Σημείωση: Το εν λόγο άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην αρχική σελίδα του alito στις 19-01-2005
Το πρόγραμμα του Ντάλλας προβλέπει μια αυτοκινητιστική παρέλαση μέσα από την πόλη, ένα λόγο και γεύμα στο Trade Mart. Η διαδρομή είχε καθοριστεί από τις μυστικές υπηρεσίες από τις 8 Νοεμβρίου και στις 19 Νοεμβρίου, τρεις μέρες πριν την άφιξη, δύο τοπικές εφημερίδες γνωστοποίησαν τη διαδρομή, εικονογραφώντας τη με λεπτομερειακούς χάρτες. Η λιμουζίνα του προέδρου θα κάλυπτε μια απόσταση 16 χιλιομέτρων, από το αεροδρόμιο ως το εμπορικό κέντρο, σε τρία τέταρτα της ώρας. Ο ίδιος ο πρόεδρος μαζί με τη σύζυγό του κάθισαν στο πίσω κάθισμα. Μπροστά κάθονται ο δημοκρατικός κυβερνήτης του Τέξας Τζων Κόνναλλυ με τη γυναίκα του ενώ οδηγά ο αστυνομικός της μυστικής υπηρεσίας Ουίλιαμς Γκρήρ έχοντας για συνοδηγό το συνάδελφο Ρόυ Κέλλερμαν. Ακολουθεί μια ανοιχτή Κάντιλακ με οχτώ πράκτορες, αποστολή των οποίων είναι να παρακολουθεί το πλήθος για τυχόν ύποπτες κινήσεις. Ακολουθεί το αυτοκίνητο του αντιπροέδρου, η συνοδεία του αντιπροέδρου και πούλμαν όπου έχουν επιβιβαστεί εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι. Η πομπή πλαισιώνεται από τους μοτοσικλετιστές της αστυνομίας.Η ώρα έχει πάει 12:30 και το αυτοκίνητο του Κέννεντυ με μια απότομη στροφή προς τα νοτιοδυτικά μπαίνει στην Elm Street με ταχύτητα 17 χιλιομέτρων την ώρα. Κατεβαίνει προς μία σιδηροδρομική οδογέφυρα κάτω από την οποία πρέπει να περάσει για να φτάσει στον αυτοκινητόδρομο. Η πρόσοψη του Texas School Book Depository βρίσκεται στα δεξιά του ενώ αριστερά απλώνεται η Dealey Plaza, εκτεταμένη περιοχή πάρκων. Ένας αστυνομικός τηλεφωνεί στον τόπο της συγκεντρώσεως για να τους ενημερώσει ότι φτάνουν σε 5 λεπτά.Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του και μια γοργή σειρά πυροβολισμών ταράζει το συγκεντρωμένο πλήθος. Τα χέρια του προέδρου πιέζουν το λαιμό με μια κίνηση αγωνίας. Το μεγάλο σώμα τεντώνεται για μια στιγμή κι ύστερα ταλαντεύεται μπροστά, πάνω στο κάθισμα. Η σφαίρα έχει μπει από τη βάση του τραχήλου, λίγο δεξιά από τη σπονδυλική στήλη, έκανε μια διαδρομή από πάνω προς τα κάτω και βγήκε από το λαιμό, σκίζοντας το δέρμα στην περιοχή κάτω από τον κόμπο της γραβάτας.Ο κυβερνήτης Κόνναλλυ ακούει τον ξερό κρότο και στρέφεται προς τον πρόεδρο. Η κίνηση του όμως σταματά από ένα οξύ πόνο στη ράχη. Μια σφαίρα του έχει τρυπήσει το δεξιό άκρο της πλάτης, κάτω από τη μασχάλη. Διαπέρασε το θώρακα, βγήκε από τη δεξιά θηλή, διατρύπησε τον καρπό του δεξιού χεριού που ο κυβερνήτης είχε αφημένο πάνω στα γόνατα και, στην ατέλειωτη διαδρομή της, προκάλεσε ένα επιπόλαιο τραύμα στον αριστερό μηρό.Ενώ ο κυβερνήτης πέφτει στην αγκαλιά της γυναίκας του, η τρίτη σφαίρα χτυπά τον Κέννεντυ στο πίσω μέρος του κρανίου καταστρέφοντας του τον εγκέφαλο. Ο πρόεδρος σωριάζεται ξεψυχώντας στα γόνατα της Ζακλίν. Η γυναίκα αφήνει μια απελπισμένη κραυγή: «Θεέ μου, πυροβόλησαν τον άντρα μου. Σ’ αγαπώ Τζακ».
Ύστερα, σα να αναζητούσε κάτι (ίσως –είναι τρομερή υπόθεση- ήθελε να μαζέψει τα κομμάτια της εγκεφαλικής ουσίας του συζύγου της) σκαρφαλώνει σαν τρελή στο πορτ-μπαγκάζ. Μπορεί να έπεφτε από κει και να σκοτωνόταν αν δεν έτρεχε προς το μέρος της ο αστυνόμος Κλιντ Χιλ ο οποίος πήδηξε στο πίσω μέρος της λιμουζίνας και έσπρωξε με δύναμη τη γυναίκα στο κάθισμα της.Ο αστυνομικός Κέλλερμαν ουρλιάζει στο σωφέρ: «Ας φύγουμε από δω. Μας χτύπησαν». Αρπάζει το ραδιοτηλέφωνο και δίνει εντολή στον επικεφαλή της πομπής να τους ανοίξει δρόμο για Parkland Memorial Hospital που απέχει 7 χιλιόμετρα. Εκεί, μια ομάδα 12 γιατρών που είχαν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού μετά από τηλεφώνημα της αστυνομίας του Ντάλλας, παλεύει απεγνωσμένα να κρατήσει στη ζωή τον πρόεδρο στον οποίο υπάρχει ακόμα μια σκιά ζωής. Αλλά δεν είναι αρκετή. Λίγα λεπτά αργότερα ο πρόεδρος πεθαίνει.Το λόγο πλέον έχει η αστυνομική και δικαστική έρευνα.
Ένα ερώτημα πλανάται στα χείλη όλου του κόσμου: Ποιος σκότωσε τον Κέννεντυ ; ΕΚΘΕΣΗ ΟΥΩΡΡΕΝ Εφτά μέρες μετά την τραγωδία, ο πρόεδρος Λύντον Τζόνσον συγκρότησε την Επιτροπή Ερεύνης με πρόεδρο τον 73χρονο πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Ερλ Ουώρρεν. Χρειάστηκε έρευνα εφτά μηνών μέχρι να παραδοθεί στον πρόεδρο στις 24 Σεπτεμβρίου 1964 η έκθεση της επιτροπής η οποία συνήλθε σε 7 συνεδριάσεις, άκουσε τις καταθέσεις 552 μαρτύρων (το FBI ανέκρινε για λογαριασμό της επιτροπής 25.000 άτομα και άλλα 1.550 ανέκριναν οι μυστικές υπηρεσίες) και εξέτασε χιλιάδες ντοκουμέντα. Η έκθεση περιλάμβανε 706 σελίδες κειμένου και 158 φωτογραφίες, χάρτες και τεκμήρια, χωρισμένα σε 8 κεφάλαια καθώς και εκτενή παραρτήματα. Οι καταθέσεις των 522 μαρτύρων που εξετάστηκαν και το σύνολο των εγγράφων και των αποδεικτικών στοιχείων καταλαμβάνουν άλλους 24 τόμους. Συνολικά, οι σελίδες της εκθέσεως και των επισυναπτόμενων εγγράφων είναι περίπου 13.000.
Τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης είναι τα εξής:Οι πυροβολισμοί που σκότωσαν τον πρόεδρο Κέννεντυ και τραυμάτισαν τον κυβερνήτη Κόνναλλυ ρίχτηκαν από το παράθυρο του έκτου ορόφου στη νοτιανατολική γωνία του Texas Scholl Book Depository.Υπάρχουν θετικές αποδείξεις ότι οι πυροβολισμοί που ρίχτηκαν ήταν τρεις.Υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι η σφαίρα που διέτρησε το λαιμό του προέδρου είναι η ίδια που προκάλεσε και τα τραύματα του κυβερνήτη.Οι πυροβολισμοί που σκότωσαν τον πρόεδρο Κέννεντυ και τραυμάτισαν τον κυβερνήτη ρίχτηκαν από τον Λη Χάρβευ Όσβαλντ.Ο Όσβαλντ σκότωσε και τον αστυνομικό του Ντάλλας Τζ.Ντ.Τίππιτ 45΄ περίπου λεπτά μετά τη δολοφονία του προέδρου.Η Επιτροπή δε βρήκε αποδείξεις, ούτε για το Λη Χάρβευ Όσβαλντ ούτε για τον Τζακ Ρούμπυ ότι μετείχαν σε συνωμοσία, εθνική ή ξένη, για τη δολοφονία του προέδρου Κέννεντυ.Με βάση τις αποδείξεις που έχει στη διάθεση της, η Επιτροπή συμπεραίνει ότι ο Όσβαλντ ενήργησε με δική του πρωτοβουλία.Ας δούμε, πιο αναλυτικά, τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία: Από πού ρίχτηκαν οι πυροβολισμοί; Όπως ήταν φυσικό, τις πρώτες στιγμές μετά το έγκλημα, ακολούθησε σύγχυση. Οι μάρτυρες δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα από ποιο σημείο ακούστηκαν οι πυροβολισμοί, αρκετοί όμως απ’ αυτούς που βρισκόταν απέναντι από το Texas School Book Depository ορκίζονται ότι είδαν ένα τουφέκι να ξεπροβάλλει από το παράθυρο της νοτιοδυτικής γωνίας του έκτου ορόφου και να ρίχνει στην πομπή. Ο πιο ακριβής στις καταθέσεις του αυτόπτης μάρτυρας είναι ο Χάουαρντ Μπρένναν, λεβητοποιός, 45 χρονών. Στεκόταν ακριβώς απέναντι από το κτίριο και μετά τους πυροβολισμούς, έτρεξε σ’ έναν αστυνομικό για να του αναφέρει ότι είδε ένα άνθρωπο με τουφέκι στο παράθυρο του έκτου ορόφου. Ο τύπος ήταν λεπτός, λευκός, ύψος 1, 75 και 30 χρονών περίπου. Κατέθεσε ότι τον είδε να στέκεται όρθιο, να πυροβολεί 2 απανωτές φορές και έπειτα να εξαφανίζεται.
