ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Κατά την «ενάτη ώρα», 3 μ.μ. δηλαδή, ημέρα Παρασκευή ο Ιησούς πέθανε πάνω στον σταυρό σύμφωνα με τις διηγήσεις και των τεσσάρων ευαγγελιστών. Μετά τον θάνατο του Ιησού εμφανίζεται για πρώτη φορά στις ευαγγελικές διηγήσεις ένα άγνωστο μέχρι την στιγμή εκείνη πρόσωπο· ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ο οποίος ήταν «βουλευτής», δηλαδή μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, άρα επιφανές πρόσωπο της ιουδαϊκής κοινωνίας και κρυφός μαθητής του Ιησού. Αυτός ζήτησε από τον Ρωμαίο διοικητή Πόντιο Πιλάτο το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος έδωσε την σχετική άδεια στον Ιωσήφ και ο τελευταίος αφού κατέβασε το σώμα Ιησού από τον σταυρό, το τύλιξε σ’ ένα σεντόνι και με την βοήθεια του Νικοδήμου, μέλους του Μ. Συνεδρίου και κρυφού μαθητή του Ιησού, το ενταφίασαν σε λαξευτό τάφο. Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία αναφορά για την σινδόνη, το ύφασμα με το οποίο τυλίχθηκε το σώμα Ιησού.
Δεκατρείς αιώνες αργότερα, στις 10 (ή 16) Απριλίου του έτους 1349, στο Λιρέ της Γαλλίας, ο ιππότης Γοδεφρείγος ντε Σαρνύ σε μία επιστολή που έστειλε στον πάπα Κλήμεντα τον έκτο, μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε ότι είχε υπό την κατοχή του το σεντόνι με το οποίο τυλίχθηκε το σώμα του Ιησού. Μετά από μερικά χρόνια, στις 19 Σεπτεμβρίου 1356, ο ντε Σαρνύ σκοτώθηκε, πολεμώντας εναντίον των Άγγλων εισβολέων στην μάχη του Πουατιέ, παίρνοντας μαζί του και οτιδήποτε πιθανόν γνώριζε για το πολύτιμο κειμήλιό του. Μετά τον θάνατο του «ιδιοκτήτη» της, η σινδόνη περιήλθε το έτος 1464 στην κυριότητα του βασιλικού Σαβοΐας. Τελικά τοποθετήθηκε το έτος 1578 με διαταγή του Δούκα Σαβοΐας στο βασιλικό παρεκκλήσιο του καθεδρικού ναού της πόλεως του Τορίνο.
Η σινδόνη παρ’ όλο που πάντοτε τύγχανε ιδιαίτερης φροντίδας και μέριμνας κινδύνευσε αρκετές φορές άμεσα και έμμεσα. Άμεσα κινδύνευσε τρεις φορές. Η πρώτη ήταν στις τέσσερις Δεκεμβρίου του έτους 1532 όταν ξέσπασε φωτιά στο παρεκκλήσιο όπου φυλασσόταν η σινδόνη, η οποία όμως δεν καταστράφηκε εξαιτίας της ασημένιας θήκης εντός της οποίας ευρίσκετο. Η δεύτερη συνέβη την πρώτη Οκτωβρίου 1972 από ένα άτομο, το οποίο προσπάθησε να καταστρέψει την σινδόνη. Το άτομο αυτό, του οποίου τα στοιχεία ουδέποτε δημοσιοποιήθηκαν, μπήκε μέσα στο βασιλικό παρεκκλήσιο, αφού σκαρφάλωσε στην οροφή του γειτνιάζοντος με αυτό παλατιού, προσπαθώντας να κάψει την σινδόνη. Η προσπάθειά του αυτή απέτυχε, επειδή η σινδόνη φυλασσόταν σε μία ειδική άθραυστη και πυρίμαχη θήκη. Η τρίτη συνέβη το βράδυ της ενδεκάτης Απριλίου του έτους 1997, όταν ξέσπασε πυρκαϊά στο παρεκκλήσιο όπου φυλασσόταν. Παρ’ όλο που η σινδόνη φυλασσόταν σε ειδική αλεξίσφαιρη θήκη, κινδύνευσε να καεί λόγω του μεγάλου θερμικού φορτίου που αναπτύχθηκε. Η έγκαιρη όμως επέμβαση της πυροσβεστικής και η ηρωϊκή προσπάθεια του πυροσβέστη Τρεματόρε Μάριο έσωσαν την σινδόνη.
Έμμεσα κινδύνευσε τέσσερις φορές. Η πρώτη το έτος 1418, όταν η σινδόνη μεταφέρθηκε από την πόλη Lirey, στην οποία φυλασσόταν, στο κάστρο Montfront, το οποίο ευρίσκετο πλησίον της περιοχής του Montbard, λόγω ληστρικών επιδρομών στην προαναφερθείσα πόλη. Η δεύτερη το έτος 1537, πάλι λόγω επιδρομών. Η τρίτη το έτος 1918 κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Ο βασιλιάς της Ιταλίας Βιτόριο Εμανουέλε ο τρίτος, διέταξε να κατασκευασθεί μία υπόγεια κρύπτη στην νοτιοανατολική πτέρυγα του βασιλικού οίκου και να τοποθετηθεί εκεί η σινδόνη, λόγω πιθανής αεροπορικής προσβολής του βασιλικού οίκου από την γερμανική αεροπορία, το οποίο όμως τελικά ουδέποτε συνέβη. Η τέταρτη τον Σεπτέμβριο του έτους 1939, με το ξέσπασμα δηλαδή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η σινδόνη μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα στο αββαείο του Montevergine, νοτιοανατολικά της Νάπολι. Την ύπαρξη της σινδόνης στο προαναφερθέν μοναστήρι ήξεραν μόνο ο ηγούμενος και δύο μοναχοί.
