Ο Βρυκόλακας που στοίχειωνε την Μύκονο

Στην αμερικανική ποπ κουλτούρα, τα βαμπίρ είναι συχνά γοητευτικά, σέξι και εκλεπτυσμένα (κατά το πρόσφατο boom των βαμπιρικών ρομάντσων θα πω και βουτυρόπαιδα). Ο δικός μας βρυκόλακας ωστόσο, πρωτοξάδερφος του σλαβικού βαμπίρ, υπήρξε διαφορετική ιστορία. Η Μύκονος δε, έχει τη δική της αληθινή εμπειρία με το σκοτεινό αυτό πλάσμα, που μάλιστα δεν αποκλείεται να ενέπνευσε μία από τις λιγότερο προβεβλημένες αλλά χαρακτηριστικές τοποθεσίες της. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Οι πρώτες καταγραφές της λέξης «βρυκόλακας» στη Δύση, του πρωτοξάδερφου του σλαβικού βαμπίρ, έγιναν από τα μέσα του 17ου αιώνα και μετά, από συγγραφείς όπως ο Έλληνας λόγιος και βιβλιοθηκάριος της Βατικανής Βιβλιοθήκης, Λέων Αλλάτιος, ή από τον πατέρα François Richard στο Relation de l’Isle de Sant-erini. Αυτός όμως που έγινε αυτόπτης μάρτυρας της υστερίας που μπορούσε να προκαλέσει στην Ελλάδα ένας απέθαντος κάτοικός της, και το συμπεριέλαβε στο έργο του Αφήγηση για ένα ταξίδι στην Εγγύς Ανατολή, ήταν ο βοτανολόγος περιηγητής του 18ου αιώνα, Joseph Pitton de Tournefort. Ο ήδη πολυταξιδεμένος Tournefort, με το αίτημα και τη χρηματοδότηση του Γαλλικού Στέμματος (του Λουδοβίκου ΙΔ΄συγκεκριμένα) για να ερευνήσει τη φυσική ιστορία αλλά και τα ήθη και έθιμα των λαών, ξεκίνησε μία διετή αποστολή από το Ελληνικό Αρχιπέλαγος και την Κωνσταντινούπολη μέχρι τα σύνορα της Περσίας. Μία από τις στάσεις του ανάμεσα στα 38 ελληνικά νησιά που επισκέφθηκε ήταν η Μύκονος.

Μαζί με τους συνοδοιπόρους που επέλεξε, τον ζωγράφο Claude Aubriet και τον Γερμανό γιατρό Andreas Gundelscheimer, αποφάσισε να μην εξερευνήσει τις τοποθεσίες με τον τρόπο που είχαν καθιερώσει οι τότε περιηγητές, αλλά να ριψοκινδυνεύσουν σε απόμερες και άγνωστες διαδρομές. Ήθελαν επίσης να διαπιστώσουν κατά πόσο ίσχυαν όσα είχαν γράψει κάποτε για τη χώρα τους ο Θουκυδίδης, ο Διοσκουρίδης, ο Ηρόδοτος και άλλοι αρχαίοι Έλληνες. Μπορεί ο σκοπός του ταξιδιού του Tournefort να ήταν κυρίως βοτανικού ενδιαφέροντος, όμως λειτουργούσε κιόλας ως ένας κατάσκοπος για τον βασιλιά του που θα αποκτούσε έτσι μία αξιολόγηση των λιμανιών και της χαρτογράφησης των περιοχών. Η Μύκονος που περιγράφει από τον Οκτώβριο του 1700 και τον Ιανουάριο του 1701, ήταν άγονη, “χαμηλή”, ευχάριστη ως διαμονή για τους ξένους, με εξαιρετικά σταφύλια και ένα μαλακό τυρί που τον τρέλανε (θα αναφέρεται ίσως στην κοπανιστή), με περισσότερες γυναίκες από άντρες και τους τελευταίους να έχουν μείνει φαλακροί από τα 20-25 τους χρόνια. Ήταν επίσης βαθιά Ορθόδοξη, με ιερείς που επέμεναν σε εκκλησιαστικά γιατροσόφια αντί για ιατρικές θεραπείες. Σε ένα σημείο του Ταξιδιού στην Κρήτη και τις Νήσους του Αρχιπελάγους, του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και περιλαμβάνει όλο το έργο του που σχετίζεται με την Ελλάδα, θυμάται πως είχε προτείνει να γίνει αφαίμαξη στο πόδι μίας γυναίκας για να θεραπευτεί ο φρικώδης της πονοκέφαλος, αλλά οι παπάδες είχαν προτιμήσει να της χτυπούν το κεφάλι για να βγει ο Διάβολος από μέσα της.

Αυτό τελικά δεν ήταν τίποτα όμως.

Η Μύκονος του επεφύλασσε μία – περίπου – συνάντηση με έναν βρυκόλακα.

Μύκονος

Η Μύκονος όπως απεικονίζεται στο βιβλίο του Tournefort

Στη διάρκεια της επίσκεψής του, ένας χωρικός του νησιού που ο Tournefort αποκαλεί “δύστροπο” και “φιλόνικο από τη φύση του”, δολοφονήθηκε από άγνωστο δράστη. Αφού θάφτηκε σε μία από τις εκκλησίες της Μυκόνου, άρχισε να ακούγεται δύο μέρες μετά πως τη νύχτα κυκλοφορούσε στα στενά, έμπαινε στα σπίτια κι αναποδογύριζε έπιπλα και σκουντούσε τους κατοίκους στην πλάτη για πλάκα. Δε φαινόταν να είναι επικίνδυνος, μόνο άτακτος, γι’ αυτό και οι κάτοικοι – μαζί τους και ιερείς – γελούσαν. Αυτό μέχρι που άρχισαν να παραπονιούνται οι προύχοντες του νησιού.

Μετά από μάταιες δεήσεις που έκαναν οι ιερείς, γράφει ο Tournefort, αποφασίστηκε να γίνει εκταφή μετά τα εννιάμερα του μακαρίτη και να αφαιρεθεί η καρδιά του. «Ο χασάπης της πόλης, αρκετά ηλικιωμένος και πολύ αδέξιος», αναφέρεται σε απόσπασμα του κεφαλαίου Η Παρούσα Κατάσταση της Ελληνικής Εκκλησίας, «άρχισε να ανοίγει την κοιλιά αντί για το στήθος. Ψαχούλεψε για πολλή ώρα τα εντόσθια, χωρίς να βρει εκεί εκείνο που έψαχνε. Στο τέλος, κάποιος του είπε ότι πρέπει να κόψει το διάφραγμα. Η καρδιά ξεριζώθηκε, προς θαυμασμό όλων των παρισταμένων».

Η δυσοσμία του σώματος ωστόσο, σε συνδυασμό με το λιβάνι που έκαψαν για να την εξουδετερώσουν, ήταν τόσο έντονη που άρχισε να ζαλίζει όσους ήταν εκεί. Μέσα στη σύγχυση, θεωρήθηκε ότι ο καπνός από το λιβάνι άχνιζε από το σώμα του νεκρού και σύντομα ο κόσμος που βρισκόταν στην πλατεία έξω από την εκκλησία άρχισε να φωνάζει «βρουκόλακας». Ο χασάπης στο μεταξύ τόνισε ότι το πτώμα ήταν πολύ ζεστό και το αίμα του ακόμα κόκκινο, και η ερμηνεία που δόθηκε ήταν πως ο νεκρός είχε αμαρτάνει βαριά γιατί δεν είχε πεθάνει τελείως, επιτρέποντας έτσι στον Διάβολο να τον αναστήσει. Ο ίδιος ο Tournefort και η συντροφιά του προσπάθησαν να εξηγήσουν πως η θερμότητα των εντοσθίων του πτώματος ήταν φυσιολογική, αλλά άδικα. Αποφασίστηκε να γίνει καύση της καρδιάς του στον γιαλό, όμως ούτε αυτό έπιασε. Ο νεκρός είχε αποθρασυνθεί και η Μύκονος ήταν ανάστατη.

«Τον κατηγόρησαν ότι έδερνε ανθρώπους τη νύχτα, παραβίαζε πόρτες, αλλά και ταράτσες, ότι θρυμμάτιζε τζάμια, έσκιζε ρούχα και άδειαζε στάμνες και μπουκάλια», περιγράφει ο βοτανολόγος. «Πιστεύω ότι δεν λυπήθηκε παρά μόνον το σπίτι του προξένου όπου μέναμε! Παρ’ όλα αυτά, δεν έχω ξαναδεί τίποτε το τόσο αξιοθρήνητο από την κατάσταση στην οποία βρέθηκε το νησί. Είχε παραφρονήσει όλος ο κόσμος. Ακόμα και οι πιο συνετοί φαίνονταν το ίδιο σαλεμένοι, όπως και οι άλλοι […] Έβλεπε κανείς ολόκληρες οικογένειες να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να έρχονται στα άκρα της πόλης, φέρνοντας τα κρεββάτια τους στην πλατεία, για να περάσουν εκεί τη νύχτα. Όλοι κλαίγονταν συνεχώς για νέα έκτροπα. Μόλις βράδιαζε, δεν άκουγε κανείς παρά μόνο βογγητά». Σε άλλο σημείο αναφέρει πως ορισμένοι είχαν φτιάξει τις αποσκευές τους για να μετακομίσουν στη Σύρο και την Τήνο.

«Πώς να ξαναφέρουμε έναν ολόκληρο λαό στα συγκαλά του;», αναρωτιέται, και εξηγεί πως δεν ξαναείπαν ότι θεωρούσαν τον χωρικό πραγματικά πεθαμένο γιατί θα τους θεωρούσαν γελοίους και άπιστους. Η Μύκονος ήταν πεπεισμένη ότι την καταδίωκε βρικόλακας, με τους πιο φανατισμένους να υποχρεώνουν τους παπάδες να κάνουν νηστεία. Εκτός αυτού, οι παπάδες ράντιζαν σε αλλόφρονες ταχύτητες με αγίασμα τα σπίτια νύχτα-μέρα, χωρίς να ξεχνούν φυσικά και το πτώμα που κι αυτό κατανάλωνε νυχθημερόν τη δική του μερίδα αγιασμού από το στόμα. Το ξέθαβαν επίσης 3-4 φορές τη μέρα για να του μπήξουν γυμνά σπαθιά, μέχρι που ένας περαστικός στο νησί Αλβανός πρότεινε να χρησιμοποιήσουν τουρκικά χαντζάρια. «Δε βλέπετε, καημένοι τυφλοί», τους είπε με “ύφος ειδικού” που ειρωνεύεται στο κείμενό του ο Tournefort, «ότι ο προφυλακτήρας που έχουν τα σπαθιά αυτά σχηματίζει σταυρό με τη λαβή και εμποδίζει τον διάβολο να βγει απ’ το κορμί;». Ε, πες το έτσι.

Βασικά, γράψε λάθος. Ούτε με αυτό βρήκαν σωσμό.

Μύκονος

Άρθρο στο περιοδικό Μπουκέτο, 08/10/1931 (Πηγή: strangepress.gr)

Ο περιηγητής περιγράφει πως η Μύκονος περιέπεσε τελικά σε κατάθλιψη και οι κάτοικοι άρχισαν να απαιτούν την ολοκληρωτική καύση του βρυκόλακα, πριν ερημώσει τελείως το νησί. Πράγματι, ο χωρικός μεταφέρθηκε στη διπλανή βραχονησίδα του Αγίου Γεωργίου – σήμερα θα το ακούσεις συχνότερα ως Μπάος, κατά τον πειρατή Γιώργο Μπάο – και κάηκε εκεί. Την Πρωτοχρονιά του 1701, ο Tournefort είδε τη φωτιά από μακριά καθώς επέστρεφε από τη Δήλο. Ο Μπάος ήταν, σύμφωνα με τον θρύλο, τόπος εξορίας των βρυκολάκων, και τα πρόσωπά τους είναι ακόμα αποτυπωμένα στα βράχια. Μετά την καύση του πτώματος εκεί, οι Μυκονιάτες ηρέμησαν και άρχιζαν να βάζουν την εμπειρία τους σε στίχους.

