Η HELENA BLAVATSKY είχε αγγίξει τον κόσμο του υπερφυσικού από μικρό παιδί. Σαν παιδί είδε στο όνειρό της τον άνθρωπο που αργότερα υπήρξε δάσκαλός της. Τον συναντά στο πάρκο Hyde του Λονδίνου στα είκοσι. Από το 1868 έως το 1870 κατορθώνει και πηγαίνει στο Θιβέτ όπου συναντά του ανθρώπους που διαμόρφωσαν τα πιστεύω της με την διδασκαλία τους. Από το 1875 μέχρι τον θάνατό της το 1891 η Helena Blavatsky διαδίδει αυτό το μήνυμα σε όλο τα μήκη και τα πλάτη της γης. Η θεοσοφία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το όνομα της Blavatsky. Προέρχεται από τον όρο " θεοσοφία ", που χρησιμοποίησαν οι Νεοπλατωνιστές και σημαίνει την ¨γνώση του Θείου "..
HELENA PETROVA BLAVATSKY - Το οδοιπορικό
Η Helena Petrova Blavatsky γεννήθηκε το 1831 σε μια αριστοκρατική Ρωσική οικογένεια. Έγινε η " γραμματέας " της θεοσοφικής κοινωνίας, και έκανε τα πάντα για να διαδώσει τις ανατολικές θρησκευτικές, φιλοσοφικές και απόκρυφες έννοιες σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Ο πατέρας της Peter Von Hahn ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού και αμέσως μόλις παντρεύτηκε την Helena Andreyevna κλήθηκε στον πόλεμο. Η σύζυγός του επέστρεψε στο σπίτι των γονέων της όπου και γέννησε την Helena. Η Helena Andreyevna έγραψε μυθιστορήματα σχετικά με τις περιορισμένες και καταπιεσμένες γυναίκες στην Ρωσία, και αποκαλέστηκε George Sand της Ρωσίας. Πέθανε όταν η Helena ήταν 12 ετών, αλλά πάντα υποστήριζε ότι γι'' αυτήν η μητέρα της είχε πεθάνει όταν ακόμα ήταν μωρό. Το ερώτημα είναι γιατί η Helena αρνήθηκε την ύπαρξη της μητέρας της στην παιδική της ηλικία ; Η αλήθεια είναι ότι όταν γεννήθηκε ήταν ένα ασθενικό μωρό, ενώ εξελίχθηκε σε ένα προβληματικό παιδί με κρίσεις σπασμών και υστερίας. Η μητέρα της πεθαίνοντας είπε : " καλύτερα, ίσως είναι καλύτερα που πεθαίνω, έτσι τουλάχιστον θα ηρεμήσω από το να βλέπω αυτό που συμβαίνει στην Helena. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρη. Η ζωή της δεν θα είναι όπως αυτή των άλλων γυναικών, και θα της συμβούν πολλά που θα υποφέρει "
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι πάντα υπήρχε μια υποβόσκουσα έχθρα ανάμεσα στην Helena και την μητέρα της. Η Helena πίστευε ότι τα συνεχή ταξίδια της μητέρας της και τα μεγάλα διαστήματα που αυτή απουσίαζε ήταν μια λιποταξία, μια προδοσία και άρνηση στο πρόσωπο της, κάτι που έβλαπτε και πλήγωνε την περηφάνιά της.
Η παιδική ηλικία της Helena δεν ήταν συνηθισμένη. Είχε να επιδείξει σε ηλικία τεσσάρων ετών μια σειρά από νευρωτικές παθολογικές καταστάσεις, που συνοδεύονταν από περπάτημα στον ύπνο της, ενώ όσο περνούσε ο καιρός έδειχνε μια ιδιαίτερη κλήση και αγάπη προς το παράξενο, το υπερφυσικό και το φανταστικό. Ένα μακάβριο γεγονός της παιδικής της ηλικίας έρχεται να δώσει το πρώτο σε δείγμα της μυστηριακής και αποκρυφιστικής φύσης αυτού του κοριτσιού. Στην επαρχία του Ekaterinoslav έντονοι ήταν οι θρύλοι για τις νύμφες με τα πράσινα μαλλιά που ζούσαν στα δάση της ιτιάς κατά μήκος των όχθεων των ποταμών της περιοχής. Όποτε οι νοσοκόμες και οι παιδαγωγοί που παρακολουθούσαν την Helena την συνόδευαν σε εκείνα τα μέρη, στους περιπάτους που έβγαζαν, δέχονταν διαρκώς απειλές από αυτό το μικρό ακόμα εκείνη την εποχή κορίτσι, ότι θα καλέσει και θα ζητήσει από τις νύμφες των ποταμών να τις σκοτώσουν. Αυτό ίσως ακούγεται περίεργο και αστείο, το περιστατικό όμως που ακολουθεί δείχνει ότι πιθανόν και να μην είναι έτσι.
Κάποιο πρωινό η Helena σε ηλικία τεσσάρων χρονών περπατούσε με κάποια από τις νοσοκόμες που την πρόσεχαν στις όχθες ενός ποταμού. Τότε ένα δεκατετράχρονο αγόρι γιος δουλοπάροικου, την πλησίασε και άρχισε να την πειράζει φτάνοντας στο σημείο να αρχίζει να της τραβάει τα μαλλιά. Αυτή άρχιζε να φωνάζει και με κραυγές σαν και αυτές που έβγαζε ο πατέρας της όταν έδινε προστάγματα στον στρατό ζητούσε από τις νύμφες να την βοηθήσουν και να κάνουν ταυτόχρονα κακό στο παιδί, ακόμα και να το σκοτώσουν. Το παιδί απομακρύνθηκε και βγάζοντας τα παπούτσια του άρχιζε να βαδίζει δίπλα στον ποταμό. Από εκείνη την στιγμή χάθηκαν τα ίχνη του για να βρεθεί ύστερα από βδομάδες το άψυχο σώμα του στις όχθες. Οι οικογένεια της Helena, στην οποία δούλευε ο πατέρας του παιδιού. υπέθεσε ότι κατά λάθος πρέπει να έπεσε σε βάλτο που το ρούφηξε στο βυθό. Οι υπηρέτριες όμως της οικογένειας ήταν σίγουρες ότι ο θάνατός του είχε να κάνει με τις κατάρες και ευχές για θάνατο που εξεστόμισε το μικρό κορίτσι. Μεταφορικά η Helena θα μπορούσε να κατηγορηθεί σε ηλικία τεσσάρων ετών για ανθρωποκτονία ενός αγοριού δέκα χρόνια μεγαλύτερού της.
Η μνήμη αυτού του γεγονότος δεν θα προκαλούσε κατάπληξη αν συνεκτιμηθεί με άλλα γεγονότα της παιδικής της ηλικίας. Οι άνθρωποι που την φρόντισαν και την μεγάλωσαν εκτός από του γονείς της, ήταν δουλοπάροικοι και γυναίκες που είχαν ένα βαθύ πιστεύω στις δεισιδαιμονίες. Η Ρωσία εκείνης της εποχής ήταν ένα ατέλειωτο θερμοκήπιο για τις δεισιδαιμονίες. Επικρατούσαν οι ιστορίες για λύκους, τέρατα, φαντάσματα, νεράιδες, καλικάτζαρους, δαίμονες που καταδυνάστευαν τις ζωές των ανθρώπων. Ακόμα και αν οι μορφωμένοι άνθρωποι αποδέχτηκαν την ρωσική ορθοδοξία, μαζί με τις εικόνες των αγίων που τοποθετούσαν στα δωμάτιά τους, μαζί με τους ιερείς και τα μυστήρια, οι δουλοπάροικοι κράτησαν ζωντανή μέσα τους την ειδωλολατρική θρησκεία που δέσποζε παλιότερα στην Ρωσική αυτοκρατορία. Ακόμα και μια από τις πιο αγαπητές νοσοκόμες της Helena η Lelinka πίστευε στις δεισιδαιμονίες, και μάλιστα το γεγονός ότι ήταν επταμηνήτικη ( η Lelinka ) συνέβαλε στο να πιστεύει ακόμα περισσότερο σ'' αυτό.
