Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα φαντάσματα όχι αλλά εγώ θέλω να σας πω την
εμπειρία μου. Μπορείτε να σκεφτείτε ότι θέλετε μετά από την ανάγνωση της
και να βγάλετε όποιο συμπέρασμα καταλαβαίνετε, διαβάστε την όμως πρώτα.
Το όνομα μου είναι Μιχάλης και είμαι κάτοικος Σπάρτης. Κατοικώ στο κέντρο της πόλης και το σπίτι μου είναι κοντά σε μία πλατεία της πόλης. Δεν λέω σε ποια για ευνόητους λόγους. Πριν από ένα χρόνο (2010), τον Ιούλιο συγκεκριμένα, επέστρεφα στο σπίτι μου στις 1:00 τα ξημερώματα με το αυτοκίνητο μου. Δεν βρίσκω να παρκάρω κάτω από το σπίτι μου και έτσι πάω 50 μέτρα πιο κάτω που είχε ελεύθερο πάρκινγκ και παρκάρω.
Κατεβαίνω από το αυτοκίνητο, το κλειδώνω και προχωρώ προς την είσοδο της οικοδομής μου. Ξαφνικά νοιώθω δυσφορία και έναν ανεξήγητο φόβο, τρόμο μπορώ να πω, χωρίς να καταλαβαίνω τι μου τον προξενεί. Σκέφτομαι τι μπορεί να έπαθα και αισθάνομαι έτσι και εκείνη την στιγμή ακούω ένα πνιχτό γέλιο από πολύ κοντά μου. Γυρίζω τρομαγμένος το κεφάλι μου προς τα πίσω μου αλλά δεν βλέπω τίποτα. Περπατώ προς την οικοδομή μου γρήγορα και ακούω το ίδιο γέλιο. Στρέφω το κεφάλι και πάλι πίσω μου αλλά δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Όταν όμως γύρισα το κεφάλι μου προς τα εμπρός για να συνεχίσω να περπατάω, πάγωσε το αίμα μου. Μπροστά μου στεκόταν μια κάτασπρη ανδρική φιγούρα με μακριά άσπρα μαλλιά που ανέμιζαν χωρίς να έχει αέρα. Φρέναρα απότομα μπροστά της και άρχισα να τρέμω. Ένοιωθα να θέλω να κάνω εμετό και να μη με κρατάνε τα πόδια μου. Θα κατέρρεα σίγουρα από τον φόβο μου αν δεν εξαφανιζόταν από μπροστά μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Η μορφή χάθηκε αστραπιαία. Δεν κατάλαβα πως αλλά χάθηκε πολύ γρήγορα από μπροστά μου. Πήρα θάρρος και έτρεξα με όλες τις τρίχες του σώματος μου ανασηκωμένες! Έφτασα μπροστά στην εξώπορτα της οικοδομής αλλά από την τρομάρα μου δεν μπορούσα να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά για να ανοίξω την πόρτα. Τα κατάφερα κάποια στιγμή και ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες.
Από τότε δεν το ξαναείδα ποτέ αυτό το φάντασμα. Δεν ξέρω αν ήταν κάτι περαστικό αλλά δεν έτυχε να το ξαναδώ και ούτε έχω ακούσει κανέναν άλλον ένοικο ή γείτονα να είδε κάτι παρόμοιο. Εύχομαι όμως και να μην το δω ποτέ ξανά. Αυτή ήταν η εμπειρία μου και ελπίζω να σας βοήθησα στην αναζήτηση σας.
Μιχάλης Γ.
StrangeHellas:
