Στον κελτικό κόσμο (Ιρλανδία, σκοτία, Ουαλία, γαλλική Βρετάνη), οι άνθρωποι που είναι ειδικοί στην παρατήρηση των ξωτικών και στην εξάσκηση των μυστικών που μαθαίνουν γι’ αυτά και από αυτά, ως τηρητές και γνώστες της παράδοσης, ονομάζονται Fairy – Doctors… Η κέλτικη μαγική παράδοση είναι γεμάτη από γοητευτικές λέξεις και φράσεις, που το νόημά τους έχει ξεχαστεί και μόνο λίγοι το θυμούνται. Να μερικές από αυτές:
Aes Dana (Αές Ντάνα): Οι «Χαρισματικοί Άνθρωποι». έτσι ονόμαζαν τους ιερείς, τους Βάρδους, αλλά και τους πολύ έμπειρους τεχνίτες. (Για τους Κέλτες, ένας καλός τεχνίτης δεν διαφέρει από έναν Μάγο. Είναι ο μάγος της τέχνης του…)
Asrai(Ασράη): Μια ψαρόμορφη ημιανθρώπινη φυλή, που σύμφωνα με τους θρύλους, ζει στα βράχια των ερημικών ακρών και σε φωλιές στο βυθό της θάλασσας. Ο ψαράς, για να έχει καλή ψαριά, πρέπει πριν ρίξει τα δίχτυα του ή την πετονιά του να πει φωναχτά:»Αρσάη του νερού, πάρτε νερό κι αέρα και μια καλή καρδιά και στείλτε μου τα ανίψια σας να έρθουνε μαζί μου…»
Αλλά πρέπει να προσέξει να μην το πει σε τρικυμία, γιατί οι Ασράη θα τον πάρουν μαζί τους στον βυθό…
Broch (Μπροχ): Ένα περίεργο είδος κυκλικών πύργων, που συναντά κανείς στη Σκοτία και στη Νοτιοδυτική Ιρλανδία. Λένε πως όποιος κοιμηθεί σε έναν τέτοιο πύργο για ένα βράδυ, από εκείνη τη στιγμή τον ονειρεύεται συνέχεια, και ο μόνος τρόπος να σταματήσει αυτά τα νυχτερινά όνειρα, είναι να ξαναπάει εκεί και να χαράξει το όνομά του πάνω σε κάποιο τοίχο του.
Οι πύργοι αυτοί είναι γεμάτοι από ονόματα…
Korrigan (Κόρριγκαν): Μια νύμφη που τριγυρνά εκεί που υπάρχει φωτιά. Στις εξοχές της Ιρλανδίας, όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν κάποια εκδρομή, μόλις βραδιάσει ανάβουν μια φωτιά, και προσπαθούν όλοι να δουν το πρόσωπο της «Κόρριγκαν μέσα στις φλόγες», αυτός που θα τη δει δεν πρέπει να τρομάξει, αλλά πρέπει να αρχίσει να γελάει, για να χαρεί η Κόρριγκαν και να του δώσει «καλή τύχη»…
Manteis (Μάντηης): Είναι ο κέλτης μάντης, και ο ιερέας με προφητικό χάρισμα. Η λέξη είναι ολόιδια με την αντίστοιχη ελληνική, φανερώνοντας για πολλοστή φορά την περίεργη σύνδεση των δύο μακρινών μεταξύ τους πολιτισμών.
Lugnasadh (Λουνασάδ): Η κελτική γιορτή της 1ης Αυγούστου. Την ημέρα αυτήν γιορταζόταν (και σε μερικά μέρη γιορτάζεται μέχρι σήμερα) ο «Ερχομός του Φθινοπώρου». Οι κέλτες είναι ο μόνος λαός – απ’ όσο ξέρω – που γιόρταζε το Φθινόπωρο, μάλλον επειδή στην Ιρλανδία είναι η καλύτερη εποχή για το κυνήγι. Συνηθίζουν να ανάβουν έναν πυρσό, τα χαράματα αυτής της ημέρας, και με τον καπνό του να «καπνίζουν» τα όπλα του κυνηγιού. Το ίδιο βράδυ ανάβουν φωτιές, χορεύουν και πηδούν από πάνω τους, όπως ακριβώς κάνουμε εμείς του «Αϊ Γιαννιού»…Από εκείνη την ημέρα και μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, κρεμούσαν έξω από την πόρτα τους μια μικρή δέσμη από αλογότριχες.
