ο ιωσήφ γεννήθηκε το 1603 σε ένα στάβλο του κοπερτίνο της επαρχίας lecce της ιταλίας,παιδί πολύ φτωχών γονιών,ο πατέρας του ήταν ξυλουργός,δύο θείοι του ήταν φραγκισκάνοι μοναχοί,αλλά δυστυχώς ο νεαρός ιωσήφ ήταν τόσο αργόστροφος και αμαθής,που καμιά εκκλησία η μοναστήρι δε τον δεχόταν επι πολλά έτη,οι άνθρωποι που τον γνώριζαν διηγούνταν ότι περπατούσε με το στόμα συνεχώς ανοιχτό,οπότε του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι ο χασμουρημένος, τελικά ένα φραγκισκανό μοναστηρι τον δέχτηκε ως εργάτη των στάβλων,έτσι ο δρόμος του μέσα στην εκκλησία τελικά άνοιξε το 1628 χειροτονήθηκε ιερέας,άν και οι διανοητικές του ικανότητες δεν ήταν οι απαιτούμενες.
αλλά ο ιωσήφ είχε μια απίστευτη ικανότητα,εκατοντάδες μαρτυρίες εκείνης της εποχής περιγράφουν οτι συχνά έπεφτε σε έκσταση,έβγαζε μία κραυγή και απογειωνόταν,πολλές φορές αυτό συνέβαινε μέσα στην εκκλησία,οπού σηκωνόταν αρκετά μέτρα πάνω απο το έδαφος,άλλα αρκετές φορές πετούσε και έξω απο την εκκλησία όπου διένυε αρκετά χιλιόμετρα πάνω απο την ύπαιθρο,επίσης κοντά του συνέβαιναν συνεχώς θαύματα και ανεξήγητα γεγονότα,τα οποία εντυπωσίαζαν και προκαλούσαν τον θαυμασμό.
οι φήμες για τις πτητικές ικανότητες του ιωσήφ ανησύχησαν το βατικανό,το οποίο αποφάσισε να απαγορεύσει στον νεαρό ιερέα να λειτουργεί και σχεδόν τον απέβαλε,αυτός βρήκε καταφύγιο σε μοναστήρια και εκκλησίες στην νάπολη,στην ασίζη,στο πέζαρο και το φοσομπρόνε,εκεί ο θρύλος του μεγάλωνε ακόμη περισσότερο,αφού ολοένα και περισσότεροι γίνονταν μάρτυρες στις παράξενες πτήσεις του.
τελικά η ιερά εξέταση αποφάσισε να αναλάβει την κατάσταση,συνέλαβε τον ιωσήφ και αποφάσισε να τον περάσει απο τις γνωστές δοκιμασίες της,όταν όμως αυτός πέταξε πάνω απο τα κεφάλια των ιεροεξεταστών,αυτοί έστειλαν τον νεαρό ιερέα στην ρώμη,στον πάπα ουρβανό τον 8ο,ο πάπας αφού και ο ίδιος έγινε μάρτυρας μιάς εκσατικής πτήσης,διέταξε την ιερά εξέταση να εγκαταλείψει και κατέθεσε ο ίδιος υπέρ του άψογου ιωσήφ,μάρτυρες των απίστευτων ικανοτήτων του μοναχού έγιναν επίσης πολλά σημαντικά πρόσωπα της εποχής,ανάμεσα τους ο πρίγκηπας κασιμίρ της πολωνίας και ο ιωάννης φρειδερίκος,δούκας του μπρούνσβικ και του ανόβερο,αυτές οι μαρτυρίες θεωρούνται αδιαμφισβήτητες απο τους μελετητές.
τα τελευταία χρόνια της ζωής του ιωσήφ τα έζησε κατατρεγμένος,αφού τα πλήθη δεν τον άφηναν ποτέ να υσηχάσει,αλλά τον ακολουθούσαν όπου και άν πήγαινε.τα θάυματα του που συνέβαιναν γύρω του δέν σταμάτησαν μέχρι την ημέρα που πέθανε.το 1663 μετά τον θανατό του έγινε το επίκεντρο μεγάλης λατρείας,οπότε το 1753 το βατικανό τον αγιοποίησε και το 1767 τον τοποθέτησε στον εκκλησιαστικό κανόνα.
alito team