Τελικά ένα έτος μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, δηλαδή το 1946, η σινόνη επέστρεψε στην πόλι του Τορίνο και στον ιδιοκτήτη της, τον βασιλικό οίκο της Σαβοΐας. Τριάντα επτά έτη μετά, στις δέκα οκτώ Μαρτίου του έτους 1983, ο έκπτωτος Ιταλός μονάρχης Ουμβέρτος ο δεύτερος πεθαίνει και στην διαθήκη του καθιστά κληρονόμους της σινδόνης τον Ρωμαίο ποντίφικα και τους διαδόχους του, με τον όρο όμως η σινδόνη να παραμείνει για πάντα στην πόλι του Τορίνο.
3. Η σινδόνη του Τορίνο σε γκραβούρα του έτους 1578
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Η σινδόνη είναι κατασκευασμένη από λινό ύφασμα, έχει μήκος 4, 5 μέτρα, πλάτος 1, 20 μέτρα και χρώμα κίτρινο της ώχρας. Κατά μήκος της υπάρχουν δύο εμφανείς σκούρες παράλληλες λωρίδες, οι οποίες προεκλήθησαν από λιωμένο ασήμι, το οποίο έπεσε πάνω της το 1532 εξαιτίας της προαναφερθείσας πυρκαϊάς. Επίσης υπάρχουν οκτώ ζευγάρια εντόνων σημαδιών σε σχήμα ρόμβου, τα οποία δημιουργήθηκαν από την χρήση ύδατος, προκειμένου η σινδόνη να μην καταστραφεί από την εν λόγω πυρκαϊά, όπως ακόμη κι ότι σε όλο της το μήκος υπάρχουν πτυχώσεις σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ.
Στην σινδόνη είναι αποτυπωμένο, μπρος-πίσω, το σώμα ενός νεκρού άνδρα ύψους 1, 81 μ. και βάρους 70 περίπου κιλών, εμφανώς κακοποιημένου. Το σχήμα του προσώπου φαίνεται υποβλητικό, η μύτη μακριά και λεπτή και τα μαλλιά ίσια και μακριά μέχρι τον λαιμό. Τα γόνατα και οι γάμπες είναι ορατά. Τα χέρια του ήταν σταυρωμένα κάτω από την κοιλιά. Το στομάχι και το στήθος μπορεί κάποιος να τα διακρίνει εύκολα στην μπροστινή επιφάνεια του σεντονιού, ενώ στην πίσω διακρίνονται οι πλάτες και οι γλουτοί. Τέλος, σε όλη την επιφάνειά του υπάρχουν αχνές κόκκινες κηλίδες από αίμα.
Αυτό όμως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση και κάνει το συγκεκριμένο σάβανο ξεχωριστό, δεν είναι τόσο τα σημάδια της κακοποιήσεως, δηλαδή οι πληγές που φέρει ο εν λόγω νεκρός, οι οποίες προεκλήθησαν από έναν απάνθρωπο βασανισμό τον οποίο υπέστη έως θανάτου, όσο το ότι οι εν λόγω πληγές φαίνεται ότι είναι οι ίδιες ακριβώς πληγές τις οποίες έφερε ο Ιησούς μετά τον θάνατό του επί του Σταυρού, έτσι όπως μας τις έχουν περιγράψει και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Πιο συγκεκριμένα, ο Ιταλός Κορντίλια Γιούντικα, καθηγητής της ιατροδικαστικής του πανεπιστημίου του Μιλάνου και ο Βρετανός ιατρός Δρ. Ντέιβιντ Γουίλς, οι οποίοι εξέτασαν τις πληγές του νεκρού άνδρα, έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο νεκρικό σάβανο, διεπίστωσαν τα εξής τουλάχιστον εκπληκτικά.
ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ
Στο κεφάλι του νεκρού άνδρα υπάρχουν δύο ομάδες πληγών. Η πρώτη είναι οι πληγές στο πρόσωπο, οι οποίες είναι: εκχύμωση με μικρή εξοίδηση στο μέτωπο, εξοίδηση στο δεξιό ζυγωματικό, εξοίδηση στη δεξιά άνω γνάθο, εξοίδηση στο άνω χείλος, εξοίδηση στην κάτω γνάθο, τραυματισμός της υπεροφρίου περιοχής, παραμόρφωση ρινός, η οποία οφείλεται σε πτώση ή κτύπημα. Η δεύτερη αποτελείται από πληγές που προεκλήθησαν από κεντήματα του μετώπου και του τριχωτού της κεφαλής.