Δεν αποκλείεται αυτή η ιστορία να ενέπνευσε κιόλας την ονομασία μίας λιγότερο γνωστής τοποθεσίας του νησιού. Ο ανενεργός πια φάρος του νησιού, Αρμενιστής, στέκεται ακόμα στην περιοχή Φανάρι, πάνω σε έναν λόφο που παλιά αποκαλούσαν Βουρβούλακα. Δηλαδή βρυκόλακα. Λέγεται πως χρωστούσε την ονομασία του σε μία προσπάθεια των κατοίκων του νησιού να αποτρέψουν τα παιδιά από το να προσεγγίσουν το απόκρημνο μέρος, αλλά ποιος ξέρει αν είναι αυτή η μόνη αλήθεια;

Το βιβλίο Ταξίδι στην Κρήτη και τις Νήσους του Αρχιπελάγους του Joseph Pitton de Tournefort κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Διαβάστε περισσότερα

Το Δαχτυλίδι της Φωτιάς

Περίπου το 90% των σεισμών του κόσμου και το 81% των μεγαλύτερων σεισμών του κόσμου συμβαίνουν κατα μήκος του δακτύλιου της φωτιάς

"Δαχτυλίδι της Φωτιάς". Αυτή είναι η ονομασία της περιοχής στη λεκάνη του Ειρηνικού Ωκεανού, όπου λαμβάνουν χώρα μεγάλοι και ανά πυκνά χρονικά διαστήματα σεισμοί, καθώς και ηφαιστειακές εκρήξεις. 

Το τελευταίο μάλιστα διάστημα το "Δαχτυλίδι" δίνει αρκετά μεγάλους σεισμούς, με τη  διεθνή επιστημονική κοινότητα να παρακολουθεί στενά τη δραστηριότητά του. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα σχεδόν 8 Ρίχτερ που έπληξαν τη Νέα Ζηλανδία πριν έναν περίπου μήνα, καθώς και μεταγενέστερες σεισμικές δονήσεις σε Χιλή και Ελ Σαλβαδόρ που ξεπερνούσαν τα 7 Ρίχτερ.

Το "Δαχτυλίδι της Φωτιάς" έχει πεταλοειδές σχήμα και καλύπτει μία απόσταση 40.000 χιλιομέτρων κυκλικά του Ειρηνικού Ωκεανού, στα όριά του με Ασία, Ωκεανία και Αμερική.

Σχετίζεται με μία συνεχή σειρά ωκεάνιων τάφρων, ηφαιστειακών τόξων, και ηφαιστειακών ζωνών και κινήσεις τεκτονικών πλακών, περιλαμβάνοντας 452 ηφαίστεια και περιέχοντας παράλληλα πάνω από το 75% των ενεργών και ανενεργών ηφαιστείων του κόσμου. Κάποιες φορές αποκαλείται και περι-Ειρηνική ζώνη ή περι-Ειρηνική σεισμική ζώνη.

Περίπου το 90% των σεισμών του κόσμου και το 81% των μεγαλύτερων σεισμών του κόσμου συμβαίνουν κατα μήκος του δακτύλιου της φωτιάς. Η αμέσως επόμενη πιο σεισμική περιοχή (5-6% των σεισμών και 17% των μεγαλύτερων σεισμών του κόσμου) είναι το Αλπικό ορογενετικό σύστημα, το οποίο εκτείνεται από την Ιάβα και τη Σουμάτρα διαπερνώντας τα Ιμαλάια και τη Μεσόγειο Θάλασσα εώς των Ατλαντικό Ωκεανό. Το μεσοατλαντικό ρήγμα είναι η τρίτη πιο σεισμική ζώνη.

Ο δακτύλιος της φωτιάς είναι άμεσο αποτέλεσμα των τεκτονικών πλακών και της κίνησης και των συγκρούσεων των λιθοσφαιρικών πλακών. Το ανατολικό τμήμα του δακτυλίου είναι αποτέλεσμα της βύθισης των πλακών Νάζκα και Κόκος κάτω από την δυτικώς κινούμενη Νοτιοαμερικανική Πλάκα. Η Πλάκα Κόκος βυθίζεται κάτω από την Καραϊβική Πλάκα στην Κεντρική Αμερική. ένα κομμάτι της Πλάκας του Ειρηνικού μαζί με τη μικρή Πλάκα Χουάν ντε Φούκα βυθίζονται κάτω από τη Βορειοαμερικανική Πλάκα. Κατά μήκος του βόρειο τμήματος, η πλάκα του Ειρηνικού, η οποία κινείται προς τα βορειοδυτικά, βυθίζεται κάτω από το τόξω των Αλεούτιων νήσων.

Πιο δυτικά ακόμα, η πλάκα του Ειρηνικού βυθίζεται κατά μήκος των τόξων της χερσονήσου της Καμτσάτκα έως και πέρα από την Ιαπωνία. Το νότιο τμήμα είναι πολυπλοκότερο με ένα αριθμό μικρότερων τεκτονικών πλακών σε σύγκρουση με την πλάκα του Ειρηνικού από τις νήσους Μαριάννες, τις Φιλιππίνες, το Μπουγκαινβίλ, την Τόνγκα, και τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό το κομμάτι δεν περιλαμβάνει την Αυστραλία, καθώς βρίσκεται στο κέντρο δικής της τεκτονικής πλάκας. Η Ινδονησία βρίσκεται μεταξύ του δακτυλίου της φωτιάς κατά μήκος των βορειοανατολικών νησιών της και της Αλπικής ορογενετικής ζώνης κατά μήκος των νοτίων και δυτικών νησιών.

Με πληροφορίες από Wikipedia

Διαβάστε περισσότερα

Πόπο - Μπάβα ~ το αλλόκοτο πνεύμα του Ινδικού Ωκεανού

Ο οδηγός ταξί μοχάμεντ τζούμα αρχίζει να ιδρώνει και να τρέμει, όταν θυμάται την επίθεση που δέχτηκε απο τον πόπο-μπάβα, του πιο τρομερού πνεύματος του νησιού Ζανζιβάρη, το μόνο που θα μας σώσει πλέον είναι να διαβάζουμε νύχτα-μέρα το κοράνι και τίποτα άλλο, ο πόπο-μπάβα είναι αληθινός και καλά προετοιμασμένος λέει ο 41χρονος πατέρας τεσσάρων παιδιών μοχάμεντ...

Ακόμα και οι τουριστικοί οδηγοί του ινδικού ωκεανού συμπεριλαμβάνουν μία ιδιαίτερη πληροφορία για την Ζανζιβάρη, καθώς τα τελευταία χρόνια ένα αλλόκοτο πλάσμα λέγεται ότι εμφανίζεται, τρομοκρατώντας και βιάζοντας επώδυνα τους κατοίκους της περιοχής!

Το πλάσμα που στην τοπική γλώσσα αποκαλείται πόπο-μπάβα (που στα σουαχίλι σημαίνει φτερό της νυχερίδας) το οποίο μοιάζει με νυχτερίδα, εμφανίζεται ξαφνικά και προκαλώντας τον τρόμο, σοδομίζει αντρές, γυναίκες και παιδιά, για να εξαφανιστεί έπειτα το ίδιο απότομα.
 

Τοπικοί μάγοι και εξορκιστές έχουν κατά καιρούς προσπαθήσει να απομακρύνουν αυτόν τον παράδοξο αλλόκοσμο βιαστή, δίχως όμως καμιά επιτυχία, πρόκειται άρα για μιά ακόμη τοπική δεισιδαιμονία; Ή για κάποια καλοστημένη φάρσα;

alito team

Διαβάστε περισσότερα

Τα μυστήρια του ''μύθου'' των Υπερβορείων

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία οι Υπερβόρειοι κατοικούσαν στην τέλειωση του κόσμου , κάτω από έναν ουρανό αδιάκοπα γελαστό και φωτεινό. Η χώρα τους βρισκόταν σε μια περιοχή όπου δε φυσούσε ο βοριάς (πνοαίς όπισθεν βορέα ψυχρού). Αναφέρεται επίσης ότι από το νησί-χώρα τους (πρωτεύουσα του οποίου λέγεται πως ήταν η ξακουστή θούλη-σύμφωνα με μυστικιστικά γερμανικά κείμενα) . 

 Το φεγγάρι φαινόταν να βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη. Ήταν λαός φιλοδίκαιος , φιλόξενος και ειρηνικός. Ζούσε μέσα σε δάση και τρεφόταν όχι με κρέας , αλλά με τους καρπούς των δέντρων. Η μυθολογία αναφέρει επίσης ότι ο λαός αυτός «δεν ήξερε από αρρώστιες , ούτε από γηρατειά». Κοντά τους ζούσαν οι άγριοι και επιθετικοί Αριμασποί και Ισσηδόνες οι οποίοι όμως τους σέβονταν. Έτσι οι Υπερβόρειοι ζούσαν μια ζωή μακριά από πολεμικές συγκρούσεις . Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο που αντλούμε από τη μυθολογία μας είναι ότι κανένας θνητός δεν μπορούσε να βρει εύκολα το δρόμο για τη χώρα των Υπερβορείων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το λόγο του μεγάλου μύστη και ποιητή Πινδάρου ο οποίος και αναφέρει : «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις..» (πως αλλιώς άραγε; ) Μόνο για ελάχιστους ήρωες αναφέρεται πως κατάφεραν να φτάσουν εκεί. Αξίζει όμως να σημειώσουμε πως πάντα τα κατάφερναν με τη βοήθεια κάποιας θεότητας. Έτσι , ο Περσέας (καθοδηγούμενος από την Αθηνά) πέρασε από εκεί όταν πήγαινε να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας , ενώ και ο Ηρακλής (με τη βοήθεια της Άρτεμις) τον καιρό που κυνηγούσε την ελαφίνα της Κερύνειας. Σε αυτό του το ταξίδι μάλιστα , ο ήρωας ζήτησε από τους Υπερβόρειους την άδεια να μεταφέρει φύτρα από λιόδεντρα στην Ολυμπία για να στεφανώνουν με αυτά τους νικητές των αγώνων (καθώς μέχρι τότε η ελιά ήταν άγνωστη στους Έλληνες!!- Και τώρα συνεχίστε να μαθαίνετε στα παιδιά σας ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν το 776 π.Χ ). Άκρως ενδιαφέρουσα είναι και η ιστορία της Ωρείθυιας την οποία και έκλεψε ο Βορέας κρύβοντας την «στα έσχατα της γης ;εκεί που ανοίγουν οι ουρανοί στου Φοίβου το περιβόλι» (εννοώντας τη χώρα των Υπερβορείων).Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως σύμφωνα με την παράδοση ο πρώτος Φαραώ της Αιγύπτου , Μηνάς, λέγεται πως ήταν κάτοικος της χώρας των Υπερβορείων κάτι που μας κάνει να υποθέσουμε πως ο πολιτισμός αυτός ήταν σαφώς παλαιότερος του αιγυπτιακού.


Σχέσεις του Απόλλωνα με τους υπερβορείους
Ο Φοίβος ( εννοούμε τον θεό Απόλλωνα) , φαίνεται να συνδεόταν άρρηκτα με τους Υπερβορείους. Λέγεται πως όταν γεννήθηκε , ο Δίας (αφού τον στεφάνωσε με χρυσή ταινία) τον ανέβασε σε άρμα που τον έσερναν κύκνοι και τον έστειλε να παρέχει χρησμούς στους Δελφούς. Ο Απόλλωνας όμως διέταξε τους κύκνους να πετάξουν στους Υπερβορείους. Ύστερα από ένα χρόνο ο Απόλλωνας αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να ακούσει την εντολή του πατέρα του και έτσι μετέβη στους Δελφούς. Από τότε κάθε φορά που ο θεός του φωτός έλειπε από τους Δελφούς και δε βρισκόταν στον Όλυμπο , όλοι γνώριζαν ότι θα είχε μεταβεί στη χώρα των Υπερβορείων (συγκεκριμένα αυτό γινόταν τους 3 μήνες του χειμώνα ). Λέγεται επίσης ότι ο Απόλλων βρήκε καταφύγιο στη χώρα των Υπερβορείων αφού σκότωσε τους Κύκλωπες και έψαχνε καταφύγιο να ξεφύγει από την οργή του πατέρα του. Τέλος σύμφωνα με τη μαρτυρία μιας γυναίκας ονόματι Βοιώ , το μαντείο των Δελφών το είχαν ιδρύσει Υπερβόρειοι (σ.σ θα συναντάμε πολλά στοιχεία που θα δείχνουν τη στενότατη σχέση -ίσως και καταγωγή!- Ελλήνων και Υπερβορείων) μέσα σε άλλους ο Παγασός , ο Αγυιέας και ο Ωλύνας (πρώτος προφήτης του Απόλλωνα).


