Η ανακάλυψη Καυκασιανών μούμιων στην Κίνα, μας δείχνει ότι Δύση και Ανατολή
συναντιόντουσαν από την εποχή του Χαλκού. Επαληθεύουν άραγε κάποιους από τους
αρχαίους θρύλους; Ο Χριστόφορος Κολόμβος, εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που έσπασε το φράγμα που ονομάζεται Ατλαντικός Ωκεανός, αυτή η τεράστια μάζα νερού που χωρίζει δυο ηπείρους. Στην πραγματικότητα όμως, καμία τέτοια φυσική παρεμπόδιση, δεν υπήρχε μεταξύ Ευρώπης και Ανατολής, από πάντα μπορούσε κάποιος να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο. Η ανακάλυψη Καυκασιανών μούμιων στην Κίνα, όχι μόνο παρέχει αδιάψευστα στοιχεία ότι οι Ευρωπαίοι ταξίδεψαν στα βάθυ της Ανατολής, χιλιάδες χρόνια πριν, αλλά είχαν και πολεμικές διαμάχες.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι Sven Hedin, Albert von Le Coq και ο Sir Aurel Stein ταξίδεψαν στην Ανατολή , αναζητώντας αρχαίους πολιτισμούς, ελπίζοντας να φτάσουν στην ξεχασμένη πόλη Λάσα, στην πρωτεύουσα του Θιβέτ, και τον αυτοκράτορά της, Δαλάι Λάμα. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών τους σε αυτήν την σχεδόν μυθική περιοχή, βρέθηκαν μπροστά σε αρκετά αρχαία χαλάσματα, και περιστασιακά, μπροστά σε αφυδατωμένα πτώματα.
Το 1907, ο Ρώσος εξερευνητής Pyotr Kuzmich Koslov (1863-1935), ουσιαστικά έφτασε στην Λάσα και συνάντησε τον Δαλάι Λάμα. Μετέπειτα οργάνωσε περισσότερες αποστολές, και επιχείρησε ανασκαφές στην Khara Khoto, μια πόλη της Tangut που ανακαλύφθηκε το 1032, και καταστράφηκε από την κινέζικη δυναστεία των Μινγκ, το 1372. Ο Kozlov ανέσκαψε έναν τάφο που ήταν θαμμένος 15 πόδια μέσα στα χαλάσματα, και βρήκε το πτώμα μιας γυναίκας, μιας βασίλισσας, στολισμένο με διάφορα σκήπτρα, από χρυσό και άλλα μέταλλα. Ο Koslov έβγαλε διάφορες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο American Weekly, δεν του επιτράπηκε όμως να μετακινήσει τίποτε από τον τάφο, ο οποίος ξανά σφραγίστηκε. Κατά την τελευταία του αποστολή στην Μογγολία και το Θιβέτ, μεταξύ 1923 και 1926, ανακάλυψε τοπικές ταφές των Noin-Ula στην περιοχή Xiongnu
Mu και Lemuria
Όταν τα νέα αυτών των ανασκαφών έφτασαν στην Δύση, ξεκίνησε ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα μυστήρια της Ανατολής, το οποίο ακόμη και σήμερα παραμένει θέλγητρο για τους περισσότερους τουρίστες. Σε αυτές τις απομακρυσμένες περιοχής ο James Churchward (1851-1936) ισχυρίζεται ότι βρήκε αποδείξεις ενός χαμένου πολιτισμού. Mu. For Churchward. Οι Mu ήταν ένας χαμένος πολιτισμός, στην Ανατολή, ο οποίος εκτιμάτε περί τα 50,000 χρόνια πριν και είχε 64 εκατομμύρια κατοίκους. Κάποτε οι Mu εξαπλόθηκαν από την Μικρονησία μέχρι τους Νήσους Πάσχα και την Χαβάι στον Ειρηνικό Ωκεανό, έχοντας ρίζες – αν όχι απογόνους – ακόμη στην Ινδία και τις γύρω περιοχές. Ο Churchward πίστευε ότι η αρχική αποικία των Mu ήταν η Μεγάλη Αυτοκρατορία Uyghur, με πρωτεύουσα την Khara Khoto, και ο πολιτισμός του άνθισε περί το 15,000 π.Χ. Δείτε οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια και θα βρείτε ότι ο Churchward δανείστηκε το όνομα από την ιστορία των Uyghur, οι οποίοι σήμερα ζούνε στην αυτόνομη επαρχία την Κίνας την Xinjiang Uyghur.