Τρομακτικές ιστορίες ~ Μέρος Β

Παρακάτω σας παραθέτουμε μια σειρά από αστικούς μύθους δημοσιευμένους στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον δικτυακό τόπο spookygreekstory. Το κατά πόσο αληθεύουν ή όχι το αφήνουμε στην κρίση του καθενός. Εμάς πάντως αληθινές ή όχι μας γοήτευσαν αρκετά.

 

 

 

 

 

 

 

Τρομακτική ιστορία 7

Ο νονός μου παλαιότερα ήταν ναυτικός. Μου είχε πει λοιπόν ότι κάποτε είχε πιάσει μια γκόμενα στην Ινδία, τσιγγάνα. Πριν φύγει ο νονός μου από κει, αυτή του έδωσε ένα μενταγιόν. Ήταν ένα ασημένιο με ένα δαίμονα (ή κάτι παρόμοιο) καθισμένο στην μέση πάνω σε ένα θρόνο και τριγύρω του διάφορα άγρια ζώα σαν φίδια, λιοντάρια και άλλα παρόμοια. Ο νονός μου είναι άθεος και έτσι δεν τον ένοιαξε να το φορέσει.

Φεύγει λοιπόν το καράβι και το βράδυ βλέπει το εξής πράγμα. καθώς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι της καμπίνας του βλέπει να ξεπροβάλουν τεράστια νύχια και να ανοίγουν την πόρτα σιγά σιγά. Μετά βλέπει μια δαιμονική μορφή, κατακόκκινη στο χρώμα με χαρακτηριστικά δαίμονα (κέρατα, νυχτεριδοειδές φτερά, κλπ) πηγαίνει πάνω από το κρεβάτι του και μπίγει τα νύχια του στο στήθος και του το ανοίγει στα 2. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι ήταν όνειρο (νόμιζε ότι ήταν ξύπνιος).

το σκηνικό επαναλήφτηκε και για τα επόμενα 2 βράδια. Το ίδιο ακριβώς όνειρο και το ζούσε σαν να μην κοιμόταν αλλά ήταν ξύπνιος. Στην τρίτη φορά που το είδε, σηκώθηκε, πήγε στο κατάστρωμα και πέταξε το μενταγιόν. Από τότε δεν το ξαναείδε το όνειρο.

Τρομακτική ιστορία 8

Θα αναφέρω κι εγώ μια ιστορία που συνέβη σε φίλο, αλλά πρώτα πρέπει να διευκρινίσω δύο πράγματα:

-Δε μου έχει συμβεί ποτέ τίποτα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “παραφυσικό” ή “παραψυχολογικό”.

-Ένα καλό που έμαθα στο πανεπιστήμιο είναι να μην απορρίπτω τίποτα και να αμφισβητώ τα πάντα.

Το περιστατικό συνέβη σε φίλο μου περίπου δύο χρόνια πριν. Το παιδί είναι φίλος μου και κολλητός του αδερφού

μου. Το “μοιραίο” βράδυ έκαναν παρέα στο σπίτι του, το οποίο βρίσκεται στο χωριό της Αργολίδας από όπου καταγόμαστε και όπου παραθερίζουμε. Αφού έφυγε ο αδερφός μου, ο φίλος μου έκλεισε τα φώτα κι έπεσε να κοιμηθεί. Το επόμενο πρωί, διηγήθηκε τα εξής στον αδερφό μου.

Ενώ είχε ήδη ξαπλώσει στο κρεβάτι του και βρισκόταν σε αυτή τη κατάσταση “ύπνου-ξύπνιου”, νοιώθει κάτι να του πιέζει το πρόσωπο. Αμέσως ανοίγει τα μάτια του και βλέπει μια μαύρη σιλουέτα με ανθρώπινο περίγραμμα να είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι δίπλα του. Ζαλισμένος όπως ήταν, το πρώτο που του ήρθε να πει ήταν “Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις” (!). Το επόμενο δευτερόλεπτο που συνήλθε τελείως πετάχτηκε πάνω και άναψε τα φώτα. Στο κρεβάτι δεν υπήρχε τίποτα.

