Μια «ταφή βαμπίρ» που αποκαλύφθηκε σε μια ρωμαϊκή περιοχή στην Ιταλία αποτελεί ένδειξη αρχαίων πρακτικών ταφής ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα… «ανάστασης» των νεκρών, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους.
Το σώμα ενός 10χρονου αγοριού είχε ταφεί με τελετουργικό τρόπο, με μια πέτρα μέσα στο στόμα του, πιθανότατα εξαιτίας του φόβου ότι μπορεί να επιστρέψει από τους νεκρούς και να μεταδώσει την ασθένεια στην υπόλοιπη κοινότητα.
Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τα οστά του παιδιού, γνωστό στην τοπική κοινωνία ως « Ο βρικόλακας του Λουγκάνο», υποδεικνύουν πως το παιδί είχε νοσήσει με ελονοσία την περίοδο που απεβίωσε.
«Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είναι εξαιρετικά ανατριχιαστικό και περίεργο», δήλωσε ο καθηγητής Ντέιβιντ Σόρεν, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, που πραγματοποιεί ανασκαφές στον περιοχή για πάνω από τρεις δεκαετίες.
Τα λείψανα είναι τα πιο πρόσφατα περίεργα ευρήματα από το Παιδικό Νεκροταφείο, μέρος στο οποίο βρίσκονται δεκάδες θαμμένα παιδιά αλλά και στοιχεία που δείχνουν πρακτικές μαγείας, όπως κόκκαλα βατράχων, νύχια κορακιών και χάλκινων καζανιών.
Χρονολογημένα σε μια εποχή του πέμπτου αιώνα, όταν ξέσπασε μια θανατηφόρα ελονοσία στην κεντρική Ιταλία, οι αρχαιολόγοι θεώρησαν ότι το νεκροταφείο είχε δημιουργηθεί ειδικά για τα μωρά και τα μικρά παιδιά που θα ήταν πιο ευάλωτα στην ασθένεια.
Ο σκελετός του 10χρονου αγοριού, αποτελεί την μεγαλύτερη σε ηλικία σωρό, που έχει ανακαλυφθεί και ταυτοποιηθεί στο εν λόγω ιταλικό νεκροταφείο.
Ήταν μια από τις πέντε νέες ταφές που ανακαλύφθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, και βρέθηκε τοποθετημένη κάτω από έναν επιβλητικό τάφο φτιαγμένο από κεραμίδια.
«Γνωρίζοντας ότι για την ταφή αυτή χρησιμοποιήθηκαν δύο μεγάλα κεραμίδια, περιμέναμε κάτι μοναδικό στο εσωτερικό, ίσως μια« διπλή γέφυρα »- όχι ασυνήθιστη για αυτό το νεκροταφείο – όπου μια και μόνο ταφή συμπεριλαμβάνει δύο άτομα», δήλωσε ο David Pickel, διδακτορικός φοιτητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ που διευθύνει την ανασκαφή.«Μετά την αφαίρεση των κεραμιδιών, όμως, έγινε αμέσως σαφές σε εμάς ότι είχαμε να κάνουμε με ένα μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο», συμπλήρωσε ο Pickel.
Οι ανοιχτοί σιαγόνες και τα ίχνη από τα δόντια του παιδιού στην επιφάνεια της πέτρας ήταν η απόδειξη ότι η πέτρα είχε τοποθετηθεί σκόπιμα μέσα στο στόμα.
Παρόμοιες ταφές έχουν καταγραφεί από τη Βενετία ως το Νορθάμπτον και, μαζί με τα τεμαχισμένα πτώματα και τα καρφωμένα παλούκια στην καρδιά, θεωρούνται μέθοδοι που υποτίθεται θα εμπόδιζαν αυτούς τους «βρικόλακες» να επιστρέψουν στην ζωή και να στοιχειώσουν τους ζωντανούς.
Πηγή : Independent