Rhynnon Fliath (Ρήννον Φλίαθ): Ένα μαγικό φίλτρο, που όποιος το έπινε γινόταν πολύ δυνατός και γενναίος στην μάχη. (αυτή είναι η καταγωγή του «μαγικού φίλτρου» που έπινε ο Αστερίξ των κόμιξ…) Στην Ιστορία του Μαμπινόγκιον, αναφέρεται ότι γινόταν σε μικρό τσουκάλι, πάνω από σιγανή φωτιά, μέσα στο οποίο έριχναν άγρια καρότα, τη γλώσσα ενός βοδιού, φύλλα αγριομηλιάς, μούστο σταφυλιών, μια νεροτσουκνίδα που λέγεται Ballota (σκουλόχορτο), φύλλα κισσού και το αίμα του πιο γενναίου νεκρού πολεμιστή (αν και υπάρχει μια παραλλαγή που λέει, αντίθετα, ότι χρειάζονται λίγες σταγόνες από το αίμα αυτού που θα πιει το φίλτρο). Ο πολεμιστής που θα το έπινε, δεν έπρεπε να φάει τίποτα για δυο μέρες, έπρεπε να μην έχει μίσος στην καρδιά του και συνήθως βουτούσε και το όπλο του μέσα στο φίλτρο. Υπάρχει η άποψη ότι αυτό το φίλτρο έπιναν και οι θρυλικοί Μπερσεκέροι, που πολεμούσαν μανιασμένοι σαν δαίμονες…
O Llyr: (Λυρ, που αποτέλεσε την πηγή για τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ) είναι ο Θεός της Θάλλασας, σύζηγος της Νττάνα – της Μητέρας των Θεών – (Ντάνου στην Ουαλία και Ντον στη Σκοτία), ταξιδεύει μέσα στο Χώρο και το Χρόνο, που είναι μια απύθμενη θάλασσα με τα άγρια κύματά της…O LLYR έχει δύο γιους: Τον Μπρον ή Μπραν (BRAN, και BRAN-AB-LLYR για τους αγγλοσάξονες) και τον Μάνανναν (Manannan και Manawydan για τους αγγλοσάξονες). Ο Μανανναν είναι ένας πολύ ισχυρός Μάγος. Έχει ένα κράνος που φλέγεται συνεχώς, η πανοπλία του τον κάνει άτρωτο, το σπαθί του δεν αστοχεί ποτέ, και ο μανδύας του τον κάνει αόρατο. Στην ξηρά καβαλάει τον άνεμο, και στη θάλασσα το κύμα. Έχει τρία πόδια. Οι ναυτικοί τον αποκαλούν «ο Άρχων των Ακρωτηρίων» (The lord of the capes), πολλοί τον ονομάζουν Μπαρ Φιντ (BAR FIND. Το λευκό κεφάλι) και είναι αυτός που οδηγεί το Άρθουρ στο μαγικό νησί Άβαλον. O Μπραν, ο άλλος γιος του Λυρ, είναι ένας τεράστιος γίγαντας, που πρέπει να διασχίσει την ιρλανδική θάλασσα για να πολεμήσει και να νικήσει έναν βασιλιά και τον οικοδεσπότη του…Αν ξαπλώσει σε ένα ποτάμι, το σώμα του μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν γέφυρα από έναν ολόκληρο στρατό. Έχει στην κατοχή του ένα Μαγικό Τσουκάλι, μέσα στο οποίο οι νεκροί επανέρχονται στην ζωή και κρύβει το μυστικό της Αθανασίας και της Αιώνιας Γνώσης. Αυτό το τσουκάλι, το ζήλευαν όλοι οι θεοί και προσπαθούσαν να το κλέψουν ο ένας από τον άλλον. Έπειτα από τον αινιγματικό θάνατο του Μπραν, το τσουκάλι με τον θησαυρό των ξωτικών στην βάση του Ουράνιου Τόξου, αλλά και για το Άγιο Δισκοπότηρο, γιατί το Τσουκάλι άλλαξε πολύ λίγο όταν έγινε το “holly grail” που σύμφωνα με την παράδοση ο Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας το γέμισε με το πολύτιμο αίμα του Χριστού και ο Αρθούρος έστειλε τους ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας για να το βρουν και να μπορέσει με τη δύναμή του να αναστήσει την χώρα.
Ένα παλιό ουαλικό κελτικό ποίημα από το βιβλίο του ταλιέσιν (που έχει τον τίτλο the sack of annwvyn) μιλά για το πώς ο Άρθουρ οικειοποιήθηκε το μαγικό Τσουκάλι, και έχασε όλους τους άντρες του – εκτός από επτά – στην εκστρατεία που είχε ξεκινήσει, με τρεις φορές περισσότερους άντρες από ότι χωρούσε το μαγικό πλοίο που το έφτιαξε ο Μερλιν. Ο Μπραν, επίσης, είναι ο Προστάτης των Βάρδων, και είναι επίσης Βασιλιάς του Κάτω Κόσμου και μάχεται για να προστατέψει τους θησαυρούς του από τους γιους της Ντον (τους Τουάθα ντε Ντανάν), όταν έρχονται για να τους κλέψουν με μαγεία. Όταν πληγώθηκε από ένα δηλητηριασμένο βέλος, τους διατάζει να του κόψουν το κεφάλι για να τελειώσει το μαρτύριό του αλλά και για να μην αναγνωρίσουν το πτώμα του οι εχθροί του. Του το κόβουν, αλλά το Κεφάλι συνεχίζει να σκέπτεται και να μιλά, σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής στον τόπο ταφής στην πατρίδα, που κράτησε 87 χρόνια (!)
Alito team
