Windigo ~ οι τρεις όψεις του τρόμου

Μέσα στα πυκνά, βαθιά σημεία του δάσους, εκεί που δύσκολα θα έφτανε άνθρωπος, ίσως να διαδραματίζονται ιστορίες τρόμου, που θα έκαναν να τρέμουν ακόμα και οι πιο θαρραλέοι και ριψοκίνδυνοι. Ιστορίες απάνθρωπων, υπερφυσικών, άγριων γεγονότων. Παράξενα πλάσματα που κατοικούν στα πιο βαθιά και σκοτεινά δάση του κόσμου, κτήνη πιο τρομακτικά από τίποτα άλλο.

Ένα τέτοιο πλάσμα είναι το Windigo. Η λέξη αυτή που χρησιμοποιείται για να το περιγράψει, δεν είναι ένα συγκεκριμένο ουσιαστικό αφού είναι ανύπαρκτη από μόνη της. Η λέξη ' Windigo ', είναι απλά μια λέξη αναφοράς σ΄ αυτό. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη ' Witiku ', και έχει τη ρίζα της στην ομιλία της φυλής Algonquian. Τη χρησιμοποίησαν όμως μέσα στους αιώνες και άλλες φυλές με διάφορες παραλλαγές : Wendigo, Windego, Wetiko, Windago, Windikook, κλπ.

Ο μύθος του Windigo, είναι ευρέως γνωστός ανάμεσα στις γενιές της φυλής Algonquian στην Αμερική, από τις παραθαλάσσιες περιοχές έως τις περιοχές των απέραντων λιβαδιών, και από τις κεντρικές έως τις βορειανατολικές ΗΠΑ. Κανένα 'τέρας' και κανένα ¨κακό πνεύμα' δεν προκάλεσε τόσο πολύ φόβο σ΄ αυτούς τους ανθρώπους.

Ο μύθος διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή στις λεπτομέρειες αλλά η βάση του είναι πάντα η ίδια: οι χαμένοι κυνηγοί ή οι άνθρωποι που έχουν μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς τροφή και με την πείνα να τους κυριαρχεί, ειδικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με τον κανιβαλισμό να είναι η τελευταία λύση, θα γίνουν Windigo(es) ή θα κυριευτούν από το πνεύμα του και θα οδηγηθούν στο τέλος να τραφούν τρώγοντας άλλους ανθρώπους. Όταν αυτό συμβεί, τότε στη ζωή τους γίνονται βίαιοι και αντικοινωνικοί. Ακόμα και μετά την επιστροφή τους στο πολιτισμό και την κατανάλωση κανονικής τροφής, η ανάγκη για κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας θα επιστρέψει στους ' Windigoes'. Αυτός ο πόθος θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας. Θεωρείται ότι ο μόνο τρόπος να σκοτωθεί το Windigo και το κακόβουλο πνεύμα είναι να καεί το σώμα αυτού που το φιλοξενεί στις στάχτες.

Όπως είπαμε και προηγουμένως. ο μύθος ποικίλλει στις λεπτομέρειες. Κάποιες από αυτές είναι οι διαφορετικοί τρόποι που μπορεί κάποιος να μεταμορφωθεί σε Windigo : είτε από μια φανταστική πληγή από κάποιον που ονειρεύεται το δάγκωμα από ένα Windigo, είτε από το δάγκωμα του ίδιοι του windigo, είτε ακόμα και από το γεγονός να ακούσει το θόρυβο από το πέρασμά του.

Έχει υποστηριχτεί ότι όταν γίνεται λόγος για την υπερφυσική διάσταση του Windigo. τότε το θέμα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη προσοχή και σοβαρότητα. Αντίθετα δεν πρέπει να γίνεται απαραίτητα και σε κάθε περίπτωση συσχετισμός ανάμεσα σε ένα άνθρωπο με κανιβαλιστικές τάσεις και στο Windigo.

Οι περισσότερες ιστορίες λένε ότι ο 'οικοδεσπότης' του πνεύματος αυτού είναι ένας είδος ανθρωπόμορφου δράκου, με μεγάλες διαστάσεις που κάθε μέρα αναπτύσσεται με την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας. Ίσως οι ιστορίες αναφέρονται μεταφορικά στα αποκρουστικά εξωτερικά χαρακτηριστικά που έχουν ή αποκτούν άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να τρώνε άλλους ανθρώπους. Αλλά το Windigo δεν είναι αθάνατο. Μερικοί υποστηρίζουν ότι θανατώνεται κατά τρόπο ανάλογο που θανατώνεται και ένας λυκάνθρωπος. Υπάρχει και μια ιστορία στην κεντρική Αμερική που μιλά για ένα γιατρό, που αφού πήρε δυνάμεις από έναν μάγο της φυλής Algoquian, μεταμορφώθηκε σε ένα ¨εξίσου δυνατό, πολύ ψηλό, και ισχυρό πλάσμα' με δυνατότητα να αντιπαρατεθεί με το Windigo και να το νικήσει. ( Ίσως εδώ να πρόκειται μεταφορικά για μια συνεργασία της σύγχρονης - για την εποχή ιατρικής - με την μαγεία των ινδιάνικο φυλών, με σκοπό τη σωτηρία ενός ανθρώπου που είχε κυριευτεί από το κτηνώδες πνεύμα)

Το Windigo συνδέεται άμεσα με τον χειμώνα, επειδή οι περισσότερες περιπτώσεις 'εμφανίσεών' του ακούγονται κατά την περίοδο αυτών των κρύων μηνών. Τους μήνες αυτού είναι αισθητή η έλλειψη τροφών κάτι που θα μπορούσε σε ειδικές συνθήκες να προκαλέσει τάσεις κανιβαλισμού. Οι ιστορίες λένε ότι αυτό κινείται μαζί με τον χειμωνιάτικο κρύο αέρα, με τις απάνθρωπες κραυγές του να σχίζουν την ατμόσφαιρα. Άλλες αναφέρουν ότι το Windigo αποτελείται από πάγο και κρύο. Και πράγματι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σε έναν οικοδεσπότη του, με μια καρδιά παγωμένη , ανίκανη στα ανθρώπινα αισθήματα και τις συγκινήσεις. Οι περισσότερες αναφορές μιλούν για σκληρά αντικοινωνικές, βίαιες και κανιβαλιστικές συμπεριφορές των ατόμων που είχαν κυριευτεί από το Windigo. Εν τούτοις ορισμένα από τα άτομα αυτά, συνειδητοποιώντας την κατάσταση που βρίσκονταν επέλεξαν να φύγουν και να χαθούν στα δάση, προκειμένου να μην βλάψουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Κάποια μάλιστα κατέληγαν στη αυτοκτονία λυτρώνοντας έτσι τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους στην κοινωνία που ζούσαν.

Όπως συνέβη με τις μάγισσες και τους λυκάνθρωπους στην Ευρώπη, με αντίστοιχο τρόπο αντιμετωπίστηκαν οι Windigoes στον Καναδά την περίοδο των αποίκων. Πολλά τέτοια περιστατικά καταγράφηκαν. Ο εξερευνητής David Thompson αναφέρεται σε ένα τέτοιο περιστατικό - εξουδωτέρωσης ενός τέτοιου ατόμου σε δασική περιοχή στις μεγάλες λίμνες του Καναδά, στα τέλη του 1700. Ένας νεαρός ινδιάνος κυνηγός, είπε ότι ένιωθε μια ισχυρή ανάγκη να φάει την σάρκα της αδερφής τους, αλλά και οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Ανήσυχο το συμβούλιο της φυλής αποφάσισε ότι ο άνθρωπος αυτός έπρεπε να πεθάνει και μάλιστα να θανατωθεί από τον ίδιο του το πατέρα. Όταν του το ανακοίνωσαν, ο νεαρός κυνηγός δήλωσε πρόθυμος να πεθάνει αφού αυτό έπρεπε να γίνει. Λίγο αργότερα κρεμάστηκε, και στη συνέχεια αποτεφρώθηκε σε μια μεγάλη φωτιά μέχρι του σημείου να χαθούν ακόμα και τα κόκαλά του. Μόνο έτσι θα χανόταν εντελώς το κακό πνεύμα που τον είχε κυριεύσει και να μην επιστρέψει σ΄ αυτόν τον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα πιστεύουν ή ότι οι Windigoes δεν υπήρξαν ποτέ ή ότι υπήρξαν σε παλιά εποχή αλλά όχι τώρα. Οι ψυχολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά την «ψύχωση Windigoes» όπως την αποκαλούν. Στην κατάσταση αυτή οι ασθενείς παρουσιάζουν σημάδια κανιβαλιστικών τάσεων και ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά. Ένα ξέσπασμα τέτοιων περιπτώσεων υπήρξε την δεκαετία του 1970.
Μήπως όμως το Windigo είναι και ένα υπαρκτό πλάσμα που υπάγεται στην κατηγορία της κρυπτοζωολογίας ; Θα μπορεί να συμβαίνει και αυτό, και να αποτελεί την τρίτη περίπτωση. Οι προηγούμενες δύο είναι αυτές που αναφέραμε προηγουμένως : η πρώτη, ένα κακό πνεύμα που κινείται κατά τη διάρκεια του πολικού ψύχους μέσα στα δάση, αναζητώντας ένα ανθρώπινο σώμα να το δεχτεί και να το βοηθήσει να ικανοποιήσει τον φυσικό του πόθο για την ανθρώπινη σάρκα. Η δεύτερη, μια ψύχωση της οποίας οι ασθενείς παρουσιάζουν σημάδια αντικοινωνικότητας και κανιβαλισμού. Η τρίτη περίπτωση είναι ένα είδος ανθρωποειδούς πλάσματος όπως ο Sasquatch. Είναι τόσο βίαιο και κτηνώδες που σκοτώνει κάθε ζωντανό οργανισμό που θα φέρει στα χέρια του συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Είναι πλάσμα της νύκτας. Αναζητά τα θύματά του την αυγή και τα τρώει όταν πέφτει το σκοτάδι. Η διατροφή του είναι κυρίως η σάρκα, αλλά όταν δεν μπορεί να τη βρει τρώει σάπιο ξύλο, τα βρύα των ελών και τα μανιτάρια.
Παρόλο που η περίπτωση αυτή δεν είναι τόσο γνωστή όσο οι δύο προηγούμενες, εν τούτοις θέλει το πλάσμα απόλυτα υπαρκτό, τουλάχιστον στο παρελθόν. Ένα τέτοιο άγνωστο πλάσμα της κρυπτοζωολογίας δεν είναι κάτι το παράδοξο.

