Της Νίνας Κουλετάκη
Η διελεύκανση
Σχεδόν πέντε μήνες μετά την εξαφάνιση της
Maria Ridulph, ένα ζευγάρι που μάζευε μανιτάρια σε μια δασωμένη περιοχή
στη Galena, 120 μίλια από το Sycamore, ανακάλυψε κάτω από ένα δέντρο
το, σε προχωρημένη αποσύνθεση, σώμα ενός παιδιού. Ειδοποιήθηκε η
αστυνομία και η ιατροδικαστική υπηρεσία και τα ευρήματα απέδειξαν, πέραν
πάσης αμφιβολίας, ότι το πτώμα ανήκε στην άτυχη Maria. Πέραν αυτού,
όμως, δεν προέκυψε κανένα στοιχείο που να κατευθύνει τις αρχές προς την
ανακάλυψη και σύλληψη του δράστη.
Οι
όποιες, ελάχιστες είναι η αλήθεια, ελπίδες των Ridulph ότι η μικρή τους
κόρη μπορούσε και να βρεθεί ζωντανή εξαφανίστηκαν οριστικά. Το πτώμα
της Maria, μετά την ολοκλήρωση της ιατροδικαστικής έκθεσης, παραδόθηκε
στην οικογένεια προκειμένου να ταφεί. Η κηδεία της Maria αποτέλεσε
γεγονός που οδήγησε σε πανεθνικό θρήνο και συγκέντρωσε πλήθος κόσμου.
Όμως η αίσθηση ότι ο δολοφόνος της παρέμενε άγνωστος και ασύλληπτος
εμπόδιζε την οικογένεια από το να περάσει στην γαλήνη που ακολουθεί την
οδύνη και τον πόνο.
Η
υπόθεση της δολοφονίας της Maria Ridlulph, όπως ήταν αναμενόμενο με την
πάροδο των χρόνων, πάγωσε και μεταφέρθηκε στο σχετικό τμήμα της
αστυνομίας. Οι «παγωμένες» υποθέσεις δεν θεωρούνται κλειστές και
ολοκληρωμένες, ούτε αντιμετωπίζονται ως τέτοιες. Η έρευνα, αν και όχι
πρώτης προτεραιότητας, συνεχίζεται από τους ντετέκτιβς. Ενδεχομένως να
έχετε δει στην τηλεόραση την σειρά Cold Case, όπου παρουσιάζεται ο
χειρισμός τέτοιων υποθέσεων.
Έτσι, και η υπόθεση «Maria Ridulph»,
παρέμενε ενεργή αν και «παγωμένη». Το 2011, δύο από τους ντετέκτιβς του
τμήματος, σε μιαν ακόμη προσπάθεια να ανακαλύψουν στοιχεία,
επισκέφθηκαν μεταξύ άλλων, και την φιλενάδα του Tessier από τα χρόνια
της εφηβείας του, την Janice Edwards, και της ζήτησαν να ψάξει στα
προσωπικά της αντικείμενα από εκείνη την εποχή, μήπως και βρεθεί κάποιο
στοιχείο, καθώς ο Tessier είχε ξαναμπεί στον κύκλο των υπόπτων, από τότε
που έγινε η καταγγελία για βιασμό σε βάρος του. Η Janice είπε στους
αστυνομικούς πως δεν είχε σχεδόν κανένα ενθύμιο από τον Tessier εκείνης
της εποχής, πέρα από μια κορνιζαρισμένη φωτογραφία του, που της είχε
χαρίσει ο ίδιος.
Καθώς
στην φωτογραφία απεικονιζόταν ο McCullough όπως ήταν όταν λεγόταν Johnn
Tessier, την εποχή της εξαφάνισης της Maria, οι ντετέκτιβς ζήτησαν από
την Janice να τους την παραδώσει, προκειμένου να μπει στον φάκελλο της
υπόθεσης. Καθώς η γυναίκα την αφαιρούσε από την κορνίζα της, ένα
χαρτάκι έπεσε στο πάτωμα. Ήταν ένα εισιτήριο τραίνου, από το Sycamore
για το Chicago, με ημερομηνία 3 Δεκεμβρίου 1957. Ήταν το εισιτήριο που ο
Tessier/McCullough είχε βγάλει την ημέρα της εξαφάνισης και που
αποτέλεσε το άλλοθί του κατά την διεξαγωγή των πρώτων ερευνών. Όμως,
προς τεράστια έκπληξη των αστυνομικών, το εισιτήριο αυτό δεν είχε
ακυρωθεί, μιας και δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ. Αυτό ακριβώς το
γεγονός, σε συνδυασμό με το ότι ο McCullough είχε νοιώσει την ανάγκη να
το φυλάξει, οδήγησε την αστυνομία ξανά στην πόρτα του, σε μια -πιο
αισιόδοξη και πιο στοχευμένη αυτή τη φορά- αναψηλάφηση της υπόθεσης.