Σύμφωνα με τους θρύλους, τα υπερφυσικά όντα θα μπορούσαν να εξευμενιστούν ή και να ελεγχθούν από άτομα σαν την Helena. Την νύχτα των γενεθλίων της, οι υπηρέτες περιέφεραν την μικρή Helena γύρω από το σπίτι και τους στάβλους, ρίχνοντας πάνω της ιερό νερό, και επαναλαμβάνοντας ξόρκια για να κατευνάσουν τον δαίμονα, ένα καλικάτζαρο που με την μορφή ενός ηλικιωμένου κρυβόταν στο τζάκι και προξενούσε διάφορα κακά και συμφορές. Πιστευόταν ότι κάθε οικογένεια είχε και ένα τέτοιο δαιμονικό. Υποθετικά η μητέρα, οι παππούδες και οι γιαγιάδες της Helena, δεν ήξεραν τίποτα γι'' αυτές τις δραστηριότητες , ή αν ήξεραν δεν έδωσαν την σημασία που έπρεπε, με ότι μπορεί να σήμαινε αυτό για την μετέπειτα εξέλιξη της ζωής της Helena.
Δεν ήταν ότι οι υπηρέτες σ'' αυτή την περίπτωση έκριναν απόλυτα την Helena "ειδική" για αυτές τις τελετές. Είχε δείξει από πολύ μικρή τα ξεσπάσματα της ιδιοσυγκρασίας της. Τα μέλη της οικογένειάς της είχαν παρατηρήσει τις ανωμαλίες του χαρακτήρα της. Ούτε και οι επιπλήξεις και οι τιμωρίες που της επιβλήθηκαν άλλαξαν την απαράδεκτη και προσβλητική της συμπεριφορά απέναντί τους. Έτσι και τα ξόρκια και τα μαγικά που κατέφυγαν για να την θεραπεύσουν αποδείχτηκαν μάταια. Αποτυγχάνει να αλλάξει προς το καλό όταν ήταν ακόμη παιδί ( τότε που αρχίζει να διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ατόμου ), και από την στιγμή που πνίγεται τι παιδί του δουλοπάροικου, μαζί με την προσοχή που προκαλούσε η συμπεριφορά και πλέον και η φήμη της , αισθάνθηκε ισχυρή και άτρωτη, και όλο και περισσότερο πίστευε ότι οι δυνατές της δυνάμεις θα πραγματοποιούσαν τις επιθυμίες της. Μια πεποίθηση που φαίνεται ότι διαπερνούσε την ζωή της.
Οι μοναδικές ευτυχισμένες μνήμες της παιδικής της ηλικίας, φαίνεται ότι ήταν όταν βρισκόταν στην ηλικία ανάμεσα στα έξι μέχρι δώδεκα, στο στρατόπεδο του πατέρα της. Ασχολιόταν ιδιαίτερα με τις ορντινάτσες που είχε αυτός , και τις προτιμούσε από τις νοσοκόμες και τις παιδαγωγούς. Χαϊδεμένη όπως ήταν βρήκε την ευκαιρία να ασχοληθεί , κάπως επιπόλαια αφού ήταν ακόμη αρχή, με τον σαμανισμό και την μαγεία. Στην εξέλιξη όμως της ζωής της έμαθε να εξασκεί πολύ καλά και αποτελεσματικά τις απόκρυφες αυτές επιστήμες.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της σε ηλικία 28 χρονών, η Helena με τη αδερφή και τον αδερφό της, ζούσαν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Η γιαγιά, Helena Pavlova De Fadeev, ήταν μια πριγκίπισσα της οικογένειας Dolgorkurow και διάσημη βοτανολόγος. Η Helena κληρονομεί απο την μητέρα και την γιαγιά της τα χαρακτηριστικά μια ιδιόμορφης επιμονής και ισχυρογνωμοσύνης, μιας φλογερής ιδιοσυγκρασίας, και μιας αμέλειας για τους κοινωνικούς σκοπούς και κανόνες.
Η πρώτη αγάπη της Helena ήρθε σε ηλικία 16 χρονών, και ήταν ο πρίγκηπας Alexander Galistin, ξάδερφος του αντιβασιλέα του Καυκαύσου. Το ενδιαφέρον της για το πρίγκιπα ξεκίνησε από το ενδιαφέρον που είχε αυτός για τον αποκρυφισμό. Δυστυχώς αυτή η πρώτη αγάπη της Helena τελείωσε με τον ξαφνικό θάνατο του πρίγκιπα.
Στα 17 της χρόνια παντρεύεται τον στρατηγό Nicephore Blavatsky. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες γι΄ αυτόν τον γάμο. Φαίνεται όμως πώς μια παιδαγωγός είχε επιπλήξει αυστηρά την Helena για τα ξεσπάσματα του χαρακτήρα της , λέγοντάς της μάλιστα πώς δεν ήταν ικανή να παντρευτεί ακόμα και έναν ηλικιωμένο. Για να βγάλει την παιδαγωγό της λάθος, και για να ξεχάσει την ατυχή εξέλιξη της της σχέσης της με τον πρίγκιπα Galistin προχώρησε σε αυτόν τον γάμο. Αν και κάποιες φήμες ήθελαν τον στρατηγό πολύ μεγάλο, εβδομήντα ή και ογδόντα ετών , η αλήθεια είναι ότι αυτός ήταν σαράντα χρονών, την στιγμή που παντρεύτηκε την Helena και άρχισε η συμβίωσή της. Μετά από τρεις μήνες δυστυχίας που ακολούθησαν έναν επίσης δυστυχισμένο μήνα του μέλιτος, η Helena καταφέρνει να ξεφύγει από τους σωματοφύλακες του άντρα της και να γυρίσει πίσω στον παππού της, ο οποίος όμως δεν χάρηκε όταν την αντίκρισε. Την στέλνει αν βρει τον πατέρα της που έχει αποσυρθεί από τον στρατό και κατοικεί στο Peterburg. Ο πατέρας της ταξιδεύει δύο χιλιάδες μίλια για να την συναντήσει στην Οδησσό, αλλά δεν δέχεται να την πάρει μαζί του. Σε αυτές της μετακινήσεις της η Helena γνωρίζει και δέχεται κάποιας μορφής Αγγλική επιρροή από τον πλοίαρχο του πλοίου που ήταν δρομολογημένο στην γραμμή Οδησσός - Κωνσταντινούπολη.
Οι χρονιές ανάμεσα στο 1848 και 1858 θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι χρονιές της " αλητείας " της Helena. Δεν υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για τα χρόνια αυτά. Το πιο σημαντικό διάστημα είναι τα δύο τουλάχιστον χρόνια που έμεινε στο Θιβέτ και που μελετά μαζί με τον λάμα. Το 1856 σύμφωνα με τα δικά της απομνημονεύματα συνάντησε έναν Λουθηρανό ανώτερο αξιωματούχο που είχε μαζί του δύο μυστικιστές. Κανένας από αυτούς δεν είχε διαβατήριο, και οι δύο μυστικιστές δεν κατάφεραν να μπουν στο Θιβέτ. Αντίθετα ο Λουθηρανός αξιωματούχος χρησιμοποιώντας έναν παράδοξο τρόπο κατάφερε να περάσει. Η Helena χρησιμοποίησε μια περίεργη μεταμφίεση που της έδωσε ένας Σαμάνος Τάρταρος. Σε μια καλύβα συναντήθηκαν με τον λάμα, και παραλίγο να μην τους επιτραπεί η είσοδος αν η Helena δεν παρουσίαζε ένα μυστηριώδες φυλακτό που της το είχε δώσει ενώ ήταν ακόμα παιδί ένας υψηλός ιερέας της φυλής Calmuck. Μέσα στην καλύβα , που στην πραγματικότητα ήταν μια μεγάλη αίθουσα, προχώρησαν στην πραγματοποίηση μια τελετής. Ένα τετράχρονο μωρό τοποθετήθηκε πάνω σε ένα χαλί που βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσας. Κάτω από την επιρροή του σεβάσμιου λάμα και με τις επαναλαμβανόμενες από το στόμα του φράσεις, είμαι ο Βούδας, είμαι ο παλιός λάμα, είμαι το πνεύμα του σε ένα νέο σώμα, το μωρό σηκώθηκε στα δύο του πόδια και άρχισε να περπατά πάνω κάτω σε μια λουρίδα του χαλιού. Τα άτομα που ήταν καλεσμένοι μαζί με την Helena κοκάλωσαν και ήταν εμφανής στο πρόσωπό τους ο φόβος και η κατάπληξη. Ο Λουθηρανός αξιωματούχος είπε ότι τι αίμα του πάγωσε επειδή τα μάτια του νηπίου " φάνηκαν να ψάχνουν την ίδια την ψυχή του ".
Κάποιοι κριτικοί της Helena την κατηγορούν ότι η παραπάνω ιστορία της μετενσάρκωσης ήταν ανύπαρκτη και κατασκευασμένη από αυτήν. Την κατηγορούν ότι δεν είχε πάει ποτέ στο Θιβέτ και το έκανε αυτό για να μην υστερεί απέναντι σε άλλους διαλογιστές που όντως είχαν πάει και είχαν διαλογιστεί κοντά στους Ταρτάρους, και σε περιοχές όπως η Ινδία, το Θιβέτ, η Κίνα.