Ο υπερβόρειος Άβαρις
Ο Άβαρις ( α+βάρος=αβαρής!) ήταν ένας υπερβόρειος ιερέας που λέγεται ότι επισκέφτηκε την Ελλάδα στα χρόνια του Πυθαγόρα. Μάλιστα από τις πηγές που έχουμε προκύπτει ότι ο Άβαρις ήταν και δάσκαλος του Πυθαγόρα (σε ποια γλώσσα άραγε μιλούσαν;..). «Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα;. Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Απόδειξις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα» , αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιάμβλιχος .Και συνεχίζει «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα.». Επίσης:

«Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό.. διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας...». Τώρα λογικά όλα τα παραπάνω θα σας θυμίζουν κάποια πράγματα που ακούμε και σήμερα , αλλά καλύτερα κρατηθείτε γιατί έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας;Συνεχίζοντας τη γνωριμία μας με τον μυστηριώδη Άβαρι , μαθαίνουμε ότι ήταν ένας μυθικός θαυματουργός γιατρός , αλλά και μάντης του Απόλλωνα.Ο θεός τον είχε διδάξει την τέχνη της μαντικής .Η πιο παλιά παράδοση τον θέλει να ταξιδεύει στον αέρα καβάλα σε μια θεϊκή σαγίτα που του είχε δώσει ο θεός (βλ. Nilsson 616). Aπό άλλη πηγή μας γίνεται γνωστό πως όταν ο Άβαρις έφτασε στην Ελλάδα ανανέωσε τη φιλία και τη συγγένεια του ( ! ) με τους Δήλιους .Φυσικά και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός του ότι στη Δήλο γεννήθηκε ο Απόλλωνας , έτσι κατά κάποιο τρόπο βλέπουμε σιγά σιγά να σχηματίζεται το παζλ Υπερβόρειοι- Απόλλωνας- Δελφοί- Δήλος.



Ταξίδι στο χρόνο!: Οι περιπέτειες του ναυάρχου R.Byrd και του Έλληνα συντρόφου του Επαμεινώνδα Δήμα.
Αυτή τη στιγμή -και μετά την ολοκλήρωση της περιήγησης μας στην ελληνική μυθολογία- ας κάνουμε ένα ταξίδι μπροστά στο χρόνο. Θα σας μεταφέρω λοιπόν σε μια περίοδο ανάμεσα στα 1920-1960 μια εποχή παγκόσμιων αναταραχών σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Πιο συγκεκριμένα θα μελετήσουμε την παράξενη ιστορία του ναυάρχου του πολεμικού ναυτικού των Η.Π.Α Richard Byrd και τις εξερευνήσεις που έκανε εκείνα τα χρόνια πάνω από τους δύο πόλους! Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι μοναδικός σύντροφος του αμερικανού ναυάρχου ήταν ένας Έλληνας , ο Επαμεινώνδας Δήμας για τον οποίο σίγουρα δεν έχουμε ακούσει και πολλά να λέγονται ως τώρα. Είπαμε λοιπόν πως ο Byrd έκανε πτήσεις πάνω από τους πόλους. Ευτυχώς τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τα ταξίδια του είναι καταγεγραμμένα στο ημερολόγιό του , από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε πολλές και σημαντικές πληροφορίες , που σίγουρα θα μας βοηθήσουν στην έρευνα που κάνουμε.Την περίοδο εκείνη θα μπορούσαμε να πούμε πως σημειωνόταν μια τεράστια έξαρση διαφόρων αποστολών. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε κράτος των «πολιτισμένων» χωρών είχε και τις δικές του εξερευνητικές λέσχες , οι οποίες μάλιστα και συναγωνίζονταν μεταξύ τους για τα αποτελέσματα των ερευνών τους!

Επιγραμματικά , τα ταξίδια που έκανε ο Byrd (σ.σ τα όσα επίσημα αναφέρονται ότι έκανε!) ήταν τα εξής: α)Ταξίδι πάνω από το Β. Πόλο στις 9 Μαϊου 1926. β)Ταξίδι πάνω από το Ν. Πόλο στις 28 και 29 Νοεμβρίου 1929 . γ)Ταξίδι πάνω από το Ν. Πόλο το 1947 και δ) Ταξίδι πάνω από το Ν .Πόλο στις 8 Ιανουαρίου 1956 .Mέχρι εδώ όλα ωραία και καλά.

Μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο κ. Byrd ήταν ένας ακούραστος εξερευνητής των πόλων. Ας συνεχίσουμε όμως να μελετάμε αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορία. Τον Απρίλιο του 1955 ανακοινώθηκε από το ναυτικό των ΗΠΑ ότι ο ναύαρχός μας θα ηγείτο μιας αποστολής στο Ν. Πόλο. Μια αποστολή όμως που θα περιελάμβανε 5 πλοία , 14 αεροπλάνα , ειδικά τρακτέρ και 1393 άνδρες! Πράγματι εκπληκτικό! Ως επίσημη δικαιολογία μας πληροφόρησαν ότι το όλο θέμα είχε να κάνει με τη δημιουργία βάσης εκεί. Αξίζει πάντως να παραθέσουμε και τη δήλωση του Byrd την παραμονή της αναχώρησης του από την Αμερική : « Δηλώνω ότι αυτή είναι η πιο σημαντική αποστολή στην ιστορία του κόσμου!». Το καλύτερο όμως μάλλον το κράτησα για το τέλος. Γιατί θα ρωτήσει κάποιος. πήγε μια πήγε δύο. Τι τα ήθελε τα τέσσερα κουραστικά ταξίδια στο Ν. Πόλο;Η απάντηση βρίσκεται στο ημερολόγιο του πρώτου του ταξιδιού εκεί το 1929. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας περιγράψει τις εμπειρίες του ενώ πετάει πάνω από το Ν. Πόλο παρέα με τρεις συντρόφους του:

« Ξαφνικά στον ορίζοντα φαίνεται κάτι που μοιάζει με οροσειρά! Έχουν περάσει 29 λεπτά από την πρώτη αυτή ένδειξη της οροσειράς και είμαι βέβαιος ότι δεν είναι ψευδαίσθηση , αλλά εκατό τοις εκατό αληθινή .Υπάρχουν βουνά που σχηματίζουν μια μικρή οροσειρά. Το υψόμετρο αλλάζει στα 2950 πόδια ενώ αισθανόμαστε δυνατές αναταράξεις. Περνούμε τώρα πάνω από την οροσειρά ακολουθώντας όσο το δυνατόν την ίδια πορεία και αρχίζει να φαίνεται μια μικρή πράσινη κοιλάδα που στο κεντρικό της σημείο τη διαπερνά ένα μικρό ποτάμι ή ρυάκι. Δε θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ίχνος πράσινου εδώ που πετάμε και βέβαια ούτε καν κοιλάδες και ποτάμια. Κάτι δεν πάει καλά εδώ! Στο βάθος υπάρχουν μεγάλα δάση που σκαρφαλώνουν στις πλαγιές των βουνών .Θα έπρεπε να είμαστε πάνω από πάγους και χιόνια! Τα όργανα πλοήγησης μας εξακολουθούν να μη λειτουργούν , ή μάλλον γυρίζουν οι δείκτες τους γύρω γύρω! Βλέπουμε κι άλλους πράσινους λόφους που θα τα χαρακτήριζα σαν βοσκοτόπια. Το εξωτερικό μας θερμόμετρο δείχνει 74 βαθμούς Fahrenheit!Ο μηχανικός μας το επιβεβαιώνει!!!(σ.σ ο μηχανικός είναι ο Έλλην Δήμας!) Τα όργανα τώρα δείχνουν να λειτουργούν κανονικά πάλι. Δεν ξέρω τι να υποθέσω. Λέω στον πιλότο να κατέβουμε στα 1400 πόδια για να παρατηρήσουμε καλύτερα την κοιλάδα και τους λόφους κάτωθέν μας. Είναι καταπράσινη με ένα είδος πολύ πυκνού χόρτου. Παρατηρώ ότι το φως της ημέρας είναι τώρα διαφορετικό. Κάνουμε άλλον έναν κύκλο και διακρίνουμε ένα (τι; ) που όπως δείχνει- μοιάζει με ελέφαντα! Δεν είναι δυνατόν! Μοιάζει με μαμούθ !Απίστευτο! Κατεβαίνουμε στα 1000 πόδια και κοιτώ με τα κυάλια !Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα μαμούθ! Ή έστω ένα ζώο που μοιάζει έτσι. Μέσω του ασυρμάτου το αναφέρω στη βάση .Προχωρούμε τώρα επανερχόμενοι στην αρχική μας πορεία. Εμπρός συνεχίζονται οι λόφοι και ότι φαίνεται να μοιάζει με ύπαιθρο χώρα. Ξανά τα όργανα δε λειτουργούν , προσπαθώ να συνδεθώ με τη βάση μας. Ο ασύρματος δε λειτουργεί!

Πραγματικά εκπληκτικό! Ο Byrd μας περιγράφει μια περιοχή «πέρα από τους πόλους» , όπως και ο ίδιος ανέφερε, (εμείς μπορούμε να βάλουμε στη θέση του «πέρα» , το «μέσα»! ) με πλούσια βλάστηση, με ποτάμια , δάση , οροσειρές , ακόμα και τη θέαση ενός μαμούθ! Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο πάγοι! Μήπως θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε πίσω στην ελληνική μυθολογία και στην περιγραφή της χώρας των Υπερβορείων; Σας προκαλώ να το κάνετε!

To εκπληκτικότερο όλων όμως έχει να κάνει με το ότι όλα τα παραπάνω βιντεοσκοπήθηκαν! Όσο απίθανο κι αν σας φαίνεται είναι γεγονός. Αυτό το μικρής διάρκειας φιλμάκι έκανε την εμφάνισή του στους κινηματογράφους των Η.Π.Α στα τέλη της δεκαετίας του 20 και προκάλεσε αίσθηση σε όσους το είδαν. Παρα όλα αυτά η κυβέρνηση δεν του έδωσε την απαραίτητη σημασία. (άλλωστε εκείνο τον καιρό η χώρα περνούσε πολλές οικονομικές δυσκολίες) .Όταν όμως την περίοδο του Β Παγκοσμίου πολέμου διαρρέουν περίεργες ιστορίες για τις εξερευνήσεις των Γερμανών στους πόλους τα αντίτυπα της ταινίας εξαφανίζονται αμέσως στις Η.Π.Α!(σ.σ σύμφωνα με τον ερευνητή και συγγραφέα κ. Ιωάννη Γιαννόπουλο αντίτυπο από το «καυτό» αυτό φιλμ πρέπει να υπάρχει σήμερα σε αποθήκη του Ναυτικού Μουσείου Πειραιά!)



Το κομμάτι που λείπει
Eίναι λογικό να απορείτε για την εμμονή μου στο ταξίδι του Byrd στο Ν. Πόλο (που έτσι κι αλλιώς μας προσφέρει εκπληκτικές πληροφορίες). Γιατί να προσπαθώ να συνδέσω τις περιπέτειες του ναυάρχου στο ΝΟΤΙΟ Πόλο , με τη χώρα των ΥπερΒΟΡΕΙΩΝ ; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Μια απάντηση που είναι ικανή να φέρει τα πάνω κάτω μέσα στη σκέψη μας και να αλλάξει τον τρόπο επεξεργασίας των πληροφοριών που δεχόμαστε κάθε τόσο για την Ανταρκτική. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι το θέμα της ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ! Υπάρχουν βάσιμες πλεον υποψίες που στηρίζονται τόσο σε αρχαία κείμενα όσο και σε απόψεις επιστημόνων , πως στο απώτατο παρελθόν μετά από κάποια πλανητική αναταραχή (πολλοί μιλούν για την είσοδο του κομήτη Αφροδίτη - Φαέθωντα - Κουετζαλκοάτλ -μιας και είμαστε σε κλίμα «μυθολογικό»-!) σημειώθηκε μια αντιστροφή των πόλων της Γης που προκάλεσε έναν παγκόσμιο κατακλυσμό .Στο βιβλίο του κ. Γεωργίου Κασιμάτη «Εξωγήινη Αρχαιολογία» περιγράφεται εκτενώς ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να γίνει αντιστροφή των πόλων με έναν κατά τα άλλα «ήπιο» τρόπο. Ας δούμε τις τελευταίες εξελίξεις στον επιστημονικό χώρο γύρω από αυτό το θέμα. Τα παρακάτω προέρχονται από άρθρο του ιστού in.gr στις αρχές του 2004 :

«Η αντιστροφή των πόλων, που έχει συμβεί εκατοντάδες φορές στην ιστορία της Γης, έχει πιθανώς σοβαρές συνέπειες για πολλά ζώα που χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο για να προσανατολιστούν και να καθορίσουν τη μεταναστευτική τους πορεία. Το ίδιο θα ίσχυε και για τον άνθρωπο, που βασίζεται σε πυξίδες για την πλοήγηση.

Επιπλέον, η εξασθένιση του πεδίου στη διάρκεια της διαδικασίας αντιστροφής θα άφηνε τη Γη εκτεθειμένη στα σωματίδια υψηλής ενέργειας που πηγάζουν από τον Ήλιο. Τα σωματίδια αυτά θα έφταναν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, αντί να εκτρέπονται προς τους πόλους, και ίσως προκαλούσαν δραματικές κλιματικές αλλαγές.