Οι Mu του Churchward δεν έχουν μεγάλες διαφορές από την Λεμουρία της Μαντάμ Blavatsky, και ήταν ο αμερικανός θεοσοφιστής Gottfried de Purucker (1874-1942) που δημοσίευσε τις σκέψεις του για το δόγμα της Blavatsky το 1937. Διαφώνησε ότι αυτή η περιοχή, αυτή η «αχανής έκταση ξερής ερήμου» είχε κάποτε βλάστηση και χτισμένες πόλεις, καθώς και το πιστεύω ότι από εκεί ξεκίνησε η απαρχή της ανθρωπότητας. Η Blavatsky περιέγραφε ότι εκεί βρισκόταν η Φυλή 5 απογόνων την οποία περιέγραφε ως εξής:
Η Άρια Φυλή, για παράδειγμα, τώρα ποικίλει από σκούρο καφέ, σχεδόν μαύρο, κοκινο-καφε-κίτρινο, μέχρι το πιο λευκό, είναι όλοι απόγονοι της Φυλής 5 απογόνων, και προέρχονται από έναν και μοναδικό προγεννέτορα, που πιστεύεται ότι ζούσε πριν 18εκατ. Χρόνια, καθώς και μέχρι 850,000 χρόνια πριν την εποχή του εξαφανίστηκαν τα τελευταία απομεινάρια της ηπείρου Ατλαντίδας.
Αργότερα ο Γάλλος συγγραφεύς Robert Charroux (1909-1978) έγραψε ότι η έρημος Γκόμπι είχε τους Μαγιάρους ή αλλιώς Σοφούς της Ανατολής που ξεπερνούσαν σε σοφία ακόμη και τους κατοίκους του Θιβέτ. Οι θρύλοι λένε ότι κάποτε αυτές οι πόλεις είχαν ανοιχτά λιμάνια, και ακόμη ότι ο Edgar Cayce συμφώνησε ότι «Η πόλη του Θεού» θα ανακαλυφθεί στην Έρημο Γκόμπι, και θα περιλαμβάνει έναν ναό με ανελκυστήρες και ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Κάποιοι βλέπουν αυτήν την περιοχή, σαν την πατρίδα των αρχαίων UFO με όνομα Vimanas.
Η έρημος Taklamakan εξομολογείται τα μυστικά της
Μπορεί η έρημος Γκόμπι να έχει κάποια μυστικά, αλλά είναι η έρημος Τακλαμακάν που μας παρείχε αρκετές αποκαλύψεις. Η Τακλαμακάν είναί μια αχανής έκταση άμμου, συνοικία του Tarim Basin, μιας περιοχής ανάμεσα στο Θιβέτ και την Μογγολιά, στην Δυτική Κίνα, η οποία διασχίζεται από την βόρεια και την νότια άκρη της από τον Δρόμο του Μεταξιού. Οι συνθήκες είναι τόσο σκληρές που οι ταξιδιώτες, αποφεύγουν την έρημο, όσο περισσότερο γίνεται, αλλά προ χιλιετίας ήταν οικήσιμη και κατοικήσιμη όπως υποστήριξε ο Purucker.Τις πρόσφατες δεκαετίες, εξάλλου, ο νότιος τομέας της ερήμου, στο σύνορο με την Γκόμπι, έχει μεταμορφωθεί σε όαση για τους αρχαιολόγους, και τους ιστορικούς, καθώς βρέθηκαν εκεί εκατοντάδες Καυκασιανές Μούμιες. Οι περισσότερες είναι ψηλές, με κόκκινο μαλλί, οι λεγόμενοι Τσέρτσοι (χρονολογούνται στο 1000 π.Χ.), καθώς και η Μούμια Χάμι (1400-800 π.Χ) όπως και οι Μάγισσες του Subeshi (4 – 3 αι. π.Χ.) που πήραν το όνομά τους εξαιτίας του ψηλού καπέλου που φορούσαν. Ωστόσο, η αρχαιότερη μούμια όλων, είναι η Ομορφιά του Λουλάν (1800 π.Χ)
Παρόλο που δεν είναι η αρχαιότερη, αλλά παραμένει η πιο γνωστή, είναι η μούμια του Τσέρτσου Άντρα (βλέπε εικόνα). Το σώμα του τοποθετήθηκε σε ένα ξύλινο κουτί, κατέβηκε στον σκαμμένο τάφο, και αφέθηκε στην αιωνιότητα. Οι κλιματικές συνθήκες, που κάνουν αυτή την περιοχή τόσο αφιλόξενη, σήμερα διατηρούν αυτά τα πτώματα σε μουμιοποιημένη κατάσταση, για πάνω από μια χιλιετία.