Χάρη στην κατάθεση αυτή η αστυνομία είχε από την πρώτη κιόλας στιγμή την περιγραφή του δολοφόνου αλλά και το μέρος απ’ όπου ρίχτηκαν οι πυροβολισμοί. Στις 12:34 η αστυνομία υπέδειξε το Texas School Book Depository σαν τον τόπο προελεύσεως των πυροβολισμών και στις 12:45 έδωσε στη δημοσιότητα την περιγραφή του δολοφόνου. Είχαν στηριχθεί αποκλειστικά στα λόγια αυτού του μάρτυρα. Πόσοι ήταν οι πυροβολισμοί; Εκδοχή No1 Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτής τη υπόθεσης έχει να κάνει με τον αριθμό των πυροβολισμών. Όπως είδαμε, η επιτροπή αποφάνθηκε ότι οι πυροβολισμοί ήταν τρεις. Ο Μπρένναν υποστήριξε ότι ήταν δύο. Άλλοι μίλησαν για 4 ή 5 πυροβολισμούς. Κάθε πυροβολισμός είναι γεγονός ότι ακολουθείτε από κρότους που ο καθένας μπορεί να εκληφθεί ως πυροβολισμός. Σημαντική πάντως είναι η μαρτυρία 3 υπαλλήλων που παρακολουθούσαν την πομπή από τον 5ο όροφο του Texas School Book Depository και κατέθεσαν ότι οι πυροβολισμοί, τουλάχιστον αυτοί που ρίχτηκαν από το κτίριο αυτό, ήταν τρεις. Άκουσαν καθαρά και τους κάλυκες που έπεσαν στο δάπεδο. Έγινε ένα πείραμα στο χώρο αυτό με μέλη της Επιτροπής τα οποία άκουσαν καθαρά τον ήχο που κάνουν οι κάλυκες όταν πέφτουν στο δάπεδο και δέχτηκαν τη μαρτυρία αυτών των υπαλλήλων. Άλλωστε, στο κτίριο αυτό βρέθηκε το όπλο, επιβεβαιώθηκε ότι οι σφαίρες που σκότωσαν τον πρόεδρο προέρχονταν από το όπλο αυτό, και βρέθηκαν επίσης οι 3 κάλυκες. Επίσης, υπάρχουν οι υλικές αποδείξεις: Η σφαίρα που χτύπησε τον κυβερνήτη βρέθηκε, άθικτη σχεδόν, στο φορείο που τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Επίσης, βρέθηκαν στη λιμουζίνα τα θραύσματα από τις άλλες 2 σφαίρες. Όλα αυτά συντελούν στην πεποίθηση ότι η δολοφονία έγινε από εκείνο το σημείο, με εκείνο το όπλο και με 3 σφαίρες.
Το ζήτημα λοιπόν είναι το εξής: Ο πρόεδρος δέχτηκε τις 2 σφαίρες και ο κυβερνήτης την τρίτη ή η σφαίρα που χτύπησε τον πρόεδρο στο λαιμό τραυμάτισε και τον Κόνναλλυ; Η πιο πιθανή εκδοχή είναι η δεύτερη και έχει ως εξής: Η πρώτη σφαίρα χτυπά τον πρόεδρο στον αυχένα, βγαίνει από το λαιμό και τραυματίζει τον κυβερνήτη. Η δεύτερη χτυπά τον πρόεδρο στο κεφάλι και η τρίτη δε βρίσκει στόχο. Πάντως, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν η πρώτη, η δεύτερη ή η τρίτη σφαίρα που αστόχησε. Υπάρχουν αξιόπιστες μαρτυρίες που στηρίζουν την κάθε εκδοχή. Ο λόγος που η εκδοχή να είναι η τρίτη σφαίρα που δε βρήκε στόχο θεωρείται η πιο πιθανή είναι το γεγονός ότι μετά τον τραυματισμό του προέδρου στο κεφάλι, μια σφαίρα χτύπησε στο κορδόνι του πεζοδρομίου λίγο πιο δίπλα από τη λιμουζίνα και κατά τον εξοστρακισμό της τραυμάτισε ένα θεατή στο μάγουλο. Αυτός ο θεατής το δήλωσε σε ένα αστυνομικό που σε επιτόπια έρευνα που έκανε βρήκε στο σημείο εκείνο θραύσματα της σφαίρας. Πόση ώρα διήρκεσαν οι πυροβολισμοί; Αυτό το σημείο θα ήταν ακόμα ένα από τα πολλά σκοτεινά σημεία της υπόθεσης αν δεν υπήρχε το ερασιτεχνικό βίντεο ενός ράφτη το οποίο αποτελεί πολύτιμο υλικό. Σύμφωνα λοιπόν με το βίντεο, ο χρόνος που μεσολάβησε από το πρώτο τραύμα στο λαιμό του προέδρου μέχρι τη σφαίρα που του θρυμμάτισε τον εγκέφαλο είναι 5, 6 δευτερόλεπτα. Αν ήταν ο δεύτερος πυροβολισμός που αστόχησε τότε αυτός πρέπει να ενταχθεί σ’ αυτό το μεσοδιάστημα.
Αν είναι ο πρώτος ή ο τρίτος τότε πρέπει να προσθέσουμε και το χρόνο που απαιτείτε για να γεμίσει κανείς το όπλο και να πυροβολήσει (2, 3 δευτερόλεπτα), οπότε ανεβαίνουμε στα 7, 9 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος γεμίσματος, το βίντεο του Ζαμπρούντερ και οι καταθέσεις των μαρτύρων μας δίνουν ένα μίνιμουμ 4 δευτερολέπτων και ένα μάξιμουμ 7. Αυτό τουλάχιστον ήταν το συμπέρασμα της Επιτροπής. Πως έγινε η σύλληψη του Όσβαλντ; Όπως σημειώσαμε νωρίτερα, η αστυνομία ήξερε από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι ο τόπος που βρισκόταν ο δολοφόνος ήταν το Texas School Book Depository. Η ειρωνεία είναι ότι την αστυνομία την πρόλαβε ένας… αστυνομικός! Ο Μάρριον Μπαίηκερ, εξασκημένος σε πυροβολισμούς καθώς ήταν επειδή κυνηγούσε συχνά και μάλιστα είχε μόλις πριν μια βδομάδα επιστρέψει από την τελευταία του κυνηγητική εξόρμηση, μόλις άκουσε τον πρώτο πυροβολισμό σήκωσε τα μάτια στα γύρω κτίρια. Είδε στο Texas School Book Depository τα περιστέρια να πετάνε τρομαγμένα. Δε δίστασε καθόλου: Παράτησε την πομπή, η οποία άλλωστε πλέον δεν τον είχε καθόλου ανάγκη, και έτρεξε στο κτίριο. Στην είσοδο του βρήκε τον επιστάτη Ρόυ Τρούλυ . Μπαίνουν βιαστικά και τρέχουν προς τα 2 ασανσέρ τα οποία όμως είναι μπλοκαρισμένα. Δε χάνουν χρόνο και ορμούν στις σκάλες. Στο δεύτερο όροφο ο αστυνομικός βλέπει κάποιον στο βάθος, σα να κρύβεται. Άλλωστε ο επιστάτης που έτρεχε μπροστά του δεν τον είχε δει. Βγάζει το πιστόλι και ορμάει στη φιγούρα: «Αλτ!!» φωνάζει. Ο επιστάτης τρέχει πίσω να δει τι έχει συμβεί. Βλέπει τον άνθρωπο που έχει ακινητοποιήσει ο αστυνομικός. «Μη σας απασχολεί, είναι κάποιος που εργάζεται εδώ» του λέει με ήρεμο ύφος. Έτσι, τον αφήνουν να φύγει. Ο άνθρωπος αυτός φεύγει στις 12:33. 1 λεπτό αργότερα έρχεται η εντολή προς όλους τους αστυνομικούς να κατευθυνθούν στο Texas School Book Depository και να μην αφήσουν κανένα να φύγει αλλά είναι αργά.
