Κατά τα υπάρχοντα ιερατεία ο 'έξω από δω' αποτελεί τον μόνιμο κίνδυνο των ανθρώπων. Ιδιαίτερα των αγνών. Το τέρας με την ουρά, τις οπλές και τα χαρακτηριστικά του θεού Πάνα, που ανέκαθεν υποστήριζε ο χριστιανισμός ότι ευθύνεται για κάθε έκφανση του κακού που φωλιάζει μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, έφερε το ημίφως. Ο πεφωτισμός του σκοτείνιαζε τη διαύγεια των ψυχών μετατρέποντάς τες σε πειθήνια όργανά του. Σε κακόβουλα όντα που έφθειραν εαυτούς και αλλήλους με απότερο σκοπό το θρόνο της βασιλείας του Θεού και τη διοίκηση του Σύμπαντος.
Ηταν ο Θεός που επί αιώνες μάντρωνε τους αμνούς στη στάνη ή ο άρχοντας του κακού; Και γιατί δεν βρέθηκε κανείς να αντισταθμίσει την κατάσταση και να αποκαταστήσει την αλήθεια;
Από τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού ιερείς και πιστοί φρόντισαν να βγάλουν από τη μέση κάθε υπόνια και κάθε εμπόδιο της νέας - τότε - θρησκείας. Ο, τι αποκάλυπτε στους αλλόθρησκους ή στους πιο επιφυλακτηκούς οπαδούς του χριστιανισμού έπρεπε να προσβληθεί και να κατακριθεί αποτελεσματικά. Πρώτος στόχος οι σχεδόν αγράμματοι κάτοικοι της τότε χερσαίας Ελλάδας. Οι Εθνικοί! Η γνώση που κατέληξε να περιφρονείται μέσα στην τεράστια Γραμματεία καθώς πολλά ήταν τα αντιφατικά σημεία, και η πηγή υψιστης γνώσης που άφησαν πίσω τους οι λαμπροί φιλόσοφοι, είχε αλλάξει τόπο. Ηταν μακρυά! Οι υποψήφιοι μαθητές της Αλεξάνδριας δεν ήξεραν ποιά σχολή να ακολουθήσουν. Ποιός φιλόσοφος, γνωστικός ή διδάσκαλος είχε δίκιο. Και οι γνώστες 'μαχαιρώνονταν' πισώπλατα καθώς οι νέοι μαθητές, σήμαιναν γι''αυτούς και περισσότερα πλούτη. Την ίδια ώρα όσοι πραγματικά άξιζαν να φέρουν το τίτλο του διδάσκαλου, ασχολούντο μανιωδώς με το ξεσκαρτάρισμα της τεράστιας γραμματίας. Να κρατήσουν τα άμεσως χρήσιμα για τον άνθρωπο και να αφήσουν στην άκρη τα πιο δύσκολα και αντιφατικά. Ενοιωθαν κι έβλεπαν ότι ο κόσμος αναζητούσε κάτι πιο άμεσο και λιγότερο επίπονο από πλευράς πνευματικής εξάσκησης για να γνωρίσει το Θείο. Ζούσαν τη μεταστροφή του κόσμου προς Εκείνον που τους λύτρωνε βάση της 'νέας' θρησκείας, είτε ήταν φτωχοί στο πνεύμα, είτε ακόμη κι αν δεν ήταν ευηπόληπτοι πολίτες.