Ο φίλος μου είναι πολύ λογικός άνθρωπος, και το εκλογίκεψε αμέσως υποθέτοντας ότι πρέπει να ήταν ένα από αυτά τα όνειρα που βλέπει κάποιος όταν είναι σε αυτή τη κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου και τα οποία τείνουν να είναι πολύ πιο έντονα και “ζωντανά” από τα συνηθισμένα όνειρα. Βέβαια εξακολουθούσε να είναι πολύ ταραγμένος και του πήρε αρκετή ώρα μέχρι να καταφέρει να χαλαρώσει και να ξανακοιμηθεί.

Αφού ανέφερε αυτό το περιστατικό στον αδερφό μου, πήγαν στη διπλανή κωμόπολη (Κρανίδι), για να τσεκάρει αν έχει κανένα mail σε ένα internet cafe. Εκεί είδε ότι είχε mail από μια κοπέλα ασιατικής καταγωγής με την οποία διατηρούσε σχέση όσο σπούδαζε στην Αγγλία. Στο mail, η κοπέλα του έλεγε ότι το προηγούμενο βράδυ είχε δει ένα απαίσιο και πολύ ζωντανό όνειρο, ότι είχε έρθει να κοιμηθεί στο κρεβάτι του και αυτός την είχε διώξει…

Περιττό να ειπωθεί ότι και ο φίλος μου και ο αδερφός μου μείνανε κόκκαλο. Να σημειώσω ότι ο φίλος μου είναι πολύ σοβαρό άτομο και ποτέ δε θα σκεφτόταν να βγάλει από το κεφάλι του τέτοιου είδους ιστορία. Άσε που όταν διάβαζε το mail ήταν μπροστά κι ο αδερφός μου. Όταν μου διηγήθηκε την ιστορία, του εξήγησα ότι μου θύμιζε πολύ το φαινόμενο της “αστρική προβολής” που πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν βιώσει. Ο ίδιος δεν το είχε ακούσει ποτέ.

Τρομακτική ιστορία 9

Να πω και εγώ μια δικιά μου ιστορία, που όταν έγινε είχα μείνει κάγκελο.

Πριν από 3 χρόνια, τα είχα με μια κοπέλα της οποίας ένας πολύ στενός φίλος από την παιδική της ηλικία είχε πέσει σε κώμα. Θυμάμαι και ήταν χειμώνας, Φεβρουάριος μήνας. Η κοπέλα είχε ταραχτεί πολύ με το γεγονός, μιας και οι γιατροί του δίνανε ελάχιστες πιθανότητες να συνέλθει.

Ένα πρωί λοιπόν, ξυπνάει και μου λέει πως είδε τον φίλο της στον ύπνο της, και της είπε “Έλα στις 28 Ιουνίου να με δεις που θα ξυπνήσω”. Μιλάμε πως ήταν ακόμα Φλεβάρης. Δεν έδωσα και πολύ σημασία, αλλά κράτησα την ημερομηνία στο μυαλό μου. Περιττό να πω πως ένιωσα, όταν ακριβώς στις 28 Ιουνίου έμαθα πως το παλικάρι συνήλθε από το κώμα.

Τρομακτική ιστορία 10

Άλλη μια ιστορία. Αυτή έγινε στην γιαγιά μου και την έμαθα από την μάνα μου τυχαία. Όταν ρώτησα την γιαγιά μου αν ίσχυε, δεν μου απάντησε. Ποτέ δεν μου απάντησε.

Λοιπόν… Η ιστορία έχει ως εξής… Η γιαγιά μου ήταν λεχώνα τότε (λεχώνα λένε την γυναίκα που δεν έχει σαραντίσει ακόμα το μωρό που έχει γεννήσει). Το κακό με την γιαγιά μου ήταν ότι έβριζε πολύ. Έλεγε συνέχεια τότε “αη στο διάολο”, “να έρθει ο διάολος να με πάρει” και άλλα συναφή με το διάολο μέσα.