Ο Λη Χάρβευ Όσβαλντ έχει ήδη φύγει.Μπαίνει στο λεωφορείο για το σπίτι του από μία στάση που βρισκόταν εφτά τετράγωνα ανατολικά από τον τόπο της εργασίας του. Συμπτωματικά στο λεωφορείο αυτό βρίσκεται η Μαίρη Μπλέτσο, η πρώην σπιτονοικοκυρά του η οποία αποφεύγει να του μιλήσει παρόλο που τον έχει αναγνωρίσει. Δεν έχει άλλωστε και τις καλύτερες αναμνήσεις απ’ αυτόν τον άνθρωπο και κάθε άλλο παρά επιθυμητή θα ήταν μια συνάντηση μαζί του.4 λεπτά αργότερα και αφού το λεωφορείο έχει προχωρήσει όλα κι όλα 2 τετράγωνα εξαιτίας της απίστευτης κίνησης και του χάους που προκλήθηκε από τη δολοφονία, ο Όσβαλντ ζητά από τον οδηγό να του ανοίξει εκεί για να περπατήσει την υπόλοιπη διαδρομή. Περπατάει μερικά λεπτά και έπειτα παίρνει ένα ταξί που τον μεταφέρει λίγα τετράγωνα πριν από το σπίτι του. Στη πανσιόν που μένει παρουσιάζεται στη μία. Η ιδιοκτήτρια απορεί που τον βλέπει τόσο νωρίς και τον ρωτά τι συνέβη και ήρθε νωρίτερα. Ο Όσβαλντ δεν της απαντά καν. Μπαίνει στο δωμάτιό του και αμέσως μετά ξαναβγαίνει φορώντας ένα σακάκι. Πήγε σπίτι λοιπόν μόνο για να αλλάξει;Την ίδια ώρα ο αστυνομικός Τζ. Ντ. Τίππιτ αναζητά το δολοφόνο, όπως και όλη η αστυνομία του Ντάλας. Οδηγά ξυστά στο πεζοδρόμιο και βλέπει τον Όσβαλντ που μοιάζει πολύ με την περιγραφή του δολοφόνου. Σταματά το αμάξι και φωνάζει τον Όσβαλντ. Οι περαστικοί έχουν την εντύπωση ότι οι 2 τους κουβεντιάζουν, με τον αστυνομικό μέσα στο αμάξι και τον πεζό έξω, από την άλλη πλευρά του αυτοκινήτου. Ξαφνικά ο αστυνομικός ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω για να πλησιάσει τον ύποπτο. Λίγο πριν τον φτάσει, ο ύποπτος βγάζει ένα ρεβόλβερ και του ρίχνει μερικές απανωτές πιστολιές. 4 σφαίρες πετυχαίνουν τον Τίππιτ και τον σκοτώνουν ακαριαία.
Μόλις διαπράχθηκε η πιο μυστηριώδη δολοφονία της ημέρας.Ο πρώτος που έτρεξε στον Τίππιτ ήταν ο Μπεναβίντες, ένας οδηγός που έτυχε να βρίσκεται εκεί την ώρα της δολοφονίας και είδε όλη τη σκηνή. Με μια ματιά συνειδητοποιεί ότι ο αστυνομικός είναι νεκρός. Αρπάζει το ραδιοτηλέφωνο και ειδοποιεί την αστυνομία για το θάνατο του συντρόφου τους. Η ώρα είναι 13:16.Αυτή τη φορά, 12 άτομα είδαν καθαρά τον Όσβαλντ να σκοτώνει τον αστυνομικό. Πιο καθαρά απ’ όλους τον είδε η Έλεν Μαρκχαμ που βρισκόταν λίγα μόλις μέτρα μακριά του και παρακολούθησε όλη τη σκηνή, από την αρχική συζήτηση μέχρι και τη δολοφονία. Αυτή έδωσε την περιγραφή του δολοφόνου του αστυνομικού. Ο Όσβαλντ τρέχει για να γλιτώσει αλλά ο κλοιός όλο και σφίγγει γύρω του. Είναι αναμαλλιασμένος, αναστατωμένος. Τον παρατηρεί ένας καταστηματάρχης που έχει ακούσει στο ραδιόφωνο για τη δολοφονία του αστυνομικού και βλέπει ότι ο άνθρωπος αυτός ταιριάζει στην περιγραφή. Μάλιστα, μπαίνει σε ένα σινεμά από την πλαϊνή είσοδο, δίχως να πληρώσει εισιτήριο. Ο καταστηματάρχης τρέχει στην ταμία και της λέει για αυτόν. Η ταμίας τον έχει δει και έχει ανησυχήσει. Αποφασίζουν να καλέσουν την αστυνομία.Το ρολόι πλέον δείχνει 13:45 όταν η αστυνομία κυκλώνει τον κινηματογράφο.
Ανάβουν τα φώτα και οι λιγοστοί θεατές βγαίνουν ήσυχα. Ο Όσβαλντ μένει καθισμένος στο βάθος της πλατείας. Ένας αστυνομικός τον πλησιάζει και ετοιμάζεται να του κάνει σωματική έρευνα. Ο ύποπτος είναι ήρεμος αλλά μόλις το χέρι του αστυνομικού πλησιάζει το πιστόλι, ο Όσβαλντ το αρπάζει με το δεξί χέρι και με το αριστερό γρονθοκοπά τον αστυνομικό που όμως δεν ξαφνιάζεται. Αρπάζει το όπλο με το ένα χέρι και με το άλλο ανταποδίδει τα χτυπήματα του Όσβαλντ. Τρεις άλλοι αστυνομικοί ρίχνονται πάνω στον Όσβαλντ και καταφέρνουν τελικά να τον αφοπλίσουν. Στις 2 μετά το μεσημέρι τον ανεβάζουν στις σκάλες του αρχηγείου της αστυνομίας. Μέχρι στιγμής κατηγορείται μονάχα για τη δολοφονία του αστυνομικού Τίππιτ.Την ίδια στιγμή ο επιστάτης του κτιρίου ενημερώνει την αστυνομία, η οποία στο μεταξύ έχει βρει το όπλο και τους κάλυκες και είναι πια σίγουρη ότι από εδώ έγινε η δολοφονία, ότι ο μόνος υπάλληλος που λείπει είναι ο Όσβαλντ. Ο αστυνόμος Φριτζ επιστρέφει στις 14:15 στο αρχηγείο και ζητάει από τους κατώτερους του να τρέξουν γρήγορα στο σπίτι αυτού του Όσβαλντ. Ο συνάδελφος του γελάει και του ενημερώνει ότι ο ύποπτος έχει ήδη συλληφθεί για τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Ο Φριτζ ταράζεται. Ώστε αυτός ο Όσβαλντ είναι για τα καλά χωμένος στην υπόθεση. Μήπως πέτυχαν λαβράκι; Μήπως έχουν βρει τόσο γρήγορα το δολοφόνο του προέδρου; Αν μη τι άλλο, αυτό θα προσέθετε κύρος στην αστυνομία του Ντάλας.Αρχίζουν οι ανακρίσεις στις οποίες σύντομα προστίθενται και πράκτορες του FBI και των μυστικών υπηρεσιών. Ξέρουν καλά τον Όσβαλντ εξαιτίας του πολυτάραχου παρελθόν του (η ζωή του Όσβαλντ θα παρουσιασθεί ξεχωριστά). Ειδικά οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών είναι έξω φρενών καθώς αυτοί είχαν αναλάβει την ευθύνη για την προστασία του και απέτυχαν παταγωδώς. Χρειάζεται να βρεθεί γρήγορα ο δολοφόνος για να αποκαταστήσουν ένα μέρος της χαμένης τους υπόληψης. Ο Όσβαλντ όμως αρνείται κάθε κατηγορία, τόσο για το φόνο του προέδρου όσο και για το φόνο του Τίππιτ. Το μόνο έγκλημα που παραδέχεται ότι έχει διαπράξει είναι ότι μπήκε στον κινηματογράφο δίχως να πληρώσει. Αρνείται ακόμα κι ότι είχε όπλο σαν αυτό που βρέθηκε στο κτίριο που δούλευε ενώ η γυναίκα του έχει ήδη καταθέσει ότι είχε τέτοιο όπλο (υπάρχει μάλιστα και φωτογραφία του με το όπλο αυτό) και το όπλο λείπει από την αποθήκη που το είχε αφημένο (σύμφωνα με την κατάθεση της γυναίκας του).Οι αποδείξεις εναντίον του ολοένα και πληθαίνουν. Τον αναγνωρίζουν οι μάρτυρες, βρίσκουν τα δαχτυλικά του αποτυπώματα στο όπλο και στα χαρτοκιβώτια που ήταν στοιβαγμένα κάτω από το παράθυρο από το οποίο πυροβόλησε ο δολοφόνος, βρίσκουν ίχνη πυρίτιδας στο πρόσωπό του (αν και όχι αρκετό για να αποδειχθεί ότι είχε χρησιμοποιήσει όπλο πριν λίγο).