Μεταξύ άλλων προσονμιών του κακού, έφτασε η στιγμή που ο πλανήτης Ερμής θα έπαιρνε και την αντίστοιχη αποτρόπαια ιδιότητά του. Η νέα εκδοχή του ονόματος έπρεπε να ήταν αποκρουστική. Για αιώνες κανείς δεν ασχολείτο με την αστρονομία. Ηταν απαγορευμένη γνώση. Το φωτεινό ουράνιο σώμα ήταν ορατό ακόμα και στο φως της αυγής. Στα αρχαιοελληνικά κείμενα ο Ερμής ήταν ο αγγελιοφόρος του θεού, του Ηλίου. Και ανήγγειλε τον ερχομό του Θεού. Το μήνυμα της ελπίδας. Ο 'χριστιανικός' Θεός έπρεπε να κυριαρχήσει σταδιακά. Από τα πανάρχαια χρόνια όλοι λάτρευαν τον ηλιο ως το Ανώτατο Θείο Ον. Το Φως του και την Αλήθεια που προσέφερε εμπρός των οφθαλμών του ανθρώπου ήταν αναμφισβήτητο. Ωστόσο πως ήταν δυνατόν ένας άλλος λαμπερός πλανήτης να προπορεύεται του φωτός του ηλίου; Ηταν κι αυτός θεός ή υπονόμευε το Θείο φως; Η κατάληξη του Χριστού που υπαγορεύει ο χριστιανισμός ενώνει Αυτόν με τον Πατέρα Του, μέσω της Ανάστασης. Ο ήλιος λοιπόν ήταν ένας. Η νέα ιδιότητα του εωσφόρου δεν άργησε να χαλκευθεί. Σκέφτηκαν οι πατέρες: ο πλανήτης Ερμής φέρει (αντανακλά) το φως, δεν το αναδύει! Που γνώριζαν, όμως, τις φυσικές λειτουργίες των ουρανιων σωμάτων; Ως γνωστό, αυτές οι αποκαλύψεις έγιναν πολύ αργότερα. ''Η μήπως απέκρυψαν την αλήθεια καταστρέφοντας και παραποιώντας παλαιότερες μελέτες και συγγράμματα που δεν κατανοούσαν;
Τότε που χάθηκε η επαφή με την τέχνη της αστρονομίας, άλλαξε και το όνομα του πλανήτη. Είτε ο λαός από αμάθεια, είτε το θεοφοβούμενο ιερατείο, μετονόμασαν το ουράνιο σώμα από Ερμή σε Αφροδίτη και τα ίχνη του κάθε τεχνάσματος έσβησαν. Η ονομασία 'χρυσαυγένια πούλια' βγήκε σαν από τα παραμύθια. Ο προπομπός εωσφόρος, όμως, παρέμεινε. Και το σπουδαιότερο ( ; ) με θυλική ονομασία (Αφροδίτη), να σαγηνεύει στο πρωινό φως και να προπορεύεται του Θεού-Ηλιου, έως ο Αυτόφωτος με την υπεραμπρότητά του να το εξαφανίζει στον ουράνιο θόλο. Η γυναίκα με το αμάρτημα του πόθου ταυτίστηκε με μία συμβολική παρουσία του χριστιανισμού. Με την Ευα, η οποία έγινε η αιτία ο πρωτόπλαστος να εκδιωχθεί από τον παράδεισο όταν δοκίμασε από το δέντρο της Γνώσης τον απαγορευμένο καρπό. Ο όφις που κατά τους αρχαίους ημών προγόνους συμβόλιζε το Δία, παρουσιάστηκε ως ο σατανάς.
Τους μετέπειτα καιρούς μυστικές οργανώσεις και τάγματα που δανείστηκαν το 'άστρο της αυγής' ως τίτλο καυτηριάστηκαν, κυνηγήθηκαν ανελέητα, γελιοποιήθηκαν και μετατράπηκαν σε καταδικασταίες αιρέσεις. Οσα από τα μέλη τους γλίτωσαν από την πυρά, διασπάστηκαν και μάταια προσπάθησαν να αποκαταστήσουν το μικρό αυτό κομμάτι της αλήθειας.
