Πρότειναν να δενδροφυτευτούν ομοιόμορφα τεράστιες εκτάσεις στη σιβηρία ή να αναφτούν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου στη σαχάρα, διευθετημένες σε ένα σχέδιο που να απεικονίζει ένα κλασικό γεωμετρικό θεώρημα, για παράδειγμα, το θεώρημα του πυθαγόρα. Ευφυή όντα σε άλλους πλανήτες, που θα παρατηρούσαν τη γη, θα έβγαζαν τότε το συμπέρασμα ότι υπάρχουν λογικά όντα στη γη και θα απαντούσαν με δικά τους σήματα.
Η θεωρία τους βρήκε ισχυρή υποστήριξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν μια πάμπλουτη γαλλίδα, που δήλωσε ότι ήταν πρόθυμα να κληροδοτήσει όλη της την περιουσία στον άνθρωπο που θα έβρισκε τρόπο να επικοινωνήσει με τους κατοίκους άλλων πλανητών. Όμως, έγραψε στη διαθήκη της ότι δεν θα πλήρωνε αν ο πλανήτης αποδεικνυόταν πως είναι ο άρης, γιατί αυτό ήταν πολύ εύκολο.
Τελικά όμως το πείραμα δεν έγινε ποτέ γιατί θεωρήθηκε πολύ παράλογο. Πάντως, ενέπνευσε μια ελκυστική ιστορία που έγραψε ο ιρλανδός συγγραφέας λόρδος ντάνσανυ: χρησιμοποιώντας γιγαντιαίους προβολείς, μερικοί άνθρωποι φτιάχνουν μια αναπαράσταση του πυθαγόρειου θεωρήματος, στην έρημο της σαχάρας. Οι κάτοικοι του άρη ανταποκρίθηκαν με το να φτιάξουν ένα δικό τους σήμα που στην αρχή αναπαριστούσε το ίδιο σχήμα, αλλά κατόπιν άρχισαν να μετατοπίζουν τις γραμμές του για να φτιάξουν ένα νέο σχήμα που αντιπροσώπευε μια μαθηματική δύναμη. Στη γη, η ανθρωπότητα αργότερα κατάλαβε τι σήμαινε αυτό: οι αρειανοί ανέφεραν καθαρά ότι δεν θέλουν επικοινωνία.
Κατά το μακρινό παρελθόν, έχουν γίνει άπειρες ενθουσιώδεις παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή σε άλλους κόσμους και ειδικά για τον άρη. Αυτές οι υποθέσεις συνάντησαν αξιοσημείωτη άνθηση όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Τις υποστήριξαν πολλοί από τους μεγαλύτερους επιστήμονες και ανθρώπους του πνεύματος της εποχής, και πιστέψτε ότι δε θα είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτές οι παρατηρήσεις και το κύμα ενδιαφέροντος που ξεσήκωσαν, επηρέασαν καθοριστικά τη δυτική κουλτούρα.
Ο άρης το έκανε αυτό το ίδιο καθοριστικά με την αίγυπτο, την ελλάδα και την κίνα που είχαν κάνει το ίδιο στο παρελθόν. Η ανθρωπότητα είχε μπροστά της ένα tabula rasa πάνω στο οποίο μπορούσε να φανταστεί σχεδόν οτιδήποτε και να το ζωγραφίσει. Η τότε εξελισσόμενη επιστήμη της αστρονομίας είχε συμβάλλει επίσης σε αυτό. Ένα από τα παλαιότερα παραδείγματα ήταν το βιβλίο του μεγάλου αστρονόμου και συγγραφέα καμίλ φλαμαριόν με τίτλο περί του πλήθους των κατοικημένων κόσμων, που δημοσιεύτηκε το 1862. οι εξωγήινοι είχαν μπει για τα καλά στην πνευματική ζωή μας. Ο άρης πρωτοέγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος το 1877, όταν ο ιταλός αστρονόμος τζιοβάνι σκιαπαρέλι την ανακάλυψη των καναλιών που διασχίζουν τον κόκκινο πλανήτη. Όλα ξεκίνησαν από μια παρεξήγηση, από μια λάθος μετάφραση, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Στα ιταλικά canali σημαίνει στα αγγλικά και channels (δηλ. φυσικά κανάλια, ρεύματα ποταμών), αλλά ταυτόχρονα και canals (τεχνητά κανάλια, πορθμοί κτλ).