Ο Τσέρτσος είναι έξι πόδια ψηλός, κοντά στα 50 όταν πέθανε, έχει καστανά μαλλιά, μεγάλη μύτη, πλατιά χείλια, και γενειάδα. Είχε ταφεί τυλιγμένος σε κόκκινο τούλι, και ταρτάρικα παντελόνια. Επίσης το σώμα του είναι μακράν καλύτερα διατηρημένο από οποιαδήποτε άλλη Αιγυπτιακή μούμια. Ακόμη πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι ο Τσέρτσος θάφτηκε με περίπου δέκα καπέλα, το ένα μοιάζει Ρωμαικό, το άλλο σαν μπερές, ακόμη και ένα καπέλα «μάγισσας» - κάτι το οποίο είναι αρκετά κοινό σε πολλές μούμιες. Το σώμα του χρονολογήθηκε περί του 1000 π.Χ. και μοιάζει με Ευρωπαίο της εποχής του Χαλκού. Στην πραγματικότητα μοιάζει πολύ με Κέλτης. Ακόμη και το DNA του μας λέει κάτι τέτοιο.
Δίπλα σε αυτόν βρέθηκαν οι μούμιες από τρεις γυναίκες και ένα βρέφος. Η μία γυναίκα είναι ντυμένη με κόκκινο φόρεμα, ψηλές μπότες, μαλλιά χτενισμένα και πλεξούδες. Έχει ένα κόκκινο νήμα περασμένο στα αυτιά της και – ομοίως με τον άντρα – έχει αρκετά τατουάζ στο πρόσωπό της. Όλες οι μούμιες είναι βαμμένες με κίτρινη ουσία, που εικαζόταν ότι βοηθούσε στην διατήρηση του σώματος. Το βρέφος περίπου 3-4 μηνών, είναι τυλιγμένο σε καφέ κουβέρτες, δεμένο με μπλε και κόκκινο σύρμα, με μια μπλε πέτρα να είναι τοποθετημένη σε κάθε μάτι του (βλέπε φώτο)
Η αρχαιότερη από τις μούμιες είναι η 4χιλ ετών Ομορφιά Λουλάν, μια μούια που ανακαλύφθηκε το 1980 σε μια αρχαία κινέζικη πόλη φρούριο που ανακαλύφθηκε από τον Sven Hedin το 1900. Η πόλη είναι κοντά στα έλη του Lop Nor στο βορειοανατολικό τμήμα της ερήμου Λοπ. Ο Hedin ανέσυρε πολλά χειρόγραφα που δηλώνουν ότι ο πολιτισμός διαλύθηκε από μια μεγάλη σεισμική δραστηριότητα, που δραστικά άλλαξε το κλίμα της περιοχής και την έκανε έρημο. Αλλά αυτό έγινε αρκετές χιλιετίες μετά την ζωή της μούμιας Λουλάν. Αυτή η θηλυκή μούμια είχα μακριά ίσια μαλλιά, ήταν 45 όταν πέθανε, θάφτηκε με ένα καλάθι φαγητού, που περιείχε επεξεργασμένο σιτάρι, χτένια και ένα πούπουλα. Χωρίς αμφιβολία αυτά τα αγαθά είναι για την μετά θάνατο ζωή.