Υπάρχουν μερικές αναφορές για βίαιες επιθέσεις ενός πλάσματος που έμοιαζε ή θα μπορούσε να είναι ο Sasquatch. Πολλές αναφέρονται στο περιβόητο από τα γεγονότα Φαράγγι των Πιθήκων στον Καναδά, απ’ όπου φαίνεται να πήρε και το όνομα αυτό. Σε ένα περιστατικό ένας κυνηγός πυροβόλησε ένα Sasquatch. Το πλάσμα έπεσε στο έδαφος, ενώ ταυτόχρονα άλλα πλάσματα βγήκαν από το δάσος και τον καταδίωξαν. Αυτός βρήκε καταφύγια σε μια καλύβα που είχε εγκαταστήσει μαζί με άλλους κυνηγούς χρησιμοποιώντας την σαν βάση για κυνήγι. Λίγο αργότερα μια μικρή ομάδα Sasquatch άρχισε να πολιορκεί βίαια την καλύβα η οποία άντεξε λόγω της ισχυρής κατασκευής της. Τα πλάσματα παρέμειναν όλη τη νύχτα προσπαθώντας να πιάσουν τους κυνηγούς. Την αυγή όμως απομακρύνθηκαν κάτι που έδωσε την ευκαιρία στους έντρομους εγκλωβισμένους ανθρώπους να απομακρυνθούν όπως - όπως και να μην επιστρέψουν ποτέ εκεί.

Μια ακόμα αναφορά έχει να κάνει με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Theodore Roosevelt. Ο Αμερικανός πρόεδρος σε ένα βιβλίο του, το «κυνήγι των αγρίων ζώων», αναφέρεται σε μια ιστορία που του είπε ένας έμπειρος κυνηγός των βουνών με το όνομα Bauman. Ο κυνηγός του εξιστόρησε γιο το πως ένας φίλος του, και αυτός κυνηγός, σκοτώθηκε από ένας πλάσμα μισό άνθρωπος και μισό κτήνος κατά την διάρκεια ενός από τα κυνήγια τους. Ο σύντροφός του βρέθηκε νεκρός με τέσσερα ευδιάκριτα σημάδια από κυνόδοντες στο λαιμό του. Εκτός από αυτές τις τελευταίες ιστορίες και εκείνες που τον θέλουν να τρώει ελάφια και μικρά ζώα ο Sasquatch θεωρείται ειρηνικό πλάσμα.
Και τι συμβαίνει με τα chupacampras και τα συγγενικά του πλάσματα σε όλο τον κόσμο ; Τι συμβαίνει με τον Bigfoot, το Yeti και τα παρόμοια πλάσματα όπως αναφέρει στο βιβλίο του ¨ ο πίθηκοι του μυστηρίου στον κόσμο¨ ο Loren Koleman. Αν πράγματι ο Windigo είναι υπαρκτός (δηλαδή αληθεύει η τρίτη εκδοχή ) τότε πρόκειται για το πιο φονικό πλάσμα που ακρωτηριάζει με μοναδική ευκολία κάθε ζωντανό οργανισμό.

(Στην Μογγολία τα Almas θεωρήθηκαν για κάποια περίοδο ιδιαίτερα επικίνδυνα και κανιβαλιστικά . Αυτό μπορεί να τα συνδέει και με τον «ξαδερφό» τους, τον Sasquatch, κατατάσσοντάς τα στην πραγματικότητα σαν τους τελευταίους neanderthals)

Σχεδόν όλες οι περιοχές της Βορείου Αμερικής φαίνεται να φιλοξενούν πιθηκοειδή πλάσματα. Στον Δυτικό Καναδά λέγεται Sasquatch, στην Φλώριδα Everglades, κπλ. Αυτό όμως που παρουσιάζει ιδιαιτερότητα είναι η περιγραφή τους. Κάθε περιοχή παρουσιάζει κάτι το ξεχωριστό. Άλλα είναι λεπτότερα, άλλα πιο ψηλά, άλλα κοντά και χοντρά, άλλα εμφανίζονται συχνότερα και άλλα πιο αραιά. Έτσι γεννιέται το ερώτημα : μπορεί το Windigo να είναι απλά μια «παραλλαγή» των Αμερικανικών πιθήκων ή ταυτίζεται ακριβώς με το Sasquatch που επεκτείνεται μόνο μέχρι την ανατολή. Μια άμεση σύγκριση ανάμεσα στα δύο πλάσματα θα έδινε την απάντηση.

Είναι όμως στην πραγματικότητα το Windigo επικίνδυνο ; Μερικά «θρυλικά]» πλάσματα ήταν άγρια μέχρι που η ανακάλυψή τους απέδειξε το αντίθετο. Κάτι τέτοιο συνέβη με τον γορίλλα. Ίσως η φοβερή φήμη του Windigo να σχετίζεται με το γεγονός ότι εμφανίζεται σπάνια και έτσι προκαλεί τον φόβο στους κατοίκους που δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν. Ίσως σε αυτές τις περιοχές της Βορείου Αμερικής οι φήμες και οι διαδόσεις να έχουν δώσει αυτή την σκληρή εικόνα για το πλάσμα, σε αντίθεση με τις περιοχές της Δυτικής ακτής όπου τόσο οι παλιές φυλές όσο και οι σύγχρονοι κάτοικοι θεωρούν τον Sasquatch φιλικό πλάσμα, τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό και ευελπιστούν να τον αντικρίσουν.

Μήπως όμως το Windigo αξίζει αυτό που το χαρακτηρίζουν και η σκληρή του φήμη είναι μια ρεαλιστική απόρροια της κτηνώδους συμπεριφοράς του ; Αν δεν υπάρχουν πηγές από «πρώτο χέρι» ίσως δεν μάθουμε ποτέ.
Υπάρχουν θεάσεις του σήμερα ; Έτσι φαίνεται. Στο Οντάριο, αν και δεν είναι μια επαρχία σαν την Αλμπέρτα και την Βρετανική Κολούμπια που μπορεί να κρυφτεί ο Bigfoot, εν τούτοις υπάρχουν σποραδικές αλλά ακριβείς αναφορές και άλλα μυστηριώδη πλάσματα που κινούνται γύρω και μέσα από τα δάση. Η πιο πρόσφατη αναγνώριση ενός τέτοιου πλάσματος έγινε στο Οντάριο το 1997 από έναν Αμερικανό οδηγό φορτηγού κοντά στην Αγία Αικατερίνη.
Σε όλες τις αναγνωρίσεις οι περιγραφές πλησιάζουν με αυτές του Bigfoot. Πλάσματα με μαύρο, ή σκούρο καφέ τρίχωμα, με ένα πιο ανοιχτό χρωματισμό προς το μέρος του προσώπου. Σε όλες όμως τις περιγραφές συμπεριλαμβανομένων και αυτών γύρω από το Οντάριο, κανένα από τα πλάσματα δεν φάνηκε τόσο επικίνδυνο όσο είχε αφήσει να διαφαίνεται το σύνολο των ιστοριών για το Windigo.

Ανεξάρτητα από το μέγεθος της αλήθειας για όλα αυτά και το προσδιορισμό του ποια από τις τρεις εκδοχές εκφράζει αυτή την αλήθεια, το Windigo αφήνει τα σημάδια του και στον σύγχρονο κόσμο. Έτσι πολλές λίμνες, ποτάμια, βουνά και περιοχές παίρνουν το όνομά τους από αυτό. Παράδειγμα το Εθνικό Πάρκο Windigo στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Συμπερασματικά, εάν πρόκειται για έναν υπερφυσικό δαίμονα του δάσους, το πνεύμα του κανιβαλισμού, ένα zombi του πολικού ψύχους, το φάντασμα της πείνας, μια αναταραχή της προσωπικότητας, ένα κτηνώδες, άγριο πλάσμα, η απλά τις συνέπειες της μοναξιάς που νιώθουν έντονα στο δάσος οι χαμένοι κυνηγοί δύσκολα θα αποδειχτεί. Το σίγουρο είναι ότι με όποια μορφή και να το αντιμετωπίσει κανείς, δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά, όταν αυτό θα έχει ήδη συμβεί..

supernatural.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ιός από το μέλλον

Ακόμα και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν» έγραφε ο Αριστοτέλης, πριν από δυο χιλιάδες τριακόσια τόσα χρόνια. Τελεία και παύλα, λογικό και φυσικό! Αν όμως ήταν δυνατό να μάθαινε αυτή την περίεργη και εκπληκτική ιστορία που συνέβη σήμερα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της αρχαιότητας σίγουρα θα είχε προσθέσει: . «αλλά ούτε και το μέλλον!»

Κατά περίεργο τρόπο οι ποιητές, πολλές φορές συλλαμβάνουν και εκφράζουν την πραγματικότητα με τόση αντικειμενικότητα και διαίσθηση, όση δεν μπορεί να ελπίζει ούτε ο μεγαλύτερος επιστήμων των θετικών επιστημών. Για παράδειγμα, δείτε τι γράφει ο T.S.ELIOT (κατά ελεύθερη μετάφραση):

«Το Τώρα και το Χτες,

Είναι, πιστεύω μεσ’ το Αύριο.

Και το Αύριο φωλιάζει μεσ’ το Χτες.»

Είναι καιρός που διάβασα αυτό το κομμάτι. Κι’ από τότε άρχισα την προσπάθεια να προγραμματίσω τον υπολογιστή μου για μια επιχείρηση διερεύνησης του περιεχόμενου του Χρόνου! Να δικαιώσω και να εκμεταλλευτώ μαζί την έμπνευση του T.S.ELIOT! Να δημιουργήσω μια μοντέρνα «Μηχανή του Χρόνου» σαν εκείνη του H.G.Wells!

Όχι, δεν επιδιώκω να μετατρέψω τον υπολογιστή μου σε αλογάκι, όπως εκείνος, για να με μεταφέρει σε άλλες εποχές, σ’ άλλα μέρη. Καλά είμαι εδώ που βρίσκομαι!

Οι επιδιώξεις μου είχαν ένα πιο χειροπιαστό, πιο πεζό κίνητρο: τι θα λέγατε, για παράδειγμα, αν σας ήταν δυνατό να «μπείτε, » εδώ και τώρα, μέσα στα στοιχεία του ΟΠΑΠ της …προσεχούς Δευτέρας; Πολύ κοντινό ταξίδι μέσα στο Μέλλον, και πολύ αποδοτικό και… νόμιμο!

