Tάφο ηλικίας 5.600 χρόνων ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι στην Aίγυπτο

Τον τάφο προϊστορικού ηγέτη της Ιερακόπολης, αρχαίας πόλης της Αιγύπτου, από τις πρώτες που γνώρισαν ανάπτυξη, πιστεύουν πως ανακάλυψαν Αιγύπτιοι και Αμερικανοί αρχαιολόγοι. Ο τάφος χρονολογείται περίπου στο 3.600 π.Χ., εποχή κατά την οποία άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα αστικά κέντρα στην περιοχή.

Όπως ανακοινώθηκε από το αιγυπτιακό Συμβούλιο Αρχαιοτήτων, στον τάφο βρέθηκαν τέσσερις σκελετοί, άτομα που μάλλον είχαν ταφεί ζωντανά. Τα ανθρώπινα υπολείμματα βρέθηκαν σε κακή κατάσταση, ενώ ήταν φανερό πως ο τάφος είχε συληθεί στα αρχαία χρόνια.

«Εκτός κι αν ο τάφος ξαναχρησιμοποιήθηκε σε ύστερη περίοδο, η θέση των πτωμάτων μαρτυρά ότι επρόκειτο είτε για φυλακισμένους είτε για λάτρεις του ηγέτη, οι οποίοι αφιέρωσαν τις ψυχές τους σε εκείνον μετά θάνατον» δήλωσε ο πρόεδρος του Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ζαχί Χαουάς.

«Η αυτοθυσία στο πλαίσιο της λατρείας ενός ηγέτη αποτελεί μια από τις γνωστές τελετουργίες της Αιγύπτου και χρονολογείται από την 1η Δυναστεία» προσέθεσε.

Ο τάφος χρονολογείται περίπου στο 3.600 π.Χ., πολλές εκατοντάδες χρόνια πριν από την ένωση της Αιγύπτου σε μια κρατική οντότητα υπό τον πρώτο φαραώ και την επινόηση της ιερογλυφικής γραφής.

Ορισμένοι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι η Ιερακόπολη ήταν μάλλον ο πηρύνας μιας ισχυρής πολιτικής οντότητας, που σταδιακά επεξέτεινε την επιρροή της σε όλη τη νότια Αίγυπτο και τελικά επικράτησε όλων των αντιπάλων της στο Δέλτα του Νείλου και προς το βορρά. Η πόλη βρίσκεται στα 360 χλμ νότια του Καΐρου.

Η ομάδα των αρχαιολόγων επίσης ανακάλυψε και γρανιτένιο άγαλμα που αναπαριστά κεφάλι αγελάδας. Το άγαλμα φέρει πολλές ομοιότητες με ένα που είχε βρεθεί στο ίδιο σημείο το 2000, μόνο που εκείνο αναπαριστούσε κεφάλι κατσίκας.

«Τα αγάλματα αυτά είναι πολύ σπάνια. Έχουν βρεθεί μόνο πέντε ως τώρα» δήλωσε ο Ζαχί Χαουάς.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Χουάρες, η πόλη των νεκρών γυναικών

Τρόμος στις φτωχογειτονιές του Χουάρες στο Μεξικό Βιασμοί και βάναυσες δολοφονίες 450 νέων γυναικών.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι παρουσίαση άρθρου που δημοσιεύτηκε στο Λατινοαμερικάνικο περιοδικό RESUMEN (2/2003) και ειδήσεων από το δικτυακό τόπο Rebelion και περιγράφει μια ακραία έκφραση της συνάρθρωσης του καπιταλισμού με την πατριαρχία. . Το Χουάρες είναι η τέταρτη σε πληθυσμό πόλη του Μεξικού (2 εκατομμύρια κάτοικοι), στα σύνορα με τις Η.Π.Α.(Τέξας). Τα τελευταία χρόνια, λόγω του φθηνού, ποσοτικά απεριόριστου και χωρίς εργασιακά δικαιώματα εργατικού δυναμικού, των σημαντικών φορολογικών απαλλαγών και της ανυπαρξίας νομοθεσίας σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος, πολλές ξένες εταιρείες, κατά κύριο λόγο βορειοαμερικανικές, έχουν εγκαταστήσει στην πόλη αυτή εργοστάσιά τους (Ford, General Motors/Electric, Dupont, κ. ά.). Το 70% του εργατικού δυναμικού που απασχολείται στα εργοστάσια αυτά είναι νέα κορίτσια, στην πλειοψηφία τους 16-24 ετών αλλά και πολύ μικρότερης ηλικίας, που έχουν έλθει με τις οικογένειές τους στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ορισμένοι αποκαλούν το Χουάρες εργαστήριο του εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης, μια 'πόλη του μέλλοντος'. Το Χουάρες είναι επίσης σημαντικό κέντρο διακίνησης κρακ και κοκαΐνης. Το ιδιαίτερα κερδοφόρο ναρκο-εμπόριο ανθεί και στις δύο πλευρές των συνόρων προσδίδοντας οικονομική και κοινωνική ισχύ στις ανταγωνιστικές ομάδες εμπόρων. Όταν ο ανταγωνισμός οξύνεται και αρχίζουν τα φονικά ξεκαθαρίσματα, οι νεκροί, τυχαία θύματα των διασταυρούμενων πυρών, θεωρούνται σαν αναπόφευκτο μέρος της. δουλειάς. Σε τούτη την 'πόλη του μέλλοντος' φτάνουν καθημερινά καμιόνια από όλο το Μεξικό γεμάτα από απελπισμένους αγρότες και αγρότισσες που αναζητούν καλύτερη τύχη. Η συμφωνία για την απελευθέρωση των εμπορικών συναλλαγών (ALCA) που τέθηκε σε λειτουργία από την 1.1.1994 χειροτέρεψε την κατάσταση στην ύπαιθρο και οι μεξικανοί αγρότες και αγρότισσες γίνονται όλο και πιο φτωχοί, ενώ το μέλλον τους διαγράφεται αβέβαιο και αδιέξοδο. Έτσι, χιλιάδες αγρότες/ισσες - κατά κύριο λόγο ιθαγενείς- αναγκάζονται για να επιβιώσουν να εγκαταλείπουν τις κοινότητές τους και τη γη στην οποία οι οικογένειές τους έζησαν για πολλές γενιές και να πηγαίνουν στις πόλεις. Η υπόσχεση για 3-4 δολάρια μεροκάματο προσέλκυσαν χιλιάδες από αυτούς/ές στο Χουάρες. Οι οικογένειες που έρχονται στην πόλη κατασκευάζουν τα νέα τους σπίτια - παράγκες με υλικά που πετούν τα εργοστάσια (σανίδες, λαμαρίνες, χαρτόνια και πέτρες ). Στις εργατικές αυτές 'συνοικίες', που είναι κοντά στο μολυσμένο από τα χημικά απόβλητα των εργοστασίων ποτάμι - σύνορο με το Ελ Πάσο, δεν υπάρχει αποχετευτικό δίκτυο ούτε πόσιμο νερό και πολλά μικρά παιδιά πεθαίνουν από δυσεντερία. Επίσης, το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται με γενετικές ανωμαλίες είναι εντυπωσιακό.

Σ' αυτό 'το εργαστήριο του εκσυγχρονισμού' το νήμα της πολιτισμικής ζωής των ανθρώπων, ιδιαίτερα όταν είναι ιθαγενείς, είναι σαν να ξηλώνεται μ' ένα απότομα τράβηγμα. Ξεριζωμένοι/ες κυριολεκτικά. Οι γυναίκες ειδικότερα, από έναν κόσμο κλειστό, φεουδαρχικής πατριαρχίας, βρίσκονται ξαφνικά στον τόσο διαφορετικό κόσμο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και πατριαρχίας. Μεταξύ άλλων, από την πρώτη μέρα που θα πάνε για δουλειά στο εργοστάσιο οφείλουν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των αφεντικών για τη σεξουαλική τους ζωή, πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν περίοδο και δεν είναι έγκυες. Έχουν μόλις πέντε λεπτά για να πάνε στην τουαλέτα, δέκα για πρωινό και μισή ώρα για το μεσημεριανό γεύμα. Αν για τους καπιταλιστές η 'πόλη του μέλλοντος' γεννά υπερκέρδη (16δισ. $ το χρόνο, ενώ οι φόροι που καταβλήθηκαν το 2000 ήσαν μόνο 1, 5 εκατ. $) για τις φτωχές νεαρές εργάτριες γεννά τον τρόμο, αφού μέχρι σήμερα έχουν βιαστεί, βασανιστεί απάνθρωπα και στη συνέχεια δολοφονηθεί άγρια 450 από αυτές.

Ο μαρτυρικός θάνατος των θυμάτων

Αν και δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς άρχισαν οι δολοφονίες γυναικών, μέχρι σήμερα έχουν εξαφανιστεί πάνω από 450. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν δολοφονηθεί στην πόλη και τα περίχωρά της 350 γυναίκες. Πολλές ήσαν 10 έως 22 χρονών και δούλευαν στα εργοστάσια. Σχεδόν όλες ήσαν λεπτές, με μακριά μαλλιά και σκούρο δέρμα. Η αγριότητα των δολοφονιών προκαλεί πόνο αλλά και οργή. Τις βίασαν, τις μαχαίρωσαν, τις στραγγάλισαν, τις διαμέλισαν και τις ακρωτηρίασαν. Έκοψαν το ένα στήθος ή με δαγκωνιά ξερίζωσαν μια θηλή του μαστού. Γέμισαν το κορμί τους με δαγκωματιές. Τους έσπασαν το κρανίο και το πρόσωπο. Τις μαχαίρωσαν 23, 24 φορές. τις έκαψαν. Ξερίζωσαν τα μαλλιά τους. Ακραία έκφραση μισογυνισμού, που θέλει να διαγράψει την ανθρώπινη υπόσταση του γυναικείου φύλου. Οι αρχές δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εξαφανίσεις των κοριτσιών ούτε προσπάθησαν να βρουν τα πτώματα, τα οποία τις περισσότερες φορές ανακαλύφτηκαν από τις μανάδες των δολοφονημένων κοριτσιών θαμμένα στην έρημο, λίγο έξω από την πόλη. Δικαιολογούν την αδιαφορία τους αντιστρέφοντας τους ρόλους θύμα-θύτης και ενοχοποιούν τα θύματα. Η τοπική αστυνομία μιλά για πόρνες, ο κυβερνήτης της πολιτείας δηλώνει ότι 'το ντύσιμό τους ήταν προκλητικό', 'περπατούσαν μόνες τη νύχτα στο δρόμο' και ο εισαγγελέας ότι 'αν είχαν μείνει στο σπίτι τους δεν θα τους είχε συμβεί τίποτα'. Οι δολοφονίες συνεχίζονται ακόμα και μέρα μεσημέρι και οι αρχές εξακολουθούν να μην κάνουν τίποτα. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, οικογένειες των θυμάτων, γυναικείες και φεμινιστικές συλλογικότητες, διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποφάσισαν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Κάτω από την ισχυρή πίεσή τους οι αρχές αναγκάστηκαν να δείξουν ότι κινούνται.

Έτσι, το 1995 συνέλαβαν έναν νεαρό αιγύπτιο, χημικό που εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο. Κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για πέντε δολοφονίες. Ωστόσο, λίγες βδομάδες αργότερα αποκαλύφθηκε στην έρημο το πτώμα ενός κοριτσιού 15 ετών. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε άλλο και άλλο.

