίου», δια του οποίου η παγιδευμένη ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει την επιφάνεια, όπου η μέση θερμοκρασία αγγίζει του 467 βαθμούς Κελσίου.
Επιπλέον, η πίεση στην επιφάνειά της είναι 90 φορές μεγαλύτερη από αυτή στην επιφάνεια της Γης.
Η συγκεκριμένη θεωρία των Αμερικανών επιστημόνων, προτείνει την πιθανότητα η (αντιστρόφως ανάλογη προς το υψόμετρο) θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη να προκαλεί την μετατροπή κάθε μετάλλου σε ένα είδος «μεταλλικής πάχνης».
Μόνο στα μεγαλύτερα υψόμετρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε αυτή η «πάχνη» να επιστρέψει και πάλι σε στέρεα μορφή, σχηματίζοντας όμως αυτή τη φορά ένα λεπτό, εξαιρετικά ανακλαστικό στρώμα πάνω στο έδαφος.
Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι σε μερικά εκατομμύρια χρόνια ολόκληρη η επιφάνεια των βουνοκορφών του πλανήτη θα έχει καλυφθεί από τον μεταλλικό «πάγο», τονίζοντας ότι πρόκειται για μια ενεργό διαδικασία.
alitoteam
.jpg)
