Το μεγαλύτερο τρωκτικό που έζησε ποτέ είχε μήκος τρία μέτρα, ύψος ενάμισι και βάρος άνω των 700 κιλών, πραγματικός γίγαντας σε σχέση το ταπεινό ινδικό χοιρίδιο, στενό συγγενή του. Το εξαφανισμένο πλέον γκόγια βοσκούσε κάποτε στους βαλτότοπους της Νότιας Αμερικής. «Φανταστείτε ένα παράξενο ινδικό χοιρίδιο, αλλά τεράστιο, με μακριά ουρά ώστε να ισορροπεί στα πίσω πόδια του και δόντια που μεγάλωναν συνεχώς» εξηγεί ο Μαρσέλο Σάντσεζ-Βιλάγκρα του Πανεπιστημίου του Τουμπίνγκεν στη Γερμανία, ο οποίος περιγράφει το τρωκτικό στο περιοδικό Science.
Το γκόγια ζούσε σε ημιυδρόβιο περιβάλλον, ένα είδος βαλτώδους δάσους, πριν από έξι έως οκτώ εκατομμύρια χρόνια.
To επιστημονικό του όνομα είναι Phoberomys pattersoni, προς τιμή του Μπράιαν Πάτερσον, καθηγητή του Χάρβαρντ που ηγήθηκε αποστολής για την ανακάλυψη απολιθωμάτων στη Βενεζουέλα τη δεκαετία του 1970.
Ο Σάντσεζ-Βιλάγκρα μελέτησε απολιθώματα του ζώου που βρέθηκαν σε ημιερημική περιοχή της Βενεζουέλας, περίπου 400 χλμ δυτικά του Καράκας. «Εκείνη την εποχή η περιοχή ήταν δασώδης και βαλτώδης, με ένα μεγάλο ποτάμι και άφθονη βλάστηση» σχολιάζει ο ερευνητής.
Το γκόγια σίγουρα χρειαζόταν άφθονη τροφή για να συντηρεί το μεγάλο του μέγεθος.
Τα δόντια του δεν σταματούσαν ποτέ να μεγαλώνουν, καθώς φθείρονταν από το συνεχές μασούλημα σκληρών φυτών.
Όλο του το σώμα εκτός από το κεφάλι καλυπτόταν από γούνα, είχε μικρά μάτια και αυτιά και μεγάλη ουρά, ώστε να μπορεί να ισορροπεί στα πίσω πόδια του και να κοιτάζει γύρω του για τυχόν θηρευτές.
Στην ίδια περιοχή και περίοδο παραμόνευαν κροκόδειλοι άνω των δέκα μέτρων, τεράστιες «μαρσιποφόρες γάτες» και ογκώδη σαρκοβόρα πτηνά, γνωστά ως φορακοειδή.
Τα πίσω πόδια του γκόγια παρέμεναν σχεδόν ευθυτενή όταν στεκόταν και όταν περπατούσε, σε αντίθεση με τα περισσότερα σύγχρονα τρωκτικά που κρατούν τα πίσω πόδια λυγισμένα στον αστράγαλο και το γόνατο.
Το τεράστιο τρωκτικό πιθανώς εξαφανίστηκε όταν η Νότια Αμερική συνδέθηκε με τη Βόρειο.
Θα είχε τότε να αντιμετωπίσει περισσότερους θηρευτές και ίσως αδυνατούσε να τους ξεφύγει λόγω του μεγέθους του.
Ο στενότερος ζωντανός συγγενής του γκόγια εκτιμάται ότι είναι το παρακάνα, ένα σπάνιο τρωκτικό της Αμαζονίας που φτάνει σε βάρος τα 15 κιλά. Τα πλέον πολυπληθή τρωκτικά σήμερα είναι τα ποντίκια, που δεν υπερβαίνουν τα 60 γραμμάρια, και οι αρουραίοι, που φτάνουν έως τα 300 γραμμάρια.
