στις 7.12.1905 ο nicoll και ο meade-waldo έκαναν μια ερευνητική κρουαζιέρα στον ατλαντικό με το σκάφος Valhalla. Περίπου 15 μίλια ανατολικά των εκβολών του βραζιλιάνικου ποταμού parahiba παρατήρησαν να ξεπροβάλει από την επιφάνεια της θάλασσας μια μεγάλη διάστικτη ράχη «που δεν έμοιαζε με κανένα ψάρι από όσα ήξεραν».
Στο βιβλίο η υπόθεση για το θαλάσσιο ερπετό του Rupert t. Gould (1929), o maede-waldo λέει ότι «δε θα ξεχάσει ποτέ το έκπληκτο πρόσωπο του nicoll, όταν αντίκρισε τη ράχη αυτού του θαλάσσιου πλάσματος». Πολλές εξηγήσεις προτάθηκαν κατά καιρούς. Οι «ρεαλιστές» το ερμήνευσαν ως ένα παράξενο είδος γιγαντιαίου κήτους.
Για τους πιο ευφάνταστους όμως αυτό το πλάσμα, δεν ήταν παρά ένα ερπετό, κατάλοιπο της ιουρασικής περιόδου. Οι παλαιοντολόγοι απέδειξαν ότι εκείνη την εποχή όχι μόνον η ξηρά, αλλά και η θάλασσα κυριαρχούνταν από τα ερπετά και συγκεκριμένα από γιγαντιαίους πλευσιόσαυρους (pleusiosaurus).
Για τους κρυπτοζωολόγους, δεν ήταν παρά ένας ξεχασμένος από το χρόνο προϊστορικός πλευσιόσαυρος. Νεότεροι ερευνητές προτείνουν την εξήγηση του γιγαντιαίου χελιού, ενώ οι τελευταίες ανακαλύψεις μιλούν για μεγάλων διαστάσεων κουπόψαρο, όπως εκείνο που πιάστηκε το 1996 στα ανοιχτά του san diego και το μήκος του έφτανε τα 7,5 μέτρα.
alitoteam