Δεν ήταν η μόνη Ευρωπαία, που κατοικούσε εκεί , εκείνες τις μέρες: το νεκροταφείο της Yanbulaq είχε περίπου 29 μούμιες που χρονολογούνται από το 1800 εως το 500 π.Χ. 21 εκ των οποίων είναι Καυκάσιοι. Καλύτερα διατηρημένα από όλα τα πρώματα, είναι του άντρα Yingpan, που είναι επίσης γνωστός και ως ο «Όμορφος», δύο μέτρα ψηλός, 2000 ετών Καυκάσια μούμια που ανακαλύφθηκε το 1995. Το πρόσωπό του φέρει ξανθή γενειάδα, και φορά μια μάσκα από χρυσό αλουμινόχαρτο, κάτι που είναι Ελληνική παράδοση. Φοράει επίσης επεξεργασμένα χρυσά κεντητά και καφέ μάλλινα ρούχα, με αναπαραστάσεις μαχόμενων Ελλήνων και Ρωμαίων. Το κεφάλι του αναπαύεται σε μαξιλάρι, που έχει το σχήμα ενός κόκορα.
Σε πολλά σημεία του Tarim Basin , εκατοντάδες άλλες μούμιες έχουν βρεθεί, με τις τελευταίες να είναι γενετικά Καυκάσιες, ή Ευρωπαίες. Μερικές από τις μούμιες, πιστεύεται ότι είναι θύματα θυσιών. Μια νεαρή γυναίκα βρέθηκε διαμελισμένη, τα μάτια της βγαλμένα. Ένα νεαρό παιδί, προφανώς θάφτηκε ζωντανό. Το ερώτημα είναι, θυσία ή απλά θάφτηκε με την νεκρή μητέρα του;
Πως έφτασαν οι Ευρωπαίοι στο Tarim Basin πριν 4,000 χρόνια;
Παρόλο που αυτή η τοποθεσία αποτελεί ενδιαφέρον προορισμό, το αξιοπερίεργο με αυτές τις μούμιες, είναι το ότι είναι εκτός των χαρακτηριστικών τους. Δεν είναι το Dna τους που δείχνει ότι κατάγονται από την Ευρώπη, αλλά και οι αναλύσεις από τις κλωστές των ρούχων τους, είναι ίδιες με αυτές που βρέθηκαν σε πτώματα αλατορύχων στην Αυστρία, περί του 1300 π.Χ. Οι ξύλινες χτένες που βρέθηκαν θαμμένες στην Ασία είναι ίδιες με αυτές που βρέθηκαν σε Κέλτικες χώρες. Το ίδιο με και τις πέτρινες δομές, που βρέθηκαν στα φέρετρά τους – παρόμοιοι με τύμβους της Δυτικής Ευρώπης.Παρόλα τα παραπάνω στοιχεία, οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, δυσκολεύτηκαν πολύ να απαντήσουν, την πιο σημαντική ερώτηση: πως βρέθηκαν στην Κίνα, και γιατί πήγαν;
Γνωρίζουμε για αυτούς τους Ευρωπαίους επισκέπτες της Tarim Basin, χάρη στην εξαιρετική δουλειά του Δρ. Victor Mair, έναν καθηγητή Κινέζικων Μελετών στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Άρχισε να γοητεύεται από όλο αυτό όταν ξεναγήστηκε στο μουσείο Urumchi που βρίσκονται κάποιες από τις μούμιες. Αργότερα προσκάλεσε την Δρ Elizabeth W. Barber του κολλεγίου Occidental της Καλιφόρνια, να επισκεφτεί τις μούμιες και να δώσει την ειδική γνώμη της, σχετική με την ύφανση των ρούχων.
Περί του 1800 π.Χ., οι πρώτες μούμιες που βρέθηκαν στο Tarim Basin, ήταν αποκλειστικά Καυκασιανοί, ή Ευρωπαίοι, λέει ο Mair. Οι νομάδες της Ανατολικής Ασίας, έφτασαν στις ανατολικές όχθες του Tarim Basin περίπου πριν 3000 χρόνια, ενώ οι Uyghur έφτασαν, αφού κατάρρευση το Βασίλειο Orkon Uyghur, στο οποίο σήμερα είναι βασισμένη η Μογγολία, περί του έτους 842.
