είναι γεγονός, η άμμος είναι τραγουδοποιός και δεν είναι αυτό φαινόμενο επιστημονικής φαντασίας!
Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ το «γουργούρισμα» ενός αμμόλοφου, τεντώστε τα αυτιά σας.
Ο Μάρκο Πόλο τον 13ο αιώνα αναφέρεται στην «άμμο που τραγουδάει», κάτι που ο ίδιος πίστευε ότι οφειλόταν σε κακά πνεύματα της ερήμου: "είναι στιγμές που ο αέρας γεμίζει με τους ήχους από λογιών-λογιών μουσικά όργανα, καθώς και τύμπανα και παλαμάκια.»
Πράγματι, ορισμένοι αμμόλοφοι μπορεί καμιά φορά να δημιουργούν ένα ηχηρό αλλά χαμηλής συχνότητας γουργουρητό το οποίο διαρκεί μέχρι και 15 λεπτά και μπορεί να ακουστεί σε απόσταση 10 χιλιομέτρων.
Σε μερικούς αμμόλοφους αυτό παρατηρείται πολύ συχνά, ακόμα και καθημερινά.
Όμως γιατί συμβαίνει αυτό;
Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από αυτούς του μυστηριώδεις ήχους, ο Bruno Andreotti από το πανεπιστήμιο Paris-7 πήρε τον κατάλληλο εξοπλισμό και πήγε στην έρημο του Μαρόκο (από τη μεριά του Ατλαντικού), μια από τις 35 γνωστές μέχρι τώρα περιοχές όπου ακούγεται η μυστηριώδης μουσική της ερήμου.
"Οι αμμόλοφοι που τραγουδούν είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και μυστήρια φυσικά φαινόμενα που έχω συναντήσει μέχρι τώρα, " δήλωσε ο Andreotti.
Ο Andreotti και η ομάδα του μελέτησαν έναν από τους μεγάλους αμμόλοφους με ημικυκλικό σχήμα, ο οποίος «τραγουδάει» καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, μερικές φορές τρεις και τέσσερις φορές τη μέρα, αν έχει αρκετό αέρα.
Ο αέρας αναγκάζει την άμμο να συγκεντρώνεται στην κορυφή του λόφου μέχρι που η γωνία της πλαγιάς να φτάσει τις 35 μοίρες.
Η αμμοστιβάδα που ακολουθεί είναι που δημιουργεί τη «μουσική» που ακούγεται. Η άμμος πρέπει να είναι αρκετά στεγνή για να παραχθεί ο ήχος.
Για μικρότερους λόφους, η άμμος πρέπει επίσης να είναι πολύ ζεστή και ο άνεμος σταθερός.
«Οι μικροί αμμόλοφοι τραγουδούν μόνο κατά τη διάρκεια των λίγων ημερών όπου δεν υπάρχουν σύννεφα να σκεπάζουν τον Ήλιο ώστε η άμμος να είναι αρκετά στεγνή, και που δεν υπάρχει και δυνατός αέρας, " επισημαίνει ο Andreotti.
Κι ενώ ήταν ήδη γνωστό ότι οι αμμοστιβάδες είναι υπεύθυνες για το μυστηριώδες τραγούδι της ερήμου, ο ακριβής μηχανισμός δεν ήταν σαφής.
Ο Andreotti δεν είχε το χρόνο να περιμένει να προκληθεί μια τέτοια αμμοστιβάδα υπό φυσικές συνθήκες κι έτσι με τα κατάλληλα όργανα δημιούργησε ο ίδιος τις συνθήκες πρόκλησης αμμοστιβάδας.
Η ομάδα του Andreotti μετράει τις δονήσεις στην άμμο και τον αέρα
Μετρώντας τις δονήσεις στην άμμο και τον αέρα, ο Andreotti μπορούσε να εντοπίσει τα κύματα στην επιφάνεια της άμμου που προέκυπταν από την αμμοστιβάδα με ταχύτητα σχετικά μικρή (40 μέτρα το δευτερόλεπτο).
Με τον τρόπο αυτό, η επιφάνεια του αμμόλοφου λειτουργεί σαν ένα τεράστιο ηχείο- τα κύματα στην επιφάνεια παράγουν τον ήχο του αέρα.
Ο Andreotti εξήγησε ότι αυτά τα κύματα άμμου προκύπτουν από τη «σύγκρουση» των κόκκων άμμου μεταξύ τους, που όπως μετρήθηκε στο εργαστήριο, συμβαίνει 100 φορές το δευτερόλεπτο.
Τα κύματα με κάποιο τρόπο συγχρονίζουν τις συγκρούσεις αυτές με αποτέλεσμα να είναι όλα στον ίδιο ρυθμό.
Το μοντέλο αυτό εξηγεί και τη χαμηλή συχνότητα – ανάμεσα σε 95 και 105 Hertz – του «τραγουδιού» της άμμου, το οποίο, σύμφωνα με τον Andreotti, μοιάζει με τον ήχο από την προπέλα ενός αεροσκάφους όταν αυτό πετάει πολύ χαμηλά.
Το μυστήριο του τραγουδιού της ερήμου δεν έχει ακόμα λυθεί εξ’ ολοκλήρου.
Για παράδειγμα δεν είναι ακόμα γνωστό γιατί ο ήχος από το κύλισμα γυάλινων βόλων είναι σιωπηλό ενώ όταν κυλάνε κόκκοι άμμου παράγουν κάποιας μορφής μελώδια.
alito team
.jpg)