Στο σώμα υπάρχουν τρεις ομάδες πληγών. Η πρώτη ομάδα πληγών αποτελείται από μώλωπες που προεκλήθησαν από μαστίγια, τα οποία είχαν δύο ή τρεις ιμάντες, στην απόληξη των οποίων υπήρχαν δίδυμα μεταλλικά ή κοκάλινα σφαιρίδια. Η δεύτερη ομάδα πληγών είναι μεγάλες εκδορές πάνω από τις πληγές της μαστιγώσεως και προεκλήθησαν από την τριβή με κάποιο βαρύ αντικείμενο, που ακουμπούσε στην ήδη τραυματισμένη περιοχή του δέρματος των ώμων και η τρίτη αποτελείται από μία πληγή στον καρπό των χεριών.
Όσον αφορά μεν στις πληγές του προσώπου, αν ανατρέξουμε στην εξιστόρηση του πάθους του Ιησού, θα διαπιστώσουμε ότι ο Ιησούς δέχθηκε στο πρόσωπο αρκετά ραπίσματα και χτυπήματα (Ματθ. 26, 67 και 27, 30· Μάρκ. 14, 65 και 15, 19· Λουκ. 22, 63 έως 64· Ιωάνν. 19, 3·) όπως επίσης και ένα δυνατό ράπισμα, ίσως γροθιά, από τον φρουρό του αρχιερέως Άννα (Ιωάνν. 18, 22). Το δε ακάνθινο στεφάνι, το οποίο φόρεσαν στον Ιησού (Ματθ. 27, 29· Μάρκ. 15, 17· Ιωάνν. 19, 2), θα προεκάλεσε τραύματα όχι μόνο στο μέτωπο αλλά και στο τριχωτό μέρος του κεφαλιού του, όπως ακριβώς και στον άνδρα της σινδόνης.
Όσον αφορά δε στις πληγές του σώματος, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις διηγήσεις των ευαγγελιστών περί των βασανισμών που υπέστη ο Ιησούς (Ματθ. 27, 27 έως 44· Μάρκ. 15, 16 έως 32· Ιωάνν. 19, 1, 17 έως 30), θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πληγές που φέρει ο άνδρας της σινδόνης θα μπορούσαν να ταυτιστούν με αυτές που έφερε ο Χριστός, δηλαδή όπως ο Ιησούς έτσι κι ο άνδρας της σινδόνης φαίνεται ότι αφού μαστιγώθηκε ανελέητα και υποχρώθηκε, όσο μπόρεσε, να κουβαλήσει κάτι βαρύ πάνω στους ώμους του, τρυπήθηκε στους καρπούς των χεριών του και στα πόδια και ξεψύχησε μετά από ένα αργό και βασανιστικό θάνατο, παρόμοιο με αυτόν του σταυρικού.
7. Φωτογραφία ολόκληρης της σινδόνης
Τέλος είναι αξιοσημείωτο ότι εκτός από τις προαναφερθείσες προθανάτιες πληγές, έχει αποτυπωθεί στην σινδόνη και μία μεταθανάτια πληγή ελλειπτικού σχήματος στα δεξιά, πάνω από την έκτη πλευρά στο πέμπτο μεσοπλεύριο διάστημα, η οποία φαίνεται ότι προκλήθηκε από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Η πληγή αυτή θα μπορούσε να ταυτιστεί με την πληγή που δημιούργησε στον νεκρό επί του σταυρού Ιησού, ο λογχισμός του από Ρωμαίο στρατιώτη, προκειμένου να διαπιστώσει εάν έχει πεθάνει ή όχι (Ιωάνν. 19, 34).
8. Αρνητικό (σινδόνη) και θετικό (πλάκα)
Η ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ: ΕΝΑ ΓΝΗΣΙΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ!;
Από τις είκοσι πέντε Μαΐου έως την δευτέρα Ιουνίου του 1898, η σινδόνη εξετέθη για δεύτερη φορά σε δημόσιο προσκύνημα (η πρώτη έγινε το 1578), επ’ ευκαιρία των εορτασμών ενός πολιτειακού και τριών θρησκευτικών επετείων. Κατά την διάρκεια της προαναφερθείσας έκθεσης, ένας δικηγόρος ερασιτέχνης φωτογράφος ονόματι Σεκόντο Πία, ζήτησε και έλαβε άδεια από τον βασιλικό οίκο της Σαβοΐας, να φωτογραφήσει την σινδόνη. Αφού φωτογράφησε την σινδόνη, αποσύρθηκε στον σκοτεινό θάλαμο της εποχής εκείνης, προκειμένου να εμφανίσει τις πλάκες, στις οποίες αποτυπώνονται τα αρνητικά των φωτογραφηθέντων ειδώλων. Μετά την παρέλευση όμως των πέντε πρώτων λεπτών, παρατήρησε προς μεγάλην του έκπληξη, ότι στις πλάκες αντί να εμφανίζονται τα αρνητικά είδωλα της σινδόνης, οι εικόνες που εμφανίζονταν πάνω τους ήταν θετικές. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο νεκρός άνδρας της σινδόνης είχε αφήσει το αρνητικό του αποτύπωμα πάνω στο νεκρικό του σάβανο!; Το ανεξήγητο αυτό φαινόμενο θεωρήθηκε από αρκετούς ως μία απάτη και γι’ αυτό τον λόγο το έτος 1931, παρουσία επιστημονικής επιτροπής και διαθνούς κύρους επαγγελματιών φωτογράφων, η σινδόνη φωτογραφήθηκε για δεύτερη φορά από τον επαγγελματία φωτογράφο Τζουζέπε Ένριε. Το αποτέλεσμα της εν λόγω φωτογράφησης ήταν το ίδιο με αυτό του 1898.