Πριν από δύο χρόνια, ο Γάλλος γεωφυσικός Γκοτιέ Χιουλό ανακάλυψε ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης φαίνεται να εξασθενεί, ένδειξη ότι ίσως βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας αντιστροφής.»

Αυτό που πρέπει να υποθέσει κανείς είναι το ότι πριν από τον τελευταίο «κατακλυσμό» του Δαρδάνου (σύμφωνα με τη μυθολογία μας) ο τότε βόρειος πόλος είναι η σημερινή Ανταρκτική. Δηλαδή σε έναν χάρτη το απάνω μέρος ήταν ο Νότος από όπου κυρίως μεσουρανούσε ο ήλιος , γι'αυτό και η πορεία των Ελλήνων του Ξενοφώντα από Νότον προς Βορρά ονομάστηκε «κάθοδος των μυρίων»! Συνεχίζοντας να μελετάμε τα αρχαία κείμενα και πιο συγκεκριμένα τον Πίνδαρο διαβάζουμε έκπληκτοι:

'Στα λαμπρά έργα σαν χιλιάδες ανοίχτηκαν δρόμοι ολόφαρδοι , που συνέχεια μας πάνε από του Νείλου εκεί τις πηγές και από τη χώρα των Υπερβορειών' ...

Αμέσως μετά θα αναφερθούμε και στις αποστολές των Ναζί , οι οποίοι και κατείχαν γνώσεις αρχαίων κειμένων- και πιο συγκεκριμένα θα εξετάσουμε στους λόγους για τους οποίους έκαναν συνεχώς αποστολές στην Ανταρκτική. Από όλα τα παραπάνω προκύπτει μια σημαντική ερώτηση η οποία τελικά κρύβει την ουσία. Μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε τους Υπερβόρειους νότια;


Η Yπερβορεία στο στόχαστρο των Ναζί
Μεταφερομάστε στα νεώτερα χρόνια και πιο συγκεκριμένα στην περίοδο του Β Παγκοσμίου πολέμου. Χρόνια γεμάτα φρίκη για την ανθρωπότητα. Τα εγκλήματα των Γερμανών Ναζί και των συμμάχων τους θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα στις μνήμες μας , θυμίζοντάς μας που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν βέβαια (και για να γυρίσουμε στο θέμα μας) είναι η σύνδεση των Γερμανών Ναζί με τον αποκρυφισμό και τη μελέτη αρχαίων κειμένων και μυστηρίων. Αυτοί ήταν λοιπόν που ρίχτηκαν στο κυνήγι για την αναζήτηση της χώρας των Υπερβορείων έχοντας στην άκρη του μυαλού τους τις εμπειρίες του ναυάρχου Byrd (που αναφέραμε παραπάνω) μερικά χρόνια νωρίτερα. Σκοπός των Ναζί ήταν να καταφέρουν να έρθουν σε επαφή με τους κατοίκους της Θούλης (που τους θεωρούσαν απογόνους της Άριας φυλής) με σκοπό τη συνεργασία μαζί τους για τη συγκυβέρνηση της ανθρωπότητας και την επαναφορά χαμένων αξιών όπως οι ίδιοι υποστήριζαν. Η ηγεσία των Ναζί συνεργάστηκε με 2 αποκρυφιστικές οργανώσεις: Την Vrill (σημαίνει αιθέρας) και την Thule , που με τη βοήθεια διαφόρων διαμέσων θα έπαιζαν το ρόλο του μεσολαβητή σε περίπτωση «επαφής». Εδώ θα πρέπει να τονιστεί πως αυτές οι μυστικιστικές εταιρίες (τουλάχιστον πριν την έναρξη του πολέμου) δεν θεωρούσαν μόνο τους Γερμανούς ως απόγονους των Αρίων. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν Γερμανοί, Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι , Έλληνες , Σουμέριοι και ορισμένα ασιατικά φύλα. Τα μυστικιστικά κείμενα των Γερμανών ανέφεραν πως οι πρώτοι κάτοικοι της Υπερβορείας ήταν απόγονοι κάποιας φυλής του πλανήτη Aldebaran στον αστερισμό του Ταύρου.
 

Λέγεται λοιπόν πως μέσω αυτών των εταιριών οι Γερμανοί κατείχαν τη γνώση , κυρίως μέσα από τη μελέτη αρχαίων κειμένων- για την μετακίνηση , ίσως και αντιστροφή των πόλων της Γης στο απώτατο παρελθόν. Έτσι μετά από εκτεταμένες έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η χώρα των Υπερβορείων δε βρισκόταν στο σημερινό βόρειο πόλο αλλά στο νότιο! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δεκαετία 1936-1946 να καταβληθούν τεράστιες προσπάθειες για τη δημιουργία μιας Γερμανικής Βάσης εκεί (σαν πολλές δε μαζεύονται . Ανάμεσα στα άλλα σκοπός αυτής της βάσης ήταν και η δημιουργία ενός ιπτάμενου οχήματος (μετά από συνενόηση με τους Υπερβορείους) το οποίο και θα τους μετέφερε στον πλανήτη Aldebaran.Οι διάμεσοι οι οποίες λέγεται ότι κατάφεραν (!) τελικά να επικοινωνήσουν ήταν η Maria Orsic ή Orschitch και η Sigrum .Aυτό που είδαμε βέβαια εμείς τα μετέπειτα χρόνια (ανάμεσα στα άλλα) ήταν και η κατασκευή του οχήματος Hanebu III διαμέτρου 71 μέτρων , με έναν κινητήρα ονόματι Thule (!) -Tachyonator 7 , ενώ η οδήγηση του γινόταν με τη βοήθεια συστήματος μαγνητικού πεδίου ( Mag - Feld - Impulsen 4A , ταχύτητα πάνω από 40.000 χμ την ώρα! )

Τι μπορεί κανείς να πει για τα παραπάνω; Που τελειώνει η αλήθεια και που ξεκινά το ψέμα; Το μόνο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς με αδιάψευστο κριτή την ιστορία , είναι το γεγονός ότι οι περισσότερες μεταπολεμικές επιστημονικές ανακαλύψεις είχαν εμπνευστές Γερμανούς Ναζί επιστήμονες (οι οποίοι και στην πλειονότητα τους μεταφέρθηκαν «δυτικά»). Αν τώρα προσθέσει κανείς και τις σύγχρονες θεωρίες συνωμοσίας περί απόκρυφης τεχνολογίας τότε ο προβληματισμός του αυξάνεται «επικίνδυνα».

Διαβάστε περισσότερα

Οι κυνηγοί της μούμιας του Μίνωα

Τι κρύβουν τα νότια παράλια της Κρήτης και το ξαφνικό ενδιαφέρον του Ντένικεν; Το άρθρο που υπογράφει ο Δημήτρης Κόκκορης αναφέρεται σε μια επίσκεψη του Ντένικεν στην Κρήτη με επίκεντρο το χωριό Τσούτσουρος.

Περίεργα πράγματα. Και ακατανόητα. Εξαιρετικά δύσκολο να τα προσεγγίσει η κοινή λογική. Μοιάζουν περισσότερο με καλοδουλεμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κανένας δεν είναι σε θέση να ξεδιαλύνει τα πραγματικά περιστατικά μέσα από ένα περίπλοκο κουβάρι αφηγήσεων, φημών και μυθοπλασιών, όπου εμπλέκονται και ζητήματα μεταφυσικής. Απόπειρα κατάδυσης λοιπόν σε μια ερεβώδη ιστορία, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, χωρίς ωστόσο να έχει βγει επίσημα ποτέ προς τα έξω: Νότια παράλια της Κρήτης. Κάπου κοντά στο χωριουδάκι Τσούτσουρος. Σε μια απόσταση γύρω στα 80 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Σε μια περιοχή που υπάρχουν ορισμένα μεγάλα βουνά. Όταν ο ήλιος του μεσημεριού αρχίζει να γέρνει και κοιτάζει κάποιος από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, μπορεί να διακρίνει στα βουνά, ασυνήθιστα σχήματα. Κεφαλές λεόντων, ανθρώπινες μορφές και πυραμιδοειδείς απεικονίσεις. ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΑΩ Κάτω από αυτά τα έγκατα της γης κρύβεται ένας λαβυρινθώδης κόσμος. Κάπου στο κέντρο του είναι ο μεγάλος τάφος του μυθικού 'κοσμοκράτορα Μίνωα'. Πλάι του υπάρχουν ταριχευμένοι και άλλοι βασιλείς εκείνης της περιόδου κατ' αντιστοιχία των φαραωνικών πυραμίδων της Αιγύπτου.

Στην είσοδο βρίσκεται μια τεράστια κληματαριά. Φτιαγμένη από χρυσάφι. Με χρυσό είναι επίσης φτιαγμένα τα τσαμπιά των σταφυλιών που κρέμονται απ' αυτήν. Γύρω-γύρω έχουν φιλοτεχνηθεί χρυσά πουλιά με πάμπολλα διαμάντια. Όμως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Άλλωστε, οι θρύλοι δεν υποκύπτουν σε περιορισμούς. Στα σπλάχνα της ίδιας αυτής γης, βρίσκονται θαμμένα τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας. Δείγματα ενός ανώτερου πολιτισμού που προϋπήρχε στα βάθη των αιώνων. Οι επιγραφές σε είδη γραμμικών γραφών είναι πολλές. Το ίδιο και οι αναπαραστάσεις. Γίνεται μάλιστα λόγος και για ύπαρξη διαστημοπλοίων της εποχής. Όποιος καταφέρει να ερμηνεύσει τις γραφές θα γίνει κτήτορας επτασφράγιστων μυστικών, που ξεκινούν από την 'απόλυτη πολεμική μηχανή' και τις δυνατότητες των εγκεφαλικών λειτουργιών και φτάνουν μέχρι το ελιξίριο της ζωής και τον 'διαπλανητικό πολιτισμό'! Όπως είναι φυσικό, όποιοι γίνονται δέκτες όλων αυτών των αφηγήσεων, η πρώτη αντίδρασή τους, είναι το ειρωνικό μειδίαμα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο επιρρεπείς σε αυτού του είδους τις αναφορές, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον.

Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη περιοχή της Κρήτης, έχει ήδη δώσει σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και τελεί υπό τη συνεχή έρευνα των αρμοδίων επιστημόνων και την άμεση εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού. Ξαφνικά όμως γι αυτήν την 'τρελή ιστορία' έδειξε ενδιαφέρον και ο διάσημος ερευνητής και πατριάρχης της θεωρίας των εξωγήινων επισκέψεων Εριχ φον Ντένικεν. Πρόσφατα μάλιστα ήρθε στην Αθήνα και σύμφωνα με πληροφορίες, αμέσως μετά ταξίδεψε στην επίμαχη περιοχή της Κρήτης. Σε αποκλειστική συνέντευξή του, που έδωσε στο ειδικό περιοδικό 'Τρίτο Μάτι', ο Ντένικεν αναφέρει μεταξύ άλλων ότι του χρόνου θα ξανάρθει στην Ελλάδα για έρευνες μαζί με συνεργάτες του και ένα μέρος του εξοπλισμού του. Όμως το 'Τρίο Μάτι' προχωρά ακόμη περισσότερο και σημειώνει επί λέξει τα ακόλουθα:

Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Πολλοί ερευνητές και άνθρωποι του πνεύματος, σε όλον τον κόσμο, έχουν εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον που έχει δημιουργήσει πολλά ερωτήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ενδιαφέρον αυτό συνδέεται με διάφορα 'μυστικά', που υποτίθεται ότι υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, τα οποία σχετίζονται με αρχαίες τεχνολογίες, με μυθολογικές παραδόσεις αλλά και με την ειδική γεωδαιτική θέση του τόπου. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους αναζητητές δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Εριχ φον Ντένικεν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι σκοπεύει να επισκεφθεί την Κρήτη για να ερευνήσει κάποιο από αυτά τα 'μυστικά'. Υπάρχει μια περιοχή στη Νότιο Κρήτη όπου υποτίθεται ότι 'κάτι' βρίσκεται θαμμένο εκεί, από την αρχαιότητα!! Ένας από τους λόγους της επίσκεψης του φον Ντένικεν στη μεγαλόνησο, είναι να ερευνήσει τη συγκεκριμένη τοποθεσία αυτού του 'μυστικού'...Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, το ότι γι αυτό το θέμα έχουν εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον και οι ...ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει στη Νότιο Κρήτη; Ας ελπίσουμε ότι ο δαιμόνιος κύριος φον Ντένικεν θα θελήσει να μας το αποκαλύψει στο επόμενο βιβλίο του. Είναι σαφές ότι το δημοσίευμα 'φωτογραφίζει' την αρχική ιστορία που προαναφέρθηκε, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα 'αυτοδίδακτων ερευνητών' που υποστηρίζει ότι έχει βρει τη δίοδο που μπορεί να οδηγήσει στο μεγάλο τάφο του 'κοσμοκράτορα'.