Η Helena επιστρέφει στην Ρωσία, όπου υπόσχεται ότι θα επισκεφτεί όπως ήταν ηθικά υποχρεωμένη τον Nicefhore Blavatsky, αλλά όσο το δυνατόν λιγότερο. Την ίδια στιγμή ο παππούς της Andrey Fadeyef αποχωρεί σε ηλικία 71 ετών από την θέση του Αντιβασιλέα του Καυκάσου. Μαζί με τα δύο ανύπανδρα ξαδέρφια της έρχονται στο σπίτι των Fadeyef στο Taiflis για να διασκεδάσουν , ενώ ταυτόχρονα προχωρούν σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις. Στο διάστημα αυτό πολλοί από τους Ρώσους διανοούμενους αρχίζουν να συναρπάζονται από το υπερφυσικό και η Helena σε όλες αυτές τις τελετές προκαλούσε πολύ μεγάλη εντύπωση. Ο ξάδερφός της Sergei Witte έγραψε : " η ξαδέρφη μου, δεν περιόρισε τις επιδείξεις της δύναμής της στο να καλεί και να συγκεντρώνει πνεύματα, ούτε και να παριστάνει το μεσολαβητή ανάμεσα στα πνεύματα και στους ανθρώπους, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμα και απάτη. Σε κάποια περίπτωση μάλιστα έκανε ένα κλειστό πιάνο σε ένα παρακείμενο δωμάτιο να αρχίζει να εκπέμπει ήχους, λες και κάποια αόρατα χέρια έπαιζαν πάνω σ'' αυτό. Αυτό έγινε παρουσία μου " συνεχίζει ο Sergei Wittem, " και πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της επιμονής ενός από τους καλεσμένους από την Helena να κάνει μια πιο φανερή επίδειξη της δύναμής της ".
Οι δραστηριότητες της Helena σαν γυναίκα φαίνεται ότι είναι περισσότερες από τις πνευματιστικές συγκεντρώσεις. Ένας νέος βαρώνος από την Εσθονία ο Nicholas Meyendorff που ασχολείτο διαρκώς με τον πνευματισμό, εντυπωσιάζεται από την Helena και συνάπτει σχέσεις μαζί της . Οι φήμες έλεγαν ότι παντρεύτηκαν. Απ'' ότι φάνηκε αργότερα η Helena δεν ήταν πιστή στον Meyendorf. Αντίθετα αυτός, όπως φάνηκε και από την αλληλογραφία με τον βιογράφο της το 1886, ήταν σωστός. Κάπου στο 1860 και εντελώς απροσδόκητα μπαίνει στην ζωή της Helena ο Agardi Metrovich. Ήταν ένας τραγουδιστής όπερας και συνοδευόταν από μια επίσης τραγουδίστρια της όπερας, που φαίνεται ότι ήταν η σύζυγός του. Ο Metrovich πρέπει να ήξερε από πριν την οικογένεια της Helena αλλά και την ίδια, και κατάφερε επανασύνδεση μαζί της. Ήταν το 1861, και ο Metrovich παρακαλούσε για μια θέση στην ιταλική όπερα του Tiflis, καθώς εκείνη την στιγμή θεωρείτο ο χειρότερος τραγουδιστής όπερας στη Ευρώπης. Ήταν πια στο τέλος της σταδιοδρομίας του. Είναι πράγματι άξιο απορίας πώς η Helena μπόρεσε να συνυπάρξει μέσα σε τρεις ερωτικές σχέσεις , του άντρα της Nicefhore Blavatsky, του επίσης άντρα της ( αφού μάλλον διπλοπαντρεύτηκε) , Nicholas Meyerdorff, και του Agardi Metrovich, ενώ παράλληλα ασκούσε και πνευματιστικές συγκεντρώσεις στο σπίτι του παππού της. Το σημαντικότερο γεγονός στην συνέχεια της ζωής της, ήταν η εγκυμοσύνη της και η γέννηση ενός παιδιού, στις 23 Αυγούστου του 1861. Το όνομά του ήταν Yuri και ήταν παραμορφωμένο. Γεννήθηκε σε μια απομονωμένη κοινότητα την Ozurgety που είχε έναν στρατιωτικό χειρούργο, αυτόν που ανέλαβε την γέννα της. Η Helena αγοράζει εκεί ένα σπίτι για να αποφύγει το σκάνδαλο που είχε προκαλέσει η εγκυμοσύνη της στο Tiflis. Σε όλους τους γνωστούς της είχε κρύψει την ύπαρξη του παιδιού ενώ ο στρατηγός Blavatsky συνέχιζε να της στέλνει κανονικά το μηνιαίο επίδομά της. Η Helena έλεγε ότι είχε ένα " φτωχό, ακρωτηριασμένο παιδί ", ενώ οι γονείς του Meyendorff ότι το παιδί απλά είχε μια κακιά σχηματισμένη σπονδυλική στήλη, μια καμπούρα. Δεν έχει διευκρινιστεί, και δεν θα ήταν και εύκολο, αν η αναπηρία του Yuri οφειλόταν στην εγκυμοσύνη και μια ατελή, πρόωρη γέννα, ή αν σε κάποιο ατύχημα κατά την διάρκεια της γέννας, αφού ήταν ασυνήθιστο μια δουλειά παθολόγου - μαιευτήρα να την αναλαμβάνει ένας στρατιωτικός γιατρός.
Μετά την γέννα η Helena υποφέρει και παθαίνει μια νευρική διαταραχή, η οποία εκφράζεται μέσα από την εξωτερίκευση μιας διπλής προσωπικότητας. Η ίδια υποστηρίζει : "¨Ηταν στιγμές που ήξερα ακριβώς ποια ήμουν, που ήμουν και τι ακριβώς έκανα, Ήταν όμως φορές που αισθανόμουν ότι βρισκόμουν σε μια άλλη, ξένη, μακρινή χώρα. Ήμουν μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα, που δεν είχα καμιά, μα καμιά απολύτως σχέση με την πραγματική μου ζωή "
Ο Yuri ήταν πέντε χρονών όταν η Helena τον πηγαίνει στην Μπολόνια σε κάποιο θεραπευτικό κέντρο ελπίζοντας ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει και να θεραπευτεί. Είναι γνωστό ότι σε αυτό το ταξίδι του συνόδευε ο Metrovitch. Δυστυχώς το ταξίδι αποδείχτηκε άκαρπο και ο Yuri πεθαίνει. Τον έθαψαν σε μια μικρή πόλη στη νότια Ρωσία με το όνομα Metrovitch.
Ακόμα και αν η Helena είχε λόγο να απεχθάνεται την Ρωσία, δε θα μπορούσε να θάψει το γιο της σε ξένο χώμα. Αυτό μεταξύ άλλων επιβεβαιώνει ότι αγάπησε ακριβά αυτό το παιδί, και δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αν και αφού συνέχιζε τη ζωή της στη Ρωσία, ο τάφος του παιδιού της θα ήταν αλλού. Θα ήταν εύκολο να αφήσει το παιδί κάπου σαν ορφανό, σε κάποιο ίδρυμα, από το να έχει διαρκώς μαζί της ένα προβληματικό παιδί. Το λάτρευε όμως και δεν το έκανε. Έκανε ότι μπορούσε γι'' αυτό, αν και κάποια στιγμή αναγκάστηκε να το απαρνηθεί. Ήταν όταν χρειάστηκε να επισκεφτεί και να δικαιολογηθεί στον πατέρα της για όσα ακούγονταν για την ερωτική της συμπεριφορά. Τότε μάλιστα προσκόμισε στοιχεία από δύο γιατρούς ότι ήταν ανίκανη να τεκνοποιήσει. Περισσότερο όμως φαίνεται να το έκανε γιατί δεν ήθελε να παρουσιάσει στους δικούς της ένα ανάπηρο παιδί. Και όπου ήταν αναγκασμένη να το εμφανίσει υποστήριζε ότι ο Metrovitch ήταν απλός ένας φίλος της και το παιδί ήταν παράνομο δικό του.( Η βιβλιογραφία της είναι τόσο μπλεγμένη που ο βιογράφος της Alfrend Sinnett κάποιες στιγμές αναρωτιέται αν ο Yuri υπήρξε πραγματικά ).