Μετά από αυτήν, την επίσημη πλέον επιβεβαίωση του ανεξήγητου αυτού φαινομένου, οι φωτογραφίες της σινδόνης έλκυσαν το ενδιαφέρον αρκετών μελών, εγνωσμένου κύρους, της διεθνούς επιστημονικής ιατρικής κοινότητας. Ο καθηγητής ανατομίας του πανεπιστημίου της Σορβόνης Υβ Ντελάζ, γνωστός για την απέχθειά του για κάθε τι μεταφυσικό, δήλωσε πως από ιατρική άποψη οι πληγές ήταν τόσο άψογα ανατομικά, ώστε να φαίνεται αδύνατον η σινδόνη να είναι έργο ζωγράφου.
9. 'Εκθεση της σινδόνης το έτος 1931 στον καθεδρικό ναό του αγίου Ιωάννου του Τορίνο
Ένας άλλος ιατρός που ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την μελέτη της σινδόνης ήταν ο διάσημος Ιταλός καθηγητής της ιατροδικαστικής του πανεπιστημίου του Μιλάνο Κορντίλια Γιούντικα. Το αποτέλεσμα της μακρόχρονης αυτής μελέτης του Ιταλού καθηγητή ήταν ένας ογκώδης τόμος, του οποίου το συμπέρασμα ήταν όμοιο με αυτό του Γάλλου καθηγητή. Εκτός από τους προαναφερθέντες, στα ίδια συμπεράσματα κατέληξαν και ο Γάλλος χειρουργός Μαρμπαί, ο Γερμανός ακτινολόγος Μάιντερ, ο Τσεχοσλοβάκος Χάιντεκ, ο Βρετανός Γουίλις και οι Αμερικανοί Ρόμπερτ Μπάκλιν, ιατροδικαστής και Άλαν Γουάνγκερ, καθηγητής της ψυχιατρικής. Τα προαναφερθέντα πορίσματα των Ευρωπαίων και Αμερικανών επιστημόνων προκάλεσαν σε αρκετά μέλη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας την επιθυμία να εξετάσουν απευθείας την ίδια την σινδόνη και όχι μέσω των φωτογραφιών της.
10. Κοντινή φωτογραφία του υφάσματος της σινδόνης
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Στις είκοσι τέσσερις Νοεμβρίου 1973 ο καρδινάλιος του Τορίνο Μιχαήλ Πελλεγκρίνο έδωσε την άδεια να εξετασθεί η σινδόνη για πρώτη φορά από ένα επιστημονικό επιτελείο, το οποίο αποτελείτο από τον Βέλγο καθηγητή Γκίλμπερτ Ράες, διευθυντή του εργαστηρίου υφάνσεως της Γάνδης, τον Ελβετό καθηγητή της εγκληματολογίας στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης Μαξ Φράϊ, διευθυντή του επιστημονικού εργαστηρίου της αστυνομίας του Νεσατέλ και ειδικού στην μελέτη μικροϊχνών και τους βοηθούς τους.
Στον μεν καθηγητή Γκίλμπερτ Ράες δόθηκε η άδεια ν’ αφαιρέσει μερικά νήματα και μικρά τεμάχια από την κάτω αριστερή γωνία της σινδόνης. Τα εν λόγω νήματα και τεμάχια υποβλήθησαν σε μικροσκοπική ανάλυση από τον Βέλγο καθηγητή και την επιστημονική ομάδα του και διαπιστώθηκε ότι η σινδόνη είναι ένα λινό ακριβό ύφασμα, λόγω του είδους της υφάνσεώς της (τρία προς ένα), ότι υφάνθηκε σε αργαλειό, ο οποίος εχρησιμοποιείτο για την ύφανση βαμβακιού (cossypium herbaceum), το οποίο σημαίνει ότι η σινδόνη υφάνθηκε κάπου στην μέση ανατολή κι αυτό διότι το συγκεκριμένο είδος βαμβακιού εκαλλιεργείτο μόνο εκεί. Για τον καθηγητή Ράες τα προαναφερθέντα ευρήματα συνηγορούν υπέρ της αυθεντικότητας της σινδόνης.
11. Ρωμαϊκό φραγγέλιο αριστερά και αποτύπωμα φραγγελώματος στην σινδόνη
Στον δε καθηγητή Μαξ Φράϊ δόθηκε η άδεια να συλλέξει σκόνη από την σινδόνη, την οποία αφού εξέτασε με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, ανακάλυψε μικροποσότητες γύρης ανθέων. Ο ελβετός καθηγητής εξετάζοντας την γύρη με την μέθοδο της βασιζομένης σε απολιθώματα παλαιοβοτανολογίας, κατέληξε μετά από εννέα έτη εργαστηριακής έρευνας και πέντε ερευνητικά ταξίδια στην μέση ανατολή στα ακόλουθα συμπεράσματα: η γύρη προήρχετο από αλόφυτα, τα οποία φύονται στην παλαιστινιακή έρημο πέριξ της ερυθράς θαλάσσης, φυτά της μικρασιατικής στέπας, φυτά πέριξ των περιοχών της Κωνσταντινουπόλεως και της βορείου Ευρώπης. Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν όχι μόνον την αυθεντικότητα της σινδόνης, δηλαδή την κατασκευή και προέλευσή της από την Ιερουσαλήμ ή τα περίχωρά της, αλλά και την θεωρία του Ουΐλσον για την πορεία της από την Παλαιστίνη στην αρχαία Έδεσσα της Συρίας και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη, από όπου εκλάπη και μεταφέρθηκε στην δυτική Ευρώπη.
