Παρακάτω σας παραθέτουμε μια σειρά από αστικούς μύθους δημοσιευμένους στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον δικτυακό τόπο spookygreekstory. Το κατά πόσο αληθεύουν ή όχι το αφήνουμε στην κρίση του καθενός. Εμάς πάντως αληθινές ή όχι μας γοήτευσαν αρκετά.
Τρομακτική ιστορία 1
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου
συνέβη, να ακούσω την εξήγησή σας και φυσικά να ακούσω παρόμοια
περιστατικά. Μου έχουν συμβεί άλλες 2 τέτοιες εμπειρίες άλλα θα αρχίσω
από την πιο πρόσφατη. Ένα βράδυ καθώς κοιμόμουν είδα στο όνειρό μου μια
γυναίκα που φορούσε άσπρο χιτώνα και ήταν πάρα πολύ όμορφη με γαλανά
μάτια και καστανά μακριά μαλλιά. Καθώς την έβλεπα που προχωρούσε προς το
μέρος μου άρχισα να νιώθω όλο και
περισσότερο δέος για την γυναίκα αυτή ώσπου ξαφνικά άρχισα να νιώθω ότι η
γυναίκα αυτή μου ρουφούσε την ψυχή. Το ξέρω ότι ακούγεται τρελό αλλά
αυτό που θέλω να πω είναι ότι το όνειρό μου δεν περιορίστηκε σε μια απλή
εικόνα αλλά είμαι σίγουρη ότι μου συνέβη στην πραγματικότητα σε
ψυχικό-πνευματικό επίπεδο.
Ένιωθα ότι τραβούσε όλη την ενέργεια που είχα
μέσα στο σώμα μου και στο σημείο αυτό ήμουν μισό ξύπνια και ήξερα ότι
το σώμα μου βρισκόταν στο κρεβάτι μου και ότι κάτι μου συνέβαινε
ταυτόχρονα σε ένα άλλο επίπεδο το οποίο όμως ήταν πολύ συγκλονιστικό και
πιο δυνατό από κάθε γήινο-σωματικό βίωμα. Η γυναίκα άρχισε να αιωρείται
και από το πρόσωπό της έβγαινε μια χαρακτηριστική λάμψη (είχε φωτιστεί
ολόκληρη σαν να είχε μέσα στο κεφάλι της μια πολύ πολύ φωτεινή λάμπα).
Όσο πιο ψηλά ανέβαινε τόσο δυνάμωνε η ένταση της ενέργειας που τραβούσε
από μέσα μου. Όπως προανέφερα έχω ζήσει 2 άλλες τέτοιες εμπειρίες, ήξερα
ότι μόνο εγώ μπορούσα να σταματήσω αυτό που συνέβαινε και άρχισα να
σκέφτομαι έντονα ότι θέλω να ξυπνήσω τελείως και να σταματήσει αυτό
γιατί φοβόμουν. Σιγά σιγά άρχισε να σταματάει η επιρροή αυτής της
γυναίκας πάνω μου και βλέπω ότι προχωράω στον δρόμο και ότι απέξω από
ένα μεγάλο αρχαιοελληνικό κτίριο με τεράστιους κίονες που το αναγνώρισα
σαν πανεπιστήμιο και πολλά σκαλιά, είναι μια καλόγρια εξαιρετικά νέα και
όμορφη γύρω στα 17-19 με γαλανά μάτια που κρατάει κάτι βιβλία στα χέρια
της και μιλάει με μια άλλη κοπέλα.