Ο Mair επίσης δήλωσε:
Δύο νέα ευρήματα μας αναγκάζουν για νέες μελέτες των παλιών κινέζικων βιβλίων που περιγράφουν ιστορικές, ή θρυλικές φυσιογνωμίες, μεγάλου ύψους, με πράσινα ή μπλε μάτια, μεγάλη μύτη, γενειάδα, και κόκκινα ή ξανθά μαλλιά. Οι μελετητές συχνά χλευάζουν αυτές τις πηγές, αλλά τώρα φαίνονται σίγουροι, ότι είναι ακριβείς.
Εν ολίγοις ο Mair αφήνει μια μικρή αμφιβολία, ότι έχουμε να κάνουμε με έναν χαμένο πολιτισμό, από Ευρωπαίους μετοίκους, στην περιοχή, μια χιλιετία πριν τις ιστορικές καταγραφές.
Ο Mair πιστεύει ότι οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατευθύνθηκαν σε διάφορες κατευθύνσεις, μερικοί πήγαν Δυτικά κι έγιναν οι Κέλτες της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, άλλοι ακολούθησαν Βόρεια πορεία για να γίνουν γερμανόφυλες φυλές, και κάποιοι πήγαν ανατολικά και κατέληξαν στην Xinjiang. Η ομάδα του εικάει ότι έφτασαν στην περιοχή περνώντας τα δύσβατα βουνά Παμίρ, περίπου πριν από 5000 χρόνια.
Οι απόψεις του είναι αντίστοιχες με αυτές της ειδικού υφαντουργίας, Barber, που στο βιβλίο της «οι μούμιες του Ürümchi» ερεύνησε το ταρταρικό είδος ρούχου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ενδύματα εντοπίζονται στην Ανατόλια, και στον Καύκασο, στην περιοχή της στέπας βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Διαφωνεί ότι αυτό το γκρουπ ανθρώπων χωρίστηκε, ξεκινώντας από τον Καύκασο και μετά διασπάστηκε, έχοντας ένα γκρουπ να πηγαίνει δυτικά κι ένα ανατολικά – ενισχύοντας την άποψη του Mair.
Άρα λοιπόν τι ξέρουμε για αυτούς τους ανθρώπους;
Ξέρουμε ότι ήταν ιππείς και κτηνοτρόφοι που χρησιμοποιούσαν άρματα, και μάλλον ανακάλυψαν τον αναβολέα. Ξέρουμε ότι έφτασαν σε αυτήν την περιοχή περί του 1800 π.Χ. Και ότι περίπου το 1200 πΧ, ενώθηκαν με ένα άλλο κύμα από Καυκάσιους μετανάστες το οποίο σήμερα αποτελεί το Ιράν (που σήμερα λέγεται παρακλάδι Saka)Στην πραγματικότητα οι νομάδες Saka είχαν ψηλά καπέλα – σαν αυτά που βρέθηκαν στην μούμια Τσέρτσο – σαν αυτά που απεικονίζονται στα ανάγλυφα της Περσέπολις του Νοτίου Ιράν. Ένα χάλκινο άγαλμα βρέθηκε στα βουνά Αλτάι από τον 5ο αιώνα πΧ, και έχει το ίδιο καπέλο. Πιο σημαντικό όμως, είναι το γεγονός, ότι το άγαλμα έχει Καυκάσια χαρακτηριστικά, και παρουσιάζει ομοιότητες στο φόρεμα, με τον Τσέρτσο. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι εκτός από τα αδιάψευστα στοιχεία του DNA, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία παρουσίας Ευρωπαίων στην Κίνα. Η ανακάλυψη δε των μούμιων, αναθεωρεί τα ιστορικά δεδομένα.