12. Ο καρδινάλιος Πελλεγκρίνο δεύτερος από τα δεξιά το 1973
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Τον Σεπτέμβριο του 1978 μία ομάδα σαράντα τεσσάρων Αμερικανών επιστημόνων με επικεφαλής τον Dr. Τζων Τζάκσον, ζήτησε και πήρε την άδεια από τον εξόριστο βασιλιά της Ιταλίας Ουμβέρτο τον δεύτερο, στον οποίο ανήκε η σινδόνη, και τον αρχιεπίσκοπο του Τορίνο Αναστάσιο Μπαλλεστρέρο, να εξετάσει την σινδόνη στις εννέα Οκτωβρίου για είκοσι τέσσερις ώρες. Η εν λόγω επιστημονική ομάδα ξεκίνησε στις τριάντα Σεπτεμβρίου από τις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής με κατεύθυνση την πόλη του Τορίνο γεμάτη αισιοδοξία. Από την στιγμή όμως που τα μέλη της έφθασαν στην προαναφερθείσα πόλη, άρχισαν να τους παρουσιάζονται όλως τυχαίως διάφορα προβλήματα. Μερικές από τις αποσκευές τους, οι οποίες όλως τυχαίως περιείχαν μόνο επιστημονικό εξοπλισμό και όχι προσωπικά είδη, εκλάπησαν. Οι υπόλοιπες, συνολικώς ογδόντα, κατασχέθησαν από τις τελωνειακές αρχές του Τορίνο και τους επετράπη να κρατήσουν μόνο εκείνες που περιείχαν τα προσωπικά τους είδη. Οι Αμερικανοί επιστήμονες μετά από πέντε ημέρες διαπραγματεύσεων με τις τελωνειακές αρχές του Τορίνο (μία έως πέντε Οκτωβρίου), κατάφεραν να πάρουν πίσω τις αποσκευές τους. Τελικά, μετά από τις προαναφερθείσες «ατυχίες» και μία ημέρα ενωρίτερα από τα συμφωνηθέντα (οκτώ Οκτωβρίου), η σινδόνη μεταφέρθηκε από το παρεκκλήσιο Γκουαρίνι στο βασιλικό παλάτι του Τορίνο για εξέταση, η οποία τελικώς διήρκεσε όχι μία αλλά πέντε ημέρες. Όταν οι Αμερικανοί επιστήμονες έφθασαν εκεί, διαπίστωσαν ότι εκτός από την δική τους επιστημονική ομάδα, ήταν παρούσες και άλλες επιστημονικές ομάδες: αυτή του Dr. Μαξ Φράϊ, του Τζιοβάννι Ρίτζι και του καθηγητή Πιερλουίτζι Μπάιμα-Μπολλόνε.
Κατά την διάρκεια της δευτέρας αυτής εξετάσεώς της, η σινδόνη ακτινοβολήθηκε με υπεριώδη ακτινοβολία και ασθενής ισχύος ακτίνες x, φωτογραφήθηκε εκατοστό προς εκατοστό με συμβατικές φωτογραφικές μηχανές, αλλά και με μικροσκόπιο. Συνελλέγησαν δείγματα σκόνης, γύρης και αίματος για εργαστηριακή ανάλυση, όπως επίσης και μικροσκοπικά δείγματα υφάσματος για ανάλυση με μικροανιχνευτή ιόντων. Επίσης έγιναν επί τόπου tests διάρκειας εκατόν είκοσι ωρών από την αμερικανική ομάδα και φωτογραφήθηκε και εξετάσθηκε για πρώτη φορά το πίσω μέρος της σινδόνης. Ποτέ πριν, αρχαιολογικό εύρημα ή έργο τέχνης, δεν υπέστη παρόμοια εξονυχιστική εξέταση.
13. Η πιθανότερη ιστορική διαδρομή της σινδόνης
Τα αποτελέσματα της δεύτερης αυτής επιστημονικής εξέτασης οδήγησαν στα εξής συμπεράσματα: αποκλείσθηκε η περίπτωση της δημιουργίας της εικόνας του νεκρού άνδρα της σινδόνης από κάποιο καλλιτέχνη, διότι σε κανένα από τα εξετασθέντα δείγματα υφάσματος δεν βρέθηκαν ίχνη οργανικής χρωστικής ουσίας ή ύλης βαφής. Στις κόκκινες κηλίδες της σινδόνης βρέθηκαν μικροσκοπικοί κρύσταλλοι, οι οποίοι ήταν πολύ παλαιά μετουσιωμένη αιμοσφαιρίνη, υπό την μορφή όξινης μεθαιμοσφαιρίνης, δηλαδή επρόκειτο για ίχνη αίματος και όχι κάποιας χρωστικής ουσίας.