Τον Απρίλη του 1996, η αστυνομία, μετά τη σύλληψη 11 ανδρών, κατηγορούμενοι για 7 φόνους, δήλωσε ότι το θέμα λύθηκε. Παρόλα αυτά, οι δολοφονίες συνεχίζονταν. Το Μάρτιο του 1999 συνελήφθησαν 5 οδηγοί φορτηγών, οι οποίοι ομολόγησαν ότι είχαν διαπράξει 12 εγκλήματα. Λίγες μέρες αργότερα, οι οδηγοί -από τη φυλακή- δήλωσαν στον Τύπο ότι είναι αθώοι και ότι τους βασάνισαν για να ομολογήσουν Ένα περιοδικό εμφάνισε φωτογραφίες τους, στις οποίες οι πληγές από καμένα τσιγάρα στο στομάχι και στις γάμπες ήσαν εμφανείς. Το Φεβρουάριο του 2003 ο δικηγόρος ενός οδηγού βρίσκεται νεκρός. Ειπώθηκε πως τον μπέρδεψαν με ένα φυγάδα όμως, ο πατέρας του δηλώνει ότι τον απειλούσαν τηλεφωνικά ότι θα τον σκοτώσουν αν δεν εγκατέλειπε την υπόθεση. Τώρα, απειλείται δεύτερος δικηγόρος της ίδιας υπόθεσης.

Η σχέση της αστυνομίας με τις δολοφονίες

Πολλοί από τους συγγενείς των δολοφονημένων γυναικών αλλά και πολλές οργανώσεις που ερευνούν το φαινόμενο αυτό έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν διαπραχθεί τόσοι φόνοι και σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς τη συνενοχή της αστυνομίας. Τα παραδείγματα που ενισχύουν αυτήν την άποψη είναι πολλά. Μητέρες δολοφονημένων γυναικών προσφεύγουν στην αστυνομία, η οποία δεν διενεργεί καμία έρευνα. Φίλες των νεκρών κοριτσιών, ξεπερνώντας το φόβο, καταθέτουν ως μάρτυρες σε αστυνομικές ακόμα και δικαστικές αρχές και οι καταθέσεις τους εξαφανίζονται. Το τραγικό: κάποιες από αυτές δολοφονούνται λίγο αργότερα.

Τα εργοστάσια, είναι μόνο χώροι δουλειάς;

Πολλές οι συμπτώσεις για να απαντηθεί καταφατικά το πιο πάνω ερώτημα. Η πιο οφθαλμοφανής είναι ότι πολλά από τα κορίτσια - θύματα ήσαν εργάτριες και εξαφανίστηκαν είτε πηγαίνοντας είτε φεύγοντας από το εργοστάσιο. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι δούλευε με τον αδελφό της και τον πατέρα της. Μια μέρα χωρίς προφανή λόγο της άλλαξαν τη βάρδια, έφυγε μόνη της και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι της. Την επομένη βρέθηκε το πτώμα της. Μια άλλη, καθυστέρησε τέσσερα λεπτά και δεν της επέτρεψαν να πιάσει δουλειά. Στην επιστροφή για το σπίτι της εξαφανίστηκε. Πολλές εξαφανίστηκαν την επομένη ακριβώς ημέρα από τότε που άρχισαν να δουλεύουν.

Μια συνέντευξη - καταγγελία

Η Μαρία Ταλαμάντες και ο σύζυγός της καυγάδισαν με τους γείτονες και κάλεσαν την αστυνομία. Όταν πήγαν στο αστυνομικό τμήμα να καταθέσουν μήνυση, τους κράτησαν 24 ώρες και βίασαν τη Μαρία. Τη μετέφεραν σε ένα κελί γεμάτο με γυναικεία ρούχα. Όταν ρώτησε για τα ρούχα της απάντησαν ότι 'είναι των γυναικών που μεταφέρουμε'. Με τρόμο θυμήθηκε ότι πολλές από τις δολοφονημένες γυναίκες φορούσαν ρούχα άλλων εξαφανισμένων.(Λίγο αργότερα, όταν η κυβέρνηση όρισε ειδικό εισαγγελέα για να ερευνήσει τις δολοφονίες, η αστυνομία έκαψε 100 λίμπρες ρούχα, προφανώς γυναικεία). Τη φωτογράφησαν και της απείλησαν ότι αν τους καταγγείλει θα σκοτώσουν αυτήν και την οικογένειά της. Η Μαρία διηγείται ότι οι αστυνομικοί της έδειξαν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Φωτογραφίες με ένα κορίτσι στη μέση ενός κύκλου αντρών, άλλες όπου τη βίαζαν ένας -ένας και μετά την κτυπούσαν….Οι άντρες γελούσαν στις φωτογραφίες. Τα κορίτσια 'είχαν μια έκφραση πόνου και καταλάβαινες ότι κραύγαζαν. Έβλεπες στο πρόσωπό τους το πόσο υπέφεραν'.

Η Μαρία τόλμησε να καταγγείλει και να αναγνωρίσει τους αστυνομικούς που τη βίασαν. Τους συνέλαβαν αλλά κανείς δεν τιμωρήθηκε. Αρκετά αργότερα, έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο και από την πρώτη μέρα αισθάνθηκε κάποιο βλέμμα καρφωμένο επάνω της. Γύρισε και αναγνώρισε ότι ο άντρας της ασφάλειας του εργοστασίου ήταν ένας από τους άντρες που είχε δει στις φωτογραφίες.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Ρώσος αστροναύτης είδε ufo

Ο vladimir kovalenok δέν πιστεύει τους συναδέλφους του αστροναύτες, όταν του λένε πως: 'εμείς δεν είδαμε τίποτα το παράξενο όταν ήμασταν επάνω στο διάστημα .


ο Vladimir Kovalenok αστροναύτης της ΕΣΣΔ πέρασε 217 ημέρες απο την ζωή του στο διάστημα. Ο αστροναύτης δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών. 'Όταν εργαζόμουν στον τροχιακό σταθμό Salyut, είδα κάτι περίεργο στο παράθυρο του σκάφους μια ημέρα.είδα ένα αντικείμενο που είχε το μέγεθος ενός δάχτυλου.έμεινα έκπληκτος όταν το είδα, περιστρεφότανε και ήταν κανονικά σε τροχιά, είπε ο 'Kovalenko στη συνέντευξη τύπου στη Μόσχα την Παρασκευή.

Ο αστροναύτης πρόσθεσε ότι κάλεσε το συνεργάτη του Βίκτωρ Savinykh να ρίξει μια ματιά στο παράξενο αντικείμενο. 'Είναι δύσκολο να καθοριστεί το μέγεθος και η ταχύτητα ενός αντικειμένου στο διάστημα. Γί'αυτό και δεν μπορώ να πω με σιγουριά πόσο μεγάλο ήταν το αντικείμενο στην πραγματικότητα. ο Savinykh πάνω που ετοιμαζόταν να φωτογραφίσει το παράξενο αντικείμενο, εξερράγη ξαφνικά.μετά απο αυτό στήν θέση του αντικειμένου υπήρχαν μόνο σύννεφα καπνού.5 λεπτά μετά απο την έκρηξη Το αντικείμενο χωριστηκε σε δύο διασυνδεμένα κομμάτια.το ανέφερα αμέσως στο κέντρο έλεγχου, 'είπε ο vladimir.

ο Vladimir Kovalenok είπε ότι δεν κατορθώσανε να φωτογραφίσουν το αντικείμενο.

οι σοβιετικές εφημερίδες και τα περιοδικά δημοσίευσαν πολλά άρθρα και έγινε μεγάλο θέμα και στα σοβιετικά κανάλια. Ο αστροναύτης είπε ότι κανένας δεν ξέρει, τι συνέβη εκείνη την ημέρα, όταν έίδε το παράξενο αντικείμενο στο διάστημα. 'Ήταν πιθανώς ένα UFO, δύο άνθρωποι το παρακολουθούσαμε συγχρόνως.

alito team

Διαβάστε περισσότερα

Τα παράξενα φώτα

Εμφανίζονται ξαφνικά στον ουρανό και μερικές φορές μένουν ασάλευτα. άλλοτε, πάλι, κινούνται ιλιγγιωδώς.

Στις αρχές του 20ού αιώνα ο Αμερικανός Τσαρλς Φορτ, εκκεντρικός τύπος ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.. δημιουργικά, καταγράφοντας δηλαδή ανεξήγητα φαινόμενα, ανέφερε την ύπαρξη περίεργων φωτεινών σφαιρών πάνω από περιοχές που είχαν πληγεί από σεισμούς. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες οι αναφορές για ανάλογα περιστατικά πλήθυναν, ώσπου κορυφώθηκαν στα τέλη του 1981. Οι κάτοικοι της κοιλάδας Χεσντάλεν, στη Φιλανδία, ανέφεραν έντρομοι στις Αρχές ότι είδαν αμέτρητα μυστηριώδη φώτα που «έξυναν» τις στέγες των σπιτιών τους κάθε βράδυ. Το φαινόμενο έλαβε διάφορες ευφάνταστες ονομασίες: Ghosts Lights (Φώτα-φαντάσματα), Fire of Destiny (Φωτιά του Πεπρωμένου), Night Suns (Ήλιοι της Νύχτας), Jack of the Bright Light (Τζακ του Λαμπρού Φωτός). Σύντομα πήρε παγκόσμιες διαστάσεις, με χιλιάδες ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου να αναφέρουν ότι είδαν το φως τους. Η πιο πρόσφατη μαρτυρία κατέφθασε από το Μεξικό, όπου τον περασμένο Απρίλιο παρατηρήθηκαν κάποια φώτα που μετακινούνταν στον ουρανό σε σχηματισμό. Περί τίνος πρόκειται τελικά; Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι εξωγήινα διαστημόπλοια. Οι επιστήμονες τα ονομάζουν Earth Lights, Γήινα Φώτα, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για απλά φυσικά φαινόμενα. Μια ερευνητική ομάδα Νορβηγών επιστημόνων έστησε ένα μεγάλο δίκτυο παρακολούθησης στην κοιλάδα Χεσντάλεν και ιδού τι διαπίστωσε.

Παλλόμενες σφαίρες
Οι Νορβηγοί ερευνητές ήταν πλήρως εξοπλισμένοι με κάμερες, ραντάρ, μαγνητόμετρα, μετρητές ραδιενέργειας, σεισμογράφους και συσκευές λέιζερ. Το Πρόγραμμα Χεσντάλεν (Project Hessdalen), όπως ονομάστηκε, διήρκεσε ένα μήνα και κατέγραψε 188 διαφορετικές περιπτώσεις. Μετά από κατάλληλο φιλτράρισμα των στοιχείων, οι ερευνητές απομόνωσαν 135 περιστατικά που οφείλονταν σε αντανακλάσεις από αεροπλάνα, γυάλινες επιφάνειες στο έδαφος και δορυφόρους. Οι υπόλοιπες 53 υποδείκνυαν ότι πράγματι κάτι παράξενο συνέβαινε στην περιοχή του Χεσντάλεν. Τα φώτα είχαν συνήθως σφαιρικό ή κωνικό σχήμα και το μέγεθός τους ξεκινούσε από τα τριάντα εκατοστά κι έφτανε τα τριάντα μέτρα. Τα χρώματά τους ποίκιλλαν: τα πιο θερμά έτειναν προς το γαλάζιο, ενώ τα πιο ψυχρά προς το κόκκινο. Εμφανίζονταν σε διάφορα ύψη, τις περισσότερες φορές όμως μόλις που «έξυναν» τις κορυφές των παρακείμενων βουνών. Αιωρούνταν για περισσότερο από μία ώρα ή ανέπτυσσαν ιλιγγιώδεις ταχύτητες των 8.500 χιλιομέτρων την ώρα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του Προγράμματος Χεσντάλεν προέκυψε όταν οι ερευνητές έστρεψαν μια ακτίνα λέιζερ πάνω σε μια φωτεινή σφαίρα που βρισκόταν μερικές δεκάδες μέτρα πιο μακριά. Ξαφνικά η σφαίρα άρχισε να πάλλεται με μεγαλύτερη συχνότητα, επιστρέφοντας στα φυσιολογικά της επίπεδα μόνο όταν έσβησε το λέιζερ.