Ο σκιαπαρέλι λοιπόν, λέγοντας canali εννοούσε channels, αλλά ο αγγλόφωνος κόσμος το κατάλαβε canals και έπειτα το μετέφρασε ως είδηση στον υπόλοιπο κόσμο ως τέτοιο. Έτσι οι άνθρωποι νόμισαν ότι πρόκειται για ευφυή κατασκευαστική τεχνοτροπία από κάποιον αρχαίο αρειανό πολιτισμό. Την εποχή εκείνη, πίστευαν ότι οι σκοτεινές περιοχές του άρη είναι θάλασσες και οι φωτεινές περιοχές κυρίως έρημοι. Έτσι, δεν ήταν δύσκολο να θεωρήσουν τα canali ως κανάλια άρδευσης: ένα αρχαίο τεχνητό σύστημα να τροφοδοτηθούν με νερό οι έρημοι. Σήμερα, πιστεύεται ότι τα κανάλια αυτά είναι μια οπτική απάτη, που προκαλείται από πολλές συγκεντρωμένες κουκίδες που το μάτι τις συνδέει και τις εκλαμβάνει ως γραμμές !, μια ιδέα που ίσως να επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι είναι πιο εύκολα ορατές από ένα μικρό τηλεσκόπιο απ’ότι από ένα μεγάλο.
Βέβαια υπάρχει και η άποψη ότι οι αστρονόμοι της βικτοριανής εποχής εξέλαβαν τα τεράστια φαράγγια, που χαρακώνουν την επιφάνεια του πλανήτη, ως αρδευτική κατασκευή ενός πολιτισμού που αργοπέθαινε… στην αμερική, οι ιδέες του σκιαπαρέλλι περί των καναλιών του άρη, από το 1894 και μετά υιοθετήθηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό, κυρίως από τον πέρσιβαλ λόουελ, πρώην διπλωμάτη που είχε στραφεί στην αστρονομία, ο οποίος ίδρυσε το παρατηρητήριο λόουελ στην έρημο της αριζόνα, ειδικά για τη μελέτη του άρη. Έπειτα από τη συγγραφή δεκάδων άρθρων και την υποστήριξη πολλών μελών της επιστημονικής κοινότητας, το έργο του λόουελ συγκεντρώθηκε σε τρία βιβλία: mars and it’s canals (1906), mars as the adobe of life (1908), evolution of worlds.
Ο λόουελ κατέληξε ότι δεν υπήρχε αρκετό νερό στον άρη για να είναι θάλασσες οι σκοτεινές περιοχές του, και παρατήρησε ότι ο κόκκινος πλανήτης ήταν ένας αρχαίος κόσμος, πολύ πιο μπροστά από το δικό μας στο μονοπάτι της πλανητικής εξέλιξης, ο οποίος τώρα έφτανε στο τέλος της φυσικής ζωής του. Περισσότερο από κάθε άλλον, ο λόουελ ήταν υπεύθυνος για τη δημοφιλή γενική πεποίθηση της εποχής ότι ο άρης είναι ένας ξερός, αμμώδης, ερημικός κόσμος και οι καταδικασμένοι, αλλά νοήμονες κάτοικοι του ζούσαν τα τελευταία χρόνια τους ανάμεσα στις περασμένες δόξες του παρελθόντος, ζώντας από το λιγοστό νερό των φανταστικά κατασκευασμένων καναλιών τους.
Ήταν αυτό το όραμα του ετοιμοθάνατου χωρίς νερό πλανήτη, που παρείχε τη βασική πλοκή του μυθιστορήματος που άφησε την ανεξίτηλη σφραγίδα του στην υπόθεση των αρειανών: τον πόλεμο των κόσμων του h.g wells, που δημοσιεύτηκε το 1898. πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που διαπραγματεύεται τη γνωστή πια σε όλους μας ιστορία της εισβολής των αρειανών. Η επικοινωνία με τον άρη μαγνήτισε επίσης τη φαντασία των πρωτοπόρων του ραδιοτηλέγραφου, οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούσαν αυτή την ιδέα για να εξηγήσουν οτιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί ως ευφυή ραδιοσινιάλα που εντόπιζε ο νεοεφευρεθής εξοπλισμός τους.
Ο μεγάλος επιστήμονας και εφευρέτης νίκολα τέσλα έγραψε το 1899, έπειτα από ένα πείραμα ραδιοεκπομπών στο κολοράντο σπρινγκς: «…αυξάνεται όλο και πιο πολύ η βεβαιότητα μου ότι ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε το χαιρετισμό ενός πλανήτη προς έναν άλλον…» δε γνωρίζει πολύς κόσμος ότι ο εφευρέτης του ραδιοτηλέγραφου, ο μαρκόνι, πίστευε το ίδιο κατά τη λήψη περίεργων ραδιοσημάτων στη δεκαετία του 1910, και εξέλιξε το ραδιοτηλέγραφο και την αρχή του ασύρματου προσπαθώντας να εντοπίσει ραδιοσήματα από τον άρη. Ο ερευνητής τσαρλς φορτ ήταν ο πρώτος που μίλησε για ufo’s το 1920.
alitoteam
