Κάποτε ένας κυνηγός κατάφερε να πιάσει ένα πουλί πολύ έξυπνο. Τόσο έξυπνο που μπορούσε να μιλά 70 διαφορετικές γλώσσες. Έτσι είπε το πουλί στον άνθρωπο: «Άσε με ελεύθερο κι εγώ θα σου διδάξω τρεις κανόνες της ζωής που θα σου φανούν πολύ χρήσιμοι».
«Πες μου τους κανόνες και θα σ' αφήσω ελεύθερο», απάντησε ο θηρευτής.
«Πρώτα θα μου υποσχεθείς» ανταπάντησε το έξυπνο πουλί «ότι θα κρατήσεις την υπόσχεσή σου και όντως θα μ' ελευθερώσεις». Κι όταν ο άντρας ορκίστηκε να τηρήσει την υπόσχεσή του, το πουλί είπε:
«Ο πρώτος κανόνας είναι ποτέ μη μετανιώνεις για όσα συνέβησαν.
Ο δεύτερος κανόνας είναι ποτέ μην πιστέψεις κάτι που καταλαβαίνεις πως είναι αδύνατο ή απίθανο να συμβεί.
Ο τρίτος κανόνας είναι ποτέ μην προσπαθήσεις να πιάσεις κάτι από τη φύση του άπιαστο».
Έχοντας μιλήσει, το πουλί ζήτησε από το θηρευτή να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, αφήνοντάς το ελεύθερο κι έτσι ο άντρας με τη σειρά του άνοιξε τα χέρια του και το άφησε να πετάξει μακριά.Το πουλί προσγειώθηκε στην κορυφή του πιο ψηλού δέντρου και λάλησε κοροϊδευτικά στον άνθρωπο που στεκόταν από κάτω:
«Ανόητε, μου επέτρεψες να πετάξω μακριά, δίχως να γνωρίζεις ότι κρύβω ένα πολύτιμο μαργαριτάρι στο σώμα μου, την πηγή της ίδιας της σοφίας μου».
Μόλις ο θηρευτής άκουσε τα λόγια του πουλιού, μετάνιωσε πικρά που το είχε αφήσει να πετάξει και προχώρησε βιαστικά προς το δέντρο, προσπάθησε να το σκαρφαλώσει, αλλά δεν τα κατάφερε και πέφτοντας έσπασε τα πόδια του. Το πουλί γέλασε δυνατά και ξαναλάλησε: «Ανόητε! Δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα από τη στιγμή που σε δίδαξα τους τρεις κανόνες και ήδη τους έχεις ξεχάσει! Σου είπα ποτέ να μη μετανιώνεις για όσα συνέβησαν στο παρελθόν κι εσύ μετάνιωσες που μ' άφησες ελεύθερο. Σου είπα ποτέ να μην πιστεύεις ότι είναι εμφανώς αναληθές κι εσύ ήσουν τόσο αφελής που πίστεψες πως πράγματι κουβαλώ ένα πολύτιμο πετράδι στο σώμα μου. Είμαι απλώς ένα φτωχό άγριο πουλί που καταφέρνει να επιβιώνει λεπτό προς λεπτό με σκόρπιους κόκκους τροφής. Και τέλος, σε συμβούλεψα ποτέ να μην παλεύεις μάταια για το ανέφικτο κι εσύ προσπάθησες να πιάσεις ένα πουλί με γυμνά χέρια και τώρα βρίσκεσαι πεσμένος καταγής στο έδαφος με τα δυο σου πόδια σπασμένα. Για μερικούς σαν εσένα έχουν πει οι φιλόσοφοι πως «πιο πιθανό είναι να συνετίσεις ένα σοφό με μια επίπληξη, παρά έναν ανόητο με εκατό μαστιγώματα». Αλλά αλίμονο, δεν αποτελείς εξαίρεση στον κόσμο αυτό, καθώς άνθρωποι σαν εσένα υπάρχουν πολλοί. Και αποσώνοντας τα λόγια του, το σοφό πουλί πέταξε μακριά να βρει την τροφή του.