Η αστυνομία πάντως, παρά τις εξαντλητικές ανακρίσεις δίνει διαπιστευτήρια ανικανότητας. 12 ώρες ανακρίσεων και κανένας δεν κρατάει πρακτικά! Ήταν αναμενόμενο να υποστηριχτεί από κάποιους ότι η αστυνομία δεν ήθελε να μάθει ο κόσμος αυτά που τους αποκάλυψε ο Όσβαλντ.Η ανικανότητα όμως συνεχίζεται. Τουλάχιστον 300 άτομα (κυρίως εκπρόσωποι του τύπου και άλλοι άσχετοι) πηγαινοέρχονται ανενόχλητοι στους χώρους του κτιρίου της αστυνομίας. Ο Όσβαλντ εμφανίζεται στο διάδρομο τουλάχιστον 12 φορές δίχως να παίρνουν καμία προφύλαξη. Ο ίδιος ο διευθυντής της αστυνομίας του Ντάλας παραδέχεται: «Παραβιάσαμε κάθε ανακριτικό κανόνα…» Η ανάκριση ωστόσο συνεχίζεται. Ο Όσβαλντ ζητά δικηγόρο αλλά κανένας δεν αναλαμβάνει την υπεράσπιση του πιο μισητού ανθρώπου στην Αμερική εκείνη τη μέρα. Μέχρι στιγμής κατηγορείται μόνο για τη δολοφονία του Τίππιτ αλλά στη 1:30 το βράδυ, ενώπιον του ειρηνοδίκη Τζόνστον, του απαγγέλεται κατηγορία για τη δολοφονία του προέδρου Κέννεντυ.Τη νύχτα του Σαββάτου 23 Νοεμβρίου, 1 μέρα μετά τη δολοφονία, ο διευθυντής της αστυνομίας δίνει εντολή να μεταφερθεί ο κρατούμενος στις φυλακές της κομητείας που βρίσκονται σε απόσταση 1500 μέτρων από το κτίριο της αστυνομίας. Ο τύπος πληροφορείται για τη μετακίνηση αυτή, ακόμα και για την ώρα!! Η ελάχιστη σύνεση θα επέβαλλε να κρατηθεί η μετακίνηση μυστική. Και δεν είναι μόνο αυτό:
Η αστυνομία δέχεται διαρκώς απειλητικά τηλεφωνήματα για τη ζωή του Όσβαλντ στα οποία ωστόσο δε δίνουν την παραμικρή σημασία. Έτσι, την Κυριακή το πρωί το ημιυπόγειο της αστυνομίας, στο οποίο φυλάσσεται ο Όσβαλντ, είναι για άλλη μια φορά γεμάτο κόσμο. Έχει κανονιστεί να περπατήσει ο Όσβαλντ λίγα μέτρα μέχρι το αυτοκίνητο της αστυνομίας που θα το μεταφέρει στις φυλακές. Σε κάθε πλευρό του έχει κολλήσει ένας αστυνομικός για προστασία. Ο Όσβαλντ περπατά μερικά βήματα, τα τελευταία της ζωής του. Από δεξιά πετάγεται ξαφνικά ο Τζακ Ρούμπυ με ένα Κολτ 38 και τον πυροβολεί στο υπογάστριο, μπροστά στα μάτια 70 αστυνομικών, 300 (!!!) δημοσιογράφων και χιλιάδων Αμερικανών που παρακολουθούν σαστισμένοι στην τηλεόραση τη δολοφονία το Λη Χάρβευ Όσβαλντ. Πέθανε στη 1 και 7 της 24 Νοεμβρίου 1963. Ήταν 24 χρονών.Ο μόνος που μπορούσε πια να μιλήσει ήταν ο Τζακ Ρούμπυ ο οποίος μένει έκπληκτος με τη σύλληψή του. Νόμιζε ότι θα τον επευφημούσαν σαν ήρωα. Υποστηρίζει ότι είναι πατριώτης και σκότωσε τον Όσβαλντ σε ένα παροξυσμό οργής για το θάνατο του προέδρου. Ύστερα από μια χαώδης δίκη, στις 14 Μαρτίου 1964 καταδικάστηκε σε θάνατο. Πέθανε στη φυλακή από καρκίνο του φάρυγγα πριν υποχρεωθεί να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα.Ήταν όλα λοιπόν έργο 2 ψυχοπαθών; Του Όσβαλντ που σκότωσε τον πρόεδρο και του Ρούμπυ που από «πατριωτισμό» σκότωσε τον Όσβαλντ; Έτσι υποστήριξε η Επιτροπή Ουώρεν και δι αυτής το επίσημο κράτος. Ας δούμε τώρα κάποιες άλλες εκδοχές. Εκδοχή Νο2 Ο Μαρκ Λαίην, δικηγόρος από τη Ν. Υόρκη, με το βιβλίο του “Rush to judgment”, συνετέλεσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ώστε να φανεί γεμάτη χάσματα η έκθεση της Επιτροπής Ουώρρεν. Ισχυρίστηκε ότι η επιτροπή φέρθηκε όπως κάνει κάθε ανόητος επιστήμονας: Αντί να προσαρμόσει τη θεωρία ώστε να ταιριάξει στα γεγονότα, προσάρμοσε τα γεγονότα να ταιριάξουν στη θεωρία. Κι η λανθασμένη θεωρία της ήταν ότι ο Όσβαλντ ήταν ο μόνος δολοφόνος του Κέννεντυ. Για το Λαίην, υπάρχουν σαφές ενδείξεις ότι οι δολοφόνοι ήταν τουλάχιστον 2. Ας δούμε που το στηρίζει αυτό. Κατ’ αρχάς, θεωρεί ότι ο μοιραίος πυροβολισμός δε ρίχτηκε από το Depository αλλά από το δενδρόφυτο ύψωμα που βρισκόταν απέναντι από το προεδρικό αυτοκίνητο. 58 από τους 90 αυτόπτες μάρτυρες ορκίζονταν ότι οι πυροβολισμοί ήρθαν από κει.
Μια γυναίκα, η Τζούλια Μέρσερ, κατέθεσε ότι είδε ένα καμιόνι να παρκάρει αντικανονικά πίσω από το ύψωμα. Ένας άντρας κατέβηκε τρέχοντας κρατώντας κάτι στο χέρι που θύμιζε θήκη όπλου. Η γυναίκα αυτή δεν εξετάστηκε ποτέ από την Επιτροπή Ουώρεν. Αργότερα εξαφανίστηκε.Ο σιδηροδρομικός Λη Μπάουερς κατέθεσε ότι είδε και αυτός 2 άτομα στο ύψωμα και τη στιγμή του πυροβολισμού είδε «μια τούφα καπνού και μια αστραψιά φωτός» στο φράχτη. Δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει την κατάθεσή του.Κι άλλοι μάρτυρες είδαν ανθρώπους με τουφέκι στο ύψωμα και στήλη καπνού. Ένας αστυνομικός του Ντάλας και ο γερουσιαστής Γιάρμπορω πέρασαν από το φράχτη δευτερόλεπτα μετά τους πυροβολισμούς και ένιωσαν μια δυνατή μυρωδιά μπαρούτης. 17 βοηθοί σερίφη της αστυνομίας του Ντάλας άρχισαν τις έρευνες του από εκείνο το σημείο. 22 από τους 25 μάρτυρες που έδωσαν κατάθεση τις πρώτες μέρες μετά τη δολοφονία είναι βέβαιοι ότι οι πυροβολισμοί ήρθαν από εκείνο το ύψωμα. Υπάρχουν και άλλες ενδείξεις ότι ένας τουλάχιστον πυροβολισμός ρίχτηκε από μπροστά. Ο αυτόπτης μάρτυρας που βρισκόταν πιο κοντά στον Κέννεντυ τη στιγμή του πυροβολισμού, ο Τσάρλς Μπρεμ, είδε καθαρά το κεφάλι του προέδρου να γέρνει προς τα πίσω και αριστερά, αντίδραση που θα προκαλούσε ένας πυροβολισμός από μπροστά. Ο Μπρεμ δεν εξετάστηκε ποτέ από την επιτροπή. Πάντως, και το φιλμ του Ζαμπρούντερ δείχνει τον Κέννεντυ να γέρνει το κεφάλι πίσω και αριστερά, επιβεβαιώνοντας τον Μπρεμ. Το παράλογο είναι στην έκθεση Ουώρεν, το φιλμ δείχνει τον πρόεδρο να γέρνει προς τα μπρος. Αυτό έγινε γιατί η Επιτροπή άλλαξε τη σειρά των φωτογραμμάτων έτσι ώστε να δείχνει την κίνηση αντίθετα απ’ ότι συνέβη! Το είπε στον Λαίην ο αρχηγός του FBI, Χούβερ.Για να υποστηρίξει την εκδοχή του ενός δολοφόνου, η επιτροπή αναγκάστηκε να δεχτεί και την εκδοχή της μίας μόνο σφαίρας, ότι δηλαδή μία σφαίρα τραυμάτισε τόσο τον Κέννεντυ όσο και τον κυβερνήτη Κόνναλυ. Κι αυτό γιατί από το φιλμ φαίνεται ότι ο χρόνος που μεσολάβησε ανάμεσα στο τραυματισμό των 2 αντρών πέρασε μόνο 1 δευτερόλεπτο και 8 δέκατα. Όμως το τουφέκι του Όσβαλντ είχε ένα μίνιμουμ 2, 3 δευτερολέπτων μέχρι να ξαναγεμίσει και να πυροβολήσει. Άρα, είτε ρίχτηκαν 2 σφαίρες, από 2 όπλα άρα και από 2 ανθρώπους (όπως υποστηρίζει ο Λαίην) είτε μία σφαίρα έκανε όλη τη ζημιά (όπως υποστηρίζει η Επιτροπή). Μιλάμε όμως για μαγική σφαίρα η οποία α) μπήκε στον αυχένα του Κέννεντυ β) βγήκε από το λαιμό γ) μπήκε στην πλάτη του Κόνναλυ δ) του έσπασε το πέμπτο πλευρό ε) διαπέρασε το στήθος στ) βγήκε ζ) διαπέρασε τον καρπό του δεξιού χεριού η) του έσπασε το κόκαλο θ) εισχώρησε στον αριστερό μηρό ι) τρύπησε ένα άλλο κόκαλο. Όλα αυτά τα κατόρθωσε μία σφαίρα η οποία μάλιστα βρέθηκε, σχεδόν άθικτη, στο φορείο του κυβερνήτη!
