Τρομακτικές ιστορίες ~ Μέρος Γ

Παρακάτω σας παραθέτουμε μια σειρά από αστικούς μύθους δημοσιευμένους στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον δικτυακό τόπο spookygreekstory. Το κατά πόσο αληθεύουν ή όχι το αφήνουμε στην κρίση του καθενός. Εμάς πάντως αληθινές ή όχι μας γοήτευσαν αρκετά.

 

 

 

 

 

 

 

Τρομακτική ιστορία 14

Κάτι που θα μπορούσε να ήταν μεταφυσικό, αν και πιστεύω ότι ήταν αστρική προβολή περισσότερο, συνέβη πιο πρόσφατα πριν από κάνα 4άρι χρόνια. Ξυπνάω ένα πρωί, με το σώμα στα πλάγια κοιτώντας προς το μπαλκόνι όταν ξαφνικά νιώθω κάτι να με τραβά και την επόμενη στιγμή βρίσκομαι στο πάτωμα δίπλα από το κρεβάτι. Ένιωθα τόσο ελαφριά, ότι δεν ζύγιζα καθόλου, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορούσα να κινηθώ γρήγορα, καθώς ένιωθα κάτι να τραβάει προς τα πίσω. Βλέπω το σώμα μου στο κρεβάτι στη στάση που ανέφερα πιο πάνω. Ασκώντας μεγάλη δύναμη, σκαρφάλωσα στο κρεβάτι για να μπω μέσα στο σώμα μου, όταν κάτι με πέταξε ξανά στο πάτωμα, σαν να με έσπρωξε πάλι έξω από το ίδιο μου το σώμα. Δεν πόνεσα από την πτώση, αυτό το θυμάμαι καλά, όπως και το ότι δεν έβλεπα κάποια οντότητα να με πετάει ή κάτι τέτοιο. Επίσης θυμάμαι ότι δεν υπήρχαν ήχοι, ούτε της πτώσης στο πάτωμα ούτε το τρίξιμο του κρεβατιού.

Ξαναπροσπάθησα άλλη μια φορά να μπω στο σώμα μου και πάλι κάτι με πέταξε στο πάτωμα. Σαν να μην ήθελε να μπω, σα να ήθελε να με αφήσει απέξω. Τελικά ξαναπροσπάθησα και μπήκα και εκείνη την ώρα ξυπνάω -πραγματικά αυτή τη φορά- στη στάση την ίδια που αναφέρω στην αρχή. Θυμάμαι ότι ξύπνησα απότομα, τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και εκείνη την ώρα ανατρίχιασα συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί. Τότε δεν ήξερα να ερμηνεύσω και νόμιζα πω κάποιος δαίμονας ήθελε να μου πάρει το σώμα.

Σήμερα, μετά από άλλες 3 παρόμοιες εμπειρίες, πιστεύω ότι επρόκειτο για αστρική προβολή. Το κακό είναι ότι οι επόμενες εμπειρίες μου συνοδεύονταν από μια creepy ατμόσφαιρα με πιο έντονο οπτικό υλικό, τις οποίες κάθε φορά που ανακαλώ στο μυαλό μου, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.

Και η ερώτησή μου είναι: Κατά τη διάρκεια μιας αστρικής προβολής, μεταφερόμαστε σε κάτι παράλληλο με την πραγματικότητα μας και αν ναι, υπάρχει περίπτωση να μη γυρίσουμε πίσω;

Τρομακτική ιστορία 15

Αυτή η ιστορία που σας διηγούμαι είναι πραγματική. Το καλοκαίρι εγώ και 5 φίλες μου πήγαμε σε ένα camp όπου λειτουργούσε και ως σχολείο. Από την αρχή μας είπαν ότι αυτό το σχολείο είναι καταραμένο αλλά εμείς δεν δώσαμε σημασία. Μετά από περίπου 2 εβδομάδες μαζεύτηκαν μερικά παιδιά και συζητούσαν για αυτό το θέμα, μετά πήγαμε και εμείς και ακούσαμε την ιστορία με πολλές λεπτομέρειες της ματωμένης Μαρίας…