Ξαφνικά αρχίζω να αισθάνομαι πάλι το
ίδιο συναίσθημα, ότι αυτή η καλόγρια αρχίζει να ρουφάει την ενέργεια
από μέσα μου. Στην αρχή η ενέργεια που τραβάει είναι μικρή καθώς όμως
γυρίζει και με κοιτάζει η ένταση μεγαλώνει. Το περίεργο τώρα είναι ότι
όπως εγώ σοκάρομαι που την βλέπω σαν να την αναγνώρισα και κυρίως από
αυτό που αισθάνομαι να μου συμβαίνει σε ενεργειακό επίπεδο σοκάρεται και
εκείνη και καταλαβαίνω ότι αισθάνεται το ίδιο. Από τον φόβο και την
ένταση αυτού που νιώθω ανοίγω διάπλατα το στόμα και αρχίζω να πέφτω σιγά
σιγά κάτω διπλωμένη στα δυο. Σοκαρισμένη καθώς κοιτάζομαι με την
καλόγρια που παρατηρώ ότι κάνει ακριβώς ότι κάνω και εγώ! Όχι μόνο
κάνουμε τα ίδια πράγματα αλλά τα κάνουμε και συγχρόνως! Είναι σαν να έχω
μπροστά μου έναν καθρέφτη!
Τρομακτική ιστορία 2
Καλή σας ημέρα, θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα όνειρο το οποίο είδα πριν 2-3 χρόνια. Ξεκαθαρίζω από τώρα ότι δεν πρόκειται για κάτι συγκλονιστικό ή τρομακτικό, απλά περίεργο. Ονειρεύτηκα λοιπόν πως βρισκόμουν σε έναν χώρο σαν παλιό χαμηλό σπίτι. Κράταγα στα χέρια μου ένα βρέφος (άγνωστο σε εμένα) το οποίο ήταν νεκρό. Έκλαιγα και ωρυόμουν για τον θάνατό του (γενικά θλίβομαι πολύ όταν “φεύγουν” νέοι άνθρωποι). Οπότε με το σώμα του νεκρού βρέφους στα χέρια μπήκα σε ένα δωμάτιο 4Χ2. Πίσω μου ήταν η είσοδος. Εγώ βρισκόμουν όρθια στην νότια πλευρά του δωματίου. Οι τοίχοι του είχαν αυτό το εκρού χρώμα που παίρνει ο ασβέστης μετά από πολλά χρόνια και το πάτωμα ήταν από χώμα!Ακριβώς απέναντί μου και σε απόσταση περίπου 1,5 μέτρου είδα έναν πολύ ηλικιωμένο άνδρα, αδύνατο με την λογική καράφλα και ελάχιστα πολύ μακρυά μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και με πλούσια γενειάδα, όλα κατάλευκα. Αυτός ο μυστηριώδης άνδρας, κάθονταν σε έναν κορμό ελιάς και δίπλα του στέκονταν ένα νέο κορίτσι 13-15 ετών.
Το κορίτσι θυμάμαι κάθονταν δεξιά από τον ηλικιωμένο
και είχε το αριστερό της χέρι στον ώμο του. Μου δημιουργήθηκε η αίσθηση
ότι ήταν εκεί για να τον (εξ)υπηρετεί. Να αναφέρω ότι αυτός ο άνδρας
φόραγε μόνο ένα λευκό ύφασμα με το οποίο ήταν καλυμμένο ολόκληρο το σώμα
του. Μόνο τα χέρια του φαίνονταν και τα πόδια του (μόνο το κάτω μέρος,
όχι οι γάμπες) τα οποία ήταν ανυπόδητα. Βλέποντας τον γεράκο άρχισα να
τον παρακαλάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να ξαναδώσει ζωή στο
βρέφος. Εκείνος με κοίταξε αυστηρά και αρνήθηκε. Η κοπέλα μόνο με
κοίταζε. Συνέχισα να παρακαλάω (γενικά είμαι πολύ επίμονος άνθρωπος) και
στο τέλος, με κοίταξε με αποδοκιμασία και χωρίς να κινηθεί ή να πει
τίποτε το βρέφος ζωντάνεψε. Το κοίταζα να κουνάει τα χεράκια του και να
γελάει και έκλαιγα από χαρά. Όταν κοίταξα τον γεράκο για να τον
ευχαριστήσω, είδα ότι είχε στρέψει το σώμα του 30μοίρες δεξιά και δεν με
κοίταζε πλέον.