Παρ'' όλα αυτά φαίνεται ότι το παιδί ήταν ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στη ζωή της. Αλλιώς ποιος ο λόγος να αγωνίζεται γι'' αυτό πέντε χρόνια. Η σταδιοδρομία της στο υπερφυσικό ήταν η εξωτερίκευση και η υλοποίηση της διαρκούς ανησυχίας της γι'' αυτό. Ομως ότι είχε να κάνει με τον Yur;i ήταν πολύ πιο πάνω από αυτό. Ίσως φανεί ειρωνικό αλλά ο Yuri έμοιαζε σαν εκείνο το καμπούρικο αόρατο πνεύμα με το οποίο " έπαιζε " στην παιδική της ηλικία. Η ίδια περιέγραφε τον Yuri ως το μόνο πράγμα που έδωσε αξία στη ζωή της, και που το αγάπησε - χρησιμοποιεί την φράση - " τόσο που ούτε σαράντα χιλιάδες πατέρες και αδελφοί δεν θα αγαπούσαν τόσο τις κόρες και τις αδελφές τους ". Αργότερα σε ένα γράμμα της στον Metrovitch λέει : " αγάπησα ένα άτομο βαθειά " αναφέρεται στον Metrovich, και συνεχίζει : " ακόμα περισσότερο όμως αγάπησα την επιστήμη του αποκρυφισμού, αλλά περισσότερο από τίποτα άλλο στον κόσμο τον Yuri " .
Ήταν ένας χρόνος μετά τον θάνατο του Yuri, που η Helena γράφει στον ξάδερφό της Nadyezha Fadeyef για την απόρριψη του χριστιανισμού μέσα της : " ο Ρωσικός Ορθόδοξος Θεός, αν και δεν ήταν ποτέ βαθειά στην καρδιά μου, έσβησε οριστικά για μένα την ημέρα του θανάτου του Yuri. Υπήρξαν όμως στιγμές, πριν πεθάνει που πίστεψα αληθινά ότι οι αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν από την εκκλησία, και ότι το αίμα του Χριστού με έχει εξαγοράσει, φέρνοντας μέσα μου την καλοσύνη και την αγνότητα μαζί με την υπόλοιπη φυλή του Αδάμ ".
Προς το τέλος της ζωής της όμως η Helena μέσα από τα συγγράμματά της φαίνεται να αναγνωρίζει την Εκκλησία και τον Χριστιανισμό, όμως βάζει σκοπό της να συσπειρώσει όλα τα πνευματιστικά αποκρυφιστικά ρεύματα, και να ξεπεράσουν τον Χριστιανισμό και τον φορέα του, την Εκκλησία. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι πέρα για πέρα δίκαιο να φέρει τον τίτλο του Mahatmas ( τίτλος τιμής για σοφούς ή αγίους στην Ινδία ).
Παράλληλα δεν παραλείπει να ζητήσει συγνώμη από τους αναγνώστες και τους οπαδούς της για όσα λάθη έχει γράψει στα βιβλία της, όχι όμως γι'' αυτά που δεν εξαρτήθηκαν από αυτήν. αλλά από αυτούς που της τα είχαν υπαγορεύσει.
Μετά το 1869 η οικογένεια των Fadeyev είχε χάσει πολλά μέλη συμπεριλαμβανομένου και του Adey Fadeyev που πέθανε σε ηλικία 81 ετών. Η οικογένεια συγκεντρώνει όλα τα υπάρχοντά της και μετακομίζει στην Οδησσό. Εδώ η Helena και ο Metrovitch παντρεύονται. Η Helena σκληρή, δυναμική αλλά επιπόλαιη, ανοίγει διάφορες μικρές επιχειρήσεις, αλλά λόγω και της κακής οικονομικής συγκυρίας και της κρίσης του εμπορίου εκείνη την περίοδο οδηγούνται σε αποτυχία.
Ο Mertovitch παίρνει κάποια υπόσχεση για δουλείά στην Ιταλική όπερα του Καϊρου, και έτσι μαζί με την Helena ξεκινούν με πλοίο για την Αίγυπτο. Δυστυχώς όμως κατά την διάρκεια του ταξιδιού σε ένα τραγικό δυστύχημα - έκρηξη πυροτεχνημάτων και πυρίτιδας στο πλοίο - σκοτώνεται ο Metrovitch. Η Helena ήταν ένας από τους 17 επιβάτες σε σύνολο 400 που επέζησαν. ( Κάποιες απόψεις θέλουν τον Metrovitch να σκοτώνεται στην προσπάθειά του να σώσει την Helena, ενώ κάποιες άλλες υποστηρίζουν ότι ο θάνατός του δεν είχε σχέση με την έκρηξη ). Με την οικονομική βοήθεια πλούσιων Ελλήνων φτάνει στην Αλεξάνδρεια όπου και θάβει τα υπολείμματα του Metrovitch, και από εκεί πηγαίνει στο Κάιρο, όπου συνάπτει σχέσεις με μια άλλη γυναίκα. Μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος, μαζί με την γυναίκα αυτή επιστρέφουν στην Οδησσό. Παρόλα αυτά η Ρωσία δεν δίνει κάποιες ευκαιρίες στην Helena ενώ συχνές είναι οι συγκρούσεις και οι προστριβές με τους συγγενείς της για τις επιλογές της. Αφού κατάφερε να γνωρίσει πολύ κόσμο και να εκφράσει τις σκέψεις και τα πιστεύω της αναχωρεί για το Παρίσι. Εδώ εξακολουθεί να ασχολείται με τον πνευματισμό ώσπου με ενθουσιασμό μαθαίνει για την ταχεία εξάπλωσή του και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σχεδόν αμέσως αναχωρεί για εκεί αφού ισχυρίστηκε ότι την επισκέφτηκε το πνεύμα ενός Ινδού μύστη και την προέτρεψε να αναχωρήσει αμέσως για την Βόρεια Αμερική. Αυτό πράγματι και έκανε, ανεπιφύλακτα και χωρίς καμιά αμφιταλάντευση.
Δεν ταξίδεψε στην πρώτη θέση αν και είχε εισιτήριο γι'' αυτήν, γιατί το έδωσε στην οικογένεια ενός φτωχού Γερμανού αγρότη που είχε πέσει θύμα απάτης και είχε πάρει πλαστά εισιτήρια. Έτσι λοιπόν ταξιδεύει στο κατάστρωμα, αφού μόνο αυτό επέτρεπαν τα οικονομικά της. Έκανε ότι εκατομμύρια άλλοι μετανάστες, όπως επίσης και οι " επαναστάτες " αριστοκράτες που έβλεπαν την Αμερική σαν το έδαφος της ευκαιρίας και της ελπίδας. Ήταν η δεύτερη ευκαιρία της. Όπως με χιλιάδες άλλους μετανάστες αυτή η ευκαιρία, αυτό το ξεκίνημα δεν ήταν εύκολο. Η Helena όμως ήταν αποφασισμένη να μην την αφήσει. Τον Ιούλιο του 1873 φτάνει στην Νέα Υόρκη . Μένει όπως και άλλες ανύπαντρες γυναίκες στο " σπίτι για την γυναίκα " , μια μορφή κοινοβίου, που είναι υποχρεωμένη να συναναστρέφεται με άλλες 65 γυναίκες. Ο ιδιοκτήτης του οικήματος συστήνει την Helena στους ιδιοκτήτες ενός εργοστασίου κατασκευής πουκαμίσων και γραβατών. Παρουσίασε πολύ καλά σχέδια στους ιδιοκτήτες αλλά όταν της ανατέθηκε να τα προωθήσει δεν τα πήγε καθόλου καλά. Έτσι επιστρέφει ξανά στην Οδησσό.
Είναι αδέκαρη αλλά καταφέρνει να μείνει στο σπίτι στην Οδησσό μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειας των Fadeyev. Καταφέρνει όμως να διχάσει την οικογένεια, στα μέλη που την συμπαθούν και της φέρονται φιλικά, και στα μέλη που την αντιπαθούν και την αποστρέφονται. Διασκέδαζε και περνούσε ατέλειωτες ώρες με την φιλική προς αυτή ομάδα, αναφερόμενη στη ζωή της, αλλά και ασκώντας πολλές πνευματιστικές συγκεντρώσεις και επικλήσεις. Αυτό κράτησε αρκετό καιρό, μέχρι την στιγμή που μια εφημερίδα την κατηγόρησε ότι κατά την διάρκεια των συγκεντρώσεων έκανε χρήση χασίς και οπίου.