Το πρόγραμμα που προσπαθούσα να σχεδιάσω θα μπορούσε, με λίγη καλή τύχη, να έχει προσπέλαση στα αποθηκευμένα στοιχεία άλλων υπολογιστών, όχι βέβαια του παρόντος ή του παρελθόντος, αλλά του… μέλλοντος! Η βασική αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται όλη αυτή η απίθανη ιστορία είναι απλή, τόσο απλή όσο και το αυγό του Κολόμβου. Μην περιμένετε όμως να σας την αποκαλύψω. Προτιμώ να την κρατήσω για τον εαυτό μου! Και μη νομίζετε πως πρόκειται για καμιά καινούρια εφεύρεση. Τη γνώριζαν και τη χρησιμοποιούσαν οι μεγάλοι αρχιερείς – αρχιτέκτονες και μηχανικοί της Ατλαντίδας και αργότερα της Αιγύπτου. Μόνο που αυτοί δεν είχαν στη διάθεσή τους τα απλά ηλεκτρονικά κυκλώματα των ηλεκτρονικών υπολογιστών και έτσι ήταν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν για δέκτες, ενισχυτές και επεξεργαστές, τα απείρως πολυπλοκότερα νευροβιολογικά κυκλώματα των ζώων και του ανθρώπου!

Η πρώτη ένδειξη που είχα για μια κάποια επιτυχία στην προσπάθειά μου, ήταν η εμφάνιση στην οθόνη του μυστηριώδους «ιού.» Όπως όλοι ο ιοί, που ταλαιπωρούν τους χρήστες των υπολογιστών, ο ιός μου άρχισε να φέρνει τις βόλτες του, στο καντράν, σε ολοένα και πιο περίπλοκες διαδρομές, να χοροπηδά, να αλλάζει κάθε τόσο λαμπρότητα και χρώμα, και κάπου – κάπου, να αφήνει στην οθόνη περίεργες, μυστηριώδεις, θαμπές και ακαθόριστες εικόνες, που τρεμόσβηναν για λίγα δευτερόλεπτα, πριν να τις φάει το σκοτάδι! Αυτή όμως η εμφάνιση του ιού ήταν για μένα η απόδειξη πως βρισκόμουνα στο σωστό δρόμο, η απόδειξη πως ο υπολογιστής μου είχε ήδη αποκαταστήσει επαφή με στοιχεία, που βρισκόντουσαν κάπου αλλού, στοιχεία που δεν του υπαγόρευσα εγώ με κανένα τρόπο.

Η έκπληξή μου όμως ήταν συγκλονιστική όταν ξαφνικά, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, το καντράν γέμισε από αράδες από γράμματα, άσπρα, φωτεινά γράμματα, αραδιασμένα σε γραμμές από λέξεις, πάνω σ’ ένα φόντο από ανεμοδαρμένα μαβιά σύννεφα, ένα τοπίο απόκοσμο, σιωπηλό, συναρπαστικό. Και η έκπληξή μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν άρχισα να διαβάζω το μυστηριώδες κείμενο, που πέρασε στο «τώρα» από το μέλλον, συμπυκνωμένο μέσα στα γενετικά στοιχεία του ηλεκτρονικού ιού, που παγιδεύτηκε στη διαχρονική μου απόχη.

Το κείμενο ήταν διατυπωμένο σε αλλοιωμένη, αλλά αναγνωρίσιμη Αγγλική γλώσσα, φαίνεται δε ότι πολλές λέξεις και έννοιες ήταν συμπυκνωμένες σε μικρές σειρές από δυο-τρία μόνο γράμματα και αριθμούς. Προσπάθησα να το αποθηκεύσω στο σκληρό δίσκο ή να το αντιγράψω σε δισκέτα, αλλά ο υπολογιστής μου μουλάρωσε και δεν έπαιρνε από εντολές. Έτσι, με την αγωνία της ενδεχόμενης απώλειας του μηνύματος από αιφνίδια διακοπή της ΔΕΗ, άρπαξα τη ΝΙΚΟΝ και φωτογράφισα το καντράν. Ύστερα, καλού – κακού, αντέγραψα, με μολύβι σε χαρτί, όσο μπορούσα ακριβέστερα, το κείμενο που έβλεπα στην οθόνη. Αυτό αποδείχθηκε σωτήριο, γιατί, κατά περίεργο τρόπο, στο φιλμ δεν αποτυπώθηκε απολύτως τίποτα!

Το κείμενο που αντέγραψα, κατά ελεύθερη μετάφραση και συμπλήρωση ορισμένων σημείων του, όπου υπάρχουν λέξεις, σήματα και τύποι που δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω , είναι το ακόλουθο:

«Συμπληρώνονται φέτος 1.000 χρόνια από τη μέρα που ένας από τους μακρινούς μας εκείνους προγόνους ο DWN (Σημ.: θα πρέπει να εννοεί το Δαρβίνο), διατύπωσε τη θεωρία του για τη Θεμελιώδη αρχή της Φυσικής Επιλογής. Και όπως συμβαίνει με όλες τις επαναστατικές, τις μεγάλες κατακτήσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, 144 χρόνια μετά τη ιστορική εκείνη έκδοση του 1859, δεν είχε ακόμα γίνει σαφώς κατανοητή η παγκοσμιότητα αυτής της αρχής, το ότι δηλαδή η Φυσική Επιλογή δεν αφορά μόνο τα ζώα και τα φυτά, αλλά ακόμα και τα στοιχειώδη υποατομικά σωματίδια, τα άτομα, τα μόρια, τα άστρα και τους γαλαξίες!

Όμως, σημαντικότερο ίσως είναι το γεγονός ότι οι πρόγονοί μας της εποχής εκείνης δεν είχαν ακόμη κατανοήσει πως προϋπόθεση, αλλά και συνέπεια της λειτουργίας της Φυσικής Επιλογής είναι η περιορισμένη χρονική διάρκεια της ύπαρξης της κάθε συγκεκριμένης λειτουργικής μονάδας, είτε αυτή είναι υποατομικό σωματίδιο, άτομο, μόριο, ιός, κύτταρο, πολυκύτταρος οργανισμός, άνθρωπος. Όπως σήμερα γνωρίζουμε, τα πάντα στον κόσμο μας είναι προϊόντα Φυσικής Επιλογής, και συνεπώς, είναι ενδογενώς προγραμματισμένα να υπάρχουν για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η Φυσική Επιλογή δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει σταθερές στο χρόνο, «αθάνατες» μονάδες, γιατί αυτό απλούστατα θα ανέστελλε την ίδια τη διαδικασία της Φυσικής Επιλογής.

Πολλές προσπάθειες είχαν καταβληθεί για να βρεθούν τα αίτια της γήρανσης και του θανάτου, και πολλές θεωρίες είχαν διατυπωθεί για τα αίτια της περιορισμένης μόνο αναγέννησης των κυττάρων στο ανθρώπινο σώμα. Το βασικό, ότι δηλαδή αυτά τα κύτταρα, ως προϊόντα Φυσικής Επιλογής είναι προγραμματισμένα από την κατασκευή τους να υφίστανται περιορισμένο μόνο αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων, εξακολουθούσε να τους διαφεύγει για πολλά – πολλά χρόνια. Ακόμα και όταν είχαν διαπιστώσει πως τα μοναδικά κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα, που είχαν τη δυνατότητα για απεριόριστες στη σειρά κυτταρικές διαιρέσεις, ήταν αυτά που τότε αποκαλούσαν «νεοπλασματικά, » το βαθύτερο νόημα αυτής της ιδιαιτερότητας δεν έγινε όπως έπρεπε αντιληπτό, και συνεπώς, για πολλά χρόνια δεν αξιοποιήθηκε με τον κατάλληλο τρόπο. Βέβαια σήμερα για μας το πράγμα είναι απλό…»

Εδώ, δυστυχώς, τελειώνει το μήνυμα που ήλθε με τον ιό από το μέλλον. Είχα φτάσει στο κάτω μέρος της οθόνης, και παρά τις απεγνωσμένες μου προσπάθειες, ο υπολογιστής μου δεν ανταποκρινόταν σε καμιά απολύτως εντολή!

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Sai Baba (Σάι Μπάμπα)

Ο Σάι Μπάμπα είναι ο Σατυγιαναρυγιάνα Ράζου ( Satyanarayana Raju), ένας Ινδός γκουρού γεννημένος το 1926 και είναι κατά κόσμον γνωστός ως Μπαγκαβάν Σρι Σάθυα Σάι Μπαμπα ( Bhagavan Sri Sathya Sai Baba)(επικριτές του υποστηρίζουν ότι η ημερομηνία γέννησης παραποιήθηκε έτσι ώστε να φαίνεται ότι η γέννηση του Σάι Μπάμπα εκπληρώνει μια προφητεία του Sri Aurobindo . Λένε ότι τα αρχεία του σχολείου αποδεικνύουν πως στην πραγματικότητα γεννήθηκε το 1929). Πιστεύεται, τόσο από τον εαυτό του όσο και από τους οπαδούς του που υποτίθεται ότι είναι αρκετά εκατομμύρια, ότι είναι θεϊκός. Ισχυρίζεται ότι έχει παραφυσικές δυνάμεις και ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Δύο από τα αγαπημένα του 'θαύματα' είναι να υλοποιεί στάχτη για τους φτωχούς και κοσμήματα για τους πλουσίους.

Η ταινία 'Guru Busters' (σ.τ.μτφ.: 'Κυνηγοί Γκουρού' σε ελεύθερη μετάφραση) από την εταιρία Equinox, έδειξε ότι αυτά τα θαύματα δεν είναι τίποτα άλλο απο φτηνά ταχυδακτυλουργικά τρυκ. Μια κλασσική 'ατάκα' από το έργο, ήρθε από έναν Ινδό φυσικό που του δώθηκε ένα δαχτυλίδι το οποίο υποτιθέμενα υλοποίησε ο Σάι Μπαμπα. Ο φυσικός είπε ότι είχε διδακτορικό από το Χάρβαρντ και δεν θα ήταν δυνατόν να ξεγελασθεί από έναν μάγο.Πόσες φορες δεν έχουμε ακούσει λαμπρούς αλλά παράλληλα παραπλανημένους ανθρώπους να λένε ακριβώς αυτή την φράση; Η ταινία απεικονίζει μια ομάδα επονομαζόμενη Σύνδεσμός Ινδών Ρατιοναλιστών και Επιστημών ( Indian Science and Rationalists' Association [ISRA]) καθώς ταξιδεύει μέσα σε όλη την Ινδία όπου απομυθοποιεί και ξεσκεπάζει σαν απατεώνες τοπικούς φακίρηδες, άντρες-θεούς και γυναίκες-θεούς. Ο ISRA είναι για την Ινδία ότι το Ίδρυμα James Randi για την Αμερική και τον Καναδά (σ.τ.μτφ.: που δυστυχώς δεν έχουν ελληνικό ομόλογο με αποτέλεσμα οι γκουρού, οι θεραπευτές, οι New Age καθοδηγητές και οι οποιοιδήποτε τυχάρπαστοι και απατεώνες να αλωνίζουν ελεύθερα και να επαφίεται μόνο σε μεμονωμένες ιδιωτικές πρωτοβουλίες το ξεσκέπασμα τους). Χρησιμοποιούν επιστημονικές και λογικές αρχές για να ξεσκεπάσουν την μαγική τέχνη της ψευδαίσθησης που χρησιμοποιείται απο Ινδούς μυστικιστές όταν εκτελούν τρυκ όπως η αιώρηση και άλλα υποτιθέμενα θαύματα. (σ.τ.μτφ.: Ο Σάι Μπάμπα ισχυρίζεται ότι είναι Άβαταρ, δηλαδή ενσάρκωση ενός Θεϊκού όντος. Για τον Χριστό, τον Βούδα και τον Μωάμεθ λέει ' ο Χριστός, ο Βούδας ο Μωάμεθ και άλλοι, δεν ήταν άβαταρς. Είχαν κάποια θεϊκή δύναμη...η δική μου δύναμη είναι άπειρη'. Ενώ για τα λεγόμενα θαύματα του λέει ' είναι πέρα από εσάς το να μάθετε το πως και το γιατί δημιουργώ τα αντικείμενα...τα αντικείμενα που δημιουργώ, τα δημιουργώ με την δική μου Θέληση, με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησα και το Σύμπαν'!