Οι κανόνες (παροτρύνσεις) τις παραπάνω ιστορίας για τους περισσότερους είναι αποδεκτοί, αφού περικλείουν το πνεύμα της εποχής μας . Εμείς θα αποδομήσουμε τους παραπάνω κανόνες μέσω των Λογων του Χριστού για να δείξουμε, ότι όλα αυτά που θεωρούνται λογικά και αποδεκτά στις μέρες μας δεν είναι τίποτα άλλο, από μια προσπάθεια να μείνουμε στον έντεχνα στημένο μικρόκοσμο μας σκεπτόμενοι ότι μόνο μέσα εδώ υπάρχουμε και ότι ζήσουμε εδώ μέσα και τέλος
Πρώτος κανόνας : " ποτέ μη μετανιώνεις για όσα συνέβησαν"
Οι άνθρωποι μετανιώνουν όταν οι σκέψεις τους, οι πράξεις τους ή και τα δυο μαζί τους προκαλούν στεναχώρια και ανησυχία. Άνθρωπος που δε μετανοεί όταν αισθάνεται τα παραπάνω, άλλα συνεχίζει τη ζωή του, συνηθίζοντας σε αυτό που τον κάνει να νιώθει άσχημα , δεν προοδεύει, σκληραίνει η καρδιά του και καταντάει λωλός. Ωστόσο όλα όσα μας συμβαίνουν έχουν να μας διδάξουν κάτι που
θα χρειαστούμε παρακάτω στην προσωρινή ζωή μας. Ας θυμηθούμε ότι το πρώτο πράγμα που είπε ο Χριστός όταν άρχισε τη διδασκαλία του είναι <<Μετανοητε>> Στο κατα Ματθ. 4,17 γράφει << Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.>> Η λέξη μετανοώ είναι σύνθετη προέρχεται από το μετά + νους .Αλλάζω, δηλαδή, νοοτροπία και ζωή. Κάνω στροφή εκατόν ογδόντα μοίρες στο μυαλό μου και αρχίζω μια καινούργια ζωή. Κατά κάποιο τρόπο αυτός που μετανοεί σκοτώνει τον προηγούμενο εαυτό του και αναγεννιέται.
Ο δεύτερος κανόνας : είναι "ποτέ μην πιστέψεις κάτι που καταλαβαίνεις πως είναι αδύνατο ή απίθανο να συμβεί."
Από όταν ερχόμαστε στον κόσμο αυτό εκπαιδευόμαστε πρώτα από όλα από τους γονείς μας στον τρόπο με τον οποίο θα αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρο μας και το πως αυτός λειτουργεί. Για παράδειγμα μας έχει γινεί πεποίθηση ότι δε μπορούμε να πετάξουμε γιατί έτσι μας μάθανε , ή ότι για παράδειγμα δε μπορούμε να περπατήσουμε πάνω στο νερό.Με λίγα λόγια μας έπεισαν ότι ο κόσμος αυτός λειτουργεί με συγκριμένους νόμους που δε μπορούμε να υπερβούμε και οτιδήποτε πέρα από αυτούς είναι αδύνατον να γίνει.Ο Χριστός όταν ήρθε και έζησε μαζί μας για να μας δώσεις τις οδηγίες για την έξοδο από αυτό τον ψεύτικο κόσμο που ανήκει στον Σαμαελ-Σατανα , έκανε πολλά θαυμαστά πράγματα που υπερέβαιναν τους λεγόμενους φυσικούς νόμους με σκοπό να αποδείξει πόσο ευάλωτος και ψεύτικος είναι κόσμος αυτός και ότι κάποιος μπορεί να τον αλλάζει κατά βούληση όταν πιστεύει στα λόγια Του. Μερικά από αυτά τα θαυμαστά ήταν το ότι περπάτησε πάνω στη θάλασσα, θεράπευσε τυφλούς και ανέστησε το Λάζαρο. Όλα αυτά ήταν ενάντια στους φυσικούς νόμους όπως είναι αυτονόητο. Ο Χριστός δεν ήρθε να μας δείξει τι μπορεί να πετύχει ως Θεός, αλλά τι μπορεί πετύχει ένας άνθρωπος όταν πιστεύει (εμπιστεύεται) στον Θεό Την διαδικασία δηλαδή που είναι γνωστή ως θαύμα μπορεί να την πετύχει ο άνθρωπος αν πιστεύει στο ότι ο κόσμος δε λειτουργεί με αυτό που ονομάζουμε φυσικούς νόμους. Με λίγα λόγια να πιστεύει στα λόγια του Χριστού, ότι δηλαδή ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικο.