Σε λίγο καιρό η Helena χάνει τον πατέρα της από τον οποία παίρνει μια μικρή κληρονομιά 500 $. Μένει σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο στη Βοημία όπου συνεργάζεται με τρεις δημοσιογράφους. Δύο άντρες και μια γυναίκα. Τότε ένα υπερφυσικό φαινόμενο έρχεται να αναστατώσει. Κάποιες απλές φωτογραφίες που το βράδυ τις είχαν αφήσει σε ένα ξύλινο κιβώτιο, το πρωί τις βρήκαν κατεστραμμένες από χρώματα που είχαν περαστεί πάνω από αυτές. Αν και εντυπωσιάστηκαν από αυτό το γεγονός οι άλλοι ένοικοι του ξενοδοχείου, εντούτοις εξακολουθούσαν να δυσπιστούν για τις δυνάμεις της Helana. Μάλιστα κάποιο βράδυ αντιλήφθηκαν την Helena να κυκλοφορεί με τα ρούχα του ύπνου και να τοποθετεί στο κέντρο ενός άδειου δωματίου χρώματα και πινέλα προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν τα πνεύματα που αυτή είχε καλέσει, για να πιστοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο και η ύπαρξή τους αλλά και οι δικές της δυνάμεις. Ύστερα από αυτή την περίοδο η Helena εργάζεται σε μια επιχείρηση που κατασκεύαζε τεχνητά λουλούδια, και δεχόμενη φιλανθρωπίες από οποιονδήποτε τις έδινε, αφού πάλι βρισκόταν σε κακή οικονομική κατάσταση. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον Ιούνιο του 1874.
Τότε συναντά δύο παλιούς της γνωστούς από την Ρωσία, την Klimentini Jerebko και τον άντρα της η οποία πρόσφατα είχαν αγοράσει μια μεγάλη έκταση για καλλιέργειες και πρότειναν στην Helena να συμμετέχει σ'' αυτή την επένδυση. Η Helena συμμετέχει με 1000 $, αλλά μέσα στον πρώτο μήνα όλοι τους αντιλαμβάνονται ότι αυτή η επένδυση ήταν καταστροφική. Η Klimentini Jerebko υπόσχεται ότι θα βγάλουν το αγρόκτημα σε δημοπρασία και θα της επέστρεφε τα χρήματα που είχε δώσει. Όμως μετά από τρεις μέρες και αυτή και ο σύζυγός της εξαφανίσθηκαν. Η Helena το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να καταφύγει σε μια πολύ καλή δικηγορική εταιρεία για να διεκδικήσει δικαστικά τα χρήματά της.
Το αμέσως επόμενο σημαντικό γεγονός στη ζωή της ήρθε όταν στις 14 Οκτωβρίου του 1874 διάβασε σε ένα άρθρο του Henry Steele Olcott για τις πνευματιστικές τελετές και επικλήσεις πνευμάτων από πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται συγκεντρωμένοι γύρω από ένα τραπέζι. Τότε αποφασίζει και πηγαίνει στο Chittenden όπου συναντά τον Olcott σε ένα μεγάλο σπίτι που βρισκόταν μέσα σε ένα αγρόκτημα. Του παρουσιάζεται σαν μια πνευματίστρια που ήθελε να περάσει δεκαπέντε χρόνια στη λατρεία και στην άσκηση, αλλά σύντομα έγινε προφανές ότι είχε έρθει για να γνωρίσει τον Olcott.
Κατά την διάρκεια των επόμενων δέκα ημερών η Helena έδειξε τις τεχνικές και τις γνώσεις της. Οι δικές της πνευματιστικές τελετές εναλλάσσονταν Αν και ο Olcott δεν ήταν πνευματιστής είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα φαινόμενα. Κάθε βράδυ οι τελετές άρχιζαν λίγο μετά τις επτά. Οι " πομπές " των εμφανίσεων γίνονται μέσα και έξω από τον χώρο που χρησιμοποιούσαν για τις τελετές. Πάντως οι εμφανίσεις που πετύχαιναν οι υπόλοιποι πνευματιστές δεν είχαν την επιτυχία και την πιστοποίηση αυτών της Helena. Κατάφερε μέσα στα άλλα να εμφανίσει το πνεύμα του Hassan Aga ενός πλούσιου έμπορα, Ακόμα το πνεύμα του ανθρώπου που είχε αναλάβει την φρούρησή της παλιότερα για λογαριασμό του Nicefhore Blavatsky, τώρα με την μορφή ενός κούρδου πολεμιστή ντυμένου με πολύχρωμη στολή, το πνεύμα ενός μυώδη μαύρου που στο κεφάλι του φορούσε ένα στέμμα από λευκόχρυσο που είχε την μορφή κεράτων,και το πνεύμα ενός θαυματοποιού που γνώρισε στην Αφρική. Επίσης το πνεύμα μια ηλικιωμένης γυναίκας για το οποίο η Helena είπε ότι ήταν η Βέρα μια παλιά της νοσοκόμα.
Το πιο συγκλονιστικό ήταν η εμφάνιση του πνεύματος ενός υλικού ατόμου ( διακρινόταν πλήρως το σώμα του ) , που φορούσε ένα μαύρο κουστούμι και άσπρο πουκάμισο, και από τον λαιμό του κρεμόταν πάνω σε μια κόκκινη λωρίδα με μαύρες άκρες ένας σταυρός του Αγίου Ιωάννου. Η Helena τρέμοντας όπως ομολόγησε αργότερα το ρώτησε : " Είστε ο πατέρας μου ; " για να πάρει την επιτιμητική απάντηση : " Ναι είμαι ".
Η Helena ήξερε ότι είχε εντυπωσιάσει τον Olcott, αν και καταλάβαινε ότι τα άρθρα της για το υπερφυσικό δεν θα δημοσιεύονταν στο αμέσως επόμενο διάστημα. Παρόλα αυτά δεν ήθελε να αφήσει τον καιρό να περνά χωρίς να γίνεται κάτι και για τον λόγο αυτό επιστρέφει εσπευσμένα στη Νέα Υόρκη. Εκεί σε μια συνάντηση που είχε πάλι με τον Olcott αυτός αναφέρει για την συγκέντρωση άρθρων με θέμα το υπερφυσικό από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, και την δημοσίευσή τους σε ένα βιβλίο. Τότε η Helena προσφέρθηκε εθελοντικά να το μεταφράσει στα Ρωσικά για το Psychisen Studien ή κάποιο άλλο Ρωσικό περιοδικό. Ο Olcott εντυπωσιάσθηκε με αυτή την ιδέα.
Η Helena συμπάθησε τον Olcott αλλά τον θεωρούσε παιδαριώδη και αφελή. Θεωρούσε ότι κάποιοι που παρουσίαζαν στον Olcott κάποιες επαφές και ¨ συνομιλίες ¨με πνεύματα ενδεχομένως να τον εξαπατούσαν, αλλά αυτός ήταν εύπιστος και παρασυρόταν εύκολα. Παρόλα αυτά συνέχισαν από κοινού και πιο συστηματικά την ενασχόληση και την έρευνα για τον πνευματισμό. Η Helena είχε αναπτύξει συναισθήματα γι'' αυτόν, αλλά δεν ήταν κάτι το αμοιβαίο για το πρώτο διάστημα. Ο Olcott αρχικά την θεωρούσε ανδρογυναίκα, και δεν ξεχώρισε πάνω της ένα ελκυστικό σεξουαλικό πρόσωπο, ακόμα και αν αυτή στην πραγματικότητα διακρινόταν για το αυθόρμητο και αισθησιακό τρόπο της.
Το διάστημα αυτό έρχεται σε μια συχνή αντιπαράθεση με ένα νευροπαθολόγο, τον Δρ George Beard, ο οποίος μέσα από τα άρθρα του στον καθημερινό τύπο, υποστήριζε ότο τόσο οι συγκεντρώσεις της Helena όσο και οι πνευματιστικές συγκεντρώσεις γύρω από ένα τραπέζι, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια απάτη. Τόνιζε μάλιστα ότι ο συνταγματάρχης Olcott ήταν περικυκλωμένος και τυφλωμένος από μια χούφτα κακών αλλά επιτήδειων μάγων. Η Helena κατάφερε να αντιπαρατεθεί τον George Beard στο θέμα των συγκεντρώσεων της, χρησιμοποιώντας σαν επιχειρήματα τις αναλύσεις των διαφόρων φάσεων στη επίκληση των πνευμάτων, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησε την γενικά αναγνωρισμένη σοβαρότητα, εγκυρότητα και ακεραιότητα του Olcott. Ήξερε πολύ καλά ότι αν έχανε την αυτή την μάχη με τον νευροπαθολόγο τότε θα υπήρχε πλήρη αποτυχία για τα άρθρα της αλλά και για τις μεταφράσεις που είχε αναλάβει. Αναπάντεχος σύμμαχός της όμως ήταν η αναγνώρισή της από κάποια επιστημονικά περιοδικά αλλά και από ένα μεγάλο τμήμα του ημερήσιου τύπου. Μάλιστα μια συνέντευξή της σε κάποια καθημερινή εφημερίδα την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό ειδικά στην περιοχή της Νέας Υόρκης.
