. 
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, οι Τελχίνες ήταν γιοι της θάλασσας κι αυτοί και μαζί με την Καφίρα την κόρη του Ωκεανού ανάθρεψαν τον Ποσειδώνα, που η Ρέα τους τον είχε εμπιστευθεί. Όταν μεγάλωσε ο Ποσειδώνας, τον ερωτεύθηκε η Αλία, αδελφή των Τελχινών, που του έδωσε έξι γιους και μια κόρη, τη Ρόδο. Οι έξι γιοι εξορίστηκαν στο κέντρο της γης, ενώ η Αλία που ρίχτηκε στη θάλασσα τιμήθηκε με το όνομα Λευκοθέα.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, κάποτε που η νήσος Ρόδος κατακλύστηκε από τη θάλασσα, οι Τελχίνες έφυγαν από το νησί, αφού το έκαναν άγονο ποτίζοντας το με το νερό της Στύγας. Άλλος μύθος αναφέρει ότι ένας απ'' αυτούς, ο Λύκος, κατέφυγε στη Λυκία και ίδρυσε εκεί το ναό του Λύκειου Απόλλωνα. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Απόλλωνας σκότωσε τους Τελχίνες, ενώ ένας συγγραφέας αναφέρει ότι τους σκότωσε ο Δίας, που τους εξόντωσε λόγω της κακίας τους. Έλεγαν επίσης πως οι Τελχίνες δεν ήταν παρά οι σκύλοι του Ακταίονα, μεταμορφωμένοι, αφού είχαν κατασπαράξει τον αφέντη τους και τον καταβρόχθισαν. Κατ'' άλλους ήταν οι γιοι της Νέμεσης και του Τάρταρου, κι άλλοι πάλι ισχυρίζονταν πως είχαν γεννηθεί, όπως οι Ερινύες, από το αίμα που έσταξε από την πληγή του Ουρανού, όταν αυτός ακρωτηριάστηκε από τον Κρόνο. Ήταν συγγενείς με τους Γίγαντες και με τα άλλα τέρατα.
Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πολλά & omicron;νόματα που είχαν δοθεί στους Τελχίνες. Σχετικά μ'' αυτό το θέμα των ονομάτων, ένας από τους ενδιαφέροντες μύθους λέει, ότι ήταν τρία πνεύματα που είχαν τα χαρακτηριστικά ονόματα, Χρυσός, Άργυρος και Χαλκός, που τα χρωστούσαν στα μέταλλα που είχαν ανακαλύψει. Ο σαφέστατος χαρακτηρισμός των Τελχινών είναι, πνεύματα των μετάλλων.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει "είχαν επινοήσει τέχνες πολλές κι είχαν κάνει πολλές ανακαλύψεις γνωστές και χρήσιμες για τους ανθρώπους". Σ'' αυτούς οφείλονταν η άρπη (το δρεπάνι), που είχε χρησιμέψει για τον ακρωτηριασμό του Ουρανού από τον Κρόνο. Επίσης και η τρίαινα του Ποσειδώνα. Οι Τελχίνες είχαν συνεργαστεί με τους Κύκλωπες στην κατασκευή του περιδέραιου, που, όπως γνωρίζουμε, συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα δώρα που δόθηκαν στην Αρμονία, με την ευκαιρία του γάμου της με τον Κάδ μο και που θα έφερνε μοιραία τη δυστυχία σ'' όσες θα το φορούσαν. Ακόμα, θεωρούσαν τους Τελχίνες ότι ήταν οι πρώτοι που φιλοτέχνησαν αγάλματα των θεών και εφεύραν τη χαρακτική των μετάλλων.
Θεωρούνταν επίσης μάγοι και γητευτές και πως έφτιαχναν φίλτρα από ρίζες φυτών, από ορισμένα βότανα κι εξαπέλυαν βροχές, χαλάζι χιόνι και έριχναν ακόμα και κεραυνούς κι είχαν επιπλέον και το χάρισμα να μεταμορφώνονται, όπως κι όποτε το ήθελαν. Ήταν αμφίβια όντα, ζώντας και πάνω στη γη και μέσα στα νερά και έμοιαζαν κατά ένα μέρος με δαίμονες, κατά ένα άλλο με ανθρώπους και κατά ένα τρίτο μέρος με ψάρια κι είχαν μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, όπως οι χήνες. Κάποιες φορές τους παρίσταναν χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, με φρύδια και μεγάλα βλέφαρα. Έλεγαν πως οι Τελχίνες "μάτιαζαν" και η κακία τους είχε γίνει παροιμιώδης. Οι αρχαίοι συγγραφείς απέδιδαν & alpha;υτή την κακή τους φήμη στο γεγονός της ζήλιας γι'' αυτούς και το φθόνο εξαιτίας της αξιοσύνης τους στις τέχνες.
Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, οι Τελχίνες είχαν κατοικήσει πρώτα στη Ρόδο. Μα τους έδιωξαν από κει οι Ηλιάδες - οι γιοι του Ήλιου - που οι συγγραφείς αυτοί αναφέρουν και τα ονόματά τους: Θρίνακας, Μακαρέας και Αύγης. Κατ'' άλλη παράδοση, ένας κατακλυσμός τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το νησί. Και πήγαν από τη Ρόδο στην Κρήτη - που μερικοί τη θεωροούν τόπο καταγωγής τους - και ανέλαβαν κοντά στον Δία το ρόλο που γενικά αποδίδεται στους Κουρήτες. Τους συναντούμε και στην Κύπρο, μα δε γνωρίζουμε τίποτα για το ρόλο που παίζουν στις παραδόσεις αυτού του νησιού. Αντίθετα στο νησί Κέω (την Κέα, Τζια) μια από τις γνωστότερες οικογένειες, αυτή των Ευξαντιδών, ισχυρίζονταν πως κατάγονταν από τους Τ& epsilon;λχίνες, μέσω του Ευξάντιου. Βασιλιάς τους ήταν ο Δημώνακας, που η σύζυγός του ονομαζόταν Μακελώ, ή Μακελλώ, ή Μακεδώ.
Κάποτε που πήγε στην Κέα ο Δίας, οι Τελχίνες δεν του έκαναν καλή υποδοχή. Μια μεταγενέστερη παράδοση έλεγε πως ο κύριος του ΟΛύμπου είχε σκοτώσει τους Τελχίνες, επειδή "το κακό μάτι τους" αρκούσε για να καταστρέψει τις σοδειές. Και μονάχα οι θυγατέρες των Τελχινών γλίτωσαν, επειδή αυτές είχαν κάνει καλύτερη υποδοχή στον Δία. Ακόμα, συναντούμε τους Τελχίνες στην Τευμησό της Βοιωτίας, όπου, όπως έλεγαν, είχαν έρθει από την Κύπρο κι είχαν ιδρύσει ναό της Τελχίνιας Αθηνάς. Τους συναντούμε και στη Σικυώνα, που, όπως και τα νησιά Κρήτη και Ρόδος, ονομάζονταν άλλοτε Τελχινία.
alitoteam