Όταν ο Sir Thomas Douglas Forsyth πήγε το 1875 στην περιοχή, ανέφερε ότι οι άνθρωποι ήταν ψηλοί, ωραία χαρακτηριστικά, με ανοιχτόχρωμα μάτια, αραιά μουστάκια και μαλλιά. Χρειάζεται μόνο να φορέσουν ένα παλτό και παντελόνια για να τους περάσεις, εμφανισιακά για Άγγλους. Δύο χιλιετίες πριν o γέροντας Pliny από το Taprobane, έγραψε για τους Seres, που περιγράφηκαν στον Ρωμαίοι Αυτοκράτορα Κλαύδιο, από έναν πρεσβευτή του Taprobane. Είπε ότι «ξεπερνούσαν το συνηθισμένο ανθρώπινο ύψος, είχαν απαλά μαλλιά και μπλε μάτια», μια περιγραφή που ταιριάζει στους ανθρώπους που μένουν στο Tarim Basin. Ο γέροντας Pliny επίσης είπε ότι είχαν «έναν άξεστο θόρυβο κατά την διάρκεια της ομιλιάς, χωρίς να έχουν δική τους γλώσσα, όταν επικοινωνούσαν».
Πολιτική Διαμάχη
Παρόλο που δεν έχουν βρεθεί κείμενα, που να αναφέρονται στις μούμιες του Tarim, είναι πλεόν αποδεκτό ότι αυτοί οι μετανάστες, μιλούσαν την γλώσσα που είναι γνωστή σαν Τοτσαριάν (οι κινέζοι την λένε Yuezhi), που αργότερα αποδείχθηκε ότι είναι πλησία των γλωσσών της Δυτικής Ευρώπης. Σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής είναι οι Uyghur. Με το ανοιχτόχρωμο δέρμα και μαλλιά, πολλοί Ουγκουρ είναι προφανώς ένα μείγμα γενετικής αρχαιότητας, και αυτό είναι ένα θέμα με πολιτικές διαστάσεις.Αν κάποιος αναζητεί στοιχεία για μια θαλασσοπορεία στην Αμερική, από την εποχή του Χαλκού, θα δημιουργήσει αυτόματα μια αμφισβήτηση. Η ανακάλυψη των Ευρωπαικών μούμιων σε Κινέζικο έδαφος, έχει μεγάλες πολιτικές επιπτώσεις. Η περιοχή είναι πλέον γεμάτη από σχισματικές κινήσεις και η κυβέρνηση φοβάται ότι αν προβάλλει μια μοναδική αρχαιολογική ανακάλυψη, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Αυτός είναι ο λόγος που ο στρατός Terracotta είναι πιο γνωστός από τις μούμιες Tarim!
Οι κοινωνικές αναταραχές είναι μεγαλύτερες μεταξύ των Uyghur και των Han. Στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την περιοχή, η μούμια Λουλάν, ήρθε να προσδώσει στάτους στους Uyghur που την αποκάλεσαν «μητέρα του έθνους» χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Ο κινέζος ιστορικός Ji Xianlin, έγραψε έναν πρόλογο για τα αρχαία πτώματα της Xinjiang κατά τον Wang Binghua, λέγοντας ότι η Κίνα «βοήθησε και θαύμασε» την έρευνα των ξένων ειδικών, σχετικά με τις μούμιες, πχ Mair και Barber.
Παρόλα αυτά, εντός κίνας, ένα μικρό γκρουπ από εθνικούς αυτονομιστές, εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία να δημιουργήσει προβλήματα. Μερικοί από αυτούς αυτοονομάστηκαν απόγονοι αυτών των αρχαίων «λευκών ανθρώπων» με σκοπό να διασπάσουν την πατρίδα. Αλλά αυτές οι προβοκατόρικες πράξεις δεν έχουν επιτυχία είπε ο Ji.
Συγκρίνοντας το DNA από τις μούμιες με αυτό των σύγχρονων Uyghur, η ερευνητική ομάδα του Mair, βρήκε κάποιες γεννετικές ομοιότητες με τις μούμιες, αλλά όχι άμεσες συνδέσεις. Το γεγονός είναι πως ούτε οι Ουγκουρ, αλλά ούτε και οι Χαν, φαίνεται να είναι άμεσοι συγγενείς αυτών των αρχαίων μεταναστών – και οι δυο τους είναι μεταγενέστερες προσθήκες στην περιοχή, κατά μια χιλιετία αργότερα.
