Ο κόσμος μας είναι γεμάτος περίεργα κι ανεξερεύνητα φαινόμενα, αλλά και αντικείμενα που περιμένουν κάπου, κάποιον να τα ανακαλύψει και –το πιο δύσκολο– να τα ερμηνεύσει. Ένα από αυτά, είναι η περίπτωση της κρυσταλλικής πυραμίδας.
Το 1970, ο Δρ Ray Brown, ένας Αμερικανός θεραπευτής, έκανε κατάδυση με τους φίλους του κοντά στα νησιά του Μπάρι, στις Μπαχάμες, σε μια περιοχή 20 μίλια από την άκρη μιας υποβρύχιας καθόδου, αποκαλούμενης «γλώσσα του ωκεανού».
Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, ξέφυγε από συντρόφους του, και στην προσπάθεια να τους συναντήσει πάλι, είδε ξαφνικά μια παράξενη πυραμίδα να διακρίνεται στα γαλαζοπράσινα νερά. Η πυραμίδα ήταν τοποθετημένη 22 οργιές κάτω, 120 πόδια υψηλή, με μόνο 90 πόδια να προεξέχουν από τον αμμώδη πυθμένα της θάλασσας. Του φάνηκε σαν ένας μεγάλος καθρέφτης μέσα στα νερά, και στις πλευρές της πυραμίδας, δεν έδειχνε να υπάρχον αρμοί ή ενώσεις.
Παρομοίασε την πυραμίδα με κατασκευή από πέτρα λάπις λάζουλι και ανακάλυψε μία είσοδο. Αποφάσισε να εξερευνήσει περαιτέρω. Το άνοιγμα οδηγούσε σε ένα στενό διάδρομο και έφθασε σε ένα μικρό ορθογώνιο δωμάτιο με ένα ταβάνι σε σχήμα πυραμίδας. Το καταπληκτικό ήταν, ότι το δωμάτιο δεν περιείχε φύκια ή κοράλλια στους εσωτερικούς τοίχους. Ήταν απολύτως πεντακάθαροι.
Επιπλέον, αν και ο καθηγητής δεν είχε φέρει κανέναν φακό, μπορούσε να δει στο δωμάτιο τέλεια. Ήταν πολύ φωτεινό, αλλά καμία άμεση πηγή φωτός δεν ήταν ορατή. Πρόσεξε μια μπρούτζινη μεταλλική ράβδο 3 ίντσες στην ένωση διαμέτρων κάτω από την κορυφή του κέντρου της οροφής του χώρου, απ΄’ όπου κρεμόταν ένας κόκκινος πολύτιμος λίθος, με μυτερό άκρο. Ακριβώς κάτω από τη ράβδο και τον πολύτιμο λίθο, διέκρινε ένα βάθρο από μία χαραγμένη πέτρα που είχε πάνω του ένα πιάτο πέτρινο με στριφτές άκρες. Το πιάτο στηριζόταν σε δύο χάλκινα χέρια σε φυσικό μέγεθος, που φαίνονταν καμένα και μαυρισμένα, σαν να είχαν εκτεθεί σε υπερβολική θερμότητα. Είδε ακόμη μία σφαίρα κρυστάλλου με 3 ½ ίντσες διάμετρο.
Ο Brown άδικα προσπάθησε να ξεκολλήσει την κόκκινη πέτρα και να ανοίξει την ράβδο. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει. Η κρυστάλλινη σφαίρα χωριζόταν εύκολα από τα μπρούτζινα χέρια κι έφυγε από την πυραμίδα, παίρνοντάς τη μαζί του. Είπε πως ένοιωσε φεύγοντας μία «παρουσία» και μία «φωνή» του είπε να μην επιστρέψει ποτέ εκεί. Επειδή φοβήθηκε να μην έχει κυρώσεις από την αμερικανική κυβέρνηση, για τον παράξενο θησαυρό, δεν αποκάλυψε την ύπαρξη του κρυστάλλου ή της εμπειρίας του έως το 1975, όταν εξέθεσε το κρύσταλλο για πρώτη φορά. Επέδειξε το κρύσταλλο μόνο έξι φορές, αλλά κάθε φορά που το είδαν οι μάρτυρες και κυρίως όσοι ήταν ευαίσθητοι στα παράξενα φαινόμενα, αισθάνθηκαν να συνδέονται μ’ αυτό.
Το περίεργο με τον κρύσταλλο ήταν πως όποιος τον κοίταζε προσεκτικά, έβλεπε μέσα του τρεις πυραμίδες, η μία μικρότερη της άλλης. Όσοι ήταν συνηθισμένοι στον διαλογισμό, έβλεπαν και τέταρτη πυραμίδα.
