μεταλλαγμένοι αρουραίοι θα έχουν την όψη του λύκου.
θα έχουν πυκνό τρίχωμα και κρανίο μεγάλο σαν της αρκούδας, ενώ θα τρέφονται με γιγάντιες αντιλόπες.
στην Αφρική θα επικρατήσουν τεράστιοι σαρκοβόροι πίθηκοι, που θα γίνουν οι βασιλιάδες των ζώων.
τα λιοντάρια θα εξαφανιστούν. στα πυκνά δάση της Νότιας Αμερικής, οι ιαγουάροι θα έχουν δύο πόδια και δύο υποτυπώδη χέρια για να μπορούν να σκαρφαλώνουν στα δέντρα.
στις θάλασσες της Ανταρκτικής αντί για φάλαινες θα κολυμπούν τεράστιοι πιγκουίνοι με μιπαλένες στο στόμα τους.
Το τέλος του ανθρώπου
Ο ζωολόγος Ντάγκαλ Ντίξον υποστηρίζει ότι έτσι θα είναι ο κόσμος των ζώων σε πενήντα εκατομμύρια χρόνια. Ο πιο διάσημος εκπρόσωπος των μελλοντοζωολόγων -ζωολόγοι που με βάση τα σημερινά δεδομένα προβλέπουν τη μελλοντική εξέλιξη των ζώων- προβλέπει ότι ο άνθρωπος θα εξαφανιστεί από τη Γη, όπως εξαφανίστηκαν κάποτε οι δεινόσαυροι.
Γρήγορες αλλαγές
Οι παρακάτω απόψεις στηρίζονται στη θεωρία πως κάθε μορφή ζωής διανύει τον κύκλο της, αρχίζοντας με την εμφάνισή της στον πλανήτη, την ακμή, την παρακμή και τελικά την εξαφάνιση. Οι παλαιοντολόγοι εκτιμούν πως το 99% των ζωντανών οργανισμών που κάποτε εμφανίστηκαν στη Γη εξαφανίστηκαν μόλις ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Κανένα είδος σ´ αυτό τον πλανήτη δεν έχει το προνόμιο της αιωνιότητας και της αφθαρσίας. Ειδικότερα στα θηλαστικά, στα οποία ανήκει και ο άνθρωπος, όλα τα είδη χάθηκαν έπειτα από συνεχόμενη παρουσία δύο έως και τριών εκατομμυρίων χρόνων το πολύ. Τα τελευταία 350 εκατομμύρια χρόνια συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές πρωτίστως στην ξηρά και δευτερευόντως στη θάλασσα, οι οποίες αφορούν κυρίως στα ανώτερα ζώα, όπως τα θηλαστικά και τα πουλιά. Στα ερπετά και στα ψάρια οι αλλαγές συντελούνται με ακόμα γοργότερους ρυθμούς.
Ζώα που διαφέρουν μεταξύ τους αλλά ζουν στο ίδιο περιβάλλον και επιτελούν συναφείς λειτουργίες, μπορεί μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης ν´ αποκτήσουν κοινά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, οι ιχθυόσαυροι του μεσοζωικού αιώνα, οι οποίοι αρχικά ήταν σαρκοβόρα ερπετά και απέκτησαν αργότερα μορφή ψαριού. Για να μετεξελιχθεί ένα είδος χρειάζεται κατά μέσο όρο ένα εκατομμύριο χρόνια. Η διαδικασία συντομεύει περισσότερο, αν παράλληλα αλλάζει και το περιβάλλον του ζώου. Κάθε οργανισμός φέρει γονίδια που καθορίζουν τη μορφή του και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στο περιβάλλον του. Αν το περιβάλλον μεταβληθεί σημαντικά, τότε ο οργανισμός απαλλάσσεται από την παλιά «μηχανή» και δημιουργεί μια άλλη που θα μπορεί να «δουλέψει» στο καινούριο περιβάλλον. Πώς επιτυγχάνεται αυτό πρακτικά; Με νεότερες και πιο εξελιγμένες γενιές του είδους, με βελτιωμένους και πιο ανθεκτικούς μηχανισμούς εξέλιξης και με πειραματικά μοντέλα προσαρμογής
Στο μακρινό μέλλον, η τοπογραφία των ηπείρων θα είναι διαφορετική, εξαιτίας της τεκτονικής δράσης. Οι πλάκες στις οποίες είναι χωρισμένος ο γήινος φλοιός γλιστρούν η μία πάνω στην άλλη μετακινώντας τις ηπείρους. Η Αυστραλία λοιπόν θα εξακολουθεί να κινείται προς Βορρά για να ενωθεί με την Ασία. Στην περίπτωση αυτή, τα μαρσιποφόρα της Αυστραλίας θα αποδεκατιστούν από τα σαρκοβόρα που ζουν στην Ασία, πριν προλάβουν να προσαρμοστούν στο νέο κίνδυνο. Η Καλιφόρνια θα μετατοπιστεί βορειότερα, η Αφρική θα ενωθεί με την Ευρώπη, η Μεσόγειος θα εξαφανιστεί και τα ζώα των πιο εύκρατων περιοχών θα βρουν καταφύγιο στη Μαύρη Ήπειρο. Η Ανατολική Αφρική θα αποκολληθεί από την υπόλοιπη ήπειρο και γι´ αυτό σε πενήντα εκατομμύρια χρόνια ίσως να υπάρχουν εκεί, απομονωμένα, κάποια είδη πιθήκων και σαρκοβόρων ζώων παρόμοια με τα σημερινά. Ανάλογα ζωντανά απολιθώματα θα παραμείνουν και στη Νότια Αμερική, που θα αποκολληθεί επίσης από την υπόλοιπη ήπειρο.
