Vera Renczi
Της Νίνας Κουλετάκη
Η μακάβρια αποκάλυψη
Πριν η Vera ενημερωθεί για τις υποψίες
που την βάραιναν, η αστυνομία του Berkerekul έδρασε αστραπιαία και με
μια συντονισμένη επιχείρηση εισέβαλε στον πύργο της Renczi. Μετά από
μιαν ενδελεχή έρευνα στα διάφορα διαμερίσματα, όπου δεν ανακάλυψαν
τίποτα το ενοχοποιητικό, κατευθύνθηκαν προς το κελάρι. Για να φτάσουν
εκεί χρειάστηκε να σπάσουν τρεις βαρειές σιδερένιες πόρτες, αφού
προηγουμένως αναγκάστηκαν να περάσουν χειροπέδες σε μιαν ηλικιωμένη
υπηρέτρια η οποία ήταν αποφασισμένη να τους απαγορεύσει την είσοδο.
Όταν, τελικά, έισέβαλαν στον τεράστιο,
θολωτό κελάρι, βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα απρόσμενο, όσο και μακάβριο,
θέαμα: συμμετρικά τοποθετημένα στον χώρο, βρίσκονταν τριάντα πέντε
τσίγγινα φέρετρα, το καθένα με ταμπελίτσα στην οποία αναγραφόταν το
όνομα του «ενοίκου» του. Όλα τα ονόματα ήταν ανδρικά. Όταν άνοιξαν τα
φέρετρα, αποκαλύφθηκαν πτώματα ανδρών, σε διαφορετικά στάδια
αποσύνθεσης. Ανάμεσά τους εκείνα των δύο συζύγων της Vera, αλλά κι
εκείνο του δεκάχρονου γιου της Lorenzo.
Οι
αστυνομικοί ανέβηκαν στα διαμερίσματα της Vera και την συνέλαβαν ενώ
καλωπιζόταν μπροστά στον καθρέφτη της. Αρχικά αρνήθηκε τις κατηγορίες
και διαμαρτυρήθηκε έντονα για την σύλληψή της. Όταν ρωτήθηκε για την
ύπαρξη των 35 φερέτρων στο κελάρι της, απάντησε πως επρόκειτο για μέλη
της οικογένειάς της και για φίλους, τους οποίους αγαπούσε. Ισχυρίστηκε
πως, αρκετοί από αυτούς, ήταν κάτοικοι του χωριού, δολοφονημένοι από
τους Γερμανούς, όταν είχαν περάσει από τον τόπο. Φυσικά, η αστυνομία
δεν πείστηκε από τα λεγόμενά της και καθώς είχε ήδη στα χέρια της τα
ονόματα των πτωμάτων, δεν άργησε ν’ ανακαλύψει ότι όλοι είχαν υπάρξει
εραστές της Vera, σε κάποια φάση της ζωής της. Επιπλέον, σε κάποιο
μυστικό ντουλάπι στο μπουντουάρ της, βρέθηκε το αρσενικό, το οποίο
χρησιμοποιούσε για να δηλητηριάζει τους συντρόφους της.
Την εποχή
εκείνη, στην Γιουγκοσλαβία το αρσενικό ήταν πολύ κοινό δηλητήριο και
εύκολο να το προμηθευτεί κανείς. Η αγαπημένη μέθοδος της Vera ήταν να
το ρίχνει στο κρασί των κυρίων και να το αφήνει να δράσει.
Μετά την σύλληψή της η Vera δεν
εμφανίστηκε ποτέ ξανά δημόσια. Κατά την διάρκεια της ανάκρισης η όμορφη
φόνισσα λύγισε κι ομολόγησε. Όταν ο σκληροτράχηλος ανακριτής, ο οποίος
δεν επηρρεάστηκε από την ομορφιά της, την ρώτησε για ποιον λόγο
δολοφόνησε τόσους ανθρώπους, η Vera απάντησε: «Ήταν άνδρες. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα αγκάλιαζαν άλλες γυναίκες μετά από εμένα». Στην παρατήρηση του ανακριτή ότι ανάμεσα στα θύματα βρισκόταν και ο μονάκριβος γιος της η Vera, ανάλγητη, εξήγησε: «Ανακάλυψε
το μυστικό του κελαριού. Είδε το όνομα του πατέρα του στο φέρετρο.
Έγινε έξαλλος και απείλησε να με προδώσει. Δεν μπορούσα να το
διακινδυνεύσω. Ναι, ήταν μόνο ένα παιδί. Αλλά κι αυτός θα μεγάλωνε και
θα γινόταν άνδρας και, τελικά, θ’ αγκάλιαζε μιαν άλλη γυναίκα».
Πίνακας του Paul Hitter, εμπνευσμένος από την Vera Renczi
Το τέλος
Η Vera Renczi οδηγήθηκε σε δίκη όπου και
καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο μόνος λόγος που γλύτωσε από την
θανατική καταδίκη ήταν ότι, στην Γιουγκοσλαβία, την εποχή εκείνη, δεν
εκτελούσαν γυναίκες. Προφανώς η ζήλια της την είχε κάνει να
παρανοήσει. Οι ψυχιατρικές σχολές της Ευρώπης θα αποφαίνονταν ότι η
Vera έπασχε από το Σύνδρομο της Ηλέκτρας, ότι –εξαιτίας αυτού-
αποζητούσε διαρκώς την ανδρική παρουσία και προσοχή και η σχιζοφρένειά
της την οδηγούσε στο να βλέπει διαρκώς κινδύνους στην διατάραξη της
σχέσης της με τους άνδρες. Δεν μπορούσε να διανοηθεί την εγκατάλειψη
και την προλάβαινε δολοφονώντας τους συντρόφους της.
