Καθώς το πνεύμα εγκατέλειπε το σώμα της, θυμάται πως κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον εαυτό της ξαπλωμένο στο κρεβάτι του νοσοκομείου, μέχρι που ένα πλάσμα από φως την ενθάρρυνε να γλιστρήσει μέσα σε ένα φωτεινό τούνελ. . Ασθενείς που «επανήλθαν» είπαν ότι είδαν ένα τούνελ με φως, νεκρούς συγγενείς τους, τη ζωή τους να περνά από μπροστά τους, πως είχαν την αίσθηση ότι βγήκαν από το σώμα τους και αιωρούνταν
Ταξίδι στα μυστικά της συνείδησης Επιστήμονας προσπαθεί να ρίξει φως στις επιθανάτιες εμπειρίες
Μια νύχτα του Ιουνίου του 1976, η Χίδερ Σλόαν χαρακτηρίστηκε κλινικά νεκρή. < br>
Καθώς το πνεύμα εγκατέλειπε το σώμα της, θυμάται πως κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον εαυτό της ξαπλωμένο στο κρεβάτι του νοσοκομείου, μέχρι που ένα πλάσμα από φως την ενθάρρυνε να γλιστρήσει μέσα σε ένα φωτεινό τούνελ.
Την επομένη, η Σλόαν επανήλθε στη ζωή και ήταν σε θέση να περιγράψει αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως επιθανάτια εμπειρία.
Δεν είναι η μόνη: επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το 10% των ατόμων που επανέρχονται στη ζωή αφηγούνται παρόμοιες εμπειρίες.
Η έρευνά τους ρίχνει φως στο τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα στη διάρκεια του θανάτου και μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το φαινόμενο της συνείδησης.
Πριν από πέντε χρόνια, ο δρ Σαμ Πάρνια, καθηγητής Πνευμονολογίας και Εσωτερικής Παθολογίας στο Νοσοκομείο του Σαουθάμπτον, ξεκίνησε μια επιστημονική έρευνα αναφορικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες.
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, αρχικά ήταν εξαιρετικά επιφυλακτικός, όμως οι πολλές επιστολές που δέχτηκε με περιπτώσεις επιθανάτιας εμπειρίας, τον έπεισαν ότι πρόκειται για πραγματικό φαινόμενο:
«Στην αρχή μελετήσαμε τις περιπτώσεις αυτές χρησιμοποιώντας ανθρώπους που είχαν υποστεί καρδιακή ανακοπή και έφτασαν στο σημείο του θανάτου».
Τα κριτήρια, σύμφωνα με τον δρα Πάρνια, που χρησιμοποιεί η επιστημονική κοινότητα για να ορίσει τον θάνατο είναι η απουσία αναπνοής και καρδιακού παλμού.
Ακολούθως και μέσα σε 10 δευτερόλεπτα παύει η λειτουργία του εγκεφάλου.
Ο νους όμως; Για τον δρα Πάρνια - και όχι για το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας -, εφόσον ο νους παραμένει ενεργός, τότε θα πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ νου και εγκεφάλου.
Στο δείγμα της έρευνάς του περιελήφθησαν άτομα που είχαν υποστεί καρδιακή ανακοπή, διότι, χάρη στην πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας, το ένα πέμπτο των ασθενών αυτών ανακτούν τις αισθήσεις τους.
Η πρώτη του έρευνα ήταν περιορισμένη: 63 ασθενείς που «επανήλθαν» στη ζωή, από τους οποίους οι 7 ανέφεραν επιθανάτια εμπειρία.
Κάποιοι είπαν ότι είδαν ένα τούνελ με φως, καθαρό φως, νεκρούς συγγενείς τους, τη ζωή τους να περνά από μπροστά τους, πως κατακλύστηκαν από αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας, πως είχαν την αίσθηση ότι βγήκαν από το σώμα τους και αιωρούνταν.
Οι θεωρίες.
Πώς όμως να αποδείξει η επιστήμη ότι όλα αυτά πράγματι συμβαίνουν;
Σε γενικές γραμμές, τρεις είναι οι θεωρίες που κυριαρχούν.
Πρώτη θεωρία, ότι τα οράματα αποτελούν χημικό παράγωγο εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου, δεύτερη, ότι πρόκειται για ψυχολογική αντίδραση οφειλόμενη στην απειλή του θανάτου και τρίτη, ότι είναι ένα πνευματικό γεγονός που δείχνει πως υπάρχει πράγματι μεταθανάτια ζωή.
Ο δρ Πάρνια αποφάσισε να ερευνήσει και τις τρεις θεωρίες.
Όσον αφορά στην πρώτη, μελέτησε τα δείγματα αίματος των ασθενών μετά την ανακοπή και είδε ότι παρουσίαζαν υψηλά επίπεδα οξυγόνου - σε σύγκριση με άλλους ασθενείς - ενώ το κάλιο και το νάτριο δεν βρίσκονταν σε επίπεδο που να δικαιολογεί παραισθήσεις.
Παράλληλα, αν και όλοι οι ασθενείς ήταν χριστιανοί στο θρήσκευμα, κανείς τους δεν ήταν θρησκευόμενος. Εξάλλου, επιθανάτιες εμπειρίες έχουν αναφερθεί από άτομα από όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή πολιτισμικού υποβάθρου, καθώς και από μικρά παιδιά μόλις δύο ετών.
Πώς όμως να διερευνήσει κανείς αν οι επιθανάτιες εμπειρίες αποτελούν πνευματικά γεγονότα;
Ο δρ Πάρνια πιστεύει ότι θα πρέπει να ερευνηθούν οι αφηγήσεις περί διαχωρισμού του πνεύματος από το σώμα και αυτό πιστεύει πως μπορεί να γίνει.
Τα στοιχεία.
Πρώτον, το πρόσωπο που αναφέρει μια τέτοια εμπειρία θα πρέπει να μπορεί να περιγράψει γεγονότα που «βλέπει» ενώ είναι κλινικά νεκρό και τα οποία θα μπορούν να επιβεβαιωθούν αργότερα.
Δεύτερον, εφόσον αναφέρεται ότι ο ασθενής βλέπει το κρεβάτι του από ψηλά ενώ αιωρείται, θα μπορεί να δει αντικείμενα που αυτοί που βρίσκονται γύρω από το κρεβάτι δεν θα μπορούν.
Ο Πάρνια τοποθέτησε, για παράδειγμα, μια κάρτα με την εικόνα ενός ροζ σκύλου πάνω στην ντουλάπα της Εντατικής του Καρδιολογικού Τμήματος ενός νοσοκομείου, εν αγνοία του ασθενούς και του προσωπικού.
Ωστόσο αυτό το πείραμα δεν είχε αποτέλεσμα γιατί κανείς από τους ασθενείς που συμμετείχαν στην έρευνα δεν ανέφερε «εξωσωματική» εμπειρία.
Είναι ένας από τους λόγους που ο δρ Πάρνια και η επιστημονική του ομάδα ξεκινούν τώρα νέα έρευνα με τη συμμετοχή 1.500 ατόμων που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή.
