Άλιστερ Κράουλεϊ: ο μαύρος μάγος

Ο Τύπος της εποχή τον είχε ονομάσει ως τον "πιο κακό άνθρωπο του κόσμου". Η ζωή του ήταν ένα άθροισμα από σκάνδαλα και υπήρξε ένας "Μάγος" που, πράγμα σπάνιο, ήταν αναγνωρισμένος από εκατοντάδες μυστικιστικές αδελφότητες. Είναι γνωστός ως το Κτήνος, εννοώντας το Κτήνος του βιβλίου της Αποκαλύψεως, που ο αριθμός του είναι 666.

Γεννήθηκε σαν Έντουαρντ Αλεξάντερ Κράουλεϋ στις 12 Οκτωβρίου 1875 στην κωμόπολη Λήμιγκτον Σπα της Αγγλίας. Ο πατέρας του Έντουαρντ Κράουλεϋ είχε γίνει πλούσιος με τις μπύρες Κράουλεϋ και στη συνέχεια αποσύρθηκε για να αφιερώσει τη ζωή του στην κήρυξη της διδασκαλίας των αδελφών τού Πλύμουθ. Η ζωή στο Λήμιγκτον κυλούσε ήσυχα, και ο Κράουλεϋ θα πει πολύ αργότερα: "Τί σύμπτωση, που μια μικρή κομητεία έδωσε τους δύο μεγαλύτερους ποιητές της - γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς και τον Σαίξπηρ". Η βιογράφοι του λένε ότι είχε στοργικούς γονείς αλλά αυτός ήταν ένα κακομαθημένο και επιθετικό αγόρι. Η μητέρα του, όπως έλεγε αργότερα κι' ο ίδιος, ήταν η πρώτη που είπε πως πίστευε πως ήταν το Κτήνος της Αποκάλυψης.

Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Άλιστερ ήταν έντεκα χρονών και τέθηκε υπό την κηδεμονία του αδελφού του. Στάλθηκε σε ένα ιδιωτικό σχολείο για τους γιούς των Αδελφών του Καίμπριτζ και όπως φαίνεται εκεί βρήκε τη δυνατότητα να καλλιεργήσει το επαναστατικό του πνεύμα. Η εφηβεία πλησίαζε και το σεξ τον προσέλκυε έντονα. Η μητέρα του ήταν υπερβολικά πουριτανή, τόσο που μια μέρα τσακώθηκε άγρια με μια ξαδέρφη του Κράουλεϋ, την Αγνή, γιατί είχε ένα αντίτυπο ενός βιβλίου του Εμίλ Ζολά στο σπίτι της ( ενός εντελώς άκακου βιβλίου). Μια μέρα, στα δεκατέσσερά του, μια υπηρέτρια έδειξε ενδιαφέρον γι' αυτόν και αυτός δεν άργησε να την οδηγήσει στο κρεβάτι της μητέρας του (ο λόγος είναι ξεκάθαρος) και να την κάνει δική του. Η άκρα πουριτανική νοοτροπία της μητέρας του σε συνδυασμό με τη σκληρή χριστιανική διαπαιδαγώγηση στο σχολείο τω Αδελφών του Καίμπριτζ ξύπνησε μέσα του τη φρίκη και το μίσος για το Χριστιανισμό.
Το 1892 πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο στο Μάλβερν κι έπειτα στη Οξφόρδη όπου θα ζήσει με πολυτέλεια και θα εκδώσει κάποιες ποιητικές συλλογές που έχει γράψει. Ασχολείται με την ανάβαση βράχων και ταυτόχρονα δείχνει πλέον ξεκάθαρα την τυχοδιωκτική του ιδιοσυγκρασία.

Ανακαλύπτει τυχαία προς το τέλος της εφηβείας του την "Αποκάλυψη της Καββάλας" του Μάθερς και γοητεύεται από το βιβλίο, διότι, όπως θα πει, ήταν υπερβολικά ακατάληπτο. Έπειτα, σειρά έχει η επιτομή τελετουργικής μαγείας του Α.Ε.Γουαίητ "Το Βιβλίο της μαύρης μαγείας και των Συμβολαίων".

Συνεχίζει να γράφει ποιήματα, μέσα σ' αυτά κι έναν κύκλος ποιημάτων με θέμα έναν σεξουαλικά διεστραμμένο ψυχοπαθή που γίνεται δολοφόνος, καθώς και μια σαδιστική πορνογραφική νουβέλα με τίτλο "Σταγόνες χιονιού από τον κήπο ενός παπά", που μοιάζει πολύ με αντίστοιχα συγγράμματα τού Μαρκήσιου Ντε Σαντ.