Πλάσμα και Μαύρες Τρύπες

Η πιο απλή υπόθεση για την εξήγηση του φαινομένου των φωτεινών σφαιρών είναι ότι πρόκειται για φυσαλίδες πλάσματος, αέρια με πολύ υψηλή θερμοκρασία τα οποία έχουν ιονιστεί, φέρουν δηλαδή ηλεκτρικό φορτίο. Πώς όμως καταφέρνουν να φλέγονται, και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Ίσως πρόκειται για το φαινόμενο του πιεζοηλεκτρισμού, την παραγωγή ηλεκτρικών φορτίων που προκαλεί η συμπίεση πετρωμάτων όπως ο χαλαζίας, τα οποία αφθονούν στην κοιλάδα του Χεσντάλεν. Τα φώτα αφήνουν ανάγλυφα ίχνη στο έδαφος. Το 1991 οι μελετητές εντόπισαν το σημείο από το οποίο είχε περάσει μια τέτοια σφαίρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, άφησε πίσω της ίχνη ομόκεντρων κύκλων πάνω στο χιόνι, δείγματα του οποίου στάλθηκαν σε εργαστήρια. Εκεί οι επιστήμονες διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι μερικά είδη βακτηρίων είχαν εξαφανιστεί, με άλλα λόγια το χιόνι έμοιαζε αποστειρωμένο. Το εν λόγω φαινόμενο καλύπτει ακόμα πέπλο μυστηρίου. Πολλοί μιλούν για μυστηριώδη μαγνητικά μονόπολα, υποθετικά μαγνητικά σωματίδια αποτελούμενα από ένα μόνο μαγνητικό πόλο, ή και για μικρές Μαύρες Τρύπες.

Τα φώτα του Χεσντάλεν θυμίζουν τις έντεκα φωτεινές σφαίρες που παρατηρήθηκαν τον Απρίλιο του 2004 κατά τη διάρκεια εναέριας έρευνας για ναρκωτικά, την οποία διεξήγαγε ο Μεξικανικός Στρατός. Αρχικά οι σφαίρες φαίνονταν στο ραντάρ του αεροπλάνου σαν μικρά στίγματα. Αμέσως οι πιλότοι ερεύνησαν τον εναέριο χώρο γύρω τους προκειμένου να έχουν οπτική επαφή με τα άγνωστα αυτά αντικείμενα.


Αόρατα με γυμνό μάτι

Σε αντίθεση με τα φώτα του Χεσντάλεν, οι σφαίρες που καταγράφηκαν στο Μεξικό ήταν αόρατες διά γυμνού οφθαλμού. Μόνο όταν το πλήρωμα του αεροπλάνου έστρεψε πάνω τους την κάμερα υπερύθρων που διέθετε μπόρεσε να τις εντοπίσει. Στις εικόνες που κινηματογράφησαν, οι σφαίρες αναπτύσσονται σε συμμετρικές ομάδες γύρω από ένα κεντρικό σημείο. Η διάταξη αυτή οδήγησε τους επιστήμονες στην υπόθεση ότι θα μπορούσαν να είναι κάποια αντικείμενα στο έδαφος που αντανακλούσαν μέσα από τα σύννεφα, όπως φλεγόμενες πετρελαιοπηγές στη θάλασσα ή φάροι φορτηγών που κινούνταν στην εθνική οδό κάτω από τον εναέριο χώρο του αεροπλάνου. Ένας Μεξικανός φυσικός έκανε λόγο για σφαιρικούς κεραυνούς, όμως αυτό είναι μάλλον απίθανο, αφού έντεκα κεραυνοί συγχρόνως, και μάλιστα κινούμενοι σε σχηματισμό, δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ.


Ενέργεια για το μέλλον

Μέχρι σήμερα καμιά από τις εξηγήσεις που δόθηκαν για τα Γήινα Φώτα δεν έχει τεκμηριωθεί απόλυτα. Οι επιστήμονες είναι κατηγορηματικοί για ένα πράγμα: Μπορούμε να εξιχνιάσουμε αυτό το φαινόμενο χωρίς να ανακατέψουμε για άλλη μια φορά τους εξωγήινους. Σε διάφορες χώρες του κόσμου όπως στη Ρωσία, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Ιταλία, όπου έχουν εντοπιστεί τα μυστηριώδη φώτα, συστάθηκαν ερευνητικές ομάδες και εγκαταστάθηκαν πολύπλοκες διατάξεις ανίχνευσης. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι κάποια στιγμή θα ανακαλύψουμε την πηγή ενέργειας που προκαλεί την εμφάνισή τους και ίσως μπορέσουμε να την εκμεταλλευτούμε.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Φαινόμενο ηλεκτρικής παρεμβολής (sli)

Αν περπατώντας ή οδηγώντας βλέπεις συχνά τις λάμπες του δρόμου να σβήνουν τη στιγμή που περνάς από κάτω τους κι αν έχεις αναρωτηθεί γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό κι αν είναι φυσιολογικό, τότε το παρακάτω ίσως δίνει μια εξήγηση.


Τα τελευταία χρόνια η παραφυσική έρευνα έχει αρχίσει να δέχεται σαν αντικείμενο μελέτης το φαινόμενο της ηλεκτρικής παρεμβολής ή SLI, όπως έχει καθιερωθεί (από το αγγλικό Street Light Interference).

Τα συμπτώ- ματα του φαινομένου αυτού δεν περιορίζονται μόνο σε καμμένες λάμπες του δρόμου αλλά συχνά και στην παρεμβολή στην λειτουργία μηχανών και κάθε είδους ηλεκτρικών συσκευών και εφαρμογών (π.χ. τηλεοράσεις ανάβουν ή σβήνουν με την παρουσία κάποιου προσώπου, ρολόγια σταματάν να λειτουργούν, συσκευές χαλάνε κτλ.) *** Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τυχαία αλλά δημιουργούνται ασυναίσθητα από το ίδιο το άτομο που τα παρατηρεί να εμφανίζονται. Ο εγκέφαλός μας, λένε, έχει τη δυνατότητα να στείλει ηλεκτρικά σήματα εκτός σώματος και να επηρεάσει τη λειτουργία κάποιων ηλεκτρικών συσκευών. Αυτό συμβαίνει κατά τρόπο που μένει να ερευνηθεί. Πολλοί και πολλές sliders (άτομα σαν τα προαναφερθέντα, ικανά να καταστρέφουν νοικοκυριά και κρατική περιουσία με τα ηλεκτρικά σήματα του μυαλού τους) αναφέρουν μάλιστα ότι όταν τους συμβαίνει το φαινόμενο βρίσκονται συνήθως σε ψυχική κατάσταση έντασης, θυμού ή στρες.

Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη άποψη που δεν αποδέχεται το SLI σαν φαινόμενο. Αποδίδει τις δήθεν εκφάνσεις του σε απλές συμπτώσεις (και οι λάμπες φτιάχνονται για να καούν κάποτε και οι συσκευές για να χαλάσουν με τη χρήση) και περαιτέρω σαν τάση από την πλευρά των υποκειμένων που θεωρούν εαυτούς μάρτυρες τέτοιων φαινομένων να αποδίδουν λογική και αιτία σε καταστάσεις εντελώς τυχαίες, όπως ακριβώς το να δεις μια δυο λάμπες να καίγονται στο δρόμο σε μια διαδρομή Αθήνα -Αλεξανδρούπολη, για παράδειγμα, και εν μέσω μερικών χιλιάδων άλλων λαμπών που δεν κάηκαν τη συγκεκριμένη βραδυά .

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Παράλληλα σύμπαντα

Δεν είναι επιστημονική φαντασία. η ύπαρξη άλλων συμπάντων είναι μια άμεση συνέπεια των κοσμολογικών παρατηρήσεων.υπάρχει ένα αντίγραφό σας που διαβάζει αυτό το άρθρο; ένα πρόσωπο που δεν είσαστε εσείς αλλά ζει σ' ένα πλανήτη που λέγεται γη, με ομιχλώδη βουνά, γόνιμα χωράφια, πολυάνθρωπες πόλεις σ' ένα ηλιακό σύστημα με 8 άλλους πλανήτες; η ζωή αυτού του προσώπου είναι ως τώρα ίδια με τη δική σας από κάθε άποψη. αλλά ίσως αυτός ή αυτή, τώρα αποφασίζει να παρατήσει αυτό το άρθρο ενώ εσείς συνεχίζετε να διαβάζετε.

Η ιδέα για ένα δικό σας αντίγραφο μοιάζει παράξενη και απίθανη αλλά φαίνεται ότι θα πρέπει να συμφιλιωθούμε μαζί της γιατί υποστηρίζεται από αστρονομικά δεδομένα. Το απλούστερο και πιο διαδεδομένο κοσμολογικό μοντέλο σήμερα, προβλέπει ότι έχετε ένα δίδυμο σ' ένα γαλαξία σε απόσταση περί τα (10 στην 1028 ) μέτρα από εδώ. Η απόσταση είναι τόσο μεγάλη ώστε δεν ανήκει καν στην περιοχή που παρατηρούν οι αστρονόμοι, αλλά αυτό δεν κάνει τον δίδυμο εαυτό σας λιγότερο πραγματικό. Για το πως εκτιμάται η απόσταση αυτή θα μιλήσουμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου. Σε πολύ πιο μακρινές αποστάσεις από αυτήν υπάρχουν ολόκληρα Σύμπαντα, αντίγραφα του δικού μας. Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από στοιχειώδεις πιθανότητες και δεν προϋποθέτει καν τις προτεινόμενες ιδέες της σύγχρονης φυσικής. Μόνο την άποψη ότι ο χώρος είναι άπειρος ή τουλάχιστον αρκούντως τεράστιος σε μέγεθος και ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη. Αυτά λέγονται παράλληλα Σύμπαντα επιπέδου Ι. Δείτε σχετικά την σημείωση στο τέλος του 1ου μέρους.


