Ένα βράδυ το καλοκαίρι του 1959 ο Φρήντριχ Γιούργκενσον καταγόμενος από την Οδυσσό αλλά εγκατεστημένος από πολλά χρόνια στην Σουηδία, αποφασίζει να εγγράψει σε μαγνητοταινίες το τραγούδι των σπίνων σ' ένα δάσος κοντά στην Στοκχόλμη.
Όταν τελείωσε η εγγραφή της μαγνητοταινίας, έβαλε να την ακούσει, αλλά προς μεγάλη του έκπληξη άκουσε κάποιους παράξενους ήχους που έμοιαζαν με φωνές τις όποιες δεν αντιλήφθηκε την ώρα της εγγραφής. Μήπως το κασετόφωνο είχε βλάβη; Μήπως ήταν κάποια ραδιοφωνική εκπομπή; Έβαλε να εξετάσουν την συσκευή αλλά δεν είχε καμία βλάβη, εξάλλου το φαινόμενο με τις φωνές ξανά επαναλήφθηκε μετά από δύο εβδομάδες, ο Φρήντριχ ξαναπήγε στο δάσος πάλι για τούς σπίνους, όταν έπαιξε η κασέτα, άκουσε κάποια τιτιβίσματα πουλιών, μια μικρή σιωπή και μετά μια εξασθενημένη φωνή να του λέει: Φρήντριχ, μικρέ μου Φρήντριχ, μ' ακούς; .
Όσο πέρναγαν οι μέρες, ο Φρήντριχ πιάνει και άλλους ήχους, πιστεύει πως διακρίνει φωνές πεθαμένων φίλων που του μεταδίδουν μηνύματα απο το υπερπέρν. Και μετά τις φωνές του Χίτλερ, του Γκαίρινγκ και του Γκαίτε!! Εντυπωσιασμένος απ' αυτές τις ανακαλύψεις αλλά και φοβούμενος οτι ήταν θύμα παραισθήσεων, ο άνθρωπος απευθύνεται το 1964 στο ινστιτούτο ψυχολογικών ερευνών στο Φράυμπουργκ. Υποβάλλεται σε αυστηρά τεστ που του κάνουν οι αρμόδιοι γιατροί της ραδιοφωνίας. Τέλος το ινστιτούτο αποφαίνεται οτι τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν ήταν πραγματικά και παραψυχολογικής προέλευσης.
Μπορούμε όντως να έρθουμε σε επαφή με πνεύματα νεκρών μέσω κασετόφωνων;
Είναι όντως οι φωνές αυτές από νεκρούς;
alitoteam