Της Νίνας Κουλετάκη
«Ξέρετε,
αν τις σκότωνα δεν θα μπορούσαν να με απορρίψουν ως άντρα. Ήταν σαν να
έφτιαχνα μια κούκλα από άνθρωπο… ζούσα τις φαντασιώσεις μου με μια
κούκλα, μια ζωντανή, ανθρώπινη κούκλα».
Παρόλο που ο Kemper δεν τα κατάφερνε καλά
στη διαχείριση των χρημάτων του, μπόρεσε ν’ αποταμιεύσει κάμποσα ώστε
να φύγει από το σπίτι της μητέρας του και να πιάσει ένα μικρό
διαμέρισμα. Μετά από έναν εξώδικο συμβιβασμό ενός ατυχήματος που είχε
με μηχανάκι, έλαβε ως αποζημίωση 15.000$, τα οποία χρησιμοποίησε για να
αγοράσει μια Ford Gallaxy, μοντέλο 1969, την οποία και χρησιμοποιούσε
για να «περιπολεί» τους δρόμους και να βρίσκει τα θύματά του. Στο
αυτοκίνητο υπήρχαν και όλα τα «σύνεργα» που του ήταν απαραίτητα στο
«έργο» του: μαχαίρι, πλαστικές σακούλες, κουβέρτες, ένα 22άρι
περίστροφο, χειροπέδες, σχοινιά.
Μετά από λίγο καιρό που ζούσε μόνος του,
αναγκάστηκε λόγω έλειψης χρημάτων, να επιστρέψει στο σπίτι της μητέρας
του, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί και χωρίσει άλλες δύο φορές.
Τα γνωστά θύματα του Ed Kemper ανέρχονται
σε οκτώ, με τα έξι πρώτα να αποτελούν φοιτήτριες και τα δύο τελευταία
την μητέρα του και μια φίλη της.
Mary Ann Pesce και Anita Luchessa
Οι φοιτήτριες
Στις 7 Μαΐου του 1972, ο Kemper οδηγούσε
στην περιοχή του Berkeley, όταν συνάντησε δύο φοιτήτριες στην πολιτεία
του Fresno, οι οποίες έκαναν ωτοστόπ. Ήταν οι 18χρονες Mary Ann Pesce και Anita Luchessa.
Ο Kemper προθυμοποιήθηκε να τις μεταφέρει με το αυτοκίνητό του στο
Πανεπιστήμιο Stanford. Αφού ταξίδεψαν για καμιά ώρα, οδήγησε το αμάξι
σε μια απομονωμένη και δασώδη περιοχή, όπου στραγγάλισε και μαχαίρωσε
την Peace και δολοφόνησε με μαχαιριές την Luchessa.
Στη συνέχεια έριξε τα πτώματα στο
πορτ-μπαγκάζ της Ford του και επέστρεψε στο διαμέρισμά του. Έγδυσε τα
πτώματα και έβγαλε πορνογραφικές φωτογραφίες και μετά τα διαμέλισε και
τοποθέτησε τα κομμάτια σε πλαστικές σακούλες. Έκανε στοματικό σεξ στο
κομμένο κεφάλι της Pesce και κατόπιν μετέφερε τις σακούλες στο βουνό
Loma Prieta, όπου και τις πέταξε σε μια ρεματιά.
Aiko Koo
Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1972, ο Kemper πήρε με το αυτοκίνητό του την 15χρονη Aiko Koo,
η οποία –όταν έχασε το λεωφορείο- αποφάσισε να κάνει ωτοστόπ
προκειμένου να προλάβει το μάθημα χορού της. Ενώ την απειλούσε με το
όπλο του, σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και την
στραγγάλισε. Έβαλε το πτώμα στο πορτ-μπαγκάζ και πήγε στο σπίτι της
μητέρας του. Εκεί, στο δωμάτιό του, βίασε το πτώμα και πραγματοποίησε
πάνω του διάφορα πειράματα. Στη συνέχεια το διαμέλισε και έθαψε το
κομμένο κεφάλι στον κήπο της μητέρας του, με τέτοιο τρόπο ώστε να
κοιτάει προς το σπίτι. Αργότερα αστειεύτηκε για το γεγονός λέγοντας
«πάντα της άρεσε να προσελκύει τα βλέμματα». Τα υπόλοιπα κομμάτια του
διαμελισμένου σώματος της Koo τα έθαψε στην πίσω αυλή του σπιτιού της
μητέρας του.
Cindy Schall
Θα περάσουν άλλοι τέσσερις μήνες πριν ο
Kemper πραγματοποιήσει άλλη μία δολοφονία. Στις 7 Ιανουαρίου του 1973
και οδηγώντας στην περιοχή του κάμπους του Κολλεγίου Cabrillo, παίρνει
την 19χρονη φοιτήτρια Cindy Schall.