Αλλά, όπως γινόταν πάντα , τα προβλήματα για την Helena δεν τελείωναν. Προσπάθησε να πουλήσει την Ρωσική μετάφραση άρθρων του Olcott, και για την μεσολάβηση στον Alexander Aksakov εκδότη του περιοδικού Psyshisen Studien ανέλαβε ένας άνθρωπος που θαύμαζε την Helena σαν πνευματίστρια. Ο Jackson Davis. Όταν ο Davis ζήτησε από τον Aksakov να προωθήσει τις μεταφράσεις της Helena, αυτός απάντησε ότι είχε ακούσει γι΄ αυτήν και τις δυνατότητές της , αλλά οι επικοινωνίες της με τα πνεύματα που πραγματοποιούσε είχαν σημεία αμφισβήτησης. Η Helena πίστευε ότι ο Davis ενδιαφέρθηκε πολύ λίγο για να την βοηθήσει ( κάτι που δεν ίσχυε ), και έτσι ο Aksakov δεν μάθαινε αρκετά γι'' αυτήν. Έτσι του στέλνει βιαστικά και επιπόλαια μια επιστολή, που τον παρακαλεί να μην συζητά για όλα όσα την αφορούν με τον Davis αλλά απ'' ευθείας μαζί της. Αργότερα αποδεικνύεται ότι ο Aksakov είχε πάρει στα χέρια του κάποιες μεταφράσεις άρθρων αλλά δεν δημοσίευσε ποτέ κανένα.
Η Helena φοβόταν ότι οι αποκαλύψεις του Aksakov για τον άκομψο τρόπο που επιχείρησε να τον προσεγγίσει, αλλά και η μερική αμφισβήτηση από μέρους του των δυνατοτήτων της, θα έφερναν τα πάνω κάτω σε αυτά που ήλπιζε ότι θα πετύχει. Βρισκόταν σε δύσκολη και απελπιστική κατάσταση. Εξακολουθούσε να κάνει πνευματιστικές συγκεντρώσεις προσπαθώντας για το καλύτερο. Παράλληλα έχει έντονη ανάγκη από οικονομική υποστήριξη. Ο Olcott δεν ήταν σε θέση να της προσφέρει αυτή την βοήθεια γιατί ήταν υποχρεωμένος να βοηθήσει την πρώην σύζυγό του και τα δύο του παιδιά. Μάλιστα υποχρεώθηκε από τον νόμο γι'' αυτό, καθώς στο προηγούμενο χρονικό διάστημα που ασχολήθηκε με τον πνευματισμό τους παραμέλησε εντελώς.
Εκείνη την εποχή, ο Michael Betanelly, κοινός φίλος της Helena και του Olcott , εκφράζει τον ενδιαφέρον του γι'' αυτή και της ζητά να τον παντρευτεί για να μπορεί και να την φροντίζει.
Ο Betanelly σε μια επιστολή του στον Olcott για λογαριασμό της Helena, αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στην εμφάνιση του πνεύματος ενός Γεωργιανού κατά την διάρκεια μια τελετής. Ήλπιζε ( η Helena ), ότι με αυτή την επιστολή θα έδινε στον Olcott εφόδια και επιχειρήματα ώστε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δεχόταν αυτός από τον Δρ Beards. Η αλήθεια είναι ότι ο Betanelly την στιγμή που έγραφε την επιστολή δεν ήξερε τίποτα για τον πνευματισμό.
Η Helena και ο Betanelly παντρεύτηκαν στις 3 Απριλίου του 1875. Δεν eίχαν πεί τίποτα στον Olcott, ο οποίος όταν το έμαθε αποκάλεσε τον γάμο του " φρικτή τρέλλα ". Αργότερα είπε ότι η Helena είχε γελοιοποιηθεί με το να πανρευτεί έναν νεώτερό της και μάλιστα με πνευματικό επίπεδο χαμηλότερο από το δικό της. Παρόλα αυτά η Helena είχε από πριν σχεδιάσει την υπεράσπισή της σε αυτές τις αιχμές. Είπε : " οι μοίρες μας συνδέθηκαν από το karma, και ο γάμος αυτός ήταν η τιμωρία για την υπερηφάνεια και την μαχητικότητά της ", και υποστήριξε ότι ο Betanelly είχε απειλήσει ότι θα αυτοκτονούσε αν δεν τον παντρευόταν. Βεβαίωσε ακόμα τον Olcott ότι ο γάμος δεν θα κρατούσε πολύ, χωρίς να διευκρινίζει τον λόγο. Πιθανόν να είχε να κάνει με το διαρκές ενδιαφέρον της γι'' αυτόν. Ο Olcott την πίστεψε αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει ποτέ πώς μπόρεσε να προχωρήσει τις σχέσεις της με τον Betanelly. Το θεωρούσε κάτι το αφύσικο....
Το ενδιαφέρον της Helena για τον Olcott ήταν πάντα ζωντανό και διαρκές. Ο ρόλος του ανθρώπου αυτού ήταν πάντα καθοριστικός σε όλες τις κινήσεις και ενέργειές της. Αν και τελικά τον αρνήθηκε, η Helena ήταν η αιτία που αυτός χώρισε την σύζυγό του. Πάντως το πρώτο διάστημα της γνωριμίας τους η σχέση του ήταν καθαρά επαγγελματική, αν θα μπορούσε να δώσει κανείς αυτό τον χαρακτηρισμό στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ίσως θα ήταν καλύτερο να έλεγε ότι τους ένωσαν οι κοινές αναζητήσεις. Αργότερα συνδέθηκαν συναισθηματικά και αυτό κράτησε για πάντα. Οι Helena υπαγόρευε τα κείμενα στον Olcott, και έπαιρνε τις αποφάσεις σε ποιους και σε ποια μέσα μαζικής επικοινωνίας έπρεπε να σταλούν.
Πριν δημιουργηθεί η Θεοσοφική κοινωνία, η Helena μαζί με έναν άλλον πνευματιστή,τον David Dana, αδερφός του συντάκτη του περιοδικού ¨ Ο ήλιος της Νέας Υόρκης " Charles Dana, ιδρύουν την " Λέσχη του θαύματος ". Αυτή την διεύθυνε ο Davi Dana, και είχε έντονο τον μυστηριακό χαρακτήρα, καθώς τα μέλη της που συνδέονταν κυρίως από τον πνευματισμό, δεν είχαν πρόσβαση σε όλα τα μέρη των συναντήσεων, ενώ δεν έπαιρναν όλες τις γνώσεις που πήγαζαν από την εμπειρία των καθοδηγητών της. Κυρίως του Dana. Η λέσχη δεν κράτησε πολύ καιρό, και διαλύθηκε μετά από κάποιες βδομάδες, καθώς η Helena αντέδρασε στον εγωκεντρισμό και στην μυστικοπάθεια του Dana απέναντι στα μέλη, όπως και στην επιδίωξή του να αποκομίσει χρήματα μέσα από την λέσχη.
Η αποτυχία της " Λέσχης του θαύματος ", επιτάχυνε τις εξελίξεις και προκάλεσε την δημιουργία της Θεοσοφικής κοινωνίας. Αν και αρχικά μέλος της νέας αυτής οργάνωσης η Helena δείχνει εξαιρετικό ζήλο και ο ενθουσιασμό της ήταν έκδηλος σε όλες της τις κινήσεις για τον συντονισμό των μελών και την ορθή λειτουργία αυτής της οργάνωσης, κάτι που φαινόταν να ενσαρκώνει σε μεγάλο βαθμό τα όνειρά της. Ο Olcott στην προσπάθειά του να βρει και θέσει στόχους καθώς και να διαγράψει την πορεία της Θεοσοφικής κοινωνίας επηρεάζεται από μια διάλεξη που έδωσε ο ερευνητής X. Felt μαζί με έναν αρχιτέκτονα, και έναν μηχανικό και που είχε θέμα τα Αιγυπτιακά μυστήρια. Έτσι προσπάθησε να φέρει στην Θεοσοφική κοινωνία την άποψη ότι το σκυλί και το γεράκι, τα σχέδια των οποίων πρωταγωνιστούν στις ιερογλυφικές επιγραφές, είναι τα πνεύματα που μεταβιβάζουν τα μηνύματα στις πνευματιστικές τελετές.
