Ο John Nash από μικρό παιδί είχε στη διάθεσή του έναν ατέλειωτο πλούτο γνώσεων που προερχόταν από τον μεγάλο όγκο από εγκυκλοπαίδειες και άλλα βιβλία που βρίσκονταν στα ράφια της μεγάλης βιβλιοθήκης του σπιτιού του. Όπως περιέγραφε αργότερα η δασκάλα του ο John Nash έδειχνε να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά του σχολείου του, χωρίς να είναι ένας άριστος μαθητής. Διάβαζε όμως χωρίς τελειωμό, περπατούσε και σφύριζε ολόκληρες συμφωνίες του Μπάχ, αλλά το πιο σημαντικό από όλα ήταν μια μοναδική ανεξήγητη ικανότητα που είχε, να αναζητά διαρκώς νέους τρόπους προσέγγισης των πραγμάτων. Όταν πια έφτασε στο πανεπιστήμιο άρχισε να γίνεται φανερή η ιδιοφυία του. Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που έδωσε το πρώτο δείγμα της διάνοιάς του, όταν δεκαεννιάχρονος σπουδαστής ακόμα πλησίασε τον καθηγητή του R.J.Duffin και του έδειξε ένα πρόβλημα που εκτίμησε ότι είχε βρει την λύση του. Ο καθηγητής έμεινε άφωνος όταν διαπίστωσε ότι ο John Nash, είχε καταφέρει, χωρίς να το ξέρει, να λύσει το διάσημο θεώρημα του Brower. Ο καθηγητής R.J.Duffin σε συστατική επιστολή του προς το πανεπιστήμιο του Princeton περιέγραφε τα πάντα μέσα από μια μόνο φράση ¨" Αυτός ο άνθρωπος είναι μια ιδιοφυία ". Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι την περίοδο αυτή στο πανεπιστήμιο του Princeton βρίσκονταν ο Einstein και Ο Goder Wiener Neuman. Ο Νeuman θεωρείται ο εμπνευστής της " θεωρίας των παιγνίων ". Η θεωρία αυτή απέβλεπε στο να αποκομίσει μαθηματικούς κανόνες μέσα από παίγνια στρατηγικής. Ο Neuman όμως ανέπτυξε τους κανόνες αυτούς μέσα από την εξόντωση των αντιπάλων και όχι και μέσα από συνεργασίες περισσότερων παικτών.
Ο John Nash είχε αναπτύξει σπουδαία μαθηματική " δράση " από τις μικρές τάξεις του γυμνασίου και χαρακτηριστικές είναι οι αναλύσεις που έκανε πάνω στο θεώρημα Fermat. Ακόμα διακρίθηκε στα πειράματα της χημείας και του ηλεκτρισμού, όπως και τις τεχνολογικές του εφαρμογές στην χημική εφαρμοσμένη μηχανική την περίοδο που ήταν σπουδαστής στο Carnegie του Πιτσμπουργκ. Στο Carnegoie σπούδαζε με υποτροφία και όλο αυτό το διάστημα παρακολούθησε μαθήματα χημείας, φυσικής, μηχανολογίας πριν καταλάβει ότι αυτό που το άγγιζε πραγματικά ήταν η επιστήμη των μαθηματικών. Στο διάστημα των σπουδών στο Carnegie του ανατέθηκε να μελετήσει μια σειρά θεμάτων γύρω από τα '' διεθνή οικονομικά " και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα και προτάσεις. Αποτέλεσμα αυτών των μελετών ήταν η εκπληκτική έκθεση που συνέταξε γύρω από τα οικονομικά προβλήματα και τις ιδέες. Η έκθεση αυτή δημοσιεύτηκε αργότερα με τον τίτλο " το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης ", που της δόθηκε ο χαρακτήρας της οικονομετρικής. Η μελέτη αυτή ήταν το ξεκίνημα του ενδιαφέροντός του για την θεωρία των παιγνίων, από το σημείο εκείνο που την σταματούσε ο Neuman. Την επέκτεινε και την ανέλυσε μέσα από τις πολλαπλές και ποικίλες αλγεβρικές δυνατότητες. Ήξερε πολύ καλά ότι η διατριβή πάνω σε αυτή την θεωρία που πολλοί καθηγητές δεν τολμούσαν να αγγίξουν, θα τον έκανε να ξεχωρίσει μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Και πράγματι τιμήθηκε γι αυτή το 1994 με το βραβείο Nobel.
Σε ηλικία 22 ετών ο Nash είναι καθηγητής του Princeton ( το προτίμησε από το Χάρβαρντ, εξαιτίας την κοντινότερης απόστασης από το Bluefield, αλλά και γιατί εκτίμησε την προσπάθειά του καθηγητή A.W. Tucker να τον πάρει κοντά του). Σε ηλικία 23 ετών διδάσκει στο ΜΙΤ. Κάθε φορά που ανέλυε μια μαθηματική του μελέτη, το κοινό έμενε άφωνο και τα επιφωνήματα θαυμασμού ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.
