Από το 1994 στην βιβλιοθήκη Hodges του
πανεπιστημίου Tennessee στο Knoxville των Η.Π.Α, εκτίθεται ένα
πραγματικά καταπληκτικό έκθεμα. Μέσα σε μία γυάλινη προθήκη υπάρχει ο
σκελετός ενός ενήλικα κενταύρου μαζί με διάφορα αγγεία που αποτελούσαν
τα ταφικά κτερίσματα.
Στην επιγραφή της προθήκης διαβάζουμε ότι είναι ο ένας από τους τρεις σκελετούς κενταύρων που βρέθηκαν το 1980 σε ανασκαφή 8 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Βόλου και χρονολογείται στην δεκάτη τρίτη χιλιετία π.Χ. Στο πίσω μέρος της προθήκης υπάρχει μία πινακίδα με την ανατομία του κενταύρου, τον χάρτη της Ελλάδας και μία απεικόνιση κενταύρου από την ζωφόρο του Παρθενώνα. Μία τρίτη πινακίδα στα δεξιά της προθήκης αναγράφει την φράση “πιστεύεται στους Κενταύρους;”.
Η επίσημη θέση του πανεπιστημίου είναι ότι το έκθεμα πρόκειται για απάτη. Τον σκελετό τον κατασκεύασε ο Bill Willers,καθηγητής του πανεπιστημίου του Wisconsin – Oshksosh και συνάμα καλλιτέχνης, ο οποίος συνδύασε τον σκελετός ενός πόνυ Shetland με τον σκελετό ενός ανθρώπου που χρησιμοποιούνταν από το πανεπιστήμιο του στο μάθημα της ανατομίας αλλά λόγω της παλαιότητας του αντικαταστάθηκε από έναν πλαστικό.
Σύμφωνα και πάλι με την άποψη του πανεπιστημίου για να καταφέρει ο Willers να κάνει τον σκελετό να φαίνεται ακόμη πιό παλιός, τον εμπότισε πολλές φορές με τσάι με αποτέλεσμα να αποκτήσει ένα καφέ χρώμα για να ταιριάζει οπτικά με σκελετούς της ίδιας περιόδου. Ο σκελετός εκτέθηκε για πρώτη φορά στην στα μέσα του 1980 στην γκαλερί Madison, αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια πριν καταλήξει στον αχυρώνα (;) κάποιου φίλου του καλλιτέχνη. Το πανεπιστήμιο του Tennessee κινητοποιήθηκε το 1992 για να αγοράσει τον σκελετό του κενταύρου και μετά από δύο χρόνια κατάφερε τελικά να τον αποκτήσει. Από το 1992 μέχρι το 1994 μάζευε τα χρήματα για την απόκτηση του κενταύρου από διάφορους χρηματοδότες και ευεργέτες του πανεπιστημίου.
Στο εν λόγω πανεπιστήμιο υπάρχουν δύο αίθουσες με σκελετούς, η μία φιλοξενεί αληθινούς σκελετούς και η άλλη ψεύτικους. Αυτό που θα περίμενε κάποιος θα ήταν ο σκελετός του κενταύρου να εκτίθεται στην αίθουσα με τους ψεύτικους σκελετούς, όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο γιατί ο απλά αυτός εκτίθεται στην αίθουσα με τους αληθινούς. Αυτό πρόκυται λοιπόν για μία “φάρσα” που κάνει το πανεπιστήμιο (σύμφωνα με τα λεγόμενα του πάντα) στους φοιτητές του, με σκοπό να τους παραπλανήσουν για να αφυπνίσουν αυτοί το κριτικό τους πνεύμα
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ωραία η φάρσα και πρωτότυπη θα σκεφτόταν κάποιος. Όμως για σκεφτείτε λίγο μερικά πραγματάκια που ίσως δεν προσέξατε πριν. Η τιμή που πουλήθηκε ο κένταυρος στο πανεπιστήμιο δεν έγινε ποτέ γνωστή. Όμως για να καταφέρει το πανεπιστήμιο να τον αγοράσει μάζευε τα χρήματα για δύο ολόκληρα χρόνια. Συμπεραίνω λοιπόν πως για να υπάρχει μία τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην συγκέντρωση των χρημάτων, ο σκελετός δεν ήταν διόλου φθηνός, πράγμα πολύ περίεργο για έναν σκελετό αποτελούμενο από οστά ενός πόνυ και ενός σκελετού ανθρώπου για μαθήματα ανατομίας. Αφού λοιπόν ο φερόμενος καλλιτέχνης του σκελετού κατάφερε τόσο απλά και εύκολα να φτιάξει έναν σκελετό κενταύρου, που μπορεί να παραπλανεί τους φοιτητές του πανεπιστημίου, γιατί το πανεπιστήμιο μπήκε στην διαδικασία να μαζέψει τόσα χρήματα και να αγοράσει τον συγκεκριμένο σκελετό, ενώ μπορούσε “τόσο εύκολα” να κατασκευάσει έναν δικό του;
Μην μου πείτε ότι δεν μπορούσε να προμηθευτεί δύο παρόμοιους σκελετούς και να τους ενώσει! Αφού ήταν τόσο εύκολο λοιπόν γιατί δεν το έκανε; Μήπως πάλι τους έλειπε το τσάι για να τον κάνουν και αυτόν να δείχνει παλιός; Μήπως μας λένε ψέμματα λοιπόν; Μήπως ο σκελετός δεν είναι ψεύτικος και πράγματι βρέθηκε στον Βόλο;
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει ο καθένας σας διαβάζοντας τα παραπάνω, όμως εγώ θα ήθελα να κλείσω το άρθρο με μία φράση που περικλείει όλη την ουσία.
