Όποιος σκέφτεται τα Ιμαλάια, θα λυτρωθεί από όλες του τις
αμαρτίες. Τα βουνά έχουν τη δική τους ζωή! Τόποι της σιωπής, περνούν μέσα από
το χρόνο ακολουθώντας τους δικούς τους ρυθμούς.
Χώροι του ιερού, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη, όπου
κατοικούν οι θεοί όλων των πολιτισμών.
Αλλά και σημεία που συναντιούνται οι αντίθετες δυνάμεις του σύμπαντος, η ζωή και ο θάνατος, η άνοδος και η κάθοδος σε έναν σισύφειο αγώνα επικράτησης. Κι ότι μέχρι τώρα συνελάμβανε η ευαισθησία του ποιητή και η γνώση του αποκρυφιστή, μπορεί σήμερα να εξηγηθεί και επιστημονικά.
Αλλά και σημεία που συναντιούνται οι αντίθετες δυνάμεις του σύμπαντος, η ζωή και ο θάνατος, η άνοδος και η κάθοδος σε έναν σισύφειο αγώνα επικράτησης. Κι ότι μέχρι τώρα συνελάμβανε η ευαισθησία του ποιητή και η γνώση του αποκρυφιστή, μπορεί σήμερα να εξηγηθεί και επιστημονικά.
Σύμφωνα με τον καθηγητή ντέιβιντ σάντερσον στο γεωλογικό του
τμήμα του πανεπιστημίου του σαουθάμπτον τα βουνά μεγαλώνουν περίπου ένα με δύο
εκατοστά το χρόνο. Πριν από 45 εκατομμύρια χρόνια η ηπειρωτική Ασία
συγκρούστηκε με την Ινδία και γεννήθηκαν τα Ιμαλάια. Από τότε άρχισε όμως μια
αργή αναμέτρηση: το έβερεστ δεν έφθασε στο αναμενόμενο ύψος των 900
χιλιομέτρων, γιατί οι διαβρωτικές δυνάμεις εμποδίζουν την ανοδική του ανάπτυξη.
Αιτία για αυτό είναι οι απότομες πλαγιές του βουνού, που αφήνουν τα νερά των
βροχών και των παγετώνων να τις διαβρώνουν ανεμπόδιστες.
Το ίδιο συμβαίνει σε μεγαλύτερη η μικρότερη κλίμακα με όλα
τα βουνά. Συχνά το μεγαλύτερο μέρος του όγκου τους διαβρώνεται με την ίδια
ταχύτητα που μεγαλώνει, και η κορυφή είναι το μόνο μέρος του που αναπτύσσεται
Ωστόσο η ζωή των βουνών είναι πολύμορφη. Εδώ και 100
εκατομμύρια χρόνια ο φλοιός της γης στον ειρηνικό μετακινείται συνεχώς και
γλιστράει κάτω από το φλοιό της νότιας αμερικής, σπρώχνοντας τις άνδεις προς τα
πάνω, ενώ τα απαλάχια όρη στις ηπα που εμφανίστηκαν στην επιφάνεια της γης πριν
από 250 εκατομμύρια χρόνια (!), έπαψαν από καιρό να αναπτύσσονται και αργά –
αργά συρρικνώνονται σε μια αλυσίδα λόφων της περιοχής.
Οι ινδιάνοι της αμερικής μιλούν για την ανάσα, αλλά και το
κλάμα του βουνού. Ίσως η επιστήμη μας φέρει πιο κοντά σε μια γλώσσα που εδώ και
αιώνες ξεχάσαμε και μαζί της και τα μυστικά της φύσης, που κάποτε ήταν
αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων…
alitoteam