Σταματά το αυτοκίνητο σε μια απομονωμένη περιοχή και την πυροβολεί.
Κατά τη συνηθισμένη πρακτική του, μεταφέρει το πτώμα στο σπίτι της
μητέρας του και το διαμελίζει μέσα στην μπανιέρα. Κοιμάται όλο το βράδυ
αγκαλιά με το πτώμα και στη συνέχεια αφαιρεί την σφαίρα από το κεφάλι
της άτυχης κοπέλας, την αποκεφαλίζει και θάβει το κομμένο κεφάλι στην
αυλή. Αργότερα διαμελίζει το πτώμα και ξεφορτώνεται τα κομμάτια
πετώντας τα σ’ ένα ερημικό χαντάκι.
Rosalind Thorpe και Alice Liu
Στις 5 Φεβρουαρίου του 1973 και μετά από
έναν καυγά με τη μητέρα του, ο Kemper βγαίνει «κυνήγι». Αυτή τη φορά
συναντά τα θύματά του, την 24χρονη Rosalind Thorpe και την 23χρονη Alice Liu,
φοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο της Santa Cruz. Όπως κατέθεσε αργότερα ο
ίδιος, πρώτη μπήκε στο αυτοκίνητο η Thorpe, γεγονός που έπεισε και την
Liu ν’ ακολουθήσει. Σχεδόν αμέσως μετά την απομάκρυνσή τους από την
περιοχή του Πανεπιστημίου, ο Kemper πυροβόλησε και σκότωσε τις δύο
κοπέλες. Τύλιξε τα πτώματα σε κουβέρτες και τα τοποθέτησε στο πίσω
κάθισμα του αυτοκινήτου. Οδήγησε μέχρι το σπίτι της μητέρας του, όπου
και τις αποκεφάλισε, ενώ η Clarnell βρισκόταν στην πίσω αυλή. Πέρασε τη
νύχτα στο δωμάτιό του κάνοντας σεξ με τα πτώματα και το επόμενο πρωί τα
διαμέλισε και πέταξε τα κομμάτια από έναν βράχο στη θάλασσα.
Οι τελευταίοι φόνοι
Την Μεγάλη Παρασκευή του 1973, ο Kemper
επιτίθεται στην μητέρα του στον ύπνο της και την δολοφονεί μ’ ένα
σκεπάρνι. Την αποκεφαλίζει, κάνει στοματικό σεξ στο κεφάλι και στη
συνέχεια το χρησιμοποιεί ως στόχο για βελάκια. Αποκόπτει, επίσης, τις
φωνητικές της χορδές, τις πετάει στον σκουπιδοφάγο του νεροχύτη και τον
βάζει σε λειτουργία. Ο σκουπιδοφάγος, καθώς δεν μπορεί να διασπάσει τις
σκληρές χορδές τις πετάει ξανά στον νεροχύτη. Ο Kemper θα πει αργότερα
για το συμβάν: «ήταν το αναμενόμενο, έτσι που μου φώναζε και ούρλιαζε
σαν σκύλα όλη της τη ζωή».
Αφού τελειώσει με την μητέρα του, ο Kemper τηλεφωνεί στην στενή της φίλη, την 59χρονη Sally Hallett και
με μια πρόφαση την καλεί στο σπίτι. Ο στραγγαλισμός της Sally ήταν η
τελευταία δολοφονία του Kemper. Κλείνει το σπίτι και φεύγει.
Οδηγεί
προς τα ανατολικά, αφήνοντας την California και κατευθύνεται προς την
Nevada και τη Utah. Παρακολουθεί συστηματικά τις ειδήσεις αλλά, καθώς
δεν ακούει κανένα νέο για τα τελευταία του εγκλήματα, σταματά σε έναν
τηλεφωνικό θάλαμο στο Pueblo του Colorado και καλεί την αστυνομία, όπου
και ομολογεί τις δολοφονίες της μητέρας του και της Hallett. Ο
αξιωματικός υπηρεσίας δεν τον πιστεύει και, για να τον ξεφορτωθεί, του
λέει να καλέσει αργότερα. Αρκετές ώρες μετά, ο Kemper επικοινωνεί εκ
νέου με την αστυνομία και ζητά να μιλήσει με έναν αστυνομικό με τον
οποίον γνωρίζονταν προσωπικά. Αυτή τη φορά εξομολογείται όλους τους
φόνους, και αυτούς των φοιτητριών. Έδωσε στους αστυνομικούς πληροφορίες
για το σημείο όπου βρισκόταν και τους περίμενε ήρεμος μέσα στο
αυτοκίνητό του.