Τώρα θα σας διηγηθώ αυτήν την ιστορία. Πριν από πολλά χρόνια η Μαρία πήγε μια βόλτα μόνη της σε αυτό το σχολείο γιατί προηγουμένως είχε γίνει ένας καυγάς στο σπίτι της με αυτήν και την μητέρα της. Ξαφνικά έξω από το σχολείο πέρναγε ένας κακοποιός και την είδε μονή της να τριγυρνάει τη νύχτα στο σχολείο. Tης έκλεισε τα μάτια, την έδεσε, της έκλεισε το στόμα και την πήγε μέσα σε μια τάξη όπου εκεί την σκότωσε. Tο άλλο πρωί τα παιδιά πηγαίνοντας μέσα στην τάξη είδαν το πτώμα της και κάτι γραμμένο στον πίνακα ¨ΘΑ ΣΑΣ ΣΚΟΤΩΣΩ ΟΛΟΥΣ¨… Επίσης είδαν στο πάνω μέρος του σχολείου τα αρχικά Κ.Β.Σ. Λένε ότι σημαίνει Καταραμένο και αρχικά του δολοφόνου (Β.Σ.). Τα παιδιά τρόμαξαν πολύ και φώναξαν την κυρία τους. Η κυρία είπε στα παιδία να μην το πούνε σε κανέναν και χωρίστηκαν σε άλλες τάξεις. Προσπάθησαν να τα σβήσουν τα αρχικά αλλά μάταια. Απλώς καθάρισαν τα αίματα από την τάξη.

Αυτή η ιστορία πέρναγε από τάξη σε τάξη και από μαθητή σε μαθητή ώσπου έφτασαν στα αυτιά μας. Πολλά παιδιά λένε ότι η ψυχή της -το πνεύμα είναι μέσα στο σχολείο γιατί παρακολουθούν πολλά φαινόμενα, οι πίνακες κουνιόντουσαν, άλλαζαν θέση, και πολλά άλλα. Μια μέρα που μερικά παιδιά ήταν στον 1ο όροφο άκουσαν κάποιον να παίζει πιάνο, πήγαν πάνω και δεν ήταν κανείς. Μετά το ξανάκουσαν, ξαναπήγαν πάνω, κανείς. Ακούστηκε και ένα και ένας θόρυβος, ξαναπήγαμε πάνω, και τι να δούμε; Ο πίνακας είχε αλλάξει θέση και είχε πέσει ένα ράφι από την βιβλιοθήκη. Τρομάξαμε πολύ και το συζητούσαμε μέχρι που έφτασε η 3η εβδομάδα που είχε τελείωσε το camp. Έτσι το μυστήριο έμεινε άλυτο

Τρομακτική ιστορία 16

Την ιστορία που θα σας διηγηθώ την έχω ζήσει. Λοιπόν εγώ και οι φίλοι μου βρήκαμε ένα πέτρινο σπίτι και μάθαμε ότι δεν ζούσε κανένας μέσα και θέλαμε να το εξερευνήσουμε. Όταν αποφασίσαμε να μπούμε μέσα βγήκε μια γριούλα από το γειτονικό σπίτι και μας είπε την ιστορία του σπιτιού.

«Κάποτε ένα κορίτσι ερωτεύτηκε έναν φτωχό άντρα και θέλησε να τον παντρευτεί αλλά οι γονείς της κοπέλας είχαν αντίρρη

ση για τον γάμο. Η κοπέλα κλέφτικε με το παλικάρι και αγόρασαν αυτό το σπίτι. Στην πρώτη νύχτα του γάμου η μητέρα της κοπέλας αποκεφάλισε τον άντρα με ένα τσεκούρι και κλείδωσε την κοπέλα στο υπόγειο του σπιτιού».