Τα θαύματα του έχουν αμφισβητηθεί πολύ και υπάρχουν μαρτυρίες αλλά και αποδείξεις σε βίντεο όπου φαίνεται καθαρά ο τρόπος που τα εκτελεί. Είναι πράγματικά τρυκ.Την δεκαετία του 70 συστάθηκε μια επιτροπή από τον Πανεπιστήμιο του Bangalore για να ερευνήσει αυτά τα λεγόμενα θαύματα. Η επιτροπή κατέληξε ότι ήταν απάτες. Ειδικότερα, ο Σάι Κρίσνα (Sai Krishna), ένα 7χρονο παιδί προστατευόμενο του Σάι Μπαμπα, αποκαλύφηκε ότι ήταν απατεώνας. Στις 15 Ιουλίου το 1976 τρία μέλη της επιτροπής τον είδαν να παράγει την ιερή στάχτη. Τελικά βρήκαν ότι η στάχτη ήταν κρυμμένη μέσα στη φανέλα του παιδιού και έβγαινε έξω όταν τράβαγε μια κλωστή κρυμμένη στα ρούχα του. Στις 23 Νοεμβρίου 1992 η αγγλική εφημερίδα Deccan Chronicle έβγαλε πρωτοσέλιδο εικόνες από ένα βίντεο που παρουσιάζει τον Σάι Μπάμπα να 'δημιουργεί' ένα χρυσό μενταγιόν παρουσία του Ινδού Πρωθυπουργού κ. P.V. Narasimha Rao. Το βίντεο έδειχνε καθαρά τον Σάι Μπάμπα να παίρνει κρυφά το μενταγιόν από τον βοηθό του, ονομαζόμενο Radhakrishna Menon. Στην συνέχεια ο Σάι Μπάμπα 'υλοποιεί' το μενταγιόν με μια κίνηση του χεριού του.

Ο Piet Vroon δουλεύοντας για λογαριασμό της Ολλανδικής εφημερίδας DE VOLKSKRAANT ανέφερε ότι αυτός και ο συνεργάτης του είδαν τον Σάι Μπάμπα να παίρνει δαχτυλίδια, μενταγιόν και ρολόγια από πίσω από βάζα και από κάτω από μαξιλάρια που είχε η καρέκλα του. Επίσης είπαν ότι η στάχτη που εμφάνιζε, βρισκόταν μέσα σε μπαλάκια τα οποιά είχε κρυμμένα στο ένα χέρι του και όταν ήταν να 'εμφανίσει' την ιερή στάχτη, τα πέρναγε στο άλλο του χέρι και τα έλιωνε απελευθερώνοντας την.

Υπάρχουν επίσης και διάφορα σκάνδαλα που ταλανίζουν τον οίκο του Σάι Μπάμπα. Στις 6 Ιουνίου του 1993, έξι εσώκλειστοι του παλατιού του βρέθηκαν άγρια δολοφονημένοι μέσα στην κρεβατοκάμαρα του. Ο ένας από αυτούς ήταν και ο Radhakrishna Menon, ο βοηθός του που καταγράφηκε στο βίντεο να του δίνει ένα μενταγιόν. Η υπόθεση έκλεισε με το πόρισμα ότι η σφαγή αυτή ήταν αποτέλεσμα απόπειρας δολοφονίας του Σάι Μπάμπα. Η αστυνομία όμως κατηγορήθηκε ότι ηθελημένα κατέστρεψε στοιχεία της υπόθεσης.

Επίσης, στις 19 Ιανουαρίου του 1996, η εβδομαδιαία εφημερίδα LOK PRABHA δημοσίευσε μια αναφορά σχετικά με το Ινστιτούτο Ανώτερων Ιατρικών Επιστημών Σάτια Σάι ( Satya Sai Institute of Higher Medical Sciences) στο οποίο ένας χωρικός από την επαρχία Λατούρ (Latur) της Μαχαράστρα (Maharastra) προοριζόταν για μεταμόσχευση νεφρού. Το νεφρό θα αφαιρείτο από τον γιό του. Αν και το νεφρό όντως αφαιρέθηκε, ένας έλεγχος που έγινε μετά, έδειξε ότι τελικά το νεφρό δεν είχε μεταμοσχευθεί στον πατέρα.Αυτή η υπόθεση δημιούργησε ερωτήματα για το αν το ινστιτούτο εμπλέκεται σε υποθέσεις παγκόσμιας εμπορίας οργάνων.

Ύστερα από όλα αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το Σάι Μπάμπα, ο οποίος δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα, το μόνο θαύμα που υπάρχει είναι το ότι έχει ακόμα κάποιες παραπλανημένες ψυχές που τις εξαπατεί και τον πιστεύουν.)

skepdic.gr

Διαβάστε περισσότερα

Uri Geller (Γιούρι Γκέλλερ)

Αν ο Uri Geller λυγίζει κουτάλια με θεϊκές δυνάμεις, τότε τα λυγίζει με το δύσκολο τρόπο.' --James Randi


'Επειδή κάποιος καλός ταχυδακτυλουργός μπορεί να κάνει κάτι, δεν θα έπρεπε να σας κάνει κατ' ευθείαν να βγάλετε το συμπέρασμα ότι είναι και πραγματικό φαινόμενο.' -- Richard Feynman. Ο Uri Geller είναι ένας Αυστριακός/Ούγγρος που γεννήθηκε στο Ισραήλ και ζει στην Αγγλία. Είναι διάσημος για τους ισχυρισμούς του ότι μπορεί να λυγίζει κουτάλια και κλειδιά με το μυαλό του. Ο Geller ισχυρίζεται ότι είχε οράματα και ότι μπορεί να λαμβάνει τις δυνάμεις του από εξωγήινους. Αναφέρεται στον εαυτό του ως ψυχικό και έχει μηνύσει αρκετούς ανθρώπος που λένε το αντίθετο, για εκατομμύρια δολλάρια(σ.τ.μτφ.: και το αγγλικό skepdic δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο κύριος Geller απείλησε με μήνυση επειδή είχε καταχωρηθεί στην κατηγορία Frauds and Hoaxes[Απάτες και Φάρσες]). Έχει χάσει τις προσφυγές και αρκετά λεφτά με τις επιθετικές τακτικές του ενάντια στους επικριτές του. Ο εξέχων επικριτής του είναι ο ταχυδακτυλουργός James ('The Amazing') Randi που έχει γράψει ένα βιβλίο και αρκετά άρθρα στοχεύοντας στο να δείξει πως ο Geller είναι απατεώνας, ότι δεν έχει ψυχικές δυνάμεις και ότι αυτά που κάνει ο Geller δεν είναι τίποτε άλλο παρά φτηνά ταχυδακτυλουργικά τρυκ.

ο Geller δρα για πολλά χρόνια. Η πρώτη φορά που τον είδα ήταν τέλη του 60 αρχές 70 όταν εμφανίστηκε το σόου του Johnny Carson. Υποτίθεται ότι θα επεδείκνυε την ικανότητα του να λυγίζει κουτάλια και να σταματάει ρολόγια με τις σκέψεις του, αλλά δεν πέτυχε ούτε καν να προσπαθήσει κάτι τέτοιο. Γύριζε γύρω γύρω και είπε κάτι πως οι δυνάμεις του δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται σαν να έχουν διακόπτη και πως δεν αισθανόταν 'σωστά'. Άλλοι υποθέτουν πως ο Carson συνεννοήθηκε με τον Randi για ν'αλλάξει τα κουτάλια που θα χρησιμοποιούσε ο Geller, καθώς υπήρχε η υποψία πως άρεσε στον Geller να δουλεύει (δηλαδή να μαλακώνει) τα κουτάλια του πριν από τις επιδείξεις.

Πάντα με ενθουσίαζε και με προβλημάτιζε η έλξη του Geller. Και αυτό μάλλον γιατί σχεδόν όλα τα κουτάλια στο σπίτι μας ήταν στραβά και αυτό που θα ήθελα να δω είναι κάποιον που να τα ισιώνει με το μυαλό του, ή με οτιδήποτε άλλο. Αντίστοιχα και για τα χαλασμένα ρολόγια. Είχα αρκετά τέτοια και αυτό που θα με ενθουσίαζε ήταν να έρθει κάποιος και να τα κάνει να λειτουργήσουν ξανά μια και καλή, είτε με ψυχικές είτε με άλλες δυνάμεις ( Ακόμα και γω μπορώ να κάνω τα χαλασμένα ρολόγια να δουλέψουν για λίγο. Μια μικρή κίνηση αρκεί τις περισσότερες φορές). Συνεπώς, πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχει όντως κάτι μαγικό σε ένα άτομο που έφτιαξε μια καριέρα με το να χαλάει πράγματα.