“Μόνο τα μικρότερα μυστικά χρειάζονται κάλυψη, τα μεγάλα προστατεύονται από την δημόσια δυσπιστία”
Ιωάννης Καρυοφυλάκης
Στην επιγραφή της προθήκης διαβάζουμε ότι είναι ο ένας από τους τρεις σκελετούς κενταύρων που βρέθηκαν το 1980 σε ανασκαφή 8 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Βόλου και χρονολογείται στην δεκάτη τρίτη χιλιετία π.Χ. Στο πίσω μέρος της προθήκης υπάρχει μία πινακίδα με την ανατομία του κενταύρου, τον χάρτη της Ελλάδας και μία απεικόνιση κενταύρου από την ζωφόρο του Παρθενώνα. Μία τρίτη πινακίδα στα δεξιά της προθήκης αναγράφει την φράση “πιστεύεται στους Κενταύρους;”.
Η επίσημη θέση του πανεπιστημίου είναι ότι το έκθεμα πρόκειται για απάτη. Τον σκελετό τον κατασκεύασε ο Bill Willers,καθηγητής του πανεπιστημίου του Wisconsin – Oshksosh και συνάμα καλλιτέχνης, ο οποίος συνδύασε τον σκελετός ενός πόνυ Shetland με τον σκελετό ενός ανθρώπου που χρησιμοποιούνταν από το πανεπιστήμιο του στο μάθημα της ανατομίας αλλά λόγω της παλαιότητας του αντικαταστάθηκε από έναν πλαστικό.
Σύμφωνα και πάλι με την άποψη του πανεπιστημίου για να καταφέρει ο Willers να κάνει τον σκελετό να φαίνεται ακόμη πιό παλιός, τον εμπότισε πολλές φορές με τσάι με αποτέλεσμα να αποκτήσει ένα καφέ χρώμα για να ταιριάζει οπτικά με σκελετούς της ίδιας περιόδου. Ο σκελετός εκτέθηκε για πρώτη φορά στην στα μέσα του 1980 στην γκαλερί Madison, αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια πριν καταλήξει στον αχυρώνα (;) κάποιου φίλου του καλλιτέχνη. Το πανεπιστήμιο του Tennessee κινητοποιήθηκε το 1992 για να αγοράσει τον σκελετό του κενταύρου και μετά από δύο χρόνια κατάφερε τελικά να τον αποκτήσει. Από το 1992 μέχρι το 1994 μάζευε τα χρήματα για την απόκτηση του κενταύρου από διάφορους χρηματοδότες και ευεργέτες του πανεπιστημίου.
Στο εν λόγω πανεπιστήμιο υπάρχουν δύο αίθουσες με σκελετούς, η μία φιλοξενεί αληθινούς σκελετούς και η άλλη ψεύτικους. Αυτό που θα περίμενε κάποιος θα ήταν ο σκελετός του κενταύρου να εκτίθεται στην αίθουσα με τους ψεύτικους σκελετούς, όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο γιατί ο απλά αυτός εκτίθεται στην αίθουσα με τους αληθινούς. Αυτό πρόκυται λοιπόν για μία “φάρσα” που κάνει το πανεπιστήμιο (σύμφωνα με τα λεγόμενα του πάντα) στους φοιτητές του, με σκοπό να τους παραπλανήσουν για να αφυπνίσουν αυτοί το κριτικό τους πνεύμα
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ωραία η φάρσα και πρωτότυπη θα σκεφτόταν κάποιος. Όμως για σκεφτείτε λίγο μερικά πραγματάκια που ίσως δεν προσέξατε πριν. Η τιμή που πουλήθηκε ο κένταυρος στο πανεπιστήμιο δεν έγινε ποτέ γνωστή. Όμως για να καταφέρει το πανεπιστήμιο να τον αγοράσει μάζευε τα χρήματα για δύο ολόκληρα χρόνια. Συμπεραίνω λοιπόν πως για να υπάρχει μία τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην συγκέντρωση των χρημάτων, ο σκελετός δεν ήταν διόλου φθηνός, πράγμα πολύ περίεργο για έναν σκελετό αποτελούμενο από οστά ενός πόνυ και ενός σκελετού ανθρώπου για μαθήματα ανατομίας. Αφού λοιπόν ο φερόμενος καλλιτέχνης του σκελετού κατάφερε τόσο απλά και εύκολα να φτιάξει έναν σκελετό κενταύρου, που μπορεί να παραπλανεί τους φοιτητές του πανεπιστημίου, γιατί το πανεπιστήμιο μπήκε στην διαδικασία να μαζέψει τόσα χρήματα και να αγοράσει τον συγκεκριμένο σκελετό, ενώ μπορούσε “τόσο εύκολα” να κατασκευάσει έναν δικό του;
Μην μου πείτε ότι δεν μπορούσε να προμηθευτεί δύο παρόμοιους σκελετούς και να τους ενώσει! Αφού ήταν τόσο εύκολο λοιπόν γιατί δεν το έκανε; Μήπως πάλι τους έλειπε το τσάι για να τον κάνουν και αυτόν να δείχνει παλιός; Μήπως μας λένε ψέμματα λοιπόν; Μήπως ο σκελετός δεν είναι ψεύτικος και πράγματι βρέθηκε στον Βόλο;
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει ο καθένας σας διαβάζοντας τα παραπάνω, όμως εγώ θα ήθελα να κλείσω το άρθρο με μία φράση που περικλείει όλη την ουσία.
“Μόνο τα μικρότερα μυστικά χρειάζονται κάλυψη, τα μεγάλα προστατεύονται από την δημόσια δυσπιστία”
Ιωάννης Καρυοφυλάκης
Πηγή