Μια νέα περίοδος παγετώνων θα αναγκάσει τα ζώα να προσαρμοστούν στο πολικό ψύχος. Το ύψος της γήινης επιφάνειας θα μειωθεί περίπου κατά δύο μέτρα και η θερμοκρασία θα πέσει κατά τρεις με τέσσερις βαθμούς. Στα επόμενα πενήντα εκατομμύρια χρόνια ένα τμήμα από την ατμόσφαιρα της Γης θα καταστραφεί και η πανίδα της πιθανόν να μετακινηθεί προς χαμηλότερα εδάφη για ν´ αντιμετωπίσει την αύξηση της ατμοσφαιρικής πίεσης. Οι βροχοπτώσεις θα ελαττωθούν και οι έρημοι θα εξαπλωθούν.
Μια νέα πορεία εξέλιξης από ζώα που θα είναι πιο ανθεκτικά στις αντίξοες συνθήκες θα ξεκινήσει. Μερικά απ´ αυτά, ως μακρινοί κληρονόμοι των συνηθειών που έχουν σήμερα τα εξημερωμένα από μας ζώα, θα εξακολουθήσουν να ζουν κοντά στον άνθρωπο και να τρέφονται με τα αποφάγια του. Για παράδειγμα, οι κουνέλαφοι, ένα είδος φυτοφάγων θηλαστικών του μέλλοντος που θα κατάγεται από τους λαγούς. Σύμφωνα με τους μελλοντογεωολόγους, στις εύκρατες περιοχές θα ζουν τα είδη που πολλαπλασιάζονται εύκολα. Οι φάλαγγες, που θα είναι μεταλλαγμένοι αρουραίοι, θα αντικαταστήσουν τα σαρκοβόρα ζώα.
Ο πολικός ποντικός
Στα κωνοφόρα δάση θα κυριαρχεί ένα αρπακτικό ζώο που θα μοιάζει με νυφίτσα και θα έχει μήκος δύο μέτρα. Ο Ντίξον το ονόμασε ωκύπους (Vulpumustela acer). Στις τούνδρες θα ζουν γιγαντιαίες μαλλιαρές αντιλόπες που στη ράχη τους θα φέρουν καμπούρα σχηματισμένη από λίπος. Χάρη σ´ αυτή θα επιζούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τα πλατιά τους πέλματα θα τις κρατούν στην επιφάνεια του χιονιού, ενώ τα δύο δυνατά κέρατα που θα έχουν στο κεφάλι θα χρησιμεύουν για να σπάνε τους πάγους και να βρίσκουν βρύα, λειχήνες και άλλα είδη τροφής. Ο υπ´ αριθμόν ένα εχθρός τους θα είναι ο πολικός ποντικός, ένα τρωκτικό με πλούσια γούνα και δύο τεράστιους χαυλιόδοντες, που θα μοιάζει με πολική αρκούδα. Το «πουλί μπότα», ο κυνηγός των απογόνων των λέμινγκ, θα κατάγεται από τα κοράκια (Corvardea niger) και θα διαβιώνει σε αποικίες κάτω από την επιφάνεια της Γης.
Υδρόβιοι εφιάλτες
Στα υδρόβια όντα θα περιλαμβάνονται ο μακρυπόδης των καλαμιώνων, με πολύ μακρύ λαιμό και πόδια, το μυρμήγκι-κολυμβητής και ο λασπορύγχος, που θα κατάγεται από υδρόβια τρωκτικά και θα ακολουθήσει εξελικτική πορεία ανάλογη του ιπποποτάμου, ο οποίος δε θα υπάρχει πια. Θα τρέφεται με υδρόβια φυτά που θα τα καταπίνει μαζί με λάσπη χάρη στο τεράστιο ρύγχος του. «Άλλο ένα θαύμα της φύσης στο μέλλον θα είναι η νεοστρουθοκάμηλος», συμπληρώνει ο Ντίξον. Αυτό το πλάσμα θα είναι ένα τρωκτικό που θα έχει δύο πόδια. Ο λαιμός και η ουρά του θα είναι τεράστια σε μήκος και θα χρησιμεύουν ως αντίβαρο όταν θα τρέχει. Το τρέξιμο θα αποτελεί το ισχυρότερο όπλο της, αφού η νεοστρουθοκάμηλος θα είναι το ταχύτερο ζώο στον κόσμο με ταχύτητα τα 140 χμ. την ώρα. Όμως μια από τις πιο παράξενες μεταλλάξεις θα είναι η παραποντικοαράχνη, η οποία, μαζεύοντας το κεφάλι προς τα κάτω, θα εκτοξεύεται ψηλά και θα παραμένει «εν πτήσει» για πολλή ώρα, εκμεταλλευόμενη τα ανοδικά ρεύματα του αέρα. Στην ουρά της θα διαθέτει ένα φυσικό αλεξίπτωτο καμωμένο από μακριές τρίχες πλεγμένες σαν ομπρέλα.
alitoteam