Μπορεί ο Geller να έχει χάσει τις δίκες αλλά λέει ότι πάει καλά στις δουλειές με το να είναι σύμβουλος σε ψυχικούς εντοπισμούς. Ισχυρίζεται ακόμα ότι πληρώνεται αρκετά λεφτά για να χρησιμοποιεί το ειδικό χάρισμα του ως ψυχικός γεωλόγος σε έρευνες για πολύτιμα αντικείμενα θαμμένα στη Γη (σ.τ.μτφ.:Η αλήθεια όμως απέχει μακράν. Ο Geller ισχυρίζεται ότι 11 εταιρίες εξορύξεων τον πλήρωσαν 1 εκατομμύριο λίρες για να βρει χρυσό και πετρέλαιο με ψυχικά μέσα. Στην πραγματικότητα όμως ήταν μόνο μια και τον πλήρωσε πολύ λιγότερα από αυτό το ποσό. Φυσικά δεν βρήκε τίποτα και η εταιρία δεν είναι και τόσο ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Αν μπλέκεις με τα πίτουρα σε τρώνε οι κότες...). Έχει επίσης ελεγχθεί από τους σπουδαίους Puthoff και Targ, οι οποίοι ονόμασαν το αξιοθαύμαστο χάρισμα του ως το 'Φαινόμενο Geller'. Ο Randi χαρακτηρίζει τους Puthoff και Targ σαν τον 'Χοντρό και τον Λιγνό των Ψ', που βασικά είναι προσβολή για τον Χοντρό και τον Λιγνό (Randi 1982a: 131). [ Για μια ακριβή αναφορά του πόσο εύκολο είναι να επιδείξετε ανικανότητα και να διαπράξετε απάτη σε αυτό το πεδίο, διαβάστε τη περιγραφή του James Randi σχετικά με τα πειράματα που έγιναν στον Geller και σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν από τους Russell Targ και Harold Puthoff του Stanford Research Institute. Δείτε είτε το κεφάλαιο 7 του βιβλίου Flim-Flam! ή το The Magic of Uri Geller ]. Αν αμφισβητείτε τις δυνάμεις του, ή την δική μου περιγραφή τους, μπορείτε να διαβάσετε γι'αυτές στο διαδίκτυο στο Uri-Geller .com. Το διαδραστικό τμήμα αυτού του site είναι εκεί όπου εγώ και εσείς μπορούμε να προσπαθήσουμε να λυγίσουμε ένα κουτάλι που έχει τοποθετήσει ο Geller μπροστά από μια βιντεοκάμερα η οποία και αναμεταδίδει στην ιστοσελίδα του. Αυτό λοιπόν θα έπρεπε να ήταν το νόημα της διαδραστικής τεχνολογίας. Άνθρωποι να βοηθούν ανθρώπους. Αν λυγίσετε το κουτάλι, παίρνετε ένα εκατομμύριο δολάρια. Πρέπει να σας προειδοποιήσω όμως πως αν επιτύχετε να λυγίσετε το κουτάλι, μάλλον θα τα βρείτε λίγο δύσκολα στο να αποδείξετε ότι το κάνατε. Ίσως να χρειαστεί να πάτε στο δικαστήριο, αλλά μην περιμένετε και αρκετή συμπάθεια από τον δικαστή ή τους ενόρκους. Ο Geller πέρασε από αυτά και ξέρει τι κάνουν τα δικαστήρια σε ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν ψυχικές ικανότητες και μπορούν να λυγίζουν κουτάλια με τη δύναμη του μυαλού τους. Ίσως να αμφιβάλλει δημόσια για τις ψυχικές σας ικανότητες, γελοιοποιώντας σας. Μπορείτε να τον μηνύσετε. Αλλά θυμηθείτε, ήταν εκεί, το έκανε και αυτός και ξέρει ποιος θα νικήσει. Και δεν χρειάζεται καν να χρησιμοποιήσει τις ψυχικές του δυνάμεις για να κάνει μια τέτοια πρόβλεψη.

Ο Geller πρόσφατα μεταπήδησε και στην επικερδή βιομηχανία της New Age αυτό-βοήθησης/προσωπικής ανάπτυξης. Το Mind-Power κιτ του πωλείται για 30 δολάρια το κομμάτι. Το κιτ περιλαμβάνει μια κασέτα ήχου, ένα κρύσταλλο και ένα βιβλίο με θέματα όπως πως να αναπτύξετε την ΥΑΑ(ESP), τη ραβδοσκοπία, τις κρυσταλλικές δυνάμεις, την χρωματοθεραπεία και, φυσικά, την τηλεκίνηση.

Πολλοί μάγοι κάνουν αυτά που κάνει ο Geller αλλά ονομάζουν τους εαυτούς τους ταχυδακτυλουργούς ή πνευματιστές. Οι καλοί μάγοι είναι καλοί 'κολπατζήδες' και οι καλοί 'κολπατζήδες' μπορούν να κοροϊδέψουν και τους πιο σοφούς των ανθρώπων. Μπορούν να εκπλήξουν ανθρώπους με την ικανότητα τους να μετακινούν φαινομενικά αντικείμενα, να βλέπουν αντικείμενα που είναι μακρυά σε άλλο χώρο, να διαβάζουν το νου, να προβλέπουν το μέλλον, να αναγνωρίζουν το περιεχόμενο κρυμμένων μηνυμάτων ή σχεδίων κτλ. Αυτό που είναι όντως εκπληκτικό όμως είναι το ότι δεν εκπλήσσουν τους ανθρώπους με το να βρίσκουν τον τυχερό αριθμό του λαχείου ή τη θεραπεία του καρκίνου. Γιατί δεν παρακάμπτουν τα αεροδρόμια και δεν τηλεμεταφέρονται υπερφυσικά στον επόμενο προορισμό τους; Γιατί πάνε το αυτοκίνητο τους στο συνεργείο όταν χαλάει; Γιατί ξοδεύουν το χρόνο τους με το να κουνούν ένα σύρμα μέσα σε ένα γυάλινο ποτήρι και δεν μετακινούν ένα καταράκτη πάνω σε ένα φλεγόμενο δάσος; Η απάντηση είναι προφανής. Τέτοια χρήσιμα κατορθώματα απαιτούν κάτι περισσότερο από αντιπερισπαμούς και απατεωνιά. Γιατί αυτά τα φτηνά τρυκ πείθουν ακόμα και πολύ έξυπνους ανθρώπους για το ότι αυτό που είδαν είναι κάτι το παραφυσικό και όχι κάτι το ταχυδακτυλουργικό; Γιατί οι περισσότεροι έξυπνοι άνθρωποι είναι αρκετοί χαζοί ώστε να μην παραδέχονται ότι δεν είναι τόσο έξυπνοι ώστε να μην μπορούν να εξαπατηθούν από ένα τρυκ. Ένα αρκετά έξυπνο άτομο που δεν μπορούσε να εξαπατηθεί ήταν ο Richard Feynman, ο οποίος και συνάντησε τον Uri Geller. Ο Feynman είπε 'Είμαι αρκετά έξυπνος ώστε να ξέρω ότι είμαι χαζός'. Ο Feynman ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να αντιληφθεί ότι ένας καλός μάγος μπορεί να κάνει τα πράγματα έτσι ώστε να φαίνεται ότι έχει παραβιαστεί κάποιος φυσικός νόμος και ακόμα και ένας μεγάλος φυσικός να μην μπορεί να καταλάβει το τρυκ.

(σ.τ.μτφ.: Ένα από τα πράγματα που ισχυρίζεται ο κύριος Geller είναι ότι σταμάτησε το ρολόι του λονδίνου Big Ben, με ψυχικά μέσα. Και πάλι η αλήθεια απέχει μακράν. Το Big Ben σταματάει γύρω στις δυο φορές το χρόνο έτσι και αλλιώς. Ο κύριος Geller ανακοίνωσε ότι σταμάτησε το Big Ben με το μυαλό του ΑΦΟΥ αυτό είχε σταματήσει! Πέρα από το γεγονός ότι ο κύριος Geller υπόσχεται εδώ και 20 χρόνια να σταματήσει το Big Ben, μετά Χριστόν προφήτης γίνεται ο καθένας...

Ο Geller συνεργάτης της NASA;

Υπάρχει επίσης ο ισχυρισμός ότι ο κύριος Geller έχει συνεργαστεί με τη NASA. H NASA όμως το ξέρει; Ένας ιισχυρισμός έλεγε πως η NASA πρότεινε στον κύριο Geller να 'φτιάξει' την κεραία υψηλού κέρδους (High Gain Antenna- HGA) της διαστημικής βολίδας Galileo, μιας και είχε παρουσιάσει βλάβη. Η NASA απάντησε σε αυτόν τον ισχυρισμό ότι δεν είχε ακούσει ποτέ για τον κύριο Geller και δεν του είχε ζητήσει τίποτε*. Ίσως βέβαια κάποιοι να αναφέρονται στον κύριο Geller ως συνεργάτη της NASA, για την ανεκδιήγητη προσφορά που υποστηρίζει ο ίδιος ότι έκανε. Είπε λοιπόν ο κύριος Geller ότι,

'Ένας πλανήτης είναι όπως ένας άνθρωπος. Χρειάζεται να τον αγαπάνε. Φυσικά θα πάρω ένα μικρό ποσό για να καλύψω τα έξοδα μου, και τότε το μόνο που χρειάζομαι από τους ανθρώπους της NASA είναι να με στρέψουν στη σωστή κατεύθυνση. Αν απελευθερώσω τέτοιου είδους δύναμη σε ένα υγιή πλανήτη, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά'

Σε τι αναφερόταν ο κύριος Geller; Προσφέρθηκε λοιπόν να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του ώστε να κατευνάσει τις ηφαιστειακές δραστηριότητες στον πλανήτη Ουρανό μιας και κατά την άποψη του, θα τον διέλυαν σε κομμάτια! Και η απάντηση της NASA..

Απ'όσο ξέρουμε ο Ουρανός χαίρει άκρας υγείας. Πιστεύουμε πως μπερδεύει τον πλανήτη με κάποιο άλλο σώμα, μάλλον την Ιω, ένα από τα φεγγάρια του Δια. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τον κύριο Geller πως αυτός ο ταραγμένος δορυφόρος απολαμβάνει την καλύτερη φροντίδα που μπορούν να προσφέρουν οι ΗΠΑ. Αν χρειαστούμε υποστήριξη από ψυχικό, να είναι σίγουρος πως θα τον καλέσουμε.

Είμαι σίγουρος πως θα το κάνουν

skepdic.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μυστηριώδης οντότητα στο Banovobrdo - αφήγηση

Ήταν Αύγουστος του 1995 και εκείνη την χρονιά θυμάμαι ήταν έντονα ορατό το μαγευτικό αστρικό φαινόμενο του χορού των Περσίδων. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσα να το παρατηρήσω. Τα αστρικά φαινόμενα είναι κάτι που με μαγεύουν και με ενδιαφέρουν όπως νομίζω και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους. Δεν θα το έχανα με τίποτα. Ζούσα τότε στο Βελιγράδι, σε μια περιοχή που λέγεται Banovobrdo. Σπούδαζα φιλολογία έχοντας επιλέξει την Γιουγκοσλαβία (Σερβία) όπως τόσοι άλλοι Έλληνες. Είχα επισκεφτεί το σπίτι μιας συμφοιτήτριας μου η οποία έμενε σε μια σχετικά αραιοκατοικημένη περιοχή, χωρίς ψηλά κτίρια, απ΄ όπου θα μπορούσαμε να δούμε τις Περσίδες πιο εύκολα.