Μέρος 1ο



Κάτι τέτοιο φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τις παρατηρήσεις. Σε άπειρο χώρο, ακόμα και τα πιο απίθανα γεγονότα πρέπει να συμβαίνουν κάπου. Υπάρχουν άπειροι άλλοι κατοικήσιμοι πλανήτες, οι οποίοι περιλαμβάνουν όχι ένα αλλά άπειρους με κατοίκους που έχουν όμοια εμφάνιση με τη δική μας, όνομα και μνήμες όπως εσείς που έχουν ακολουθήσει όλες τις επιλογές που ακολουθήσατε και εσείς στη ζωή σας. Πιθανόν δεν θα δείτε ποτέ τους άλλους εαυτούς σας. Η πιο μεγάλη απόσταση που μπορείτε να δείτε είναι η απόσταση που μπόρεσε να ταξιδέψει το φως κατά τα 14 δισεκατομμύρια χρόνια αφότου συνέβη το Big Bang. Το πιο μακρινό ορατό αντικείμενο είναι τώρα περίπου στα 4 X 1026 μέτρα μακριά μας, μια απόσταση που ορίζει το παρατηρήσιμο Σύμπαν μας. Το μέγεθος αυτό λέγεται και όγκος Hubble, ή ορίζοντας παρατήρησης ή και απλά το Σύμπαν μας. Όμοια το Σύμπαν των δίδυμων εαυτών σας είναι σφαίρες του ίδιου μεγέθους με κέντρα τους δικούς τους πλανήτες. Πρόκειται για τα πιο άμεσα παραδείγματα παράλληλων Συμπάντων. Κάθε Σύμπαν είναι απλά ένα μικρό μέρος ενός μεγαλύτερου Πολυσύμπαντος.

Με αυτόν όμως τον ορισμό του Σύμπαντος θα περίμενε κανείς η έννοια του Πολυσύμπαντος ν' ανήκει στη σφαίρα της μεταφυσικής. Η διάκριση μεταξύ φυσικής και μεταφυσικής είναι στο αν μια θεωρία είναι ελέγξιμη πειραματικά, άσχετα αν ακούγεται παράδοξη ή περιέχει μη παρατηρήσιμες ποσότητες. Τα σύνορα της φυσικής έχουν βαθμιαία διευρυνθεί ώστε να περιλαμβάνουν όλο και πιο αφηρημένες έννοιες όπως η σφαιρική Γη, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, η επιβράδυνση του χρόνου στις υψηλές ταχύτητες, η κβαντική υπέρθεση, ο καμπύλος χώρος και οι μαύρες τρύπες. Κατά τα τελευταία χρόνια και η ιδέα του Πολυσύμπαντος μπήκε σ' αυτή τη λίστα. Στηρίζεται σε καλά ελεγμένες θεωρίες όπως η Σχετικότητα και η Κβαντομηχανική, και ικανοποιεί όλα τα βασικά κριτήρια μιας εμπειρικής επιστήμης. Κάνει προβλέψεις και μπορεί να τροποποιηθεί. Οι επιστήμονες έχουν συζητήσει 4 διαφορετικούς τύπους παράλληλων Συμπάντων. Η ερώτηση κλειδί δεν είναι αν το Πολυσύμπαν υπάρχει αλλά πόσα επίπεδα έχει.

Επίπεδο I: Πέρα από τον κοσμικό μας ορίζοντα Τα παράλληλα Σύμπαντα των άλλων εαυτών σας αποτελούν το επίπεδο Ι του Πολυσύμπαντος. Πρόκειται για τον λιγότερο αμφιλεγόμενο τύπο. Όλοι μας δεχόμαστε την ύπαρξη πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε αλλά θα βλέπαμε αν κινούμαστε σε ένα διαφορετικό πλεονεκτικό σημείο ή απλά περιμέναμε, όπως οι άνθρωποι που περιμένουν τα πλοία να εμφανιστούν στον ορίζοντα. Αντικείμενα πέρα από τον κοσμικό ορίζοντα βρίσκονται σε μια παρόμοια κατάσταση. Το παρατηρήσιμο Σύμπαν μεγαλώνει κατά ένα έτος φωτός κάθε χρόνο, καθώς το φως από όλο και μακρινότερα αντικείμενα έχει τον χρόνο να φθάσε ως εμάς. Πιθανόν θα πεθάνετε αρκετά πριν ο άλλος εαυτός σας γίνει ορατός, αλλά κατ' αρχήν και αν η κοσμική διαστολή συνεργαστεί, οι απόγονοί σας θα μπορούσαν να τον παρατηρήσουν με ένα αρκετά ισχυρό τηλεσκόπιο.

Αν μη τι άλλο το Πολυσύμπαν Επιπέδου Ι ακούγεται μάλλον προφανές. Πως θα μπορούσε ο χώρος να μην είναι άπειρος; Υπάρχει κάπου μια πινακίδα που να λέει: 'Ο χώρος τελειώνει εδώ-Προσέξτε το χάσμα'; Αν είναι έτσι τότε τι βρίσκεται πέρα από εκεί; Στην πραγματικότητα η θεωρία του Einstein για τη βαρύτητα εξετάζει αυτή την διαίσθηση. Ο χώρος θα μπορούσε να είναι πεπερασμένος αν έχει μια κυρτή καμπύλωση ή μια ασυνήθιστη τοπολογία. Ένα σφαιρικό ή σχήματος λουκουμά Σύμπαν θα είχε ένα πεπερασμένο όγκο αλλά δεν θα είχε άκρα. Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου επιτρέπει ευαίσθητα τεστ τέτοιων υποθέσεων. Μέχρι τώρα όμως οι ενδείξεις είναι εναντίον τους. Τα πρότυπα που δέχονται το άπειρο Σύμπαν ταιριάζουν με τα δεδομένα μας και μπαίνουν ισχυροί περιορισμοί στα εναλλακτικά μοντέλα.

Μέρος 2ο


Μια άλλη δυνατότητα είναι ότι ο χώρος είναι άπειρος αλλά η ύλη περιορίζεται σε μια περιοχή γύρω μας. Αυτό είναι το ιστορικά δημοφιλές μοντέλο του 'Σύμπαντος-νησίδας'. Σε μια παραλλαγή αυτού του μοντέλου η ύλη αραιώνει με την απόσταση σε πολύ μεγάλη κλίμακα με τη μορφή fractal. Είτε με τη μια είτε με την άλλη εκδοχή, σχεδόν όλα τα Σύμπαντα στο Πολυσύμπαν επιπέδου Ι, θα είναι άδεια και νεκρά. Οι πρόσφατες όμως παρατηρήσεις της τρισδιάστατης κατανομής των γαλαξιών και της ακτινοβολίας μικροκυμάτων υποβάθρου, μας έχει δείξει ότι η διάταξη της ύλης μας παρέχει τρόπους να εξουδετερωθεί η ομοιομορφία του κενού σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. χωρίς να χρειάζονται δομές μεγαλύτερες από 1024 μέτρα.

Τα κοσμολογικά δεδομένα υποστηρίζουν την ιδέα ότι ο χώρος συνεχίζεται και πέρα από το ορατό Σύμπαν. Ο δορυφόρος WMAP μέτρησε πρόσφατα τις διακυμάνσεις στην ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου. Οι ισχυρότερες διακυμάνσεις είναι σε εύρος μισής μοίρας, πράγμα που δείχνει - μετά από εφαρμογή των νόμων της γεωμετρίας- ότι ευνοείται η επίπεδη γεωμετρία του Σύμπαντος και ότι ο χώρος είναι πολύ μεγάλος ή ακόμα και άπειρος. Δεδομένα από τον ίδιο δορυφόρο δείχνουν επίσης ότι ο χώρος στις πολύ μεγάλες κλίμακες είναι ομοιόμορφα γεμάτος με ύλη, πράγμα που δείχνει ότι τα άλλα Σύμπαντα θα μοιάζουν βασικά με το δικό μας.

Παρατηρητές που ζουν στα παράλληλα Σύμπαντα επιπέδου Ι, θα έχουν τους ίδιους νόμους της φυσικής όπως εμείς, αλλά με διαφορετικές αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρίες, διαδικασίες στο αρχικό Σύμπαν, διασκόρπισαν την ύλη με κάποιο βαθμό τυχαιότητας, και γεννήθηκαν όλες οι δυνατές διατάξεις που είχαν πιθανότητα διάφορη του μηδενός. Οι κοσμολόγοι υποθέτουν ότι το Σύμπαν μας, με μια σχεδόν ομοιόμορφη κατανομή μάζας και κάποιες αρχικές διακυμάνσεις στην πυκνότητα της τάξης του ενός μέρους στα 100.000, είναι τυπικές τιμές, τουλάχιστον για Σύμπαντα που περιέχουν παρατηρητές. Η υπόθεση αυτή είναι εκείνη που δικαιολογεί την εκτίμηση που αναφέραμε στο 1ο μέρος, ότι το πλησιέστερο αντίγραφο του εαυτού μας βρίσκεται 10 στην 1028 μέτρα μακριά μας. Περίπου σε 10 στην 1092 μέτρα μακριά, θα βρίσκεται μια σφαίρα ακτίνας 100 έτη φωτός, απόλυτα όμοια με μια αντίστοιχη που έχει κέντρο εμάς. Έτσι όλες οι εντυπώσεις που θα προσλαμβάνουμε κατά τα επόμενα 100 χρόνια θα είναι ίδιες με εκείνες που θα προσλαμβάνουν τα αντίγραφά μας εκεί έξω. Ας μην ξεχνάμε δε, όπως είδαμε και στο 1ο μέρος, ότι σε απόσταση 10 στην 10118 μέτρα, βρίσκεται ένας ολόκληρος όγκος Hubble (ένα Σύμπαν ολόκληρο) απόλυτα όμοιο με το δικό μας.

Αυτές είναι εξαιρετικά συντηρητικές εκτιμήσεις, που συνάγονται αν μετρήσουμε όλες τις δυνατές κβαντικές καταστάσεις που μπορεί να έχει ένας όγκος Hubble, αν δεν είναι θερμότερος από 108 Kelvin. Ένας τρόπος για να κάνουμε τους υπολογισμούς είναι να αναρωτηθούμε πόσα πρωτόνια θα μπορούσαν να χωρέσουν σε έναν όγκο Hubble σ' αυτή τη θερμοκρασία. Η απάντηση είναι 10118 πρωτόνια. Καθένα από αυτά τα σωματίδια μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει σ' αυτόν τον όγκο, κι έτσι καταλήγουμε στον αριθμό 2 στην 10118 δυνατές διατάξεις των πρωτονίων. Ένα 'κουτί' που περιέχει τόσους όγκους Hubble εξαντλεί όλες τις δυνατότητες. Αν στρογγυλέψουμε τα νούμερα, ένα τέτοιο κουτί έχει διάμετρο της τάξης των 10 στην 10118 μέτρα. Πέρα από αυτό το κουτί, σύμπαντα - περιλαμβανομένου του δικού μας- πρέπει να επαναλαμβάνονται. Περίπου στην ίδια εκτίμηση καταλήγουμε χρησιμοποιώντας θερμοδυναμική ή υπολογισμούς στηριγμένους στην κβαντική βαρύτητα, για το συνολικό περιεχόμενο πληροφοριών στο Σύμπαν.

Το πιο κοντινό αντίγραφό σας έχει μεγάλη πιθανότητα να βρίσκεται σε πολύ κοντινότερη απόσταση από αυτή που εκτιμήσαμε παραπάνω, αν ληφθούν υπ' όψιν οι διαδικασίες για σχηματισμό των πλανητών και η βιολογική εξέλιξη, τα οποία ευνοούν το σχηματισμό ενός αντιγράφου σας. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο δικός μας όγκος Hubble, έχει τουλάχιστον 1020 κατοικήσιμους πλανήτες, μερικοί εκ των οποίων μπορεί να μοιάζουν με τη Γη.