Εμείς τρομοκρατημένοι αποφασίσαμε να αφήσουμε τις έρευνες για εκείνη την μέρα. Κάποιο βράδυ αργότερα δεν θυμάμαι τι ώρα πέρασα από το σπίτι και ακούγονταν διάφορες φωνές. Λίγο καιρό αργότερα ξεκινήσαμε τις έρευνες και ανακαλύψαμε ότι η πόρτα του υπογείου είναι σφραγισμένη με τσιμέντο από μέσα. Κάποια παιδιά μπήκαν στο υπόγειο από ένα ξύλινο παράθυρο το οποίο άνοιξαν με μεγάλη δυσκολία. Μέσα βρήκαν βιβλία του σατανά με αίματα στις σελίδες τους και μια βέρα πάνω σε έναν πάγκο. Επίσης βρήκαμε ένα κλειδί το οποίο δεν άνοιγε καμία πόρτα.

Μάθαμε ότι η μητέρα της κοπέλας γύρισε στο σπίτι στο σπίτι κλαίγοντας πολλά χρόνια αργότερα. Να επισημάνω ότι η μητέρα πότε δεν καταδικάστηκε και έχει καταφύγει στην Αθήνα. Μια πόρτα καταφέραμε να την ανοίξουμε δύο φορές και το πρωί την βρίσκαμε κλειστή.

Τρομακτική ιστορία 17

Ένα βράδυ λοιπόν, ο πατέρας μου και ένας ξάδελφος του γύριζαν σπίτι. Κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι κάποιος τους ακολουθούσε. Γυρνάνε και βλέπουν έναν γέρο, ο οποίος όμως ήταν κάπως περίεργος και φαινόταν κάπως θαμπά. Τον ρωτάνε λοιπόν μπας και ήταν κανένας χωριανός αλλά καμία απάντηση. Πιτσιρικάδες ήταν και ψιλοχεστήκανε οπότε είπαν να συνεχίσουν τον δρόμο. Ο παππούς όμως σε όλον τον δρόμο από πίσω τους σε σταθερή απόσταση.

Κάποια στιγμή για να τον αποφύγουν είπαν να σκαρφαλώσουν σε ένα σημείο που έβγαζε σε ένα δρομάκι για το σπίτι. Ανεβαίνουν, και αφού περπατάνε για λίγο κοιτάνε πίσω και βλέπουν τον παππού να έχει ανέβει και να κάθεται σε μια πέτρα κοιτάζοντας τους. Αρχίζουν να φωνάζουν “γιαγιά γιαγιά”, Ώστε να ερχόταν η γιαγιά από το σπίτι να τα πάρει να πάνε μαζί. Με το που απαντάει η γιαγιά γυρίζουν πίσω και ο γέρος είχε εξαφανιστεί.

Από ότι μου λέει ο πατέρας μου πίσω από εκεί που ανέβηκαν δεν μπορούσε να πάει κανείς γιατί ήταν πολύ απότομο, αριστερά είχε ένα χωράφι το οποίο ήταν περιφραγμένο και δεξιά είναι γκρεμός. Μια μέρα με είχε πάει στο σημείο και όντως η περιγραφή του ήταν ακριβής (μόνο ο φράκτης από το χωράφι δεν υπήρχε πλέον).

Το είπαν στην γιαγιά τους και τους είπε ότι ήταν ο Άγιος Νικόλας που τα ακολουθούσε και καλά να τα προστατέψει μέχρι να φτάσουν σπίτι. Από εκεί κάτω που πέρασαν έχει ένα εκκλησάκι του Άγιου Νικόλα. Ο πατέρας μου δεν το πιστεύει ότι ήταν ο Άγιος Νικόλας, αλλά το τι έγινε ο παππούς που τους ακολουθούσε ένας θεός ξέρει.