Έμεινα εκεί ως τις 2 περίπου μετά τα μεσάνυχτα και μετά από μια ομολογουμένως ευχάριστη βραδιά εν μέσω ¨φιλοσοφικών¨, ¨σπουδαστικών¨, ¨επιστημονικών¨ και κοινωνικών¨ συζητήσεων επέστρεψα σπίτι. Είχα πολύ καλή διάθεση. Το σπίτι βρισκόταν πάνω σ΄ ένα μικρό δρόμο που έβγαζε σε αδιέξοδο. Ακριβώς σ΄ εκείνο το αδιέξοδο ήταν η πολυκατοικία που έμενα. Η συγκάτοικος μου δεν είχε έρθει ακόμα στο Βελιγράδι από την Ελλάδα και έτσι ήμουνα μόνη μου στο σπίτι. Σημειωτέον ότι ποτέ δεν με φόβισε να μείνω μόνη μου. Δεν είμαι από τα άτομα που τρομοκρατούνται μόνα τους σε ένα σπίτι.

Είχε πάει σίγουρα 3 ή ώρα όταν αποφάσισα χωρίς να νοιώθω ιδιαίτερη κούραση να ξαπλώσω. Γενικά κοιμόμουν αργά αφού διάβαζα με περισσότερη ηρεμία τέτοιες ώρες τα μαθήματα της σχολής και όχι μόνο. Ξάπλωσα και κλείνοντας τα μάτια προσπάθησα να κοιμηθώ. Όλα τα φώτα ήταν κλειστά, και όπως ήμουν ξαπλωμένη στο πλάι με το πρόσωπο προς τον τοίχο ένιωσα ένα έντονο φως. Δεν ξέρω αν το ρήμα ένιωσα είναι ακριβές, αλλά δεν ξέρω πως να το πω. Είδα ; Αντιλήφθηκα ; Μάλλον ένιωσα. Ένιωσα ένα έντονο φως. Γύρισα να δω τι είναι, και είδα ......είδα ένα ¨πλάσμα¨ ! Μια φιγούρα. Στα δύο περίπου μέτρα διαγώνια από μένα, στο άνοιγμα της πόρτας βρισκόταν μια φιγούρα γύρω στο ένα μέτρο ψηλή περιτριγυρισμένη από ένα έντονο κίτρινο φως. Δεν μπορούσα να διακρίνω ούτε πρόσωπο, ούτε χαρακτηριστικά, ούτε σώμα. Μόνο μια φιγούρα. Σαν να βλέπεις κάποιον τόσο θολά που δεν διακρίνεις τίποτα άλλο παρά μόνο το σχήμα του σώματός του. Ήταν τόσος ο φόβος μου που κοκάλωσα στη θέση μου, άρχισα να κλαίω και να λέω ότι προσευχή ήξερα και δεν ήξερα, ζητώντας παράλληλα από αυτό το ¨πλάσμα ¨να φύγει, να με αφήσει γιατί με τρόμαζε. Προσπαθούσα ταυτόχρονα να πείσω τον εαυτό μου ότι κοιμόμουν και έβλεπα κάποιον εφιάλτη, ότι δεν ήταν πραγματικό αυτό, δεν συνέβαινε, ότι ήταν τα φώτα κάποιου αυτοκινήτου που δημιουργούσαν αντανάκλαση, ότι, ότι, ότι, ... Χίλιες δικαιολογίες έβαλα στο μυαλό μου για να παίρνω κουράγιο, να ανοίγω τα μάτια ( που κρατούσα κλειστά για να μη βλέπω ) πιστεύοντας ότι δεν θα ήταν εκεί. Και όμως ήταν ακόμα εκεί και μάλιστα είχε πλησιάσει στο κρεβάτι μου. Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος του φόβου μου εκείνη τη στιγμή, τον τρόμο μου, τον πανικό μου. Έκλεισα τα μάτια μου ξανά, και μέσα στα αναφιλητά μου του φώναξα: 'φύγε σε παρακαλώ, φοβάμαι πολύ, σε παρακαλώ φύγε'.

Ένιωσα τότε κάτι πολύ θερμό να μου αγγίζει τα πόδια. Σα να με χάιδευε , σαν να ήθελε να με καθησυχάσει. Ήταν ένα απαλό άγγιγμα, όπως χαϊδεύεις ένα παιδί για να το καθησυχάσεις. Σαν να προσπαθούσε να μου πει να μη φοβάμαι. Εγώ βέβαια συνέχισα να κλαίω και να παρακαλάω να με αφήσει. Την επόμενη στιγμή εξαφανίστηκε. Έφυγε όπως ήρθε. Ξαφνικά. Δεν μπορούσα να κουνηθώ από τη θέση μου και φυσικά ούτε λόγος να σηκωθώ από το κρεβάτι μου.

Έτσι άφησα την ώρα να περάσει μέχρι που ξημέρωσε. Τότε μόνο βρήκα το θάρρος να σηκωθώ και τρομοκρατημένη να ψάξω το σπίτι. Όταν βεβαιώθηκα ότι όλα ήταν καλά κάθισα στο τραπέζι και προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Βγήκα στο μπαλκόνι και έψαξα να δω μήπως κάποιος στύλος ήταν εκεί κοντά και με το φως του δημιουργούσε κάποιες αντανακλάσεις. Να δω οτιδήποτε. Προσπαθούσα να βρω μια λογική εξήγηση που δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω. Όταν κατάφερα να ηρεμήσω, ο μόνος τόπος που ένιωσα την ανάγκη να πάω ήταν μια εκκλησία που βρισκόταν εκεί κοντά, αν και δεν είμαι κανένα θρησκόληπτο άτομο. Πήγα λοιπόν εκεί και συζητώντας με τον ιερέα του ναού του εξήγησα τα όσα έζησα. Αυτός με καθησύχασε λέγοντάς μου πως δεν ήταν κάτι το κακό αυτό που ήρθε στο σπίτι μου, αφού ούτε κακό μου έκανε, ούτε με πείραξε. Αντίθετα προσπάθησε να με ηρεμήσει και να με ¨παρηγορήσει¨ κατά κάποιο τρόπο.

Γυρίζοντας σπίτι μου ένιωσα πιο καλά, αν και προσπάθησα να επαναφέρω στη σκέψη μου, να ξαναζήσω πάλι το προηγούμενο βράδυ, να καταλάβω τι ήταν αυτή η οντότητα και γιατί ήρθε σε μένα. Ήμουν όμως πλέον βέβαιη ότι δεν ήθελε να με πειράξει. Αν εγώ φοβόμουν δεν ξέρω.....ίσως αν περνούσαν κάποιες στιγμές ακόμα να έβλεπα...να ένιωθα ....να μπορούσα να καταλάβω.

Αυτή την εμπειρία μου δεν την είπα στην συγκάτοικό μου, η οποία ήταν υπερευαίσθητη , φοβόταν εύκολα. Αρκεί να σκεφτείς ότι πανικοβαλλόταν ακόμα και όταν χτυπούσε ξαφνικά το κουδούνι. Της το είπα μετά από καιρό και αφού προηγουμένως αλλάξαμε σπίτι. Τότε πια βρισκόμασταν αρκετά μακριά από τον ' τόπο του εγκλήματος' και μπόρεσα να της εξομολογηθώ αυτό που συνέβη. Βέβαια η αντίδραση της δεν ήταν ότι καλύτερο, Φοβήθηκε, με χαρακτήρισε ανεύθυνη, πίστεψε ότι θα μπορούσε να ήταν φάντασμα, ίσως εξωγήινος που έχοντας κάποιο άγνωστο λόγο ίσως να το επαναλάμβανε. Και κάπου μετάνιωσα μήπως με αυτή μου την 'ομολογία' της δημιούργησε ένα παραπάνω λόγο να φοβάται στο μέλλον. Ίσως ήταν λάθος.

Δεν μπορώ να πω τι ήταν. Δεν ξέρω τι ήταν. Πάντως όχι κάτι το κακό...!

supernatural.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ψυχική φωτογραφία

Η ψυχική φωτογραφία είναι η υποτιθέμενη παραγωγή εικόνων σε φωτογραφικά μέσα με τρόπο παραφυσικό όπως η ψυχοκίνηση, ή με παραφυσικά φαινόμενα όπως τα φαντάσματα ή τα αστρικά σώματα.  

Χαλκευμένες φωτογραφίες όπως οι φωτογραφίες UFO του Billy Meier και το φιλμ της νεκροψίας ενός εξωγήινου, ή αυτές των νεράιδων του Cottingly, του τέρατος του Λοχ Νες, ή του Μεγαλοπόδαρου, δεν θεωρούνται ψυχικές φωτογραφίες. Αν και υπάρχουν πολλές ψεύτικες φωτογραφίες, πολλές είναι απλά παραφυσικές ερμηνείες φυσικών φαινομένων όπως διάφορα ελαττώματα της κάμερας ή του φιλμ, λάθη κατά την επεξεργασία του φίλμ, αντανακλάσεις στο φακό (που οφείλονται σε αντανακλάσεις μεταξύ των επιφανειών του φακού), το λουράκι της κάμερας ή του φακού που κρέμεται μπροστά από το φακό, εφφέ που δημιουργούνται από αντανακλάσεις του φλας πάνω σε καθέφτες, κοσμήματα κλπ., σχέδια του φωτός, πόλωση του φωτός, χημικές αντιδράσεις κλπ (Nickell 1994, 1997).

Οι πρώτες ψυχικές ή πνευματικές φωτογραφίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την εμφάνιση της πρώτης φωτογραφίας. 'Τόσο νωρίς όσο το 1856, φωτογραφίες αιθερικών μορφών που κάθονταν δίπλα σ' αυτόν που φωτογραφιζόταν, πουλιόντουσαν σαν αστεία δωράκια' (Williams 2000: 205). Το 1862 ο William Mumler έβγαζε τα προς το ζην στη Βοστόνη χρησιμοποιώντας την τεχνική της διπλής έκθεσης για να παράγει φωτογραφίες με υποτιθέμενα πνεύματα νεκρών (Williams: 326). Πολλοί ακολούθησαν τα βήματα του Mumler.

Κάποιοι ερευνητές του παραφυσικού, προφανώς ή αδαείς ή απρόθυμοι να παραδεχθούν ότι οι φωτογραφίες με πνεύματα είναι ψεύτικες ή παρερμηνείες απλών φαινομένων, κυνηγούν πνεύματα για να τα φωτογραφίσουν. Ακόμα, άλλοι υποστηρίζουν πως μπορούν να μεταφέρουν τις σκέψεις τους απ' ευθείας πάνω στο φιλμ, κάτι που είναι γνωστό και ως σκεπτογραφία.