ένα βράδυ συμβαίνει το εξής. Ξυπνάει και βλέπει τον διάολο από πάνω της. Τα εικονίσματα ανεβοκατέβαιναν σαν τρελά. προσπάθησε να ξυπνήσει τον παππού αλλά δεν ξύπναγε με τίποτα. Το μωρό το είχε σε μια κούνια ακριβώς δίπλα από το κρεβάτι τους. μια απ’ αυτές τις κουνιστές. Ο διάολος τότε την ρωτάει γιατί τον φώναξε. η γιαγιά μου του απαντάει ότι δεν τον φώναξε. Νευριάζει ο διάολος και ρίχνει μια στην κούνια και πετάει το μωρό κάτω. πλακώνει και την γιαγιά μου. Η γιαγιά μου να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του δωματίου αλλά να μην ανοίγει με τίποτα. Την επόμενη μέρα βρήκαν το μωρό νεκρό από την πτώση και την γιαγιά μου με μώλωπες. Όλοι πίστεψαν ότι έπεσε η γιαγιά μου από το κρεβάτι και έπεσε και η κούνια, και κανείς δεν την πίστεψε. Από τότε η γιαγιά μου δεν είχε ξαναβρίσει και αντί για διάολο, έλεγε διάτανο.

Την ιστορία όπως σας την είπα μου την είχε πει η μάνα μου και τότε συνειδητοποίησα γιατί η γιαγιά μου έλεγε διάτανο. όσες φορές και αν την ρώτησα μου είχε πει “φύγε”, “άσε με”, και άλλα παρόμοια. Ποτέ δεν την έπεισα να μου πει την ιστορία.

Τρομακτική ιστορία 11

Στα Κύθηρα υπάρχει ο μύθος για την Κυρά Ρήνη. Μία γυναίκα η οποία δεν βαφτίστηκε ποτέ και έζησε όλη της την ζωή σε ένα χωράφι. Όταν αυτή πέθανε κανένας δεν την έθαψε και προτίμησαν να την πετάξουν στο χωράφι το οποίο μεγάλωσε (πάνε 13 χρόνια από τον θάνατό της). Τα τελευταία 13 χρόνια πολλοί Κυθήριοι έχουν κάνει λόγο για μια γυναίκα που εμφανιζόταν από το πουθενά. Όταν λοιπόν εγώ και η παρέα μου πήγαμε στα Κύθηρα, πήγαμε ένα Σάββατο βράδυ στο χωράφι της Κυράς Ρήνης. Ομολογώ ότι όταν πάτησα το πόδι μου στο χωράφι ένιωσα σαν παρείσακτος, και ότι κάποιος ήταν εκει (σας το λέω και ανατριχιάζω). Καθίσαμε εκεί μιάμιση ώρα αλλά δεν είδαμε τίποτα και έτσι σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Μετά από 3 ημέρες βράδυ πάλι, όπως περνάγαμε από τον δρόμο που ήταν δίπλα από το χωράφι (με το αμάξι ήμασταν) είδαμε μία σκιά να είναι στην μέση του χωραφιού (είχε πανσέληνο εκείνη την ημέρα) αλλά δεν δώσαμε σημασία και συνεχίσαμε τον δρόμο μας για ένα clubάκι. Όταν πια γυρνάγαμε από το μαγαζί (πρέπει να ήταν 5 το πρωί) περάσαμε πάλι από το χωράφι. Ξαφνικά το αμάξι τρελάθηκε, ήταν λες και το οδηγούσε κάποιος άλλος και έτσι βρεθήκαμε στο χωράφι της Κυράς Ρήνης με νταλαπαρισμένο το αμάξι. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα (εδώ πρέπει να πω ότι δεν ήμασταν μεθυσμένοι, και ότι το αμάξι το οδηγούσα εγώ που εντελώς τυχαία εκείνη την εποχή έπαιρνα αντιβίωση και δεν μπορούσα να πιω αλκοόλ). Καλέσαμε ασθενοφόρο και πήγαμε στο νοσοκομείο του νησιού. Ευτυχώς δεν είχαμε πάθει τίποτα. Το αμάξι βέβαια ήταν χάλια! Λογικό βέβαια μετά από τέτοιες τούμπες που έφαγε. Την επόμενη ημέρα βγήκαμε από το νοσοκομείο και όλο το νησί είχε μάθει για το τρακάρισμα και μας αναγνώριζαν παντού. Έτσι λοιπόν πεζοί πια πηγαίναμε σε διάφορα χωριά και ρωτάγαμε για την Κυρά Ρήνη. Όλοι είχαν μάθει για τι ψάχναμε.

