Νυχτερινός Εισβολέας

Όταν ήμουν περίπου 10-11 χρονών, κατοικούσα σε ένα όμορφο σπίτι, με τους γονείς και τον μικρό μου αδερφό. Το σπίτι αυτό ήταν νεόχτιστο, άρα δεν υπήρχαν προηγούμενοι ένοικοι, ώστε να έχουν γίνει αναφορές για μεταφυσική δραστηριότητα ή θανάτους στην ιδιοκτησία.

Έτσι μια καλοκαιρινή νύχτα, άφησα το παράθυρό μου ανοιχτό, καθότι δεν είχα κλιματιστικό, κι άκουσα μια βραχνή φωνή να μου μιλάει πολύ έντονα. Ήταν περίπου δύο την νύχτα. Χαμένος κοίταξα έξω από το παράθυρο και δεν ήταν κανείς. Θυμάμαι να νομίζω ότι ονειρεύτηκα. Την επόμενη ημέρα ξύπνησα πολύ αργά το απόγευμα στο νοσοκομείο, και οι γονείς μου είπαν ότι με βρήκαν αναίσθητο στο γκαζόν αφότου ακούστηκε ένας δυνατός χτύπος στις 2:15. Ο χτύπος ήταν από εμένα που πήδηξα από το μπαλκόνι. Το αστείο ειναι ότι δεν μπορείς να πας στην σκεπή από το μπαλκόνι χωρίς σκάλα, κι εμείς δεν είχαμε.

Αφού το άκουσα αυτό, τους είπα τι άκουσα εγώ, και δεν με πίστευαν. Μου είπαν ότι προσπαθώ να μπαλώσω το γεγονός ότι προσπάθησα να αυτοκτονήσω, το οποίο φυσικά και είναι ψέμα. Μετά από μια βδομάδα πήγα σπίτι έχοντας φαρμακευτική αγωγή. Το βράδυ εκείνο ξύπνησα χωρίς να μπορώ να αναπνεύσω. Ο μικρός μου αδερφός, που ήταν 8 τότε, ήρθε στο δωμάτιό μου, επειδή άκουσε φωνές. Μπήκε μέσα, και φώναζε εισβολέας. Οι γονείς μου μπήκαν μέσα, αλλά αυτό που υπήρχε εκεί είχε ήδη φύγει. Οι γονείς μου ήταν τόσο νευριασμένοι σκεπτόμενοι ότι ήταν δημιουργήματά μου.

Δύο βράδυ αργότερα, άκουσα μια  βραχνή φωνή, ήταν σαν ήχος σε ταινία που εκρύγνειται μια βόμβα δίπλα σε κάποιον, ο οποίος κουφένεται. Οι γονείς μου σηκώθηκαν και ήρθαν στο δωμάτιό μου, μαζί με τον αδερφό μου, όλοι καλύπτοντας τα αυτιά τους. Το άκουσαν κι αυτοί. Μπήκαν μέσα, και μιλούσαν ο ένας στον άλλον χωρίς να μπορούν να ακούσουν τίποτα άλλο εκτός από αυτήν την χαζή φωνή. Κάθισαν στο κρεβάτι μου, και η πόρτα έκλεισε δυνατά. Η φωνή σταμάτησε και επικράτησε ησυχία. Ο πατέρας μου άνοιξε την πόρτα, και το κάθετί μέσα στο σπίτι είχε μετακινηθεί πέντε πόντους.

Φύγαμε από το σπίτι τρεις μέρες μετά. Δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν για το περιστατικό και είμαι πλέον 21. Αυτό είναι το τρομακτικότερο πράγμα που μου έχει συμβεί. Ακόμη και η οικογενειά μου είναι τοσο φρικαρισμένη που ακόμη και όταν τους ρώτησα αν θυμάται κάποιος κάτι για το περιστατικό, δεν συζήτησε κανείς. Η μητέρα μου ξέσπασε σε κλάματα, και ο πατέρας μου μου φώναξε. Δεν θα ξαναπάω ποτέ μου σε εκείνο το σπίτι. Ποτέ.

alitoteam

Delete this element to display blogger navbar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Powered by alito v2 2013