Τον ευχαρίστησα και τότε με κοίταξε με ένα βλέμμα
έντονης αποδοκιμασίας και σηκώθηκε από τον κορμό που κάθονταν. Βλέποντάς
τον είχα την αίσθηση ότι ήταν απόλυτα υγιής και δεν χρειάζονταν την
κοπέλα να τον βοηθάει. Οι κινήσεις του ήταν αργές αλλά σίγουρες.
Αναρωτήθηκα σιωπηλά ποιος να ήταν, μήπως ο θεός (στο όνειρό μου όλα
αυτά) και επίσης σιωπηλά αναρωτήθηκα αν ήξερε να μου πει πότε θα πεθάνω.
Κατάλαβα ότι αν και αυτή την ερώτηση την είχα υποβάλλει μόνο με τη
σκέψη μου, εν τούτοις “εκείνος” την άκουσε. Με κοίταξε θυμωμένος και
κατευθύνθηκε στον δυτικό τοίχο του δωματίου στο οποίο υπήρχε μια
μικροσκοπική πορτούλα ακριβώς τη μέση του τοίχου και όχι στη βάση όπως
συνηθίζεται. Σκέφτηκα πως είναι αδύνατον αυτός ο τόσο ψηλός και τόσο
ηλικιωμένος άνδρας να καταφέρει να περάσει από αυτό το πορτάκι.
Με
εκπληκτική ευλυγισία σήκωσε το δεξί του πόδι και το πέρασε μέσα από το
άνοιγμα, (η κοπέλα ήταν πάντα δίπλα του και πάντα τον άγγιζε). Εκείνη τη
στιγμή ξαναρώτησα (με το μυαλό μου) ποιος να ήταν και τότε εκείνος (με
το ένα πόδι στο άνοιγμα και έτοιμος να περάσει ολόκληρο το σώμα του στην
άλλη πλευρά), με κοίταξε και μου είπε: “26 Ιουλίου ημέρα Δευτέρα, στην
75η επέτειο”. Αυτά ήταν τα μοναδικά λόγια που άκουσα από το στόμα του
και η φωνή του ήταν ολοκάθαρη σαν από μεσήλικα. Λέγοντας αυτό βγήκε από
το δωμάτιο και πίσω του ακολούθησε και η κοπέλα η οποία με κοίταζε σαν
να με αντιπαθούσε. Στο άκουσμα των όσων είπε, ήξερα ότι ήταν η απάντηση
στο πότε θα πεθάνω. Αμέσως ξύπνησα με μια αίσθηση μεγάλου ενθουσιασμού.
Σαν να είχα ανακαλύψει κάτι, ήταν και ώρα να ξυπνήσω βέβαια. Και εδώ
ξεκινάει το περίεργο.
Αυτό το όνειρο το κατέγραψα στο ημερολόγιό μου και
πριν περίπου 3 μήνες, όταν σκάλιζα παλιά ημερολόγια το ξαναδιάβασα και
μάλιστα το συζήτησα με την κολλητή μου. Συνειδητοποιήσαμε ότι ποτέ δεν
της το είχα αναφέρει (πράγμα περίεργο). Για την πλάκα μας με ρώτησε αν
πράγματι πιστεύω ότι θα πεθάνω την συγκεκριμένη ημερομηνία και της είπα
ότι είναι απλά ένα όνειρο, παιχνίδι του υποσυνείδητου. Πες πες
αποφασίσαμε να τσεκάρουμε την ημερομηνία και ειλικρινά όταν αντίκρισα
στο Outlook την ημερομηνία 26/07/55 και είδα ότι ήταν Δευτέρα…πάγωσα!
Έκτοτε πραγματικά έχω πιστέψει ότι θα ζήσω πολλά πολλά χρόνια ακόμη και
μάλιστα έχω σκοπό (αν έχω ποιότητα ζωής μέχρι τότε) το τελευταίο
Σαββατοκύριακο της ζωής μου να κάνω το πιο τρελό πάρτι μου!
Τρομακτική ιστορία 3
Διαβάζοντας μια παρόμοια ιστορία θυμήθηκα κάτι που μου είχε συμβεί κι έμενα όταν ήμουν μικρή.