Το πλαίσιο σκέψης που αναπτύξαμε για το Πολυσύμπαν επιπέδου Ι, χρησιμοποιείται πια σε θεωρητικούς υπολογισμούς ρουτίνας στη σύγχρονη Κοσμολογία, αν και σπάνια η διαδικασία αυτή αναφέρεται αναλυτικά. Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε το πως οι Κοσμολόγοι χρησιμοποίησαν τα δεδομένα της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου για να αποκλείσουν μια πεπερασμένη σφαιρική γεωμετρία του Σύμπαντος. Τα θερμά και τα ψυχρά σημάδια στους χάρτες της ακτινοβολίας αυτής υποβάθρου, έχουν ένα χαρακτηριστικό μέγεθος που εξαρτάται από την καμπυλότητα του χώρου. Τα παρατηρούμενα σημάδια λοιπόν εμφανίζονται πολύ μικρά για να είναι συνεπή με ένα σφαιρικό σχήμα. Αλλά είναι σημαντικό να είναι τα συμπεράσματά μας στατιστικά ισχυρά. Το μέσο μέγεθος κάθε σημαδιού μεταβάλλεται τυχαία από έναν όγκο Hubble σε έναν άλλο. Έτσι είναι πιθανόν ότι το δικό μας Σύμπαν μας εξαπατά, δηλαδή μπορεί να είναι μεν σφαιρικό αλλά τυχαίνει να έχει σημάδια μικρού μεγέθους. Όταν οι Κοσμολόγοι λένε ότι έχουν αποκλείσει το σφαιρικό μοντέλο με σιγουριά 99, 9%, εννοούν πραγματικά ότι αν αυτό το μοντέλο ήταν πραγματικό λιγότεροι από 1 στους 1.000 όγκους Hubble θα εμφάνιζε σημάδια τόσο μικρά όσο αυτά που παρατηρούμε.

Το συμπέρασμα είναι ότι η θεωρία του Πολυσύμπαντος μπορεί να ελεγχθεί και να απορριφθεί, ακόμη και αν εμείς δεν μπορούμε να δούμε τα άλλα Σύμπαντα. Το κλειδί είναι να προβλέψουμε πως θα είναι η συλλογή των παράλληλων Συμπάντων, και να καθορίσουμε μια κατανομή πιθανοτήτων, ή ισοδύναμα αυτό που οι μαθηματικοί αποκαλούν 'μέτρο' επί της συλλογής αυτής. Το δικό μας Σύμπαν θα πρέπει να προκύπτει σαν ένα από τα πιο πιθανά. Αν όχι - αν δηλαδή σύμφωνα με τη θεωρία του Πολυσύμπαντος ζούμε σε ένα Σύμπαν μικρής πιθανότητας - τότε η θεωρία μας έχει πρόβλημα. Όπως θα δούμε παρακάτω, αυτό το πρόβλημα του 'μέτρου' μπορεί να κρύβει μια μεγάλη πρόκληση.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες

Μέχρι πριν λίγα χρόνια πιστεύαμε όλοι πως όλη η ζωή βασίζεται στον ήλιο και το οξυγόνο. όλα τα ζώα, τα φυτά, οι μικροοργανισμοί που ξέραμε χρησιμοποιούσαν το οξυγόνο ως «καύσιμο» για να ζήσουν. μια ανακάλυψη όμως στα βάθη του ατλαντικού, έμελε να ανατρέψει αυτή την θεωρία. κάποιοι μικροοργανισμοί μεταβολίζουν θείο αντί οξυγόνου. αυτό για τον Richard Dawkins πέρα από το γεγονός ότι επιβεβαιώνεται (για μια κόμη φορά) η θεωρία του δαρβίνου μια εκπληκτική αποκάλυψη: μπορεί να υπάρξει διαφορετική βιοχημεία της ζωής, άρα μπορεί να υπάρξει και ζωή σε άλλους πλανήτες που δεν έχουν τα χαρακτηριστικά της γης.


O 57χρονος καθηγητής στην Oξφόρδη, έχει γράψει πέντε βιβλία βιολογίας που έγιναν αυτόματα best - seller. Oι New York Times τα χαρακτήρισαν «το είδος εκείνο της εκλαϊκευμένης επιστήμης που κάνουν τον αναγνώστη να νιώθει ιδιοφυής». Tο, κατά Wired, «κακό παιδί της εξελικτικής θεωρίας» μίλησε πρόσφατα στον Frank Miele του περιοδικού «Skeptic» για τον Δαρβινισμό, την εξωγήινη ζωή, την θρησκεία και την εξελικτική βιολογία.

Στο τελευταίο σας βιβλίο «O Ποταμός της ζωής» χρησιμοποιείτε το παράδειγμα των θαλάσσιων βακτηριδίων που μεταβολίζουν θείο αντί οξυγόνου για να δείξετε πως γίνεται η εξέλιξη με μια σειρά διαδοχικών βημάτων. Dawkins: Aυτό είναι σωστό, έτσι δεν είναι; Mπορείς να υποθέτεις στην επιστημονική φαντασία μια διαφορετική βιοχημεία της ζωής, αλλά αν δεν μπορείς να βρεις τίποτε εδώ στην γη που να κινείται έστω ελάχιστα προς μια εναλλακτική βιοχημεία, αυτό θα ήταν ένα επιχείρημα κατά της ύπαρξης άλλων μορφών ζωής. Aλλά όταν βρεις, εδώ στην γη, μια εναλλακτική βιοχημεία αυτό κάνει πιο πιθανό να βρίσκεται κάπου στο σύμπαν μια εναλλακτική μορφή ζωής.

Tότε ποιό είναι το προαπαιτούμενο για την ζωή; Tι ανεπεξέργαστα υλικά και ποιες συνθήκες απαιτούνται για να υπάρξει ζωή; Dawkins: Xρειάζεσαι ανεπεξέργαστα υλικά που μπορούν να αυτοαντιγράφονται. Θα έπρεπε να είμαι περισσότερο χημικός, απ' ότι είμαι για να ξέρω πόσο πιθανό είναι να βρεις τέτοια μόρια. Θέλω πολύ να προσανατολίσω τους χημικούς να φτιάξουν μια εναλλακτική υποθετική χημεία που υποστηρίζει την αυτοαντιγραφή, ένα συνολικό εναλλακτικό σύστημα που θα μπορούσε, στην αρχή του, να ξεκινήσει ζωή. H θεμελιακή αρχή που απαιτείται είναι η αυτοαντιγραφή. Oι χημικοί άρχισαν να ερευνούν τις αυτο-καταλυτικές λειτουργίες όπου κάποια τουλάχιστον προαπαιτούμενα ήταν παρόντα. Πάντως το sine qua non είναι η αυτοαντιγραφή. Δεν ξέρω πόσο δύσκολα είναι να το πετύχεις αυτό με χημικά μέσα.

Πόσο πιθανό πιστεύετε ότι είναι να υπάρχει «νοήμων» ζωή κάπου αλλού στο σύμπαν. Dawkins: Mε την πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να πιστέψει πως το δύσκολο βήμα είναι να δημιουργηθεί η ζωή. Ύστερα αφού αρχίζει να δουλεύει η φυσική επιλογή (αφού η απαρχή της ζωής είναι στην πραγματικότητα η απαρχή της φυσικής επιλογής) μπορείς να προχωρήσεις με μια με μια τακτοποιημένη προοδευτική σειρά προς κάποιο είδος μηχανισμού που επεξεργάζεται πληροφορίες και στην νοημοσύνη. Aπό την άλλη πλευρά, αν πραγματικά δεις τι έγινε στον δικό μας πλανήτη, χρειάστηκε λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο χρόνια από την απαρχή της γης (με κάπως δύσκολες αρχικές συνθήκες) για να δημιουργηθεί η ζωή. Aλλά η νοημοσύνη υψηλής τάξης ήρθε πιθανότατα πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια. Έτσι φαίνεται ότι τουλάχιστον σ' αυτόν τον πλανήτη υπήρχε ένα μάλλον μικρό ενδιάμεσο από την δημιουργία του πλανήτη μέχρι την δημιουργία της ζωής και ένα μεγάλο-μεγάλο ενδιάμεσο από την δημιουργία της ζωής και την απαρχή της νόησης.

Λέτε ότι η απαρχή της νόησης είναι ένα μεγαλύτερο βήμα; Dawkins: Δεν θέλω να το πω αυτό, αλλά οι αποστάσεις στην κλίμακα του χρόνου είναι τα μόνα δεδομένα που έχουμε. Έχουμε μόνο ένα δείγμα: την ζωή σ' αυτόν εδώ τον πλανήτη. Aλλά γι' αυτό το γεγονός, η προσωπική μου προδιάθεση θα ήταν να προτείνω πως η απαρχή της νοημοσύνης δεν είναι τόσο δύσκολη από την στιγμή που έχεις ζωή. Mε γαργαλάει η σκέψη ότι και η απαρχή της ζωής δεν είναι και τόσο δύσκολη. (...)

Στην δεκαετία του 1930, ο von Uexkül χρησιμοποίησε τον όρο «Umwelt» για να περιγράψει τους διαφορετικούς «πραγματικούς κόσμους» που τα ζώα φτιάχνουν βασιζόμενα στα διαφορετικά αισθητηριακά τους συστήματα. Eίχε φτιάξει ακόμη και μηχανικές συσκευές για να δημιουργήσει το δικό τους αντιληπτικό πεδίο αισθήσεων. Έφτιαξε οπτικές συσκευές για να εξομοιώσει τα μάτια των εντόμων για να επιτρέψει σε κάποιον να δει «αυτό που αυτά βλέπουν». Mε την εικονική πραγματικότητα σήμερα μπορούμε να κάνουμε αυτά τα συστήματα σε πιο εξελιγμένο επίπεδο από αυτό του von Uexkül. Πιστεύετε ότι μια τέτοια είδους έρευνα αξίζει τον κόπο; Dawkins: O Von Uexküll χρησιμοποίησε την έννοια του Umwelt για να εξερευνήσει τις διαφορές μεταξύ των αντιληπτικών κόσμων των διάφορων ζώων. Προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο να σκεφτεί το Umwelt (αντιληπτικό κόσμο) μιας μέλισσας ή μιας νυχτερίδας, για παράδειγμα, βλέποντας την πόλωση του φωτός στο υπέρυθρο του φάσματος κι έτσι πιθανότατα να μην έβλεπε τις εικόνες όπως τις βλέπουμε. Nομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να το κάνει κάποιος αυτό, μερικώς ως μεταφορά «να βγεις από τον εαυτό σου» και να δεις από ένα άλλο σημείο θεώρησης. Έχουμε μια φοβερά ανθρωποκεντρική θεώρηση των πραγμάτων, όπως είναι η ηθική. Aν και λέμε πως είμαστε οπαδοί της εξέλιξης, πολλοί σκεφτόμαστε σύμφωνα με τη Iουδαιο-Xριστιανική θεώρηση, ότι όλα τα πράγματα βρίσκονται στην γη προς όφελος της ανθρωπότητας και η μόνη δικαιολογημένη επιστημονική έρευνα είναι εκείνη που ωφελεί την πραγματικότητα. Nομίζω πως είναι ευεργετικό μάθημα να «σκεφτείς με όρους» Umwelt (του αντιληπτικού κόσμου) άλλων πλασμάτων της γης..

