Ο νταν μπράουν με το «κώδικας ντα βίντσι» δεν έγινε απλά διάσημος ούτε μόνο πλούσιος. χωρίς ίσως να το θέλει άνοιξε ένα κύκλο συζητήσεων γύρω από τις απαρχές του χριστιανισμού. κατάφερε να βάλει σε ένα μπεστ σέλερ ζητήματα που απασχολούσαν την ακαδημαϊκή κοινότητα. ποιος είναι ο καμβάς του «κώδικας ντα βίντσι»; η ιστορία της μαρίας μαγδαληνής και η προσπάθεια του χριστιανισμού να μειώσει το ρόλο της. η επίσημη θρησκεία την ταύτισε με μια άλλη μαρία που ήταν πόρνη κι απέφυγε να ασχοληθεί με το βασικό ερώτημα, εάν είχε, δηλαδή, στενές σχέσεις με τον χριστό. .
Το ερώτημα για το εάν η Μαρία Μαγδαληνή ήταν σύζυγος του Χριστού δεν είναι καινούργιο. Ούτε η απορία εάν είχαν παιδιά. Απλά ένα δημοφιλές βιβλίο που διαβάστηκε από όλο τον κόσμο μπορεί να επαναφέρει ή και να παρουσιάσει ανάλογα ερωτήματα ως καινούργια.
Ο Μπράουν στο βιβλίο του υποστηρίζει ότι η καθολική εκκλησία θέλησε να μειώσει το ρόλο της Μαγδαληνής γιατί η γυναίκα έπρεπε να είναι υποταγμένη στον άντρα κι οι ιερείς να προέρχονται μόνο από το ισχυρό φύλο.
Το ενδιαφέρον όμως για τη Μαγδαληνή δεν είναι πρόσφατο. Το 1945 δύο Αιγύπτιοι χωρικοί, ενώ έσκαβαν για λίπασμα στους πρόποδες ενός απότομου βράχου κοντά στην πόλη Ναγκ Χαμαντί στην κεντρική Αίγυπτο, έκαναν μια εκπληκτική ανακάλυψη. Σε ένα σφραγισμένο πήλινο δοχείο ανακάλυψαν μια σειρά χειρογράφων από πάπυρο. Ηταν 46 διαφορετικά κείμενα που αφορούσαν τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
Αρχικά ήταν περισσότερα, αλλά ο Μοχάμεντ, ο άνθρωπος που τα ανακάλυψε μαζί με τον αδελφό του, τα παράτησε δίπλα σ’ ένα σωρό από άχυρα, δίπλα στο φούρνο. Η γυναίκα του έβαλε τα άχυρα στο φούρνο και μαζί κάποιες σελίδες από τους πάπυρους! Η ιστορία των πάπυρων μπορεί να δώσει τροφή σε ένα από τα επόμενα μυθιστορήματα του Μπράουν και για αυτό δεν είναι σωστό να την αποκαλύψουμε σήμερα.
Μπορούμε όμως να σταθούμε στο τι γράφει το Ευαγγέλιο του Φίλιππου που περιγράφει λίγο διαφορετικά από την επίσημη ιστορία τις σχέσεις του Χριστού με τη Μαγδαληνή. Το αντιγράφουμε από το βιβλίο «Τα απόκρυφα του κώδικα Ντα Βίντσι» του Νταν Μπερνστάιν που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
...η σύντροφός του (Σωτήρα είναι), η Μαρία Μαγδαληνή. (Αλλά ο Χριστός την αγαπούσε) περισσότερο από (όλους) τους μαθητές και συνήθιζε να τη φιλάει (συχνά) στο (στόμα) της. Οι υπόλοιποι (μαθητές ένιωθαν προσβεβλημένοι).. Είπαν σε Εκείνον: «Γιατί την αγαπάς περισσότερο από όλους μας»; Ο Σωτήρας απάντησε και τους είπε: «Γιατί δεν σας αγαπάω όπως (αγαπάω) εκείνη»;
Τα χειρόγραφα αυτά, όπως και κάποια άλλα που ίσως ανακαλυφθούν στο μέλλον, προέρχονται από Χριστιανούς που στη διάρκεια του χρόνου ονομάστηκαν αιρετικοί και κυνηγήθηκαν. Ειδικά στην Αίγυπτο, ρόλο σ’ αυτό έπαιξε ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι διάδοχοί του, οι οποίοι προσπάθησαν να βάλουν σε καλούπια τη διδασκαλία του Χριστού. Κάποιοι κυνηγημένοι, μπορεί και λίγο προτού τους σκοτώσουν οι εκπρόσωποι της επίσημης θρησκείας, θέλησαν να διαφυλάξουν τη γνώση.
