Ο άνθρωπος στο τραίνο της πορείας της ζωής.
Είναι φανερό ότι αν παραδεχτούμε ένα κοσμικό - αστρικό επίπεδο τέτοιο ώστε να υπάρχουν σ'' αυτό όλα τα παρελθόντα και όλα τα μέλλοντα, διατρέχουμε τον κίνδυνο να στερήσουμε τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούλησή του, δηλαδή να μην του επιτρέψουμε να αποφασίσει τι θα συμβαίνει σ'' αυτόν και μέσω αυτού.
Εφόσον όλα θα είναι προκαθορισμένα στο κοσμικό επίπεδο δε θα μπορούσε κανείς να αλλάξει τίποτα!. Χτίζουμε μια γέφυρα για εκείνους που έχουν τη διάθεση να μας ακολουθήσουν περισσότερο σ'' αυτή τη βάση της προσπάθειας εξηγήσεως των παραψυχολογικών λειτουργιών.
Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος κάθεται σε ένα τραίνο που ταξιδεύει. Αυτό το τραίνο είναι η πορεία της ζωής του στο κοσμικό - αστρικό επίπεδο για το οποίο μιλήσαμε πιο πάνω. Η ταχύτητα του τραίνου είναι καθορισμένη. Ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να κοιτάξει έξω από το δεξί παράθυρο ή από το αριστερό, να καθήσει στον πάγκο ή να ξαπλώσει στο πάτωμα χωρίς να κοιτάξει ούτε μια φορά έξω. Μπορεί επίσης να επιλέξει να πηδήσει από το τραίνο (αυτοκτονία) ή να συνεχίσει το δρόμο του προς το κοσμικό - αστρικό επίπεδο.
Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να ανέβει και στη στέγη του τραίνου, αν γνωρίζει το δρόμο για τη στέγη ή αν το βρει με "υπνοβατική βεβαιότητα". Ενώ το τραίνο ταξιδεύει θα είχε πάνω στη στέγη την πιθανότητα να δει ταυτόχρονα πού βρίσκεται το τραίνο αυτήν ακριβώς τη στιγμή στο απέραντο κοσμικό - αστρικό επίπεδο, από που ήρθε το τραίνο και που πηγαίνει.
''Έτσι βλέπουμε όχι πολύ δύσκολα την έννοια της οράσεως του παρελθόντος. Έχουμε καταλάβει πως πάντα μπορεί να υπάρχει κάποιο βοήθημα με το οποίο μπορούμε να διασχίσουμε το σκοτάδι της ψυχής και να βαδίσουμε μπροστά. Αλλά μας φαίνεται σημαντικό να αναφέρουμε τις προηγούμενες γνώσεις για εκείνον που σκέπτεται πάνω από την πρωτόγονη καθημερινότητα και έχει ασυνήθιστες εμπειρίες ή λειτουργίες που ο άνθρωπος τις φυλάει για τον ίδιο του τον εαυτό και είναι το ίδιο αινιγματικές και για το άτομο και για το σύνολο.
Δε θα περιοριστεί καθόλου η απόφαση, η ελευθερία της βούλησης αν παραδεχτεί κανείς την ιδέα της διαδρομής της ζωής του ανθρώπου πάνω στο απέραντο επίπεδο του κοσμικού χρόνου. Επιτρέπεται στον καθένα να μπει έτσι στο τραίνο της ζωής, να φερθεί έτσι, να είναι τόσο ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος όπως του αρέσει και όπως ταιριάζει στην απόφαση της βουλήσεώς του.
Η σημερινή φυσική μας λέει πως η ύλη δεν είναι τίποτα περισσότερο από υλοποιημένη ενέργεια. Αλλά η υλοποιημένη ενέργεια είναι αόρατη. Από τη συγκέντρωση ενέργειας δημιουργούνται τα άτομα, τα χρωμοσώματα, τα γονίδια και τα κύτταρα. Υπάρχει λοιπόν κάποια ρυθμική αναταραχή στο πεδίο δυνάμεων της γης, στο μεγάλο πεδίο δυνάμεων του κόσμου που μας αφήνει να υπάρχουμε και να ζούμε σαν έκφραση συσσωρευμένης ενέργειας.
Αυτή η ρυθμική αναταραχή -ή όπως αλλιώς θελήσουμε να την ονομάσουμε- δεν είναι κάτι ορατό, κάτι το ακίνητο, είναι διαπερατή, δεν είναι σταθερή. Αυτή όμως η ρυθμική αναταραχή μπορεί και να είναι εκείνο το "κάτι" που επιζεί, που υπάρχει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει, που ταλαντεύεται μέσα σε όλη του τη ζωή.