Η Επιτροπή Ουώρεν λοιπόν υποστήριξε ότι η σφαίρα αυτή ήταν που βρέθηκε το φορείο. Όμως, το φιλμ μιας πρες κόφερανς (που ανακάλυψε ο Λαίην) που έγινε στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν ο κυβερνήτης, ο γιατρός Ρόμπερτ Σω στις 16:30 ανακοινώνει στον τύπο ότι η σφαίρα βρίσκεται ακόμη στο μηρό του κυβερνήτη. Αλλά και ο κυβερνήτης δήλωσε πολλές φορές ότι η σφαίρα που τον τραυμάτισε δεν ήταν η ίδια που τραυμάτισε τον πρόεδρο. Κι αυτό γιατί άκουσε το σφύριγμα εκείνης της σφαίρας, γύρισε προς το μέρος του προέδρου και στο τέλος της κινήσεως αυτής τραυματίστηκε (τα 1, 8 δευτερόλεπτα που δείχνει και το φιλμ του Ζαμπρούντερ). Η σφαίρα ταξίδευε ίσως με επιβραδυντήρα; Οι αριθμοί των πυροβολισμών είναι το καθοριστικό στοιχείο για να εξακριβωθεί αν ήταν τουλάχιστον 2 οι δολοφόνοι ή μόνο ένας. Ο αστυνομικός Κέλλερμαν που βρισκόταν στο αμάξι άκουσε τον Κέννεντυ να φωνάζει: «Θεέ μου με χτύπησαν». Αν η σφαίρα τον είχε πετύχει στο λαιμό δε θα μπορούσε να φωνάξει αφού θα είχαν καταστραφεί οι φωνητικές χορδές. Ούτε φυσικά θα μπορούσε να φωνάξει αν είχε δεχτεί την πρώτη σφαίρα στον εγκέφαλο. Άλλο ένα σημείο που δεν μπόρεσε να εξηγήσει η Επιτροπή Ουώρεν (γιατί απλά, δεν ταιριάζει με την εκδοχή του ενός μόνο δολοφόνου). Ο Λαίην αναφέρει τη σειρά των πυροβολισμών ως εξής:1. Η πρώτη σφαίρα ρίχτηκε από το Depository και χτύπησε τον πρόεδρο στην πλάτη. Έτσι, μπόρεσε να φωνάξει.2. Η δεύτερη, που ρίχτηκε από το ύψωμα, τον χτύπησε στο λαιμό.3. Η τρίτη χτύπησε τον κυβερνήτη.4. Η τέταρτη αστόχησε και εξοστρακίστηκε στο οδόστρωμα.5. Η πέμπτη έπληξε το κρανίο του προέδρου.Επειδή λοιπόν πέντε πυροβολισμοί είναι αδύνατον να ρίχτηκαν από ένα μόνο άτομο στο χρόνο που ορίζει το φιλμ, συμπεραίνεται η ύπαρξη και δεύτερου, τουλάχιστον, δολοφόνου. Ο Λαίην συνεχίζει, υποστηρίζοντας ότι ο Όσβαλντ έπεσε θύμα συνωμοσίας. Η ζωή του, όπως θα δούμε σε ξεχωριστό κεφάλαιο που θα αφορά τη βιογραφία του, ήταν αρκετά περίεργη και μπορούσε να δώσει λαβή για τέτοια σχόλια. Υπάρχουν ωστόσο και άλλα προβλήματα που αφορούν τον Όσβαλντ, ειδικά στο ζήτημα της δολοφονίας του αστυνομικού Τίππιτ. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι 12 άτομα τον είδαν να δολοφονεί τον αστυνομικό.
Στην πραγματικότητα οι μάρτυρες ήταν 10, οι οποίοι είδαν ένα κοντόχοντρο άντρα (ο Όσβαλντ ήταν ψηλόλιγνος) να φεύγει με πιστόλι στο χέρι. Το ίδιο κατέθεσε και ο Μπεναβίντες, ο οδηγός του καμιονιού που μάζεψε το πτώμα του Τίππιτ. Η μόνη που αναγνώρισε στο πρόσωπο του Όσβαλντ το δολοφόνο του αστυνομικού ήταν η Έλεν Μάρκαμ. Αρχικά όμως κι αυτή είχε πει ότι ο δολοφόνος ήταν κοντόχοντρος με φουντωτά μαλλιά. Άλλαξε όμως την κατάθεση της γιατί τρομοκρατήθηκε από την αστυνομία. Ο γιος της δήλωσε στον Λαίην ότι η μητέρα του ένιωθε θανάσιμο κίνδυνο για το τι θα μπορούσε να της συμβεί αν δεν κατέθετε στην επιτροπή ότι δολοφόνος ήταν ο Όσβαλντ. Λίγο μετά την επίσκεψη του Λαίην, ο γιος της Έλεν Μάρκαμ συνελήφθη από την αστυνομία του Ντάλας για κλοπή αυτοκινήτου. Ρίχτηκε από το παράθυρο του τρίτου ορόφου «στην προσπάθεια του να δραπετεύσει» όπως είπαν οι αστυνομικοί. Ευτυχώς επέζησε.Άλλες 2 ενδείξεις την ύπαρξης συνωμοσίας εις βάρος του Όσβαλντ είναι το γεγονός ότι προς το τέλος εμφανίστηκε ένας σωσίας του Όσβαλντ που φερόταν με τρόπο ώστε να έχει αργότερα η αστυνομία ενοχές εις βάρος του. Το δεύτερο γεγονός ήταν η συνάντηση της 14 Νοεμβρίου 1963 στο «Κάρουσελ Κλαμπ» του Ρούμπυ, ανάμεσα στον ίδιο το Ρούμπυ, τον αστυνομικό Τίππιτ και τον εξτρεμιστή της δεξιάς Μπέρναρντ Βάισμαν. Ο Ρούμπυ φώναζε στο δικαστήριο να μεταφερθεί η δίκη στην Ουάσιγκτον αν θέλουν να τους πει την αλήθεια γιατί ένιωθε ότι στο Τέξας η ζωή του ήταν σε κίνδυνο. Η πρόταση του όμως δεν έγινε δεκτή και χάθηκε η ευκαιρία να χυθεί φως στην αλήθεια. Εκδοχή No3 Ο Τόμας Μπουκάναν στηρίζεται, όπως και ο Λαίην, στο αβάσιμο της θαυματουργής σφαίρας. Δηλαδή, Αφού ρίχτηκαν τρεις σφαίρες, ο Κέννεντυ χτυπήθηκε 2 φορές και ο κυβερνήτης μία και μία σφαίρα αστόχησε, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μία σφαίρα χτύπησε τόσο τον κέννεντυ όσο και τον κυβερνήτη.