Στην αυτοβιογραφία του που θα γράψει πολύ αργότερα και που θα την ονομάσει "Οι Εξομολογήσεις του Aleister Crowley", δείχνει ξεκάθαρα ότι μεγάλο μέρος του κατοπινού του "διαβολισμού" ήταν μια αντίδραση ενάντια στη θρησκεία των παιδικών του χρόνων. Συνδέει το σεξ με την αμαρτία. Θα γράψει: "Η σεξουαλική μου ζωή ήταν πολύ έντονη. Ο έρωτας ήταν μια πρόκληση στο Χριστιανισμό. Ήταν εκφυλισμός και καταδίκη". Γι' αυτό και θεωρούσε τον εαυτό του πρωταγωνιστή στον "πνευματικό πόλεμο ενάντια στους περιορισμούς, ενάντια στους καταπιεστές της ψυχής, ενάντια στους βλάσφημους που αρνιόνταν την ανωτερότητα της βουλήσεως του ανθρώπου".

Μέσω ενός σπουδαστή της Αλχημείας θα γνωρίσει έναν Αλχημιστή, τον Τζώρτζ Τζόουνς και μέσω του Τζόουνς το τάγμα της Χρυσής Αυγής. Εκεί γίνεται δεκτός και κατατάσσεται στις τάξεις της παίρνοντας το ιερώνυμο Perdurabo (εκείνος που αντέχει ως το τέλος). Βρισκόταν στον κατώτερο από τους δέκα βαθμούς της ιεραρχίας τού τάγματος και άρχισε να δουλεύει μανιωδώς για να ανέβει. Ανέβηκε γρήγορα πολλές βαθμίδες και το 1915 ανακηρύχτηκε Μάγος. Την ίδια χρονιά, ο Έντουαρντ Αλεξάντερ γίνεται Άλιστερ. Θ αλλάξει συχνά ονόματα, όμως αυτό θα του μείνει μέχρι το τέλος.

Σε ένα πράγμα που φαίνεται να συμφωνούν σχεδόν όλοι όσοι έχουν μελετήσει το φαινόμενο Κράουλεϋ είναι - πέρα του ότι όλοι τον αποκαλούν περισσότερο ή λιγότερο "καραγκιόζη" - το ότι ο Κράουλεϋ ήταν γεννημένος μάγος. Κάποιοι είπαν ότι μια έκρηξη που κόντεψε να τον σκοτώσει (όταν το 1891, σε ηλικία 15 χρονών, προσπάθησε να ανάψει ένα πυροτέχνημα που είχε φτιάξει σπίτι του, αφήνοντάς τον αναίσθητο για ενενηνταέξι ώρες), ξύπνησε μέσα του τις ικανότητές του αυτές του μάγου, όπως ακριβώς λένε ότι είχε συμβεί με το πέσιμο τού Πήτερ Χούρκος από μια σκάλα.
Είχε μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση της κατευθύνσεως, πράγμα που τον έκανε να συγκρίνει τον εαυτό του με τα πόνυ τού Σέτλαντ που μπορούν να βρίσκουν το δρόμο τους μέσα από βαλτοτόπια και καταχνιές. Είχε κάποιες ενστικτώδεις ζωϊκές ιδιότητες πολύ ανεπτυγμένες μέσα του. Έλεγε πως ποτέ δεν μπορεί να θυμηθεί τα βουνά που έχει σκαρφαλώσει αλλά μπορεί να αναγνωρίσει το κάθε βότσαλο αν του ζητηθεί να επαναλάβει την αναρρίχηση. "Τα μέλη μου", έλεγε, "έχουν μια δική τους συναίσθηση που είναι αλάθητη".

Κάποιοι άλλοι μελετητές του δεν δέχονται ότι ήταν μάγος. Θεωρούν τη μαγεία του ως ευσεβείς πόθους. Αξιολογούν ότι ήθελε να πιστεύει στη μαγεία για να βρει ένα αντιστάθμισμα για τη μονοτονία της υπάρξεως και τη φρίκη της καθημερινής ζωής. Όπως και να έχει, για εκείνο που έδειχνε πραγματικά πεπεισμένος ο Κράουλεϋ ήταν ότι η μαγεία συνδέεται με κάποιον τρόπο με τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, με την πραγματική θέληση του ανθρώπου, τη βαθιά ενστικτώδη θέληση. Ήταν πεπεισμένος ότι ο λόγος της αδυναμίας του ανθρώπου είναι το ότι ζει συνεχώς με τις κοινότοπες έγνοιες της καθημερινότητας που δεν του αφήνουν το περιθώριο να βγει από τον παθητικό ρόλο που έχει αναλάβει και από την άκρα ορθολογιστική συναίσθηση των πραγμάτων, που εμποδίζουν την ανάπτυξη των αληθινών του δυνατοτήτων. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα για τον Κράουλεϋ, όπως φαίνονται και σε κάποιες παραγράφους στο σημαντικό εικοστό κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του:





"Σύντομα έμαθα πως οι φυσικές συνθήκες ενός μαγικού φαινομένου έμοιαζαν με οποιεσδήποτε άλλες. Αλλά ακόμα και όταν αρθεί αυτή η παρανόηση, η επιτυχία εξαρτάται από την ικανότητα να ξυπνάμε τη δημιουργική μεγαλοφυία που είναι αναφαίρετη κληρονομιά κάθε γιού ανθρώπου, αλλά που ελάχιστοι μπορούν να την αφομοιώσουν στη συνειδητή τους ύπαρξη ή ακόμα στις ενενηνταεννιά από τις εκατό περιπτώσεις να την εντοπίσουν. (.............) Η βάση των παρανοήσεων είναι πως υπάρχει μια πραγματικά αποδεικτική συσχέτιση ανάμεσα στα διάφορα στοιχεία της επιχειρήσεως όπως οι επίσημες εκδηλώσεις του πνεύματος, το όνομα και η σφραγίδα του, η μορφή του ναού, τα όπλα, οι χειρονομίες και οι επικλήσεις. αυτά τα γεγονότα μας εμποδίζουν να υποψιασθούμε τη λεπτότητα της υπόθεσης. Είναι τόσο βαθειά ώστε φαίνεται σχεδόν αλήθεια να πούμε πως ακόμα και η πιο πρωτόγονη μαγεία ξεφεύγει τελείως από τη συναίσθηση, κι όταν μπορέσει κανείς να την κάνει, την κάνει χωρίς συνειδητή αντίληψη, όπως πετυχαίνει καλό σκορ στο κρίκετ ή στο μπιλιάρδο. δεν μπορεί κανείς να δώσει μια διανοητική εξήγηση στην εργασία που συνεπάγεται. (..........) Με άλλα λόγια, η μαγεία από αυτήν την άποψη είναι μάλλον τέχνη παρά επιστήμη".

Ό Κράουλεϋ καταλάβαινε από διαίσθηση τη δύναμη της κρυμμένης του θελήσεως και στράφηκε στη μαγεία πιθανότερα από ένστικτο παρά από επεξεργασμένη παρόρμηση. Τελικά όμως, η υπερβολική εγωπάθειά του τον κατέβαλε και τον έφτασε στο σημείο να θεωρεί εαυτόν ως το νέο Μεσσία, αλλά όχι από την πλευρά του φωτός. Αυτοαποκαλέσθηκε "το Μέγα Θηρίο της Αποκάλυψης", και τα βαλε με τον Χριστό:

"Ιδού, Ιησού Ναζωραίε! Ιδού πως έπεσες στην παγίδα. Σ' όλη μου τη ζωή με καταδίωξες και με προσέβαλες. Εν' ονόματί σου - μαζί μ' όλες τις άλλες ελεύθερες ψυχές της χριστιανοσύνης - βασανίστηκα κατά τη νεότητά μου. Όλες οι απολαύσεις μου ήταν απαγορευμένες. Ό,τι είχα μου είχε αφαιρεθεί κι' ότι μου χρωστούν δεν μου το πληρώνουν - εν ονόματί σου. Τώρα, επιτέλους, σε έχω. Ο θεός - σκλάβος βρίσκεται υπό τη δύναμη του θεού της ελευθερίας. Ήρθε η ώρα σου. Καθώς σε εξαποστείλω απ' αυτή τη γη, θα τελειώσει και η έκλειψη, και το φως, η ζωή, η αγάπη και η ελευθερία θα είναι ξανά ο νόμος της γης. Δώσε τη θέση σε μένα, ώ Ιησού. Ο αιώνας σου έφυγε. Η εποχή του Ώρου αρχίζει με τη μαγεία του Διδασκάλου, του Μεγάλου Θηρίου".