Μια μέρα πριν φύγουμε ήρθε να μας επισκεφτεί στο ξενοδοχείο που μέναμε μια γριούλα γύρω στα 70. Όταν ήρθε και μας μίλησε καταλάβαμε ότι είχε γνωρίσει την Κυρά Ρήνη. Μετά από πολύ ώρα κουβέντα μας είπε αυτό: «Θα σας πω κάτι παιδιά μου και θέλω να το βάλετε καλά στο μυαλό σας, η Κυρά Ρήνη δεν έχει τελειώσει αυτό για το οποίο προοριζόταν (εννοούσε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιο προορισμό στη ζωή), δεν είστε οι μόνοι που έχετε τρακάρει σε αυτό το μέρος!!! Η Κυρά Ρήνη έχει στοιχειώσει αυτό τον δρόμο, γιατί σε αυτό τον δρόμο έχασε τον μόνο άνθρωπο που είχε στην ζωή, την μάνα της. Για αυτό και έμεινε ολομόναχη στη ζωή». Αυτά ήταν τα λόγια της!!! Μας τάραξαν! Αργότερα μάθαμε ότι εκεί έχουν τρακάρει 47 αμάξια.

Τρομακτική ιστορία 12

Εκείνη την περίοδο είχε έρθει από το χωριό η γιαγιά και ο παππούς μου. Τους είχα παραχωρήσει το δωμάτιο μου και κοιμόμουν στον καναπέ-κρεβάτι που έχουμε στο σαλόνι. Το σκηνικό έχει ως εξής. Στο σαλόνι έχουμε ένα cd player με 5 cdιέρες. Έβαζα λοιπόν κάθε βράδυ είτε ραδιόφωνό, είτε 5 cds μέσα και έβαζα πρόγραμμα κάποια τραγούδια να παίξουν (έπαιζε το πρόγραμμα μέχρι το πρωί). Πέφτω να κοιμηθώ λοιπόν εκείνο το βράδυ έχοντας φτιάξει το πρόγραμμα μου και βλέπω το εξής όνειρο.

Ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο. Το κρεβάτι μου ήταν απέναντι από την πόρτα και υπήρχε και ένα δεύτερο κρεβάτι στο δωμάτιο δίπλα από την πόρτα. Ήμουν ανασηκωμένος και ακουμπούσα στους αγκώνες μου και στο άλλο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος κάποιος άλλος. Το κεφάλι του ήταν από την πλευρά της πόρτας και κοιτούσε προς τα μένα. Ήταν κ αυτός ανασηκωμένος και μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Από την πόρτα έμπαινε άπλετο λευκό φως και δεν μπορούσες να δεις εξαιτίας του τίποτα από έξω. Ήξερα ότι ήμουν σε όνειρο. Το διαισθανόμουν. Θυμάμαι να του λέω το εξής. «το ξέρεις ότι μπορώ να σε εξαφανίσω;» και μετά είπα κάτι σαν ξόρκι, σαν προσευχή. Και με την μία εξαφανίζεται το άλλο άτομο. Ένοιωσα εκείνη την στιγμή μια ευφορία. Μια δύναμη μέσα μου ότι μπορούσα να κάνω οτιδήποτε.

Να πω εδώ ότι μόλις ξύπνησα μετά το όνειρο μου θυμόμουν τι του είχα πει. Θυμάμαι ότι ήταν ένα πάρα πολύ όμορφο τετράστιχο που και εγώ ο ίδιος αναρωτήθηκα μα πως το επινόησα αυτό μες στον ύπνο μου. Δυστυχώς το πρωί που ξαναξύπνησα δεν θυμόμουν ούτε γραμμή από το τετράστιχο αυτό αλλά μόνο ότι ήταν καταπληκτικό.