Όπως είδαμε, είναι σχεδόν αδύνατο μία σφαίρα να προκαλέσει τόση ζημιά και να βγει μάλιστα ανέπαφη. Ο Μπουκάναν φέρνει ακόμη περισσότερες αποδείξεις για το αβάσιμο της σφαίρας αυτής. Ειδικότερα, η αρχική γωνία που μετρήθηκε από το παράθυρο ήταν είκοσι μοίρες ενώ το αυτοκίνητο προχωρούσε κατηφορικά με κλίση τριών μοιρών. Έτσι, μένει μια γωνία 17 περίπου μοιρών από το επίπεδο του αυτοκινήτου και το επίπεδο της σφαίρας. Είναι λοιπόν αδύνατο για μια σφαίρα να μπει κατηφορικά στο λαιμό του Κέννεντυ και να βγει οριζόντια για να χτυπήσει έπειτα τον κυβερνήτη, εκτός κι αν προσέκρουε σε κάποιο κόκαλο. Όμως η έκθεση των γιατρών που έκαναν την αυτοψία ήταν κατηγορηματική: Κανένα κόκαλο δε χτυπήθηκε. Ακόμα όμως κι αν θεωρήσουμε ότι οι γιατροί έκαναν κάποιο λάθος και δεν πρόσεξαν το (υποτιθέμενο) χτυπημένο κόκαλο, η σφαίρα μετά την πρόσκρουση δε θα έβγαινε άθικτη. Κι όμως, η σφαίρα αυτή είχε αρχικό βάρος 10, 43 γραμμάρια κι όταν βρέθηκε είχε βάρος 10, 27 γραμμάρια! Υπενθυμίζω, ότι η σφαίρα αυτή, σύμφωνα με την έκθεση Ουώρεν έκανε τα εξής: α) μπήκε στον αυχένα του Κέννεντυ β) βγήκε από το λαιμό γ) μπήκε στην πλάτη του Κόνναλυ δ) του έσπασε το πέμπτο πλευρό ε) διαπέρασε το στήθος στ) βγήκε ζ) διαπέρασε τον καρπό του δεξιού χεριού η) του έσπασε το κόκαλο θ) εισχώρησε στον αριστερό μηρό ι) τρύπησε ένα άλλο κόκαλο. Απίστευτη σφαίρα…Ας πάμε τώρα στα δαχτυλικά αποτυπώματα του Όσβαλντ που βρέθηκαν στο όπλο του εγκλήματος. Βρέθηκε λοιπόν μονάχα ένα αποτύπωμα και μάλιστα σε ένα σημείο που θα μπορούσε να ακουμπήσει ο Όσβαλντ αν το τουφέκι ΔΕΝ ήταν οπλισμένο! Τι γίνεται όμως με τα άλλα αποτυπώματα ;
Ο Άλλεν Ντάλες, πρώην αρχηγός της CIA δήλωσε αινιγματικά: «Το όπλο του εγκλήματος είχε πάνω του, ανάμεσα στ’ άλλα, τα δαχτυλικά αποτυπώματα του Όσβαλντ». Μα κανείς δεν ξαφνιάστηκε που το όπλο είχε πάνω του τα αποτυπώματα του ιδιοκτήτη. Τίνος όμως ήταν τα άλλα;Τα προβλήματα ωστόσο με το τουφέκι δε σταματούν εδώ. Η πρώτη πληροφορία που έδωσε η αστυνομία του Ντάλας ήταν ότι επρόκειτο για ένα γερμανικό τουφέκι Μάουζερ, διαμετρήματος 7, 65. Αργότερα, αφού το εξέτασαν προσεχτικά είπαν ότι είχαν κάνει λάθος και ότι επρόκειτο για ένα Μάννλιχερ-Καρκάνο, ιταλικής κατασκευής, με διάμετρο 6, 5 χιλιοστά (το τουφέκι του Όσβαλντ δηλαδή). Απέδωσαν το λάθος στον αστυνόμο Σέυμουρ Βάιτσμαν που το εξέτασε, τάχα βιαστικά και απρόσεχτα. Όμως, πάνω στο τουφέκι έγραφε «Made in Italy, Cal 6, 5». Όσο απρόσεχτος και να ήταν, δε θα το είχε δει; Ο Βάυσμαν θεωρείται καλός εμπειρογνώμων στα όπλα, και μάλιστα η αναφορά του είναι εξαιρετικά λεπτομερής. Επιπρόσθετα, οι αστυνόμοι Φριτζ και Νταίη που πήραν στη συνέχεια στα χέρια τους το όπλο, αναγνώρισαν ένα Μάουζερ. Το ίδιο και οι υπόλοιποι αστυνομικοί που το είδαν. Το τουφέκι άλλαξε όνομα και υπόσταση την επόμενη μέρα, όταν ανακαλύφθηκε ότι το όπλο που είχε στην κατοχή του ο Όσβαλντ ήταν Μάννλιχερ.Αχ αυτό το τουφέκι, όλο προβλήματα δημιουργούσε. Υπάρχει ένα φιλμ που δείχνει την αστυνομία του Ντάλας, στη 1 το μεσημέρι της 22ης Νοεμβρίου, να μεταφέρει από το Ντιποζίτορυ το όπλο του εγκλήματος. Ο ένας αστυνομικός το σηκώνει πάνω από το κεφάλι του και σταματά για να το δει ο κόσμος. Το τουφέκι αυτό ΔΕΝ είχε τηλεσκοπικό στόχαστρο. Τώρα, αν σας έλεγα ότι το όπλο του Όσβαλντ ΕΙΧΕ τηλεσκοπικό στόχαστρο, θα ξαφνιαζόσασταν; Φαντάζομαι όχι…Στη συνέχεια ο Μπουκάναν χρησιμοποιεί στοιχεία από την προσωπική ζωή του Όσβαλντ για να δείξει ότι τελικά ήταν πράκτωρ των μυστικών υπηρεσιών και κατάσκοπος.
Η μαύρη Παρασκευή του Νοεμβρίου του 1963 έσυρε πίσω της μια αλυσίδα νεκρών, κυρίως ανθρώπων που μελετούσαν την αλήθεια αναφορικά με το θάνατο του Τζον Φ. Κέννεντυ. Ειδικότερα:1. Τζιμ Κάιθε. Δημοσιογράφος του «Ντάλας Ταιμς Χέραλντ». Βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του, με σπασμένο σβέρκο. Ετοίμαζε βιβλίο σχετικά με το θάνατο του Κέννεντυ. Από το διαμέρισμα έλειπαν όλες οι σελίδες και οι σημειώσεις του βιβλίου.2. Μπιλ Χάντερ, δημοσιογράφος. Ερευνούσε τη δολοφονία Κέννεντυ και πυροβολήθηκε από αστυνομικό στο Λονγκ Μπιτς.3. Τομ Χάουαρντ, δικηγόρος. Ήταν ο πρώτος συνήγορος του Ρούμπυ. Λίγες μέρες πριν το θάνατο του οι φίλοι του παρατήρησαν μια περίεργη συμπεριφορά εκ μέρους του δικηγόρου καθώς έδειχνε τρομοκρατημένος. Ο θάνατος του απεδώθηκε σε έμφραγμα αλλά δεν έγινε ποτέ αυτοψία.4. Ερλέν Ρόμπερτς, η σπιτονοικοκυρά του Όσβαλντ, ή καλύτερα η υπομισθώτρια (ιδιοκτήτης ήταν άλλος). Δήλωσε ότι ο Όσβαλντ έφτασε σπίτι στη μια ακριβώς και έφυγε λίγο αργότερα όταν κόρναρε έξω από σπίτι ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας. Ήταν μια δήλωση που δεν έπρεπε να κάνει. Έχασε τη δουλειά της και κάθε άλλη δουλειά που προσπάθησε να βρει. Τελικά πέθανε από καρδιακή κρίση. Φυσικά, δεν ακολούθησε αυτοψία.5. Ουώρεν Ρέυνολντς, έμπορος αυτοκινήτων. Αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του αστυνομικού Τίππιτ. Δεν αναγνώρισε στο πρόσωπο του Όσβαλντ το δολοφόνο του αστυνομικού. 2 μέρες αργότερα πυροβολήθηκε στο κεφάλι στο γκαράζ του σπιτιού του και από θαύμα επέζησε. Έτσι, όταν βγήκε από το νοσοκομείο ξανακαλέστηκε από το FBI και αυτή τη φορά αναγνώρισε με βεβαιότητα τον Όσβαλντ ως το δολοφόνο του Τίππιτ. Η πειθώ μας σφαίρας…6. Χανκ Κίλλαμ, ο σπιτονοικοκύρης του Όσβαλντ. Η γυναίκα του ήταν καλή φίλη του Ρούμπυ (μήπως αυτή έφερε σε επαφή τους 2 άντρες; ). Όταν άρχισε η δίκη ο Κίλλαμ εξαφανίστηκε από το Ντάλας και τηλεφώνησε στη γυναίκα του να τον συναντήσει στη Φλόριντα. Τον συνάντησε ο θάνατος και του έκοψε το λαιμό, προφανώς με μαχαίρι. Η αστυνομία υποστήριξε ότι ο δύστυχος είχε χτυπήσει πάνω σε μια βιτρίνα.7. Ουίλιαμ Χουάλευ, ταξιτζής, ο άνθρωπος που μετέφερε τον Όσβαλντ στο σπίτι του μετά τη δολοφονία του Κέννεντυ. Όταν του ζητήθηκε να αναγνωρίσει τον Όσβαλντ, αυτός αναγνώρισε κάποιον άλλο. Πέθανε ύστερα από λίγο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ήταν ο μόνος οδηγός ταξί που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Ντάλας από το 1937.
