ο πόνος που ένιωθαν οι εθελοντές μειώθηκε σημαντικά, και όχι μόνο επειδή οι ίδιοι οι εθελοντές περίμεναν ότι θα βελτιωθούν.
Οι ερευνητές, εξηγεί το Nature.com, διαπίστωσαν ότι ο βελονισμός διεγείρει περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες παραμένουν ανενεργές όταν χρησιμοποιηθούν ψεύτικες βελόνες, σχεδιασμένες να πείθουν τον εθελοντή ότι δέχεται την πραγματική θεραπεία.
Ο βελονισμός είναι μια αρχαία κινεζική θεραπεία για τον πόνο, τον εθισμό και διάφορες ασθένειες, και περιλαμβάνει τη χρήση εξαιρετικά λεπτών βελονών που εισάγονται σε συγκεκριμένα σημεία του δέρματος.
Οι μέχρι σήμερα κλινικές έρευνες έχουν δώσει αντικρουόμενα αποτελέσματα όσον αφορά τον βελονισμό, και πολλές μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα ωφέλη του βελονισμού οφείλονται στο φαινόμενο placebo ο ασθενής αισθάνεται βελτίωση επειδή έχει ήδη πεισθεί ότι θα ωφεληθεί.
Πάντως σε αρκετές μελέτες ο βελονισμός έχει φανεί αποτελεσματικός στην αντιμετώπιση του πόνου και σήμερα η μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και για χειρουργική αναλγησία.
Ο Δρ Τζορτζ Λιούιθ, ειδικός στη συμπληρωματική ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και κύριος συγγραφέας της νέας δημοσίευσης στο Neuroimage, εκτιμά ότι πολλές παλαιότερες μελέτες για το βελονισμό έδιναν λανθασμένα αποτελέσματα επειδή απλά είχαν χρησιμοποιήσει λανθασμένες ομάδες ελέγχου.
Σε ορισμένες μελέτες, για παράδειγμα, στην ομάδα ελέγχου εισήχθησαν βελόνες όχι στα συγκεκριμένα σημεία του βελονισμού, αλλά σε άσχετες περιοχές του σώματος.
Αυτό, όμως, απλά αποδεικνύει ότι η χρήση βελονών σε λανθασμένα σημεία δεν είναι αποτελεσματική.
Για καλύτερο έλεγχο του placebo, ο Λιούιθ χρησιμοποίησε ψεύτικες βελόνες που όταν ακουμπήσουν στο δέρμα αποσύρονται μέσα στη θήκη τους και δεν τρυπούν τον εθελοντή.
Αυτό ξεγέλασε τους ασθενείς στην ομάδα ελέγχου, οι οποίοι νόμιζαν ότι είχαν κάνει αληθινό βελονισμό.
Στην κύρια ομάδα της μελέτης, αποτελούμενη από 14 ασθενείς με πόνους στις αρθρώσεις του χεριού, έγινε κανονικός βελονισμός αλλά και «βεελονισμός» με τις ψεύτικες βελόνες.
Στην τελευταία αυτή περίπτωση οι ειδικοί είπαν στους ασθενείς να μην αναμένουν βελτίωση.
Η εγκεφαλική δραστηριότητα όλων των εθελοντών αναλύθηκε αργότερα με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET).
Τόσο ο πραγματικός βελονισμός όσο και η χρήση πλασίμπο αύξησαν τη δραστηριότητητα σε περιοχές του εγκεφάλου που παραγουν οπιοειδή αναλγητικά.
Όμως ο πραγματικός βελονισμός αύξησε τη δραστηριότητα και στη νησιδιακή περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού.
Αν και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτή η αύξηση της δραστηριότητας, θεωρούν ότι πρόκειται για απόδειξη της λειτουργίας του βελονισμού.
«Αυτό που επιδείξαμε είναι ότι ο βελονισμός εν μέρει ρυθμίζεται από τις προσδοκίες [του ασθενούς], αλλά επίσης ρυθμίζεται πιθανότατα από μια πραγματικά θεραπευτική επίδραση» αναφέρει ο Λιούιθ.
alitoteam