Η σκεπτογραφία έγινε δημοφιλής από τον ψυχίατρο Δρ. Jule Eisenbud. Έγραψε ένα βιβλίο για έναν γκρουμ από το Σικάγο, τον Ted Serios, που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να κάνει να εμφανίζονται εικόνες πάνω σε Polaroid φιλμ, μόνο με το να σκέφτεται μια εικόνα. Από την έκδοση και μετά του βιβλίου του Eisenbud, The World of Ted Serios: 'Thoughtographic' Studies of an Extraordinary Mind (1966) [Ο Κόσμος του Ted Serios: 'Σκεπτογραφικές' Μελέτες ενός Εκπληκτικού Νου], και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό το κατόρθωμα. Ο Eisenbud ισχυρίστηκε πως ο Serios έκανε τη σκεπτογραφία του μέσω ψυχικίνησης, και πως κάποιες από αυτές γίνονταν κατά τη διάρκεια εξωσωματικών εμπειριών. Ο Charlie Reynolds και ο David Eisendrath, αμφότεροι ερασιτέχνες ταχυδακτυλουργοί και επαγγελματίες φωτογράφοι, αποκάλυψαν τον Serios σαν απατεώνα αφού πέρσαν μαζί του, και με τον Eisenbud, ένα Σαββατοκύριακο. Ο Serios ισχυρίστηκε πως χρειαζόταν ένα μικρό σωλήνα μπροστά απ' την κάμερα για να τον βοηθήσει να αυτοσυγκεντρωθεί, αλλά τον είδανε να βάζει κάτι μέσα στο σωλήνα. Το πιθανότερο να ήταν μια εικόνα από αυτό που θα φωτογράφιζε η κάμερα, αλλά που θα υποστήριζε ο Serios ότι προήρθε από το μυαλό του και όχι από το χέρι του. Η αποκάλυψη τους εμφανίστηκε στο τεύχος Οκτωβριου 1967 του περιοδικού Popular Photography . Οι ψυχοκινητικές ικανότητες του Serios άρχισαν σιγά σιγά να σβήνουν μετά απ' αυτό και κανείς δεν έχει ακούσει τίποτα γι' αυτόν τα τελευταία 30 χρόνια.

Αρκετά χρόνια αφού ο Serios χάθηκε από το παραφυσικό προσκήνιο, ο Uri Geller άρχισε να κάνει ένα τρυκ όπου παρήγαγε σκεπτογραφίες. Ο Geller άφηνε πάνω το καπάκι του φακού στη φωτογραφική μηχανή και επαίρνε φωτογραφίες του μετώπου του. Ισχυριζόταν ότι εμφανιζόμενο φιλμ είχε εικόνες που είχαν έρθει κατευθείαν από το μυαλό του. Δεν υπάρχει αφμιβολία ότι είχαν έρθει από το μυαλό του κ. Geller, αλλά ίσως να είχαν πάρει μια άλλη παρακαμπτήριο οδό απ' αυτή που έλεγε. Ο James Randi, ταχυδακτυλουργός και απομυθοποιητής οτιδήποτε παραφυσικού, ισχυρίζεται ότι η ψυχική φωτογραφία είναι στην πραγματικότητα απάτη που χρησιμοποιεί οπτικές συσκευές χεριού (Randi 1982: 222ff.; 1995: 233), ή με το να παίρνονται φωτογραφίες σε ήδη εκτεθειμένο φιλμ. Έξυπνοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν από φωτογραφία, μπορούν να εξαπατηθούν από την ψυχική φωτογραφία αλλά και από φωτογραφίες προϊστορικών τεράτων ή νεράιδων, όπως π.χ. ο Arthur Conan Doyle, δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς.

Φαίνεται παράξενο ότι τα πνεύματα και οι άλλες παραφυσικές δυνάμεις έχουν τη δύναμη να εμφανίζονται σε φιλμ ή σε ηλεκτρονικές συσκευές, ή να επικοινωνούν με εκλεκτούς μέσω αινιγματικών θορύβων που πρέπει να αποκωδικοποιηθούν με βομβαρδισμό πληροφοριών σε ένα παιχνίδι των 20 ερωτήσεων. Τα πνεύματα ποτέ δεν κάθονται απλά κάτω στο τραπέζι να πουν τι τα απασχολεί. Σ' αυτό μοιάζουν πολύ με το Θεό. Αυτό ίσως να εξηγεί την αγάπη που έχουμε για το κρυφτό, το παιδικό παιχνίδι που μπορεί να κατέχει το κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και των μεγάλων μυστικών του σύμπαντος.

skepdic.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ποταμίσιος γίγαντας

Μπανγκόκ : Ψαράδες στη βόρεια Ταϊλάνδη έπιασαν -και στη συνέχεια έφαγαν- το μεγαλύτερο ψάρι του γλυκού νερού που έχει καταγραφεί ποτέ, ανακοίνωσαν η National Geographic Society και η WWF.
Το αρσενικό γατόψαρο είχε μέγεθος αρκούδας και βάρος 293 κιλά.

Το γιγάντιο γατόψαρο ψαρεύτηκε στον ποταμό Μεκόνγκ, ο οποίος φιλοξενεί περισσότερα είδη γιγάντιων ψαριών από οποιοδήποτε άλλο σύστημαω γλυκού νερού στον κόσμο, αναφέρει την Πέμπτη το Reuters.

«Έχουμε πλέον επιβεβαιώσει ότι αυτό το γατόψαρο είναι ο κάτοχος του ρεκόρ, ένα απίθανο ψάρι» δήλωσε ο Δρ Ζεμπ Χόγκαν της WWF.

Περιβαλλοντιστές στην περιοχή αλλά και τοπικοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να πείσουν τους αλιείς να απελευθερώσουν το γατόψαρο και να το αφήσουν να συνεχίσει το ταξίδι του προς τα βόρεια για να αναπαραχθεί.

Στο μεταξύ, όμως, το γιγάντιο ψάρι πέθανε και κατέληξε στα πιάτα των χωρικών.
Το γιγάντιο γατόψαρο του Μεκόνγκ ειναι το μεγαλύτερο αλλά και το σπανιότερο ψάρι της νοτιοανατολικής Ασίας.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν συνολικά 37 οικογένειες γατόψαρων

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Ένα μόριο πιθανή αιτία της σχιζοφρένειας

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, ένα και μοναδικό μόριο ίσως είναι υπεύθυνο για την εκδήλωση των ψυχωτικών συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας.
Η αιτία της σχιζοφρένειας δεν έχει εντοπιστεί ακόμη, όμως οι χημικές ενώσεις στον εγκέφαλο θεωρούνται κλειδί για την έρευνα.

Τρεις κεντρικοί χημικοί «αγγελιοφόροι», με το όνομα «νευροδιαβιβαστές», θεωρούνται επίσης ένοχοι.

Διαφορετικοί ερευνητές, στην πάροδο του χρόνου, έχουν ρίξει ευθύνες για την ύπαρξη της ασθένειας σε καθένα από τα τρία.

Όπως δήλωσε ο P. Greengard του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, επικεφαλής της έρευνας: «Αυτή η μελέτη υποδεικνύει κάτι που και οι τρεις “σχολές” θα είχαν θεωρήσει σωστό».
H ομάδα του Greengard χορήγησε σε ποντίκια αμφεταμίνες που επηρεάζουν την εγκεφαλική λειτουργία -LSD ή PCP.

Κάθε φάρμακο στόχευε συγκεκριμένα σε ένα από τους «ύποπτους» νευροδιαβιβαστές, αλλά είχε και παρόμοια αποτελέσματα στην εγκεφαλική λειτουργία εν γένει και τη συμπεριφορά.
Κάθε παραισθησιογόνο είχε επιρροή στην ίδια μυστηριώδη πρωτεΐνη, την DARPP-32, όπως παρατήρησε η ερευνητική ομάδα.

Τα τρωκτικά άρχισαν να αναπτύσσουν συμπτώματα σχιζοφρένειας.
Η ακριβής αιτία που προκάλεσε την αστάθεια του νευροδιαβιβαστή είναι ακόμα άγνωστη. Όμως, το αποτέλεσμα υποδεικνύει ότι ίσως εν τέλει και οι τρεις χημικές ουσίες επιδρούν στην DARPP-32, με αποτέλεσμα τη σχιζοφρένεια.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως συμβάλλουν στην παραγωγή νέων φαρμακευτικών σκευασμάτων για τη θεραπεία της ασθένειας, καθώς τα ποντίκια με έλλειψη DARPP-32 ήταν σχεδόν απρόσβλητα στην ψυχωτική συμπεριφορά λόγω των παραισθησιογόνων.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Τα στρατιωτικά σόναρ ίσως σκοτώνουν τις φάλαινες

Σύμφωνα με έρευνα Βρετανών και Ισπανών επιστημόνων, τα στρατιωτικά σόναρ πιθανόν να προκαλούν στις φάλαινες μία θανατηφόρα διαταραχή παρόμοια με τη νόσο των δυτών, όπως έδειξαν νεκροψίες σε κήτη που πέθαναν κατά τη διάρκεια ναυτικών ασκήσεων.
Ο Αντόνιο Φερνάντεζ, ερευνητής κτηνιατρικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λας Πάλμας στα Κανάρια Νησιά δήλωσε πως «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι τα ναυτικά σόναρ ίσως σκοτώνουν φάλαινες».

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature και σύμφωνα με ό, τι αναφέρει τα σόναρ ίσως δημιουργούν «παρεμβολές» στο σύστημα ηχοεντοπισμού των φαλαινών, με αποτέλεσμα τα κήτη να παθαίνουν σύγχυση.

Τα τρομαγμένα θηλαστικά αναδύονται απότομα από μεγάλα βάθη και το σώμα τους αποσυμπιέζεται γρηγορότερα από ό, τι πρέπει, με αποτέλεσμα, το άζωτο, που κανονικά είναι διαλυμένο στο αίμα και τους ιστούς, να σχηματίζει φυσσαλίδες που αποφράσσουν τα αγγεία.

Οι ερευνητές εξέτασαν 14 ρυγχοφάλαινες που πέθαναν κατά τη διάρκεια ναυτικών ασκήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε ισπανικά ύδατα στις 24 Σεπτεμβρίου, με δυνάμεις της Ισπανίας των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Τέσσερις ώρες μετά την ενεργοποίηση των σόναρ τα κήτη άρχισαν να ξεβράζονται στα Κανάρια Νησιά.

Κατά τις νεκροτομές αποκαλύφθηκε ότι φυσσαλίδες αζώτου και θρόμβοι λίπους υπήρχαν σε αγγεία του εγκεφάλου, του ήπατος και άλλων οργάνων, ενώ υπήρχε και εκτεταμένη αιμορραγία.
Φυσσαλίδες αίματος βρέθηκαν επίσης σε επτά από τα 1401 κήτη που βρέθηκαν νεκρά σε ακτές της Βρετανίας από το 1992 έως το 2003, όπως αναφέρουν ερευνητές του Ζωολογικού Κήπου του Λονδίνου.