O Richard Dawkins.. ...γεννήθηκε στο Nαϊρόμπι της Kένυα το 1941. H οικογένειά του μετακόμισε στην Bρετανία το 1949. Σπούδασε στην Oξφόρδη απ' όπου αποφοίτησε το 1962. Παρέμεινε εκεί για το διδακτορικό του το οποίο έκανε υπό τον Nομπελίστα Δανό βιολόγο Niko Tinbergen. Δίδαξε στο University of California στο Berkeley και την Oξφόρδη. Θεωρείται ο μεγαλύτερος εν ζωή βιολόγος οπαδός της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου. Tο πρώτο του βιβλίο «The Selfish Gene» (στα ελληνικά: «Tο εγωιστικό γονίδιο», εκδόσεις Kάτοπτρο) έγινε αμέσως best-seller σε πολλές γλώσσες όπως και η συνέχειά του, το «Extended Phenotype» που εκδόθηκε το 1982. Aκολούθησαν άλλα τρία best seller , το «The Blind Watchmaker» (στα ελληνικά: «O τυφλός ωρολογοποιός», εκδόσεις Kάτοπτρο), το «River Out of Eden» (1995) -- (στα ελληνικά: «O ποταμός της ζωής», εκδόσεις Kάτοπτρο) -- και το «Climbing Mount Improbable» (1996) Έχει πάρει πολλά βραβεία και για τα βιβλία του και για την επιστημονική του δουλειά, όπως το Royal Society of Literature Award, το Los Angeles Times Literary Prize κ.ά.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Τα πέντε ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα

Πέντε ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα

Καθώς στην Ιωνία οι Ελληνικές πόλεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν μεγάλα κέντρα, όπως η Μίλητος και η Αλικαρνασσός, δε μπόρεσαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους περιήλθαν υπό την κυριαρχία της περσικής αυτοκρατορίας προς τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα.
Το 499 π.Χ. οι Έλληνες των ιωνικών πόλεων ξεκίνησαν την Ιωνική Επανάσταση και η Αθήνα μαζί με την Ερέτρια κινήθηκαν προς βοήθειά τους.

Το 490 π.Χ. ο Πέρσης βασιλιάς, Δαρείος Α’, έχοντας καταστείλει την εξέγερση των ιωνικών πόλεων από το 494 π.Χ., έστειλε το στόλο του να τιμωρήσει τις δύο πόλεις. Ο περσικός στρατός κατέστρεψε την Ερέτρια και αποβιβάστηκε στην Αττική, αλλά στη μάχη του Μαραθώνα ηττήθηκε από τους Αθηναίους και άλλους υπό το στρατηγό Μιλτιάδη.

Παράταξη στη Μάχη – 11.000 Έλληνες 100.000 Πέρσες
Το σχέδιο του Μιλτιάδη ήταν να εμπλακεί σε μάχη με το περσικό πεζικό όσο πιο σύντομα γινόταν ώστε να αποφύγει τις απώλειες από τους εχθρικούς τοξότες. Κάθε βράδυ πριν τη μάχη οι Έλληνες μίκραιναν την απόσταση ανάμεσα στα δύο μέτωπα και τη μέρα της μάχης είχαν φτάσει σε απόσταση περίπου 8 σταδίων, δηλαδή 1480 μέτρα.

Στο δεξιό άκρο είχε τοποθετηθεί επικεφαλής ο Καλλίμαχος και στη συνέχεια οι δέκα φυλές με τους Πλαταιείς να είναι στο αριστερό άκρο. Ο Μιλτιάδης είχε επιμηκύνει το μέτωπο έτσι ώστε το δεξιό και το αριστερό κέρας να είναι ισχυρά αποδυναμώνοντας το κέντρο.

Οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον των Περσών γρήγορα, τρέχοντας στα τελευταία μέτρα, μάλλον αιφνιδιάζοντας έτσι τους Πέρσες. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης έδωσε πλεονέκτημα στα ισχυρά άκρα.

Η μάχη ήταν αμφίρροπη για αρκετή ώρα μέχρις ότου οι δυο περσικές πτέρυγες κατέρρευσαν και τράπηκαν σε φυγή. Στο κέντρο όπου βρίσκονταν οι επίλεκτες δυνάμεις με τους Πέρσες και τους Σάκες ο ελληνικός σχηματισμός διασπάστηκε και υποχώρησε.

Τα πλάγια τμήματα όμως γύρισαν πίσω και επιτέθηκαν στο περσικό κέντρο περικυκλώνοντας τους. Ακολούθησε σκληρή μάχη και τελικά οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή, προς το Σχοινιά που βρίσκονταν τα πλοία τους. Πολλοί Πέρσες έπεσαν στα νερά του έλους και πνίγηκαν.

Η μάχη συνεχίστηκε στο Σχοινιά καθώς οι Πέρσες προσπαθούσαν να διαφύγουν. Εκεί πέθαναν ο Καλλίμαχος, ο στρατηγός Στησίλαος και ο Κυναίγειρος, ο αδελφός του Αισχύλου. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να καταλάβουν επτά πλοία.




H μάχη είχε τελειώσει. Οι νεκροί Πέρσες υπολογίζονται από τον Ηρόδοτο γύρω στους 6400 ενώ οι Έλληνες είχαν χάσει μόνο 192. Μετά τη νίκη τους στάλθηκε αγγελιοφόρος για να την αναγγείλει στην Αθήνα, ο οποίος ξεψύχησε μόλις έφτασε από την κούραση.

Ανεξήγητο Πρώτον
Η Μάχη του Μαραθώνα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε γίνει πάνω σε μια πεδιάδα. Δεν έχει σχέση με καμία άλλη μάχη στην Ελλάδα όπως π.χ. με τη Μάχη των Θερμοπυλών η οποία ήταν σε στενό. Στο Μαραθώνα η πεδιάδα επέτρεπε την ανάπτυξη όλου του Περσικού στρατεύματος όπως και έγινε.
Δηλαδή οι Έλληνες επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες κατά μέτωπο και με όλο το εύρος της δύναμής τους πράγμα που θα ήταν ένα σοβαρό μειονέκτημα γι αυτούς. Γιατί όμως επέλεξαν αυτόν τον τρόπο δείχνοντας στον αντίπαλο ότι περιφρονούν τη δύναμή του και πως ήταν σίγουροι για τη νίκη τους;

Ανεξήγητο Δεύτερον
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα στο πεδίο της Μάχης οι Πέρσες αναπτύχθηκαν σε βάθος 30 αντρών στο κέντρο της παράταξής τους(εδώ προσοχή δεν υπολογίζεται ότι τα άκρα των Περσών ήταν αδύναμα με λιγότερο βάθος το εκλαμβάνουμε ως ισόποσο).
Αυτό έδινε μια ανάπτυξη στρατεύματος των 100.000 χιλιάδων αντρών που ήταν εκεί γύρο στα 3.300 μέτρα. Από την άλλη μεριά οι Έλληνες ήταν μόνο 11.000 και για να μπορέσουν να αντιπαρατάξουν ένα ίσο μέτωπο απέναντι στους Πέρσες έπρεπε το βάθος τους να είναι βάθος 3 ανδρών και κάτι (χωρίς να υπολογίσουμε ότι είχαν ενισχύσει τα άκρα τους πράγμα που θα έδινε μικρότερο μήκος).
Από την Ιστορία γνωρίζουμε ότι το μέτωπο των Ελλήνων ήταν 1600 μέτρα δηλ. 6 άνδρες περίπου βάθους σε ισόποση παράταξη.
Έτσι από τα παραπάνω προκύπτει ότι περίσσευαν 850 μέτρα από τη μία μεριά και 850 μέτρα από την άλλη μεριά Περσικού μετώπου το οποίου θα στεκότανε και δεν θα έκανε τίποτα. Το ερώτημα είναι ότι εάν τα πράγματα γίνανε έτσι γιατί αυτός ο στρατός των 850 μ από τη μια μεριά και των 850μ από την άλλη δεν κινήθηκε κυκλωτικά για να παγιδεύσει τους Έλληνες σαν θανάσιμη τανάλια;

Ανεξήγητο Τρίτον
Εχετλαίος
Στα έργα του Ηροδότου και του Παυσανία έχουμε μια παρουσία ενός ανδρός αγνώστου προς τους Έλληνες ο οποίος εμφανίστηκε απροειδοποίητα. Ήταν πιο ψηλός από τα άτομα εκείνης της εποχής φορούσε μια περίεργη στολή η οποία έμοιαζε με αγρότη και όχι με πολεμιστή και κρατούσε ένα όπλο το οποίο έμοιαζε με λαβή αρότρου (αρχ.εχέτλη) το οποίο το έστρεφε προς τους Πέρσες και τους αποδεκάτιζε.
Αργότερα οι Έλληνες ζητώντας πληροφορίες για το άτομο αυτό από το Μαντείο των Δελφών οι ιερείς τον κατονόμασαν ως Εχετλαίο.
“…Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερομενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα.” (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32).
Ο άνδρας αυτός προωθούνταν στο πεδίο της Μάχης και κατακρεουργούσε τους Πέρσες με το όπλο του με απίστευτη ταχύτητα.
Επίσης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου.
Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

Ανεξήγητο Τέταρτον
Καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της Μάχης μέχρι να φτάσει η μέρα της σύγκρουσης οι Έλληνες μετακινούνταν τις βραδινές ώρες, έτσι ώστε να μην γίνουν ορατές οι κινήσεις τους, προς το μέτωπο των Περσών και μέχρι την ημέρα της Μάχης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι φτάσανε 8 στάδια από το στρατόπεδο των Περσών δηλ όπως είδαμε και παραπάνω περίπου 1480μ.
Ο λόγος που το κάνανε αυτό ήταν ότι οι Έλληνες γνώριζαν ότι οι Πέρσες είχαν πάγια τακτική πριν την τελική σύγκρουση και όταν ο αντίπαλος πλησίαζε προς την μεριά τους να ρίχνουν μια ομοβροντία 2-3 επαναλήψεων βελών από τους τοξότες τους.
Έτσι οι Έλληνες με αυτές τις βραδινές κινήσεις προσέγγισης προσπαθούσαν να μειώσουν την απόσταση από τους Πέρσες άρα και τις απώλειές τους. Το ερώτημα που γεννάται είναι πως οι Έλληνες κατάφεραν να προσεγγίσουν τους Πέρσες στο πεδίο της Μάχης χωρίς να έχουν σοβαρές απόλυες από τις ομοβροντίες βελών καθώς σε όλη την διάρκεια της μάχης σκοτώθηκαν μόνο 192 Έλληνες;
Είναι ότι οι Πέρσες δεν ήξεραν σημάδι ; δεν μπορούσαν να τους πετύχουν για άλλους λόγους ή ότι δεν πρόλαβαν να το κάνουν;

Ανεξήγητο Πέμπτον
Η Μάχη του Μαραθώνα άρχισε στις 5.30 περίπου το πρωί και οι Πέρσες στρατηγοί διέταξαν οπισθοχώρηση στις 8 το πρωί δηλ μόλις 2,5 ώρες μετά την έναρξη της μάχης.
Το παράξενο είναι πως όλα όσα γίνανε , γίνανε μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.6.400 Πέρσες αποδεκατίστηκαν από ένα Ελληνικό στρατό που αριθμούσε το 1/10 της δικιάς τους δύναμης με φοβερή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Πως είναι άραγε δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα;

ΠΕΡΙ ΕΧΕΤΛΑΙΟΥ


ΤΙΜΑΝ ΔΕ ΕΧΕΤΛΑΙΟΝ ΕΚΕΛΕΥΣΕΝ ΗΡΩΑ.»
Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα, και βοήθησε να αναχαιτιστεί την Περσική εισβολή στην Ελλάδα.