Την 1η Ιουλίου του 2011, η αστυνομία συλλαμβάνει τον Jack
Daniels McCullough, αλλιώς John Tessier, στον οίκο ευγηρίας όπου
εργάζεται ως φύλακας, για την δολοφονία της Maria Ridulph και
προφυλακίζεται.
Η οικογένεια της Maria, εκπροσωπούμενη
από τον αδελφό της Charles, δέχεται με έκπληξη τα νέα, καθώς πίστευε
ότι, μετά από τόσα χρόνια, οι έρευνες για την ανακάλυψη του ενόχου είχαν
σταματήσει.
Το 2012 ο Tessier οδηγείται σε δίκη. Η
πολιτική αγωγή παρουσιάζει μάρτυρες κατηγορίας που συντρίβουν τους
ισχυρισμούς του για την αθωότητά του. 55 χρόνια μετά τη δολοφονία της
Maria, όλα τα στοιχεία μπαίνουν σιγά-σιγά στη θέση τους, σαν τα κομμάτια
ενός παζλ που είχε μείνει ανολοκλήρωτο μέσα στο χρόνο. Αντίθετα, ο
συνήγορος υπεράσπισης δεν έχει και πολλά πράγματα στα χέρια του, καθώς
οι μόνοι μάρτυρές του είναι η δεύτερη σύζυγος του Tessier, Susan O’
Connor και οι κόρες της, οι οποίες το μόνο που έχουν να καταθέσουν
(καθώς την εποχή του γεγονότος δεν γνώριζαν τον Tessier) είναι «το
εξαίρετον του χαρακτήρος του και η πεποίθησή τους στην αθωότητά του».
1. Η Κathy Chapman, παιδική φίλη της
Maria και αυτόπτης μάρτυς την ημέρα της εξαφάνισής της, είχε αναγνωρίσει
τον Tessier ως τον «Johnny» που είχε πλησιάσει τα κορίτσια την ημέρα
της εξαφάνισης της Maria. Οι αστυνομικοί της είχαν δείξει φωτογραφίες
νεαρών της εποχής κι εκείνη αναγνώρισε χωρίς δισταγμό ανάμεσά τους, την
φωτογραφία του Tessier που είχαν πάρει από την πρώην φίλη του. «Ποτέ
δεν ξέχασα αυτό το πρόσωπο», κατέθεσε η Chapman, «στοίχειωνε τη ζωή μου
τα τελευταία 55 χρόνια, το αναζητούσα σε κάθε άνδρα που συναντούσα στο
δρόμο μου. Αν με είχαν καλέσει να τον αναγνωρίσω τότε, που ήταν ανάμεσα
στους υπόπτους, η υπόθεση αυτή θα είχε κλείσει προ πολλού. Είμαι
ευχαριστημένη που κλείνει έστω και τώρα, τόσο αργά. Η Maria, επιτέλους,
θα έχει την δικαίωση που της αξίζει».
2. Ένας συγκρατούμενος του Tessier, από
το διάστημα που έμεινε προφυλακισμένος, κατέθεσε ότι ο ίδιος του
εκμυστηρεύθηκε πως είχε δολοφονήσει τη Maria με μαχαίρι. Η πολιτική
αγωγή ζήτησε από την οικογένεια την άδεια να εκταφεί το πτώμα,
προκειμένου να γίνει νέα ιατροδικαστική εξέταση, με τις τελευταίες
μεθόδους. Η εξέταση αποδεικνύει ότι η Maria πέθανε από τρία,
τουλάχιστον, τραύματα από μαχαίρι με πλατιά κάμα, στον λαιμό και στο
στήθος.
