Όπως οι περισσότερες πουριτανικές αποικίες στην Αμερική, έτσι και οι κάτοικοι του Σάλεμ, πίστευαν ότι βρίσκονται σε διαρκή μάχη με το Σατανά.
Ο πάστορας Samuel Parris, παλιά διαπραγματευτής στις Δυτικές Ινδίες, είχε φέρει μαζί του μια γυναίκα, την Tituba. Η Tituba, γνώστης του Obeah, μιας μαγικής λατρείας της ευρύτερης περιοχής των Αντιλλών του Ειρηνικού, έλεγε το μέλλον στις νεαρές κοπέλες του Σάλεμ, οι οποίες σπρώχνονταν κυριολεκτικά για να τη δούν και να τη συμβουλευτούν αλλά και να σκοτώσουν κατά κάποιον τρόπο τα βαρετά χειμωνιάτικα απογεύματά τους.
Εκείνη την εποχή, κάθε λατρευτική εκδήλωση πέρα των καθιερωμένων απαγορευόταν αυστηρά γιατί θεωρούνταν ότι είχε να κάνει με το Διάβολο. Οι νεαρές του Σάλεμ γνωρίζοντας τις ποινές που θα τους επιβάλλονταν εφόσον συμμετείχαν σε ανάλογες εκδηλώσεις καταλήφθηκαν από τρόμο όταν τα πράγματα άρχισαν να διαδίδονται, αλλά και όταν κάποιες από αυτές έδειχναν να έχουν καταληφθεί από ένα είδος έκστασης, και πρώτες απ' όλες οι Elisabeth Parris και Abigail Williams, κόρη και ανιψιά αντίστοιχα του πάστορα Parris.
Όλη η πόλη ανησυχούσε για την τύχη των δύο κοριτσιών. Ο πάστορας θα ζητήσει βοήθεια από το Beverly, μια γειτονική πόλη. Εισακούγοντας την έκκλησή του, μια ντουζίνα πάστορες θα έρθουν και θα προσευχηθούν στο προσκέφαλο των κοριτσιών, αλλά κάθε φορά που το όνομα του Κυρίου αναφέρεται, οι νεαρές καταλαμβάνονται από σπασμούς τόσο βίαιους που οι πάστορες αναγκάζονται να διακόψουν τις ενέργειές τους.
Ο Parris, έχοντας αρχίσει να υποψιάζεται διάφορα, αρχίζει να παρακολουθεί την Tituba και κάποια στιγμή τη βλέπει να βγάζει κάτι από τις στάχτες στο τζάκι και να το δίνει στο σκύλο τους. Την πιάνει με τρόπο βίαιο και απαιτεί απάντηση γι' αυτό το κάτι που έβγαλε από το τζάκι. Θα του απαντήσει ότι είναι το "γλυκό των μαγισσών" και ότι το έφτιαξε στοχεύοντας τη θεραπεία των κοριτσιών. Ο πάστορας θα τη χτυπήσει για να την αναγκάσει να ομολογήσει ότι είναι εκείνη η υπεύθυνη για την κατάσταση των κοριτσιών. Στη συνέχεια θα κατευθυνθεί στην κόρη του Elisabeth και θα της ζητήσει να του μιλήσει για το αν πράγματι συμβαίνουν πρακτικές μαγείας στην πόλη. Εκείνη θα τα ομολογήσει όλα. Έπειτα θα ρωτήσει το ίδιο και την ανιψιά του Abigail, η οποία θα πει ότι κάποια άτομα στο Σάλεμ έχουν συνάψει συμφωνία με το Πονηρό. Από κει και πέρα θα ξεκινήσει μια άνευ προηγουμένου φονική μανία καταδίωξης στη μικρή πόλη. Η Abigail θα καταδώσει ως αναμεμιγμένη στην ιστορία τη Sarah Good, μια δύστυχη φτωχή ρακένδυτη γριά, η οποία κοιμόταν στα χωράφια και δεν πήγαινε και ποτέ στην εκκλησία. Το ίδιο θα συμβεί και με μια άλλη γυναίκα του χωριού, τη Sarah Osborne.
Στις 29 φεβρουαρίου του 1692 βγαίνουν εντάλματα σύλληψης για τις Tituba, Sarah Good και Sarah Osborne.
Δυο δικαστές φτάνουν στη μικρή πόλη την επόμενη μέρα. Η Good απολογούμενη αρνείται ότι έχει σχέση με μαγείες και πάσης φύσεως μαγικές γνώσεις. Την ίδια όμως στιγμή, μια από τις νεαρές αρχίζει να καταλαμβάνεται από σπασμούς και οι υπόλοιπες, ακολουθώντας το παράδειγμά της, ουρλιάζουν πως το πνεύμα της Sarah Good τις δαγκώνει και τις τσιμπάει με μανία. Μια γυναίκα που βρίσκεται στον τόπο της δίκης, η Martha Cory, σηκώνεται και σκάει στα γέλια βλέποντας τις νεαρές να παίζουν ολοφάνερα θέατρο. Όταν η ηρεμία επανέρχεται, είναι η σειρά της δεύτερης κατηγορούμενης να απολογηθεί. Η Sarah Osborne, αρνείται κι αυτή εκείνα που της προσάπτουν. Ταυτόχρονα, το θέατρο που παίζουν οι νεαρές ξεκινά και πάλι...