Ο Κράουλεϋ είχε μια παράξενη αδυναμία. Του άρεσε να περνάει γι' αριστοκράτης. Μετά την είσοδό του στη Χρυσή Αυγή αγόρασε ένα διαμέρισμα στην Τσάνσερυ Λέην, καλλιέργησε μια Ρώσικη προφορά κι έδωσε στον εαυτό του το όνομα κόμης Βλαντιμίρ Σβάρεφ. Αργότερα, μετακόμισε σ' ένα σπίτι στο Λοχ Νες και έδωσε στον εαυτό του τον τίτλο του λόρδου Μπόουλσκιν. Εκεί, συγκεντρώθηκε στη μαγεία τού Μέλιν του μάγου, σκοπός της οποίας είναι να έρθεις σε επαφή με

το φύλακα άγγελο κάποιου. Ο Κράουλεϋ βεβαιώνει ότι αυτός και ο Αλχημιστής Τζόουνς κατάφεραν να υλοποιήσουν το κεφάλι με περικεφαλαία και το αριστερό πόδι ενός θεραπευτικού πνεύματος με το όνομα Μπούερ, και ότι μια άλλη φορά ημιυλοποίησαν μια στρατιά δαιμόνων η οποία πέρασε τη νύχτα βηματίζοντας στο δωμάτιό του. Κάποια μέρα, καθώς ο Κράουλεϋ αντέγραφε στο δωμάτιό του κάποια μαγικά σύμβολα, το δωμάτιο σκοτείνιασε γεμίζοντας από σκιερά σχήματα, και ο οικονόμος του σπιτιού τρελάθηκε και προσπάθησε να σκοτώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Ολόκληρη η ζωή του ήταν γεμάτη από ταξίδια και πολύχρονες διαμονές σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου και πειραματιζόταν συνεχώς σε όλο και πιο προχωρημένα στάδια της μαγείας. Τη μια μετακόμιζε στο Λονδίνο, την άλλη στο Σαν Φραντσίσκο, την άλλη στην Κεϋλάνη, στο Μεξικό, στη Κίνα, στην Ιταλία, στη Γαλλία, Θιβέτ, Πορτογαλία, Αίγυπτο, Ινδία, Ρωσία, Ελβετία, Τυνησία, Ιμαλάια, ... Ολόκληρη η ζωή του ήταν σημαδεμένη από πλήθος σεξουαλικών οργίων με ερωμένες αλλά και με τη γυναίκα του. Ήταν βαθιά πεπεισμένος πως το σεξ μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μαγεία. Στην Ιταλία μάλιστα νοίκιασε μια βίλα για το σκοπό αυτό. Ο σωματικός σαδισμός είχε μια ιδιαίτερα ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Στην Αγγλία άνοιξε σ' ένα στούντιο ένα "Ναό του Σατανά" κι' ένας αμερικανός δημοσιογράφος έδωσε στη δημοσιότητα το πλήθος των αριστοκρατισσών μαθητριών που σύχναζαν εκεί. Είχε λιμάρει τους δυο κυνόδοντές του κάνοντάς τους μυτερούς και συνήθιζε όταν συναντούσε γυναίκες να τους δίνει το "φιλί του φιδιού", δαγκώνοντας τον λαιμό ή τον καρπό τους.

Ο Κράουλεϋ ενδιαφερόταν να κρατάει με κάθε τρόπο το όνομά του στην επικαιρότητα. Όπως είπαμε άλλαζε συνέχεια ονόματα αλλά και τίτλους που καμιά σχέση δεν είχε μαζί τους. Ψευδόταν συνέχεια και σε όλες τις φάσεις της ζωής του. Τη μια ήταν ρώσος αριστοκράτης, την άλλη αντιβρετανός Ιρλανδός. Κι ας μην είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ιρλανδία! Μέχρι μια εποχή, όταν υπήρχαν ακόμα τα χρήματα από την πατρική περιουσία, κατάφερνε να ζει καλά. Νοίκιαζε ή αγόραζε πάντα πολυτελή διαμερίσματα για να ζει, όπως εκείνο στην πλατεία Ουάσιγκτον, στις ΗΠΑ. Αργότερα τα πράγματα δυσκόλεψαν. Δεν πρέπει όμως να είχε ιδιαίτερο πρόβλημα μιας και ήταν ειδικός στην απόσπαση χρημάτων από τους οπαδούς και μαθητές του.