3.
Για το αχρησιμοποίητο εισιτήριο του τραίνου για το Chicago, ο Tessier
ισχυρίστηκε πως, πράγματι, δεν το είχε χρησιμοποιήσει, καθώς ο πατέρας
του τον είχε πάει μέχρι εκεί με το αυτοκίνητο. Ενώ, όμως, ο Tessier ο
πρεσβύτερος ήταν προ πολλού νεκρός, ένας συγγενής του κατέθεσε ότι ο
νεαρός Tessier την ημέρα της εξαφάνισης της Maria ήταν στο Sycamore, τον
είχε μάλιστα εξυπηρετήσει και με το αυτοκίνητο λίγη ώρα πριν από την
εξαφάνιση της μικρής.
4.
Η πρώην φίλη του Tessier, Janice Edwards, κατέθεσε ότι την ημέρα της
εξαφάνισης περίμενε τον Tessier να έρθει να την συναντήσει στο μαγαζί
του πατέρα μιας φίλης της, την οποία βοηθούσε με τον χριστογεννιάτικο
στολισμό του καταστήματος. Ο Tessier δεν εμφανίστηκε παρά με μεγάλη
καθυστέρηση και ήταν εμφανώς αναστατωμένος. Η Janice είχε αποδώσει,
τότε, την αναστάτωσή του στο γεγονός ότι τα νέα της εξαφάνισης ενός
μικρού κοριτσιού είχαν κυκλοφορήσει στην πόλη και είχαν αναστατώσει τους
πάντες.
5.
Η ετεροθαλής αδελφή του Tessier Janet, κατέθεσε ότι το 1994 η μητέρα
τους Eileen, λίγο πριν πεθάνει, της εξομολογήθηκε πως «ο John είχε
δολοφονήσει εκείνο το μικρό κορίτσι. Τώρα που πάω να συναντήσω τον
Πλάστη μου, δεν μπορώ να κουβαλάω τόσο βαρύ φορτίο». Η Janet είχε τότε
ενημερώσει την αστυνομία για την εξομολόγηση της μητέρας της αλλά, καθώς
δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία, η υπόθεση δεν ερευνήθηκε περαιτέρω.
6. Η πρώτη σύζυγος του Tessier κατέθεσε
ότι ο λόγος που του είχε ζητήσει διαζύγιο, ήταν η ολοφάνερη έλξη του από
πολύ νεαρά κορίτσια. Είπε πως είχε φτάσει στο σημείο να φέρνει στο
σπίτι νεαρές πόρνες και να τις φωτογραφίζει γυμνές. Το άλμπουμ με αυτές
τις φωτογραφίες είχε ήδη κατατεθεί στο Δικαστήριο.
7. Η γυναίκα που το 1962 είχε βιαστεί από τον Tessier, ήταν επίσης ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας.
Σε όλες αυτές τις μαρτυρίες η υπεράσπιση
δεν είχε να αντιτάξει παρά τους ισχυρισμούς του Tessier πως ήταν αθώος
και την μαρτυρία της νυν συζύγου του και των θυγατέρων της για τον «καλό
του χαρακτήρα».
Στις
10 Δεκεμβρίου του 2012, το Δικαστήριο του Illinois καταδίκασε τον
73χρονο John Tessier ή Jack Daniels McCullough σε ισόβια κάθειρξη, για
την απαγωγή και τον φόνο της Maria Ridulph, 55 χρόνια πριν. Kαθώς το
δικαίωμά του για αίτηση αναστολής θεμελιώνεται μετά από είκοσι χρόνια (η
καταδίκη του έγινε σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο που ήταν σε ισχύ το
1957) και δεδομένης της ηλικίας του, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο «Johnny»
δεν θα απαλευθερωθεί ποτέ και θ’ αφήσει την τελευταία του πνοή στη
φυλακή της Κομητείας DeKalb. Η Maria Ridulph μπορεί, επιτέλους, να
αναπαυθεί και η οικογένειά της ν’ αναζητήσει τη γαλήνη.
Πηγές*USA Today
*New York Times
*Daily Mail
*Huffington Post
*Chicago Tribune
*Chicago Sun Times
*The Courrier News
*CBS News
*Associated Press
*Daily Chronicle
*Chicago Breaking News