Μοναδική παραφωνία στους προαναφερθέντες επιστήμονες που εξέτασαν την σινδόνη, ήταν ο Αμερικανός χημικός Δρ. Ουώλτερ Μακ Κρόουν, ειδικός στην μικροανάλυση, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως η μορφή και οι «κηλίδες αίματος» που έχουν αποτυπωθεί στην σινδόνη του Τορίνο, είναι έργο ενός καλλιτέχνη του μεσαίωνα, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει γαιώδεις κόκκινες χρωστικές ουσίες με βάση το οξείδιο του σιδήρου. Η θεωρία του Αμερικανού χημικού τελικά κατερρίφθη, από την μικροσκοπική έρευνα των επιστημόνων Δρ. Άλαν Άντλερ, Δρ. Τζων Χέλλερ και Ρέυ Ρότζερς, μετά την ολοκλήρωση της οποίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε καμμία ένδειξη, ότι κάποιο υγρό εισήχθη στις ίνες του υφάσματος της σινδόνης.
14. Ο καθεδρικός ναός και το παρεκκλήσιο της πόλης του Τορίνο
Παρ’ όλο όμως που τα προαναφερθέντα συμπεράσματα ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την αυθεντικότητα της σινδόνης του Τορίνο και έδωσαν μία ικανοποιητική απαντήση στο ερώτημα αν η σινδόνη είναι έργο κάποιου ζωγράφου, ο Αμερικανός χημικός συνέχισε να υποστηρίζει την θεωρία του. Κατά την γνώμη μας η εμμονή αυτή του Μακ Κρόουν μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως μία αντιθρησκευτική αντιπάθεια και τίποτε περισσότερο. Η αντιπάθειά του αυτή φάνηκε σε δύο περιπτώσεις: σε μία εμπαθή δήλωσή του εναντίον των επιστημόνων, των οποίων τα αποτελέσματα των ερευνών τους ανατρέπουν τις απόψεις του, ότι «όποιος είναι συναισθηματικά συνδεδεμένος με την σινδόνη, είναι καλύτερο γι’ αυτόν ν’ αποβάλλει τα συναισθήματά του γι’ αυτήν» και σ’ έναν αποκαλυπτικό διάλογο που είχε με μερικά μέλη της αμερικανικής επιστημονικής ομάδας, ο οποίος έχει ως εξής:
15. Μέλη της Αμερικανικής αποστολής εξετάζουν μία ακτινoγραφία της σινδόνης (1978)
«Δρ. Μακ Κρόουν, πως ξέρετε ότι τα στίγματα αυτά είναι από οξείδιο του σιδήρου;»
«Εκ πείρας.»
«Τα ελέγξατε χημικά;»
«Δεν χρειάζετε, έχω αρκετή πείρα.»
«Πως εξηγείτε τις μελέτες με τον φθοροσκοπικό ακτινολογικό έλεγχο;»
«Πρέπει να είναι εσφαλμένες.»
«Πως συμβιβάζεται η θεωρία σας, με την αρνητική φωτογραφία και την τρισδιάσταση απεικόνιση;»
«Οποιοσδήποτε ικανός καλλιτέχνης, θα μπορούσε να το έχει κάνει.»
«Θέλετε να πείτε, ότι απλά κοιτάξατε στο μικροσκόπιό σας, και χωρίς να κάνετε συγκεκριμένα πειράματα για οξείδιο του σιδήρου, ισχυρίζεσθε πως οι εικόνες έχουν ζωγραφισθεί;»
«Ναι.»
16. Από τα αριστερά προς τα δεξιά Ρέυ Ρότζερς, Δρ. Τζων Τζάκσον, Τζιοβάννι Ρίτζι και Λουίτζι Γκονέλλα (1978)
Είναι φανερό μετά από τα ως άνω εκτεθέντα, ότι ο Αμερικανός χημικός δεν απάντησε στους συναδέλφους του με επιστημονικά δεδομένα, αλλά με αφορισμούς. Χωρίς να το κατάλαβε, έγινε ο ίδιος αυτό που κατηγορούσε τους άλλους επιστήμονες ερευνητές της σινδόνης: ένας φλύαρος δογματολόγος.
17. Μέλη από την αμερικανική επιστημονική ομάδα εξετάζουν την σινδόνη (1978)
ΣΙΝΔΟΝΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ
Ένας Γερμανός συγγραφέας, ο Κουρτ Μπέρνα, δημοσίευσε το 1957 και το 1962 δύο «μελέτες», στις οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίσθηκε ότι αφού εξέτασε φωτογραφίες της σινδόνης του Τορίνο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όταν κατέβασαν τον Ιησού από τον Σταυρό είχε πέσει σε κώμα, δεν ήταν δηλαδή νεκρός. Ως εκ τούτου λοιπόν η ανάσταση του Ιησού δεν ήταν ανάσταση, αλλά μία αναζωογόνηση. Η θεωρία αυτή του Μπέρνα βρήκε πολλούς υποστηρικτές και οπαδούς και δημιούργησε μία πληθώρα συνωμοσιολογικών θεωριών, οι οποίες κινούνται μεταξύ αστείου και σοβαρού και στις οποίες εμπλέκονται, εκτός από τον Χριστό, η Μαρία η Μαγδαληνή, οι ιππότες του Ναού (Ναΐτες), οι Ναζί και άλλα παρόμοια φαιδρά.