Ένα πράγμα στο οποίο συμφωνούν όλοι οι μελετητές του αλλά και άνθρωποι που τον γνώρισαν είναι ότι ο Κράουλεϋ φαινόταν να εκπέμπει μια φοβερή δύναμη από μέσα του. Ήταν σίγουρα μια έμφυτη δύναμη, αλλά κι ο ίδιος την είχε επεξεργαστεί σε βάθος. Εφάρμοζε διάφορες πρακτικές για να αποκτήσει όλο και περισσότερη δύναμη, όπως για παράδειγμα όταν αποφάσισε να περάσει σαράντα μερόνυχτα σε κάποια έρημο της Αμερικής. Επειδή είχε πια ξοδέψει όλη του την περιουσία, κάποιοι φίλοι του που άκουσαν αυτή του την απόφαση, του έδωσαν χρήματα για να αγοράσει όλα τα απαραίτητα για τη διατροφή του καθώς και ένα αντίσκηνο και ένα κανώ. Ο Κράουλεϋ ξόδεψε όλα τα χρήματα σε δοχεία κόκκινης μπογιάς λέγοντάς τους πως θα τον τρέφουν τα κοράκια όπως τον Ελισαίο. Πέρασε σαράντα μερόνυχτα στην έρημο γράφοντας με τη μπογιά στους βράχους τις εξής επιγραφές: Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο. Ολόκληρος ο Νόμος θα είναι να κάνεις ό,τι θέλεις. Έπειτα, γύρισε στη Νέα Υόρκη όλο δύναμη και χαρά.

Με τον καιρό είχε κατορθώσει να αποκτήσει τρομερή αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του. Μια μέρα θέλησε να κάνει σε κάποιο φίλο του επίδειξη αυτών του των δυνάμεων. Πήγαν μαζί στην 5η Λεωφόρο της Ν.Υόρκης και ο Κράουλεϋ άρχισε να ακολουθεί από απόσταση έναν άνθρωπο που πέρασε από μπροστά του, μιμούμενος το βάδισμά του. Ξαφνικά, ο Κράουλευ έπεσε στα γόνατα, κάθισε στους γοφούς του, κι΄ ύστερα από ένα δευτερόλεπτο ξανασηκώθηκε. Ο άντρας μπροστά του ξαφνικά παραπάτησε και έπεσε κάτω, στο πεζοδρόμιο. Χωρίς να καταλάβει πως έπεσε, έμεινε για λίγο αμήχανος και έπειτα συνέχισε το δρόμο του.

Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια της ζωής του ήταν αλκοολικός και ηρωινομανής. Ένας φίλος του θα πει πολύ αργότερα ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την ηρωίνη παρά για το φαγητό. Είχε αδυνατίσει υπερβολικά, έφτανε στο σημείο να παίρνει ως και οχτώ κόκκους ηρωίνη την ημέρα, τη στιγμή που η κανονική δόση ήταν ένα όγδοο του κόκκου. Είχε ήδη γράψει τις "Εξομολογήσεις" του, αλλά κανένας εκδοτικός οίκος δε δεχόταν να τις αγγίξει, αλλά και όταν ένας μικρός εκδ.οίκος κυκλοφόρησε τον πρώτο τόμο, δεν πήρε παραγγελίες από κανένα βιβλιοπωλείο.

Το 1929 διατάχτηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία. Με τον καιρό είχε αποκτήσει τη φήμη του πιο κακού ανθρώπου στον κόσμο. Το 1930 είχε προγραμματίσει να δώσει μια διάλεξη στην Οξφόρδη, αλλά τελικά τον εμπόδισαν. Λίγο αργότερα, νοίκιασε ένα σπίτι στο Λονδίνο για να παρουσιάσει μια έκθεση ζωγραφικής του, αλλά και εκεί εμποδίστηκε και δεν μπόρεσε να την πραγματοποιήσει.

Προς το τέλος της ζωής του ήταν ένας βαριεστημένος γέρος που κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες τζιν ημερησίως (και που στα καταστήματα όπου το αγόραζε το χρέωνε στο όνομα φίλων του, εν αγνοίαν τους φυσικά). Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 1947, εβδομηνταδύο χρονών, από βροχίτιδα.


alitoteam

Delete this element to display blogger navbar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Powered by alito v2 2013