Κατα Ματθαιον κεφ.17:20 <<ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.>>
<<Αληθώς σας λέγω ότι εάν έχετε πιστή σαν κοκό της άμμου θα πείτε στο βουνό αυτό πήγαινε από εδώ εκεί και θα πάει, και τίποτα δε θα είναι αδύνατο σε εσάς.>>
Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει και μάθαμε να ζούμε μας έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι αυτή είναι η μοναδική μας ευκαιρία να ζήσουμε και να απολαύσουμε τα αγαθά του κόσμου αυτού, σαν φυλακισμένοι οι οποίοι οντάς μες στη φυλακή, μια φυλακή του πνεύματος, δεν αποζητούν την ελευθερία τους αλλά το πως θα ζήσουν καλύτερα μες τη φυλακη.Μας φαίνεται αδιανόητο και δε πιστεύουμε πραγματικά ότι είμαστε αθάνατα όντα και ότι ποτέ δεν θα πεθάνουμε, αντίθετα είμαστε πεπεισμένοι ότι αποτελούμαστε από ένα σάρκινο σώμα το οποίο απλά κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει και μετά ...άγνωστο. Σε αντίθεση λοιπόν με όσα λέει ο δεύτερος νόμος της ιστορίας μας πρέπει να καταλάβουμε δεν υπάρχει κάτι ούτε αδύνατο ούτε απίθανο. Υπάρχει μόνο το φαινομενικά αδύνατο και φαινομενικά απίθανο.
Ο τρίτος κανόνας είναι : " ποτέ μην προσπαθήσεις να πιάσεις κάτι από τη φύση του άπιαστο."
Δεν υπάρχει κάτι άπιαστο από τη φύση του, άπιαστο το καθιστά η δική μας απροσπάθεια, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να ζούμε οι πράξεις μας και τα πιστεύω μας. Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν άπιαστο είναι να ζήσουν μια ζωή σύμφωνα με τα όσα δίδαξε ο Χριστός, σκεπτόμενοι λανθασμένα πως το παράδειγμα τις ζωής Του είναι μια εξαιρετική περίπτωση, ξεχνώντας πως ο Χριστός ήρθε να μας διδάξει το τι μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος που πιστεύει στα λόγια Του. Το παράδειγμα της ζωής του Χριστού όχι μόνο δεν είναι άπιαστο, αλλά ο ίδιος ο Χριστός μας καλεί να τον ακολουθήσουμε ζώντας με τον τρόπο που θα μας οδηγήσει στο να κερδίσουμε ξανά την ελευθερία μας τον παράδεισο. Κάθε λόγος του Χριστού αποτελεί οδηγία εξόδου από τον κόσμο αυτό, ορίστε μερικές από τις οδηγίες
Λουκ. 14,27 εάν κανείς έρχεται προς εμέ, , και δεν απαρνήται τον πατέρα του και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, ακόμη δε δεν απαρνήται και την ψυχήν του, αυτός δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου
Λουκ. 14,28 Και εκείνος που δεν βαστάζει επάνω του τον σταυρόν του και δεν έρχεται κοντά μου, δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου.
Λουκ. 14,33 Ετσι λοιπόν και καθένας από σας, ο οποίος δεν απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου.
Ματθ. 10,37 Εκείνος που αγαπά τον πατέρα η την μητέρα του παραπάνω από εμέ, δεν μου είναι άξιος Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του η την κόρην του παραπάνω από εμέ, δεν μου είναι άξιος
Ματθ. 10,38 Και όποιος δε σηκώνει το σταυρό του και δεν με ακολουθεί δεν είναι άξιος για μένα.
Μαρκ. 8,34 όποιος θέλει να με ακολουθήση ας απαρνηθή τον εαυτόν του και ας σηκώσει το σταυρό του, και ας με ακολουθήση
Μαρκ. 8,36 Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον, εάν κερδήση ολόκληρον τον κόσμον και χάσει την ψυχήν του;
Ιω. 13,34 Σας δίδω μίαν νέαν εντολήν· να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας ηγάπησα
Ιω. 13,35 Με αυτό θα γνωρίζουν όλοι οτι είσθε μαθηταί μου, εάν έχετε αγάπην μεταξύ σας".