Σχέδιο του Εχετλαίου από αρχαίο αγγείο
Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα, και βοήθησε να αναχαιτιστεί την Περσική εισβολή στην Ελλάδα.
Ιστορικά, ο Εχετλαίος δεν αναφέρεται πουθενά στο παρελθόν και η ύπαρξη του στο πάνθεον των αρχαίων ηρώων γίνεται μετά την μάχη του Μαραθώνα. Στη μάχη εκείνη, ο Εχετλαίος είχε εμφανιστεί ξαφνικά στο ελληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή άγνωστη για τους Αθηναίους κρατώντας στα χέρια του μία εχέτλη (= λαβή αρότρου) ή κάτι που έμοιαζε με εχέτλη, αντί για όπλο.

Με αυτό το παράξενο όπλο, ο Εχετλαίος χτυπούσε τους Πέρσες κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς. Μετά τη μάχη, ο άγνωστος άνδρας εξαφανίστηκε, με τον ίδιο τρόπο που είχε εμφανιστεί και κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γι’ αυτόν, ούτε καν το όνομά του.

Οι Αθηναίοι, μετά την μάχη, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε ως απάντηση πως θα έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο. Οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, όρισαν την επίσημη λατρεία του ως ήρωα.

Γενικά, η νίκη στην μάχη του Μαραθώνα μπορούμε να πούμε ότι ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους. Για να δικαιολογήσουν την πανωλεθρία των Περσών, αρκετοί από τους Αθηναίους πολεμιστές ισχυρίστηκαν ότι είδαν πολλούς ήρωες και θεούς να πολεμούν στο πλάι τους. Ο κυριότερος από αυτούς ήταν ο Πάνας ο οποίος ενέπνευσε στους Πέρσες τον «Πανικό» τον ιερό, τρομερό φόβο.
Σε αυτήν την μυθοπλασία μάλλον συγκαταλέγεται και η εμφάνιση του ήρωα Εχετλαίου.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Οι Αθηναίοι στρατοπέδευσαν στα υψώματα του όρους Αγρελίκι, πάνω από το σημερινό χωριό Βρανά. «Ήλθομεν, είπαν, να θέσωμεν ομού την κρηπίδα της ελευθερίας επί του ιερού τούτου τόπου» Τη στιγμή της συναντήσεως Αθηναίων και Πλαταιών ανέκρουσαν τα δώρατά τους επί των ασπίδων τους σε θριαμβευτικό αλαλαγμό, προάγγελο της νίκης…

Στην τελική παράταξη των αντιπάλων στρατών, η μεταξύ τους απόσταση ήταν 8 στάδια, δηλαδή 1500 μέτρα. Μετά τις θυσίες και έναν μικρό λόγο του Μιλτιάδη, δόθηκε από τον ίδιο το σύνθημα της επίθεσης.

Μετά τη μάχη, οπλίτες Αθηναίοι είπαν ότι λίγο πιο μπροστά από τον Μιλτιάδη, που οδηγούσε τη φάλαγγα, έτρεχε λουσμένος σε ένα χρυσό φως ο ήρωας της Αθήνας, ο Θησέας, βαριά οπλισμένος σαν πεζός, κι αυτός ήταν εκείνος που έπεσε πρώτος επάνω στο κέντρο των Περσών.

Η σύγκρουση μεταξύ τω δύο στρατών ήταν φοβερή. Χωρίς οι Αθηναίοι να ελαττώσουν την ορμή τους άρχισαν να νικούν στα δύο άκρα της παράταξης και να τρέπουν τους αντιπάλους σε φυγή. Στο κέντρο όμως, όπου 2000 Αθηναίοι πολεμούσαν με 18000 εκλεκτούς του Περσικού στρατού, νικούσαν οι Πέρσες.

Εδώ ακριβώς συνέβη το δεύτερο από τα θαυμαστά της μάχης του Μαραθώνα. Ένας γιγαντόσωμος «αγροίκος», με γενιάδα που κάλυπτε την ασπίδα του, άγνωστος σε όλους, κρατώντας τη μεγάλη λαβή ενός αρότρου της εποχής (την εχέτλη), κατέβηκε με μεγάλη ορμή από το βουνό σκορπώντας το θάνατο και τον «πανικό» (η λέξη προέρχεται από τον Πάνα) στους Πέρσες, κατόρθωσε να φτάσει στο κέντρο της μάχης και να ενωθεί με τους 2.000 Αθηναίους που διοικούσαν ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης και εκεί άρχισε να «θερίζει» τους Πέρσες.

Όπως θα διηγηθεί μετά τη μάχη ένας αυτόπτης μάρτυρας – οπλίτης που διοικούσε ο Αριστείδης – ο Επίζηλος του Κουφαγόρου, ενώ πολεμούσε σώμα με σώμα, του φάνηκε ξαφνικά ότι είδε απέναντί του ένα πανύψηλο οπλίτη που τα γένια του σκέπαζαν την ασπίδα του.

Έμοιαζε σαν φάντασμα που κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας πέντε Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκήνη ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

Περίπου επτακόσια χρόνια αργότερα, όταν ο Παυσανίας επισκεύτηκε στην Αθήνα την Ποικίλη Στοά, η οποία ονομάστηκε έτσι από τις πολλές και διάφορες ζωγραφιές που την διακοσμούσαν, είδε ότι αυτές ολοκληρώνονταν με την απεικόνιση εκείνων που πολέμησαν στον Μαραθώνα τον Σεπτέμβρη του 490π.Χ.

Ανάμεσά τους, οι ονομαστοί ζωγράφοι Πάναινος και Μίκων φρόντισαν να ξεχωρίζει ο Πολέμαρχος Καλλίμαχος, ο Στρατηγός Μιλτιάδης και ο Ήρωας ο ονομαζόμενος Έχετλος ή Εχετλαίος. «Υπάρχει η παράδοση πως στη Μάχη του Μαραθώνος έλαβε μέρος και κάποιος που έμοιαζε με αγρότη στην εμφάνιση και στην περιβολή.

Αυτός σκότωσε πολλούς από τους βαρβάρους με ένα άροτρο και όταν η μάχη τελείωσε, εξαφανίστηκε, λέει χαρακτηριστικά ο Παυσανίας. Οι περιγραφές των πολλών αυτόπτων μαρτύρων, η φοβερή του δύναμη και αποτελεσματικότητα, καθώς και το γεγονός ότι ήταν τελείως άγνωστος σε όλους, άφησαν στους Αθηναίους βαθιά εντύπωση, τόσο που ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών, ποιός ήταν ο ήρωας αυτός, ο θεός δεν χρησμοδότησε τίποτα περισσότερο από το ότι πρέπει να τίμουν τον Ήρωα Εχετλαίο …

Αλλά η μάχη του Μαραθώνα σχετίζεται με πολλά άλλα παράξενα και υπερφυσικά συμβάντα που ο θρύλος τους έφτασε μέχρι τις μέρες μας.

Εκτός από την παρουσία του φοβερού πολεμιστή Εχετλαίου ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι βγήκε από το ιερό σπήλαιο του Πανός στον Μαραθώνα, αναφέρεται η εμφάνιση του ίδιου του Πάνα στη μάχη αλλά και στον Φειδιπίδη, τον οποίο οι Αθηναίοι έστειλαν στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια.
Καθώς περνούσε από το όρος Παρθένιο, ο Παν τον φώναξε με το όνομά του και παρήγγειλε να πει στους Αθηναίους ότι δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία, παρά το γεγονός ότι αυτός διάκειται ευνοϊκά απέναντί τους και ότι πολλές φορές τους βοήθησε στο παρελθόν και θα κρατήσει την ίδια στάση και στο μέλλον. Μετά την νικηφόρα μάχη στον Μαραθώνα, οι Αθηναίοι πίστεψαν τη διήγηση του Φειδιπίδη και ίδρυσαν ιερό του Πανός κάτω από την Ακρόπολη.

Σώζεται μάλιστα επίγραμμα του λυρικού ποιητή Σιμωνίδη του Κείου (556- 468π.Χ.) που αναφερόταν σε αγάλμα του Πανός, ανάθημα του στρατηγού Μιλτιάδη: «Τον τραγόπουν εμέ Πάνα, τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων, τον μετ’ Αθηναίων, στήσατο Μιλτιάδης.» (Προς τιμή μου, εμένα του τραγοπόδαρου Πάνα, του Ακράδα, που πολέμησε μετά των Αθηναίων τους Μήδους, έστησε αυτό το ανάθημα ο Μιλτιάδης). Μερικοί μάλιστα πιστεύουν ότι Παν και Έχετλος είναι ένα και το αυτό πρόσωπο!

Παραδόσεις αναφέρουν ακόμα και παράξενα φώτα την ώρα της μάχης στην περιοχή του μεγάλου έλους προς την πλευρά που κατείχαν οι Πέρσες.

Για πολλά χρόνια οι τριγύρω χωρικοί άκουγαν κλαγές όπλων, φωνές ανθρώπων και χρεμετίσματα αλόγων από το πεδίο της κοσμοϊστορικής μάχης. Λέγεται ότι καμμία φορά τα ίδια ακούγονται και σήμερα ακόμη!

Κάποιος Αθηναίος οπλίτης είχε μαζί του στη Μάχη του Μαραθώνα τον υπερμεγέθη σκύλο του, άγριο και τρομερό, που μάχοταν με τα δόντια ηρωϊκά εναντίον των Περσών. Το σκυλί έδειξε γενναιότητα και για τον κίνδυνο που διέτρεξε, έλαβε ως αμοιβή την απεικόνιση του ανάμεσα σ’ εκείνους που περιβάλουν τον Κυνέγειρο, τον Επίζηλο και τον Καλλίμαχο. Όλοι αυτοί, καθώς και ο σκύλος, είχαν φιλοτεχνηθεί από το ζωγράφο Μίκωνα στην Ποικίλη Στοά.

Ο γνωστός ερευνητής Α.Πουρναρόπουλος ερεύνησε μερικές ενδιαφέρουσες εκδοχές …
Ξεκίνησε προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς πραγματικά ήταν το «Ησιόδιο Άροτρο» – η εχέτλη – εκείνη την περίοδο. Βρήκε λοιπόν μία παράσταση αρόσεως αγρού με ένα τέτοιο άροτρο , σε ένα αρχαίο αγγείο χρονολογίας 460-450π.χ.

Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι το σχήμα της εχέτλης θυμίζει ένα υπερσύγχρονο όπλο! Εάν ήταν πολυβόλο όπλο με εκρηκτικά βλήματα, οι Αθηναίοι θα έλεγαν ότι ο Ήρωας Εχετλαίος πολεμούσε με «κεραυνούς». Εάν ήταν είδος «φλογοβόλου» τότε θα έλεγαν ότι αυτός πολεμούσε με πύρινη ρομφαία. Αλλά δεν συνέβη oύτε το ένα ούτε το άλλο. «Θα μπορούσε το παράξενο όπλο να ήταν όπλο ακτίνων;». Την απάντηση τη βρίσκουμε κρυμμένη στα κείμενα του Ηροδότου. «στην μάχη του Μαραθώνα σκοτώθηκαν 6400 περίπου Πέρσες και 192 Αθηναίοι.

Στη διάρκεια της μάχης συνέβη κάτι πολύ παράξενο: ένας Αθηναίος οπλίτης, ο Επίζηλος, γιος του Κουφαγόρα, πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος, όταν ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, μολονότι δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ, ούτε ξίφος, ούτε κανένα βέλος τόξου.

Από τότε έμεινε τυφλός μέχρι το τέλος της ζωής του! Θεϊκή ενέργεια ή προηγμένη τεχνολογία, το σίγουρο είναι ότι εκείνο το Σεπτέμβρη στον Μαραθώνα συνέβησαν πράγματα που μας πείθουν πως εκείνη η μάχη θα καθόριζε το μέλλον όλης της ανθρωπότητας …

Είναι πολύ πιθανόν, ο Ηρόδοτος να μην αποκάλυψε όλα τα στοιχεία που ήξερε για τα όσα υπερφυσικά συνέβησαν στη Μάχη του Μαραθώνα, αν λάβουμε υπόψη τις γνωστές επιφυλάξεις του να μιλά για να θέματα που άπτονται των θεϊκών πραγμάτων (Ηρόδοτος, Ευτέρπη, 65).

Διαβάστε περισσότερα

«Ars Notoria» Το αρχαίο βιβλίο μαγείας που θα σας διδάξει τις «υπεράνθρωπες ικανότητες»

Οι ιστορίες του και τα μυστηριώδη αρχαία κείμενα του υπόσχονται στους αναγνώστες τους δυνάμεις πέρα από τα βασίλεια των απλών ανθρώπων…

Ένα Σολομωνικό γριμόριο που γράφτηκε κατά τον 13ο αιώνα, το Ars Notoria δεν περιέχει ξόρκια ή φίλτρα. Αντίθετα, επικεντρώνεται στην απόκτηση της μάθησης, τον έλεγχο της μνήμης, και την απόκτηση γνώσεων.

Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το βιβλίο συντάχθηκε μεταξύ του δωδέκατου και δέκατου τρίτου αιώνα από διάφορους συγγραφείς, και αντίγραφα του κειμένου που έχουν βρεθεί στα Εβραϊκά, Ελληνικά και Λατινικά.

Το Ars Notoria είναι σχεδόν το μοναδικό βιβλίο μαγικών κειμένων από τις αρχές της μεσαιωνικής περιόδου, επειδή επικεντρώνεται σε προσευχές, διαλογισμούς και προφορικές ασκήσεις και όχι μαγικά ξόρκια, φίλτρα, και τελετουργικά. Το βιβλίο ισχυρίζεται ότι αν ακολουθήσεις σωστά τις ασκήσεις του θα αναπτύξεις τη γνώση της ρητορικής, μια τέλεια μνήμη, και τη σοφία πολύ πέρα από την ικανότητα του μέσου ανθρώπου.

Υπήρξε ο ισχυρισμός ότι το Ars Notoria είχε περάσει διαμέσου των αιώνων από τον βασιλιά Σολομώντα. Στη μεσαιωνική περίοδο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήταν σε θέση να διαβάσουν σε οποιαδήποτε γλώσσα, πόσο μάλλον σε γλώσσες όπως Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά. Ακόμη βασιλείς και βασίλισσες ήταν ανίκανοι στην ανάγνωση του. Ως εκ τούτου, οι μόνοι άνθρωποι που ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αυτό ήταν οι μοναχοί και ιερείς.

Όσον αφορά τη φώτιση που παρέχει το βιβλίο, το Ars Notoria αποφύγει μερικές από τις πιο κακόβουλες πτυχές της μαγείας. Ωστόσο, δεν έχουν πειστεί όλοι για την καλοήθη φύση της μαγείας του. Ένας αξιοσημείωτος μοναχός του 14ου αιώνα, ο Ιωάννης του Morigny, ευλαβικά ακολούθησε τις διδασκαλίες του Ars Notoria και είχε στοιχειωμένα οράματα, έως ότου ο ίδιος υποστήριξε ότι τα ίδια τα οράματα ήταν δαιμονικού χαρακτήρα. Προειδοποίησε τους ανθρώπους για την διαβολική φύση του Ars Notoria στο δικό του μυστικιστικό χειρόγραφο, το Liber Visonum.

Μπορείτε να κατεβάσετε ένα αντίγραφο που μεταφράστηκε από τη Λατινική στα αγγλικά από τον Robert Turner το 1657 ΕΔΩ

 

 Link

Διαβάστε περισσότερα

«Τέλεια Καταιγίδα»: Ποιοι λόγοι προκάλεσαν την πτώση των Μινωιτών και των Μυκηναίων, σύμφωνα με Αμερικανό αρχαιολόγο

Μια «τέλεια καταιγίδα» από καταστροφικά γεγονότα στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού προκάλεσε την κατάρρευση του Μινωικού και του Μυκηναϊκού πολιτισμού, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δρ. Έρικ Κλάιν, αρχαιολόγος, καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον των ΗΠΑ και συγγραφέας του βιβλίου «1177 B.C.: The Year Civilization Collapsed»).

Όπως λέει, «η κύρια θέση μου είναι ότι θα πρέπει να συντελέστηκε μια “τέλεια καταιγίδα” από καταστροφικά γεγονότα, που προκάλεσαν την κατάρρευση πολιτισμών της Ύστερης Εποχής του Χαλκού λίγο μετά το 1200 π. Χ. Υπάρχουν ενδείξεις ότι υπήρξε κλιματική αλλαγή, ξηρασία και πείνα, σεισμοί, εισβολές και εσωτερικές εξεγέρσεις, που επηρέασαν τους Μινωίτες και τους Μυκηναίους, καθώς και πολλούς άλλους, αν όχι όλους, από τους πολιτισμούς της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Αν και άνθρωποι έχουν επιζήσει από παρόμοιες καταστροφές που ήρθαν μεμονωμένα, όπως η ανασυγκρότηση μετά από σεισμούς ή η διαβίωση μέσω ξηρασιών, τι γίνεται όταν όλα αυτά συμβαίνουν συγχρόνως ή σε μικρή απόσταση μεταξύ τους; Θα ήταν πολύ δύσκολη η επιβίωση αν όλες ή οι περισσότερες από τις παραπάνω καταστροφές έγιναν την ίδια στιγμή ή πολύ κοντά η μία μετά την άλλη, όπως φαίνεται ότι συνέβη μεταξύ 1225 και 1175 π. Χ. Αυτός πιστεύω ότι ήταν ο λόγος που οι πολιτισμοί της Ύστερης Εποχής του Χαλκού δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την “τέλεια καταιγίδα” και κατέρρευσαν».

Όπως τονίζει ο Αμερικανός αρχαιολόγος, ο κόσμος της Μεσογείου κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (περίπου 1600-1100 π. Χ.), από τη δυτική Μεσόγειο και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς Ανατολή και το Αφγανιστάν, αλληλοσυνδεόταν, ήταν δηλαδή παγκοσμιοποιημένος για την εποχή του.

«Αλληλοεπιδρούσαν, είχαν εμπορικές και διπλωματικές σχέσεις, ρύθμιζαν βασιλικούς γάμους, έστελναν διεθνείς πρεσβείες, καθιέρωναν οικονομικά εμπάργκο κοκ. Ένας λόγος που διατηρούσαν δεσμούς μεταξύ τους ήταν και η ανάγκη για χαλκό και κασσίτερο για την παραγωγή ορείχαλκου, που ήταν το κύριο μέταλλο της εποχής. Ο χαλκός προερχόταν κυρίως από την Κύπρο και ο κασσίτερος από το Αφγανιστάν, όπως και το lapis lazuli. Ο χρυσός ερχόταν από την Αίγυπτο. Τόσο οι ακατέργαστες ύλες όσο και τα τελικά προϊόντα πωλούνταν και ανταλλάσσονταν σε βασιλικό επίπεδο. Θα έλεγα ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί της Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής ήταν τόσο συνδεδεμένοι μεταξύ τους εκείνη την περίοδο που η πτώση του ενός επηρέασε και τους άλλους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν όλοι σταδιακά, όπως μια αλυσίδα ντόμινο».

Όσον αφορά στους «Λαούς της Θάλασσας», που θεωρείται πως σχετίζονταν με την καταστροφή αυτών των πολιτισμών, λέει πως δεν είναι γνωστό με σιγουριά ποιοι ήταν. «Ξέρουμε τα ονόματά τους, μας τα λένε οι Αιγύπτιοι και μπορούμε να υποθέσουμε ότι η προέλευση κάποιων από αυτούς ήταν η Σικελία, η Σαρδηνία και η νότια Ιταλία (κάποιες ομάδες αποκαλούνται Shekelesh και Shardana, που ηχούν γνώριμες). Ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα ενσωματώθηκαν κι άλλοι στη διαδρομή, καθώς μετακινούνταν από τα δυτικά στα ανατολικά κατά μήκος της Μεσογείου. Έτσι, πιθανόν μεταξύ των «Λαών της Θάλασσας» να ήταν και ομάδες από περιοχές που καταλαμβάνουν σήμερα η Ελλάδα και η Τουρκία. Ακόμα όμως δεν έχουμε προσδιορίσει μια "πατρίδα" γι' αυτούς. Κύρια “κληρονομιά” τους φαίνεται ότι ήταν οι Φιλισταίοι και ο πολιτισμός τους, καθώς η ομάδα από τους “Λαούς της Θάλασσας” που οι Αιγύπτιοι αποκαλούν Peleset είναι πιθανόν αυτοί που γνωρίζουμε ως Φιλισταίους από τη Βίβλο. Φαίνεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Χαναάν και ίσως αφομοιώθηκαν με τους ντόπιους πληθυσμούς, πριν την άνοδο του Ισραήλ. Όσον αφορά τη σύνδεσή τους με την εξαφάνιση των διαφόρων πολιτισμών, οι “Λαοί της Θάλασσας” είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν γι' αυτό, νομίζω όμως ότι η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και μπορεί να υπήρξαν και οι ίδιοι τόσο θύματα όσο και καταπιεστές».

Ερωτηθείς για τον λόγο που επέλεξε ως τίτλο το συγκεκριμένο έτος (1177 πΧ), λέει πως η κατάρρευση διήρκεσε περίπου έναν αιώνα, από το 1225 ως το 1125 π. Χ. «Όμως, το 1177 π.Χ. είναι ένα καλό σημείο αναφοράς, καθώς εκείνη τη χρονιά οι “Λαοί της Θάλασσας” εισέβαλαν για δεύτερη φορά και ως τότε πολλές από τις πόλεις είχαν ήδη καταστραφεί. Έτσι, χρησιμοποιώ την ημερομηνία αυτή ως “συντομογραφία” για όλη την κατάρρευση, όπως χρησιμοποιούμε το 476 μ. Χ. για την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρά το γεγονός ότι δεν κατέρρευσε ακριβώς εκείνο το έτος».

Link 

Διαβάστε περισσότερα