Στην θέση του εμφανίστηκε από το πουθενά ένα άλλο άτομο. Καθόταν ακριβώς όπως καθόταν ο πρώτος αλλά σε αντίθεση με τον άλλον, το πρόσωπο του φαινόταν μαύρο. Μια σκιά. Δεν διέκρινες τίποτα από το πρόσωπο του άσχετα αν έμπαινε τόσο φως από την πόρτα. Τον ακούω να γελάει και να μου λέει «νομίζεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό και σε μένα; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», λέω πάλι εκείνο το τετράστιχο και δεν γίνεται τίποτα. Γελάει πάλι αυτός και με ξαναρωτάει με περισσότερη έμφαση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Τότε λέει αυτός κάτι σαν προσευχή κάτι σαν το δικό μου και ξαφνικά νοιώθω τα πόδια μου να κόβονται και πετάγομαι από τον ύπνο μου. Πετάχτηκα τόσο πολύ που βρέθηκα σχεδόν καθιστός στα κατωπόδαρα του κρεβατιού. Ακριβώς εκείνη την στιγμή ακούω από το ράδιο την λέξη Lucifer. Περιττό να σας πω ότι χέστηκα πάνω μου. Το πρόγραμμα που είχα βάλει είχε διάρκεια περίπου 5 ώρες. Από όλα τα τραγούδια μόνο σε ένα ακουγόταν η λέξη Lucifer 2 φορές αν δεν απατώμαι. Πληροφοριακά το τραγούδι είναι Ιced Εarth – Danteʼs inferno.

Από εκείνη την νύχτα δεν ξαναείχα lucid dreaming ποτέ μου και για ένα πολύ μεγάλο διάστημα (περίπου 4 χρόνια αν δεν απατώμαι) δεν θυμάμαι να έβλεπα όνειρο και ακόμα και αν έβλεπα, το πρωί το είχα ξεχάσει.

Τρομακτική ιστορία 13

Μεταφυσικές ιστορίες για να πω την αλήθεια δεν έχω βιώσει. Γενικά όταν συμβαίνει κάτι που μου φαίνεται παράξενο, προσπαθώ να το εξηγήσω με τη λογική και αν δεν μπορώ τότε τα χρεώνω στη φαντασία μου. Ένα περιστατικό που μου έχει συμβεί και θα ακουστεί αρκετά χαζό και όποιος είναι καλός γνώστης φυσικής (μαγνητικά πεδία κτλ) ας μου πει γιατί πραγματικά δεν κατάλαβα ποτέ τι έπαιζε.

Ήμουν στο σαλόνι,πρέπει να ήμουν 10 χρονών περίπου, και είχα συνδέσει το μικρόφωνο στο στερεοφωνικό για να το παίξω και καλά τραγουδίστρια. Εκεί που έπαιζα βλέπω ένα κλωνάρι από κάτι αποξηραμένα φυτά που είχαμε σε ένα βάζο να κουνιέται έντονα. Σα παιδάκι φοβήθηκα και έτρεξα στη μάνα μου. Αυτή ήρθε και διαπίστωσε ότι όντως συνέβαινε αυτό και δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Λοιπόν, το βάζο βρισκόταν δίπλα από το σύνθετο πάνω στο οποίο βρισκόταν το στερεοφωνικό. Στο βάζο ήταν ένα μπουκέτο από αποξηραμένα κλωναράκια, από τα οποία κουνιόταν μόνο το ένα, χωρίς να επηρεάζει τα υπόλοιπα. Οι μπαλκονόπορτες ήταν κλειστές, οπότε αέρας δεν έπαιζε. Σκεφτήκαμε μήπως το στερεοφωνικό έφταιγε, σε φάση μαγνητικά πεδία (αν και τα κλωνάρια δεν ήταν μεταλλικά), δε ξέρω κιόλας από αυτά και πολλά. Κλείνουμε τέλος πάντων το στερεοφωνικό και λέμε αυτό θα έφταιγε. Το θέμα είναι ότι αυτό συνέχισε να κουνιέται επί 3 μέρες χωρίς σταματημό. Τελικά τα πετάξαμε γιατί φοβόμουν, αλλά ακόμα και σήμερα δεν καταλαβαίνω τελικά τι του έφταιγε και κουνιόταν. Δεν πιστεύω ότι ήταν κάτι μεταφυσικό, αλλά απλά αναρωτιέμαι ακόμα τι έφταιγε.