Με την αδελφή μου κοιμόμασταν σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο (στο οποίο κάθομαι αυτή τη στιγμή και γράφω), και τα κρεβάτια μας έκαναν ένα γάμα. Πάνω από το δικό μου κρεβάτι υπήρχαν πολλά ράφια, στερεωμένα στον τοίχο, το κάθε ράφι ξεχωριστό από το άλλο. Το προσκέφαλο του κρεβατιού μου λοιπόν ήταν κάτω από ένα
από αυτά.
Ένα βράδυ ένιωσα την επιθυμία να κοιμηθώ στην κάτω μεριά του κρεβατιού, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το πρωί ξυπνάω και βλέπω στην κάτω μεριά του κρεβατιού (εκεί που ήταν κανονικά το προσκέφαλο) ένα ράφι. Δεν κατάλαβα τι έγινε νόμιζα πως το έβαλαν οι γονείς μου. Μετά κατάλαβα πως το ράφι είχε πέσει το βράδυ και ήμουν τόσο τυχερή που όχι μόνο δεν έπεσε στο κεφάλι μου να με σκοτώσει αλλά ούτε καν στα πόδια μου γιατί το βράδυ τα είχα μαζεμένα. Φυσικά μετά από αυτό το σοκ οι γονείς μου αλλάξανε όλα τα ράφια και βάλανε τα πιο γερά στηρίγματα!
Ένα βράδυ ένιωσα την επιθυμία να κοιμηθώ στην κάτω μεριά του κρεβατιού, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το πρωί ξυπνάω και βλέπω στην κάτω μεριά του κρεβατιού (εκεί που ήταν κανονικά το προσκέφαλο) ένα ράφι. Δεν κατάλαβα τι έγινε νόμιζα πως το έβαλαν οι γονείς μου. Μετά κατάλαβα πως το ράφι είχε πέσει το βράδυ και ήμουν τόσο τυχερή που όχι μόνο δεν έπεσε στο κεφάλι μου να με σκοτώσει αλλά ούτε καν στα πόδια μου γιατί το βράδυ τα είχα μαζεμένα. Φυσικά μετά από αυτό το σοκ οι γονείς μου αλλάξανε όλα τα ράφια και βάλανε τα πιο γερά στηρίγματα!
Τρομακτική ιστορία 4
Λοιπόν… όλοι μας έχουμε φτιάξει μια δικιά μας
ιστορία με τν φαντασία μας. Όταν ήμουν μικρή έβλεπα πως ήμουν ένας
δαίμονας και ένας άγγελος μαζί, σε ένα σώμα.! Έβλεπα τρελά και ‘άκυρα’
πράγματα που δεν είχα πρόβλημα με αυτό.. Μια μέρα όπως όλες τις άλλες
πήγα στο σχολείου και κάθισα στο θρανίο με μία φίλη και μου είπε κάτι
περίεργα πράγματα … (θέλω να αναφέρω πως όταν έβλεπα πως ήμουν δαίμονας
και άγγελος, κυνηγούσα άλλους δαίμονες ) Μου είπε πως με είχε δει πολλές φορές στον ύπνο της να πεθαίνω με τον ίδιο τρόπο.