Τρομακτική ιστορία 18

Αυτή η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα! Μια μέρα στο γυμνάσιο που πηγαίναμε μικροί είχαμε κενό και συζητούσαμε για τρομακτικές ταινίες. Τότε ενώ συζητούσαμε, τα αγόρια της τάξης μας μας είπαν ότι γνώριζαν ένα μέρος όπου μπορούσαμε να συναντηθούμε το βράδυ και να μπούμε μέσα. Στην αρχή τα κορίτσια και εγώ φοβηθήκαμε για το τι μπορεί να μα ς συμβεί, αλλά δεν πιστεύαμε στα φαντάσματα! Είπαμε στις 9 η ώρα την Κυριακή έξω από το γυμνάσιο μας και θα μας έλεγαν μετά τι θα γινόταν.

Αυτή η μέρα έφτασε. Είπα στις φίλες μου να μην πάμε γιατί φοβόμουν και δεν είχα καλό προαίσθημα, αλλά εκείνες επέμεναν γιατί έλεγαν ότι τα αγόρια θα μας κορόιδευαν! Έτσι τελικά πήγαμε. Πήρα το χοντρό μου μπουφάν και αφού είπα στην μαμά μου ότι θα κάναμε ένα βραδινό πάρτι έφυγα με έναν φακό κρυμμένο στο μπουφάν μου! Τα αγόρια μας περίμεναν σε ένα παγκάκι έξω από το σχολείο και μας είπαν ότι θα πηγαίναμε σε ένα παλιό δημοτικό σχολείο. Η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε γιατί δεν θέλαμε να πάμε βράδυ σε ένα κτίριο με σκοτεινούς και στενούς διάδρομους που δεν είχε μπει κανείς για 50 χρόνια! Ένα από τα αγόρια επειδή η γιαγιά του ήταν δασκάλα εκεί, της είχε πάρει κρυφά τα κλειδιά! Εμείς τρομοκρατηθήκαμε αλλά πιστεύαμε ότι ήμασταν έτοιμες για μια περιπέτεια!

Όταν φτάσαμε σε αυτό σχολείο είδαμε ότι είχε ζωγραφιστεί από πολλά γκράφιτι, τα περισσότερα ήταν κόκκινα και μαύρα! Η αυλή ήταν τεράστια και είχε πολλά φύλλα γιατί ήταν φθινόπωρο! Τα αγόρια αμέσως έτρεξαν μέσα και εμείς μπήκαμε με φόρα αλλά μια φίλη μου έπεσε κάτω και χτύπησε. Τα αγόρια έτρεξαν να βοηθήσουν όμως το αγόρι που είχε το κλειδί καταλάθος του έπεσε από την τσέπη. Εγώ έχασα το χρώμα μου και άρχισα να ψάχνω για το κλειδί. Όλοι μαζί προσπαθήσαμε να το ψάξουμε αλλά δεν τα καταφέραμε και ανεβήκαμε επάνω! Όλες οι τάξεις ήταν κλειδωμένες. Κάθε αγόρι είχε πάρει μαζί του ένα κορίτσι. Δεν μπορούσαμε να κατέβουμε κάτω γιατί ήταν πολύ σκοτεινά. Ο φακός μου σταμάτησε να λειτουργεί πια. Τότε όλοι φοβηθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε για να βρούμε έξοδο. Και όμως δεν μπορούσαμε να βρούμε την έξοδο και βρεθήκαμε πάλι από εκεί που ήμασταν.

Η ώρα είχε πάει 11 και πίστευα ότι ποτέ δεν θα έβλεπα τους συγγενείς μου! Ξαφνικά βρεθήκαμε σε μια τάξη που …ήταν ανοιχτή! Όμως ο πινάκας είχε πάνω αριθμούς. Οι άφησες αφού είχαν περάσει 50 χρόνια ήταν σκισμένες. Η έδρα είχε πολύ σκόνη επάνω και τα αγόρια μας είχαν πει ότι το σχολείο ήταν εγκαταλειμμένο επειδή έλεγαν φήμες ότι κάποιος είχε σκοτωθεί εκεί μέσα. Όταν το άκουσα αυτό ήθελα να φύγω από εκεί μέσα. Βρήκαμε γυαλιά κάτω στο πάτωμα και μια μπάλα η οποία δίπλα της είχε σταγόνες αίματος. Για καλή μας τύχη το αγόρι βρήκε δίπλα το κλειδί. Έτσι γρήγορα γρήγορα βγήκαμε έξω από το σχολείο.

