Οι μελαγχολικές της τάσεις που ξεκίνησαν από το απόγευμα της ίδιας ημέρας, είχαν δημιουργήσει μια αρκετά βαριά ατμόσφαιρα. Προτιμούσε να παραμένει αμίλητη ώσπου προέτρεψε τον συνοδό της να την οδηγήσει στο σπίτι. Κλεισμένη στον κόσμο της και με ένα αφηρημένο βλέμμα που οδηγούσε στο άγνωστο, πίστευε ότι θα καταφέρει να συναντηθεί με το αγαπημένο της παιδί τον Ντάβιντ του οποίου το νήμα της ζωής κόπηκε πρόωρα, μόλις στα 13 του χρόνια. Ο μικρός Ντάβιντ έχασε τη ζωή του όταν κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού στην τεράστια αυλή της υπερπολυτελούς βίλας της μητέρας του, γλίστρησε καθώς έτρεχε και καρφώθηκε με φόρα πάνω στα κάγκελα. Ένα από αυτά σφηνώθηκε στο στήθος του και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Η διακομιδή του στο νοσοκομείο ήταν άσκοπη. Ο ξαφνικός και απρόσμενος χαμός του μικρού Ντάβιντ, έπληξε την ψυχολογία της ηθοποιού που δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί.
Ένα Σάββατο του 1982 ο συνοδός της κάλεσε το ταξί για να εκπληρώσει την επιθυμία της. Αφού την βοήθησε με απαλές κινήσεις να μπει μέσα, προσπάθησε να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα. Ήταν ανήσυχη και δεν αισθανόταν καθόλου καλά. Όταν το ταξί προσέγγισε την υπερπολυτελή βίλα της οδού Βαβυλώνος στην οποία διέμενε, έκανε την κίνηση να βγάλει τα κλειδιά της ενώ ο Πετέν την ίδια στιγμή πλήρωνε τον οδηγό που τους είχε μεταφέρει. Τα χέρια της ήταν τόσο ψυχρά παρόλο που η νύχτα ήταν τόσο γλυκιά και ήρεμη. Η δυστυχία και η υπερβολική ψυχολογική της φόρτιση μετά το θλιβερό συμβάν, την έκανε να αισθάνεται εσωτερικά κενή και κρύα.
Η φημισμένη ηθοποιός παρέμενε αρκετές ώρες μόνη της τις νύχτες. Την ώρα που ο Πετέν πήγαινε να ξαπλώσει εκείνη προτιμούσε να τη βγάζει στο τεράστιο σαλόνι και προσπαθούσε να μιλήσει στον αδικοχαμένο γιο της. Από τη στιγμή που ο μικρός Ντάβιντ έφυγε από τη ζωή η Ρόμι είχε καθιερώσει ένα τρόπο επικοινωνίας μαζί του που την έκανε να αισθάνεται διαφορετικά.
Σχεδόν ακίνητη στεκόταν για ώρες όρθια μπροστά από το πορτρέτο του γιου της. Αφού το κοίταζε σιγοψιθύριζε λόγια απευθυνόμενη προς το παιδί. Σα να ζητούσε να πάρει απαντήσεις από το ίδιο για τον άδικο χαμό του. Ήταν βέβαιη ότι όσα έλεγε εισακούγονταν από το πνεύμα του μικρού παιδιού.
Κάποια στιγμή ενώ συνέχιζε να απευθύνεται στο πορτρέτο με λόγια συγκινητικά άκουσε τη φωνή του Ντάβιντ να της λέει ότι βρίσκεται πολύ ψηλά στο φως ότι την περιμένει και ότι την αγαπά. Μετά τον αβάστακτο πόνο που ένοιωσε όταν τα κάγκελα τρύπησαν το κορμί του, ισχυρίστηκε ότι βρέθηκε σε ένα μέρος που επικρατούσε η γαλήνη και η αιωνιότητα. Την κάλεσε να πάει κοντά του και εκείνη του είπε ότι θα ήθελε τόσο πολύ να τον συναντήσει. Η συγκλονιστική αυτή πνευματική επικοινωνία έμελλε να είναι το προοίμιο των όσων θα επακολουθούσαν. Στη συνέχεια έγραψε ένα γράμμα με το οποίο ζητούσε τη ματαίωση κάποιου σημαντικού ραντεβού της και αμέσως μετά γέμισε την κούπα με το κόκκινο κρασί από την καράφα που δεν έλειπε ποτέ από το τραπέζι. Μέσα στην παραζάλη παρασυρμένη από όσα είχαν συμβεί, κατάπιε παράλληλα μια μεγάλη ποσότητα από βαρβιτουρικά χάπια. H ανάμειξη κρασιού, χαπιών την έκανε να αισθάνεται περίεργα. Η ταχυκαρδία άρχισε να την καταλαμβάνει και ο φόβος να την κυριεύει. Οι θεράποντες γιατροί που την παρακολουθούσαν της είχαν συστήσει να μην ανακατεύει το ποτό με τα χάπια γιατί θα έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο. Η κατάσταση της υγείας της άλλωστε ήταν επιβαρημένη από τη στιγμή μάλιστα που μετά το θάνατο του μικρού Ντάβιντ είχε νοσηλευτεί σε γνωστή νευρολογική κλινική του Παρισιού.
Η πανέμορφη «Σισυ» στο γράμμα που έγραψε απευθυνόμενη στην υπεύθυνη ενός γυναικείου Γαλλικού περιοδικού, απάντησε αρνητικά στην πρόσκληση για συνέντευξη που της είχε γίνει. Αφού τελείωσε το γράμμα επέστρεψε μπροστά στο πορτρέτο του μικρού αδικοχαμένου της παιδιού και συνέχισε να του μιλάει για αρκετή ώρα.