Δυστυχώς τους πρώτους μήνες του 1959 μια ψυχική εκτροπή, σχιζοφρένεια, χτυπά αυτή την ιδιοφυία.( Το διάστημα αυτό συνέπεσε με την εγκυμοσύνη της συζύγου του Alicia). Άρχισε να κυκλοφορεί στους διαδρόμους του πανεπιστημίου κρατώντας κάτω από την μασχάλη του την εφημερίδα New York Times και να ισχυρίζεται σε όποιους συναντούσε ότι μέσα στα κείμενα υπήρχαν κωδικοποιημένα μηνύματα εξωγήινων προς αυτόν. Έβλεπε παντού συνωμοσίες, ακόμα και από το προσωπικού του ΜΙΤ. Νόμιζε ότι παντού υπήρχαν κρυπτοκομμουνιστές, άκουγε φωνές και δεχόταν τηλεφωνήματα από άγνωστα άτομα, ενώ πίστευε ότι διαδραμάτιζε σπουδαίο θρησκευτικό ρόλο. Τελικά παραιτείται από το ΜΙΤ και αρχίζει να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικές κλινικές. Στα ενδιάμεσα διαστήματα επισκέπτεται τακτικά το Princeton, όπου φορώντας παράξενα ρούχα κινείται αμίλητος ανάμεσα στις βιβλιοθήκες και τα κτίρια,ενώ σταματούσε και μιλούσε μόνο αν ήθελε να ζητήσει κάποιο τσιγάρο ή μερικά σέντς. Αν και το Princeton του είχε παραχωρήσει τα πάντα ( βιβλιοθήκες, υπολογιστές, αίθουσες κλπ), αυτός φανερά στον δικό του κόσμο τα αρνιόταν. Όπως αρνιόταν και τις προσκλήσεις των συναδέλφων του να παραστεί στα σεμινάρια τους. Όλοι όσοι ήξεραν το πρόβλημα τον βοηθούσαν ( συμπεριλαμβανομένης και της πρώην συζύγου του Alicia με την οποία είχε χωρίσει ), αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Και όλα αυτά τη στιγμή που στους πανεπιστημιακούς κύκλους, στα σεμινάρια, και τις συνδιαλέξεις, όλοι αναφερόντουσαν στις θεωρίες του, τις απόψεις του, τις μελέτες του, τα συμπεράσματά του και τις εφαρμογές τους στην πολιτική, την οικονομία , την κοινωνία.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι που το 1989 εντελώς απροσδόκητα, ο κορυφαίος της θεωρητικής φυσικής του 20 ου αιώνα Freema Dyson, πήρε επιτέλους απάντηση στην καλημέρα που απηύθυνε για πολλά χρόνια στον αμίλητο John Nash. Ο Nash μίλησε στον Dyson για την κόρη του, Ester Dyson, δείχνοντας τα πρώτα στοιχεία ότι το μυαλό αυτού του κορυφαίου μαθηματικού επανέρχεται στην ορθή λειτουργία του. O Dyson περιέγραψε την έκπληξή και την χαρά του κλείνοντας με μια φράση: το ξύπνημά του ήταν υπέροχο. !
Ένα χρόνο αργότερα ο Nash αρχίζει να ασχολείται πάλι με τα μαθηματικά. Στις επικοινωνίες του με τους άλλους μαθηματικούς, όπως τον Εnricο Bomb, κάνει ευρεία χρήση του διαδικτύου, και τον Οκτώβριο του 1994 παίρνει το βραβείο Nobel. Ο επί 50 χρόνια αχώριστος φίλος του, μαθηματικός Halold Kuhn είναι αυτός που του ανακοινώνει αυτή την μοναδική είδηση.
Ο John Nash υπήρξε κάτι το διαφορετικό και κατάφερε να δώσει διεξόδους εκεί που άλλοι δεν μπορούσαν να δουν. Οι θεωρίες του έχουν αποτελέσει βασικούς κανόνες πάνω στους οποίου κινείται η σημερινή πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή του πλανήτη. Ο άγνωστος κόσμος που βυθίστηκε τα τριάντα χρόνια της ζωής του, ίσως να μην ήταν μόνο ένας κόσμος σκεπασμένος από το πέπλο της ψυχικής ασθένειας αυτού του μεγάλου μαθηματικού, αλλά ίσως ο κόσμος της σημερινής πορείας και εξέλιξης , όπως τον αντιλήφθηκε και τον βίωσε στο ταραγμένο του ( ; ) μυαλό στα κρίσιμα αυτά χρόνια. Μήπως ο John Nash,, έστω και σε κάποιο βαθμό υπό το βάρος της ψυχικής του ταραχής είδε πράγματα που θα ζήσουμε στα επόμενα χρόνια ; Πράγματα που τον κράτησαν απομακρυσμένο και φοβισμένο από τον κόσμο μέχρι την στιγμή που ένιωσε την δύναμη ικανή ώστε να " γυρίσει " και να τα αντικρίσει ;
δείτε την καταπληκτική ταινία με τον ρασελ κροου που είναι βασισμένη στην ζωή του john nash (ένας υπέροχος άνθρωπος)