Ήμασταν για μπάνιο και τρέχει η φίλη να κάνει μια βουτιά από έναν βράχο. Όταν έφτασε στον βράχο πριν βουτήξει είδε μια κύρια με καλυμμένο το πρόσωπό της και που φορούσε μια μαύρη μπλούζα και μια άσπρη φούστα να κάθεται λίγο πιο πέρα. Η φίλη μου δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και πήδηξε. Πάω λοιπόν και εγώ να βουτήξω και όταν πάω να πέσω γυρνάει αυτή η κυρία και με το που με κοιτάει είχα βρεθεί με το κεφάλι μου σε κάτι βραχάκια της θάλασσας. Έρχεται γρήγορα η φίλη μου και μου φωνάζει είσαι καλά; Γυρνάει και βλέπει να γελάω, πάει να με ακουμπήσει στο κεφάλι και ξαφνικά σπάει στα 2! Παίρνει ότι είχε απομείνει από εμένα και με βγάζει έξω στην στεριά. Τότε με βλέπει αυτή η κυρία και φεύγει. Εκείνη την ώρα ξύπνησε η φίλη και δεν το πίστευε.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως αυτό που έβλεπα πως είμαι φορούσα τα ίδια ακριβώς ρούχα… Την επόμενη μέρα αφού είδε η φίλη μου το όνειρο ρώτησε αρκετά άτομα τι ήταν αυτή η κυρία.. Πολλοί λένε πως είναι ή η Παναγία ή κάποιος Δαίμονας. Εσείς τι λέτε;
Επίσης θέλω να πω πως αυτό το έβλεπε κάθε μέρα και με διαφορετικά ‘τοπία’.
Ένα άλλο όνειρο που είχε δει συνέβαινε το εξής:
Καθώς περπατούσε έξω από μια εκκλησία άκουσε κλάματα και φωνές. Μες την περιέργεια μπαίνει μέσα και βλέπει εμένα νεκρή. Τρελαίνεται, δεν ξέρει τι ν κάνει, τι να πει, μέχρι που ξαφνικά όλοι σταμάτησαν, πέσανε στα γόνατα και φώναζαν :ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ! Ο ΜΕΓΑΛΕ ΔΑΙΜΟΝΑ. Και τότε βλέπει η φίλη μου να σηκώνομαι με κέρατα στο κεφάλι. Αρχίζει τρέχει να βρει την έξοδο αλλά ο διάδρομος είχε γίνει ατελείωτος. Σταματάει, γυρνάει πίσω και βλέπει τον δαίμονα να την πιάνει από την μπλούζα και να την σηκώνει ψιλά! Και εκείνη την ώρα πετάχτηκε από το κρεβάτι της… Όταν τελείωσε την αφήγηση της και αυτό το όνειρο μου είπε: Για πάρτι χθες ήπια 8 λίτρα νερό.
Τρομακτική ιστορία 5 Ήμασταν για μπάνιο και τρέχει η φίλη να κάνει μια βουτιά από έναν βράχο. Όταν έφτασε στον βράχο πριν βουτήξει είδε μια κύρια με καλυμμένο το πρόσωπό της και που φορούσε μια μαύρη μπλούζα και μια άσπρη φούστα να κάθεται λίγο πιο πέρα. Η φίλη μου δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και πήδηξε. Πάω λοιπόν και εγώ να βουτήξω και όταν πάω να πέσω γυρνάει αυτή η κυρία και με το που με κοιτάει είχα βρεθεί με το κεφάλι μου σε κάτι βραχάκια της θάλασσας. Έρχεται γρήγορα η φίλη μου και μου φωνάζει είσαι καλά; Γυρνάει και βλέπει να γελάω, πάει να με ακουμπήσει στο κεφάλι και ξαφνικά σπάει στα 2! Παίρνει ότι είχε απομείνει από εμένα και με βγάζει έξω στην στεριά. Τότε με βλέπει αυτή η κυρία και φεύγει. Εκείνη την ώρα ξύπνησε η φίλη και δεν το πίστευε.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως αυτό που έβλεπα πως είμαι φορούσα τα ίδια ακριβώς ρούχα… Την επόμενη μέρα αφού είδε η φίλη μου το όνειρο ρώτησε αρκετά άτομα τι ήταν αυτή η κυρία.. Πολλοί λένε πως είναι ή η Παναγία ή κάποιος Δαίμονας. Εσείς τι λέτε;
Επίσης θέλω να πω πως αυτό το έβλεπε κάθε μέρα και με διαφορετικά ‘τοπία’.