Οι κατηγορούμενες θα οδηγηθούν σε κελιά φυλακής, όπου και η Osborne μετά από δυο μήνες θα πεθάνει.
Τώρα είναι η σειρά της Tituba να δικαστεί. Με το που εισέρχεται στην αίθουσα του δικαστηρίου, οι κοπέλες ξεκινούν πάλι το θέατρο, ουρλιάζοντας τώρα με όλες τους τις δυνάμεις. Θα γίνει μια ερώτηση στην Tituda: "έχεις ποτέ σου συναντήσει το Διάβολο;" Εκείνη, καταλαβαίνοντας πως αν ομολογούσε θα τελείωναν όλα για εκείνη αλλά και για τις άλλες, απαντά: "Ο Διάβολος με επισκέφτηκε και μου ζήτησε να τον υπηρετήσω." Για τρεις ολόκληρες ημέρες η Tituba αφηγείται στο δικαστήριο τα Sabbats τα οποία τελούσε και προσθέτει πως στη συντροφιά του Διαβόλου βρίσκονται κι άλλα άτομα πέρα από εκείνη. Αυτό το τελευταίο έσπειρε τον πανικό στην κοινότητα του Σάλεμ, και άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό για να ανακαλυφθούν και οι υπόλοιπες μάγισσες.
Η πρώτη ήταν η Marha Cory, την οποία κατήγγειλε η Ann Putnam, η οποία θα καταγγείλει επίσης και την Rebecca Nurse, μια γυναίκα την οποία όλοι θεωρούσαν έως τότε άγιο άνθρωπο...
Από εκείνη τη στιγμή, όποιος καταγγέλεται από τα κορίτσια συλλαμβάνεται και περνά από δίκη.
Μέχρι τον Ιούνιο, πάνω από 100 άτομα έχουν καταγγελθεί από τα κορίτσια. Οι φυλακές δε χωρούσαν άλλο κόσμο και ήταν μια ευκαιρία να αρχίσουν να εφαρμόζονται τιμωρίες. Πρώτη η Bridget Bishop θα περάσει πάλι από δίκη και στη συνέχει θα οδηγηθεί στην πλαγιά του Gallows Hill όπου και θα την κρεμάσουν. Ακολουθεί η Rebecca Nurse και 40 άλλες γυναίκες, μέσα στις οποίες και η Sarah Good. 'Οταν όμως ξαναπερνούν κι αυτές πριν την εκτέλεσή τους πάλι από δίκη, οι δικαστές διστάζουν να καταδικάσουν τη Rebecca Nurse μιας και υπήρξε πάντα μια γυναίκα αξιοσέβαστη μέσα στη μικρή κοινωνία του Σάλεμ. Τότε θα μπει με μεγάλο θυμό στην αίθουσα ο William Stoughton, δικαστής χωρίς οίκτο, και θα ζητήσει από το δικαστήριο να επανεξετάσει την υπόθεση. Η δεύτερη απόφαση του δικαστηρίου θα οδηγήσει τη Rebecca Nurse στην αγχόνη στις 19 Ιουλίου.
Μετά από αυτό, πολλοί κατηγορούμενοι θα δηλώσουν ένοχοι για να σώσουν τη ζωή τους.
Θα υπάρξει μια τρίτη μεγάλη δίκη με έξι κατηγορούμενους τον Αύγουστο. Θα κρεμαστούν κι' αυτοί, με εξαίρεση την Elisabeth Proctor , η οποία είναι έγκυος, γεγονός που θα καθυστερήσει την εκτέλεσή της, και θα της σώσει τελικά τη ζωή.
Το Σεπτέμβριο το δικαστήριο θα συνεδριάσει και πάλι και θα αναγγείλει ακόμα 15 καταδίκες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται αυτές της Tituba, της Martha Cory και του 80χρονου άντρα της. Θα κρεμαστούν τρεις μέρες αργότερα. Η κοινότητα αρχίζει να αμφιβάλει για το πόσο φερέγγυα είναι τα γεγονότα που καταγγέλουν τα κορίτσια της πόλης. Κι αυτό γιατί κάποια στιγμή κατέγγειλαν και κάποιους δικαστές, πράγμα άτοπο, εφόσον οι δικαστές προστατεύονταν από τον ίδιο το Θεό...
Ο κυβερνήτης της περιοχής απαλλάσσει τον φρικτό δικαστή Stoughton των καθηκόντων του και σταματά τη λειτουργία εκείνου του δικαστηρίου που είχε συγκροτήσει. Συνθέτει ένα καινούργιο δικαστήριο και δίνει χάρη στους δυστυχείς κατηγορουμένους.
13 Ιανουαρίου 1693. Ο κυβερνήτης Phips δίνει αμνηστία σε όλους τους τελευταίους κατηγορούμενους που είχαν απομείνει.