18. Αρχιεπίσκοπος Τουρίνο Αναστάσιος Μπαλλεστρέρο
Την θεωρία αυτή του Μπέρνα ανασκεύασαν δύο ιατροί, ο Άγγλος Δρ. Ντέιβιντ Γουίλις και ο Ιταλός καθηγητής Κορντίλια Γιούντικα, οι οποίοι απέδειξαν ότι όλα τα τραύματα του άνδρα της σινδόνης έγιναν εν ζωή, εκτός από το τραύμα του λογχισμού, το οποίο καταφέρθηκε μετά θάνατο. Μετά από την ανακοίνωση των προαναφερθέντων πορισμάτων ο Μπέρνα αναγκάστηκε να παραδεχθεί δημοσίως ότι είχε παραποιήσει αρκετές από τις φωτογραφίες που είχε δημοσιεύσει, ούτως ώστε να γίνει πιστευτή η θεωρία του!
Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Τον Φεβρουάριο του έτους 1979 ο Δρ. Γκόβ Χάρρυ έστειλε μία επιστολή στον αρχιεπίσκοπο του Τορίνο Αναστάσιο Μπαλλεστρέρο, δια της οποίας ζητούσε να υποβληθεί η σινδόνη σε εξέταση με ραδιενεργό άνθρακα δέκα τέσσερα. Το αίτημα για εξέταση της σινδόνης με ραδιενεργό άνθρακα δεν ήταν κάτι το καινούριο. Για πρώτη φορά διατυπώθηκε το 1960, αλλά απορρίφθηκε λόγω πιθανής προκλήσεως στην σινδόνη ανεπανόρθωτων καταστροφών. Ο εν λόγω όμως καθηγητής, στην προαναφερθείσα επιστολή του, ισχυρίσθηκε ότι είχε αναπτύξει μία καινούρια μέθοδο, την AMS, η οποία δεν θα προξενούσε στην σινδόνη ζημιές. Εννέα χρόνια αργότερα, το έτος 1988, ο Πολωνός πάπας Ιωάννης Παύλος ο δεύτερος έδωσε την άδεια να εξετασθεί η σινδόνη με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα δέκα τέσσερα AMS, προκειμένου να προσδιορισθεί η «ηλικία» της.
Έτσι, στις είκοσι μία Απριλίου έξι και τριάντα μ.μ. αφαιρέθηκαν από την σινδόνη τρία μικροσκοπικά κομμάτια, τα οποία εστάλησαν σε τρία εργαστήρια: στην Τούσον της Αριζόνα των Η.Π.Α., στην Οξφόρδη και στην Ζυρίχη. Έξι μήνες περίπου αργότερα, στις δέκα τρεις Οκτωβρίου, εκπρόσωποι των τριών προαναφερθέντων εργαστηρίων ανακοίνωσαν σε συνέντευξη τύπου στο Βρετανικό μουσείο του Λονδίνου, ότι η «ηλικία» της σινδόνης, τοποθετείται μεταξύ των ετών 1260 και 1390 μ.Χ., με ποσοστό βεβαιότητας ενενήντα πέντε τοις εκατό. Την ίδια ημέρα ο αρχιεπίσκοπος του Τορίνο Μπαλλεστρέρο σε συνέντευξη τύπου στο Τορίνο ανακοίνωσε τα ως άνω εργαστηριακά αποτελέσματα. Οι σκεπτικιστές και αμφισβητίες της σινδόνης είχαν δικαιωθεί: η σινδόνη του Τορίνο δεν ήταν η «σινδόνη» που τύλιξαν τον Ιησού, αλλά ένα μεσαιωνικό νεκρικό σάβανο κάποιου αγνώστου άνδρα.
21. Δρ. Γκόβ Χάρρυ
ΤΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Μετά από τις ανακοινώσεις αυτές ηγέρθησαν κάποια ερωτήματα, όσον αφορά στην τρίτη αυτή «επιστημονκή» έρευνα, τα οποία μένουν έως σήμερα αναπάντητα και θέτουν υπό σοβαρή αμφισβήτηση την εγκυρότητά της.