Ο Πεν Τζόουνς, ένας θαρραλέος δημοσιογράφος από το Ντάλας, προσπάθησε να εξιχνιάση το θάνατο του Χουάλευ και γι αυτό προσπάθησε να πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρο του σωματείου αυτοκινητιστών ο οποίος αρνήθηκε λέγοντας: Αν είσαστε έξυπνος δε θα ζητούσατε να μου κάνετε τέτοιες ερωτήσεις.8. Ντομίνγκο Μπεναβίντες, οδηγός φορτηγού, ο άνθρωπος που είδε καλύτερα απ’ όλους τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον Τίππιτ. Υποστήριξε ότι δολοφόνος ΔΕΝ ήταν ο Όσβαλντ. Ο αδελφός του Έντυ, που του έμοιαζε πάρα πολύ, σκοτώθηκε με μία σφαίρα στον αυχένα. Ο πεθερός του πήγε πολλές φορές στην αστυνομία για να ζητήσει προστασία αλλά και να δώσει πληροφορίες για το δολοφόνο του Τίππιτ. Το σπίτι του έγινε στόχος πυροβολισμών και ο ίδιος σώθηκε από θαύμα.9. Ντόροθυ Κιλγκάλεν, η μόνη δημοσιογράφος που πήρε συνέντευξη από τον Τζακ Ρούμπυ στη φυλακή. Υποστήριζε ότι ο Ρούμπυ της είχε εκμυστηρευτεί πολλές αποκαλύψεις. Δεν πρόλαβε να μοιραστεί καμία μαζί μας. Βρέθηκε νεκρή στο μπάνιο της. Επίσημη εκδοχή: Υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και αλκοόλ. 10. Λη Μπάουερς, σιδηροδρομικός, ο σημαντικότερος μάρτυρας ενάντια στην επιτροπή Ουώρεν. Ήταν ο άνθρωπος που είδε τρία αυτοκίνητα στο δενδρόφυτο ύψωμα, άκουσε τους πυροβολισμούς από εκείνο το σημείο και είδε ένα σύννεφο καπνού και κοκκινωπές φλόγες να υψώνονται από την κορυφή του λοφίσκου. Πέθανε από μυστηριώδεις συνθήκες ενώ οδηγούσε ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο το οποίο τσακίστηκε σ’ έναν τοίχο. Πήγαινε σιγά και δεν βρέθηκαν ίχνη φρεναρίσματος. Κάποια καρδιακή προσβολή;
Ο Λη Μπάουερς ήταν 41 χρονών και δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει πρόβλημα με την καρδιά του.11. Βίλα Τάις, νοικοκυρά, είδε τον Ρούμπυ στο Νοσοκομείο Πάρκλαντ ενώ η επιτροπή υποστήριζε ότι ο Ρούμπυ δεν ήταν εκεί. Κλήθηκε να καταθέσει και τις μέρες που μεσολάβησαν δέχτηκε σωρεία απειλητικών τηλεφωνημάτων, μέχρι και επίθεση στο σπίτι της έγινε. Όταν τα είπε αυτά στην επιτροπή, αντί να την ενισχύσουν ψυχολογικά και να της προσφέρουν προστασία, της απάντησαν ότι μπορούσε να ΜΗΝ καταθέσει, όπως και έκανε. Και δεν ήταν η μόνη. Στο Ντάλας κυκλοφορούσε ο τρόμος εκείνες τις μέρες… Η ιστορία του Λη Χάρβευ Όσβαλντ Όπως παρατηρήσατε μέχρι στιγμής, η επιτροπή Ουώρεν περισσότερο προσπάθησε να πείσει ότι ο Όσβαλντ ήταν ο δολοφόνος, παρά να μελετήσει όλα τα δεδομένα που είχε στη διάθεση της. Βασίστηκε, στο μεγαλύτερο βαθμό, στη βιογραφία του Όσβαλντ που τον παρουσιάζει σαν κομμουνιστή, εχθρό της πατρίδας και ικανό να πετύχει τρεις τέλειες βολές. Το ενδιαφέρον είναι ότι στην ίδια βιογραφία βασίζονται και οι κριτικοί της επιτροπής Ουώρεν, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Όσβαλντ ήταν πράκτορας της CIA και κάκιστος σκοπευτής.
Η παιδική του ζωή ήταν εξαιρετικά άστατη καθώς γεννήθηκε 2 μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του και η μητέρα του ποτέ δεν υπήρξε υπόδειγμα μητέρας. Έστειλε αυτόν και τα αδέρφια του σε ορφανοτροφείο γιατί δεν μπορούσε να ασχοληθεί μαζί τους. Τον πήρε όταν ήταν τεσσάρων και ένα χρόνο μετά πήρε και τα άλλα 2 αδέρφια του. Ξαναπαντρεύτηκε και άρχισε να μετακινείται σε ολόκληρη τη χώρα. Λίγο αργότερα χώρισε.Η άστατη οικογενειακή ζωή επηρέασε το χαρακτήρα του Όσβαλντ κι έτσι οι καθηγητές του τον χαρακτήριζαν ακαθόριστο και άβουλο. 15 χρονών θα αρνηθεί να πάει σχολείο και η μητέρα του θα αναγκαστεί να τον εισάγει σε ίδρυμα της Νέας Υόρκης στο οποίο εισάγονται απείθαρχα παιδιά. Ο κοινωνικός λειτουργός τον χαρακτηρίζει «εσωστρεφή» και «βαθύτατα αντικοινωνικό» και «στερημένο από αισθήματα». Παίρνει εξιτήριο και ξαναπηγαίνει στο σχολείο όπου όμως δε θα μπορέσει ποτέ να ενταχθεί πλήρως. Παρόλαυτα, διαβάζει μόνος του και αποκτά ένα αρκετά πλούσιο λεξιλόγιο (να σημειωθεί ότι τα σχετικά τεστ που του έγιναν έδειξαν ευφυία άνω του μέσου όρου). Τελικά εγκαταλείπει το σχολείο οριστικά στα 16 του χρόνια κι αφού έχουν επιστρέψει στη Νέα Ορλεάνη. Θα προσπαθήσει να καταταχτεί στους πεζοναύτες αλλά θα αποτύχει λόγω της νεαρής του ηλικίας. Για ένα χρόνο θα εργαστεί ως ταχυδρόμος και θα διαβάζει μετά μανίας μαρξιστικά κείμενα, παρουσιάζοντας ένα έντονο κομμουνιστικό ιδεολογικό προσανατολισμό. Μόλις συμπληρώνει τα 17 του χρόνια κάνει αίτηση και γίνεται δεκτός στους πεζοναύτες. Τούτο το γεγονός προκαλεί εντύπωση στους γύρω του αφού η κομμουνιστική του ιδεολογία ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το αυστηρό στρατιωτικό τρόπο ζωή των πεζοναυτών. Πραγματικά, δε θα είναι λίγα τα κρούσματα απειθαρχίας του ανικανοποίητου Όσβαλντ. Οι συνάδελφοι του τον θυμούνται σαν απείθαρχο και μνησίκακο. Πάραυτα, κατορθώνει να ολοκληρώσει (σχεδόν) τη στρατιωτική θητεία. Απολύεται λίγους μήνες πριν την επίσημη ολοκλήρωση, μετά από αίτηση του ίδιου που προέβαλλε σαν αίτημα την κακή υγεία της μητέρας του. Πράγματι, μόλις απολύεται πηγαίνει στη μητέρα του, μένει μαζί της τρεις θυελλώδεις μέρες (γεμάτες καβγάδες και ένταση) και με τις λιγοστές οικονομίες που έχει μαζέψει, παίρνει ένα καράβι για Χάβρη. Από κει πηγαίνει Λονδίνο και μετά Ελσίνσκι, με τελικό σκοπό τη Ρωσία.Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση για να εξετάσουμε την περιβόητη μαρξιστική ιδεολογία του Όσβαλντ. Ο ίδιος υποστήριζε ότι από 15 χρονών διάβαζε τους κλασσικούς του μαρξισμού αλλά όταν ρωτήθηκε σχετικά από μια δημοσιογράφο μπόρεσε να θυμηθεί μόνο το «Κεφάλαιο» του Μαρξ.
Τα περίεργα συνεχίζονται καθώς οι ανώτεροι του στο στρατό όχι μόνο δεν τον εμπόδιζαν να διαβάζει ρωσικά αλλά αντίθετα τον ενθάρρυναν. Όταν όμως έδωσε εξετάσει για να πιστοποιήσει τις γνώσεις του στα ρωσικά, απέτυχε παταγωδώς.Ας επιστρέψουμε στην προσπάθεια του Όσβαλντ να φτάσει στη Μόσχα. Τα κατάφερε στις 16/10/1959. Το διαβατήριο του τού δίνει τη δυνατότητα να παραμείνει στη ρωσική πρωτεύουσα 6 μέρες. Αμέσως παρουσιάζεται στις ρωσικές αρχές και ζητά να λάβει τη ρωσική υπηκοότητα ώστε να μην αναγκαστεί να φύγει. Το αίτημα του απορρίπτεται και για να μην αναγκαστεί να φύγει ο Όσβαλντ σχεδιάζει και πραγματοποιεί μια ψεύτικη απόπειρα αυτοκτονίας. Τελικά του δίνεται άδεια παραμονής για 1 χρόνο που θα μπορεί να την ανανεώνει κάθε χρόνο. Παρουσιάζεται στον αμερικανό πρόξενο ενθουσιασμένος με τη νέα του πατρίδα και ζητά να του αφαιρεθεί η αμερικανική υπηκοότητα, αίτηση που δε γίνεται αποδεκτή.Ο Όσβαλντ πηγαίνει να δουλέψει στο Μινσκ και 1 χρόνο μετά ο ενθουσιασμός του για τη νέα του πατρίδα δίνει τη θέση του στην απογοήτευση. Ξαναπηγαίνει στον αμερικανό πρόξενο και ζητά τη βοήθειά του για να επιστρέψει στην Αμερική. Η προσπάθεια αυτή θα διακοπεί, προσωρινά, από ένα αναπάντεχο γεγονός. Γνωρίζει τη Μαρία Νικολάγιεβνα Προυκάσοβα και την ερωτεύεται. Η κοπέλα ανταποκρίνεται και σύντομα παντρεύονται. Ο γάμος έγινε στις 30 Απριλίου 1961.