Λουκ. 12,33 πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην. ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει·
Λουκ. 12,29 Και σεις μη ζητάτε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και μη περισπάσθε με τις ανήσυχιες αυτές
Λουκ. 12,30 Διότι όλα αυτά τα ζητούν και αγωνίζονται όλοι , Ο Πατήρ σας γνωρίζει τι έχετε ανάγκην από αυτά
Λουκ. 12,31 Να ζητήτε την βασιλείαν του Θεού , και όλα τα υπόλοιπα θα σας προστεθούν
Ο τρόπος ζωής που ο Χριστός μας καλεί να ακολουθήσουμε για να ελευθερωθούμε από τον κόσμο τους Σαμαέλ-Σατανά αποτελείτε από δυο σύνολα οδηγιών.Ο Χριστός αφενός μεν μας παροτρύνει να απαρνηθούμε τον κόσμο αυτό και κάθε είδους εξάρτηση (είτε υλική , είτε συναισθηματική) που μας κρατάει δεμένους σε αυτόν,αφετέρου δε, μας διδάσκει ότι η αγάπη προς το συνάνθρωπο είναι το κλειδί για την αιώνια ζωή. Ενώ με την πρώτη ματιά τα παραπάνω φαίνονται αντιφατικά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.Η πρώτη σκέψη που μπορεί να κάνει κάποιος είναι το πως για παράδειγμα, αν ένα παιδί εγκαταλείψει τους γονείς του για να απαρνηθεί το κόσμο αυτό όπως είπε ο Χριστος,η πράξη αυτή συναβει με την αγάπη στον συνάνθρωπο, αφού η εγκαταλείψη των γονέων από το παιδί θα τους προκαλέσει βαθύτατη στεναχώρια.
Τα λόγια του Χριστού είναι ξεκάθαρα σχετικά με αυτό:
Ματθ. 10,34 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν.
Ματθ. 10,35 ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς·
Ματθ. 10,36 καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.
Ματθ. 10,37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·
Μα πως θα σκεφτεί κάποιος, ο Χριστός που στηρίζει τη διδασκαλία του στην αγάπη, μιλάει για χωρισμό των μελών της οικογένειας? Η εξήγηση είναι απλή Οι γονείς δημιουργούν το σώμα μας -"ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίες ἐκίσσησε μὲ ἡ μήτηρ μου (Ψαλμός 50)"-
,το οποίο έχει αρχή και τέλος μέσα στον κόσμο αυτό.Δεν δημιουργούν όμως την ψυχή μας η οποία αποτελεί την πεμπτουσία της ύπαρξης μας. Άρα στην ουσία δεν είναι γονείς μας αφού η ψυχή μας σε σχέση με τη δική τους δεν έχει καμιά συγγενική σχέση πάρα μονό το ότι όλοι προερχόμαστε από τον ίδιο δημιουργό Πατέρα μας.
Είμαστε λοιπόν από την ημέρα που ερχόμαστε στο κόσμο αυτό προσκολλημένοι σε κάποια άτομα του ζούμε μαζί τους , τους λεγόμενους γονείς μας. Αυτοί είναι που μας κάνουνε ένα με τον κόσμο αυτό και μας οδηγούν στο να αποκτήσει η ψυχή μας τη λογική του κόσμου αυτού
Ο Χριστός μας λέει να παρατήσουμε τους πάντες και τα πάντα και να τον ακολουθήσουμε , να ζήσουμε δηλαδή όπως εκείνος έζησε για τι αυτός ο τρόπος ζωής είναι που οδηγεί εκτός του κόσμου αυτού πίσω στον Παράδεισο.
Το να απαρνηθούμε τους οικείους μας δε σημαίνει οι θα πάψουμε να τους αγαπάμε ή ότι τους μισούμε, ωστόσο ακόμα και αυτοί αποτελούν μέρος του κόσμου αυτού Ο Χριστός δε κάνει διάκριση όταν σου λέει να βοηθάς τους άλλους γύρο σου , δε διαχωρίζει "γνωστό" η συγγενή από άγνωστο. Ο λόγος που ο Χριστός μας ζητάει να απαρνηθούμε ότι έχουμε υλικά αγαθά, πρόσωπα, καταστάσεις κτλ. είναι γιατί όλα αυτά μας δένουνε με τον κόσμο αυτό ο οποίος ανήκει στο Σατανά και δε μας αφήνουν να ελευθερωθούμε και να επιστρέψουμε στον πραγματικό κόσμο
Όσο απίθανο , δύσκολο και άπιαστο μπορεί να μας φαίνεται να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Χριστού και όσο και αν προσπαθούμε να επαναπαύσουμε τον εαυτό μας ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι Εκείνος μας λέει την Αλήθεια. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε οτι πρέπει να επιλέξουμε.
prisonplanet