Η ψυχικός Elizabeth Bacon ανέφερε πως πήρε το μήνυμα πως το αντικείμενο ανήκε στον Θωτ της Αιγύπτου (τον γνωστό μας ως Ερμή Τρισμέγιστο), που έθαψε το μυστικό της γνώσης, κατά την παράδοση, κοντά στις τρεις μεγάλες πυραμίδες της Γκίζα. Μήπως η τέταρτη πυραμίδα θέλει να δηλώσει αυτό το μυστικό; Είναι ίσως ένα κλειδί της χαμένης γνώσης. Ο Brown διαπίστωσε πως εσωτερικά οι εικόνες είχαν πολλές μικροσκοπικές γραμμές σπασμένες, σαν να είχαν δημιουργηθεί από ηλεκτρισμό, με κάποιο μικρο-κύκλωμα. Από άλλη γωνία, και κάτω από ειδικές συνθήκες, πολλοί μάρτυρες είδαν ένα μεγάλο ανθρώπινο μάτι να τους κοιτά ήρεμα. Πήραν και φωτογραφίες αυτού του ματιού.
Η σφαίρα κρυστάλλου του δρα Brown, θυμίζει το ανεξήγητο κατασκευαστικά κρυστάλλινο κρανίο της Κεντρικής Αμερικής. Τόσο το κρανίο, όσο και η σφαίρα, είναι πηγές διαφόρων παραφυσικών φαινομένων. Οι μάρτυρες είπαν πως ένοιωθαν άλλοτε κρύο κι άλλοτε θερμό κύμα αέρα δίπλα τους, φανταστικά φώτα, άκουγαν φωνές. Οι πυξίδες κοντά στον κρύσταλλο αυτό, αλλάζουν φορά και τα μέταλλα μαγνητίζονται προσωρινά. Λέγεται πως έχει γίνει και θεραπεία ασθενούν με το άγγιγμα του κρυστάλλου, αλλά το επόμενο που τον άγγιξε, πήρε τα συμπτώματα της ασθένειας του πρώτου!
Καθώς η σφαίρα παραμένει μυστήριο, υπάρχουν πολλές εικασίες. Είναι δυνατόν η ράβδος που βρισκόταν από πάνω της με τον κόκκινο πολύτιμο λίθο να συσσώρευε ενέργεια και να την πρόβαλε στη σφαίρα. Τα μαυρισμένα –καμένα μπρούτζινα χέρια, είναι δυνατόν να δείχνουν μία ενεργειακή μεταφορά. Όπως και με το κρυστάλλινο κρανίο, η σφαίρα αυτή δεν μπορούσε τεχνικά να δημιουργηθεί πριν τον 20ο αιώνα, καθώς η τεχνολογία για την κοπή του χαλαζία αναπτύχθηκε μετά το 1900. Ποιος λαός και με ποια μέσα μπόρεσε να δημιουργήσει αυτό τον ιδιαίτερο κρύσταλλο;
Το 1970, ο Δρ Ray Brown, ένας Αμερικανός θεραπευτής, έκανε κατάδυση με τους φίλους του κοντά στα νησιά του Μπάρι, στις Μπαχάμες, σε μια περιοχή 20 μίλια από την άκρη μιας υποβρύχιας καθόδου, αποκαλούμενης «γλώσσα του ωκεανού».
Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, ξέφυγε από συντρόφους του, και στην προσπάθεια να τους συναντήσει πάλι, είδε ξαφνικά μια παράξενη πυραμίδα να διακρίνεται στα γαλαζοπράσινα νερά. Η πυραμίδα ήταν τοποθετημένη 22 οργιές κάτω, 120 πόδια υψηλή, με μόνο 90 πόδια να προεξέχουν από τον αμμώδη πυθμένα της θάλασσας. Του φάνηκε σαν ένας μεγάλος καθρέφτης μέσα στα νερά, και στις πλευρές της πυραμίδας, δεν έδειχνε να υπάρχον αρμοί ή ενώσεις.
Παρομοίασε την πυραμίδα με κατασκευή από πέτρα λάπις λάζουλι και ανακάλυψε μία είσοδο. Αποφάσισε να εξερευνήσει περαιτέρω. Το άνοιγμα οδηγούσε σε ένα στενό διάδρομο και έφθασε σε ένα μικρό ορθογώνιο δωμάτιο με ένα ταβάνι σε σχήμα πυραμίδας. Το καταπληκτικό ήταν, ότι το δωμάτιο δεν περιείχε φύκια ή κοράλλια στους εσωτερικούς τοίχους. Ήταν απολύτως πεντακάθαροι.
Επιπλέον, αν και ο καθηγητής δεν είχε φέρει κανέναν φακό, μπορούσε να δει στο δωμάτιο τέλεια. Ήταν πολύ φωτεινό, αλλά καμία άμεση πηγή φωτός δεν ήταν ορατή. Πρόσεξε μια μπρούτζινη μεταλλική ράβδο 3 ίντσες στην ένωση διαμέτρων κάτω από την κορυφή του κέντρου της οροφής του χώρου, απ΄’ όπου κρεμόταν ένας κόκκινος πολύτιμος λίθος, με μυτερό άκρο. Ακριβώς κάτω από τη ράβδο και τον πολύτιμο λίθο, διέκρινε ένα βάθρο από μία χαραγμένη πέτρα που είχε πάνω του ένα πιάτο πέτρινο με στριφτές άκρες. Το πιάτο στηριζόταν σε δύο χάλκινα χέρια σε φυσικό μέγεθος, που φαίνονταν καμένα και μαυρισμένα, σαν να είχαν εκτεθεί σε υπερβολική θερμότητα. Είδε ακόμη μία σφαίρα κρυστάλλου με 3 ½ ίντσες διάμετρο.
