Σύμφωνα με το έθιμο, που είχαν φέρει μετανάστες από τη Γερμανία στη Βόρεια Αμερική, αν η μαρμότα όταν βγει από τη φωλιά δεν μπορεί να δει τη σκιά της από τη συννεφιά, ο χειμώνας θα τελειώσει.
Κάθε χρόνο από το 1886, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων πάνω από 40.000, συγκεντρώνεται το πρωί της 2ης ημέρας του Φλεβάρη, στο Punxsutawney της Πενσιλβάνια προκειμένου να παρακολουθήσουν ένα ζώο που φέρει την ονομασία μαρμότα, (ένα είδους σκίουρου) να προβλέπει τον καιρό για τις επόμενες εβδομάδες.
Σύμφωνα με το έθιμο, που είχαν φέρει μετανάστες από τη Γερμανία στη Βόρεια Αμερική, αν η μαρμότα όταν βγει από τη φωλιά δεν μπορεί να δει τη σκιά της από τη συννεφιά, ο χειμώνας θα τελειώσει.
Δηλαδή, αν η μαρμότα βγει από τη φωλιά της και αποτύχει να δει τη σκιά της, εξαιτίας του νεφελώδους καιρού, ο χειμώνας σύντομα θα τερματισθεί. Αν η ημέρα είναι ηλιόλουστη και η μαρμότα δει τη σκιά της και μπει αμέσως στη φωλιά της, ο χειμώνας θα παραταθεί για έξι ακόμα εβδομάδες.
Η παράδοση έφτασε στις ΗΠΑ από Γερμανούς μετανάστες τον 18ο αιώνα. Πάντως, έρευνα της Εθνικής Υπηρεσίας Κλιματικών Δεδομένων των ΗΠΑ έδειξε ότι οι επιτυχημένες προβλέψεις της μαρμότας δεν ξεπερνούν το 39%.
Σύνδεση με ομώνυμη ταινία
Ο όρος «η μέρα της μαρμότας» ωστόσο καθιερώθηκε από από την ταινία του Χάρολντ Ράμις με πρωταγωνιστή τον Μπιλ Μάρεϊ, του 1993.
Ο Μάρεϊ υποδύεται έναν εγωπαθή και δημοφιλή μετεωρολόγο της τηλεόρασης που αναλαμβάνει να μεταδώσει για το τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο εργάζεται την παραδοσιακή γιορτή της Πενσιλβάνια.
Ενώ ανυπομονεί να τελειώσει η «αγγαρεία», ζει την ίδια ημέρα ξανά και ξανά.