Ένα άλλο όνειρο που είχε δει συνέβαινε το εξής:
Καθώς περπατούσε έξω από μια εκκλησία άκουσε κλάματα και φωνές. Μες την περιέργεια μπαίνει μέσα και βλέπει εμένα νεκρή. Τρελαίνεται, δεν ξέρει τι ν κάνει, τι να πει, μέχρι που ξαφνικά όλοι σταμάτησαν, πέσανε στα γόνατα και φώναζαν :ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ! Ο ΜΕΓΑΛΕ ΔΑΙΜΟΝΑ. Και τότε βλέπει η φίλη μου να σηκώνομαι με κέρατα στο κεφάλι. Αρχίζει τρέχει να βρει την έξοδο αλλά ο διάδρομος είχε γίνει ατελείωτος. Σταματάει, γυρνάει πίσω και βλέπει τον δαίμονα να την πιάνει από την μπλούζα και να την σηκώνει ψιλά! Και εκείνη την ώρα πετάχτηκε από το κρεβάτι της… Όταν τελείωσε την αφήγηση της και αυτό το όνειρο μου είπε: Για πάρτι χθες ήπια 8 λίτρα νερό.
H γιαγιά μου κάποτε μου είχε πει μια ιστορία για τον πατέρα της με έναν τράγο. Ο προπάππος μου μόλις είχε τελειώσει η κατοχή κι ενώ η Αθήνα ήταν ακόμα χωριό κι όχι η γνωστή τσιμεντούπολη που όλοι γνωρίζουμε, γυρνώντας από την δουλεία στο σπίτι βλέπει μπροστά του έναν τράγο. Ήξερε πως κανένας γείτονας δεν είχε στην κατοχή του κάποιον τράγο και σκέφτηκε ότι από κάπου θα είχε φύγει και βρέθηκε στην περιοχή. Μην γνωρίζοντας σε ποιον ανήκει είπε να τον πάρει, αλλά την ώρα που πλησίασε τον τράγο για να τον πάρει τον είδε να αλλάζει και να γίνεται κάτι σαν άνθρωπος με κέρατα και πόδια τράγου.
Μόλις κατάλαβε τι ήταν αυτό, ο προπάππος το έβαλε στα πόδια κι αυτό άρχισε να τον κυνηγάει. ο προπάππος πρόλαβε να μπει στο σπίτι του και ζήτησε από τα παιδιά του και την γυναίκα του να κλειδαμπαρώσουν όλες τις πόρτες και τα παράθυρα. Τότε όλες οι πόρτες και τα παράθυρα άρχισαν να τρέμουν με βροντές και ακούστηκε μια φωνή, «βγες έξω, είσαι δικός μου», βλασφημίες και άλλα τέτοια. Η προγιαγιά μου και τα παιδιά τα έχασαν, Ο προπάππος μου τους εξήγησε τι είχε γίνει και η προγιαγιά μου κατάλαβε έτσι πήρε λιβάνι και λιβάνισε όλο το σπίτι και προσευχήθηκε σε μια εικόνα της Παναγίτσας που είχε για να φύγει το κακό. Μέτα από λίγο οι βροντές και οι φωνές σταμάτησαν και όλα ηρέμησαν.
Τρομακτική ιστορία 6
Είμαι η Μαίρη Κ. Είμαι φοιτήτρια στη
Θεσσαλονίκη εδώ και τρία χρόνια. Πριν ένα χρόνο περίπου διαδραματίστηκε η
ιστορία που θα σας διηγηθώ. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μου έχει
συμβεί!
Αρχικά, ένα βράδυ καθώς γυρνούσα σπίτι, γύρω στις 2 με 2.30 παρατήρησα σχεδόν έξω από την πολυκατοικία μου μια ηλικιωμένη κυρία να στέκεται όρθια και να κοιτάει στο κενό παραμιλώντας ψιθυριστά κάτι που δεν κατάλα
Αρχικά, ένα βράδυ καθώς γυρνούσα σπίτι, γύρω στις 2 με 2.30 παρατήρησα σχεδόν έξω από την πολυκατοικία μου μια ηλικιωμένη κυρία να στέκεται όρθια και να κοιτάει στο κενό παραμιλώντας ψιθυριστά κάτι που δεν κατάλα
βα. Δεν έδωσα όμως πολύ σημασία και μπήκα στην πολυκατοικία μου.