Ουσιαστικά το ξεκίνημα αυτής της " νεογέννητης " κοινωνίας γίνεται το 1875 από τους Olcott και τον William Q. Judge. Το όνομα της το παίρνει από τον Charles Sotheran που ήταν Τέκτονας, μέλος των Ροδοσταύρων, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε τη Καμπάλα. Ο Sotheran έκρινε ότι το όνομα " Λέσχη του θαύματος ", ήταν πάρα πολύ φτηνό, ενώ εξετάζοντας το θέμα μέσα από τα Αιγυπτιακά μυστήρια σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε ένα όνομα στηριγμένο σε αυτά να καλύψει τα θέματα και τις πλευρές των αναζητήσεων των μελών της. Μέσα από ένα λεξικό στάθηκε στην λέξη θεοσοφία, μια λέξη που εγκρίθηκε ομόφωνα στην επόμενη συνεδρίαση των μελών της κοινωνίας επειδή φάνηκε να εκφράζει την εσωτερική αλήθεια και κάλυπτε τις πτυχές της απόκρυφης επιστημονικής έρευνας. Αυτά τα δύο αποτελούσαν στόχους της κοινωνίας.
Λόγω της αγάπης που είxε ο Olcott για τα τελετουργικά που ασκούσε η Helena, τα περιέβαλε με όλη την μεγαλοπρέπεια που μπορούσε να τους προσδώσει στα πλαίσια της νεοδημιουργηθέντας κοινωνίας, όπως ακριβώς είχε γίνει και με τη " Λέσχη του θαύματος ". Μέσα στα πλαίσια της κοινωνάς επικρατούσε μυστικότητα, με κάθε μέλος να γράφει μετά το όνομα του ( όπου υπέγραφε π.χ) την φράση συντροφική - θεοσοφική κοινωνία. Παράλληλα είχε καθιερωθεί για τις αναγνωρίσεις των πραγματικών μελών να χρησιμοποιούνται μυστικά σημάδια και κώδικες , που τα περισσότερα τα δανείστηκαν απο από τον Αιγυπτιακό αποκρυφισμό και το μεγάλο αποκρυφιστικό κέντρο του Καίρου.
Μετά την καθιέρωσή της η θεοσοφική κοινωνία ανέπτυξε την εσωτερική παράδοση του Βουδισμού, που στοχεύει να διαμορφώσει μια καθολική ισορροπία του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα ερευνά και προβάλλει μέσα από την φιλοσοφία του και τις άλλες αρχαίες θρησκείες. Επίσης μέσα από τις δραστηριότητές της η θεοσοφική κοινωνία αναζητά το νόημα των διαφόρων φιλοσοφιών, την γνώση των επιστημών, των νόμων της φύσης και των " θεϊκών " δυνάμεων με την θετική ή αρνητική επίδρασή τους στον άνθρωπο.
Η πορεία της θεοσοφικής κοινωνίας διαγράφηκε από τον μυστικισμό των Mahatmas και των θρησκευτικών ηγετών του Θιβέτ. Πολλοί που ασχολήθηκαν με τα γραπτά κείμενα - μηνύματα των Mahatmas που προβλήθηκαν μέσα από την θεοσοφική κοινωνία, τα θεώρησαν σαν παραπλανητικά τα οποία γράφτηκαν από την Helena και τους συνεργάτες της. Έφτασαν σε αυτό το συμπέρασμα γιατί μαζί με άλλες διαπιστώσεις θεώρησαν ότι πολλά από αυτά ήταν πιστή αποτύπωση δικών της ιδεών που κατά καιρούς είχε προβάλλει. Πάντως αν και πολλοί ερευνητές αφιέρωσαν αρκετό χρόνο για να " ανακαλύψουν " τον συντάκτη των κειμένων των Mahatmas δεν μπόρεσαν να καταλήξουν και να ανακοινώσουν επίσημα ότι τα κείμενα αυτά ήταν αποτέλεσμα ενεργειών της θεοσοφικής κοινωνίας. Αν μπορούσαν να αποδείξουν κάτι τέτοιο τότε θα έθεταν υπό πλήρη αμφισβήτηση την θεοσοφική κοινωνία, το υπόβαθρό της και την φιλοσοφία της.
Το πρώτο βιβλίο της Helena ( πλην των άρθρων ) ήταν το " Ισις " και το παρουσιάζει το 1877. Αυτό αναφέρεται στους βασικούς τρόπους και την μυστική γνώση που μπορούν να προστατέψουν ένα άτομο από την επίδραση κακών δυνάμεων εις βάρος του, απ'' όπου και αν προέρχονται. Στην εισαγωγή του βιβλίου υποστήριξε ότι άντλησε τις γνώσεις για την συγγραφή του από την αρχαία φιλοσοφία. Η επιτυχία αυτού του βιβλίου ήταν μεγαλύτερη ακόμα και από την ίδια την θεοσοφική κοινωνία, η οποία από το 1878 άρχιζε να φθείρεται.
Το Ιούλιο του 1878 η Helena γίνεται η πρώτη Ρωσίδα γυναίκα που παίρνει την Αμερικανική υπηκοότητα. Λέγεται ότι αυτό το έπραξε για να μην υπάρχουν επιχειρήματα στους Άγγλους να την θεωρούν κατάσκοπο των Ρώσων στην Ινδία. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους πηγαίνει με τον Olcott στην Ινδία προκειμένου να ξαναρχίσει την μελέτη της Ινδικής κοινωνίας και της θρησκείας του Βούδα.
Στην Ινδία η θεοσοφική κοινωνία και η Helena προσωπικά βρήκαν μεγάλη απήχηση και υποστήριξη. Υποστηρικτές της υπήρξαν ακόμα και άτομα των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων της Ινδικής κοινωνίας, πολιτικοί, μέχρι και Άγγλοι ανώτεροι υπάλληλοι που δραστηριοποιούνταν εκείνη την εποχή στην Ινδία.
Το 1882 έδρα της θεοσοφικής κοινωνίας γίνεται το Adyar όπου η Helena κατασκευάζει ένα δωμάτιο με τις λάρνακες διαφόρων ¨φωτισμένων " αγίων ¨μυστών της Ινδίας και του Θιβέτ. Σ'' αυτό γίνονται επικλήσεις των πνευμάτων, καθώς και εμφανίσεις και επικοινωνία μαζί τους.
Το διάστημα αυτό τη διαχείριση της θεοσοφικής κοινωνίας αναλαμβάνει μια παλιά συνάδελφος της Helena, η Emma Cuttin Coulomb μαζί με τον σύζυγό της, ( Τα άτομα αυτά αργότερα διώχθηκαν εξαιτίας του ανέντιμου τρόπου με τον οποίο ασκούσαν την διαχείριση ).
Το 1884 ο Olcott και η Helena περιοδεύουν στην Ευρώπη όταν ο Coulomb βγάζει μια ανακοίνωση, ότι συγκροτεί κάποιες επιτροπές για να ελέγξουν την κοινωνία σε διάφορους τομείς της λειτουργίας της, τόσο στον τομέα των τελετών όσο και στον οικονομικό. Προφανώς οι επιτροπές αυτές φτιάχτηκαν από τον Coulomb την στιγμή που η Helena βρισκόταν στην Ευρώπη με στόχο την ίδια και την φήμη της.
Κατά την διάρκεια του Δεκεμβρίου του 1884 ο Richard Hodgson της κοινωνίας ψυχικών ερευνών του Λονδίνου πηγαίνει στο Adyar προκειμένου να παρακολουθήσει από κοντά την δραστηριότητα που ανέπτυσσε εκεί η Helena και οι συνεργάτες της, Ο Hodgson καταφέρνει όπως ισχυρίστηκε να ανακαλύψει ότι ένα μεγάλο μέρος των ισχυρισμών και των γραπτών της Helena είναι βασισμένα σε ψεύτικα και κατασκευασμένα στοιχεία. Η έκθεση που συνέταξε αργότερα ο Hodgson έθεσε σε αμφισβήτηση την θεοσοφική κοινωνία και την Helena για περισσότερο από εκατό χρόνια. Η αλήθεια όμως φαίνεται να είναι ότι η Helena και οι συνεργάτες της στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσουν το Hodgson υπερέβαλλαν σε κάποια πράγματα. Αυτός όμως είχε καταφέρει να αμαυρώσει σε μεγάλο βαθμό την φήμη και το όνομα της Helena και της θεοσοφικής κοινωνίας. Αργότερα σε ένα άρθρο του περιοδικού που εξέδιδε το κέντρο ψυχικών ερευνών του Λονδίνου αναμοχλεύεται η έκθεση αυτή τoυ Hodgson και κριτικάροντάς τον υποστηρίζει ότι αυτός αγνόησε τα θετικά και ευνοικά στοιχεία των δραστηριοτήτων της Helena και θεωρεί ότι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να της ζητήσει συγνώμη.