Η ομάδα αυτή απευθύνεται επί χρόνια σε σημαντικούς παράγοντες της επιστημονικής, αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου, χωρίς όμως να βρει κάποια ανταπόκριση. Η ίδια αυτή ομάδα μιλά για αρχαιολογικά ευρήματα, που όταν έρθουν στο φως θα είναι πολύ πιο σημαντικά από την ...Ακρόπολη!!! Ο δήμαρχος του Αρκαλοχωρίου Κρήτης (που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσούτσουρος) κ. Χαράλαμπος Γιαννόπουλος, λέει: 'Είναι αλήθεια ότι ακούγονται πολλά. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι ευχάριστοι στα αυτιά, γι αυτό και διαδίδονται εύκολα. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από όσα ακούγονται, η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Απ' ότι γνωρίζω υπάρχουν ευρήματα που δείχνουν διασυνδέσεις του Μινωϊκού με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Ευρήματα που χρονολογούνται σε πάνω από 2.000 χρόνια προ Χριστού. Παλαιότερα, σε μια σπηλιά στον Τσούτσουρο, είχαν βρεθεί αρχαία αντικείμενα. Όλα αυτά είναι σε γνώση των αρχαιολόγων και του υπουργείου Πολιτισμού'. Εκείνο που παραμένει ακόμη άγνωστο είναι αν τελικά όλη αυτή η 'τρελή ιστορία της Κρήτης' θα αποτελέσει το έναυσμα για να γραφεί 'ένα ακόμη συναρπαστικό παραμύθι' από τον κ. Ντένικεν. Αυτά το 1996, πριν από 7 χρόνια. Το 2000 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το βιβλίο του κ. Ντένικεν 'Στο όνομα του Δία', ένα ανούσιο με πολλά λάθη βιβλίο, όπου ο κύριος ερευνητής μιλά για την Μινωϊκή Κρήτη, αλλά δεν γράφει λέξη για το μυστηριώδες χωριό Τσούτσουρο. Τώρα βλέπουμε αρκετά αόριστα περί μυστικών στρατιωτικών βάσεων, πειραμάτων κλπ. Φίλοι μου, όπως όλα τα μυστήρια, έτσι κι αυτό έχει τις σωστές δόσεις ασάφειας, υπαινιγμών, φημών και βέβαια ότι χρειάζεται για να φουντώσει η φαντασία (μήπως κι η προσδοκία μας;) μέσα μας.. Ορισμένα ερωτήματα που παραπέμπουν σε περαιτέρω έρευνα:

1. Τι ακριβώς είναι σε γνώση του Υπουργείου Πολιτισμού; 2. Έχει γίνει έκτοτε κάποια επιστημονική ανακοίνωση; 3. Τι ακριβώς γνωρίζουν οι κάτοικοι ή οι αρχές της περιοχής; 4. Υπάρχει ακόμη αυτή η ομάδα που ισχυρίζεται ότι έχει βρει τα σημαντικά ευρήματα; 5. Έχει γραφτεί από τότε κάτι πάνω στο θέμα; 6. Οι πολιτικοί του νησιού γνωρίζουν κάτι σχετικό; Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι γνωστή για την αγάπη της στο νησί και το ιστορικό του παρελθόν. Έχει γνώση του συγκεκριμένου χώρου και των μυστηρίων του;

Διαβάστε περισσότερα

H επιστήμη «σηκώνει τα χέρια»

Ανεξήγητο παραμένει το φαινόμενο των αγρογλυφικών μετά την κατάρρευση τριών από τις δημοφιλέστερες θεωρίες για τις αιτίες που το προκαλούν!

«Μας έμειναν οι νεράιδες», παραδέχονται οι επιστήμονες και συνεχίζουν την έρευνα για την εξήγηση του φαινομένου των νεραϊδόκυκλων, ή αγρογλυφικών, δηλαδή των σχημάτων άγονης γης εν μέσω σπαρτών...!

Ένα από τα πλέον γνωστά «ανεξήγητα» φαινόμενα είναι αυτό των αγρογλυφικών, νεότερη ονομασία αυτών που παραδοσιακά αποκαλούνται νεραϊδόκυκλοι, ενώ σήμερα είναι πιο γνωστά ως crop circles.

Στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τις αιτίες που τα προκαλούν, οι ειδικοί επιστήμονες είχαν καταλήξει σε τρεις αληθοφανείς θεωρίες, το σύνολο των οποίων αναίρεσε μετά από πολυετή έρευνα το πανεπιστήμιο της Πραιτόρια στη Νότιο Αφρική.«Παραμένουν ακόμα ένα μυστήριο» ήταν τα λόγια της Gretel van Rooyen, βοτανολόγου στο εκπαιδευτικό ίδρυμα και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Σύμφωνα με τη Βρετανική παράδοση (όπου υπάρχουν αναφορές για ανθρώπους που αιχμαλωτίστηκαν σε νεραϊδόκυκλους ήδη από τον 17ο αιώνα), πρόκειται για κύκλους που σχηματίζονται στα μέρη όπου συγκεντρώνονται νεράιδες -κατ'Α άλλους μάγισσες-, οι οποίες συνηθίζουν να «κλείνουν» τις συναντήσεις τους με ένα μαγικό χορό, αφήνοντας τα ίχνη τους στη γη.

Γενικότερα, ως «αγρογλυφικά» χαρακτηρίζονται κυκλικά σχήματα που περικλείουν «μπαλώματα» γυμνής γης. Το μέγεθός τους ποικίλει, καθώς όσοι έχουν αναφερθεί έχουν διάμετρο από τα 2 ως τα 10 μέτρα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό που κάνει το φαινόμενο τόσο αξιοθαύμαστο: επιπλέον, εντός του κύκλου (ή των κυκλικών σχημάτων) υπάρχουν σχηματισμοί από ψηλό γρασίδι, οι οποία συχνά είναι και απόλυτης συμμετρίας.

Οι επιστήμονες ενδιαφέρθηκαν να αποκαλύψουν τις αιτίες της δημιουργίας των κύκλων ήδη από το 1970, όπότε άρχισαν να σχηματίζονται και οι τρεις κυρίαρχες θεωρίες.

Υπεύθυνοι θεωρήθηκαν τότε οι τερμίτες, τα ραδιενεργά κατάλοιπα στο έδαφος και τα τοξικά υπολείμματα του Euphorbia damarana, ενός θάμνου που εκκρίνει δηλητηριώδες λευκό υγρό αν κοπεί τμήμα του βλαστού του.



Καταρρίπτοντας τις υπάρχουσες απόψεις.

Η θεωρία περί ραδιενέργειας δε δυσκόλεψε ιδιαίτερα την ερευνητική ομάδα, η οποία απέστειλε προς ανάλυση δείγματα εδάφους από το εσωτερικό διαφορετικών αγρογλυφικών, προκειμένου να ανακαλύψει αν ήταν μύθος ή όχι η ύπαρξη ραδιενεργών καταλοίπων.

«Θα μπορούσε να είναι η τέλεια εξήγηση. Αλλά δεν βρέθηκαν ίχνη» είπε χαρακτηριστικά η δρ. van Rooyen.

Περνώντας στην εξέταση της δεύτερης θεωρίας, αυτής των τοξικών θάμνων, η ερευνητική ομάδα εντόπισε ζώντες αλλά και ξεραμένους θάμνους στην έρημο και -για άλλη μια φορά- έκανε δειγματοληψία, στην προκειμένη περίπτωση στο έδαφος γύρω από τους θάμνους.Στην συνέχεια, προσπάθησαν να καλλιεργήσουν φυτά της ερήμου στα δείγματα που είχαν συλλέξει, ανακαλύπτοντας τελικά ότι υπάρχουν είδη, όπως το Lolium multiflorum, τα οποία ευδοκίμησαν. Έτσι, μια ακόμα καλή ιδέα πήρε το δρόμο για το καλάθι των αχρήστων. Για την ώρα, έχουμε ξεμείνει με τις νεράιδες - Gretel van Rooyen, του Πανεπιστημίου της Πραιτόρια Έμενε να δοκιμαστεί και η τελευταία πιθανή εξήγηση, αυτή που ήθελε υπεύθυνους τους τερμίτες, οι οποίοι υποτίθεται ότι καταβροχθίζουν οτιδήποτε είχε βλαστήσει εντός του (νοητού αρχικά) κύκλου αφήνοντας πίσω τους «έρημη γη». «Αυτό ακριβώς πιστεύουν και οι περισσότεροι άνθρωποι», εκτιμά η δρ. van Rooyen.

Όμως, όταν αυτή και οι συνεργάτες της έψαξαν για τερμίτες, ή έστω για σημάδια από φωλιές, δεν κατάφεραν να βρουν τίποτα. «Σκάψαμε χαντάκια μέχρι και δύο μέτρα βαθιά, όμως δεν βρήκαμε ούτε ίχνος, ούτε απομεινάρια» εξήγησε η ίδια.

Και τώρα τι;

Επομένως, το ερώτημα παραμένει ανοιχτό: πώς προκύπτουν οι νεραϊδόκυκλοι;

Όπως έδειξαν οι έρευνες, τα δείγματα των φυτών που λήφθηκαν από τα αγρογλυφικά, επιζούσαν μεν σε έδαφος που είχε ληφθεί εντός της περιμέτρου των κύκλων, όμως όταν μεταφερόταν σε δείγματα εδάφους που είχαν ληφθεί εκτός του κύκλου τα αποτελέσματα ήταν εμφανώς καλύτερα.

Παρατηρώντας το φαινόμενο μπορεί κανείς να πει με ευκολία ότι όντως κάτι είναι διαφορετικό ανάμεσα στις δύο εδαφικές περιοχές, όμως ουδείς μπορεί να τις εντοπίσει.

Το μονοπάτι που θα ακολουθήσει στη συνέχεια η ομάδα των Νοτιοαφρικανών επιστημόνων είναι η θεωρία ύπαρξης άλλων τοξικών στοιχείων εντός της περιμέτρου των κύκλων. «Όμως ακόμα και αν τα βρούμε, υπάρχει το επόμενο πρόβλημα, πως προέκυψαν», παραδέχεται η καθηγήτρια και συνεχίζει: «Για την ώρα, έχουμε ξεμείνει με τις νεράιδες»

 

Διαβάστε περισσότερα

Οι φωνές από το υπερπέραν

Ένα βράδυ το καλοκαίρι του 1959 ο Φρήντριχ Γιούργκενσον καταγόμενος από την Οδυσσό αλλά εγκατεστημένος από πολλά χρόνια στην Σουηδία, αποφασίζει να εγγράψει σε μαγνητοταινίες το τραγούδι των σπίνων σ' ένα δάσος κοντά στην Στοκχόλμη.

Όταν τελείωσε η εγγραφή της μαγνητοταινίας, έβαλε να την ακούσει, αλλά προς μεγάλη του έκπληξη άκουσε κάποιους παράξενους ήχους που έμοιαζαν με φωνές τις όποιες δεν αντιλήφθηκε την ώρα της εγγραφής. Μήπως το κασετόφωνο είχε βλάβη; Μήπως ήταν κάποια ραδιοφωνική εκπομπή; Έβαλε να εξετάσουν την συσκευή αλλά δεν είχε καμία βλάβη, εξάλλου το φαινόμενο με τις φωνές ξανά επαναλήφθηκε μετά από δύο εβδομάδες, ο Φρήντριχ ξαναπήγε στο δάσος πάλι για τούς σπίνους, όταν έπαιξε η κασέτα, άκουσε κάποια τιτιβίσματα πουλιών, μια μικρή σιωπή και μετά μια εξασθενημένη φωνή να του λέει: Φρήντριχ, μικρέ μου Φρήντριχ, μ' ακούς; .

Ο Φρήντριχ ξανάκουσε με προσοχή την κασέτα και την φωνή, δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία πως η φωνή που του μίλησε ήταν της μητέρας του η οποία είχε πεθάνει 4 χρόνια πριν, μήπως υπήρξε θύμα ακουστικών παρακρούσεων; Θέλοντας να έχει καθαρή την συνείδηση, προσκαλεί μερικούς φίλους σ'ενα άλλο πείραμα εγγραφής, ανάμεσα τους ήταν και ο γιατρός Μπιόρκεν και μια συνεργάτιδα της σουηδικής τηλεόρασης, η Αρνέ Βαίσσε. Όλοι άκουσαν παράξενους ήχους, μια φωνή ενός γέρου που φώναζε τη λέξη 'πόκαλα ', το όνομα ενός μικρού σουηδικού χωριού, μετά αποσπάσματα φράσεων στα αγγλικά και στα ιταλικά και τέλος μια φωνή που φαινόταν κοντινή που έλεγε την λατινική λέξη΄΄γκραίκους΄΄δηλαδή ΄΄ελληνόπουλα΄΄.