Μετά από τρεις με τέσσερις μέρες, την ίδια ώρα περίπου, γυρίζοντας ξανά στο σπίτι μου μετά από έξοδο την είδα πάλι σχεδόν στο ίδιο σημείο! Εκεί μπορώ να πω πως με ανησύχησε λίγο, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κάποια της γειτονιάς. Μετά από λίγο καιρό, για αρκετό διάστημα, άρχισα να βλέπω περίεργα, σκοτεινά όνειρα, με σκιές να με κατακλύζουν και όχι μόνο. Την ημέρα στο σπίτι μου, νόμιζα πως συνέβαιναν περίεργα πράγματα, όπως το να νομίζω πως υπάρχει κάποια ενέργεια στο χώρο. Πίστευα όμως πως είμαι επηρεασμένη από τα όνειρα. Όλα αυτά όμως, ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια.
Ένα βράδυ, καθώς ασχολούμουν με τον υπολογιστή άκουσα να χτυπάει κάποιος την πόρτα πολύ σιγανά, δεν ήταν πολύ αργά, αλλά δεν περίμενα κανέναν. Φοβήθηκα γιατί εμένα μόνη μου και με τάραζε η ιδέα ότι μπορεί κάποιος άγνωστος να μου χτυπάει την πόρτα, ούτε καν το θυροτηλέφωνο. Διστακτικά σηκώθηκα σιγά σιγά και χωρίς να κάνω θόρυβο, και κοίταξα από το ματάκι. Αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Βασικά δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Ακόμα λέω, πως μπορεί να μην είδα καλά, αλλά από το ματάκι είχα δει την ίδια ηλικιωμένη κυρία που έβλεπα έξω από την πολυκατοικία να γυρίζει γρήγορα την πλάτη της και να κατεβαίνει τις σκάλες. Προσπάθησα να καθησυχάσω τον εαυτό μου, με το ότι αυτή η γιαγιά ήταν απλά κάποια τρελή που γυρνούσε στη γειτονιά και έμπαινε στις πολυκατοικίες.
Φυσικά, την επόμενη μέρα, χωρίς να έχω κλείσει μάτι, έφυγα από το σπίτι κι έμεινα για κάποιες μέρες στην κολλητή μου! Όταν αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι μου, στη πολυκατοικία μου, δυο πόρτες μετά το διαμέρισμα μου, γινότανε μια κηδεία. Αυτό το διαμέρισμα ήταν της διαχειρίστριας μου. Γι αυτό το λόγο πήγα για λίγο να δώσω τα συλλυπητήρια μου. Με ανατρίχιαζε λίγο η ιδέα του ότι κάποιος έχει πεθάνει σχεδόν δίπλα από το διαμέρισμα μου, αλλά γρήγορα θα το ξεχνούσα. Μπαίνοντας μέσα λοιπόν, μαθαίνω ότι έχει πεθάνει ο πατέρας της. Δίπλα στη φωτογραφία του εκλιπόντος υπήρχε η φωτογραφία μιας κυρίας, μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία μου φαινόταν γνωστή. Κατάλαβα ότι ήταν η γιαγιά που μου χτύπησε την πόρτα μια εβδομάδα πριν και η οποία στεκόταν και έξω από την πολυκατοικία.
Από ότι κατάλαβα η ηλικιωμένη είχε πεθάνει πριν καιρό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα έρθει σε επαφή με ένα πνεύμα. Ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου! Μετά απ αυτό το σοκ, έκανα μια σοβαρή συζήτηση με τους γονείς μου να μετακομίσω. Δυσκολεύτηκα να τους πείσω αλλά τα κατάφερα, αν και ποτέ δεν πίστεψαν την ιστορία μου! Μετά από όλα αυτά ακόμα αναρωτιέμαι για ποιο λόγο το πνεύμα της ηλικιωμένης απευθύνθηκε σ εμένα! Λογικά δεν θα μάθω και ποτέ! Ίσως αν δεν έφευγα από το σπίτι μου να μάθαινα τι ήθελε!!!