Γιατί ενώ αρχικά είχε συμφωνηθεί το 1986 να εξεταστεί η σινδόνη από επτά εργαστήρια, με την υπόδειξη του επιστημονικού συμβούλου του αρχιεπισκόπου του Τορίνο καθηγητή Γκονέλλα Λουΐτζι, αυτά μειώθηκαν σε τρία; Γιατί δεν δόθηκε μία απάντηση στην επιστολή των διευθυντών των τριών εργαστηρίων, που επελέγησαν για την εξέταση της σινδόνης, στην οποία έγραφαν, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην προαναφερθείσα αλλαγή που οποία αυθαίρετα παραβίαζε την συμφωνία του 1986, «Ως συμμετέχοντες σε μία διαδικασία (της χρονολόγησης της σινδόνης) κατά την οποία θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίτευξη ενός δύσκολου εγχειρήματος, θα είμασταν αδικαιολόγητα ανεύθυνοι, εάν δεν σας συμβουλεύαμε δια της παρούσας επιστολής μας, ότι αυτή η αλλαγή (της μειώσεως των εργαστηρίων από επτά σε τρία) μπορεί να επερεάσει σοβαρά τις διαδικασίες χρονολόγησης και να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα»;! Γιατί ενώ είχε συμφωνηθεί με βάση το πρωτόκολλο του 1986, να ασκήσουν εποπτεία για την σωστή διεξαγωγή των τεστ τρεις διεθνούς κύρους επιστημονικοί φορείς, το ινστιτούτο μετρολογίας Τ. Κολοννέτι, η παπική ακαδημία επιστημών και το Βρετανικό Μουσείο, επελέγη ένας άνθρωπος, ο τότε διευθυντής του βρετανικού μουσείου Μ. Τάϊτ;! Τέλος, το σημαντικότερο κατά την γνώμη μας από όλα: γιατί ενώ η όλη διαδικασία της αφαίρεσης των μικροσκοπικών δειγμάτων από την σινδόνη κινηματογραφήθηκε (μετά το βίντεο δόθηκε στην δημοσιότητα), η διαδικασία της τοποθέτησης των δειγμάτων στα ειδικά κυτία που θα στέλνονταν στα εργαστήρια, δεν βιντεοσκοπήθηκε; Τα ερωτήματα αυτά παραμένουν μέχρι την στιγμή αυτή αναπάντητα από αυτούς, οι οποίοι όφειλαν να δώσουν τουλάχιστον έστω για τυπικούς λόγους μία εξήγηση.
22. Ο Αμερικανός χημικός Δρ. Ουώλτερ Μακ Κρόουν
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Το 1990 ο Γερμανός καθηγητής του πανεπιστημίου του Ντάρμσταντ Βέρνερ Μπουλστ δημοσίευσε μία μελέτη με τίτλο «Απάτη εναντίον της σινδόνης», στην οποία ισχυριζόταν ότι «ο διατυμπανιζόμενος προσδιορισμός της ηλικίας της σινδόνης με το τεστ του ραδιενεργού άνθρακα δέκα τέσσερα, ήταν μία εξ αρχής σκηνοθετημένη απάτη». Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και η Κάϊττυ Λιτλ, πυρηνική φυσικός - ερευνήτρια του Ατομικού Ενεργειακού Κέντρου Έρευνας στο Χάρβελ της Μεγ. Βρετανίας, στην μελέτη της με τίτλο «Η εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων στην μελέτη της σινδόνης του Τορίνο». Εξ αφορμής μάλιστα της δεύτερης μελέτης κρίνουμε σκόπιμο ν’ αναφέρουμε, ότι το 1985 έγινε μία χρονολόγηση με την μέθοδο AMS του Δρ. Γκόβ, η οποία παρήγαγε μία απόκλιση της τάξης των χιλίων ετών! Άραγε η μέθοδος αυτή είχε τελειοποιηθεί τρία χρόνια αργότερα όταν έγινε χρονολόγηση της σινδόνης;
Πέραν όμως των προαναφερθέντων ερωτημάτων, υπάρχουν μερικά ακόμη ερωτήματα: Πως γίνεται ο νεκρός άνθρωπος της σινδόνης να έχει αφήσει το αποτύπωμα του; Η απάντηση στο ως άνω ερώτημα ότι προκλήθηκε από μία ακτινοβολία, η οποία βγήκε από το σώμα, δεν ευσταθεί, διότι τα νεκρά σώματα δεν εκπέμπουν τέτοιου είδους ακτινοβολίες και μάλιστα ελεγχόμενες, ώστε να δημιουργήσουν τέλεια αποτυπώματα; Σε κανένα σάβανο που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα δεν έχει παρατηρηθεί κάτι παρόμοιο. Τέλος, τι συνέβη στο σώμα του νεκρού άνδρα της σινδόνης ώστε να σχηματισθεί η αρνητική του αποτύπωση πάνω σ’ αυτήν;! Ο τρόπος δημιουργίας του αρνητικού αποτυπώματος παραμένει μέχρι σήμερα εξ επόψεως επιστημονικής ένας άλυτος γρίφος.
23. Ο καθηγητής Riggi
Τέλος, εκτός από τις επιστημονικές ερμηνείες και τις διάφορες ανάξιες λόγου συνωμοσιολογικές θεωρίες, υπάρχει και μία άλλη εξήγηση, την οποία ίσως θα έπρεπε να λάβουμε κι αυτήν υπ’ όψιν μας: την μεταφυσική. Μήπως στην σινδόνη δεν τυλίχθηκε ένα συνηθισμένο ανθρώπινο σώμα; Μήπως στο σώμα αυτό συνέβη κάτι που υπερβαίνει τους νόμους της φύσης; Μήπως στο εν λόγω νεκρικό σάβανο τυλίχθηκε το σώμα του Ιησού, το οποίο ενώ «κειτόταν νεκρό μέσα στον τάφο, επήλθε σ’ αυτό μία φυσική μετατροπή, που συνοδεύτηκε από εκπομπή ακτινοβολίας, τα θερμικά αποτελέσματα της οποίας είναι παραπλήσια μ’ αυτά της φωτιάς;» Μήπως η σινδόνη «είναι η στιγμιαία φωτογραφία του Ιησού Χριστού, την στιγμή που επέστρεφε στην ζωή;» Μήπως πάνω στην σινδόνη αποτυπώθηκε ανεξάλειπτα και απαθανίστηκε για τις επόμενες γενεές η στιγμή της αναστάσεως;
alitoteam