Τρομακτική ιστορία 19

Την ιστορία που σας γράφω μου την είπε μια κοπέλα. Ήταν μια οικογένεια η οποία μετακόμισε πριν μια εβδομάδα σε ένα ήρεμο χωριό, δεν ξέρω το όνομα. Μια Κυριακή λοιπόν η μητέρα αποφάσισε να πάει με την κόρη της και να ψωνίσουν. Η Μαργαρίτα, η οποία πήγαινε δημοτικό, επειδή μεγάλωσε πολύ και δεν της έκαναν τα φορέματα πια. Η μητέρα της είδε ένα μικρό μαγαζί στην γωνία της πλατειάς, μπήκαν μέσα και η μητέρα της της πήρε ένα γαλάζιο φόρεμα, άσπρα γάντια, μαύρα παπούτσια και ένα ωραίο άσπρο καπέλο.

Επειδή η μητέρα ήταν πολύ κουρασμένη αποφάσισε να πάνε σπίτι. Στο δρόμο για το σπίτι τους η μικρή Μαργαρίτα είδε ένα μεγάλο διώροφο μαγαζί με παιδικά παιχνίδια, και τότε το κοριτσάκι είδε στην βιτρίνα του μαραζιού μια κούκλα από πορσελάνη σχεδόν όμοια της, η οποία ήταν με ξανθά μακριά μαλλιά. Η κούκλα φορούσε γαλάζιο φόρεμα με μαύρα παπούτσια και άσπρα γάντια, και είχε ένα πανέμορφο άσπρο καπέλο.

Η μικρή Μαργαρίτα ήξερε από την αρχή ότι την θέλει και είπε στην μητέρα της «μαμά κοίτα πόσο όμορφη είναι αυτή η κούκλα, την θέλω πολύ». Αλλά η μητέρα της επειδή ήταν πολύ κουρασμένη και δεν είχε μαζί της άλλα χρήματα είπε στην μικρή ότι αυτή την στιγμή δεν μπορεί να την πάρει και έτσι γύρισαν στο σπίτι. Την επομένη μέρα η Μαργαρίτα θα πήγαινε στο σχολειό και έπρεπε να κοιμηθεί νωρίς. Και έτσι η μέρες περούσανε και σιγά σιγά η μικρή κοπέλα ξέχασε την κούκλα, ως που ήρθαν τα Χριστούγεννα και το πρωί που ξύπνησε η μικρή κοπέλα πήγε στο σαλόνι όπου εκεί είδε κάτω από το δέντρο ένα μεγάλο κουτί και από την περίεργα της το άνοιξε και τι να δει; Η πανέμορφη κούκλα από την βιτρίνα, την πήρε αμέσως στην αγκαλιά της.

Συνέχεια έπαιζαν μαζί και η γονείς της δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποια είναι ποια! Ήταν τόσο όμοιες που δύσκολα μπορούσε κάνεις να τις ξεχωρίσει. Σχεδόν κάθε βράδυ η Μαργαρίτα την έπαιρνε μαζί της και κοιμόντουσαν μαζί αλλά η μικρή Μαργαρίτα μεγάλωσε και σιγά σιγά την εγκατέλειψε. Ένα βράδυ η κοπέλα πήρε την κούκλα πάνω στο δωμάτιο της όμως δεν την έβαλε στο κρεβάτι αλλά την άφησε κάτω να κοιτάζει τον τοίχο, γιατί φοβόταν το ένα μάτι που έλειπε από την κούκλα.