Αυτό που συμπαιρένουμε από τις ανακαλύψεις είναι ότι οι κάτοικοι και οι σύγχρονοι ντόπιοι Κινέζοι είναι ένα κράμα φυλών. «Ενώ είναι φανερό ότι οι πρώιμοι κάτοικοι του Tarim Basin ήταν κυρίως Καυκάσιοι» γράφει ο Mair, «είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι δεν ανήκουν όλοι στο ίδιο προγεννετικό γκρουπ. Αντίθετα, πρεσβεύουν μια μίξη ανθρώπων που φαίνεται να έχουν γονίδια με απόμακρα μέρη της Ευρασίας για πάνω από δυο χιλιετίες.
Προσθέτει: «Το μοντέρνο αλλά και το αρχαίο DNA δείχνει ότι οι Ουγκούρ, οι Καζάκοι, και οι Κύργιοι, και οι κάτοικοι της κεντρικής Ασίας είναι όλοι μείγμα Καυκάσιων, και Ανατολικών Ασιατών. Το μοντέρνο και το αρχαίο DNA λένε την ίδια ιστορία».
Επιπρόσθετα μια έρευνα του National Geographic για το DNA των μούμιων, ισχυρίζεται ότι η Tarim Basin κατοικήθηκε από το 2000 ως το 300 πΧ και κάποια πρώιμα αποτελέσματα, δείχνουν ότι οι άνρθωποι, αντί να έχουν μια προέλευση, προέρχονται από την Ευρώπη, την Μεσοποταμιά, την Ινδία και άλλες περιοχές αδιευκρίνιστες.
Υπογραμμίζει , για μια ακόμη φορά, ότι τα εθνικά φύλα, είτε αρχαία είτε σύγχρονα, είναι γενικά ένα κράμα πολλών φυλών.
Η δημιουργία του Δρόμου του Μεταξιού
Τι οδήγησε τους Ευρωπαίους στο Tarim Basin πριν 3,800 χρόνια; Η νότια περιοχής της ερήμου Τακλαμακαν, είναι μια περιοχή όπου κάποτε άνθισε ο Δρόμος του Μεταξιού, και χτίστηκαν πόλεις που ευδοκίμησαν. Στο Khotan, δύο μεγάλοι ποταμοί μπήκαν σε κανάλια, δημιουργώντας μία όαση που καλλιεργούσε, σιτάρι, ρύζι, καλαμπόλι, βαμβάκι, σταφύλια, ροδάκινα και καρπούζια, και άρδευε χωράφια για την βοσκή των προβάτων. Είναι ξεκάθαρο ότι η ζωή κυλούσε πολύ ωραία εκείνες τις ημέρες, και οι αρχαίοι μας εξερευνητές , είχαν ότι ήθελαν. Παρόλα αυτά, με την σταδιακή κλιματική αλλαγή, οι πόλεις τελικά ερήμωσαν, και ακολούθως διαβρώθηκαν και θάφτηκαν κάτω από τους αμμόλοφους.Ο Δρόμος του Μεταξιού ήταν μια αρχαία διαδρομή καραβανιών, που ένωνε την Κίνα με την Δύση. Οι καυκασιανές μούμιες, που βρέθηκαν σε αυτήν την γωνιά του κόσμου, μας δείχνουν ότι αυτός ο εμπορικός δρόμος - σε αντίθεση με ότι πίστευαν μέχρι σήμερα – ίσως είναι κάποιες χιλιετίες παλιότερος από την πρώτη άφιξη που είχε ο Κολόμβος στην Αμερική.
Ο Δρόμος του Μεταξιού δεν είναι απλά ένας αγωγός μεταφοράς μεταξιού. Πολλά ακόμη προϊόντα μεταφέρθηκαν και έγιναν αντικείμενο εμπορίου, σε αυτές τις διαδρομές, όχι μόνο από εμπόρους, αλλά και από οποιονδήποτε ήθελε να πάει Ανατολικά ή Δυτικά. Αυτές οι διαδρομές αποτελούσαν τις αρχαίες «Λεωφόρους» μεταξύ Κίνας και Μεσογείου.