Ο Brown άδικα προσπάθησε να ξεκολλήσει την κόκκινη πέτρα και να ανοίξει την ράβδο. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει. Η κρυστάλλινη σφαίρα χωριζόταν εύκολα από τα μπρούτζινα χέρια κι έφυγε από την πυραμίδα, παίρνοντάς τη μαζί του. Είπε πως ένοιωσε φεύγοντας μία «παρουσία» και μία «φωνή» του είπε να μην επιστρέψει ποτέ εκεί. Επειδή φοβήθηκε να μην έχει κυρώσεις από την αμερικανική κυβέρνηση, για τον παράξενο θησαυρό, δεν αποκάλυψε την ύπαρξη του κρυστάλλου ή της εμπειρίας του έως το 1975, όταν εξέθεσε το κρύσταλλο για πρώτη φορά. Επέδειξε το κρύσταλλο μόνο έξι φορές, αλλά κάθε φορά που το είδαν οι μάρτυρες και κυρίως όσοι ήταν ευαίσθητοι στα παράξενα φαινόμενα, αισθάνθηκαν να συνδέονται μ’ αυτό.
Το περίεργο με τον κρύσταλλο ήταν πως όποιος τον κοίταζε προσεκτικά, έβλεπε μέσα του τρεις πυραμίδες, η μία μικρότερη της άλλης. Όσοι ήταν συνηθισμένοι στον διαλογισμό, έβλεπαν και τέταρτη πυραμίδα.
Η ψυχικός Elizabeth Bacon ανέφερε πως πήρε το μήνυμα πως το αντικείμενο ανήκε στον Θωτ της Αιγύπτου (τον γνωστό μας ως Ερμή Τρισμέγιστο), που έθαψε το μυστικό της γνώσης, κατά την παράδοση, κοντά στις τρεις μεγάλες πυραμίδες της Γκίζα. Μήπως η τέταρτη πυραμίδα θέλει να δηλώσει αυτό το μυστικό; Είναι ίσως ένα κλειδί της χαμένης γνώσης. Ο Brown διαπίστωσε πως εσωτερικά οι εικόνες είχαν πολλές μικροσκοπικές γραμμές σπασμένες, σαν να είχαν δημιουργηθεί από ηλεκτρισμό, με κάποιο μικρο-κύκλωμα. Από άλλη γωνία, και κάτω από ειδικές συνθήκες, πολλοί μάρτυρες είδαν ένα μεγάλο ανθρώπινο μάτι να τους κοιτά ήρεμα. Πήραν και φωτογραφίες αυτού του ματιού.
Η σφαίρα κρυστάλλου του δρα Brown, θυμίζει το ανεξήγητο κατασκευαστικά κρυστάλλινο κρανίο της Κεντρικής Αμερικής. Τόσο το κρανίο, όσο και η σφαίρα, είναι πηγές διαφόρων παραφυσικών φαινομένων. Οι μάρτυρες είπαν πως ένοιωθαν άλλοτε κρύο κι άλλοτε θερμό κύμα αέρα δίπλα τους, φανταστικά φώτα, άκουγαν φωνές. Οι πυξίδες κοντά στον κρύσταλλο αυτό, αλλάζουν φορά και τα μέταλλα μαγνητίζονται προσωρινά. Λέγεται πως έχει γίνει και θεραπεία ασθενούν με το άγγιγμα του κρυστάλλου, αλλά το επόμενο που τον άγγιξε, πήρε τα συμπτώματα της ασθένειας του πρώτου!
Καθώς η σφαίρα παραμένει μυστήριο, υπάρχουν πολλές εικασίες. Είναι δυνατόν η ράβδος που βρισκόταν από πάνω της με τον κόκκινο πολύτιμο λίθο να συσσώρευε ενέργεια και να την πρόβαλε στη σφαίρα. Τα μαυρισμένα –καμένα μπρούτζινα χέρια, είναι δυνατόν να δείχνουν μία ενεργειακή μεταφορά. Όπως και με το κρυστάλλινο κρανίο, η σφαίρα αυτή δεν μπορούσε τεχνικά να δημιουργηθεί πριν τον 20ο αιώνα, καθώς η τεχνολογία για την κοπή του χαλαζία αναπτύχθηκε μετά το 1900. Ποιος λαός και με ποια μέσα μπόρεσε να δημιουργήσει αυτό τον ιδιαίτερο κρύσταλλο;
alitoteam