Η μητέρα της Ρόμι, Μάγδα Σνάιντερ παλιά ηθοποιός, είχε ασκήσει πιέσεις να γίνει ένας γάμος για τον οποίο η ίδια αντιδρούσε. Τελικά έγινε το θέλημα της μητέρας της και από τον γάμο αυτό είχε γεννηθεί ο μικρός Ντάβιντ. Το διαζύγιο ήρθε στη συνέχεια να επιβαρύνει αισθητά την οικονομική της κατάσταση. Η Ρομι ανέλαβε την κηδεμονία του μικρού το 1979 αμέσως μετά την αυτοκτονία του πατέρα του.
Μια σειρά από διαδοχικές συμφορές επηρέασαν τη ζωή της Αυστριακής ηθοποιού. Την αυτοκτονία του συζύγου της διαδέχτηκε το διαζύγιο από τον δεύτερο μαζί με τον οποίο είχε αποκτήσει μια κόρη τη Σάρα. Στη συνέχεια απρόσμενα προβλήματα υγείας την υποχρέωσαν σε αφαίρεση του ενός νεφρού που της άφησε μια μεγάλη ουλή στην πλάτη. Πάνω από όλες της συμφορές όμως που την βρήκαν ήταν η απώλεια του γιου της που είχε σαν συνέπεια το κλείσιμο της σε νευρολογική κλινική. Αντικρίζοντας το πορτρέτο του μικρού πολυαγαπημένου της παιδιού συχνά αναρωτιόταν γιατί θα έπρεπε να πληρώσει με αυτόν τον τόσο σκληρό τρόπο. Όμως αυτό που δεν μπορούσε με τίποτα να απαλειφθεί όλο αυτό το διάστημα των ημερών που ακολούθησαν, ήταν ο ήχος από εκείνο το τηλεφώνημα. Αντηχούσε συνεχώς στα αυτιά της κυρίως όταν στεκόταν μπροστά στο πορτρέτο. Ήταν το τηλεφώνημα με το οποίο της μεταφέρθηκε η θλιβερή είδηση τον Ιούνιο του 1981 στο ξενοδοχείο που είχε αποσυρθεί για να περάσει ορισμένες ξεκούραστες στιγμές. Τότε την είχε ενημερώσει μια γυναίκα για τον τρόπο που ο Ντάβιντ είχε σκοτωθεί. Τα ήδη δύσκολα για τη μεγάλη Αυστριακή ηθοποιό έγιναν ακόμα δυσκολότερα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο και πιο πικρό φαρμάκι που θα μπορούσε να πιεί.
Έμεινε για λίγη ακόμα ώρα μπροστά από το πορτρέτο και στη συνέχεια αποτραβήχτηκε προς το σημείο που βρίσκονταν τα χάπια. Πήρε ακόμα λίγα, ήπιε και αρκετό κρασί και ξάπλωσε στον καναπέ. Το πρωί της επόμενης ημέρας βρέθηκε νεκρή από τον Λοράν Πετέν. Στο ένα χέρι της κράταγε ακόμα τη φωτογραφία του Ντάβιντ και στο άλλο το στυλό με το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει το γράμμα που είχε ξεκινήσει.
Σημαδιακή φαίνεται ότι ήταν για την μεγάλη ηθοποιό η παρουσία της στην Ελλάδα όταν συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Μια γυναίκα στο παράθυρο». Την περίοδο εκείνη είχε γνωρίσει εντελώς τυχαία κάποια γυναίκα που καταγόταν επίσης από την Αυστρία και που ήταν άριστη γνώστρια της χειρομαντείας. Σε κάποιο διάλειμμα, ενδιάμεσα στα γυρίσματα η περίεργη χειρομάντισσα ζήτησε να διαβάσει τις γραμμές του χεριού της ηθοποιού. Τη στιγμή που η Ζακλίν όπως την έλεγαν άγγιξε το χέρι της Ρόμι, εκείνη έτρεμε και άρχισε να χάνει το χρώμα της. Εν τω μεταξύ οι γραμμές του χεριού έδειχναν μια γενική ακαταστασία στην ζωή της ηθοποιού και η Ζακλίν δε μπορούσε με ευκολία να πει κάτι το συγκεκριμένο. Όταν η Ρόμι ρώτησε τη γυναίκα τι έβλεπε, εκείνη της απάντησε πως έβλεπε δυστυχίες, αρρώστιες, διαζύγια και θανάτους. Όλα ήταν μεταξύ τους συνδεδεμένα σαν κρίκοι σε αλυσίδα. Ακόμα και η γραμμή της ζωής που ήταν αρκετά μπερδεμένη.
Η Ζακλίν προσπάθησε να καθησυχάσει την Ρόμι Σνάιντερ, λέγοντας της πως μόνο ο θεός μπορεί να γνωρίζει καλά τη μοίρα του ανθρώπου και να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του.
Όσα είχε πει η περίεργη μάντισσα διαβάζοντας τις γραμμές του χεριού της διάσημης ηθοποιού, είχαν δυστυχώς για εκείνη, βγει αληθινά και επαληθεύτηκαν σε δεκαπέντε χρόνια. Αφού χώρισε από τον πρώτο της άνδρα, ξαναπαντρεύτηκε για να ξαναχωρήσει, αρρώστησε , υποβλήθηκε σε εγχείρηση, σκοτώθηκε με φρικτό τρόπο ο γιος της, μπήκε σε νευρολογική κλινική και στις 30 Μαΐου 1982 πέθανε.