Μετά από τρεις με τέσσερις μέρες, την ίδια ώρα περίπου, γυρίζοντας ξανά στο σπίτι μου μετά από έξοδο την είδα πάλι σχεδόν στο ίδιο σημείο! Εκεί μπορώ να πω πως με ανησύχησε λίγο, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κάποια της γειτονιάς. Μετά από λίγο καιρό, για αρκετό διάστημα, άρχισα να βλέπω περίεργα, σκοτεινά όνειρα, με σκιές να με κατακλύζουν και όχι μόνο. Την ημέρα στο σπίτι μου, νόμιζα πως συνέβαιναν περίεργα πράγματα, όπως το να νομίζω πως υπάρχει κάποια ενέργεια στο χώρο. Πίστευα όμως πως είμαι επηρεασμένη από τα όνειρα. Όλα αυτά όμως, ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια.
Ένα βράδυ, καθώς ασχολούμουν με τον υπολογιστή άκουσα να χτυπάει κάποιος την πόρτα πολύ σιγανά, δεν ήταν πολύ αργά, αλλά δεν περίμενα κανέναν. Φοβήθηκα γιατί εμένα μόνη μου και με τάραζε η ιδέα ότι μπορεί κάποιος άγνωστος να μου χτυπάει την πόρτα, ούτε καν το θυροτηλέφωνο. Διστακτικά σηκώθηκα σιγά σιγά και χωρίς να κάνω θόρυβο, και κοίταξα από το ματάκι. Αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Βασικά δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Ακόμα λέω, πως μπορεί να μην είδα καλά, αλλά από το ματάκι είχα δει την ίδια ηλικιωμένη κυρία που έβλεπα έξω από την πολυκατοικία να γυρίζει γρήγορα την πλάτη της και να κατεβαίνει τις σκάλες. Προσπάθησα να καθησυχάσω τον εαυτό μου, με το ότι αυτή η γιαγιά ήταν απλά κάποια τρελή που γυρνούσε στη γειτονιά και έμπαινε στις πολυκατοικίες.
Φυσικά, την επόμενη μέρα, χωρίς να έχω κλείσει μάτι, έφυγα από το σπίτι κι έμεινα για κάποιες μέρες στην κολλητή μου! Όταν αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι μου, στη πολυκατοικία μου, δυο πόρτες μετά το διαμέρισμα μου, γινότανε μια κηδεία. Αυτό το διαμέρισμα ήταν της διαχειρίστριας μου. Γι αυτό το λόγο πήγα για λίγο να δώσω τα συλλυπητήρια μου. Με ανατρίχιαζε λίγο η ιδέα του ότι κάποιος έχει πεθάνει σχεδόν δίπλα από το διαμέρισμα μου, αλλά γρήγορα θα το ξεχνούσα. Μπαίνοντας μέσα λοιπόν, μαθαίνω ότι έχει πεθάνει ο πατέρας της. Δίπλα στη φωτογραφία του εκλιπόντος υπήρχε η φωτογραφία μιας κυρίας, μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία μου φαινόταν γνωστή. Κατάλαβα ότι ήταν η γιαγιά που μου χτύπησε την πόρτα μια εβδομάδα πριν και η οποία στεκόταν και έξω από την πολυκατοικία.
Από ότι κατάλαβα η ηλικιωμένη είχε πεθάνει πριν καιρό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα έρθει σε επαφή με ένα πνεύμα. Ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου! Μετά απ αυτό το σοκ, έκανα μια σοβαρή συζήτηση με τους γονείς μου να μετακομίσω. Δυσκολεύτηκα να τους πείσω αλλά τα κατάφερα, αν και ποτέ δεν πίστεψαν την ιστορία μου! Μετά από όλα αυτά ακόμα αναρωτιέμαι για ποιο λόγο το πνεύμα της ηλικιωμένης απευθύνθηκε σ εμένα! Λογικά δεν θα μάθω και ποτέ! Ίσως αν δεν έφευγα από το σπίτι μου να μάθαινα τι ήθελε!!!