Στη φυλακή, η παράνοια της Vera ξεπέρασε
κάθε προηγούμενο. Οι δεσμοφύλακες και οι άλλες κρατούμενες την έβλεπαν
να περιφέρεται αδιάκοπα μέσα στο κελί της και την άκουγαν να συνομιλεί
με τα θύματά της. Τους θυμόταν όλους, έναν προς έναν, με τα ονόματά
τους και την διάρκεια του δεσμού τους, έτσι ακριβώς όπως τα είχε
καταγράψει στις πλακέτες που κοσμούσαν τα φέρετρά τους.
Καθώς η διανοητική και ψυχική υγεία της
Vera είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί, κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά της από
τις φυλακές σ’ ένα άσυλο ψυχοπαθών. Εκεί, με την θεσπέσια ομορφιά της
αλλοιωμένη από την ασθένεια, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία, σε ηλικία
περίπου σαράντα ετών, λίγο πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου.
Οι Μαύρες Χήρες
Τα εγκληματολογικά χρονικά βρίθουν
περιστατικών, κατά τα οποία γυναίκες δολοφόνησαν τους συντρόφους τους. Ο
χαρακτηρισμός «Μαύρη Χήρα» οφείλεται σ’ ένα μικρούλικο έντομο, την
αράχνη Latrodectus, της οικογένειας των Theridiidae, η οποία τρώει το αρσενικό, μετά την ολοκλήρωση του ζευγαρώματος.
Πέρα από τις πάρα πολλές περιπτώσεις των
γυναικών που δολοφόνησαν συζύγους και εραστές (σε μερικές περιπτώσεις ο
αριθμός των θυμάτων ήταν πραγματικά εντυπωσιακός), με κάποιες από τις
οποίες έχουμε ασχοληθεί κι εδώ, στο «Έγκλημα και Τιμωρία», υπάρχουν
ορισμένες που δικαιώνουν στο απόλυτο τον χαρακτηρισμό Μαύρη Χήρα, καθώς
είχαν ως αποκλειστικό έργο τις δολοφονίες εραστών, όταν θεωρούσαν ότι
αυτοί είχαν επιτελέσει το έργο τους και δεν τους ήταν, πλέον,
απαραίτητοι.
Ειδικά για την Vera Renczi, είχε γραφεί
στον τύπο της εποχής –μετά την αποκάλυψη του ιδιότυπου νεκροταφείου της-
ότι αποτελούσε την μετενσάρκωση της Βασίλισσας Μαργαρίτας της Βουργουνδίας,
συζύγου του Λουδιβίκου X, βασιλιά της Γαλλίας, η οποία πέθανε στην
φυλακή μετά την καταδίκη της για μοιχεία στο σκάνδαλο του Tour de Nesle,
που είχε συγκλονίσει την Γαλλία και την βασιλική οικογένεια.
Βασίλισσα Μαργαρίτα της Βουργουνδίας
Ο θρύλος το πήγε ακόμη παραπέρα και η
Μαργαρίτα εμφανίζεται ως μια αδίστακτη νυμφομανής η οποία, αφού
διασκέδαζε με όμορφους νεαρούς στο φυλάκιο του Tour de Nesle, στις όχθες
του Σηκουάνα, στη συνέχεια διέταζε να τους χώσουν μέσα σ’ ένα σακί και
να τους ρίξουν στα νερά του ποταμού.
Η Vera Renczi στην λαϊκή κουλτούρα
Η ιστορία της Vera Renczi και, ιδίως, το προσωπικό της νεκροταφείο στο κελάρι του πύργου της, ενέπνευσε τον θεατρικό συγγραφέα Joseph Kesselring στο έργο του Arsenic and Old Lace, το οποίο γυρίστηκε σε ταινία από τον Frank Capra το 1944, με πρωταγωνιστή τον Cary Grant
στον ρόλο του ανηψιού δύο γλυκύτατων γηραιών κυριών, ο οποίος
διαπιστώνει έντρομος ότι οι θείες του έχουν μετατρέψει το υπόγειο του
σπιτιού τους σε νεκροταφείο, όπου θάβουν τους ανυποψίαστους μοναχικούς
εργένηδες, που αποτελούν τα θύματά τους, αφού τους δηλητηριάζουν με
αρσενικό. Παρά το φαινομενικά μακάβριο του θέματος, η ταινία είναι
κωμωδία που σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία.
Σκηνές από την ταινία "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Frank Capra
Το 2005, το The Discovery Channel,
παρουσιάζει μια μίνι σειρά τριών επεισοδίων, με τίτλο Deadly Women, όπου
παρουσιάζονται δραματοποιημένες οι υποθέσεις διαφόρων γυναικών
εγκληματιών. Η υπόθεση της Vera, με τίτλο Obsession, παρουσιάζεται στο
πρώτο επεισόδιο και αναλύεται από πράκτορες και profilers του FBI καθώς
και από έναν παθολόγο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.
Πηγή