Εξαιτίας της διαμάχης που είχε ξεσπάσει ο Olcott στέλνει το 1885 την Helena ξανά στην Ευρώπη όπου περιοδεύει διάφορες χώρες μέχρι που εγκαθίσταται στην Γερμανία λόγω της κακής εξέλιξης της υγείας της. Στο διάστημα αυτό η Γαλλικής καταγωγής Σουηδέζα κοντέσα Constance Wachrmeister συνόδευε σε αυτή την περιοδεία την Helena προσφέροντάς της ανεκτίμητη βοήθεια για την συγγραφή του δεύτερου βιβλίου της " Το μυστικό δόγμα" ( 1888 ), το οποίο και θεωρείται και η πιο σημαντική εργασία της.
Το βιβλίο "Το μυστικό δόγμα " περιέγραφε το τρόπο της εξέλιξης του κόσμου και της ανθρωπότητας μέσα από τρεις ενότητες :
1) Μοναδική και καθοριστική αλήθεια, που βρίσκεται παντού και είναι πάνω απ'' όλες τις αρχές ο έλεγχος της σκέψης
2) Ο νόμος της καθολικότητας των πάντων στην φύση μέσα από τους κύκλους που κάνουν αυτά
3 ) η ταύτιση όλων των ψυχών και το πέρασμά τους μέσα από διάφορα επίπεδα στο ταξίδι τους μέχρι την μετενσάρκωσή τους.
Το 1889 η Helena τελειώνει άλλα δύο βιβλία. " Το κλειδί για την θεοσοφία ", μια εισαγωγή στη θεοσοφική σκέψη και φιλοσοφία, και " Η φωνή της σιωπής ", μια μυστική και ποιητική εργασία για την πορεία του Διαφωτισμού.
Η πορεία της θεοσοφικής κοινωνίας συνεχίστηκε από τον Annie Wood Besant , που αρχικά ήταν επικριτικός για το βιβλίο " Το μυστικό δόγμα ", αλλά αργότερα έγινε ενεργό μέλος της κοινωνίας. Το σπίτι του στο Λονδίνο έγινε η έδρα της κοινωνίας. Διαμόρφωσε τα επιχειρήματα και τις συνθήκες εκείνες που έδωσαν στην κοινωνία νέα " όπλα ¨ και νέα επιχειρήματα για να τραβήξει κοντά της μια νέα γενιά φιλελεύθερων διανοουμένων. Όταν το 1907 πέθανε ο Oscott, ο Besant έγινε πρόεδρος της κοινωνίας.
Είναι σίγουρο ό η Helena Petrova Blavatsky κατείχε τις γνήσιες γνώσεις του αποκρυφισμού και των δυνάμεων που πηγάζουν από αυτόν. Κατάφερε να ασκήσει μεγάλη επιρροή σε άτομα ιδιαίτερα ταλαντούχα και με υψηλά αξιώματα στους χώρους της κοινωνίας, της πολιτικής κλπ, που δραστηριοποιήθηκαν εκείνη την περίοδο. Ανάμεσα σ'' αυτούς ο Horace Greeley, ο Honirable John L. O΄Sallivan, ο πρέσβης της Αμερικής στην Πορτογαλία Sel B. Randolf, και ο ιδρυτής των Ροδοσταύρων στην Αμερική πρίγκηπας Wittgenstein.
Ένας από του πιο αποτελεσματικούς τρόπους προσέγγισης που χρησιμοποιούσε η Helena ήταν οι μεταφράσεις και δημοσιεύσεις παλιών Ινδικών ιερών κειμένων και φιλοσοφιών, κάτι που είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον στα πιο υψηλά κοινωνικά στρώματα.
Η Helena Petrova Blavatsky πέθανε στις 8 Μαϊου του 1891. Δεν ήταν ικανή ούτε να περπατήσει και έπασχε από διάφορες ασθένειες. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και ένα μέρος της τάφηκε στην Ευρώπη, ένα δεύτερο στην Αμερική και το τρίτο στην Ινδία. Οι θεοσοφιστές τιμούν την μνήμη της στις 8 Μαϊου και αποκαλούν την μέρα αυτή λευκή μέρα του κρίνου
Αυτό που πρέπει να παραδεχθεί κανείς χωρίς κανένα ενδοιασμό είναι ότι όλη η πορεία της Helena δεν είναι μια απλή συνηθισμένη πορεία. Είναι η ρότα ενός ατόμου που από την παιδική του ηλικία διακρίνεται για την διαφορετικότητά του. Διαφορετικότητα στον χαρακτήρα, διαφορετικότητα σε κάθε μεγάλο στάδιο, κάθε μεγάλο βήμα της ζωής της.
Διαφορετικότητα σαν μικρό παιδί στις αριστοκρατικές αυλές της Ρωσίας, στην εφηβεία της, στην ενήλικη ζωή της μέσα από την τραυματική εμπειρία του άρρωστου παιδιού της που αγάπησε υπερβολικά, και μέσα από την ανεξήγητη αλλά βαθιά αγάπη για τον αποκρυφισμό. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι μπορεί να ήταν και οι ίδιοι αυτοί οι παράγοντες που διαμόρφωσαν και έκαναν το άτομο και την ζωή του ξεχωριστή. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι ο μοναδικός τρόπος και το πάθος να γνωρίσει τη ζωή. Δεν ήταν η ζωή που οδήγησε την Helena αλλά αυτή και το πάθος της που ώθησαν την ζωή.
Οι " θεϊκές " αποκαλύψεις και ο μυστικισμός λές και " απευθύνθηκαν" σ'' αυτήν γιατί ήταν " μυστική " από την φύσης της. Από την γέννησή της . Ο Yuri εκσάρκωνε γι'' αυτήν τον αόρατη συμπαίκτη της παιδικής της ηλικίας. Δεν μπόρεσε να κατανοήσει τα Χριστιανικά οράματα, αντίθετα εναντιώθηκε βίαια σ΄ αυτά. Ένας ουρανός με χιλιάδες αγγελικά πλάσματα δεν ήταν γι'' αυτήν. Τα θεωρούσε απόμακρα. Αυτή ήταν ¨γήινη ", που τα οράματά της ήθελε να τα δει να ωριμάζουν στους ανθρώπους που συναναστρεφόταν και στην κοινωνία που ζούσε. Οι ¨πατέρες " της αλλά ταυτόχρονα και οι " γιοι " της , ήταν όλοι οι φωτισμένοι δάσκαλοι της Ινδίας και του Θιβέτ που κατοικούσαν στα πιο απρόσιτα σημεία της γης. Ήταν οι " παλιές ψυχές " που είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο των ενσαρκώσεών τους στη γη αλλά επέστρεφαν για να βοηθήσουν τα μέλη της ανθρωπότητας που άξιζαν αυτή την βοήθεια : οι θεοσοφιστές.
Ακόμα και αν κάποιοι είναι δύσπιστοι απέναντι στην Helena Petrova Blavatsky και ίσως έχουν κάποιους λόγους να είναι, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι σκόπιμα απέβλεπε στο να βλάψει τους ανθρώπους. Αν και μερικοί από τους τρόπους της ήταν ύποπτοι είναι αμφισβητήσιμο ότι οι δραστηριότητές της περιείχαν στοιχεία σκόπιμης εκμετάλλευσης. Θα ήταν αντιφατικό για μια γυναίκα που παραχωρούσε την θέση πολυτελείας στο πλοίο που ταξίδευε στην οικογένεια ενός εξαπατημένου αγρότη και να παίρνει μια θέση στο κατάστρωμα. Φάνηκε να κατέχει μια μυστηριώδη και παράξενη δύναμη, ακόμα και στην νεολαία. Μια δύναμη που ενώ έδειχνε να περιφρονεί και να αποστρέφεται την ευγενή κοινωνία, να την αναγκάζει έπειτα να την αντιμετωπίζει σοβαρά και να ασχολείται με την φιλοσοφία της και τα οράματά της.
Ίσως αυτή η γοητεία και η πολυπλοκότητα της Helena Petrova Blavatsky να είναι ο λόγος που ακόμη και σήμερα πολλοί άνθρωποι ασχολούνται μαζί της, την πιστεύουν, την ακολουθούν ...