Όσο πέρναγαν οι μέρες, ο Φρήντριχ πιάνει και άλλους ήχους, πιστεύει πως διακρίνει φωνές πεθαμένων φίλων που του μεταδίδουν μηνύματα απο το υπερπέρν. Και μετά τις φωνές του Χίτλερ, του Γκαίρινγκ και του Γκαίτε!! Εντυπωσιασμένος απ' αυτές τις ανακαλύψεις αλλά και φοβούμενος οτι ήταν θύμα παραισθήσεων, ο άνθρωπος απευθύνεται το 1964 στο ινστιτούτο ψυχολογικών ερευνών στο Φράυμπουργκ. Υποβάλλεται σε αυστηρά τεστ που του κάνουν οι αρμόδιοι γιατροί της ραδιοφωνίας. Τέλος το ινστιτούτο αποφαίνεται οτι τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν ήταν πραγματικά και παραψυχολογικής προέλευσης.

Μπορούμε όντως να έρθουμε σε επαφή με πνεύματα νεκρών μέσω κασετόφωνων;

Είναι όντως οι φωνές αυτές από νεκρούς;

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα

Η γραμμή που χωρίζει το σήμερα από το χθες

Τόγκα, Ειρηνικός Ωκεανός, 180ος μεσημβρινός. Η μέρα είναι Σάββατο και η ώρα περίπου 9 το βράδυ.

Μόλις 900 χιλιόμετρα μακρυά, στη νήσο Σαμόα, είναι επίσης 9 το βράδυ. Μόνον που εδώ είναι Παρασκευή!

Πώς γίνεται αυτό; Οι δυο περιοχές είναι αρκετά κοντά για να ανήκουν στην ίδια ζώνη ώρας, μόνο που βρίσκονται... μια μέρα μακρυά!

Γιατί τις χωρίζει η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας (International Date Line ή απλά IDL)!

H IDL είναι μια νοητή γραμμή που διατρέχει την επιφάνεια της Γης κάπου κοντά στον 180ο μεσημβρινό. Και είναι η γραμμή που χωρίζει το σήμερα, από το αύριο, η γραμμή στην οποία ο πλανήτης... αλλάζει μέρα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι αν ένα αεροπλάνο διασχίσει τη γραμμή αυτή ουσιαστικά περνά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου από τη μια μέρα στην άλλη. Αν το αεροπλάνο ή το πλοίο κινείται προς τα ανατολικά, περνά από το σήμερα στο χθες. Ενώ αν κινείται δυτικά περνά από το χθες στο σήμερα.

Όποιος θυμάται τα αναγνώσματα του Ιουλίου Βερν, ο Φιλέας Φογκ ξεκίνησε το ταξίδι του από το Λονδίνο προς τα ανατολικά για να κάνει το γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Όμως όταν επέστρεψε – κι ενώ νόμιζε ότι είχε χάσει το στοίχημα- κατάλαβε ότι ουσιαστικά μια μέρα του είχε... φύγει μέσα από τα χέρια. Γιατί στο κομμάτι από την Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας προς το Σαν Φρανσίσκο δεν αφαίρεσε μια μέρα από το ημερολόγιο του καθώς πέρναγε την Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας.

Πώς “χαράχτηκε” η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας;

Η ανάγκη για την οριοθέτηση του χρόνου βάσει “σήμερα” και “αύριο” και “χθες” έγινε σαφής όταν η κοσμοϊστορική πορεία του Φερδινάνδου Μαγγελάνου που περιέπλευσε τον κόσμο το 1519-1522. Οι επιζώντες του πληρώματος (μόλις 18 άτομα στο σύνολο των 217 που αναχώρησαν) επέστρεψαν στον ισπανικό σταθμό πλήρως βέβαιοι για την ημέρα της εβδομάδας, η οποία βεβαιωνόταν από το ημερολόγιο του πλοίου.

Παρ' όλα αυτά όσοι βρίσκονταν εκεί και τους υποδέχτηκαν επέμεναν ότι η ημέρα ήταν μία ημέρα αργότερα. Το φαινόμενο αυτό, που τώρα γίνεται εύκολα κατανοητό καθώς ο Μαγγελάνος ξεκίνησε το ταξίδι του πλέοντας προς την δύση, προκάλεσε μεγάλη έξαψη εκείνη την εποχή στο βαθμό που μια ειδική αντιπροσωπεία στάλθηκε στον Πάπα για να πάρει εξηγήσεις για αυτό το παράξενο γεγονός.

Με πληροφορίες από τη Wikipedia

Διαβάστε περισσότερα

Μέντιουμ και Πνευματιστές

Ένα από τα πιο συνηθισμένα ερω­τήματα που τίθενται από το κοινό όταν έρχεται ενώπιον ανθρώπων που ισχυρίζονται πως διαθέτουν μαντι­κές ιδιότητες είναι το εξής: πώς κάποιο άτομο τις αποκτά και με ποιον τρόπο τις αναγνωρίζει;

Ένα από τα πιο γνωστά μέντιουμ, η Ντόρις Κόλινς, απαντώντας σε αυτό, γράφει: «Υπάρχει μια κατηγορία μέντιουμ που ούτε βλέπουν εικόνες ούτε ακούνε φωνές, μπορούν ωστόσο να λειτουργήσουν σε πολύ υψηλό επίπεδο, αποδεικνύοντας ότι ο εγκέφαλος δέχεται από κόπου πρότυπα σκέψης τα οποία μόνο ένα "ευαίσθητο" άτομο μπορεί να ερμηνεύσει και μάλιστα με πολύ προσωπικό τρόπο. Πρόκειται για αυτούς που είναι ικανοί να απομονώνουν την πληροφόρηση από τον κόσμο που τους περιβάλλει και να ταξιδεύουν με τη σκέψη τους σε άλλα επίπεδα, όπου μπορούν να δουν τι συμβαίνει».

Η Ντόρις Κόλινς πιστεύει ότι τα «ευ­αίσθητα» άτομα λειτουργούν με έναν κοινό παρονομαστή. Αυτοί που ούτε «ακούνε» ούτε «βλέπουν» δεν διαφέρουν από αυτούς που και βλέπουν εικόνες και ακούνε φωνές. Απλώς οι πρώτοι δεν αναγνωρίζουν τις δυνατότητες του εγκεφάλου τους. Ένα αρχάριο μέντιουμ μπορεί να λάβει συγκεχυμένα μηνύματα, αυτό όμως είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και σε πεπειραμένο μέντιουμ αν ασχοληθεί βιαστικά με το θέμα του.

 

Πώς αναπτύσσεται η ικανότητα των μέντιουμ;

Εδώ η Ντόρις Κόλινς απαντά:

«Το να έχει ένα μέντιουμ μεγάλη ή μέτρια ικανότητα πρόβλεψης δεν έχει τόση σημασία όση το πώς και για ποιον σκοπό χρησιμοποιεί αυτή την ικανότητα. Οι περισσότεροι άνθρω­ποι, για να μην πούμε όλοι, έχουν διαίσθηση ανεπτυγμένη σε έναν άλφα ή βήτα βαθμό. Σε κάποιους από εμάς βρίσκεται σε ενεργό κατάσταση και σε άλλους σε υπολανθάνουσα. Το χάρισμα αυτό είναι σαν ένα σπάνιο φυτό που χρειάζεται νερό για να μεγαλώσει.

Αν το φροντίσεις σωστά, θα αναπτυχθεί. Αν το αγνοήσεις, θα πεθάνει.

Τα μέντιουμ ενθαρρύνουν τα νεαρά άτομα που έχουν αυτό το χάρισμα να το αναπτύ­ξουν. Επιμένουν όμως και θεωρούν πολύ σημαντικό να τα παροτρύνουν ώστε να προβληματιστούν και για ποιον σκοπό θέ­λουν να αναπτύξουν αυτό το χάρισμα και πού θα το χρησιμοποιήσουν.

Γιατί ποιος ο λόγος να αναπτυχθεί ένα τόσο σπάνιο χάρισμα, που ουσιαστικά αποτελεί δύναμη, αν δεν χρησιμοποιηθεί για καλό σκο­πό; Μπορεί η γνώση να είναι από μόνη της σημαντική, αν χρησιμοποιηθεί για το καλό της ανθρωπότητας όμως μπορεί να είναι κάτι καταπληκτικό. Μπορεί ωστόσο εύκολα, αν χρησιμοποιηθεί λάθος, να γίνει κάτι τερατώ­δες και να προκαλέσει  καταστροφή Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα μέντιουμ. Θα πρέπει να έχουν συναίσθηση αυτού που κάνουν και να χρησιμοποιούν το χάρισμά τους με μέτρο και διακριτικότητα

Γιόγκι και βουδιστές με υπερφυσικές δυνάμεις

«Οι πνευματικοί σύλλογοι και μάλιστα της Εκκλησίας είναι κατάλληλοι χώροι για την ανάπτυξη υπερφυσικών ικανοτήτων. Επικρατεί μια λάθος αντίληψη στον κόσμο: ότι υπερφυσικές δυνάμεις και πνευματισμός έχουν άμεση σχέση με τη νύχτα και το σκοτάδι» συνεχίζει το διάσημο μέντιουμ Ντόρις Κόλινς, η οποία όμως δεν θεωρεί την Εκκλησία τον μοναδικό χώρο για την ανάπτυξη αυτού του χαρίσματος.

Οι βουδιστές, για παράδειγμα, αναπτύσ­σουν τις υπερφυσικές τους ικανότητες μέσω του διαλογισμού, ενώ οι γιόγκι με τον αφαιρετικό διαλογισμό και την πνευματική αυτοσυγκέντρωση έχουν αναπτύξει υπερ­φυσικές ικανότητες σε απίστευτα μεγάλο βαθμό. Οι Εβραίοι, είτε θέλουν είτε όχι να αναγνωρίσουν το γεγονός, έχουν αποδείξει τις πολύ μεγάλες υπερφυσικές τους ικανότη­τες. Αν μάλιστα διαβάσει κανείς την Παλαιό Διαθήκη, θα βρει αναφορές σε άτομα που χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι σε θέσεις - κλειδιά για να προβλέπουν το μέλλον.

 

Παράξενες γνώσεις

Υπάρχουν πολλά κανάλια επικοινωνίας που μπορεί να ακολουθήσει ένα μέντιουμ, που ωστόσο δεν είναι αντιληπτά σε έναν κοινό άνθρωπο, παρά μόνο όταν του τα εξηγήσουν. Είναι σαν να προσπαθεί ένας Έλληνας να καταλάβει μια ρωσική ταινία χωρίς να γνωρίζει αυτή τη γλώσσα. Θα την καταλάβει μόνο αν μάθει ρωσικά ή αν υπάρχει κάποιος δίπλα του εκείνη τη στιγμή που θα του εξηγεί.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η ποιότητα ερμη­νείας του κάθε μέντιουμ ποικίλλει, γιατί το καθένα λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους, ασχέτως αν οι τρόποι αυτοί έχουν, όπως ήδη είπαμε, έναν κοινό παρονομαστή.

Ένα μέντιουμ που έχει, για παράδειγμα, καλλιτεχνική φύση θα εκφραστεί αναλόγως. Όπως υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν ασπρόμαυρα όνειρα και άλλοι έγχρωμα, έτσι και ο μέντιουμ - «καλλιτέ­χνης» θα ερμηνεύσει τα πράγματα... με χρώμα. Και μάλιστα, κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν βλέπει με τα μάτια του αυτά τα χρώματα, αλλά τα νιώθει ή τα «βλέπει» στο μυαλό του. Η γνώση έρχεται από την αίσθηση!

 

Μέντιουμ και ευσυνειδησία

Όσοι έχουν αναπτύξει τη διορατική τους ικανότητα, επισημαίνει το μέντιουμ Ντόρις Κόλινς, πρέπει πάντα να θυμούνται να τη χρησιμοποιούν με επαγγελματισμό και ευ­συνειδησία. Το μέντιουμ κρατά στα χέρια του όχι μόνο το μυαλό του ατόμου με το οποίο ασχολείται, αλλά πολλές φορές και την ίδια του τη ζωή. Το μέντιουμ μπορεί να ξεχάσει όσα θα κάνει και θα πει. Το άτομο όμως που θα το συμβουλευτεί δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ο τρόπος με τον οποίο το μέντιουμ χρησιμοποιεί την ικανότητά του ενέχει πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη. Οι γιατροί, για παράδειγμα, έχουν κανόνες πάνω στους οποίους βασίζονται και λειτουργούν με τους ασθενείς τους. Τα μέντιουμ έχουν λιγότερο συγκεκριμένους κανόνες, γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να λειτουργούν με τιμιότητα και ειλικρίνεια. Αν κάνουν κάποιο λάθος, ας το ομολο­γήσουν. Είναι προτιμότερο από το να το κρύψουν.