Το εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης υπάρχει από την χαραυγή του πολιτισμού, αν όχι νωρίτερα. Μεταξύ 6000 και 4000 π.Χ., οι άνθρωποι στην Σαχάρα, εισήγαγαν, εξημερωμένα ζώα από την Ασία. Περί το 3000 π.Χ. βρέθηκε στην Αίγυπτο το ημιπολύτιμο πέτρωμα Λάπις Λαζούλι το οποίο προέρχεται από τα ορυχεία της περιοχής Badakshan της Κίνας. Πιο συγκεκριμένα η παροχή πετρωμάτων από το Tarim Basin στην Κίνα, είναι χρονολογημένη από τους αρχαίους χρόνους. Το πέτρωμα νεφρίτης, από τα ορυχεία του Yarkand και του Khotan, τα οποία δεν είναι πολύ μακρυά από τα ορυχεία Λάπις Λαζούλι της περιοχής Badakshan, βρέθηκαν στην Κίνα.
Ο Xinru Liu γράφει:
Είναι ευρέως γνωστό ότι οι αρχαίοι ηγέτες της Κίνας είχαν φοβερή εμμονή με τα πετράδια. Όλα τα αρχαία πετράδια που είχαν εκσκαφθεί από τον τάφο του Fuhao της δυναστείας Shang, και ήταν περισσότερα από 750 κομμάτια, προέρχονταν από το Khotan της σύγχρονης επαρχίας Xinjiang. Στις αρχές τις πρώτης χιλιετίας οι Yuezhi (Ινδοευρωπαίος Λαός) μπήκαν στο εμπόριο πετραδιών, έχοντας σαν καλύτερους καταναλωτές τους, τους μεγάλους ιδιοκτήτες αγροκαλλιεργειών της Κίνας.
Οι μούμιες του Tarim έδωσαν νέα οπτική στην ιδέα ότι Ανατολή και Δύση αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα, και πρόσφατα άρχισαν να αλληλεπιδρούν.
Όπως αναφέρει ο Δρ. Mair,
Πιστεύω ότι υπάρχει ένα αναπτυσσόμενο βουνό από αποδεικτικά στοιχεία το οποίο υποδεικνύει αναμφισβήτητα ότι ολόκληρη η Ευρασία ήταν πολιτισμικά και τεχνολογικά διασυνδεδεμένη.
Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι αν οι Κέλτες πήγαν ανατολικά, ή αν οι καυκάσιοι που μετοίκισαν στο Tarim Basin πήγαν στην Ευρώπη. Αναστρέφοντας την πορεία του ταξιδιού στην αντίθετη μεριά, μπορεί να μας δόσει μια επιβεβαίωση του προβληματισμού, ότι αυτή η περιοχή ήταν μια αρχαία πατρίδα για άλλες φυλές, ειδικά της Ευρώπης.
Με τόση λίγη γνώση σχετικά με τους Κέλτες της εποχής του Χαλκού, τόσο της Ευρώπης όσο και της Ασίας, κανένα ασφαλές συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει, και πιθανόν να μην βγει ποτέ. Παρόλα αυτά, το Βιβλίο του Manu (ευρέως γνωστό σαν Νόμοι του Μανού), αναφέρει ότι ένας στρατιώτης των Vedas, περιγράφει «οι Uyghur είχα εγκατασταθεί στις βόρειες και ανατολικές ακτές τις Κασπίας Θάλασσας» και ο γερμανός ανθρωπολόγος Μαξ Μούλες (1823-1900) έγραψε ότι οι πρώτοι Καυκάσιοι, ήταν μια μικρή παρέα από τα βουνά της Κεντρικής Ασίας.
Αυτά τα συμπεράσματα προφανώς και είναι «παλιά» - είναι όμως εσφαλμένα; Έναν αιώνα πριν την ανακάλυψη των μούμιων του Tarim, υπάρχουν αναφορές για την παρουσία Καυκάσιων στην Κίνα. Και αν αυτό είναι ορθό, τότε πιθανόν και άλλες αναφορές να είναι σωστές.
Μόνο μελλοντικές αναφορές θα το πουν με σιγουριά. Τουλάχιστον είναι αδιάψευστο γεγονός ότι υπάρχει επαφή μεταξύ των Καυκάσιων της εποχής του Χαλκού με την ανατολική Ασία εν μέσω του Δρόμου του Μεταξιού. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι διαθέσιμα για όλους στο μουσείο Urumchi.
alitoteam