Ο Όσβαλντ επιστρέφει στις προηγούμενες προσπάθειες του να επιστρέψει στην Αμερική. Για τον ίδιο είναι εύκολο αφού, παρά τις προσπάθειες που έκανε να εγκαταλείψει την αμερικανική υπηκοότητα τούτο δε συνέβη ποτέ, όμως η Μαρίνα είναι σοβιετική υπήκοος και δεν μπορεί να αφήσει τη χώρα της. Ο Όσβαλντ όμως επιμένει και καταφέρνει τελικά να ξεπεράσει τα γραφειοκρατικά εμπόδια που θα σταματήσουν τις προσπάθειες πολλών άλλων. Ο Όσβαλντ, που στο σχολείο είχε πάρει πατέντα ανικανότητας, τώρα κινείται με χάρη και ικανότητα μοναδική. Ή μήπως υπάρχει κάποια κρυφή σχέση με τις αμερικάνικες αρχές;Οι ίδιες αρχές μάλιστα θα τους δανείσουν, το καλοκαίρι του 1962, κι αφού είχε γεννηθεί η κόρη τους και είχε πάρει η Μαρίνα την πολυπόθητη άδεια εκπατρισμού, τα χρήματα που απαιτούνται για το μακρύ ταξίδι από το Μινσκ στο Φορτ Ουέρθ του Τέξας. Οι αρχές τον υποπτεύονται για κατάσκοπο και τον ανακρίνουν 2 φορές οι πράκτορες του FBI. Ο Όσβαλντ αρνείται όλες τις κατηγορίες. Η συμπεριφορά του παραμένει περίεργη. Υποστηρίζει ότι αυτό που τον έδιωξε ήταν το αστυνομοκρατούμενο καθεστώς της Ρωσίας και παραμένει ερωτευμένος με τις αρχές του μαρξισμού. Γιαυτό και νιώθει μίσος για την αμερικανική κοινωνία και το καπιταλιστικό της σύστημα.Το Φεβρουάριο του 1963 μπαίνει στη ζωή του η Ρουθ Παίην, η γυναίκα που θα πάρει υπό την προστασία της τη Μαρίνα και το παιδί από τον αλλοπρόσαλλο και άστατο (επαγγελματικά και ψυχικά) Όσβαλντ.
Η ταραγμένη ψυχική κατάσταση του Όσβαλντ τον οδηγεί, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Μαρίνας, στην απόπειρα ανθρωποκτονίας του στρατηγού Γουώκερ, φοβερό αντικομμουνιστή. Ο στρατηγός κάθεται στο παράθυρο και ο Όσβαλντ πυροβολεί από πλεονεκτική θέση και με ελεύθερο το στόχο αλλά δεν τον πετυχαίνει. Ας δούμε σ’ αυτό το σημείο την σκοπευτική ικανότητα του Όσβαλντ. Οι συνάδελφοι του τον χαρακτηρίζουν κακό σκοπευτή. Στους δύο σκοπευτικούς αγώνες που πήρε μέρος, τη μία φορά χαρακτηρίστηκε «καλός σκοπευτής» (στην κλίμακα σκοπευτής, καλός σκοπευτής, εξαίρετος σκοπευτής) έχοντας πετύχει μόλις 2 βαθμούς πάνω από το μίνιμουμ γι αυτό το χαρακτηρισμό, ενώ την επόμενη πέτυχε μόλις ένα βαθμό πάνω από το μίνιμουμ για να χαρακτηριστεί απλώς σκοπευτής. Ο Νέλσον Ντελγκάντο, συνάδελφος του στους πεζοναύτες, κατέθεσε ότι όταν πυροβολούσε ο Όσβαλντ γινόταν το περίγελο του λόχου. Κανείς όσο αυτός δεν έδινε αφορμή για να κυματίσει το «βρακί της Μάρτζι», μια κόκκινη σημαιούλα που σηκώνεται όταν ο σκοπευτής αποτυχαίνει πέρα για πέρα. Ο Ντελγκάντο ωστόσο απειλήθηκε με τη ζωή του από το FBI για να αλλάξει την κατάθεσή του. Η επιτροπή Ουώρεν για να μειώσει το μέγεθος της αποτυχίας του Όσβαλντ στον δεύτερο σκοπευτικό αγώνα, δήλωσε ότι ήταν μια βροχερή μέρα, με δυνατό αέρα. Ο Μάρκ Λαίην ωστόσο το έψαξε αυτό και ανακάλυψε ότι η μέρα εκείνη ήταν ηλιόλουστη, ζεστή και φωτεινή. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κατά την επιτροπή, ο Όσβαλντ έριξε τρεις τέλειες βολές σε 5 δευτερόλεπτα, πετυχαίνοντας δύο κινούμενους στόχους. Επίδοση διεθνούς επιπέδου.
Διάσημοι πρωταθλητές της σκοποβολής που δοκίμασαν την τύχη τους, απέτυχαν να φέρουν αποτελέσματα ισάξια του «μεγάλου» αυτού σκοπευτή, του Όσβαλντ. Ειδικότερα, 7 στους 9 σκοπευτές χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από το χρόνο στον οποίο ρίχτηκαν οι τρεις βολές από τον Όσβαλντ, σύμφωνα πάντα με την πρόταση της επιτροπής Ουώρεν, ενώ και οι βολές τους δεν είχαν καθόλου την απόλυτη ευστοχία του Όσβαλντ. Τι είναι λοιπόν πιο εύκολο να σκεφτούμε; Ότι υπήρξαν τουλάχιστον 2 σκοπευτές ή ότι ο μετριότατος σκοπευτής Όσβαλντ πέτυχε, εντελώς αναπάντεχα, ένα αποτέλεσμα εξαιρετικών προδιαγραφών που κανένας από τους πλέον άριστους σκοπευτές των ΗΠΑ δεν κατάφερε να επαναλάβει;Επιστρέφουμε στην ιστορία του Όσβαλντ. Η Μαρίνα τον πείθει να εγκαταλείψει το εριστικό περιβάλλον του Ντάλας και να μετακομίσει στη Νέα Ορλεάνη (η ίδια μένει με τη Ρουθ Παίην). Ο Όσβαλντ το κάνει, συνεχίζοντας παράλληλα την κομμουνιστική του δράση. Παρουσιάζεται σαν επικεφαλής ενός ανύπαρκτου τμήματος για τη δίκαιη μεταχείριση της Κούβας. Αυτοδιορίζεται γραμματέας της οργάνωσης, στέλνει επιστολές στους πολιτικούς εκ μέρους του προέδρου Α. Χίντελ (είναι ένα ψευδώνυμο που ο Όσβαλντ θα χρησιμοποιήσει πολλές φορές) και μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο. Ζητάει αυθόρμητα να ανακριθεί από πράκτορα του FBI (!!!) και παρουσιάζει τον εαυτό του σαν εκπρόσωπο της φιλοκουβανικής επιτροπής.Στις 27 Ιουλίου ο Όσβαλντ θα κάνει άλλη μια κίνηση που θα ρίξει λάδι στη φωτιά. Πηγαίνει στο Μεξικό και επισκέπτεται την κουβανική και τη ρωσική πρεσβεία. Σκοπός του είναι να πάρει επίσημη άδεια για να επισκεφτεί την Κούβα και από κει να επιστρέψει στη Ρωσία! Έχει περάσει 1 μόλις χρόνος που έφυγε απογοητευμένος από τη Ρωσία και θέλει κιόλας να επιστρέψει; Πάντως δεν παίρνει αυτή την άδεια. Οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις αποκλείουν τη συμμετοχή τους σε κάθε ιδέα συνωμοσίας. Ή μήπως πρόκειται για άλλοθι;Στις 16 Οκτωβρίου ο Όσβαλντ πιάνει δουλειά στο Texas Book School Depository και προσπαθεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τη γυναίκα του. Δείχνει απογοητευμένος με την απόρριψη της αίτησης του να επισκεφτεί Κούβα και Ρωσία και αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να βάλει σε κάποια τάξη τη ζωή του. Πάραυτα, στην πανσιόν που διαμένει δίνει ψεύτικο όνομα. Φαινομενικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνει κάτι τέτοιο. Ποιον φοβάται; Την ίδια εποχή έχει εμφανιστεί ένα δεύτερος Όσβαλντ, ένας σωσίας του, που παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία και κάνει θυελλώδεις παρουσίες με σκοπό να στιγματίσει την εικόνα του Όσβαλντ.
Μια χαρακτηριστική ένδειξη της ύπαρξης του δεύτερου Όσβαλντ, είναι η παρουσία του σε ένα χώρο πώλησης αυτοκινήτων όπου και οδήγησε κάποιο αμάξι με μεγάλη ταχύτητα, αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που τον θυμόταν ο πωλητής, τάχα πως ήθελε να το αγοράσει. Ο Όσβαλντ όμως δεν ήξερε να οδηγεί… (σημείωση: ο πωλητής αυτός ξυλοκοπήθηκε λίγο αργότερα για να αλλάξει την κατάθεσή του. Έφυγε από το Ντάλας και βρέθηκε νεκρός. Επίσημη εκδοχή: Αυτοκτονία. Καθόλου παράξενο, ε; )Την ιστορία από δω και πέρα τη γνωρίζετε. Ο Όσβαλντ έφυγε λίγο μετά τη δολοφονία από το χώρο της δουλειάς του καθώς συμπέρανε ότι δε θα δούλευαν άλλο με αυτό που είχε συμβεί. Πήγε σπίτι του, άλλαξε και πήγε σινεμά. Μπήκε χωρίς να πληρώσει εισιτήριο, για οικονομικούς λόγους όπως υποστήριξε ο ίδιος, όπου και τον συνέλαβαν βίαια οι αστυνομικοί. Λίγο αργότερα πέθανε, στη νεαρή ηλικία των 24 χρονών, από τον Τζακ Ρούμπυ.Αυτή είναι η ιστορία σχετικά με τη δολοφονία των Τζον Φ. Κέννεντυ. Όσο πεισθήκατε εσείς ότι δολοφόνος ήταν ο Όσβαλντ άλλο τόσο πείστηκα και εγώ. Δεν ξέρω αν υπήρξε συνωμοσία, όμως σίγουρα δεν μας είπαν την αλήθεια. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη αυτό, έτσι δεν είναι;
alito team
.jpg)