Όσοι έχουν αναπτύξει διορατική ικανότητα πρέπει πάντα να τη χρησιμοποιούν με επαγγελματισμό και ευσυνειδησία. Το μέντιουμ κρατά στα χέρια του όχι μόνο το μυαλό του ατόμου με το οποίο ασχολείται, αλλά πολλέ5 ψορέ5 και την ίδια του τη ζωή. Το μέντιουμ μπορεί να ξεχάσει όσα θα κάνει και θα πει. Το άτομο όμως που θα το συμβουλευτεί δεν θα ξεχάσει ποτέ...

 

Τι σημαίνει υπερφυσικό;

Πώς εξηγούν οι φιλόσοφοι, οι μυστικιστές, αλλά και η ίδια η επιστήμη τις ανθρώπινες υπερφυσικές ιδιότητες; Ας σταθούμε σε ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: τι είναι υπερφυσικό; Και ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε με υπευθυνότητα, παίρνοντας ως παράδειγμα την παρακάτω μαρτυρία:

«Μια μέρα, μετά το μεσημεριανό φαγητό μου, μπήκα βιαστικά στο γραφείο που μοιρα­ζόμουν με τη δεσποινίδα Α και τη δεσποινίδα Β. Λοιπόν μια παράξενη γυναίκα στεκόταν εκεί και μιλούσε μαζί τους. Παρατήρησα μια δυνατή μυρωδιά υγραερίου και είπα: "Τι τρομερή μυρωδιά! Ανοίξτε το παράθυρο να βγει έξω. Ποιος αυτοκτόνησε εδώ;"...

Τρία πρόσωπα άσπρα σαν σεντόνια γύρισαν προς το μέρος μου και η δεσποινίς Α ταλα­ντεύτηκε και τρίκλισε. Η παράξενη γυναίκα με τράβηξε παράμερα και με κατσάδιασε. Όταν ξαναγύρισα στο δωμάτιο, τρομερά ντροπιασμένη, είδα ότι η δεσποινίς Α έκλαιγε. Η αστυνομία μόλις της είχε τηλεφωνήσει για να της πει ότι η αδελφή της είχε αφήσει την τελευταία της πνοή στο διαμέρισμά της, στην άλλη άκρη της πόλης. Πέθανε από γκάζι, αλλά δεν ήταν σαφές αν ήταν ατύχημα ή αυτοκτονία».

Για να εξετάσουμε τη συγκεκριμένη μαρτυ­ρία, θα πρέπει παράλληλα να «εξετάσου­με» και διάφορες παραμέτρους, όπως...

1. Συνέβη πραγματικά το φαινόμενο; Η γυ­ναίκα δηλαδή στο παραπάνω παράδειγμα είχε πραγματικά την εμπειρία που περιγράφεται ή μήπως απλώς τη φαντάστηκε; Περιγράφηκαν ακριβώς οι άμεσες περιστά­σεις και το περιβάλλον;

2. Μήπως η γυναίκα της περίπτωσής μας έχει μια ικανότητα να βγάζει συμπεράσματα από τη συμπεριφορά των άλλων; Μήπως έχει ασυνήθιστα οξεία ακοή, ώστε να ακούσει αποσπάσματα της συνομιλίας από τον διάδρομο; Μήπως ακόμα δεν ήταν παρά μια απλή σύμπτωση;

Αν ελεγχθούν και απορριφθούν τα παραπά­νω, τότε έχουμε ένα παράδειγμα εμπειρίας που δεν ταιριάζει στην εικόνα του πώς συνήθως λαμβάνουμε πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο.

Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους εμπειρίες ονο­μάζονται υπερφυσικές, καθώς δεν μπορούν να εξηγηθούν με τους νόμους της φύσης. Δεν σημαίνει αυτό υποχρεωτικά ότι τα φαινόμενα αυτά πάνε ενάντια στους νόμους της φύσης.

Μια πιο ακριβής εξήγηση είναι ότι οι γνώσεις μας για τους νόμους της φύσης είναι ακόμη ατελείς. Με πλήρεις γνώσεις θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε αυτά τα φαινόμενα, και σε αυτή την περίπτωση δεν θα ήταν πλέον υπερφυσικά.

Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα διδασκαλι­ών με βάση την επικοινωνία μεταξύ ορατού και αόρατου κόσμου. Επικοινωνία όχι με την έννοια που της δίνουν οι πνευματιστικές συγκεντρώσεις, τα λεγάμενα «τραπεζάκια», που και με αυτά όμως θα ασχοληθούμε σε επόμενη φάση της έρευνάς μας, για να δούμε πώς και τι ακριβώς συμβαίνει.

 

Η εμπειρία του μεγάλου Π. Ντ. Ουσπένσκι

Έχουμε ήδη αναφερθεί σε άτομα που έζησαν μυστικι­στικές εμπειρίες σε ειδικές στιγμές της ζωής τους. Αν όμως για τους συνηθισμέ­νους ανθρώπους οι κατα­στάσεις αυτές είναι στιγμι­αίες και προσωρινές, για τους «μυημένους» αποτελούν τρόπο ζωής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο στοχαστής και συγγραφέας Π. Ντ. Ουσπένσκι, ο οποίος υπήρξε οπαδός του Ρώσου φιλοσόφου και μυστικιστή Γκουρτζίεφ, που χρησιμοποί­ησε μεθόδους γιόγκα και μαγείας για να περιέλθει σε καταστάσεις «μυστικιστικής αντίληψης».

Στο βιβλίο του με τίτλο «Ένα μοντέλο του σύμπαντος» ο Ουσπένσκι παραδέχεται ότι με αυτούς τους τρόπους η επιθυμητή μετάβαση στην κατάσταση μυστικισμού επερχόταν πιο γρήγορα και πιο εύκολα απ' ό,τι περίμενε. Ο Ουσπένσκι στην πραγ­ματικότητα δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ακολουθεί μεθόδους γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων, τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι μάγοι των φυλών, οι μάντεις, οι μύστες και οι ιερείς.

Ας θυμηθούμε την Πυθία, που πριν από κάθε μαντεία μασούσε φύλλα δάφνης, τους δρυΐδες, που έπιναν ένα «μαγικό» ποτό για να «διαβάσουν» τα μυστικά σημάδια στο δάσος, τους μάγους των αφρικανικών φυλών και τις θρησκευτικές τελετουργίες τους, όπου με τον ρυθμό της μουσικής έφταναν σε καταστάσεις υπέρβασης και επικοινωνούσαν με τα πνεύματα των προγόνων τους - αν και σε όλα αυτά βέβαια προκύπτουν πολλά ερωτήματα.

Ο Ουσπένσκι ωστόσο στο βιβλίο του πε­ριγράφει με γλαφυρότητα τη μυστικιστική εμπειρία που έζησε. Πρόκειται για μια περι­γραφή που θεωρείται από τις πιο σημαντικές και πιο λεπτομερείς στο σύνολο της βιβλιο­γραφίας σχετικά με τον μυστικισμό.

 

Το καθετί είναι «ένα»

«Το άγνωστο» παρατηρεί ο στοχαστής Ουσπένσκι «δεν μοιάζει σε τίποτα με ό,τι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε γι' αυτό. Η απόλυτα απρόσμενη φύση σε καθετί που απαντάται στο πλαίσιο αυτών των εμπειρι­ών, από το μεγαλύτερο ως το μικρότερο, καθιστά την περιγραφή τους δύσκολη».

Και συνεχίζει κάνοντας μια παρατήρηση κεντρικής σημασίας:

«Πρώτα απ' όλα, το καθετί είναι ενοποιη­μένο, τα πάντα συνδυάζονται μεταξύ τους, το καθετί εξηγείται από κάτι άλλο και εξηγεί με τη σειρά του ένα τρίτο πράγμα. Λεν υπάρχει τίποτα ξεχωριστό, δηλαδή τίποτα δεν μπορεί να κατονομαστεί ή να περιγρά­φει χωριστά. Για να περιγράφει κανείς τις πρώτες εντυπώσεις, τις πρώτες αισθήσεις, είναι απαραίτητο να τις περιγράφει όλες μεμιάς. Ο νέος κόσμος με τον οποίο έρχεται κανείς σε επαφή δεν έχει πλευρές, οπότε είναι αδύνατον να περιγράφει κανείς πρώτα τη μία πλευρά και μετά την άλλη. Το πάντα είναι ορατά από οποιοδήποτε σημείο...».

 

Οι χρησμοί της Πυθίας: Παραληρήματα ή θείες εμπνεύσεις;

Η Πυθία των Δελφών κάθε φορά που έπρε­πε να χρησμοδοτήσει υποβαλλόταν προπα­ρασκευαστικά σε νηστεία και καθαρμούς. Την ημέρα της χρησμοδοσίας λουζόταν στα νερά της Κασταλίας, κατέβαινε στο άδυτο του ναού, έπινε νερό από την πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και ανέβαινε σε τρίποδο για να πει τον χρησμό.

Το τι συνέβαινε από εκεί και πέρα έχει απα­σχολήσει κατά καιρούς πολλούς ερευνητές. Στους κύκλους των φιλολόγων επικρατεί η άποψη ότι η Πυθία υπό την επίδραση των αναθυμιάσεων έπεφτε σε κατάστα­ση μανιακής διέγερσης, λέγοντας λόγια εντελώς ασυνάρτητα και ακατάληπτα. Οι ιερείς που παρακολουθούσαν ωστόσο τα ερμήνευαν, συντάσσοντας τον ανάλογο χρησμό σε στίχους ή πεζό λόγο.

Στη θεωρία που θέλει την Πυθία άτομο υστερικό, με συχνές νευρικές διεγέρσεις, ενισχυόμενες με πρακτικές που προκαλούσαν με διάφορες μεθόδους οι ιερείς, αντι­τάσσονται οι μαρτυρίες που υποστηρίζουν ότι η Πυθία έλεγε η ίδια τους χρησμούς στα ερωτήματα που της υποβάλλονταν και η προφητική της έκσταση ήταν θεία έμπνευση.

Το θέμα έλκει τους ερευνητές, που εξακο­λουθούν να συλλέγουν στοιχεία από την εποχή που το μαντείο των Δελφών σίγησε οριστικά με τον τελευταίο χρησμό του προς τον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη: «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν; ου  μαντίδα δάφνην, ου παγόν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Δηλαδή: «Πείτε στον βασιλιά πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλούν νερό στέρεψε».

Χρησμός ωστόσο που σήμερα αμφι­σβητείται, καθώς θεωρείται χριστια­νικό εύρημα με σκοπό τη «μείωση» της αξίας του μαντείου των Δελφών. Καλώς ή κακώς, η προσφορά του μαντείου εξετάζεται με κριτήρια εγκεφαλικά, που ίσως στο μέλλον οδηγήσουν σε ασφαλέστερα συ­μπεράσματα.

Η άλλη τροχιά του χρόνου

Ο Ουσπένσκι, συνεχίζοντας τη διήγησή του, σημειώνει ότι η φυσιολογική αίσθηση της διάκρισης ανάμεσα στο αντικειμενικό και το υποκειμενικό εξαφανιζόταν σε αυτές τις στιγμές. Εδώ έχουμε έναν από τους πιο βασικούς ισχυρισμούς, που είναι κοινός σε όλες τις περιγραφές μυστικιστικής εμπειρίας: βλέπει κανείς τα πάντα να συσχετίζονται μεταξύ τους. Και η λέξη «βλέπει» όμως αξίζει να υπογραμμιστεί. Αυτός ο κόσμος των άπειρων σχέσεων, στον οποίο τα πάντα συνδέονται με κάτι άλλο, γίνεται ορατός μεμιάς, σαν να ήταν μέσα από το μάτι ενός πουλιού. Και η γλώσσα γίνεται στη στιγμή άχρηστη, γιατί δεν μπορεί να αποτυπώσει παρά ένα ένα τα πράγματα.

«Ο άνθρωπος χάνεται ανάμεσα στον απέρα­ντο αριθμό των τελείως νέων εντυπώσεων, για την έκφραση των οποίων δεν διαθέτει ούτε λέγεις ούτε φόρμες».

