Πανάρχαια συνήθεια πολλών λαών παραμένει η δερματογραφία (πιο γνωστή πια σαν "τατουάζ") με την οποία κατάφερναν να κάνουν στο σώμα ανεξίτηλα σχέδια τόσο για θρησκευτικούς όσο και για αισθητικούς λόγους ακόμα και για ιατρικούς (βελονισμός).
Με ιδιαίτερα προσεκτική χρήση βελόνας και χρώματος κατάφερναν να τοποθετούν μόνιμα το χρώμα μέσα στην επιδερμίδα.
Σήμερα η τεχνολογία μας το κάνει ευκολότερο αλλά η αρχή παραμένει η ίδια.
Aλλοι λαοί χρησιμοποίησαν την δερματογραφία σε προσωρινότερη μορφή, με την βοήθεια χένας ή άλλων χρωστικών τόσο για διακόσμηση όσο και για τελετουργικούς λόγους.
Διάσημη παραμένει και η χρήση χρωστικών ουσιών για διακόσμηση του προσώπου κυρίως στην Αίγυπτο αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Τα χρώματα ήταν σχεδόν τα ίδια αλλά σε λεπτότερη σκόνη και αναμεμιγμένα με λάδι ή λίπος ώστε να εφαρμόζονται ευκολότερα στο πρόσωπο.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ινδονησίας χρησιμοποιείται από τα βάθη της ιστορίας μέχρι σήμερα, σανταλόξυλο τριμμένο σε πέτρα.
Η λεπτή σκόνη που δίνει εφαρμόζεται στο πρόσωπο το κάνει πιο φωτεινό.
Στην ανατολική μεσόγειο, για τον καλλωπισμό του ματιού (σαν eye liner) χρησιμοποιούταν συνήθως αντιμόνιο σε σκόνη (μολυβδούχος και θειούχος γαληνίτης) το οποίο αναμειγμένο με κατάλληλα λάδια έδινε τον γνωστό "κολ".
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα μικρά μπουκαλάκια με καπάκι - βελόνα χρησιμοποιούταν για τον καλλωπισμό του ματιού.
Το Κοράνι μάλιστα αναφέρει ότι το κολ "βελτιώνει την όραση και βοηθάει να βγουν οι βλεφαρίδες".
Η συνήθεια των Αιγυπτίων να τονίζουν το περίγραμμα του ματιού παραμένει και σήμερα μιας και πλήθος ματιών ακολουθούν την ίδια ουσιαστικά μόδα!
Αλλη αρχαία καλλωπιστική συνήθεια της αρχαίας Ελλάδας ήταν διαστολή της κόρης του γυναικείου ματιού.
Χρησιμοποιούταν εκχύλισμα μπελαντόνας (Atropa Belladonna) που μέχρι σήμερα βρίσκεται αυτοφυής στην Βάλια Κρνα στην Πίνδο.
alitoteam
