Με λένε Παναγιώτη. Ο πατέρας μου έχει αποκτήσει το 1980 ένα σπίτι σε ένα μικρό νησί των Δωδεκανήσων. Εγώ σπανιότατα πήγαινα εκεί και το χρησιμοποιούσε ο πατέρας μου όταν ήταν δημόσιος υπάλληλος (τώρα είναι συνταξιούχος).
Εγώ από την Αθήνα δεν γουστάριζα να πηγαίνω πουθενά τον χειμώνα, έλα όμως που κι εγώ είμαι δημόσιος υπάλληλος και είχε έρθει και η δική μου σειρά για εκτός έδρας. Έτσι αφού μπορούσα να διαλέξω νησί πήγα στο δικό μας.
Το σπίτι είναι σε ένα έρημο χωριό με 5-6 οικογένειες τον χειμώνα και όταν πήγα εγώ δεν υπήρχε άνθρωπος. Τα βράδια που πήγαινα σπίτι για να κοιμηθώ άκουγα πάντα ραδιόφωνο. Μια μέρα όμως που πήγα κουρασμένος δεν άνοιξα ραδιόφωνο και με πήρε ο ύπνος στις δέκα το βράδυ ( κι έκανε ένα κρύο!).
Στις μία ξύπνησα από ψίθυρο που ερχόταν από το υπόγειο του σπιτιού (είναι διώροφο με υπόγειο στην πλαγιά του βουνού). Οι ψίθυροι συνεχίστηκαν για δύο μέρες. Την Τρίτη μέρα που πονηρεύτηκα και αποφάσισα να ερευνήσω η υπηρεσία μου ζήτησε να επιστρέψω στην Αθήνα.
Γυρνώντας σπίτι το είπα στον πατέρα μου και αυτός, 75 χρονών τώρα, μου απάντησε ότι όχι μόνο ψίθυρους αλλά και εγώ είδα και οπτασία να ανεβαίνει την εσωτερική ξύλινη σκάλα! Τα έπαιξα και ρώτησα σε ποιόν ανήκε το σπίτι πριν και έμαθα σε ιερέα. Μετά από όλα αυτά σκέφτηκα ότι οι ψίθυροι τότε ίσως να ακούγονταν σαν λειτουργία.
Σημ: Ευχαριστώ πολύ τον φίλο αναγνώστη που μπήκε στον κόπο να γράψει την εμπειρία του.
StrangeHellas