Το αντικειμενικό και το υποκειμενικό θα μπορούσαν να αλλάξουν θέση. Το ένα θα μπορούσε να πάρει τη θέση του άλλου. Είναι πολύ δύσκολο να εκφραστεί αυτό. Η συνηθισμένη δυσπιστία του υποκειμενικού εμφανιζόταν σε κάθε σκέψη, κάθε αίσθηση, κάθε εικόνα, «αντικειμενικοποιόταν» αμέσως σε πραγματικά ουσιαστικές μορφές, που δεν διέφεραν κατά κανέναν τρόπο από τις μορφές των αντικειμενικών φαινομένων, και ταυτόχρονα τα αντικειμενικά φαινόμενα εξαφανίζονταν με κάποιον τρόπο, έχαναν κάθε πραγματική υφή, έμοιαζαν τελείως υποκειμενικά, φανταστικά, επινοημένα, χωρίς πραγματική υπόσταση.

Αυτός ο περίεργος κόσμος έμοιαζε περισσό­τερο από οτιδήποτε άλλο με «έναν κόσμο εξαιρετικά πολύπλοκων μαθηματικών σχέσεων».

Κάτι περίεργο συνέβαινε επίσης με την αίσθηση του χρόνου, καθώς έμοιαζε να υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον καθένα και στα λόγια του.

«Όταν είχε τελειώσει μια σύντομη πρόταση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ουσπένσκι «την έννοια της οποίας δεν μπορούσα καθόλου να συλλάβω, ένιωθα ότι είχα ζήσει τόσο πολλά κατά τη διάρκεια εκείνης της ώρας, που δεν θα μπορούσα ποτέ να καταλάβω πάλι έναν άλλον άνθρωπο. Αισθανόμουν ότι είχα προχωρήσει πολύ γρήγορα γι' αυτόν...»

 

«Ένα τασάκι μπορεί να τρελάνει έναν άντρα»

Όλα αυτά, λέει ο Ουσπένσκι, συνοδεύονταν από τρομακτικά δυνατές συναισθηματικές καταστάσεις: «Τα δεχόμουνα όλα μέσω των αισθήσεων και ένιωθα συναισθήματα που δεν είχα αισθανθεί ποτέ στη ζωή μου». Έτσι, ο εσωτερικός του κόσμος έγινε ένα «καλειδοσκόπιο ευχαρίστησης, θαύματος, απορίας, έξαλλης χαράς και τρόμου, που εναλλάσσονταν διαρκώς το ένα με το άλλο». Η κατάσταση έμοιαζε να επιτρέπει την προσέγγιση στην άπειρη γνώση, αλλά όταν αναζητούσε μια απάντηση σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα «άρχιζε από πολύ μακριά, και προοδευτικά διευρυνόταν, συμπεριλαμβάνοντας... τα πάντα, οπότε στο τέλος η απάντηση στο ερώτημα περιελάμβανε τις απαντήσεις σε κάθε δυνατό ερώτημα».

Το ίδιο πρόβλημα συναντούσε και όταν κοίταζε φυσικά αντικείμενα: ένα τασάκι, για παράδειγμα, έμοιαζε να οδηγεί σε απειράριθ­μη διαδοχή εννοιών και συσχετισμών, οπότε έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί: «Ένα τασάκι μπορεί να τρελάνει έναν άντρα».

Γιατί ο Ουσπένσκι κατέγραψε κάτι τέτοιο; Γιατί «απλούστατα» ακόμα και το τασάκι, όπως και καθετί άλλο, έμοιαζε να επικοι­νωνεί μαζί του, σχεδόν σαν να είχε φωνή!

 

Ξυπνώντας στο άχρωμο κενό

Τα πειράματα του Ουσπένσκι κατέληγαν συ­νήθως σε ύπνο, το ξύπνημά του ωστόσο το επόμενο πρωί αποτελούσε μια τρομακτική και απογοητευτική εμπειρία, την οποία ο ίδιος περιέγραφε ως εξής:

«Ο κόσμος στον οποίο ήμουν αναγκασμένος να ξυπνώ ένιωθα πλέον πως περιελάμβανε κάτι το εξαιρετικά πιεστικό και τυραννικό, ενώ ταυτοχρόνως έμοιαζε απίστευτα κενός, άχρωμος και δίχως ζωή. Ήταν σαν τα πάντα μέσα του να ήταν ξύλινα, σαν να ήταν μια τεράστια ξύλινη μηχανή με ξύλινους τροχούς που έτριζαν, ξύλινες σκέψεις, ξύλινες αισθή­σεις... Ήταν όλα τρομερά αργά, μόλις που κινούνταν ή κινούνταν με ένα μελαγχολικό ξύλινο τρίξιμο. Όλα ήταν νεκρά, άψυχα, χωρίς αισθήματα. Ήταν φρικτές αυτές οι στιγμές του ξυπνήματος σε έναν ψεύτικο κόσμο μετά τον αληθινό, σε έναν νεκρό κό­σμο μετά τον ζωντανό, σε έναν περιορισμένο κόσμο, κομμένο σε μικρά κομμάτια, μετά τον άπειρο και ολόκληρο κόσμο».

 

Ο «άλλος» μας εαυτός

Ένα ακόμα ενδιαφέρον κεφάλαιο για την κρυμμένη πλευρά του ανθρώπινου εγκεφάλου και τις δυνατότητές του είναι αυτό με το οποίο έχουν ασχοληθεί από παλιά οι φιλόσοφοι και οι επιστήμο­νες. Εισχωρώντας πιο βαθιά στον «άλλο» εαυτό μας, διαπιστώνουμε ότι τα όνειρα δεν είναι παρά εικόνες και οράματά του. Το ίδιο και η ύπνωση, που πολλοί ειδικοί της παραψυχολογίας χρησιμοποίησαν ως πειραματική μέθοδο για να δουν με ποιον ακριβώς τρόπο λειτουργεί το «αγνοημένο» τμήμα του εγκεφάλου μας.

Τα παράξενα πειράματα Κάρπεντερ & Σαρκό

Οι υπνωτιστές δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αφυπνίζουν αυτή την κρυμμένη πτυχή μας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ένα από τα πειράματα του δι­άσημου Γάλλου καθηγητή Σαρκό και ένα άλλο του καθηγητή Κάρπεντερ, τα οποία είχαν αναπτυχθεί ευρέως κατά τη δεκαετία του 1980.

Ειδικότερα, στο παρισινό νοσοκομείο Σαλπετριέρ ο Σαρκό αρεσκόταν να κάνει τους υπνωτισμένους ασθενείς του να γαβγίζουν σαν σκύλοι ή να ανοιγοκλείνουν τα χέρια τους στο πλάι σαν πουλιά. Από την άλλη, ο καθηγητής Κάρπεντερ προτιμούσε πιο πολιτισμένες, ας πούμε, εκδηλώσεις: του άρεσε, για παράδειγμα, να επιδεικνύει ότι η ύπνωση μπορεί να εντείνει τις δυνάμεις του ανθρώπινου νου.

 

Ο Κάρπεντερ και ο... Σωκράτης

Μία από τις πιο εντυπωσιακές παρουσιάσεις του καθηγητή Κάρπεντερ έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον, παρουσία ενός ακροατηρίου «κυριών και κυρίων υψηλής καλλιέργειας», που περιελάμβανε έναν απόφοιτο ανώτερης σχολής, ο οποίος αναφέρεται μόνο ως «Κ». Ο «Κ» λοιπόν τέθηκε σε ύπνωση και μετά ρωτήθηκε από τον Κάρπεντερ αν ήθελε να συναντήσει τον αρχαίο φιλόσοφο Σωκρά­τη. Εκείνος απάντησε ότι θα το θεωρούσε μεγάλη τιμή αν ο... Σωκράτης ζούσε ακόμα. Ο Κάρπεντερ του εξήγησε πως είχε τη δύ­ναμη να καλέσει το πνεύμα του Σωκράτη και δείχνοντας μια γωνία του δωματίου αναφώνησε: «Να τος».

Ο «Κ» κοίταξε στο σημείο που του υπέδειξε και το πρόσωπό του πήρε μια έκφραση δέους και σεβασμού. Ο Κάρπεντερ έκανε τις συστάσεις και ο «Κ» κοιτούσε άφωνος, σε αμηχανία, αν και διατηρούσε ακόμα αρ­κετά την ψυχραιμία του ώστε να προσφέρει στον Σωκράτη μια καρέκλα. Ο Κάρπεντερ εξήγησε στη συνέχεια ότι ο Σωκράτης είχε τη διάθεση να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις και έτσι ο «Κ» προχώρησε, αν και με κάποιον δισταγμό, για να αρχίσει η συζήτηση. Αφού ο Κάρπεντερ είχε εξηγήσει ότι δεν ήταν σε θέση να ακούσει τις απαντή­σεις του φιλόσοφου, ο «Κ» λειτουργούσε πλέον ως μεσάζων και επαναλάμβανε καθετί που έλεγε ο Σωκράτης. Αυτή η καταπλη­κτική «συζήτηση» συνεχίστηκε επί δύο ώρες και οι απαντήσεις ήταν τόσο φαεινές και ευλογοφανείς, που ένα μέρος από το ακροατήριο άρχισε να αναρωτιέται μήπως υπήρχε πραγματικά κάποιο αόρατο πνεύμα στο δωμάτιο.

 

alitoteam

 

Διαβάστε περισσότερα

Εξωγήινα αντικείμενα στο ηλιακό σύστημα

 

Στα τέλη του 1991 ένα παράξενο αντικείμενο πλησίασε και πέρασε σε αποσταση απο την γη, προκαλώντας την έκπληξη, και κάποια ανησυχία, μεταξύ των αστρονόμων πρίν εξαφανίσθει πίσω στα βάθη του διαστήματος.
το αντικείμενο καταχωρήθηκε ως “1991 VG, ” και ως αυτήν την ημέρα παραμένει ένα μυστήριο.

Το αντικειμενο αυτο περασε σις 6 Νοεμβριου του 1991, σε μια αποσταση 2.046.000 μιλιων μακριά απο τη γή, και θεωρηθηκε ως ενα 'γρηγορο ' αστεροειδες αντικειμενο. Η πληρεστερη ομως παρατηρηση κατεληξε, οτι το αντικειμενο αυτο δεν ηταν κανενας αστεροειδης. Αλλα ενα τεχνητό αντικειμενο, μαλλον 'τεχνητος ' δορυφορος. Η λαμπροτητα του αντικειμενου, ενισχυθηκε αφυσικα, αρκετες φορες. Στην αρχη υπεθεσαν πως ηταν καποιος επιταχυντης των πυραλων ΚΡΟΝΟΣ, που ειχαν χρησιμοποιειθει στις δεκαετιες 60 και 70.

Το μυστήριο αυτό αντικείμενο ήρθε πιό κοντά στη γη στις 5 Δεκεμβρίου ..1991, όταν και πέρασε 51.000 μίλια πέρα από την τροχιά του φεγγαριού, ή μια απόσταση από τη γη περίπου 288.300 μιλίων. Οι αστρονομοι προτειναν μια διάμετρο από 33 έως 62 πόδια. Πράγματι, το αντικείμενο ήταν αρκετά μικρό, ικανο να παρατηρηθει απο ενα τηλεσκοπιο διαμετρου 2, 9 ποδιων.

Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 27 Απριλίου ..1992, τώρα μακρυά από τη γη αλλά μετά από μια πορεία γύρω από τον ήλιο που ήταν εντυπωσιακά παρόμοια με της γήινης τροχιά, το 1991 VG ανιχνεύθηκε πάλι από τους αστρονόμους. 

Επρόκειτο να είναι η τελευταία αναφερόμενη αναγνώριση του αντικειμένου προτού να εξαφανιστεί από την επίγεια οπτική σειρά. Τεσσερα χρονια αργοτερα, και ενω το περιστατικο ειχε ξεχαστει, ερχεται η ερευνα μιας ομαδος αστρονομων, να ισχυριστει πως το αντικειμενο αυτο, ηταν ενας εξωγηινος δορυφορος, παρατηρησης της γης.

Τρεις εκδοχες λοιπον.
Ηταν ενας αστεροειδες;
Ηταν ενα 'απομειναρι ' απο καποια παληα διαστημικη πτηση;
Ηταν ενας εξωγηινης προελευσης δορυφορος;
Οι ερευνες της ασυνηθιστης συμπεριφορας του, οδηγουν στην τριτη εκδοχη.
Ομως το περιστατικο αυτο δεν ειναι το μοναδικο.
29 Σεπτεμβρίου ..2000.
Ενα νεο μυστηριωδες αντικειμενο, εμφανιζεται στο ματι των τηλεσκοπιων.
Το SG344.
Ετσι καταχωρηθηκε απο την ΝΑSA.
Αστεροειδης, η καποιο νεο εξωγηινο κατασκευασμα;
μυστηριο...

alitoteam

Διαβάστε περισσότερα