Στο πεδίο του εσωτερισμού, υπάρχει μία
πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία «οντοτήτων» που ενώ η υπόστασή τους συνήθως
θεωρείται ανύπαρκτη, κατά περιπτώσεις, αυτές μπορούν να αλληλεπιδράσουν
με ένα σύνολο ανθρώπων. Οι ιδιαίτερες αυτές «οντότητες» ονομάζονται
εγρηγορότα και ομαδικές ψυχές.
Η έννοια της «ομαδικής ψυχής» αφορά σε
νοητικές κατασκευές που προκύπτουν όταν ένα σύνολο ανθρώπων σχηματοποιεί
στο μυαλό του μία ιδέα, σκέψη, μορφή, ή ένα ιδεώδες και βασική
κινητήριος δύναμη για τη δημιουργία μίας ομαδικής ψυχής είναι το
συναίσθημα.
Ο
συναισθηματικός δεσμός είναι αυτός που δημιουργεί και συντηρεί την
ομαδική ψυχή ως νοητικό παράγωγο μεταξύ κάποιων ανθρώπων, ένας εκ των
οποίων αποτελεί και τον «γονέα» της.
Ομαδική ψυχή δύναται να έχουν τα
πολιτικά κόμματα, οι αθλητικές ομάδες, ένα στρατιωτικό σύνολο που
μάχεται, ένα σύμβολο ή σχήμα, μία θρησκεία, το προϊόν μίας εταιρείας,
ένα φανταστικό ον μίας κινηματογραφικής ταινίας, μία σχολική τάξη και
γενικά οτιδήποτε δύναται να προκύψει ως κοινό νοητικό παράγωγο μέσω
ανθρώπων με όμοια νοητική ενασχόληση.
Η ομαδική ψυχή δημιουργείται κατόπιν
συστηματικής προβολής ενός κοινού νοητικού παραγώγου στο αστρικό πεδίο,
το οποίο τροφοδοτούμενο με συναισθηματική ενέργεια, σταδιακά αποκτά
υπόσταση και αλληλεπιδρά με τα άτομα που το δημιούργησαν κι εν συνεχεία
το συντηρούν. Επίσης, η ομαδική ψυχή σαφώς επιδρά σε νέα άτομα τα οποία
με τη σειρά τους θα τροφοδοτήσουν τη βιωσιμότητα αυτής.
Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί η γνωστή «ψυχή» μίας αθλητικής ομάδας, η οποία
ενεργοποιείται από το συναίσθημα των παρόντων οπαδών της και δρα θετικά
στη νίκη της ομάδας. Επίσης παρόμοιες ομαδικές ψυχές συναντάμε σε
διαποτισμένα με πάθος ιμπεριαλιστικά καθεστώτα ή σε μικρά στρατιωτικά
σύνολα που είναι τόσο αφιερωμένα στην επιθυμία τους να επικρατήσουν ώστε
τελικά νικούν σαφώς μεγαλύτερα στρατεύματα (μερικές φορές, η νίκη δεν
έχει σχέση με το μέγεθος του στρατιώτη στη μάχη αλλά με το μέγεθος της
«μάχης» μέσα στο στρατιώτη…).
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν τα
εγρηγορότα, τα οποία αν και συνήθως θεωρούνται όμοια με τις ομαδικές
ψυχές, εντούτοις παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Ένα εγρηγορός (αυτό
που δρα και βρίσκεται σε εγρήγορση), σε αντίθεση με την ομαδική ψυχή,
εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη κι όταν τα άτομα που το δημιούργησαν
πάψουν να το τροφοδοτούν συναισθηματικά ή με τη σκέψη τους. Αποτελεί δε
οντότητα που αν και άϋλη/ασώματη ούσα, διατηρεί πλήρη στοιχεία
αυτονομίας. Αυτό σημαίνει πως δύναται να δράσει ακόμη και εξουσιαστικά
επί της ομάδας, να αποκτήσει ορατή μορφή, βούληση κλπ.
Επίσης, τα εγρηγορότα αποκτούν
πολλαπλά «σώματα» (αστρικό, αιθερικό κλπ), ενώ η ομαδική ψυχή διαθέτει
μόνον αστρικό σώμα. Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα
εγρηγορός φτάνει να αποκτά ανεξάρτητη και διαφορετική υπόσταση από την
αρχική, κάτι που δε συμβαίνει στις ομαδικές ψυχές. Τέτοια παραδείγματα
απαντώνται στις απαρχές κάποιων θρησκειών, ενώ σε μερικούς εσωτερικούς
κύκλους, συγκεκριμένα εγρηγορότα αποτελούν τα «δομικά υλικά» κατασκευής
οντοτήτων που συμμετέχουν σε τελετουργικά επικλήσεων και υφίστανται εδώ
και χιλιάδες χρόνια.
