η ιδέα ότι οι πλανήτες μεταναστεύουν προς τα άστρα τους έχει αναπτυχθεί την προηγούμενη δεκαετία, χάρις στην ανακάλυψη πάνω από εκατό πλανητικών συστημάτων εκτός από το δικό μας. τα περισσότερα περιέχουν "καυτούς πλανήτες" στο μέγεθος του δία και αέριους πλανήτες, που περιστρέφονται μερικές φορές πιο κοντά στα αστέρια τους από ό,τι ο ερμής είναι στον ηλιο.
οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αυτοί οι γίγαντες σχηματίζονται στα ψυχρά περίχωρα των συστημάτων τους, αλλά αργότερα κινούνται προς το εσωτερικό καθώς ελαττώνεται η στροφορμή τους, λόγω της αντίστασης του περιβάλλοντος αερίου και σκόνης μέσα στο οποίο βρίσκεται ένα νέο αστέρι.
σαφώς, μια τέτοια μετανάστευση δεν συνέβη στο σύστημά μας, όπου όλοι οι γίγαντες πλανήτες, όπως ο δίας, είναι σχετικά μακριά από τον ηλιο. Αλλά τώρα λένε οι επιστήμονες ότι έχουν τα πρώτα άμεσα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο δίας μετανάστευσε προς το εσωτερικό, αν και σε έναν μικρότερο βαθμό από ό,τι οι καυτοί πλανήτες των εξωηλιακών συστημάτων.
Οι ελλειπτικές τροχιές των αντικειμένων της Hilda δείχνουν την αργή σπειροειδή κίνηση προς τον ηλιο
τα στοιχεία προέρχονται από μια περίεργη ομάδα 700 περίπου συμπαγών μαζών βράχου, που οι αστρονόμοι τις ονόμασαν αστεροειδείς της Hilda, ενώ αυτοί οι αστεροειδείς στρέφονται τρεις φορές γύρω από τον ηλιο για κάθε δύο δίια έτη. η μεγάλη πλειοψηφία αυτών έχει ελαφρώς επιμηκυσμένες ελλειπτικές τροχιές, ενώ πολλοί άλλοι αστεροειδείς έχουν τροχιές που μοιάζουν με κυκλικές.
σύμφωνα με την ομάδα του Fred Franklin στο κέντρο του χάρβαρντ για την αστροφυσική, ένας δίας που θα μετανάστευε θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τόσο λίγοι αστεροειδείς της Hilda έχουν κυκλικές τροχιές.
οι προσομοιώσεις τους δείχνουν ότι εάν ο νεαρός δίας ήταν, περίπου, 10% πιο μακριά από τον ήλιο από ό,τι είναι τώρα, και αν έπειτα η κινιόταν σπειροειδώς και πλησίασε τον ηλιο κατά 70 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε μία περίοδο 100.000 ετών ή και περισσότερο, η βαρύτητά του θα είχε απομακρύνει από το ηλιακό σύστημα οποιονδήποτε αστεροειδή, που θα περιστρεφόταν κυκλικά στην πρώτη φάση της Hilda. Και θα είχε επίσης επιμηκύνει τις ελλειπτικές τροχιές εκείνων που θα παρέμεναν.
ευτυχώς για μας, ο δίας προφανώς δεν κινήθηκε σπειροειδώς πάρα πολύ μακριά, όπως οι άλλο καυτοί πλανήτες σαν το δία, ενδεχομένως επειδή ο σκονισμένος δίσκος γύρω από το νεαρό ήλιο ήταν σχετικά λεπτός. "αν είχε μεταναστεύσει ο δίας, για παράδειγμα, εκεί όπου βρίσκεται ο ερμής, θα είχαν γίνει πολύ δυσάρεστα πράγματα στη γη", λέει ο Franklin. "πιθανώς να μην είμαστε εδώ σήμερα".
ο Phil Armitage που μελετά το σχηματισμό πλανητών στο πανεπιστήμιο του κολοράντο εξηγεί ότι είναι η πρώτη σαφής ένδειξη που έχουμε για τη μετανάστευση του δία. προσθέτει δε ότι το σύντομο ταξίδι του δία θα μπορούσε να έχει ενοχλήσει τη βαρύτητα των αντικειμένων του εσωτερικού ηλιακού συστήματος έτσι ώστε να συγκρούονταν συχνότερα, προκαλώντας έτσι το σχηματισμό και τη μεγέθυνση της γης μας.
σύμφωνα με την ίδια μελέτη, αυτό που σταμάτησε την πορεία του δία, ήταν το νεαρό της ηλικίας του ηλίου, τον οποίον κατά την εποχή του φαινομένου περιέβαλε ένα πυκνό στρώμα διαστημικής σκόνης.