Αυτό το "κάτι" δε δημιουργείται για πρώτη φορά όταν πεθάνει ο άνθρωπος. Αλλά αν υπάρχει αυτό το "κάτι" που επιζεί, τότε υπάρχει η πιθανότητα να είναι σε θέση αυτό το "κάτι" να βγει από τον άνθρωπο στη διάρκεια της ζωής του και να ανυψωθεί πάνω από αυτόν. Κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, όταν ο κανονικός ρυθμός της ζωής διαταραχθεί από κάποιο σοκ, από ένα μεγάλο φόβο, μπορεί κατά κάποιον τρόπο να βγει από εκείνον και να σταθεί στο περιβάλλον πάνω από το χρόνο και το χώρο, αλλά και να κοιτάξει προς τα πίσω και προς τα εμπρός, δηλαδή στο παρελθόν και στο μέλλον.
Από όσα έχουμε μάθει πάνω σ' αυτόν τον τομέα με την πάροδο των ετών, φαίνεται ότι η ικανότητα του καθημερινού ανθρώπου να υψώνεται πάνω από το χώρο και το χρόνο και να βλέπει στο μέλλον, διεγείρεται απευθείας από τη διαπερατότητα μιας θέσεως στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος, ή μέσω μιας καταστάσεως η οποία αφορά σε κάποιο κοντινό του πρόσωπο. Σε τέτοιες στιγμές, αυτό το μυστηριώδες "κάτι" μέσα μας καλείται σε ασυνήθιστη απόδοση, δηλαδή τίθεται σε συναγερμό. Ερχόμαστε στο φαινόμενο της εξωαισθητικής αντιλήψεως γιατί υπάρχει μια επιτακτική ανάγκη να μαθευτεί το μέλλον πέρα από τις καθημερινές αισθήσεις που συνδέονται με το χρόνο, ώστε να μπορέσουμε ίσως να το αποτρέψουμε.
Αναφέρουμε σχετικά την πρόγνωση ή το προαίσθημα σημαντικών γεγονότων από τα ζώα, των οποίων η ζωή έχει εντελώς διαφορετική ψυχική ακτίνα δράσεως και που το "κάτι" τους σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ελευθερωθεί από τα υλικά δεσμά ευκολότερα, γιατί συνδέεται λιγότερο με το χώρο και το χρόνο από τον προικισμένο με λογική άνθρωπο, και να ξεπεράσει κατά κάποιον τρόπο το χρόνο.
Η απάντηση στο γιατί δεν έχουμε σε έντονο βαθμό εξωαισθητικές ικανότητες που να μας κάνουν ικανούς να προβλέπουμε το μέλλον, έχει δοθεί από τους φιλοσόφους που είπαν ότι ίσως ο άνθρωπος να μην μπορούσε να υποφέρει την όραση του μέλλοντος, αν μπορούσε να την έχει στη διάθεσή του όποτε την ήθελε. Διότι η ζωή είναι υποφερτή μόνο με την άγνοια του αύριο, την άγνοια αυτή που διακόπτεται μόνο που και που με ασυνήθιστες περιπτώσεις ενοράσεως του μέλλοντος.
Αλλά μέσα σε ποιόν κοιμούνται αυτές οι ικανότητες; Δεν είμαστε όλοι περίεργοι να μάθουμε περισσότερα γι' αυτές; Αυτός είναι και ο λόγος που θέλουμε να μπούμε στα βάθη του μυστηρίου της ψυχής αλλά και να υψωθούμε στο μεγαλύτερο ύψος των δυνατοτήτων όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να νιώσει μέσα του κρυμμένα, προστατευμένα χαρίσματα που δεν είχαν ξυπνήσει ποτέ και που κάποια μέρα θα μπορούσαν να έχουν πολύ μεγάλη σημασία για τον καθέναν μας. Γιατί για τον καθέναν μας μπορεί να υπάρξει μια κατάσταση στην οποία η επείγουσα ανάγκη μιας θέσεως της ψυχής μας, το μυστηριώδες εκείνο "κάτι" μέσα μας να βγεί με εξαιρετική απόδοση, απόδοση την οποία δε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει αν δεν την καταλάβουμε.
Από την αναγνώριση αυτού του γεγονότος, απέχει ελάχιστα η εξακρίβωση ότι οι προϋποθέσεις της διορατικότητας και της μεταβιβάσεως της σκέψεις κοιμούνται σε κάθε άνθρωπο και ότι αυτές οι ικανότητες μπορούν να ξυπνήσουν και να αναπτυχθούν.