Ο Ερμής κατά την αρχαία θεολογία που πήγαζε από το μύθο έφερε 'μαγικές' ικανότητες κι έφερε από όλους τους παλαιούς θεούς τις πιο δυσνόητες ιδιότητες. Ηταν μάντης, αλλά και πειραχτήρι, αγγελιοφόρος αλλά και επαναστάτης. Ταχύτατος, μα και πομπώδης ως συνοδός των ψυχών. Εφερε σκύπτρο σχεδόν ολόιδιο με εκείνο των ιεραρχών του χριστιανισμού (το σημερινό σκύπτρο των ιεραρχών - πατριαρχών κλπ φέρει στοιχεία και από το θύρσο του Διονύσου). Το κυρίκειο! Ηταν επίσης απατεώνας (πώς αλλιώς μπορεί να θεωρήσει κανείς κάποιον που ανταλλάσει αγελάδες, με λύρα-τοξοβόλο; ) με φοβερή πειθώ, αλλά και πιστός στο καθήκον του να εξυπηρετεί. Μυθεύεται ότι ο Απολλώνιος νους τοποθέτησε άλλες έξι χορδές στο Μονόχορδο του Θεού, φτάνοντάς το στις σεπτά και ο Ερμής πρόσθεσε με επιτυχία άλλες δύο. Επίλθε αρμονία προ της ολοκληρώσεως του κόσμου! Το Εν έφτασε στην ολοκλήρωσή του. Το Εν-Νέον. Εκτοτε ο αριμός 9 συμβολίζει την έσχατη μορφή του Ενός. Εκεί κλείνει ο κύκλος των πρώτων αριθμών. Και το 10 σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της κοσμοδημιουργίας. Ο αριθμός Εν και το σύμβολο του μηδενός. Η πλήρης κυριαρχία της Θείας Πρόνοιας σε όλα τα επίπεδα. Στα υπαρκτά και στα ανύπαρκτα, στα κατασκευασμένα και στα ακατασκεύαστα - δίχως όνομα υλικά του Χάους.
Κι όλα αυτά για να αποφύγουν τα ιερατεία την αποκάλυψη των πηγών τους. Κατά το μάλλον ή ήττον κάποιοι ιερείς σκέφτηκαν ότι η θρησκεία δεν έπρεπε μόνο να δείχνει 'νέα', αλλά να και να είναι. Ο σκοπός της εφεύρεσης ενός ανύπαρκτου κακού όντος σε ένα πρόσωπο που απαντάει 'εμείς είμαι' ήταν το μαστ΄γιο κάθε παραβάτη. Κάθε αμνού εκτός της στάνης. Εκεί που παραμονεύει η ανθρώπινη πονηριά που θα επιτεθεί σαν λύκος από θέση υψηλή στην κοινωνία της αγγέλης. Ιερατεία που συνέλεξαν αμύθητα πλούτη και καταπάτησαν ίσως τη τελευταία όμορφη ελπίδα, την Ιδέα που φέρουν στις ψυχές τους οι ανθρωποι. Αυτό σηματοδότησε και το τέλος της θεωρείας του Πλάτωνα περί Ιδεών. Οι πρώτοι χριστιανοί ονόμασαν μέσα στην άγνοιά τους άγιο τον φιλόσοφο κάτι που θορύβησε το ιερατείο. Η προτίμηση του Βατικανού στο πρόσωπο του Αριστοτέλη είναι γνωστή και δεν θα επεκταθώ άλλο.
Ο εωσφόρος και τα μαγικά (ηλιακά) τετράγωνα - η πλανητική διαδρομή του ουράνιου σώματος, ταυτίστηκαν με τον αριμό 6. Τον αριθμό της έλογης ψυχής (ο συνειρμός είναι εύκολος και η σχέση του με τον Ηλιο που προσφέρει ζωή και η αυτόφωτη ψυχή). Λόγος, όμως, δίχως νου δεν υπάρχει. Και ο νους ανέκαθεν ανήκει στον Απόλωνα. Ο Απόλλωνας λοιπόν, πήρε τη θέση του εωσφόρου και η ιστορία της απάτης συνεχίζεται.
alitoteam
