Είχαμε πάει στο χωριό του πατέρα μου κάπου στην Καλαμπάκα για τις διακοπές του Πάσχα. Όπως γνωρίζετε όλοι, τα χωριά όταν νυχτώνει ερημώνουν τόσο πολύ το βράδυ που αυτή η ησυχία εμένα τουλάχιστον με ανατριχιάζει.
Σηκώθηκα κατά τις 3 για να πάω στην τουαλέτα (τι το ήθελα!). Δεν με έπιανε ύπνος και βγήκα στη βεράντα να κάνω ένα τσιγάρο. Το χωριό είναι στους πρόποδες της Πίνδου και είναι αρκετά γραφικό.
Έτσι όπως κάπνιζα λοιπόν και απολάμβανα τη...μαυρίλα των βουνών μέσα στη νύχτα, πιάνει ξαφνικά το αυτί μου ουρλιαχτά που ίσα ίσα ακουγόντουσαν, σαν να έρχονταν από κάπου μακριά! Κάτι παρατεταμένα, ανατριχιαστικά ουρλιαχτά που μου σηκώθηκε η τρίχα!
Αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν ονειρεύομαι όρθια, φοβήθηκα τόσο που έτρεξα στο δωμάτιο, παρόλα αυτά όμως τα ουρλιαχτά δεν έλεγαν να σταματήσουν. Ερχόντουσαν από ένα κοντινό λόφο που είχα θέα στο μπαλκόνι μου, και εμβρόντητη μέσα στα ουρλιαχτά κατάλαβα τη λέξη «βοήθεια» από πολλές φωνές μαζί!
Τελικά κατάφερα κάποια στιγμή να κοιμηθώ και την επομένη που πήγαμε επίσκεψη οικογενειακός στη θεία μου, είπα σε όλους τι έγινε. Έκπληκτη ανακάλυψα ότι η ξαδέλφη μου επιβεβαίωσε ότι τα είχε ακούσει και εκείνη και το είχε πει στους δικούς της το πρωί.
Όχι μόνο δεν μας έβγαλαν θεοπάλαβες αλλά μας είπανε ότι οι συγκεκριμένες φωνές ακουγόντουσαν από τον δρόμο που υπήρχε απέναντι στο λόφο που άκουσα τις φωνές. Εκεί είχαν γίνει λέει πολλά δυστυχήματα επειδή ο δρόμος ήταν στενός και κακοφτιαγμένος και είχαν ξεκληριστεί οικογένειες ολόκληρες, μέχρι που η νομαρχία αποφάσισε την ανακατασκευή του.
Όλο το χωριό άκουγε κατά καιρούς αυτές τις φωνές και απέδιδαν το φαινόμενο στις αδικοχαμένες ψυχές!
Άννα
Πηγή
.jpg)