Τι χώριζε όμως εκείνους τους Χριστιανούς από το σημερινό μωσαϊκό; Γιατί δηλαδή κυνηγήθηκαν αυτοί και σήμερα μπορούν να συνυπάρχουν οι καθολικοί, οι ορθόδοξοι ή οι προτεστάντες; Οι τελευταίοι δέχονται τον κανόνα της Καινής Διαθήκης, ομολογούν το Σύμβολο της Πίστεως και επικροτούν συγκεκριμένες μορφές εκκλησιαστικών θεσμών.
Αντίθετα οι πρώτοι Χριστιανοί είναι εντελώς διαφορετικοί. Κάποιοι από αυτούς δέχονται ότι ο Θεός είναι Πατέρας και Μητέρα, κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η Ανάσταση είναι ένας συμβολισμός και δεν έγινε ποτέ
Οι πρώτοι αυτοί Χριστιανοί δεν είχαν ακόμη Καινή Διαθήκη, ούτε Σύμβολο της Πίστεως, ούτε εκκλησίες, ούτε δόγματα. Προσπαθούσαν περισσότερο να κατανοήσουν το λόγο του Χριστού. Είναι σημαντικά αυτά τα κείμενα γιατί η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που ό, τι ξέρουμε για τις πρώτες χριστιανικές αιρέσεις δεν το ξέρουμε από ντοκουμέντα που έχουν φθάσει στις μέρες μας, αλλά από κείμενα που απαντούν στις θέσεις τους.
Αυτά τα κείμενα, σε συνδυασμό με τα Ευαγγέλια της Μαρίας, που ανακαλύφθηκαν τυχαία σ’ ένα παλαιοπωλείο του Καΐρου το 1896, δίνουν στοιχεία που ανατρέπουν τις επικρατούσες αντιλήψεις.
Για παράδειγμα, στα Ευαγγέλια της Μαρίας απορρίπτεται η θέση ότι ο πόνος και ο θάνατος οδηγούν στην αιώνια ζωή. Το Ευαγγέλιο της Μαρίας χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο περιγράφεται ο διάλογος του αναστημένου ήδη Σωτήρα με τους μαθητές του. Η Μαρία Μαγδαληνή είναι εκείνη που με το τέλος της ομιλίας του Σωτήρα διαλύει την ταραχή και τις αμφιβολίες του. Στο δεύτερο μέρος υπάρχει περιγραφή της Μαρίας της ιδιαίτερης αποκάλυψης που της έκανε ο Κύριος. Της μιλά για πράγματα που δεν είχε αποκαλύψει στους μαθητές του. Δυστυχώς κάποιες σελίδες από το κείμενο αυτό λείπουν, αλλά σε όσες έχουν διασωθεί φαίνεται ότι η Μαρία Μαγδαληνή είχε την πραγματική γνώση. Αυτή είναι η αγαπημένη του Σωτήρα και σαφώς υπερέχει από τους υπόλοιπους μαθητές.
Το Ευαγγέλιο της Μαρίας γράφτηκε το 2ο αιώνα στα ελληνικά. Θεωρήθηκε αιρετικό και εξαφανίστηκε για αιώνες προτού αποκαλυφθεί και πάλι από τυχαία γεγονότα.
Στο «Κώδικας Ντα Βίντσι» ο Μπράουν παίζει επιδέξια με όλα αυτά που η επικρατούσα άποψη για τον Χριστιανισμό θέλει να αποκρύψει. Παίζει με τη θέση της γυναίκας στη θρησκεία. Μια θέση που περιορίζεται σε παθητικό ρόλο. Μιλά για όλα αυτά που θέλουν τα επίσημα δόγματα του Χριστιανισμού να ξεχάσουν. Τονίζει το γεγονός ότι η Μαρία Μαγδαληνή ταυτίστηκε με μία πόρνη για αιώνες και παρ’ όλο που ο πάπας διόρθωσε το λάθος που έγινε, παρ’ όλη την αποκατάστασή της, ο περισσότερος κόσμος συνεχίζει να τη συνδέει με την πόρνη που έκανε ένα πέρασμα από το σίριαλ της ζωής του Χριστού κι απλά μετανόησε και σκούπισε με τα ξέπλεκα μαλλιά της τα πόδια του Σωτήρα. Το Βατικανό, αφού είδε το μυθιστόρημα του Μπράουν να γίνεται γνωστό σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, προσπάθησε να κρατήσει τις αποστάσεις και να το αποκηρύξει. Οσο για εμάς τους ορθόδοξους, αυτό τον καιρό το ιερατείο έχει να ασχοληθεί με πολύ περισσότερα πράγματα, τις αποκαλύψεις Βαβύλη και τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, αλλά και του Σπύρου Καρατζαφέρη.