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Αναδρομή σε προηγούμενες ζωές

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος εμπεριέχει μέσα του στοιχεία που τον καθιστούν ακόμα πιο παράξενο από όσο νομίζουμε. Αρκετά χρόνια πριν στην Λαπωνία, ο Φινλανδός ψυχίατρος δόκτωρ Ρέιμα Κάμπμαν ξεκίνησε μια μελέτη σχετική με το φαινόμενο που παρουσιάζεται όταν ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την επήρεια της ύπνωσης. Δημιούργησε μια αρκετά μεγάλη ομάδα απαρτιζόμενη από παιδιά (έφηβους μαθητές Γυμνασίου), φροντίζοντας να χαίρουν άκρας υγείας. Υπνωτίζοντας τα, διαπίστωσε ότι τα περισσότερα από αυτά εκδήλωσαν αρκετές διαφορετικές προσωπικότητες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα από τα κορίτσια της συγκεκριμένης ομάδας έδειξε οκτώ προσωπικότητες. Στην πρώτη προσωπικότητα παρουσιάστηκε σαν κάποια Μπεσίνα που έζησε στην Βαβυλώνα πριν από 2.500 χρόνια. Η επόμενη προσωπικότητα ήταν μια ενδιάμεση κατάσταση που σχετιζόταν με το στοιχείο του νερού, ενώ αμέσως μετά παρουσιάστηκε ως κάποιος Βίνγκ Λέν που έζησε στο Νανκίν της Κίνας γύρω στα 100μχ. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ως η γυναίκα ενός Νορβηγού ψαρά που είχε γεννηθεί στο Στόρβικεν το 846. Αμέσως μετά δήλωσε πως ήταν η Ντόροθι, κόρη ενός Άγγλου πανδοχέα που γεννήθηκε στο χωριό Λότου του Νόργουιτς στα 1139. Την Ντόροθι διαδέχτηκε η Γαλλίδα Ζενεβιέν ντε Μόντ που έζησε στο Παρίσι στα τέλη του 17ου αιώνα. και την Μόντ μια άλλη κυρία μέσης ηλικίας από τη Βρετανία που τύγχανε να είναι σύζυγος ενός μέλους της βουλής των Λόρδων το 1743. Η αμέσως επόμενη προσωπικότητα ήταν μια Σουηδή χωριατοπούλα η Ιουδίθ Μάντισον που γεννήθηκε το 1800 και τέλος παρουσιάστηκε ως Καρολίνα Προκόφιεφ, κόρη ενός Ρώσου αξιωματικού, η οποία πέθανε από φυματίωση στο Λένινγκραντ μετά από την επανάσταση.

Καθώς εξελισσόταν η διαδικασία της ύπνωσης και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης των διαδοχικών προσωπικοτήτων, το κορίτσι περιέγραφε με την παραμικρή λεπτομέρεια την καθημερινότητα της σε κάθε εποχή. Περισσότερο εκπληκτική ήταν ωστόσο η περιγραφή που έδωσε ως «Ντόροθι» κατά το Μεσαίωνα στην Αγγλία. Ο Δρ Κάμπμαν ανάφερε ότι ήταν η πρώτη φορά που άκουγε τόσο σαφή περιγραφή της ζωής της την περίοδο εκείνη, με λεπτομερή αναφορά τόσο σε ονόματα άλλων προσώπων αλλά και σε ακριβείς τοποθεσίες. Η διήγηση της ήταν εντυπωσιακή πάνω σε συμβάντα της περιόδου και σε αποστάσεις μεταξύ περιοχών σε μίλια. Σε ένα σημείο η Ντόροθι άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι που η ίδια αποκάλεσε «Καλοκαιρινό Τραγούδι».

Ενθουσιασμένος και κατάπληκτος δήλωσε ο Δρ Κάμπμαν από την αφήγηση της 13χρονης Φινλανδέζας που ερμήνευε το τραγούδι σε μία διάλεκτο που έμοιαζε με την Αγγλική. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα τραγούδι του 12ου αιώνα. Ο Κάμπμαν κάλεσε τον καθηγητή Ρόιτερ για να πιστοποιήσει με τη σειρά του ότι η γλώσσα απαγγελίας του τραγουδιού ήταν Μεσαιωνική Αγγλική. Δεν ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς πολλές από τις λέξεις. Το τραγούδι που η μικρή Φινλανδέζα είπε, δεν ήταν άλλο από το «Τραγούδι του Κούκου» του οποίου η μοναδική παρτιτούρα φυλάγεται στο Βρετανικό μουσείο σαν κάτι εξαιρετικής σημασίας δυσέρευτο.

Στη Δυτική Αγγλία ο υπνωτιστής Χένρι Μπλίθ ανακάλυψε ότι η ασθενής του Ναόμι Χένρι που καταγόταν από το Έξετερ κάθε φορά που υπνωτιζόταν ζούσε τη ζωή της Ιρλανδέζας Μαίρης Κοέν από το Κόρκ. Οι μαγνητοφωνημένες ερωταποκρίσεις που μπορούσε να ακούσει κάποιος και που είχαν ηχογραφηθεί κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, έδιναν το στίγμα της λεπτομερούς κατάστασης που βίωνε η Χένρι σαν Μάιρη Κοέν στο Κόρκ. Πιστοποίησε ότι ζούσε στο 1790 στο αγρόκτημα «Γκρίνγκειτς». Ανέφερε ακόμα την ονομασία του πλησιέστερου χωριού «Γκρένερ». Με λεπτούς χειρισμούς ο Χένρι Μπλίθ καθοδήγησε τη Ναόμι ανάμεσα από τα στάδια του βίου από τα οποία είχε περάσει. Εκείνη αναφέρθηκε στο άρμεγμα των αγελάδων με το οποίο είχε ασχοληθεί, αλλά και στη κακομεταχείριση που υπέστη από το σύζυγό της. Η βία μάλιστα που άσκησε πάνω της, την οδηγούσε στις απανωτές αποβολές των παιδιών στα οποία έμενε έγκυος.

Σε κάποιο σημείο της ύπνωσης ο Μπλίθ κατάλαβε από τα λεγόμενα της ότι είχε προσεγγίσει ηλικιακά τα εβδομήντα της. Τότε τη ρώτησε πόσος χρόνος ζωής της έμενε ακόμα. Εκείνη του απάντησε ότι δεν θα ζούσε ακόμα για πολύ καιρό και ότι της το είπε κάποια γυναίκα Τη ρώτησε ο Μπλίθ «Πονάς πουθενά»; «Όχι, απλά τελειώνω» του απάντησε σχεδόν άμεσα εκείνη. Στην αμέσως επόμενη ερώτηση για το αν την είχε δει κάποιος ιερέας, ο Μπλίθ δεν έλαβε καμία απάντηση. Παρά την επιμονή του σε ερωτήσεις, ο υπνωτιστής δεν κατάφερε να την κάνει να μιλήσει. Ενώ εξακολουθούσε να είναι σιωπηρή, ο σφυγμός από τον αριστερό της καρπό άρχισε να χάνεται. Η αναπνοή της σταμάτησε και το πρόσωπο της άλλαξε χρώμα. Έδειχνε πεθαμένη. Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο ήταν ηλεκτρισμένη. Η ένταση και ο φόβος ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα και των υπολοίπων παρευρισκομένων στο χώρο. Τόσο η γυναίκα του υπνωτιστή όσο και ένας δημοσιογράφος από την «Ντέιλι Εξπρές» τρομοκρατημένοι πίστεψαν ότι κάτι κακό είχε συμβεί. Εκείνη τη στιγμή ο πνευματιστής έσκυψε στο αυτί της Ναόμι λέγοντας της «Είσαι ασφαλής και εγώ είμαι μαζί σου». Τότε η υπνωτισμένη γυναίκα άρχισε σιγά σιγά να αντιδράει. Ο σφυγμός της επανερχόταν σταδιακά ενώ σε λίγο είχε αποκατασταθεί και η αναπνοή της. Το πρόσωπο της ξαναπήρε το κανονικό χρώμα, αλλά ο Μπλίθ πίστεψε ότι για πέντε τουλάχιστον δευτερόλεπτα κάθε ίχνος ζωής είχε χαθεί από πάνω της.

Το συμβάν τάραξε τα νερά στους κόλπους της Εγγλέζικης κοινωνίας. Ο κόσμος επηρεάστηκε αρκετά από το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ντέιλι Εξπρές», καθώς έγινε αναφορά και στους κινδύνους που επιφυλάσσουν τέτοιου είδους απόπειρες με αναδρομές σε προηγούμενες ζωές. Ο Μπλίθ ωστόσο δεν τα παράτησε και συνέχιζε να υποβάλλει την ίδια ασθενή σε υπνωτισμό. Την επόμενη φορά η Ναόμι έζησε τη ζωή κάποιας άλλης κοπέλας, της Κλάρις Χέλιερ από το Μπρίστολ που έζησε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα.

Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η ύπνωση είναι μια εναλλακτική κατάσταση της συνείδησης. Πιστεύεται δηλαδή, ότι ο υπνωτισμένος βρίσκεται σε κατάσταση έκστασης, από την οποία μπορεί μόνο να βγει με εντολές του υπνωτιστή. Η έρευνα όμως αποδεικνύει ότι δεν είναι έτσι. Μελετώντας το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ενός ατόμου κατά τη διάρκεια της ύπνωσης εξάγουμε το συμπέρασμα ότι δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από εκείνο ενός ανθρώπου ξύπνιου που βρίσκεται σε χαλάρωση. Άρα το βέβαιο είναι ότι με την ύπνωση, ο υπνωτισμένος δεν χάνει τη δύναμη της θέλησης του.
Η ύπνωση είναι μια μορφή κοινωνικής αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της, ο υπνωτιστής ζητά από τον υποβαλλόμενο να υπακούσει σε διάφορες εντολές και εκείνος υπακούει, όχι επειδή ο υπνωτιστής του το επιβάλλει με κάποια δύναμη, αλλά γιατί ο υπνωτιζόμενος εκείνη τη στιγμή στην κατάσταση που βρίσκεται, νιώθει από μόνος του την ανάγκη να το κάνει.

Όπως όλα δείχνουν ο υπνωτισμός ανοίγει δρόμο στη διερεύνηση της ανθρώπινης συνείδησης και φανερώνει τις ικανότητες που κρύβονται μέσα μας. Η υποβολή σε τέτοιου είδους φαινόμενα και πειραματισμούς όσο υπάρχει το ανθρώπινο είδος δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ. Είναι φυσικό ο άνθρωπος να ακολουθεί πάντα τους δρόμους της αναζήτησης. Πόσο δε μάλλον όταν αφορά σε τέτοιου είδους αναζήτηση, μέσα από την οποία προσδοκεί να βρει στοιχεία για τις ρίζες και την ύπαρξη του.

supernatural.gr

Διαβάστε περισσότερα