Τα μεσάνυχτα ξαφνικά από το δωμάτιο της μικρής κοπέλας ακούστηκε μια παιδική παραπονεμένη φωνή η οποία της είπε «Μαργαρίτα γιατί δεν με κάνεις άλλο παρέα, με βαρέθηκες; Με φοβάσαι επειδή μου λείπει το ένα μάτι η επειδή έχω χαρακιές στο πρόσωπο μου; Αλλά και αυτό εσύ μου το έβγαλες! Μήπως επειδή είμαι βρώμικη; Αλλά εσύ με άφησες έτσι. Μήπως επειδή το ένα μου γάντι λείπει; Αλλά και εκείνο εσύ μου το έβγαλες». Η μικρή Μαργαρίτα τρόμαξε με αυτά που της είπε η κούκλα και μπήκε κάτω από τα παπλώματα και έτρεμε.

Μια στιγμή η φωνή πλησίαζε όλο και πιο κοντά της. Την επόμενη μέρα η μητέρα της φωνάζει την μικρή κοπέλα αλλά δεν απάντησε κανείς και έτσι η μητέρα της ανέβηκε πάνω, μπήκε στο δωμάτιο της μικρής και τι να δει; Η μικρή κοπέλα στεκόταν όρθια μπροστά στο τοίχο. Η μητέρα της πλησίασε και την ακούμπησε από τον ωμό, ήταν παγωμένη και την γύρισε απότομα, στην μικρή κοπέλα έλειπε το ένα μάτι και στο πρόσωπο είχε χαρακιές. Στον τοίχο έγραφε με κεφαλαία γράμματα «ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ;»

Τρομακτική ιστορία 20

Λοιπόν δεν ξέρω αν και κατά πόσο πιστεύετε στα φαντάσματα αλλά αυτό που θα σας πω είναι πραγματικό! Οι φίλοι μου και εγώ είχαμε πάει μια βόλτα ένα απόγευμα προς βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Έξω δεν υπήρχε ψυχή επειδή έκανε και πολύ τσουχτερό κρύο. Λοιπόν, ξαφνικά έγινε διακοπή ρεύματος, δεν βλέπαμε και κατουρηθήκαμε από τον φόβο μας (συγνώμη την έκφραση). Χτυπήσαμε την πόρτα ενός σπιτιού επειδή τα σπίτια μας ήταν πολύ μακριά. Μια γριά κυρία μας άνοιξε και μας είπε «θέλετε κάτι;». Εγώ είπα «μπορούμε ναι καθίσουμε λίγο εδώ επειδή τα σπίτια μας είναι πολύ μακριά;». «Φυσικά», είπε η καλοσυνάτη κυρία.

Εμείς περάσαμε μέσα, μας είπε να βολευτούμε και εμείς καθίσαμε σε ένα καναπέ. Η κυρία άναψε ένα μικρό κεράκι. Εμάς μας πήρε ο ύπνος από την ωραία μουσική που μας έπαιζε η κυρία με ένα φλάουτο. Το άλλο πρωί ευχαριστήσαμε την κυρία και φύγαμε, πήγαμε να πιούμε πορτοκαλάδες τέλος πάντων. Να μην σας τα πολυλογώ εκεί στο καφέ ο σερβιτόρος μας ρώτησε περίεργος, ίσως του φανήκαμε τουρίστες, σε ποιο ξενοδοχείο κοιμηθήκαμε. Εμείς είπαμε ότι κοιμηθήκαμε σε εκείνο το σπίτι στην γωνία. Αυτός είπε «το σπίτι στην γωνία; Το σπίτι στην γωνία κάηκε πριν 3 χρόνια, να πάμε να σας το δείξω κιόλας». Πήγαμε και είδαμε ένα καμένο σπίτι, μπήκαμε μέσα και είδαμε κάτω ένα καμένο φλάουτο και ένα κεράκι σε ένα σημείο του σπιτιού που δεν είχε καεί.